Ο Aγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Λασκαρίδης και γεννήθηκε στην Ιθάκη.
Όταν μεγάλωσε, πήγε στον περίφημο Μυστρά, όπου σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία, ενώ συν τοις άλλοις συνδέθηκε φιλικά με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο!
Η μεγάλη, πολύ βαθιά του αγάπη για την πατρίδα που κινδύνευε ολόγυρα, τον σπρώχνει τελικά στις τάξεις του στρατού μας, όπου γίνεται Αξιωματικός και συγκεκριμένα Χιλίαρχος!
Το 1444 μ.Χ., στέλνεται από το Μυστρά για να λάβει μέρος στη μάχη της Βάρνας - όπου οι ενωμένες χριστιανικές δυνάμεις θα αντιμετώπιζαν τους Οθωμανούς (βλέπε εδώ για περισσότερα) - αλλά δεν προλαβαίνει. Στην περιοχή των Σερρών, τον προφταίνει η θλιβερή είδηση της μεγάλης νίκης των Τούρκων
Πικραμένος, περνώντας το μαρτύριο της φιλοπατρίας, καταφεύγει περίλυπος στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες της Μακεδονίας μας, αφιερώνεται στο Χριστό, γίνεται Μοναχός και στη συνέχεια λαμβάνει όλους τους βαθμούς της Ιεροσύνης.
Μεταβαίνει ύστερα από τρία χρόνια στην Αθήνα, όπου και γίνεται Εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαδάρη.
Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται Αυτοκράτορας, πηγαίνει και ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ στην Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει και να συγχαρεί τον παλιό του φίλο.
Εκεί, γίνεται δεκτός με χαρά από το νέο Βασιλιά, ο οποίος εκτιμώντας τα μεγάλα προσόντα και την μόρφωση, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του Αρχιμανδρίτου Ραφαήλ, τον κρατά κοντά του και τον τιμά με το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!
Μάλιστα ο ορθοδοξότατος και ευπατρίδης Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, θα λάβει μέρος και σε μια Θεολογική συνάντηση στη Γαλλία, όπου και θα γνωριστεί με τον Νικόλαο. Ο Νικόλαος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη μας και σπούδαζε στη Γαλλία Ιατρική. Αλλά όταν γνώρισε τον αγιο Ραφαήλ, άκουσε τη διδασκαλία και αντίκρισε τη βαθιά του Πίστη, αποφάσισε να τον ακολουθήσει.
Πράγματι, ο Νικόλαος απαρνείται τα εγκόσμια, τον ακολουθεί πίσω και γίνεται Διάκονος.
Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών. Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.
Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος. Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν. [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς.]
Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο «συλλείτουργο», καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!
Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη.
Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ.
Τον Ηγούμενο Αγιο Ραφαήλ, αυτό το ασύγκριτο παλικάρι της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας, θα τον δέσουν σε ένα δέντρο και θα του πριονίσουν ζωντανό το σαγόνι, με το πριόνι μέσα στο στόμα, υποβάλλοντάς τον σε ένα από τα τρομακτικότερα μαρτύρια που έχουν καταγραφεί!!!
Ο Αρχιδιάκονος Αγιος Νικόλαος, πέθανε από τα μαρτυρικά βασανιστήρια των Τούρκων και το φρικτότατο μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ που έβλεπε!!!
Την δωδεκάχρονη μόλις Αγία Ειρήνη, της έκοψαν το ένα χεράκι της, έριξαν ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος τα θηρία την έκαψαν ζωντανή μέσα σε πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του παιδιού της!!! Τον δε πατέρα της, τον Προεστό Βασίλειο, τον κατέσφαξαν, αφού πρώτα τον καταβασάνισαν με διαμελισμούς και απερίγραπτα μαρτύρια!!! Πριν όμως απ΄ όλα αυτά, είχαν αρπάξει το εντεκάμηνο βρέφος Ραφαήλ, το άλλο παιδί τους, αδελφό της Ειρήνης και βαφτιστήρι του Αγίου Ραφαήλ, και το ποδοπάτησαν συντρίβοντας το κεφαλάκι του!!!
Το Δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που πήγαινε πολύ τακτικά τους μαθητές του στην Εκκλησία, στο Μοναστήρι των Καρυών, τον βασάνισαν άγρια και στο τέλος του έκοψαν μαρτυρικά το κεφάλι!!!
Όμως οι εσφαγμένοι και οι μάρτυρες του Λόφου των Καρυών της Λέσβου δεν τελειώνουν εδώ. Υπάρχουν και άλλοι, που μαζί με όλα τα παραπάνω και άλλα απίστευτα συγκλονιστικά και θαυμαστά, περιέχονται στο συναρπαστικό βιβλίο της Βασιλικής Ράλλη "Καρυές, ο Λόφος των Αγίων" (εκδόσεις Ακρίτας), που κόβει κυριολεκτικά την ανάσα από τις αλλεπάλληλες απρόσμενες αποκαλύψεις, που οι ίδιοι οι Αγιοι κάνουν σε απλά, πιστά και αγαπητά στο Θεό πρόσωπα, από εκείνα που ποτέ δεν εμφανίζει η θλιβερή τηλεόραση. (Προτείνεται!!!) Σ.Σ. Η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων - που μαρτύρησαν στις 9 Απριλίου 1463 μ.Χ. - Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, επειδή η μέρα του μαρτυρίου τους ήταν Τρίτη ημέρα του Πάσχα (Λαμπροτρίτη), εορτάζεται κάθε χρόνο την Τρίτη ημέρα του Πάσχα.
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,
