ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ
Χρέος ὅλων μας ἡ νοερά καρδιακή προσευχή
Θά μεταφέρωμεν τά πολύ σημαντικά καί θεόπνευστα λόγια τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Θεσσαλονίκης "Γιά τήν ἱερή καί θεοποιό προσευχή" καί παρακαλῶ νά τά προσέξουμε ὅλοι, διότι ὁ ἅγιος ἀπευθύνεται σέ ὅλους μας καί μᾶς λέγει ὅτι ὅλοι καί οἱ ῾Ιερωμένοι καί οἱ Μοναχοί καί οἱ Λαϊκοί ἔχομεν χρέος νά λέγωμεν ἀδιάκοπα καί ἀδιάλειπτα τήν μονολόγιστον εὐχήν τοῦ ᾿Ιησοῦ, δηλαδή τό "Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς". ᾿Ιδού τί λέγει: "Αὐτή λοιπόν τήν ὀνομασία (τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ) ὡς προσευχή, ἄς λέει κάθε εὐσεβής συνεχῶς μέ τό νοῦ του καί μέ τά χείλη, καί ὅταν στέκεται καί ὅταν βαδίζει καί ὅταν κάθεται καί ὅταν πλαγιάζει καί ὅ,τι κι᾿ ἄν κάνει καί λέει, καί νά βιάζει τόν ἑαυτό του σέ τοῦτο πάντοτε. Θά βρεῖ ἔτσι πολύ μεγάλη γαλήνη καί χαρά, ὅπως γνωρίζουν ἀπό τήν πεῖρά τους ἐκεῖνοι πού φροντίζουν γι᾿ αὐτή. ᾿Επειδή ὅμως αὐτό τό ἔργο εἶναι πολύ δύσκολο γιά κείνους πού ζοῦν στόν κόσμο, ἀλλ᾿ ἀκόμη καί γιά τούς μοναχούς πού ἔχουν μέριμνες, γι᾿ αὐτό ὅλοι αὐτοί ἄς ἔχουν τουλάχιστον ὡρισμένο καιρό γι᾿ αὐτό τό ἔργο. Καί ὅλοι ἄς ἔχουν ὡς κανόνα νά ἀσκοῦν αὐτή τήν προσευχή, ὅσο μποροῦν, καί οἱ ἱερωμένοι καί οἱ μοναχοί καί οἱ λαϊκοί. Οἱ μοναχοί ἐπειδή εἶναι ταγμένοι σ᾿ αὐτό τό ἔργο τήν ἔχουν χρέος τους ἀπαραίτητο, ἔστω κι ἄν εἶναι στήν μέριμνα τῶν διακονημάτων. Πρέπει νά βιάζουν τόν ἑαυτό τους, ἀφοῦ ὀφείλουν νά ἀσκοῦν αὐτή τήν εὐχή καί νά προσεύχονται πρός τόν Κύριο ἀδιάκοπα (Α Θεσ. ε,17), ἀκόμα κι βρίσκονται σέ ρεμβασμό καί σύγχυση καί στήν, ὄνομα καί πράγμα, αἰχμαλωσία τοῦ νοῦ. Νά μήν τήν ἀμελοῦν γελασμένοι ἀπό τόν ἐχθρό, ἀλλά νά ἐπιστρέφουν στήν προσευχή καί νά χαίρονται γιά τήν ἐπιστροφή τους. Οἱ ἱερωμένοι ἄς τήν ἐπιμελοῦνται ὡς ἀποστολικό ἔργο καί θεῖο κήρυγμα κι ἐπειδή ἡ εὐχή αὐτή ἐκτελεῖ θεῖα ἐνεργήματα καί παριστᾶ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Οἱ κοσμικοί ἄς ἀσκοῦν κατά δύναμη τήν εὐχή σάν σφραγίδα τοῦ ἑαυτοῦ τους καί σημεῖο τῆς πίστεως καί φύλαξη καί ἁγιασμό καί ἀποδίωξη κάθε πειρασμοῦ. ῞Ολοι ἑπομένως, ἱερωμένοι, λαϊκοί καί μοναχοί, μόλις σηκωθοῦμε ἀπό τόν ὕπνο, πρέπει πρῶτα νά βάλουμε στό νοῦ μας τόν Χριστό καί τόν Χριστό νά θυμηθοῦμε πρῶτα. Καί αὐτό νά προσφέρουμε ὡς ἀπαρχή κάθε σκέψης καί ὡς θυσία στόν Χριστό. Γιατί πρίν ἀπό κάθε ἄλλη σκέψη, πρέπει νά θυμηθοῦμε τὀ Χριστό πού μᾶς ἔσωσε καί τόσο μᾶς ἀγάπησε, ἀφοῦ καί Χριστιανοί εἴμαστε καί ὀνομαζόμαστε. Αὐτόν ντυθήκαμε κατά τό θεῖο βάπτισμα (Γαλ. γ, 27), μέ τό μῦρον Του σφραγισθήκαμε κι ἔχουμε κοινωνήσει καί κοινωνοῦμε τήν ἁγία Του σάρκα καί τό αἷμα Του· εἴμαστε μέλη Του (Α Κορ. ιβ, 27) καί ναός (Β Κορ. στ 16) καί Αὐτόν ἔχομε ντυθεῖ καί κατοικεῖ μέσα μας. Καί γι αὐτό ὀφείλουμε νά Τόν ἀγαποῦμε καί νά τόν θυμόμαστε πάντα. Γι αὐτό καί καθένας ἄς ἔχει ἕνα ὁρισμένο καιρό κατά τή δύναμή του καί κάποιο μέτρο αὐτῆς τῆς προσευχῆς σάν χρέος. ῎Ας σταθοῦμε ὡς ἐδῶ γι αὐτό τό θέμα. ᾿Επειδή γιά ὅσους ζητοῦν νά μάθουν γιά τοῦτο, ὑπάρχουν πάρα πολλά γιά κατατόπισή τους". ᾿Επίσης λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος γιά τήν ἱερή αὐτή προσευχή: "῾Η προσευχή αὐτή, ἡ ἐπίκληση δηλαδή, "Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με", εἶναι ταυτόχρονα προσευχή, ἱκεσία, ὁμολογία πίστεως, χορηγός τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί τῶν θείων χαρισμάτων, ἐξαγνισμός τῆς καρδιᾶς, ράπισμα κατά τῶν διαμόνων, ἐνδιαίτημα ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, πηγή πνευματικῶν ἐννοιῶν καί θείων λογισμῶν, ἁμαρτημάτων ἀπαλλαγή, ἱατρεῖο ψυχῶν καί σωμάτων, αἰτία θείου φωτισμοῦ, πηγή τοῦ θείου ἐλέους, ἀρχή θείων ἀποκαλύψεων καί μυήσεων στούς ταπεινούς, ἡ ἴδια ἡ λύτρωση καί σωτηρία. Κι ὅλ᾿ αὐτά τά κάνει τό σωτήριο ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας, ἡ ἐπίκληση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ" (κεφ. 296).
῎Ας τά μελετήσωμεν ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἄς τά βάλουμε μέσα στήν καρδιά μας καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἐφαρμόσουμε στήν ζωή μας τό "᾿Αδιαλείπτως προσεύχεσθε" τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου.
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,