kirykos: Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

(Κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον)

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὁμιλῶν περί πίστεως διευκρινίζει: «Λέγεται τοίνυν πίστις ἡ τῶν σημείων καί τῶν θαυμάτων ποιητική (αὐτή δηλ. πού προξενεῖ τά σημεῖα καί τά θαύματα)˙ λέγεται δέ πίστις καί ἡ τῆς εἰς Θεόν γνώσεως παρασκευαστική» (ἐκείνη δηλ. πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή θεογνωσία), τήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν ὡς Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν, τήν ὁποίαν ἐάν διαφυλάξωμεν «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» γινώμεθα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας γνήσιοι υἱοί τε καί μέτοχοι» (Πρακτικά Ζ΄ Οἱκουμ. Συνόδου).
Ἡ πίστις αὐτή εἶναι πού μᾶς συνδέει μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, καί μᾶς ἀξιώνει τῆς σωτηρίας, διά τοῦτο «καλούμεθα πιστοί οὐ διά τό πιστεύειν μόνον, ἀλλά καί διά τά πιστευθῆναι παρά τοῦ Θεοῦ μυστήρια» (δηλ. καί διά τό ὅτι ὁ Κύριος καί Θεός μας μᾶς ἐμπιστεύθηκε τά σωστικά θεῖα μυστήρια).
Δι’ αὐτό, ἄν σέ ἐρωτήσῃ κάποιος, ἔλεγε ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «Τόν ἐσταυρωμένον προσκυνεῖς» ὁμολόγησε, «εἰπέ φαιδρᾷ τῇ φωνῇ, γεγηθότι τῷ προσώπῳ. Καί προσκυνῶ, καί οὐ παύσομαί ποτε προσκυνῶν. Κἄν γελάσῃ, δάκρυσον αὐτόν ὅτι μαίνεται».
Καί πάλιν: Ἄν ἀκούσης κάποιον νά σοῦ λέγη˙ «Τόν ἐσταυρωμένον προσκυνεῖς; μή ἐπαισχυνθῇς, μηδέ κάτω βλέψῃς, ἀλλά καί ἐναβρύνου καί καλλωπίζου, καί ἐλευθέροις ὀφθαλμοῖς καί ὑψηλῷ προσώπῳ κατάδεξαι τήν ὁμολογίαν». Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ὀμολογίαν, καί τήν σταθερότητα εἰς αὐτήν, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, χρειάζεται ὁ χριστιανός διά νά σωθῆ.
Αὐτή εἶναι ἡ δύναμις τῆς πίστεως, «ἐν βραχέσι ρήμασιν (δηλαδή μέσα σέ λίγα λόγια) κερδίσεις τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. «Ἐάν γάρ ὁμολογήσῃς», φησίν, «ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καί πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ὅτι ὁ Θεός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ».
Καί ἀκόμη διά νά παρακινήση εἰς τήν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως καί ἐκείνους οἱ ὁποίους διστάζουν, ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει, ὅτι δέν βραβεύεται μόνον ἡ ὁμολογία τοῦ χριστιανοῦ, καί μάλιστα ἡ μέχρι μαρτυρίου αἵματος), ἀλλά καί ἡ πρόθεσις τῆς ὁμολογίας. «Τό μαρτύριον, ἀδελφοί, οὐ τῇ ἀποβάσει κρίνεται μόνον, ἀλλά καί τῇ προθέσει. Οὐκ ἐπειδάν ἀποτμηθῇ ὁ μάρτυς, τότε γίνεται μάρτυς, ἀλλ' ἀφ' οὗ ἄν τήν πρόθεσιν ἐπιδείξηται τῆς ὁμολογίας, μάρτυς ἐστι, κἄν μή πάθῃ τά μάρτυρος».