kirykos: ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΔΙΑΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΩΡΙΣΘΗΜΕΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΔΙΑΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΩΡΙΣΘΗΜΕΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ
Ἀναγνώστης τοῦ LINEJOURNAL ἐζήτησε νά τοῦ ἀναφέρωμεν συνοπτικῶς, τούς λόγους διά τούς ὁποίους ἡμεῖς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος καί προηγουμένως ὁ Μητροπολίτης Πανάρετος, ἐχωρίσθημεν ἀπό τῶν Νικολαϊτῶν. Τοῦ ἀπαντῶμεν, ὅτι ἐχωρίσθημεν ἀπ’ αὐτῶν, διότι πρῶτοι αὐτοί ἐχωρίσθησαν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν. Καί ἡμεῖς διά νά παραμείνωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν (τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ) ἐχωρίσθημεν ἀπ’ αὐτῶν, κατά τό εξέλθετε εκ μέσου αυτων. Οἱ λόγοι διά τούς οποίους τούς απεκηρύξαμεν καί τούς διεγράψαμεν από τά δίπτυχα τής Εκκλησίας, ειναι οι κάτωθι: α) Τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ Νικολάου, (παρόμοια ἤ καί χειρότερα τῶν πέντε), τά οποία ἄν καί κατηγγέλθησαν πολλάκις, οὐδέποτε αντιμετωπίσθησαν κατά τήν Κανονικήν τάξιν β) Αι βλασφημίαι των κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ὅτι δῆθεν ἔγινε ἀποδεκτή ἡ χειροθεσία τοῦ 1971, ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ὅτι ὡς τοιαύτη ἔγινε καί εἰς τήν Ἑλλάδα «ἀγαλλομένω ποδί», ενώ όλα τά χρόνια από τό 1971 έλεγαν άλλα. γ) Η ὁλοκληρωτική παραδοσίς των εἰς τόν Παλαιοημερολογιτικόν καί νεοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν, η οποία τούς ωδήγησε εις τήν παρωδίαν τούς διαλόγου τό 1998, διά νά νά ἐξυπηρετήσουν μέ αυτόν τόν τρόπο, τόν ἀνελθόντα τότε "Ἀθηνῶν" Χριστόδουλον, δ) Η ὁμαδική ὑπαναχωρήσίς των τό 2003 ἀπό τῆς πραγματικῆς θέσεως, ὅτι οὐδεμίαν χειροθεσίαν ἐδέχθη ἡ Ἐκκλησία παρά μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, καί η κατασκευασθεῖσα ἀπάτη ὅτι δῆθεν «ὅλοι εἴμεθα ἀπό χειροθετημένους», καί ὅτι "καί εἰς τήν Ἀμερικήν καί τήν Ἑλλάδα ἔγιναν χειροθεσίαι ὡς ἐπί σχισματικῶν", καί ἑπομένως "οὐδείς καθαρός ἀπό ρύπου". Δηλαδή πρόκειται περί επαναλήψεως τῆς βλασφημίας τοῦ Εὐθυμίου, ὅτι «μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας καί ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἁγίου Πατρός, ουχί ὡς ἄτομα, ἀλλά ὡς Ἐκκλησία», ε) Η μή ὁμολογιακή ἀντιμετώπισις τῶν δύο Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων, σύμφωνα μέ τά ὁποῖα ἡ Ἀποστολική Διαδοχή τῶν Καλλίστου, Ἐπιφανίου καί Νικολάου ἐξηρτήθη διά τῆς χειροθεσίαςἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, τούς κοινωνοῦντας μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν. στ) Η άρνησις καταδίκης τῶν Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων, η οποία ωφείλετο εις τό ότι ἤθελαν νά τά ἔχουν ὡς ντοκουμέντα διά τήν επικειμένην αναγνώρισίν των ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν Νεοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἤθελαν ὡς οὐνία τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, διά τήν κατά Χριστόδουλον «ὁριστικήν λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ», καί ζ) Η παντελής κατάργησις τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί η πλήρης κατάλυσις τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, τά οποία ειχον σκοπόν, νά προωθηθοῦν εὐκολώτερον τά σχέδια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ὁ Ἄγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός ἀναφερόμενος εἰς τόν χωρισμόν ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τῶν παπικῶν, ἔλεγε: «Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ήν υπ’ οδόντα πρότερον έλεγον· ημείς δε αυτοίς εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Διότι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας; Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποθήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτοίς εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν». Λόγια τά ὁποῖα ταιριάζουν καί στήν περίπτωσι τῶν Φλωρινικῶν, τῶν Καλλιστικῶν, τῶν Γρηγοριανῶν καί τῶν Νικολαϊτῶν, "ως ατόπως καί δυσσεβώς φρονούντων".