Σημείωσις:

Παραθέτω γνώμας δύο Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ "Περί ἐκκλησιαστικῆς Εἰρήνης καί σχίσματος" καί τάς θέτω ὑπ' ὄψιν ἐκείνων ἐκ τῶν Νικολαϊτῶν, οἱ ὁποῖοι πιστεύω καλοπροαιρέτως, ὑποστηρίζουν ἀκόμη, ὅτι ἡ ἐλαχιστότης μου, ὤφειλον διά τήν εἰρήνην νά εἶχα δεχθεῖ τάς ἀποφάσεις καί τήν γραμμή τῶν Νικολαϊτῶν.

Ὅμως δέον οὗτοι νά λάβουν ὑπ' ὄψιν, ὅτι ἀπό τό 1998 μέχρι καί τό 2005 αἱ ἀποφάσεις καί αἱ ἐνέργειαι τῶν 'Ανδρεϊκῶν κατ' ἀρχάς καί τῶν Νικολαϊτῶν κατόπιν ἐκινοῦντο εἰς τά πλαίσια τῶν σχεδίων καί τῶν στόχων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα ἦσαν σχέδια καί στόχοι τοῦ εὐρυτέρου Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς παγκοσμιοποιημένης ψευδοεκκλησίας, ἤτοι τῆς πανθρησκείας τοῦ ἀντιχρίστου, ἡ ὁποία ἐργάζεται διά τήν εἰρήνην οὐχί τήν ἐν Χριστῶ, ἀλλά τήν ἐν ἀντιχρίστω.

Καί αὐτό τό σχέδιον καί αὐτήν ἑνότητα ἐν τῶ παλαιοημερολογιτικῶ οἰκουμενισμῶ, οἱ πρώην ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, ἠθέλησαν νά τήν ἐπιβάλλουν ἀπό τό 1998 δι' ἑνώσεως μετά τῶν Φλωρινικῶν καί ὑπαγωγῆς ὅλων εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, διά νά γίνη πραγματικότης τό σχέδιόν του διά τήν "λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ".

Καί ἐχρησιμοποίησαν αὐθαιρέτους καί ἀπατηλάς μεθοδεύσεις, μέχρι πού κατώρθωσαν τῆ βοηθεία καί τῆ συμπράξει τῶν Πρακτόρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νά μέ ψευδοκαθαιρέσουν διά νά δώσουν τό "μήνυμα" εἰς τόν ἀσθενοῦντα τότε καί εἰς τά πρόθυρα τοῦ θανάτου εὑρισκόμενον Χριστόδουλον, ὅτι τό ἐμπόδιον, ὁ Κήρυκος, ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ μέσου, τό ἔργον σου ὡλοκληρώθη, ὅπως ἐζήτησες...

Ἀγαπητοί, ἡ συμφωνία εἰς τό ἀγαθόν φέρει τήν ὄντως, τήν πραγματικήν εἰρήνην, αὐτήν πού ἑνώνει μέ τόν Χριστόν, καθώς λέογουν οἱ Ἅγιοι, ἐνῶ ἡ συμφωνία καί ἡ συγκατάβασις εἰς τό κακόν φέρει τό σχίσμα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν καί τόν χωρισμόν ἀπό τόν Θεόν. Ἡ ἐλαχιστότης μου διά νά εἶμαι λοιπόν ἑνωμένος μέ τήν Ἐκκλησίαν προτίμησα νά χωρίσω ἀπ' αὐτῶν, ἀφοῦ πρῶτοι αὐτοί μέ τήν συμφωνίαν των εἰς τό κακόν ἐξῆλθον τῆς Ἐκκλησίας. Εὔχομαι νά ἀντιληφθοῦν τήν πτῶσίν των καί νά ἀναζητήσουν τήν διόρθωσίν των καί τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν 'Εκκλησίαν. Ὁ Χριστός δέχεται δέχεται τόν πρῶτον, καθάπερ καί τόν ἔσχατον.

Ἰδού τί ἀκριβῶς λέγουν οἱ Ἅγιοι:

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Περί τῆς ἁμαρτίας τοῦ σχίσματος.

«Οὐδέν οὕτως Ἐκκλησίαν δυνήσεται διαιρεῖν, ὡς φιλαρχία΄ οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόνη, ὡς τό τήν Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι... ‘Ανήρ δέ τις ἅγιος εἶπε τι δοκοῦν εἶναι τολμηρόν, πλήν ἀλλ’ ὅμως ἐφθέγξατο. Τί δή τοῦτο ἐστίν; Οὐδέ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τήν ἁμαρτίαν ἔφησεν. Ταῦτα μοι εἰρήσθω πρός τούς ἀδιαφόρως διδόντας ἑαυτούς τοῖς σχίζουσιν τήν Ἐκκλησίαν. Εἰ μέν γάρ καί δόγματος ἔχουσιν ἐναντία, καί διά τοῦτο οὐ προσῆκεν ἐκείνοις ἀναμίγνυσθαι΄ εἰ δέ τά αὐτά φρονοῦσι πολλῶ μᾶλλον. Τί δήποτε; Ὅτι φιλαρχίας ἐστίν ἡ νόσος... Διά τοῦτο λέγω καί διαμαρτύρομαι, ὅτι τό εἰς αἵρεσιν ἐμπεσεῖν τό τήν Ἐκκλησίαν σχῖσαι οὐκ ἔλαττον ἐστι κακόν»

Καί ἐν μεταφράσει:

«Τίποτε δέν θά μπορέσει νά διαρεῖ ἔστι τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἡ φιλάρχία. Τίποτε δέν παροξύνει ἔτσι τόν Θεό, ὅπως τό νά διαιρεθεῖ ἡ Ἐκκλησία... Κάποιος δέ ἅγιος ἄνδρας εἶπε κάτι, τό ὁποῖο φαίνεται ὅτι εἶναι τολμηρό, πλήν ὅμως τό εἶπε. Τί λοιπόν εἶναι αὐτό; Εἶπε ὅτι αὐτήν τήν ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά τήν ἐξαλείψει οὔτε αἷμα μαρτυρίου. Αὐτά μου ἄς λεχθοῦνσ’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι παραδίδουν τούς ἑαυτούς τους ἀπερισκέπτως σ’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σχίζουν τήν Ἐκκλησία. Γιατί ἐάν μέν ἔχουνκαί δόγματα ἀντίθετα, καί γι’ αὐτό τό λόγο δέν θά ἔπρεπε νά ἀναμιγνύονται μέ ἐκείνους΄ ἐάν δέ πρεσβεύουν τά ἴδια, πολύ περισσότερο. Γιατί λοιπόν; Γιατί τῆς φιλαρχίας εἶναι ἡ ἀρρώστεια.... Γιά τοῦτο λέγω καί διαμαρτύρομαι, ὅτι ἀπό τό νά περιπέσεικανείς στήν αἵρεση, τό νά σχίσει τήν ‘Εκκλησία, δέν εἶναι μικρότερο κακό»
(Ἁγίου ‘Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου , PG 62, 85-87)


Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: Περί Ἐκκλησιαστικῆς Εἰρήνης

«Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης οὐδέν ὑψηλότερον! δι’ ἥν νόμος καί προφῆται, δι’ ἥν Θεός ἄνθρωπος γέγονε, τοῦτο δέ τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστον ὄντως μυστήριον΄ ἥν ἦλθε Χριστός εὐαγγελίσασθαι, ἥν αὐτός Χριστός τοῖς οἰκείοις μαθηταῖς πρό τοῦ πάθους καί μετά τήν ἐκ τοῦ πάθους ἀνάστασιν ἐδωρήσατο΄ ἥν καί εἰς οὐρανούς ἀνιών μετά τῆς σαρκός αὐτοῦ, ὅθεν κατεληλύθει ἄσαρκος, ὡς κλῆρον τοῖς ‘Αποστόλοις καί δι’ αὐτῶν τῆ Ἐκκλησία κατέλιπεν. Εἰρήνη δέ ἐστίν ἡ ἐν τῶ ἀγαθῶ συμφωνία΄ τό γάρ κακῶς συμφωνοῦν, στασιάζειν μᾶλλον ἤ εἰρηνεύειν λεχθήσεται»
Καί ἐν μεταφράσει:
«Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης τίποτα ὑψηλότερο! Γι’ αὐτήν ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες, γι’ αὐτήν ὁ Θεός ἄνθρωπος ἔγινε, αὐτό λοιπόν τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστο πράγματι μυστήριο. Αὐτήν ἦλθε ὁ Χριστός νά εὐαγγελισθῆ. Αὐτήν ὁ Χριστός στούς μαθητές του πρό τοῦ πάθους Του καί μετά τήν Ἀνάστασή Του ἐδώρησε. Αὐτήν καί ὅταν ἀνέβηκε στούς οὐρανούς μέ τή σάρκα του, ἀπ’ ὅπου κατέβει ἄσαρκος, κληρονομιά στούς ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν στήν Ἐκκλησία του κατέλιπε. Εἰρήνη δέ εἶναι ἡ συμφωνία στό ἀγαθό. Γιατί τό νά συμφωνεῖ κανείς στό κακό, μᾶλλον διχοστασία παρά εἰρήνη θά ὀνομασθῆ».
(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, PG 95, 65)

(Post a new comment)