kirykos: ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ "ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ"

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ "ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ"
Εἰς τόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» ἐδημοσιεύθη μέ σχετικό σχολιασμό ἕνα κείμενο τοῦ καθηγητοῦ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κώστα Μπέη, ὁ ὁποῖος «ἀποκαλύπτει», κατά τόν σχολιαστή, ὅτι οἱ Νεοημερολογῖτες ἔφθασαν εἰς τό σημεῖο νά τελοῦν «οἰκουμενικές λειτουργίες» (συγκεκριμένα ὁμιλεῖ διά ἕνα τέτοιο συλλείτουργο στήν Σῦρο), ὅπου «κοινώνησαν όλοι, Λατίνοι, Ορθόδοξοι, Προτεστάντες». Τό παραθέτομεν:
«...Την τελευταία ημέρα του συνεδρίου οργανώθηκε οικουμενική λειτουργία στον καθεδρικό καθολικό ναό της Άνω Σύρου. Προσπάθεια, να προηγηθεί οικουμενική θεία λειτουργία στον ιερό ναό του Αγ. Νικολάου της Ερμούπολης, είχε ναυαγήσει. Ειχε βέβαια προσέλθει ο καθολικός επίσκοπος. Αλλά είχε παραμείνει σιωπηλός προσκυνητής. Δεν του δόθηκε η δυνατότητα να αναπέμψει κάποια ευχή μετά το τέλος της ορθόδοξης λειτουργίας. Ο ίδιος τόνιζε προς κάθε κατεύθυνση, μετά, ότι τον συνδέει στενή και ειλικρινής φιλια με τον ορθοδοξο μητροπολίτη. Είχε όμως κατανόηση για τις δυσκολίες του μητροπολίτη, να ξεπερασει τις προκαταλήψεις κάποιων και να κάνει εκεινο που η δικη του προσωπική παιδεία και καλή διάθεση ασφαλώς του υπαγόρευε. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι φανατικοί είχαν σκανδαλιστίι διαβάζοντας στα συνεδριακά προγράμματα πως θα τελούνταν οικουμενικές θείες λειτουργίες.
Η οικουμενική λειτουργία στην Άνω Σύρο ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Είχε έλθει η περίφημη χορωδία του Αγ. Νικολάου της Ερμούπολης και οι ψαλμωδίες της είχαν ενταχθεί μέσα στην καθολική λειτουργία. Προηγήθηκε η ωραιότατη καθολική χορωδια, που ξεκίνησε με το "Κύριε Ελέησαν...". Ακολούθησε η ορθόδοξη χορωδια με τη Δοξολογία. Ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, Έλληνες και ξένοι διάβασαν και ξαναδιάβασαν σε περισσότερες γλώσσες δυνατά από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου:
"Πάντες γαρ υιοί Θεού εστέ δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού. (...) Ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ. Πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού"....
Κατά τις δεήσεις, μνημονεύθηκαν από κοινού ο επίσκοπος Ρώμης και Πάπας Ιωάννης και ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Εκ περιτροπής στην κοινή τούτη λειτουργία έψελναν η ορθόδοξη και η καθολική χορωδια. Και ρίγη διαπερνούσαν το πολυποίκιλο εκκλησίασμα.
Όταν ήλθε η στιγμή να απαγγελθεί το "Πιστεύω", ο καθολικός επίσκοπος κάλεσε όλους τους πιστούς, αδιάκριτα από δόγματα, να το απαγγείλουν κατά το αρχικό τυπικό της Συνόδου της Νίκαιας, δίχως το φιλιόκβε. Και όταν ήλθε η ώρα της θειας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα να μπορούμε όλοι να κοινωνήσουμε από το ίδιο δισκοπότηρο.
Και κοινωνήσαμε. Καθολικοί, ορθόδοξοι και διαμαρτυρόμενοι. Από το κοινό δισκοπότηρο της κοινής πίστης. Δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις.....».
Το κείμενο εἶναι ὄντως «εὔγλωττο καί πρέπει να προβληματίσει όλους, για το πού οδηγείται σήμερα ο κόσμος από τα συνθήματα της Νέας Εποχής», ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ σχολιαστής. Ἀλλά πρέπει νά προβληματίσει πρωτίστως τόν «Ὀρθόδοξο Τύπο», ὅπου ἐφιλοξενήθη ἕνα τέτοιο κείμενο. ‘Εμᾶς δέν μᾶς προβληματίζει καθόλου, διότι τό θέμα τοῦτο μᾶς ἐπροβλημάτισε ἕνα αἰῶνα πρίν, ὅταν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κων/λεως, ἐξέδωσε καί τήν παναιρετική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἀνεγνώρισε τούς αἱρετικούς ὡς «Ἐκκλησίες Χριστοῦ», καί κατόπιν τό 1924, ὅταν εἰς ἐφαρμογήν αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου εἰσήγαγον τό κατεδικασμένον «μετ’ ἐπιτιμίου καί ἀναθέματος» νέον παπικόν Ἡμερολόγιον. Καί ὄχι μόνον μᾶς ἐπροβλημάτισε, ἀλλά καί μᾶς «ἠνἀγκασε» νά «ἐξέλθωμεν ἐκ μέσου αὐτῶν», διά νά μή ἐξέλθωμεν μετ’ αὐτῶν ἐκ τῆς σωστικῆς Κιβωτοῦ, τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί ‘Αποστολικῆς Ἐκκλησίας, (ὅπως ἐξῆλθον αὐτοί) καί νά συνεχίσωμεν, ὡς γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας, «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως», τόν ἱερόν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας ἀγῶνα.