kirykos: Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ
( Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη του μεθαύριο Σάββατο, ὅτε ἑορτάζει καί ὁ Μητροπολιτικός μας Ναός εἰς τό Μενίδι (Ἀχαρνές). Διεύθυνσις τοῦ Ναοῦ: Μητροπολίτου Χρυσάνθου 10 καί Λιοσίων 100. Συνοικία ἁγίου ‘Αθανασίου. Τηλ. 210.2466057).

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ἀκόμη καί οἱ λεγόμενοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, βαδίζουν μέσα στό σκοτάδι τῆς ἀρνήσεως καί τῆς ἀπιστίας. Ζοῦν μακράν τοῦ Θεοῦ καί διάκεινται ἐχθρικά πρός τόν Θεόν καί πρός κάθε ἀξίαν πνευματικήν. Ἐργάζονται διά τήν καταστροφήν καί μόνον. Ἡ ἄρνησις καί ὁ μηδενισμός εἶναι ὁ στόχος τους καί ἡ κατάληξίς τους.
Ὁ Θεός ἔκαμε τόν κόσμον «καλόν λίαν» καί ὁ ἄνθρωπος τόν κατήντησε ἀπό κόσμημα, «βδέλυγμα». Ἀλλά ὁ Θεός οὐδέποτε ἔπαυσε νά καλῆ τόν ἄνθρωπο νά ἐνδυθῆ τήν «πρώτην στολήν». Νά ἐπανέλθη εἰς τόν πατρικόν οἶκον. Οἱ ἀπόστολοι εἰς τοῦτο ἀπεστάλησαν. Καί οἱ ἅγιοι εἰς τοῦτο ἐπεδόθησαν. Καί μᾶς ὑπέδειξαν τήν μετάνοιαν. Θέλησαν νά μᾶς βγάλουν ἀπό τήν «ἀκοσμία» τῆς μακράν τοῦ Θεοῦ ζωῆς, καί νά μᾶς ἐπαναφέρουν στήν «εὐκοσμία» τῆς ἐν Χριστῶ ἀναδημιουργίας.
Ὁ ἅγιος Δημήτριος κατήχησε πολλούς νέους πρός αὐτήν τήν ζωή. Καί ἐπέδειξε ἀνδρεία καί παρρησίαν. Δέν ἐφοβήθη τούς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου, οὔτε τό μαρτύριον. Ἡ Θεσσαλονίκη, κατά τό πλεῖστον τότε εἰδωλολατρική πόλις, ἄλλαξε, ἔγινε τόπος χριστιανικῆς κατηχήσεως καί ἱεραποστολῆς. Ὁ ἅγιος Δημήτριος κατηχοῦσε τούς νέους πρός τήν ἐν Χριστῶ ζωήν μέ ἀπαράμιλλον ζῆλον καί αὐταπάρνησιν. Καί αὐτό ὁ ζῆλος τοῦ ἐστοίχισε τήν ζωήν. Ἤ μᾶλλον τοῦ ἔδωσε τήν ἀληθινήν ζωή, ἀφοῦ ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου τοῦ μάρτυρος εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς ἀληθινῆς του ζωῆς.
Πολλοί οἱ νέοι πού ἄκουσαν τό κάλεσμά του, (κάλεσμα τοῦ Θεοῦ τῆς ἀληθείας), καί ἐβάδισαν τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, τήν ὀποίαν ἐδίδαξε καί ἐβάδισεν ὁ Ἅγιος Δημήτριος. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς ἦτο ὁ Νέστωρ. «Θεέ τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι», φώναξε. Καί μέ τήν σφενδόνα, ἐνίκησε τόν Λυαῖο. Ὁ Δαυίδ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐνίκησε τόν Γολιάθ καί ὁ χριστιανός Νέστωρας μέ τήν εὐχή τοῦ Δημητρίου κατετρόπωσε τόν Λυαῖο.
Σήμερα οἱ νέοι, ἀκόμη καί οἱ χριστιανοί νέοι, δέν ἔχουν καμμία σχέσι μέ τόν ἅγιο Δημήτριο, οὔτε μέ τόν Νέστορα. Οὔτε κατηχοῦν τούς ἄλλους πρός τήν ἀλήθεια, οὔτε κάμνουν ἔργον ἱεραποστολῆς, οὔτε δ΄διουν μαρτυρία πίστεως. Ἤ μᾶλλον ειπεῖν, κάμνουν ἀντικατήχησι καί ἀντιιεραποστολή. Κατηχοῦν καί διδάσκουν τούς ἄλλους νέους πρός τό κακόν. Ἀφοῦ οἱ ἴδιοι προτίμησαν τό σκοτάδι, πῶς νά διδάξουν στούς ἄλλους τό φῶς
Ὁ ἅγιος Δημήτριος καί ὁ ἅγιος Νέστωρ μᾶς καλοῦν νά τούς μιμηθοῦμε. Ὑπάρχουν, δόξα τῶ Θεῶ, νέοι πού τούς μιμοῦνται. Καί τούς ἔχουν ὡς πρότυπον ζωῆς καί μαρτυρίας. Μά δέν φαίνονται. Εἶναι ἐλάχιστοι. Καί ἡ φωνή τους πνίγεται ἀπό τίς φωνές τῆς συγχρόνου ἀθείας. Μακάρι νά εὑρεθοῦν καί ἄλλοι. Νά προστεθοῦν στό «μικρό ποίμνιο» καί νά δίδουν τήν μαρτυρία στήν σύχγρονη «ζοῦγκλα», μήπως δοῦμε ἕνα φῶς ἐλπίδος στό σημερινό σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας.

Τό Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου εἶναι χαρακτηριστικόν;, διό καί τό παραθέτομεν: «Μέγαν εὔρατο, ἐν τοῖς κινδύνοις, σέ ὑπέρμαχον, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τά ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὔν Λυαίου καθειλες τήν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίω θαρρύνας τόν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμίν τό μέγα ἔλεος»