kirykos: ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑ ΚΕΝΟΦΩΝΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑ ΚΕΝΟΦΩΝΙΑΣ
ΣT
Τὸ ἐορτολόγιον τῆς Ἐκκλησίας «ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν νεωτέρων ἀναγκῶν τοῦ πολιτισμοῦ». Ἀντίχριστος ἄποψις. Διαχωρισμὸς καὶ συνύπαρξις τοῦ πολιτικοῦ ἡμερολογίου, κατὰ τὸ Γρηγοριανόν, καὶ τοῦ ἐορτολογίου τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον. Τὶ λέγει σχετικῶς ὁ συγγραφεύς, τὶ ὁρίζει τὸ B.Δ. τοῦ 1923 καί τι διδάσκει ἡ διεθνὴς ἐμπειρία.

O συγγραφεὺς ἐν τῇ αὐτῇ σελίδι 13 γράφει ὅτι «ἤρχισε νὰ γίνεται σκέψις καὶ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ περὶ τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ Ἰουλιανοὺ ἡμερολογίου, «ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν νεωτέρων ἀναγκῶν τοῦ πολιτισμοῦ», χωρὶς νὰ μὰς ἐξηγῇ ὑπὸ ποίαν πίεσιν καὶ ποίων ἀναγκῶν. Ὅμως φαίνεται νὰ πρεσβεύῃ, ὅτι οἱ Ὄροι καὶ Κανόνες τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διὰ τῶν ὁποίων ὡμίλησεν ὁ Θεός, ὑπόκεινται εἰς κατάργησιν ἢ τροποποίησιν, ἀναλόγως τῶν ὑποτιθεμένων ἑκάστοτε «ἀναγκῶν τοῦ πολιτισμοῦ»! Ἀλλὰ τοῦτο ἀντίκειται εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν καὶ διδασκαλίαν. Ἐνθυμίζει δὲ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τοῦ προφήτου Δανιὴλ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅτι δηλ. «καὶ λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιώσαι καιροὺς καὶ νόμον» (Δαν., Z΄, 15).
Ἐν συνεχείᾳ, εἰς τὴν σελίδα 13, ὁ συγγραφεὺς λέγει ὅτι «ἡ δὲ κατὰ τὸ ἔτος 1919 μελετήσασα τὸ θέμα Ἐπιτροπή, ἐφρόνει ὅτι «ἡ μεταβολὴ μὴ προσκρούουσα εἰς δογματικοὺς ἢ Κανονικοὺς λόγους…». Ἀλλὰ παραλείπει νὰ εἴπῃ ὅτι ἡ, εἰς τὴν καλλιτέραν περίπτωσιν, ἀβασάνιστος ἄποψις αὕτη τῆς Ἐπιτροπῆς (ἡ ὁποία ἀπεφάνθη, ἐν τούτοις, ὅτι ἡ «διόρθωσις» αὕτη «τοῦ ἡμερολογίου» ἠδύνατο νὰ χωρήση μόνον «μετὰ συνεννόησιν πασῶν τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν»), ἀπετέλει τὴν ὑπὸ τῆς Ἐπιτροπῆς ταύτης υἱοθετηθείσαν γνώμν τοῦ καθηγητοῦ Δημ. Αἰγινήτου, ὁ ὁποῖος, ὅμως, δὲν ἧτο θεολόγος, ἀλλὰ ἀστρονόμος.
Εἰς ἄλλο σημεῖον τῆς αὐτῆς σελίδος 13, ὁ συγγραφεὺς ἀναφέρεται εἰς τὴν, διὰ τοῦ, ἰσχύοντος καὶ σήμερον, Νομοθετικοῦ Διατάγματος τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1923, γενομένην ῥύθμισιν τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, καθ’ ἢν τὸ πολιτικὸν ἡμερολόγιον διεχωρίζετο τοῦ θρησκευτικοῦ ἐορτολογίου, καὶ λέγει ὅτι: «Ἀλλ’ ὅταν ἐν τῇ πράξει ἐπεχειρήθη ὁ διαχωρισμὸς τῆς Ἐθνικῆς ἑορτῆς ἀπὸ τὴν Ἑορτὴν τοῦ Εὐαγγελισμού, τὸ πρᾶγμα ἔφερε μεγάλην σύγχυσιν». O ἰσχυρισμὸς οὗτος εἶναι ἀσύστατος. Τὸ N.Δ. τοῦτο οὐδόλως παρεῖχεν ἔδαφος «διαχωρισμοῦ ἐν τῇ πράξει τῆς Ἐθνικῆς ἑορτῆς ἀπὸ τὴν Ἑορτὴν τοῦ Εὐαγγελισμού» ὡς ἀβασίμως φθέγγεται ὁ συγγραφεύς. Τοῦτο δέ, διότι ἐν τῷ N.Δ. τούτῳ, διὰ τοῦ ὁποίου τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον εἰσήχθη εἰς τὴν Ἑλλάδα μόνον ὡς πολιτικὸν (ἄρθρον 1 παράγρ. 1), ὁρίζονται τὰ ἑξῆς: «Διατηρείται ἐν ἰσχύι τὸ ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον, ὅσον ἀφορᾷ ἐν γένει τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τάς θρησκευτικὰς ἑορτάς» (ἄρθρον 1 παράγρ. 3). Καί: «H πρώτη Ἰανουαρίου τοῦ νέου ἡμερολογίου ἔσται ἡ πρώτη ἑκάστου νέου ἔτους. H Ἐθνικὴ Ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου καὶ πᾶσαι αἱ κατὰ τοὺς κειμένους νόμους ἐορτάσιμοι καὶ ἐξερετέοι ἡμέραι ῥυθμίζονται κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον (ἄρθρον 1 παράγρ. 4).
Περαιτέρῳ, εἰς τὴν αὐτὴν σελίδα 13 τοῦ βιβλίου, ὁ συγγραφεὺς ἰσχυρίζεται ὅτι «κατέστη σαφές, ὅτι ἐν Ἑλλάδι εἶναι ἀδύνατος ἡ συνύπαρξις δύο ἡμερολογίων, ἑνὸς πολιτικοῦ καὶ ἐνὸς θρησκευτικοῦ». Καὶ ὁ ἰσχυρισμὸς οὗτος ἐλέγχεται ἀβάσιμος καὶ φαντασιώδης, ἀφ’ οὗ οὐδαμοῦ στηρίζεται. Τὸν διαψεύδει δὲ καὶ ἡ διεθνὴς πεῖρα καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἄλλων κρατῶν, εἰς τὰ ὁποῖα εἰσήχθη μὲν καὶ ἰσχύει ὡς πολιτικὸν ἡμερολόγιον τὸ Γρηγοριανόν, διετηρήθη δὲ ὡς θρησκευτικὸν τὸ Ἰουλιανόν. Περὶ τούτου γράφει καὶ ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεύς, εἰς τὴν εὐθὺς ἑπομένην σελίδα 14 τοῦ βιβλίου τοῦ: «Ἄλλαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, Βουλγαρική, Ῥωσική, Ἱεροσολύμων κλπ. ἐξακολουθοὺν νὰ χρησιμοποιοὺν ἐορτολογικὼς τὸ Ἰουλιανόν, ἐνῶ πολιτικὼς ἀκολουθοῦν τὸ Γρηγοριανόν». Ὅθεν, καὶ τὸ ἐπιχείρημα τοῦτο τοῦ συγγραφέως ἐλέγχεται ὡς ἀβάσιμον.