kirykos: ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ
Οἱ φρικαλεότητες στήν Κων/λι καί ἀλλοῦ κατά τῶν
ὀρθοδόξων («Ἰωαννιτῶν», ὅπως τούς ὠνόμασαν)
καί ὁ γενικός διωγμός κατ’ αὐτῶν προεκάλεσε
τήν ἀντίδρασι στούς λαϊκούς, τούς ὁποίους
ὁ Χρυσόστομος δέν δίστασε νά χαρακτηρίσει
μάρτυρας καί ὁμολογητάς.

Μάρτυρας καί ὁμολογητάς ἐχαρακτήρισε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τούς ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι δέν θέλησαν νά ὑποταχθοῦν εἰς τόν παράνομον, μοιχόν καί προβατόσχημον λύκον Ἀρσάκιον. Αὐτοί, λέγει, σφραγίζουν μέ τό μαρτυρικό αἷμά τους τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία. Καί νά φαντασθῆ κανείς ὅτι ὁ τότε ψευδαρχιεπίσκοπος τῆς Κων/λεως, ὁ «λῆρος» Ἀρσάκιος, ὅπως τόν ὠνόμασε ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἐβαρύνετο μόνον μέ κανονικῆς φύσεως παραβάσεις. Τί θά ἔλεγε σήμερον ὁ ἱερός Χρυσόστομος, διά τόν νέον Ἀρσάκιον, τόν σημερινόν προβατόσχημον λῦκον τῶν Ἀθηνῶν, τόν ἀπό Πειραιῶς καί Ν¨ησων Νικόλαον, ὁ ὁποῖος δέν βαρύνεται μόνον μέ Κανονικῆς φύσεως θέματα (βέβαια δέν ἄφησε τίποτα ὄρθιο ἀπό Κανονική τάξι καί ἀπό Συνοδικό θεσμό) ἀλλά βαρύνεται καί ἀπό σωρείαν αἱρετικῶν φρονημάτων καί βλασφημίας κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς, τά ὁποῖα ἄν καί ἐπί δεκαετίαν καταγγέλλονται καί ζητεῖται διάλογος ἐπ’ αὐτῶν, ὅμως ἐκεῖνος προτίμησε νά γίνη βάρβαρος καταληψίας τῶν Ναῶν καί ἀπηνής διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων.
Γράφει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος σέ μία ἐπιστολή του:
«Δέν θά μποροῦσα ν’ ἀρνηθῶ τόν τίτλο τοῦ μάρτυρα σέ ἀνθρώπους, πού ὄχι μόνον δέν ὑποχώρησαν στίς προσβολές, στίς ὕβρεις, στίς συκοφαντίες, ἄν καί μόνον αὐτό ἔχει ἤδη τήν ἀξία του, ἀλλά ἐπί πλέον ἀντιμετώπισαν ἀτρόμητα τίς φοβερές ἀπειλές, τήν ἐξουσία τοῦ αὐτοκράτορα, τό βλέμμα τοῦ παροργισμένου δικαστῆ καί τήν θέα τῶν βασανιστηρίων. Αὐτοί μέ μιά λέξη, ἦσαν ἕτοιμοι γιά ὅλα, προκειμένου νά μήν ἔλθουν σέ κοινωνία μέ τούς ἀνόσιους, συσσωρεύοντας ἔγκλημα πάνω στό ἔγκλημα. Τέτοιοι μάρτυρες πού σφραγίζουν μέ τό μαρτύριό τους τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία, παρηγοροῦν τήν ἁγία αὐτή Μητέρα γιά τούς δειλούς πού τήν ἀπαρνοῦνται, ὅσο πολυάριθμοι καί ἄν εἶναι. Ἕνας μόνο ἄνθρωπος, πού ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀξίζει περισσότερο ἀπό δέκα χιλιάδες, πού τό παραβιάζουν»
Ἐνθαρύννοντας τούς πιστούς ὁ Χρυσόστομος προσθέτει καί τά ἑξῆς ἀξιοσημείωτα λόγια, τά ὁποῖα εἶναι παρηγορητικά καί γιά μᾶς σήμερα πού μέ βάρβαρο τρόπο οἱ Νικολαῖτες κατέλαβαν καί κατακρατοῦν τούς Ναούς καί τά Ιδρύματα τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα ἀνηγέρθησαν μέ θυσίας ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ διά νά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία καί ὄχι νά γίνουν κέντρα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ (ἐν προκειμένω τοῦ Νικολαϊτικοῦ) Οἰκουμενισμοῦ:
«Ἄν ὁ Ἐπίσκοπος δέν βρίσκεται ἀνάμεσα στό λαό του, γιά νά τόν καθοδηγεῖ, ἀς κάνουν τά πρόβατα μόνα τους τό ἔργο τοῦ ποιμένα. Οἱ δειλοί πού προβάλλουν αὐτή τήν πρόφαση, γιά νά ἀπέχουν ἀπό τίς συνάξεις (τίς συνάξεις τῶν ὀρθοδόξων πού συγκεντρώνοντο εἰς τήν ὕπαιθρον, ἐφ’ ὅσον τούς ἐξεδίωξαν ἀπό τούς Ναούς των) ἀθετοῦν καθῆκον τῆς πίστεως. Μήπως ὁ Δανιήλ καί οἱ αἰχμάλωτοι Ἰουδαῖοι στήν Βαβυλώνα χρειάζονταν θυσιαστήρια, ναό, ἀρχιερέα, γιά νά τηρήσουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ;»