kirykos: ΑΝΑΞΙΟΙ, ΣΚΑΝΔΑΛΟΠΟΙΟΙ KAI ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

ΑΝΑΞΙΟΙ, ΣΚΑΝΔΑΛΟΠΟΙΟΙ KAI ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ
(Ἐγράφη εἰς τήν Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» τῆς 18 Ἰαν. 2008)

Mε αφορμή τη διαδοχολογία που αναπτύσσεται για τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, ο Σύλλογος Ορθοδόξων Χριστιανών "Ο Προφήτης Ηλίας" παρεμβαίνει με ανοικτή επιστολή την οποία δημοσιεύει σήμερα ο Ορθόδοξος Τύπος.
Τα κυριότερα σημεία της είναι:
Οσοι νοθεύουν την Ορθοδοξη Πίστη και το ορθόδοξο φρόνημα είναι ανάξιοι και σκανδαλοποιοί κληρικοί. Να μην συμμετέχουν οι κληρικοί όλων των βαθμίδων σε διαθρησκειακα συνέδρια, να διακόψουν τις σχέσεις τους και τους διαλόγους με τους Παπικούς, Πεντηκοστιανούς, Αγγλικανούς, να κάνουν αντιαιρετικό αγώνα.
Σε κύριο άρθρό της με τίτλο " Ηλθε το πλήρωμα του χρόνου", η εφημερίδα αναφέρει μεταξύ των άλλων: "Είναι παροιμιώδης η φιλαργυρία μερικών ιεραρχών. Οπου δεν επαρκούν τα στοιχεία, δια να δικαιολογηθή η ηγεμονική διαβίωσις των, επιστρατεύεται το ψεύδος ότι οι πολυτελείς κατοικίαι, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα χρυσοποίκιλτα άμφια και τα άλλα οφείλονται εις δωρεάς πλουσίων (ανωνύμων πάντοτε) φίλων της Εκκλησίας! Η ακτημοσύνη, η αφιλοχρηματία και η πενία είναι αγνωσται αρεταί".

Τό ἰδικό μας σχόλιον:

Δυστυχῶς ἀνάξιοι καί σκανδαλοποιοί ὑπάρχουν ὄχι μόνον εἰς τό νέον Ἡμερολόγιον ἀλλά καί εἰς τόν χῶρον τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων, τάς ὁποίας ἐδημιούργησε τό νέον ἡμερολόγιον...
Εἶναι αὐτοί πού δημιουργοῦν κάθε φορά τά σκάνδαλα καί τίς ἐκκλησιαστικές παρασυναγωγές πρός ἴδιον ὑλικόν ὄφελος. Αὐτοί περί τῆς πίστεως δέν ἐνδιαφέρονται, ἀλλά τήν προδίδουν.
Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί ἄν ἔτυχε νά ἦσαν ὀρθόδοξοι, κατόπιν ὑποκρινόμενοι τούς πιστούς, «φιλήματι» ὡς ὁ Ἱούδας προδίδουν τόν Χριστό. Καί εἶναι τόσο ὕπουλοι, δόλιοι καί ὑποκριταί τινές πού ξεπερνοῦν καί αὐτόν τόν Ἰούδα.
Κατά τούς ἁγίους Πατέρας χρειάζεται μεγάλη προσοχή «περί τοῦ μή κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις καί μάλιστα τῶν ἄλλων (=περισσότερον ὅλων) οἱ ἱερεῖς» (Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης, Ἑρμηνεία περί τοῦ θείου Ναοῦ..., κεφ. ογ, PG. 155,725Β, ἐπειδή πιστεύουν ὅτι οἱ αἱρετικοί δέν εἶναι πλέον ἄξιοι νά ὀνομάζωνται Χρσιτιανοί.
Ὁ μέγας Βασίλειος θεωροῦσε τόν Ἰούδα «αἱρετώτερον» (δηλαδή προτιμότερον) τῶν αἱρετικῶν καί ἔλεγε, ὅτι «κατ’ ἀλήθειαν εἶναι χριετέμποροι οἱ τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι καί ὄχι χριστιανοί καί πάντοτε καί πάντοτε προτιμοῦν ὅ, τι τούς συμφέρει στήν παροῦσα ζωή ἀπό τήν ζωή τῆς ἀληθείας» (Ἐπιστ. σμ΄, κεφ. γ, PG 32, 897 A).
Συνιστοῦσε δέ τήν ἀποχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς, ἀφοῦ εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ ἀδιαφορία σ’ αὐτά τά ζητήματα μᾶς στερεῖ τήν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ» (Ἐπιστ. σξβ, κεφ. β, PG 32, 976 Α.)
Ὁ μέγας Ἀθανάσιος ἀγανακτοῦσε ἐπειδή μερικοί εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό ὑποκρισία «τούς ταῦτα (αἱρετικά) φρονοῦντας Χριστιανούς ὀνομάζουσι». Ταυτόχρονα προέτρεπε νά φεύγουμε ὄχι μόνον ἀπό τήν αἵρεσι «ὡς ἀπό προσώπου ὄφεως» (Κατά ἀρειανῶν, λόγος α, PG 26, 13 C), ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τούς ὀρθοδόξους πού κοινωνοῦσαν μέ τούς αἱρετικούς.
Ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναίτης παρομοιάζει μέ τήν «πορνείαν» (Ἐρωτήσεις καί ἀποκρίσεις, ἐρώτησις ριγ΄, PG 89, 765 Β), τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ τούς αἱρετικούς, ἡ ὁποία θεωρεῖται ἀπό τούς Πατέρας ὡς προδοσία Πίστεωςκαί χωρισμός ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Ὁ ἱερός Ἐπιφάνιος συνιστᾶ νά ἀποστρεφώμεθα «πάσας τάς αἱρέσεις ὡς θηρία μετά ἰοῦ θανασίμου»(Βίος τοῦ ἁγίου Ἐπιφανίου, κεφ. ξδ΄, PG 41
Ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος διδάσκει νά ἀποφεύγουμε τίς αἱρέσεις «τάς γεννώσας καρπόν θανατηφόρον, οὗ ἐάν γεύσηταί τις, παρ’ αὐτά ἀποθνήσκει. Οὗτοι γάρ οὐκ εἰσί φυτεία τοῦ Πατρός» ( Τραλλιανοῖς, κεφ. ια΄, PG 5, 684Α).
Ὁ ἅγιος Εὐστάθιος ΄Αντιοχείας, ὄταν ὡδηγεῖτο στήν ἐξορία ἀπό τούς αἱρετικούς, «καλέσας ἅπαντας παρεκάλεσε μή παραχωρῆσαι, μηδέ ἐνδοῦναι τοῖς λύκοις, μηδέ προδοῦναι τήν ποίμνην αὐτοῖς, ἀλλά μένειν ἔνδον ἐπιστομίζοντας μέν αὐτούς καί διελέγχοντας»(Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἐγκύμιον εἰς τόν ἐν ἁγίοις πατέρα ἡμῶν Εὐστάθιον..., κεφ. δ΄, PG 50, 604).
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων θεωρεῖ ὡς «ἐκκλησίαν πονηρευομένων»(Ψαλμ. κε, 5) «τά συστήματα τῶν αἱρετικῶν». «Νά ἀποφεύγης, διδάσκει, τά μιαρά συστήματα ἐκείνων καί νά παραμένης γιά πάντα στήν Ἀγία, Καθολική Ἐκκλησία, μέσα στήν ὀποία καί ἀναγεννήθηκες. Ἐάν δέ καμμιά φορά βρίσκεσαι σέ ξένη πόλι, νά μήν ἐρευνᾶς ἁπλά, ποῦ εἶναι ὁ κεντρικόος ναός (διότι καί οἱ ἄλλες αἱρέσεις τῶν ἀσεβῶν ἐπιχειροῦν νά ὀνομάσουν τά σπήλαιά τους ναούς), οὔτε νά ρωτᾶς ἁπλᾶ, ποῦ εἶναι ἡ ἐκκλησία, ἀλλά ποῦ εἶναι ἡ «Καθολική» Ἐκκλησία, διότι αὐτό εἶναι τό ἰδιαίτερο ὄνομα αὐτῆς τῆς ἁγίας καί μητέρας ὅλων μας» ((Κατήχησις Φωτιζομένων ιη΄, κεφ. κστ΄).