kirykos: ΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ -ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ -ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΩΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ

Τό 1924 ἡ ὑπό τόν τότε Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπολύτως Ἀντικανονικῶς καί ἐναντίον τῶν Ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 1583, 1587 καί 1593 κατεδίκασεν καί ἀπέκλεισεν τήν εἴσοδον τῆς κατά τό 1582 ἐφαρμοσθείσης εἰς τήν Δύσιν νεοημερολογιτικῆς καινοτομίας τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄.
Αὗται αἱ ἀποφάσεις παρέμεινον σεβασταί μέχρι τό 1924, ὅτε ἐπεβλήθη ὑπό καθαρῶς παπικῆς – προτεσταντικῆς δεοντολογίας, ἤγουν τῆς μόλις περί τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος ἐμφανισθείσης δεινῆς αϊρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ὁ Οἰκουμενισμός (Νεοημερολογιτικός καί ὁ ἐξ’ αὐτοῦ προκύψας Παλαιοημερολογιτικός) κατ’ οὐσίαν ἀναιρεῖ τό Θ΄ ἄρθρον τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως «(Πιστεύω) Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», καί ἀσεβεῖ πρός τήν Ἐκκλησίαν.
Κηρύσσει ὅτι κατόπιν τῶν σχισμάτων δέν ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία αὐτή τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, καί ὅτι αἱ διάφοροι αἱρέσεις – σχίσματα κατέχουν ἕν μέρος αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου, πλήν οὐδεμία τήν ἐκφράζει (ὑποστασιάζει) καί τήν ἐκπροσωπεῖ, διό ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν ἐπί μέρους διά νά ἐπαναπροκύψη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.
Ἡ Παναίρεσις αὕτη, δέν ἀμφισβητεῖ καί δέν προσβάλλει ἕν μόνον δόγμα, ἀλλά αὐτήν ταύτην τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία φυλάσσει ἅπαντα τά Δόγματα, ἤγουν τήν ἀποκεκαλυμμένην ὑπό τοῦ Θεανθρώπου Ἀλήθειαν τήν Ὀποίαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν Οἰκουμενικαῖς καί λοιπαῖς Ἁγίαις Συνόδοις ἐσυστηματοποίησαν καί μᾶς παρέδωκαν κατ’ ἀρχάς διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀπαρχήν δέ διά τήν ἀποδοχήν καί συμμετοχήν εἰς αὐτήν τήν δεινήν παναίρεσιν ἀπετέλεσεν ἡ εἰσαγωγή τοῦ ἀπό τοῦ 16ου αἰῶνος καταδικασθέντος νέου Παπικοῦ ἡμερολογίου.
Ταῦτα προκύπτουν ἐκ τῆς ὅλης Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως (ἀπό τό 1890 περίπου), καί συγκεκριμένως ἐκ τῶν ἱστορικῶν παραμεινάντων οἰκουμενιστικῶν κειμένων, ὡς:
α) Τήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920 τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως (βλέπετε ταύτην ἐν τῶ συνημμένω βιβλίω ὑπό τόν τίτλον: «Ἔλεγχος καί Ἀνατροπή τῆς Διδακτορικῆς Διατριβῆς τοῦ Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου Ἀθῆναι 1985, σελ. 52-56).
β) Τά πρακτικά τοῦ λεγομένου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κων/λεως», 10 Μαίου ἕως 8 Ἰουνίου 1923, (Αὐτόθι σελ. 60-68).
γ) Ἐκ τοῦ τρόπου ἐπιβολῆς τῆς Παπικῆς Καινοτομίας ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου τήν 10 Μαρτίου 1924 (Αὐτόθι σελ. 69-77).