«ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»
Περιοδικόν «Ο Σωτήρ»*
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) συμπληρώνει εφέτος 60 χρόνια ζωής και δραστηριότητος από την ίδρυσί του, την 23η Αυγούστου του έτους 1948. Συμμετέχοντας «μετά μεγίστης χαράς», όπως είπε στις εκδηλώσεις για την επέτειο αύτη, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης εξεφώνησε στις 17 Φεβρουαρίου του 2008 σχετική ομιλία στην Ελβετία, όπου βρίσκεται η έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Όμως η μεγίστη χαρά του Οικουμενικού μας Πατριάρχου προξενεί μέγιστο πόνο στις δικές μας ψυχές, καθώς διαπιστώνουμε από τα λεγόμενά του ότι ολόψυχα συμμετέχει στην φοβερή πλάνη του Οικουμενισμού. Κανείς μας δεν αγνοεί την δραματική θέσι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που βρίσκεται επί αιώνες αιχμάλωτο σε μια άσημη σήμερα συνοικία της άλλοτε νύμφης του Βοσπόρου και απογυμνωμένο από το κάποτε πολυπληθές και φλογερό ποίμνιό του. Τραγική κατάστασι! Ναι. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι αυτή η τραγική κατάστασι θα μπορούσε να μεταβληθή σε πλεονέκτημα μέγα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το ελάχιστο στην Τουρκία ποίμνιο θα μπορούσε να έχη ασυγκρίτως περισσότερη δύναμι από τότε που το ποίμνιό του αριθμούσε εκατομμύρια πιστών! Διότι η εσχάτη ανθρωπίνως αδυναμία του αποτελεί το πλέον κατάλληλο έδαφος για να φανερωθή η δύναμι του πνεύματος! Και θα μπορούσε πράγματι να φανερωθή, αφού ο λόγος του θα ήταν λόγος σταυρωμένος και μαρτυρικός• άρα ασυλλήπτου δυνάμεως λόγος. Και είναι βαθύτατα απογοητευτικό το ότι σήμερα αύτη η δύναμι εκποιείται συχνά και πρόχειρα σε λανθασμένη κατεύθυνσι. Αντί να αποτελή σταυρική μαρτυρία του μεγάλου μυστηρίου της Ορθοδοξίας, εκφυλίζεται συνήθως σε ανούσιους εναγκαλισμούς των πλανεμένων Χριστιανών της Δύσεως, σε ανεπίτρεπτο συμφυρμό μαζί τους και σε σχεδόν προδοτική της πίστεως συμμετοχή σε εκδηλώσεις και οργανισμούς, όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, που αποτελούν άρνησι της μοναδικότητος της Ορθοδοξίας μας. Αντί να μαρτυρή την Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, ευτελίζεται σε έναν ανούσιο και καταστροφικό Οικουμενισμό, όπου οι πλάνες εξισώνονται με την αλήθεια. Αυτός είναι ο μεγάλος μας πόνος για το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο! Αυτό σφίγγει την ψυχή μας και δεν μας αφήνει να ακουμπήσουμε με εμπιστοσύνη, αγάπη και ελευθερία στο κέντρο των ονείρων μας! Αυτή όμως είναι και η διάπυρη ευχή και προσευχή μας: Να ξαναγίνη το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο το προπύργιο και η αταλάντευτη μαρτυρία της Ορθοδοξίας μας!
• Τεύχ. 1959, 15 Ιουνίου 2008, σ. 276 • Πηγή: «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» Τριμηνιαία Έκδοση Ορθοδόξου Διδαχής Έτος Ι΄.Τεύχος 2 . Απρίλιος - Ιούνιος 2008
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,
