kirykos: ΜΗ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΟΤΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΟΛΙΓΟΙ

ΜΗ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΟΤΙ ΜΕΙΝΑΜΕ ΟΛΙΓΟΙ
«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον».

Οἱ ἄνθρωποι ὅταν θέλουν νά μετρήσουν τίς δυνάμεις καί τίς ἀντοχές των ὑπολογίζουν μέ ἀριθμούς. Στηρίζονται εἰς τό πλῆθος. Καί οἱ ἄπιστοι ἄνθρωποι, καί οἱ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί στηρίζουν τήν δύναμί τους στό πλῆθος. Ὁ Θεός, ὅμως ἔχει ἄλλα μέτρα διά νά μᾶς μετρᾶ. Δέν κυττάζει τό πλῆθος, ἀλλά τήν ποιότητα, μᾶλλον τήν ἁγιότητα. Γι’ αὐτό καί προτρέπει: «Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον».
Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἐξηγεῖ ὅτι «μικρόν ποίμνιον ὀνομάζει τούς ἁγίους», καί τοῦτο συγκρίνοντας αὐτούς «πρός τό πλῆθος τῶν ἀπίστων», ἀλλά «καί διά τήν ἑκούσιον ταπείνωσιν τοῦ τοιούτου ποιμνίου». Καί συμπληρώνει: «Εἰ καί μικρόν τό ποίμνιον καί φύσει καί ἀριθμῶ καί δόξη πρός τάς ἀμετρήτους τῶν ἄνω πνευμάτων ἀγέλας, ἀλλ’ ἡ τοῦ Πατρός ἀγαθότης, πάντα λόγον ὑπερεκτείνουσα, δέδωκε καί αὐτῶ (τῶ μικρῶ ποιμνίῳ) τῶν ὑπερκειμένων πνευμάτων τόν κλῆρον, τουτέστιν τήν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν».
Εἶναι ἀποδεδειγμένον ὅτι πάντοτε ὀλίγοι ἀνῆκον εἰς τό μικρόν ποίμνιον. Ὅσον ὀλίγοι ὅμως καί ἄν εἶναι εἶναι καί οἱ νικητές. Εἶναι ὀλίγοι ἐν σχέσει μέ τούς ἀπίστους, «πολλοί» ὅμως, διότι ἔχουν μαζί τους τόν Χριστό. Οἱ πολλοί πάντοτε ἐτρόμαζον, δημιουργοῦσαν δέος, ἀλλά ἦσαν ἀνίκανοι νά καταβάλλουν τό μικρόν ποίμνιον. «Οὗτοι (οἱ πολλοί καί ἀσεβεῖς) ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19.9)».
Οἱ ὀλίγοι, εἶναι ἀδύναμοι μπροστά στούς πολλούς καί τούς δυνατούς, εἶναι ὅμως πάντοτε ἀκαταμάχητοι. Καί πάντοτε νικηταί. Ἀς θυμηθοῦμε γεγονότα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πού ἐπιβεβαιώνουν αὐτή τήν ἀλήθεια. Ἔξοδος τῶν Ἑβραίων ἀπό τήν Αἴγυπτον. Μάχαι μέ πολυπληθέστερους καί ἰσχυρότερους λαούς. Μονομαχία τοῦ Δαυίδ μέ τόν Γολιάθ. Καί ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Τούς ἁγίους Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν, Ἱερόν Φώτιον, Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, Μάρκον τόν Εὐγενικόν καί εἰς τήν ἐποχήν μας τόν Ματθαῖον τόν νέον Ὁμολογητήν καί τούς ἐν Ρωσία Κατακομβίτας νεομάρτυρας.
Ποῦ εἶναι τό μυστικόν αὐτῆς τῆς θριαμβευτικῆς νικηφόρου ἐκβάσεως τοῦ ἀγῶνος. Τό ἐξηγεῖ ὁ προφήτης καί βασιλεύς Δαυίδ. «Οὐκ ἐν τῆ δυναστείᾳ τοῦ ἵππου θελήσει, οὐδέ ἐν ταῖς κνήμαις τοῦ ἀνδρός εὐδοκεῖ΄ εὐδοκεῖ Κύριος ἐν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν καί ἐν πᾶσι τοῖς ἐλπίζουσι ἐπί τό ἔλεος αὐτοῦ» (Ψαλμ. 146, 10-11). Δηλαδή νικᾶ ὁ πιστός, ὄχι διότι ἔχει κοσμικήν δύναμιν, ἀλλά διότι ἔχει τήν ὀρθήν πίστιν ἤτοι τήν καλήν ὀμολογίαν, ἐπί τῆς ὁποίας ὁ Χριστός ἐθεμελίωσε τήν Ἐκκλησίαν Του. «Ἐπί ταύτη τῆ πέτρα οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» καί «πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».