kirykos: ΠΕΡΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ

ΠΕΡΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ Ι.Ν. ΑΓ.ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ
ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194 00 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210. 6020176, 210.6021467

Α.Π. 457 Ἐν τῶ Ἐπισκοπείω τῆ 19.11.2007 (Ε.Η.)

Πρός
τόν κ. Δημήτριον Οἰκονομόπουλον
Εἰς Καναδᾶ

Ἀγαπητέ κ. Οἰκονομόπουλε, χαῖρε ἐν Κυρίω.

Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σας, εἰς τήν ὁποίαν γράφετε ὅτι συμφωνεῖτε μαζί μας ἐπί τοῦ θέματος τῆς «ὑφ’ ἑνός χειροτονίας», διαφωνεῖτε ὅμως εἰς τήν περί ἀπωλείας τῆς θείας Χάριτος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου διδασκαλίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐπικαλεῖσθε μάλιστα διά τήν ἀνωτέρω θέσιν σας, ἡ ὁποία εἶναι καί θέσις ὅλων τῶν νεοημερολογιτῶν, διά νά δικαιολογήσουν τήν παραμονή των εἰς τό νέον ἡμερολόγιον, ὅτι καί στό νέο Ἡμερολόγιο γίνονται θαύματα, ὅπως συμβαίνει μέ τό Ἅγιο Φῶς πού βγαίνει μέ Πατριάρχη πού κοινωνεῖ μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν.
Καθυστέρησα νά σᾶς ἀπαντήσω, διότι καθ’ ὅλο αὐτό τό διάστημα πέραν τῶν πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑποθέσεων πού εἶχα νά ἀντιμετωπίσω, ἤμουν σχεδόν τόν περισσότερο χρόνο εἰς τό ἐξωτερικόν (Ρωσία, Αὐστραλία, Κύπρο), ἀλλά καί διότι εἶναι ἕνα θέμα, τό ὁποῖον μπορεῖ νά ἀπαντηθῆ μέ δύο γραμμές, ἀλλά μπορεῖ νά γίνη καί ἀντικείμενο μιᾶς σοβαρᾶς ἐκτεταμένης μελέτης. Καί ἐπειδή δέν εὑρῆκα τόν χρόνο νά γράψω ἀναλυτικά ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, θά περιορισθῶ εἰς μίαν σύντομον καί ἁπλῆν ἀπάντησιν, σᾶς συναποστέλλω καί ἕν ἄρθρον δημοσιευθέν παλαιότερον εἰς τό «Γνώσεσθε τήν Ἀλήθειαν» καί ἐλπίζω νά ἀνταποκρίνωμαι εἰς τήν ἀπορίαν σας. Ἐάν ὅμως δέν λυθῆ ἡ ἀπορία σας, εὐχαρίστως νά ἀκούσω καί τά δικά σας ἐπιχειρήματα, καί νά ἐπανέλθωμεν.
Περιορίζομαι, λοιπόν, εἰς τά Εὐαγγελικά λόγια καθ’ ἅ «ὁ Θεός ἀνατέλλει τόν ἥλιον ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους», καί «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται», τά ὁποῖα σημαίνουν ὅτι θαύματα καί σημεῖα καί εὐεργεσίαι γίνονται πρός πάντας τούς ἐπικαλουμένους τόν Θεόν, ἀλλά μόνον τά γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τά βαπτισθέντα καί φωτισθέντα ἐν τῆ μιᾶ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἀπολαμβάνουν τῆς σωζούσης θείας Χάριτος.
Ἀναφέρομαι ἐπίσης δι’ ὀλίγων καί εἰς τούς ἁγίους Πατέρας οἱ ὃποῖοι σαφέστατα διδάσκουν ὅτι «ἐκτός Ἐκκλησίας οὐκ ἔστι σωτηρία», δέν λέγουν πουθενά ὅτι «ἐκτός Ἐκκλησίας δέν γίνονται θαύματα». Τουναντίον τινές ἐκ τῶν Πατέρων ἐξηγοῦν καί ἐρμηνεύουν αὐτό τό φαινόμενον τῶν θαυμάτων καί εἰς τούς σχισματικούς καί αἱρετικούς, βάσει τῶν ἀνωτέρω Εὐαγγελικῶν λογίων, καί τό κάμνουν αὐτό διά νά μή παρασύρωνται οἱ ἁπλοϊκοί καί νομίζουν ὅτι ἐφ’ ὅσον γίνονται θαύματα καί ἐκτός Ἐκκλησίας, ἆραγε ὑπάρχει καί ἐκεῖ σώζουσα θεία Χάρις καί σωτηρία. Συγκεκριμένα ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος διδάσκει ὅτι «ὁ ποιῶν παρά τά διατεταγμένα», «κἄν παρθενεύη, κἄν νηστεύη, κἄν σημεῖα (θαύματα) ποιῆ, λύκος σοι φαινέσθω». Καί ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν ὅτι κατά τήν κρίσιν ὁ Θεός δέν θά μᾶς ζητήση νά εἴπωμεν ἄν ἐκάναμε θαύματα, ἄν ἐκδιώξαμε δαιμόνια, ἄν δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν, ἀλλά ἐάν τήν πίστιν καθαράν ἐτηρήσαμεν. Καί ὅπως λέγουν ἄλλοι Πατέρες, καί ὁ ἀντίχριστος, ὅταν θά ἔλθη θά κάμνη φαινομενικά θαύματα, διά νά πλανᾶ τούς ἐκλεκτούς καί νά τούς παρασύρη εἰς τήν ὑποταγήν του καί εἰς τήν ἀπώλειαν.
Ἐπίσης δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει τῆς προσοχῆς ὅτι καί πολλοί ἅγιοι ἀπέφευγαν νά τελοῦν θαύματα, διά νά μήν πέσουν εἰς τήν κενοδοξίαν, καί χάσουν τήν σωτηρίαν των. Ἐγνώριζον ὅτι τά θαύματα (ὅπως ἱάσεις κλπ) εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ διά τήν παροῦσαν ζωήν. Ἐγνώριζον ὅτι πέραν τοῦ τάφου δέν ὑπάρχει θαῦμα, δέν ὑπάρχει ἔλεος καί εὐσπλαγχνία, ὑπάρχει ΚΡΙΣΙΣ, ἡ ὁποία βασίζεται εἰς τήν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ. Ἐγνώριζον ὅτι καμμίαν σχέσιν δέν ἔχει τό θαῦμα - ἔλεος τῆς παρούσης ζωῆς, μέ τήν κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ (τήν σωτηρίαν), ἡ ὁποία εἶναι προνόμιον, ὄσων κατά τήν παροῦσαν ζωήν εἰργάσθησαν δι’ αὐτήν ΔΙΑ καί ΕΝΤΟΣ τῆς Κιβωτοῦ τῆς Χάριτος, ἤτοι τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο καί ἐδίδασκον, ὅτι «δέν μπορεὶ νά ἔχη κανείς τόν Θεόν Πατέρα, ἄν δέν ἔχη τήν Ἐκκλησία Μητέρα».
Θά σᾶς ἀναφέρω καί κάτι πού ἴσως καί ἐσεῖς τό ἔχετε ἀκούσει. Ὅτι καί εἰς τούς ἀπίστους γίνονται θαύματα. Εἰς τήν ἐνορίαν, ὅπου ὑπηρετῶ ὡς Ἐφημέριος ἐπί πολλά ἔτη, ἐκκλησιάζονται κυρίως Πόντιοι, ἔχω ἀκούσει νά διηγοῦνται, ὅτι εἰς τά μέρη τοῦ Πόντου καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, πολλοί Μουσουλμάνοι τιμοῦσαν τόν Ἅγιο Γεώργιο καί τήν Παναγία, τόν ἄγιο Νικόλαο καί ἄλλους ἁγίους καί τούς ἐπεκαλοῦντο εἰς βοήθειαν ὁσάκις εἶχον ἀνάγκην. Καί οἱ Ἅγιοι ἀνταπεκρίνετο εἰς τά αἰτήματά των καί τούς βοηθοῦσαν. Μάλιστα πολλοί ἀπό αὐτούς μετά ἀπό τίς θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τῶν ἀγίων, ἀνεζήτουν τήν ὀρθήν πίστιν καί ἐγίνοντο χριστιανοί. Αὐτό, στήν ἀρχή πράγματι μοῦ ἐφαίνετο περίεργο, καί μοῦ δημιουργοῦσε τήν ἀπορίαν πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνωνται θαύματα καί εἰς τούς ἀπίστους, ἀλλά εἰς τήν συνέχεια μέ ἔκαμεν νά σκεφθῶ τήν μεγάλην φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἀπροσωπόληπτος εἰς τάς δωρεάς του, καί πράγματι «ἀνατέλλει τόν ἥλιον ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους». Αὐτό, ὅμως, δέν μᾶς ἐπιτρέπει ποτέ νά εἴπωμεν ὅτι ἐπειδή συμβαίνουν κάποια «θαύματα» εἰς τούς Μουσουλμάνους, ἄραγε ὑπάρχει ἐκεῖ Χάρις Θεοῦ, ἤ ὅπως λένε οἱ σύγχρονοι οἰκουμενισταί ὅτι ὑπάρχει "Ἐκκλησία" ἐκτός Ἐκκλησίας, ὑπάρχει "Χάρις" ἐκτός Χάριτος καί ὅλοι σώζονται, ἀνεξαρτήτως σέ ποιά θρησκεία ἀνήκουν ... Ἄπαγε τῆς βλασφημίας.
Ὅλα αύτά, τά ὁποῖα ἐν πολλῆ συντομία παρεθέσαμεν, σημαίνουν καθ’ ἡμᾶς, ὅτι τά θαύματα δέν εἶναι κριτήριον σωτηρίας, δέν εἶναι κριτήριον ὅτι δῆθεν ὑπάρχει χάρις καί εἰς τούς αἱρετικούς καί σχισματικούς, ἤ ὁπουδήποτε γίνονται σημεῖα καί θαύματα, ἀλλά εἶναι ἀπόδειξις τῆς μεγάλης φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν>».

Μετ’ εὐχῶν
+Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος