kirykos: ΠΕΡΙ ΤΗΝ «ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»

ΠΕΡΙ ΤΗΝ «ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΕΥΡΟΜΕΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝ ΜΙΑΝ ΠΑΛΑΙΑΝ (ΑΠΟ 16.2.1954) «ΣΥΝΟΔΙΚΗΝ» ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΗΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΔΙΑΦΩΤΙΖΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1971 ΛΗΣΤΡΙΚΗΝ ΕΠΙΘΕΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΝΥΝ ΥΠΟ ΤΙΝΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΗ ΕΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩ ΜΕ ΟΣΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ ΤΟΥ 1971 ΜΕ ΤΑΣ ΛΕΓΟΜΕΝΑΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 3280/28.11.2007 ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΔΟΛΙΑΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ, ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, ΕΝΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΥΠ’ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΔΗ ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ. ΔΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΔΙΕΠΡΑΧΘΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑΝ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΟΙ ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΙ ΕΒΛΑΣΦΗΜΗΣΑΝ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΤΑΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΘΕΣΑΝ ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΙΣ ΘΕΣΙΝ ΥΠΟΔΙΚΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΦΛΩΡΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ. Ο ΚΑΛΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥ 1997 ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΚΚΑ ΠΕΡΙ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΜΑΤΘΑΙΙΚΟΥΣ» ΔΙΑ ΤΟ «ΛΑΘΟΣ» ΤΟΥ 1971. ΤΟΥΤΟ ΟΜΩΣ ΤΟ «ΛΑΘΟΣ» (ΔΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΩΜΙΛΗΣΕΝ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ), ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ, ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΙΒΗΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΟΙ «ΜΑΤΘΑΙΙΚΟΙ» ΕΝΩ ΕΠΙ ΕΤΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΟ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΤΩΝ, ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΤΟ 1971 ΜΕΤΕΒΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙ ΑΛΛΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ. ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΚΔΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΕΧΘΕΝ ΥΠΟ ΤΙΝΩΝ ΟΤΙ ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ Ο,ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΩΛΟΚΛΗΡΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΝΑ ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΚΩΡΙΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΟΥΜΕ ΥΠΟ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ; ΙΔΟΥ Η ΑΠΟ 16. 2.1954 «ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ» ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΗΜ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΩΣ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ: «ΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΙ ΤΗ 100η ΠΕΡΙΟΔΩ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΑΥΤΗΣ», ΤΟΜΟΣ Β, 1934-1956, ΣΕΛ. 703.

Περί μελέτης τρόπου εἰσδοχῆς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν
«πρεσβυτέρων καί διακόνων» εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 527
Ἀριθμ. Διεκπ. 417 Ἐν Ἀθήναις τῆ 16 Φεβρουαρίου 1954

Πρός τούς Σεβ. Ἰεράρχας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἅπασιν Ὑμῖν εἶναι γνωστόν τό γεγονός, ὅτι τό Παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα ἀπό τριακονταετίας ἀπασχολεί τήν καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν, καί ἔλαβε διαφόρους φάσεις ἐν τῶ μεταξύ τούτω χρονικῶ διαστήματι.
Κατά τόν Φεβρουάριον δέ τοῦ ἔτους 1953, ἡ Ἐκκλησία ἀποβλέψασα εἰς τήν σκοπιμότητα, οὐχί ἄγνωστον εἰς τόν μακραίωνα βίον αὐτῆς, καί ἐπιεικεία χρωμένη, ἤχθη, ὡς γνωστόν, εἰς τήν ἀπόφασιν νά προσλάβη εἰς τούς κόλπους αὐτῆς τούς ἐκ τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἰς αὐτήν προσελθόντας θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους Καρυουπόλεως Χριστοφόρον καί Σταυρουπόλεως Πολύκαρπον.
Τῆ αὐτῆ δέ ἐπιεικεία καί συγκαταβάσει χρωμένη καί δι’ ἐλπίδος ἔχουσα, ὅτι διά τοῦ τρόπου τούτου θά λήξη τό εἰρημένον ζήτημα ἐπ’ ἀγαθῶ καί πρός τό συμφέρον τῆς θρησκευτικῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἤχθη περαιτέρω εἰς τήν ἑξῆς ἀπόφασιν.
‘Επειδή, δηλονότι, κατ’ ἀπόφασιν τῆς ἰερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ληφθεῖσαν τῆ 14-7-1948, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐξαπέλυσε τοῖς Σεβ. Μητροπολίταις τήν ὐπ’ ἀριθμ. 521/1724/2083/28 Ἰουλίου 1948 Ἐγκύκλιον, ἐν ἧ ἀναφέρεται, ὅτι «οἱ χειροτονηθέντες ὑπό τῶν καθηρημένων καί αὐτοκαλουμένων Ἐπισκόπων Παλαιοημερολογιτῶν, προκειμένου νά προσέλθωσιν εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας δέον νά γίνωνται δεκτοί διά χειροτονίας» ὑπογράφοντες λίβελλον, καί ἐπειδή τό μέτρον τοῦτο τῆς ἀναχειροτονίας, χωρίς νά εἶναι κανονικῶς πάγιον καί καθιερωμένον ἀπαρεγκλίτως, δέν εἶναι δυνατόν νά λύση τό προκείμενον ἡμῖν πρόβλημα τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ, καί τέλος ἐπειδή, τό γε νῦν ἔχον, δέν εἶναι δυνατόν ν’ ἀποφανθῆ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐν συνεδρία αὐτῆς, διά τοῦτο ἡ Ἱερά Σύνοδος ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν κατά τήν συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 3 Φεβρουαρίου ἐ.ἔ., ἵνα παρακαλέση Ὑμᾶς νά ἀπαντήσητε, μέχρι τῆς 15 τοῦ μηνός Μαρτίου, τῆς ἀπαντήσεως Ϋμῶν θεωρουμένης ὑποχρεωτικῆς , ἐάν συγκατατίθεσθε ἵνα ἀνακληθῆ ἡ ἀπόφασις τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, περί ἀναχειροτονίας τῶν ἐκ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν προσερχομένων εἰς τήν καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίαν κληρικῶν, διά τῆς ἀποδοχῆς αὐτῶν ἄνευ χειροτονίας ἄλλης, τῶν ἀπαντήσεων Ὑμῶν ἐχουσῶν ἐν προκειμένω θέσιν ψήφου ἐπί τοῦ ζητήματος τούτου, ὅπερ ἀπασχολεῖ τήν Ἐκκλησίαν καί ὅπερ καιρός νά λήξη πρός τό καλόν καί τήν ἐσωτερικήν αὐτῆς ἑνότητα.
Διευκρινίζοντες ἐν προκειμένω σημεῖα τινά πληροφοροῦμεν Ὑμᾶς, ὅτι τό μέτρον τῆς ἄνευ χειροτονίας (ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἐπιτραπῆ διά τῆς ψήφου τῶν πλειόνων Σεβ. Μητροπολιτῶν ἐκ τῶν ἀπαντήσεων αὐτῶν εἰς τήν παροῦσαν Ἐγκύκλιον) θά ἐφαρμοσθῆ ἐφ’ ὅλων τὼν κληρικῶν τῶν ἐκ τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ προσερχομένων εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, ἐξαιρουμένων τῶν χειροτονιῶν τοῦ Ματθαίου Καρπαθάκη ἤ ἄλλου αὐτοτιτλοφορηθέντος Ἀρχιερέως τῆς παρατάξεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, δι’ ὧν οὗτος ἤ ἄλλοι έχειροτόνησαν δῆθεν Ἀρχιερεῖς. Δηλ. τό μέτρον τῆς ἀποδοχῆς θά ἰσχύση μόνον διά τούς λεγομένους διακόνους καί πρεσβυτέρους.
Ἐπίσης σημειοῦμεν, ὅτι οἱ εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν μέλλοντες νά προσέλθωσιν ἐκ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ὡς ἄνω κληρικοί, θά γίνωνται δεκτοί δι’ αἰτήσεως αὐτῶν καί ὑποβολῆς τοῦ γνωστοῦ λιβέλλου ἀποπτύσεως τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ καθά ἀπεφήνατο ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐν ἔτει 1948.
Περαιτέρω παρακαλοῦμεν ὅπως παρά παλαιοημερολογιτῶν χειροτονηθέντας «διακόνους καί ἱερεῖς» τούς πρός Ὑμᾶς προσερχομένους ἵνα ζητήσωσι τήν ἀποκατάστασιν αὐτῶν εἰς ἐφημεριακάς θέσεις, δέχησθε, καταρτίζοντες δι’ αὐτούς ἰδίους προσωπικούς φακέλλους, εἰς τούς ὁποίους νά περιλαμβάνωνται ἔγκυροι πληροφορίαι περί τοῦ ἠθικοῦ αὐτῶν ποιοῦ, τῆς μορφώσεως καί τῆς διαγωγῆς αὐτῶν, καθ’ ὅν χρόνον παρέμενον εἰς τούς ἀκολουθοῦντας τό παλαιόν ἡμερολόγιον καί ἐν γένει νά περισυλλέγωνται ἐν τοῖς φακέλλοις τούτοις χρήσιμαι περί αὐτῶν πληροφορίαι.
Ἐν τέλει προστίθεμεν, ὅτι ἀναφορικῶς μέ τόν διορισμόν τῶν προσδεχομένων ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὡς ἄνω κληρικῶν, θά τηρηθῶσιν αἱ κανονικαί καί αἱ νόμιμαι διατυπώσεις, ἀποφασιζούσης τῆς Ι. Συνόδου διά τήν εἰς τήν Ἐκκλησίαν προσδοχήν ἑνός ἑκάστου ἐξ’ αὐτῶν

Ἐν Ἀθήναις τῆ 16 Φεβρουαρίου 1954

+Ὁ Ἀθηνῶν ΣΠΥΡΙΔΩΝ, Πρόεδρος, +Ὁ Ἐλασσῶνος ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ, +Ὁ Δράμας ΓΕΩΡΓΙΟΣ, +Ὁ Χίου ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ, +Ὁ Φλωρίνης ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, +Ὁ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος ΙΑΚΩΒΟΣ, +Ὁ Ἠλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ, +Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης ΔΩΡΟΘΕΟΣ. Ὁ Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Θέμελης.