ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
῾Ενώνοντας τά τρία δάκτυλά μας σφικτά καί φέρνοντάς τα στό μέτωπό μας, ἀπ᾿ ὅπου πρέπει νά ἀρχίζουμε τό σταυρό μας, ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε στόν ἕνα τρισυπόστατο Θεό. ᾿Από τό μέτωπό μας πρέπει νά φέρουμε τό χέρι μας στήν γαστέρα μας (κοιλιά μας) γιά νά ὁμολογήσουμε ἔτσι, ὅτι ἀπό τόν οὐρανό ὁ Υἱός καί Λογος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μας, κατέβηκε στή γῆ καί φόρεσε τήν σάρκα τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν γέννησί Του ἀπό τήν γαστέρα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου. ῎Αν δέν φοροῦσε ὁ Χριστός τήν σάρκα τοῦ ἀνθρώπου γιά νά κρύψῃ ἐκεῖ μέσα τήν Θεότητά Του καί ἐρχόταν κοντά στούς ἀνθρώπους σάν Θεός, ὅλη ἡ κτίσις θά γινόταν στάκτη. Τόση εἶναι ἡ δύναμις καί ἡ δόξα καί ἡ τιμή τοῦ Σωτῆρος. ᾿Από τήν γαστέρα μας φέρνουμε τό χέρι μας στόν δεξιό καί τόν ἀριστερό ὦμο, γιά νά ὁμολογήσουμε καί νά παραδεχθοῦμε, ὅτι ὁ ἀναμάρτητος Χριστός σταυρώθηκε γιά τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Πρέπει νά προσέχουμε τό χέρι μας, καί ἀπό τό δεξιό καί ἀπό τό ἀριστερό πλευρό, νά πάη στό ἴδιο ὕψος, γιά νά κάνουμε πραγματικό σταυρό. ᾿Από τόν ἀριστερό ὧμο τεντώνουμε τό χέρι μας πρός τά κάτω (πρός τή γῆ) γιά νά παραδεχθοῦμε ὅτι ὁ Σωτήρας, ὅσο τό ἅγιό Του σῶμα ἦταν στόν τάφο, κατέβηκε στόν ἄδη καί ἐλευθέρωσε τούς δικαίους, καί ὅσους ἀπό τούς ἁμαρτωλούς πίστεψαν σ᾿ Αὐτόν.
Φέρνοντας πάλι τό χέρι μας στό μέτωπό μας, στήν γαστέρα μας καί στόν δεξιό καί ἀριστερό ὦμο, ὁμολογοῦμε καί παραδεχόμαστε ὅτι ὁ Σωτήρας, μετά τήν ἁγία Του ᾿Ανάστασι, ἀνέβηκε στούς Οὐρανούς, καί ὅτι ἀπό ἐκεῖ, μιά μέρα πού κανένας δέν γνωρίζει, πού ὅμως, ὅπως λέγουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες, θά εἶναι Κυριακή (Κυριακή θά πῆ ἡμέρα Κυρίου) θά κατέβη πάλι μέ μεγάλη δόξα, σάν τρομερός, ἀλλά δίκαιος Δικαστής (Κριτής), γιά νά κρίνη ἐκείνη τήν ἡμέρα ζῶντας καί νεκρούς. Καί ἐκείνους πού θά ἔχουν ζήση σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ σάν πραγματικοί Χριστιανοί (χριστιανός θά πῆ ἅγιος) θά τούς βάλῃ στά δεξιά του, παίρνοντάς τους κοντά Του, στήν αἰώνιο ζωή, στόν Παράδεισο, τούς δέ ἁμαρτωλούς ἀριστερά του, στέλνοντάς τους στήν αἰώνιο κόλασι.
Αὐτό σημαίνει τό σημεῖον τοῦ σταυροῦ, πού πρέπει νά κάνουμε μέ μεγάλη εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ, σκύβοντας τό κεφάλι μας, ὁμολογῶντας ἔτσι, πώς εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, τόν ῾Οποῖον παρακαλοῦμε νά μᾶς στερεώση στή στράτα τῶν ἐντολῶν του, πού ἀγίασε μέ τό πανάγιόν Του αἷμα, νά μᾶς βοηθήση νά γίνουμε ταπεινοί, γιατί ἡ ταπείνωσις εἶναι ἕνα ροῦχο θεϊκό (ἕνα ροῦχο ἁγιωσύνης) καί νά μᾶς ἀξιώση ἡ καρδιά μας, ἡ ψυχή μας, νά γίνη θρόνος δικός Του.
Τά δύο δάκτυλα τοῦ χεριοῦ μας πού κρατᾶμε διπλωμένα, ὄταν κάνουμε τόν σταυρό μας, ὁ τέταρτος δάκτυλος καί ὁ πέμπτος, σημαίνουν τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή, ἐνῶ ἦταν Θεός, ἔγινε καί ἄνθρωπος, φορῶντας τήν ἀνθρώπινη στολή (σάρκα) γιά τήν σωτηρία μας. Σημαίνουν ἀκόμη τά δύο δάκτυλα καί τίς δυό γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ μας. Μία γέννησι ἀπό τόν ἐπουράνιο Πατέρα Του, πρίν ἀπό κάθε αἰῶνα, πρίν ἀπό κάθε χρόνο, (ὁ Χριστός, ὅπως καί ὁ Πατέρας, καθώς καί τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον, σάν Θεός εἶναι αἰώνιος - ἄναρχος), καί μία γέννησι ἀπό τήν ῾Υπεραγία Θεοτόκο, ἐν χρόνῳ ὡς ἄνθρωπος.
῞Οταν κάνουμε τόν σταυρό μας πρέπει νά ἔχουμε μπρός στά μάτια τῆς ψυχῆς μας τόν Σταυρό πάνω στόν ὁποῖο καρφώθηκε ὁ Χριστός γιά τίς ἁμαρτίες μας. Νά προσέχουμε νά μή κάνουμε οὔτε τρίγωνο, οὔτε Χ, οὔτε ἄλλα σχήματα, οὔτε "νά παίζουμε μαντολίνο" ἀντί γιά σταυρό. Γιατί λέγει ὁ σατανάς: "῞Ολοι αὐτοί πού παίζουν μαντολῖνο ἀντί γιά σταυρό, ὅλοι εἶναι δικοί μου". ῞Οταν ὀ Χριστός βγῆκε ἀπό τό παλάτι τοῦ Πιλάτου, μετά τήν μαστίγωσί Του, ὅλη τήν ἡμέρα, ἀπό τούς στρατιῶτες, φορτωμένος τόν σταυρό, μέ πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ, ἄπειρες χιλιάδες ῾Εβραῖοι, σάν μανιασμένα θηρία, γεμάτοι μῖσος κατά τοῦ Χριστοῦ, ἄρχισαν νά οὐρλιάζουν, βρίζοντας περιγελῶντας, κτυπῶντας, φτύνοντας, ἐξευτελίζοντας τόν Χριστό μας. Καί ὁ Σωτήρας τά δέχτηκε ὅλα αὐτά μέ ὑπομονή, χωρίς νά ὀργισθῇ, χωρίς νά παραπονεθῇ, χωρίς νά γογγύση, γιά νά μᾶς δώση μιά ἐντολή, ὄτι στήν ζωή μας, ἐδῶ στή γῆ θά σηκώσουμε καί μεῖς σταυρό μέ ὑπομονή, χωρίς νά γογγύσουμε, χωρίς νά παραπονεθοῦμε, χωρίς νά ὀργισθοῦμε, χωρίς νά ποῦμε, γιατί Θεέ μου; Γιατί, χωρίς νά σηκώσουμε σταυρό δέν μπαίνουμε στόν παράδεισο;
Ποιός εἶναι ὀ σταυρός; Εἶναι οἱ δοκιμασίες, οἱ ἀρρώστειες, οἱ φτώχειες, οἱ θάνατοι προσφιλῶν μας προσώπων, οἱ κατατρεγμοί, οἱ κακίες τοῦ κόσμου, οἱ ἀδικίες, οἱ συκοφαντίες, οἱ διωγμοί κλπ. πού θά μᾶς κάμουν, καί πού τά ἐπιτρέπει ὅλα αὐτά ὁ Θεός γιά νά μᾶς συνεφέρη ἀπό τόν κατήφορο τῆς ἁμαρτίας πού ἔχουμε πάρει καί νά μᾶς κάνει νά γυρίσουμε κοντά Του. Κάνοντας τό σταυρό μας, ὅπως τόν θέλει ὁ Θεός, εἶναι σάν νά δίνουμε μιά ὐπόσχεσι στόν Θεό πώς ὅταν τό θελήση ᾿Εκεῖνος, θά σηκώσουμε αὐτόν τόν σταυρό, μέ ὑπομονή, χωρίς νά διελιάσουμε, χωρίς νά λυγίσουμε, χωρίς νά γογγύσουμε, ἀφοῦ εἶναι γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,