kirykos: Ο «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» ΚΑΙ Η ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΟΥΝΙΑ

Ο «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» ΚΑΙ Η ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ.

Στό περιοδικό τοῦ νέου Ἡμερολογίου πού ἐκδίδεται γιά τούς Ἱερεῖς τῆς «Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» τοῦ νέου Ἡμερολογίου, γράφτηκε ὑπό τόν τίτλο «Ο Ι.Ν. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΣΤΙΣ ΑΧΑΡΝΕΣ» τό κάτωθι ἄρθρον:
«Στήν περιοχή τῶν Ἀχαρνῶν (Μενιδίου Ἀττικῆς) ἔχουν ἀπό χρόνια ἐγκατασταθεῖ 40.000 περίπου Ποντιακῆς καταγωγῆς ἀδελφοί μας ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀπό διάφορες Δημοκρατίες τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Γιά τίς θρησκευτικές ἀνάγκες τους τούς εἶχε παραχωρηθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία τό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Φανουρίου στόν Ι.Ν. Ἁγ. Παντελεήμονος τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, Μέ τίς ἄοκνες προσπάθειες τοῦ π. Γρηγορίου Πιγκάλοφ συγκεντρώθηκε ἕνα σοβαρό ποσό πού ἐπέτρεψε τήν θεμελίωση ἑνός ναοῦ στήν περιοχή ὅπου βρίσκονται ἐγκατεστημένοι μέ πολλές ἐλλείψεις οἱ πολυάριθμοι αὐτοί ἀδελφοί μας. Τό ναό ἀφιέρωσαν στό Παλλάδιο τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, στήν Παναγία Σουμελᾶ. Πνευματικός τῶν πιστῶν εἶναι ὁ ἡγούμενος τῆς Ι.Μ. Παρακλήτου καί προἱστάμενος τοῦ Ι.Ν. Σώτειρας Νικοδήμου Ἀρχιμ. Τιμόθεος Σακᾶς. Ἠ λειτουργία τους γίνεται στή ρωσική γλῶσσα, ἀνήκουν στό παλιό ἑορτολόγιο καί εἶναι σημαντικό ὅτι μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου συγκεντρώνονται ἐδῶ πολλοί πού προέρχονται ἀπό τό σχίσμα, καί χάρη στό ἔργο πού συντελεῖται θά ἐπιστρέψουν καί ἄλλοι. Ἤδη ἔχει ὁλοκληρωθεῖ τό ὑπόγειο τοῦ οἰκοδομήματος καί ἔχει διαμορφωθεῖ σέ μιά πολύ προσεγμένη ἐκκλησία. Στό ναό πρόκειται νά μεταφερθοῦν τό φθινόπωρο τά τίμια λείψανα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, πού γιά πρώτη φορά θά μεταφερθοῦν ἐκτός τῶν συνόρων τῆς χώρας».
Εὐθύς μόλις ἐλάβομεν γνῶσιν αὐτοῦ τοῦ προπαγνδιστικοῦ κειμένου, ὡμιλήσαμεν εἰς τό ποίμνιόν μας, (κατά τήν ἀπογευματινήν συνάντησιν τῆς Κυριακῆς (1η Σεπτ.) εἰς τόν ἱερόν Ναόν Παναγίας Σουμελᾶ τῆς Ἀθηνιωτίσσης, καί εἴπομεν τά ἑξῆς:
«....ὁ συγκεκριμένος νεοημερολογίτης κληρικός, ὁ ὁποῖος ἐπεστρατεύθη καί ἀπεστάλη στίς Ἀχαρνές νά παίξη τόν ρόλον τοῦ οὐνίτου εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον, καί ὅσοι ἄλλοι παίζουν τόν ἴδιο ρόλο σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ξεπέρασαν εἰς τήν ὑποκρισίαν καί τόν φαρισαϊσμό καί αὐτούς τούς οὐνίτας τοῦ Πάπα. Διότι ἡ παπική οὐνία, κάμνει τό προπαγανδιστικόν της ἔργον μέ φαινομενικήν «εὐθύτητα» καί «εἰλικρίνειαν». Δέν κρύπτονται οἱ «κληρικοί» της. Παρουσιάζονται εὐθέως ὡς «ἀνατολικοί ὀρθόδοξοι» καί οὕτως ἐνεργοῦν. Λειτουργοῦν μέ ἕνα τυπικό καί ἕνα ἡμερολόγιο, αὐτά πού εὑρίσκουν εἰς τάς χώρας πού ἀποστέλλονται. Δέν εἶναι συγχρόνως καί «νεοημερολογῖται» καί «παλαιοημερολογῖται». Δέν ἑορτάζουν τάς ἑορτάς καί «μέ τό παλαιόν» καί «μέ τό νέον». Οἱ «οὐνῖτες» ὅμως κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον νά προσηλυτίσουν τούς γνησίους Ὀρθοδόξους καί νά τούς ὁδηγήσουν εἰς τήν «ἐκκλησία» τους (τοῦ νέου ἡμερολογίου), δέν ἐνεργοῦν οὕτως. Λειτουργοῦν καί μέ τό παλαιό καί μέ τό νέο, «παίζοντες μέ τά ἅγια».
Εἰδικώτερα, ὁ συγκεκριμένος κληρικός, πού ἀπεστάλη στό Μενίδι νά ἀνεγείρη Ναόν ἐπ’ ὀνόματι τῆς Παναγίας Σουμελᾶ (μετά τήν ἀνέγερσιν ὑφ’ ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων τοῦ ναού Παναγίας Σουμελᾶ - Ἀθηνιωτίσσης), δέν εἶχε ποτέ τήν εὐαισθησία, ἄν καί προεκλήθη ἀπό πολλούς ὀρθοδόξους, νά εἴπη εὐθέως καί εἰλικρινῶς, ὅτι ἀκολουθεῖ τό νέο Ἡμερολόγιο. Ἐνήργησεν ἀπ’ ἀρχῆς καί ἐνεργεῖ καί μέχρι σήμερον ὡς «οὐνίτης». Ἐνθυμοῦμαι, ἀπό τήν ἀρχή, εἰς τήν πρόσκλησι διά τήν κατάθεσιν τοῦ θεμελίου λίθου, ἔγραφεν, ὅτι ὁ πρός ἀνέγερσιν Ναός ἀνήκει εἰς παλαιόν ἡμερολόγιον». Καί ἐνῶ μερικοί, ἄν καί δέν τόν ἐπίστευσαν, ἐπῆγαν ἀπό περιέργεια... εἶδαν ἐκεῖ τόν νεοημερολογίτη τότε «Ἀττικῆς» τόν γνωστόν Παντελεήμονα, μέ πλειάδα νεοημερολογιτῶν Κληρικῶν του, καί τότε ἀντελήφθησαν τήν πλεκτάνην τήν ὀποίαν τούς ἔστησεν, καί τήν προπαγάνδα, ἡ ὁποία, ὅμως, σύν τῶ χρόνω ἤρχισε νά ἀποκαλύπτεται. Καί ἔφθασε εἰς τοιοῦτον σημεῖον ἀσυδοσίας, ὥστε νά ἑορτάζει ἐπισήμως δύο φοράς τάς ἑορτάς, μίαν μέ τό νέον καί κατόπιν μέ τό παλαιόν...
Ὅπως κάμνει τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅτε ἐπενδύει τό πρόγραμμα καί μέ «χορούς καί γλέντια» ἀνάρμοστα εἰς θρησκευτικάς τελετάς καί ὅπου πέρισυ πῆγε καί ὁ κατά τά ἄλλα συνετός νεοημερολογίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Δηλαδή, ὅταν πλησιάζει ἡ ἑορτή κατά τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ἀπεκδύεται τό παλαιόν ἔνδυμα τοῦ «ἅρπαγα λύκου» («λῦκοι ἅρπαγες» καταντοῦν ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί ἐν προκειμένω ὅσοι ἀρνοῦνται τήν γνησίαν Ὀρθοδοξία καί ἀκολουθοῦν τόν νεοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν), καί ἐνδύεται «τό ἔνδυμα τοῦ προβάτου» (γίνεται παλαιοημερολογίτης). Καί τοῦτο πρός ἀπάτην καί παραπλάνησιν τοῦ ἁπλοϊκοῦ λαοῦ.
Τό ἀνωτέρω δημοσίευμα τοῦ Ἐφημερίου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι πάντως ἀποκαλυπτικόν, καί τοῦ ὅτι ἡ προπαγάνδα αὐτή δέν εἶναι προσωπική τοῦ ἐν λόγω Κληρικοῦ, ἀλλά κατευθυνομένη ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή τοῦ νέου Ἡμερολογίου, καί, καθ’ ἡμᾶς, ἐπενοήθη κατ’ ἀπομίμησιν τῆς παπικῆς Οὑνίας. Φαντάζομαι θά γνωρίζετε, ὅτι ὅταν οἱ Πάπαι ἤθελον νά κάμουν προσηλυτισμό εἰς τούς Ἀνατολικούς Ὀρθοδόξους ἔστελναν τούς οὐνῖτες εἰς τάς ὀρθοδόξους χώρας, οἱ ὁποῖοι ἐπαρουσιάζοντο ὡς ὀρθόδοξοι καί ἀσκοῦσαν προσηλυτισμό διά νά τούς τραβήξουν ἀπό «σχίσμα τῶν Γραικῶν», ὅπως τό ὀνόμαζον, καί νά τούς φέρουν εἰς τόν Παπισμό (τήν «Μητέρα Ἐκκλησία»), ὅπως θεωροῦσαν τόν Παπισμό. Σχίσμα ἐθεωροῦσαν τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Καί ἐάν παρακολουθήσουμε τήν ἱστορία τῆς δράσεως τῶν Οὑνιτῶν εἰς τάς ὀρθοδόξους χώρας, κατά τά τελευταῖα τετρακόσια χρόνια, θά τρομάξωμε ἀφοῦ οἱ Οὐνῖτες διά νά «γλυτώσουν» τούς ὀρθοδόξους ἀπό τό σχίσμα, μέχρι καί βιαιότητες καί ὁμαδικά ἐγκλήματα κατ’ αὐτῶν διέπραξαν.
Θά τούς μιμηθοῦν μέχρις ἐκεῖ οἱ σημερινοί οὐνῖται τοῦ νέου ἡμερολογίου; Πρός τό παρόν, ἴσως ἀρκεσθοῦν εἰς τά «καλά ἀποτελέσματα» τῆς προπαγάνδας των: «Εἶναι σημαντικό, γράφει ὁ Ἐφημέριος, ὅτι μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου συγκεντρώνονται ἐδῶ πολλοί πού προέρχονται ἀπό τό σχίσμα, (σ.σ. ἐννοοῦν τήν γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία) καί χάρη στό ἔργο πού συντελεῖται θά ἐπιστρέψουν καί ἄλλοι». Καί κάτι ἄλλο ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ κειμένου: Ἐδῶ πράγματι ἀποκαλύπτονται καί μόνοι τους, ὅτι παίζουν ρόλο οὐνίας, ὅμως ἡ ἀπορία μας εἶναι, γιατί γράφουν ἔτσι ἀόριστα περί «σχίσματος;». Διατί δέν συγκεκριμενοποιοῦν ποιό σχίσμα ἐννοοῦν; Διατί ἀπέφυγαν νά γράψουν, αὐτό πού ἐννοοῦν.
Εἶναι σαφέστατον ὅτι καί ἐδῶ ἐκινήθησαν προπαγανδιστικῶς καί πρός συσκοτισμόν. Γνωρίζουν, ὅτι ἐάν ἔγραφαν εὐθέως ὅτι «ἔφυγαν πολλοί ἀπό τό σχίσμα τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καί θά φύγουν καί ἄλλοι», κανείς δέν θά τούς ἐπίστευε. Γράφουν, λοιπόν ἀόριστα διά νά συγχύσουν περισσότερο τά πράγματα.... Καί διότι θεωροῦν δεδομένο, ὅτι ὅποιος φεύγει ἀπό τόν νεοημερολογιτισμό – οἰκουμενισμό εἶναι σχισματικός, καί ὅποιος παραμένει εἰς αὐτόν εἶναι εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἀλλ’ ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θέματος, δηλαδή περί τοῦ ποῖος σχίζεται καί ποῖος παραμένει εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἄν καί τά γνωρίζετε, θά ἐπανέλθωμεν.... Ἀφοῦ μᾶς ἔδωσαν τήν ἀφορμήν, πρέπει νά ἀπαντήσωμεν, ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης ....
Σήμερα θά περιορισθῶμεν εἰς μίαν πολύ σύντομον ἀπάντησιν: Θά συμφωνήσουμε μαζί τους, ὅτι ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι («παλαιοημερολογῖται») ὅπως χλευαστικῶς οἱ περισσότεροι μᾶς λένε, ἀπεσχίσθημεν ἀπ’ αὐτούς, (ὄχι ἀπό τήν Ἐκκλησία). Ἀπεσχίσθημεν ἀπό τῶν νεοημερολογιτῶν – οἰκουμενιστῶν, διότι αὐτοί προηγουμένως ἀπεσχίσθησαν ἀπό τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν διά τῆς παναιρετικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, διά τῆς ὁποίας εἰσήχθη καί τό νέον ἡμερολόγιον (1924). Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὁμιλοῦν διά «σχίσμα ἐπαινετόν». Αὐτό τό ἐπαινετόν σχίσμα εἶναι πού μπορεῖ νά λυτρώσει καί αυτούς ἀπό τό ΣΧΙΣΜΑ, τό ὁποῖον προηγουμένως διέπραξαν αὐτοί ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ὅμως, έάν αμετανοήτως παραμείνουν εις αυτό τούς καταδικάζει καί τούς ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς. Εἶναι τό ΣΧΙΣΜΑ τοῦ νεοημερολογιτικοῦ - Οἰκουμενισμοῦ πού ἔχει καταδικασθῆ ἀπό Πανορθοδόξους Συνόδους καί ὁδηγεῖ εἰς τήν πανθρησκείαν τοῦ ἀντιχρίστου.
Πρός τούς συντάκτας τοῦ Ἐφημερίου, τούς οὐνίτας Κληρικούς, καί ὅσους παρεσύρθησαν ἀπό τήν προπαγάνδα τῶν ἀνωτέρω, λέγομεν τά ἑξῆς. Ὑμεῖς, ἀγαπητοί, ὡς θέλετε πράξατε, καί ἄν ἀκόμη καταφέρετε μέ τήν προπαγάνδα σας νά προσηλυτίσετε εἰς τήν νεοημερολογιτικήν καί οἰκουμενιστικήν σας ἀποστασίαν ὅλον τόν Ἑλληνικόν λαόν, ἡμεῖς δέν θά σιωπήσωμεν καί δέν θά παύσωμεν νά ὁμολογοῦμεν τήν Ἀλήθεια, ὅτι πλέον ἔχετε ἐκπέσει εἰς ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΝ, καί νά σᾶς καλοῦμεν εἰς ἐπιστροφήν. Θά ὑπακούσωμεν ἐν προκειμένω εἰς τήν διαχρονικήν νουθεσίαν καί προτροπήν τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὁ ὁποῖος ἀπευθυνόμενος εἰς ὅλους μας λέγει: «Διό ὑπομιμνήσκω ὡς ἐλάχιστος ἀδελφός καί τέκνον, μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα΄ μή φεισώμεθα τῶν κάτω, ἵνα μή ἀπολέσωμεν τά ἄνω΄ μή θῶμεν σκάνδαλον τῆ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐστίν καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις ὁριζομένη κατά τούς ἁγίους΄ ἵνα μή τῆ ἀποφάσει τοῦ Κυρίου καταδικασθῶμεν». (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου PG 99, 10.