Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΕΝΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ (ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ 12/2004)
Ἡ ἀπό 31.7.1942 ἐπιστολή τοῦ Νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Καρυστίας καί Σκύρου κ. Παντελεήμονος πρός τήν Σύνοδόν του, τήν ὁποίαν παραθέτομεν εἶναι ἀποκαλυπτική. Ἐξομολογεῖται τόν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεως, ὁ ὁποῖος ἐπί σχεδόν μίαν δεκαετίαν τόν ἐβασάνιζε, διότι ἐν ἔτει 1935 ὑπέγραψε μίαν ἀπόφασιν τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου περί ὑποβιβασμοῦ εἰς πρεσβυτέρους δύο κατά τό ἔτος ἐκεῖνο χειροτονηθέντων παλαιοημερολογιτῶν ᾿Επισκόπων. Λέγει χαρακτηριστκῶς: «῾Η συνείδησίς μου ἐξακολουθεῖ νά μέ συνταράσσει... Νά καταντήσω εἷς εἰδεχθής ἱερόσυλος; ... Μία ὁλόκληρος Οἰκουμενική Σύνοδος μέ καταδικάζει...».
Τήν ἐπιστολήν ταύτην ἀνεζητήσαμεν καί ἐμελετήσαμεν εὐθύς μόλις ἐλάβομεν γνῶσιν τῆς περιγραφῆς τῆς Βοστώνης ἐπί τῶν λαβόντων χώραν τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1971, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τήν, κατά τόν Φιλάρετον καί κατά τήν ἱεράν Σύνοδον, συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν ἐγγίζουσαν τά ὅρια τῆς ἀναχειροτονίας, τά ὁποῖα ἀμφότερα συνιστοῦν βλασφημίαν κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης, βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἤ, κατά τόν ΚΘ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἱεροσυλίαν.
Ἡ περιγραφή τῆς Βοστώνης παρουσιάζει τά γεγονότα τοῦ 1971, κατά τοιοῦτον τρόπον, ὤστε νά ἐμφανίζωνται ὡς ἐφαρμογή τῆς ἀποφάσεως τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου τοῦ 1935 περί ὑποβιβασμοῦ κλπ., μέ ἀναχειροτονίαν πρός «ἀποκατάστασιν» τοῦ ... κύρους τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, ἀφοῦ οἱ Ἀρχιερεῖς Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος προέρχονται μέσω τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948 ἀπό τάς ἰδίας χειροτονίας πού προῆλθον καί οἱ δύο ὑποβιβασθέντες εἰς τήν τάξιν τῶν πρεσβυτέρων Ἀρχιερεῖς, ἀφοῦ ἀπό τάς ἰδίας χειροτονίας, προῆλθεν καί ὁ χειροτονήσας αὐτούς (τόν Κάλλιστον καί διαδοχικῶς τόν Ἐπιφάνιον), ἤτοι ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, τήν ὁποίαν ὠνόμασαν χειροθεσίαν διά νά εἶναι «συνεπεῖς» καί εἰς τήν πρότασιν τοῦ Φλωρίνης τοῦ 1950 περί ἀποδοχῆς τῶν ὑπό τοῦ ‘Επισκόπου Ματθαίου χειροτονηθέντων ‘Επισκόπων διά χειροθεσίας.
Παραθέτομεν τήν λίαν ἀποκαλυπτικήν ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Καρυστίας Παντελεήμονος, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τήν Σύνοδόν του τό 1942, διά νά ἴδωμεν τόν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεως ὁ ὁποῖος τόν ἐβασάνιζε, καί εἰς τό τέλος θά προσθέσωμεν καί ὡρισμένα σχόλια, διά νά ἴδωμεν τήν ἔλλειψι αὐτοῦ τοῦ ἐλέγχου ἀπό ὡρισμένους σημερινούς «γνησίους ὀρθοδόξους» Ἐπισκόπους, διά πολύ χειροτέρας ἱεροσυλίας, διά τάς ὁποίας ἐμφανίζονται μάλιστα μετά τριακονταετίαν ὡς αὐτόπται καί αὐτήκοοι.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΥΡΟΥ
᾿Αρ. Πρωτ. 761/Διεκπ. 452 ᾿Εν Κύμῃ τῇ 31η ᾿Ιουλίου 1942
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Εἶναι γνωστόν τῇ ῾Αγίᾳ Συνόδῳ ὅτι πρό ὀκτώ ἐτῶν τρεῖς Μητροπολῖται τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ὁ Δημητριάδος Γερμανός καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος ἐν ἐνεργείᾳ καί ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐτόλμησαν κατά τῆς καθεστηκυΐας ᾿Εκκλησίας τήν γνωστήν ταραχήν ὑπό τήν δικαιολογίαν τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου. Οὗτοι προέβησαν καί εἰς ἀντικανονικάς καί παρανόμους χειροτονίας ᾿Αρχιερέων τεσσάρων ᾿Αρχιμανδριτῶν, τῶν Χριστοφόρου Χατζῆ, Πολυκάρπου Λιώση, Γερμανοῦ Βαρυκολούλου καί Ματθαίου Καρπαθάκη. Τότε ἀμέσως ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος καταρτίσασα Δικαστήρια καθήρεσε πάντας τούς χειροτονήσαντας καί χειροτονηθέντας καί ἐπέβαλε τήν τάξιν. ᾿Εκ τῶν χειροτονησάντων ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου ἤσκησεν ἔφεσιν, ἐδήλωσε μετάνοιαν καί ἡ ποινή του ἐμετριάσθη εἰς ποινήν ἑξαμήνου ἀργίας. ᾿Επίσης οἱ δύο πρῶτοι ἐκ τῶν χειροτονηθέντων, οἱ Χριστοφόρος Χατζῆς καί Πολύκαρπος Λιώσης ἤσκησαν ἔφεσιν, ἐδήλωσαν μετάνοιαν καί ἤρθη μέν ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως, ἐπεβλήθη δέ αὐτοῖς ἡ ποινή τοῦ ὑποβινασμοῦ ἐκ τῆς τάξεως τῶν ᾿Επισκόπων εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων. Οἱ ὑπόλοιποι τέσσαρες οὔτε ἤσκησαν ἔφεσιν, οὔτε μετάνοιαν ἐδήλωσαν, οὔτε ἀνεγνώρισαν τήν Κανονικήν ᾿Εκκλησίαν, ἀλλ᾿ ἐν τούτοις ἀνενόχλητοι ἐξακολουθοῦν νά δροῦν ὡς ἰδιαιτέρα ᾿Εκκλησία μέ πλήρωμα τούς ἀκολουθοῦντας τό Παλαιόν ῾Ημερολόγιον.
Μετά παρέλευσιν ἕξ μηνῶν ἀπό τῆς ἐκδόσεως τῆς ἀποφάσεως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος ἀνέλαβε πάλιν τά πλήρη καθήκοντά του ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μητροπόλει Ζακύνθου, οἱ δέ ἕτεροι δύο ὀ Χριστοφόρος Χατζῆς καί ὀ Πολύκαρπος Λιώσης ὑπετάγησαν εἰς τήν ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου, μηδέποτε ἔκτοτε λειτουργήσαντες ὡς ᾿Αρχιερεῖς, διότι σέβονται τήν ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου, ὡς Πρεσβύτεροι δέ, διότι φοβοῦνται τόν Θεόν καί δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπαγάγουν τάς συνειδήσεις των εἰς τόν τρομερόν χαρακτηρισμόν τοῦ ὑποβιβασμοῦ ἐκ τοῦ βαθμοῦ τοῦ ᾿Επισκόπου εἰς τόν τοῦ Πρεσβυτέρου, ὅν ὁ ΚΘ Κανών τῆς Δ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου ἀποδίδει εἰς τοιαύτην πρᾶξιν. Πάντως ἔκυψαν εὐλαβῶς καί πειθηνίως τόν αὐχένα καί ὐπετάγησαν εἰς τήν ἀπόφασιν καταδικάσαντες αὐτοί ἐαυτούς εἰς διαρκῆ ἀργίαν.
Δυστυχῶς ἤμην καί ἐγώ εἷς τῶν Δικαστῶν οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλον τήν ἱερόσυλον ποινήν. ᾿Εκλήθημεν ὀλίγας ἡμέρας πρό τῆς ἐκδικάσεως τῆς ἐφέσεως, ἐγώ δέ ἦλθον εἰς ᾿Αθήνας μόλις τήν παραμονήν τῆς δίκης. Δέν εἶχον καιρόν νά μελετήσω τά κατά τήν προετοιμαζομένην ἀπόφασιν. ῾Ο ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ὅστις μοί ἀνεκοίνωσεν αὐτήν, εἰς τήν πρώτην ἀναστάτωσιν τῆς συνειδήσεώς μου ἐπί τῷ ἀκούσματι τούτῳ παρέταξε διαφόρους κανονικάς δῆθεν διατάξεις διά νά μέ πείση ὅτι ὑπάρχει προηγούμενον τοιοῦτον ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀνέλαβεν ἀπέναντί μου τήν ἐπιστημονικήν εὐθύνην τοῦ ζητήματος τούτου. Τοῦτο κυρίως μέ ἔπεισε, διότι ἐσέβετο τήν ἐπιστημονικήν του γνώμην ὁ ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος.
Καί ἐγενόμην σύμψηφος καί ἐγώ, ἀφοῦ σύν τοῖς ἄλλοις καί λόγοι σκοπιμότητος ἀπήτουν τότε μίαν τοιαύτην λύσιν. ᾿Εν τούτοις ἡ συνείδησίς μου συνετάραττε τήν ψυχικήν μου γαλήνην καί ἐπεδόθην εἰς σχετικάς μελέτας. Δέν ἐκοπίασα πολύ διά νά πεισθῶ ὅτι ἤμην εἷς ἱερόσυλος. ῾Ο ΚΘ Κανών τῆς Δ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου ρητῶς ὁρίζει ὅτι "᾿Επίσκοπον εἰς βαθμόν Πρεσβυτέρου φέρειν, ἱεροσυλία ἐστίν". ᾿Αμέσως μετά τήν ἔκδοσιν τῆς ἱεροσύλου ταύτης ἀποφάσεως ἐκλήθην ὡς Συνοδικός κατά τήν περίοδον 1935-1936 καί διεμαρτυρήθην ἐπανειλημμένως καί ἰσχυρῶς διά τήν ἀπόφασιν ταύτην καί ἱκέτευσα τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά ἐπανορθώση τό κακόν διά νά ἡρεμήση καί ἡ συνείδησίς μου. Τά πρακτικά τῆς περιόδου ἐκείνης γέμουν τῶν τοιούτων διαμαρτυριῶν καί ἱκεσιῶν μου.
Δυστυχῶς οὐδἐν κατώρθωσα. Καί ἡ συνείδησίς μου ἐξακολουθεῖ νά μέ συνταράσσῃ. Αἱ περιστάσεις εἶναι δειναί. Πολλαπλᾶ καί δυσβάστακτα βάρη ἐπετέθησαν εἰς τούς ὤμους τῶν Λειτουργῶν τῆς ᾿Εκκλησίας καί δή τῶν ᾿Αρχιερέων. Οὑδείς κάμνων τό καθῆκόν του εἶναι δυνατόν νά γνωρίζη ποία ἡμέρα θά ἐξημερώση δι᾿ αὐτόν. ῾Υπό τήν πίεσιν τῶν βαρυτάτων αὐτῶν καθηκόντων πάντων ἡμῶν ἐγώ εἶμαι ὁ δυστυχέστερος ὅλων. ῾Η συνείδησίς μου μέ συνταράσσει· «᾿Επίσκοπον εἰς βαθμόν Πρεσβυτέρου φέρειν, ἱεροσυλία ἐστίν" ἀκούω διαρκῶς τήν φωνήν τῆς συνειδήσεώς μου νά συνταράσσῃ τήν σκέψιν μου ἀκόμη καί τόν ὕπνον μου. ᾿Επί εἴκοσι συναπτά ἔτη ἀρχιερατεύω.
῾Ο Θεός γνωρίζει ἐάν κατά τό διάστημα τοῦτο "ἔδωκα ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου" καί τοῦτο διά νά ἔχω μικρόν δικαίωμα νά ζητῶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί νά καταντήσω εἷς εἰδεχθής ἱερόσυλος; ᾿Εγώ ἱερόσυλος; ῞Ολοι λοιπόν οἱ κόποι, οἱ μόχθοι, αἱ στερήσεις, αἱ θυσίαι εἴκοσιν ἐτῶν ἀρχιερατικῆς ζωῆς πηγαίνουν εἰς μάτην; Δέν εἶναι δυνατόν νά εὕρω ἡσυχίαν οὐδέ στιγμήν. ῞Οσον βαρύτερα προβάλλονται τά καθήκοντα μου, τόσον αὐξάνεται καί ἠ ἀναστάτωσίς μου. Εἶμαι εἷς ἱερόσυλος. Μία ὁλόκληρος Οἰκουμενική Σύνοδος μέ καταδικάζει.
Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί, οἱ ἀποτελοῦντες τήν ῾Αγίαν καί ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, συγκρίνατε τήν κανονικήν εὐθύνην τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου πρός τήν κανονικήν εὐθύνην τῶν δύο τῆς ᾿Εκκλησίας λειτουργῶν τῶν Χριστοφόρου Χατζῆ καί Πολυκάρπου Λιώση. ᾿Ασφαλῶς τοῦ πρώτου εἶναι ἀπείρως ἀνωτέρα. ᾿Εν τούτοις οὗτος διότι ἐδήλωσε μετάνοιαν ἔτυχε τοσαύτης ἐπιεικείας ἐκ μέρους τῆς ᾿Εκκλησίας. Δέν δύναμαι νά ἐννοήσω διατί ἡμεῖς νά φθάσωμεν μέχρις ἱεροσυλίας διά νά τιμωρήσωμεν τούς δύο τούτους Λειτουργούς τῆς ᾿Εκκλησίας; Τό πᾶν γύρω ἡμῶν σαλεύεται. ῾Η δύστηνος Πατρίς ἡμῶν στενάζει. Τί ἀναμένει ἡμᾶς ἀπό ἡμέρας εἰς ἡμέραν εἶναι ἄδηλον. ῎Ας δώσωμεν ὅλοι τάς χεῖρας συγχωροῦντες ἀλλήλοις τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἐν ἀδελφικῇ συνεργασίᾳ ἀντικρύζοντες τάς δεινάς περιστάσεις.
῾Η καλή διάθεσις θά εὕρη τόν τρόπον νά ὁμαλύνη τήν κατάστασιν. Πρό παντός τούς δύο τούτους χειροτονηθέντας ᾿Επισκόπους, οὕς ἡμεῖς ἱεροσυλήσαντες ὑπεβιβάβαμεν εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων, βαρυτάτας εὐθύνας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ συγκομίσαντες ἡμῖν αὐτοῖς, τούς δύο τούτους εὕρετε τρόπον νά τακτοποιήσετε. ῾Ικετεύω ῾Υμᾶς δι᾿ ὅλων τῶν δυνάμεών μου. Λυπηθῆτε τήν συνείδησιν ἑνός ἀδελφοῦ, ὅστις ὁλόκληρον τήν ζωήν του ἠνάλωσεν εἰς τόν βαθμόν τοῦ καθήκοντός του πρός τήν ᾿Εκκλησίαν.
Μή μέ ἀφήσετε ὑπό τό βάρος μιᾶς ἱεροσυλίας. Δέν εἶμαι ἄξιος μιᾶς τοιαύτης δυστυχίας. Θέλω νά σώσω τήν ψυχήν μου. Ἀς ἀποδοθῇ ἡ ᾿Αρχιερατική τιμή εἰς τούς δύο τούτους καί ἄς περιορισθοῦν οὗτοι εἰς τήν ἰδικήν μου Μητρόπολιν. Μέ μεγάλην μου ἱκανοποίησιν θά δεχθῶ μίαν τοιαύτην ἀπόφασιν ῾Υμῶν. Γονυκλινής ἱκετεύω ῾Υμᾶς νά μοί χαρίσητε τήν γαλήνην τῆς συνειδήσεώς μου. Στενάζω ὑπό τό βάρος μιᾶς τρομερῆς ἱεροσυλίας διά τήν ὁποίαν χύνω διαρκῶς τά θερμότερα τῶν δακρύων ζητῶν διά τῆς ἀποφάσεως τῆς ῾Αγίας καί ῾Ιερᾶς Συνόδου τό δικαίωμα ἵνα ἐπιρρίψω ἐμαυτόν εἰς τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ.
῾Ο ἐν Χριστῷ ἐλάχιστος ἀδελφός
῾Ο Καρυστίας καί Σκύρου Παντελεήμων
Σχόλιον
Ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς διά τούς ὁποίους ὁμιλεῖ εἰς τήν ἐπιστολήν του ὁ Καρυστίας Παντελεήμων, εἶναι οἱ δύο ἀπό τούς τέσσερις, οἱ ὁποῖοι ἐχειροτονήθησαν εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Κερατέας ᾿Αττικῆς, τόν Μαϊο τοῦ 1935, ὑπό τῶν τριῶν ἐπιστρεψάντων καί ὁμολογησάντων τήν καλήν ῾Ομολογίαν ᾿Αρχιερέων. Αὐτούς, λοιπόν, τούς δύο Ἀρχιερεῖς, τό Δικαστήριον τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, τούς ἐτιμώρησε μέ ὑποβιβασμόν εἰς τήν τάξιν τῶν πρεσβυτέρων, διότι μετά τήν καθαίρεσίν των ἐδήλωσαν μετάνοιαν καί ἤσκησαν Ἔφεσιν. Ὁ ὑποβιβασμός, ὅμως, καταδικάζεται ἀπό τούς Κανόνας ὡς ἱεροσυλία, ὅπως ὡς ἱεροσυλία καταδικάζεται καί ἡ ἀναχειροτονία, ἤ καί αὐτή ἡ ἐπί σχισματικῶν χειροθεσία, ὅταν γίνεται ἐπί ὀρθοδόξων ᾿Επισκόπων. Ἡ τότε Σύνοδος τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἀπεφάσισε ἁπλῶς τόν ὑποβιβασμόν τῶν δύο Ἀρχιερέων, ἀπόφασιν διά τήν ὁποίαν ὁ Καρυστίας, ὁ ὁποῖος ἦτο μέλος τοῦ δικαστηρίου, ἠλέγχετο μίαν ὁλόκληρον ζωήν ὡς ἱερόσυλος, δέν προχώρησεν ὅμως ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος εἰς καμμίαν ἄλλην ἐνέργειαν, τουναντίον μάλιστα, οἱ ὑποβιβασθέντες, ὅπως γράφει ὁ Καρυστίας, δέν ἐδέχθησαν τόν ὑποβιβασμόν διό καί δέν ἐλειτούργησαν μέχρι τότε οὔτε ὡς Ἀρχιερεῖς, ἀλλά οὔτε καί ὡς Ἱερεῖς.
Ταῦτα δέον νά λάβουν ὑπ’ ὄψιν πρωτίστως οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπαναχωρήσαντες ἀπό τήν μέχρι σήμερον καλήν ῾Ομολογίαν ἐπί τοῦ θέματος τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971, ἐκήρυξαν ἐν ἔτει 2003-2004 «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» ὅτι "καί στήν ᾿Αμερική καί στήν ῾Ελλάδα διαβάστηκαν εὐχές χειροτονίας", καί ὅτι "ὅλοι σήμερον ἔχομεν τήν ᾿Αρχιερωσύνην ἀπό χειροθετημένους" (Ἀργολίδος Παχώμιος). Ἀς μελετήσουν τήν ἀπόφασιν τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου νά ὑποβιβάση τούς δύο Ἐπισκόπους εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων (1935), ὅπως προκύπτει ἀπό τήν ἐπιστολήν τοῦ Καρυστίας ὅπου ἐκθέτει τόν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεώς του. Ἀς μελετήσουν καί τήν περιγραφήν τῆς Μασαχουσσέτης, τήν μόλις πρό ὀλίγου ἐλθοῦσαν εἰς φῶς, καθ’ ἥν, τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου 1971 οἱ δύο Ἐπἰσκοποι Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος, οἱ ἐκ τῶν ἰδίων χειροτινῶν τοῦ 1935 προερχόμενοι, παρουσιάζονται ὡς οὐσιαστικῶς ὑποβιβασθέντες εἰς τήν τάξιν τῶν πρεσβυτέρων καί ἀκολούθως ἀναχειροτονηθέντες, ἀφοῦ (κατά τήν περιγραφήν), προσῆλθον μή φέροντες τά Ἀρχιερατικά των ἄμφια, τά ὁποῖα τούς ἐδόθησαν, ὅπως δίδονται εἰς τήν χειροτονίαν, ψαλλομένου τοῦ «Αξιος», ἐνῶ ἀνεγνώσθησαν καί αἱ μυστικαί εὐχαί τῆς χειροτονίας (πάντα κατά τήν περιγραφήν τῆς Βοστώνης)....
Καί ἀς λάβουν θέσιν, καί ἀς μᾶς εἴπουν, τί τέλος πάντων πιστεύουν ὅτι ἔγινε τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν; Χειροτονία, ὡς λέγουν οἱ τῆς Βοστώνης, χειροθεσία, ὡς γράφει ἡ ἀπόφασις, τήν ὁποίαν ἀπέκρυψεν ἡ Ἐξαρχία καί τήν ὀποίαν οὐδέποτε ἀπεδέχθη ἡ Σύνοδος, ἤ συγχωρητική εὐχή, ὅπως μᾶς εἶπεν ἡ Ἐξαρχία καί ὅπως διεβεβαίωσεν ἀργότερον ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, καί ὅπως ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον διακηρύττει καί ὁμολογεῖ. Ἡ ἀνοχή καί συγκάλυψις ἀλλήλων, καταλήγει εἰς μεγαλυτέραν ἐκείνης τοῦ 1971 ἱεροσυλίαν, καί ἄν ἀκόμη ἀποδειχθῆ ὅτι τελικῶς τά πράγματα ἔγιναν, ὅπως τά περιγράφει ἡ Μονή Μεταμορφώσεως.
Ζητῶ συγγνώμη, ἀλλά δέν μπορῶ νά μή χαρακτηρίσω ὡς ἐπιπολαιότητα, ἀνοχήν καί ἐσκεμμένην συγκάλυψιν, ἀλλά καί ἱεροσυλίαν καί τό γεγονός ὅτι κατ’ αὐτάς δημοσίως καί κατ’ ἰδίαν, ὁ ἀγαπητός κατά τά ἄλλα Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος «εὐκαίρως ἀκαίρως» διακηρύττει (καί εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου πολλάκις τό εἶπε) ὅτι: «Ἔτσι ἔγιναν τά πράγματα, ἐγώ τά γνωρίζω ἀπό τότε. Μέ ἔπαιρναν τηλέφωνο ἀπό Ἀμερική Ντητρόϊτ, ὅπου ἔχω συγγενεῖς, καί τά μάθαινα, ἤμουν καί αὐτόπτης καί αὐτήκοος πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στήν Καλλιθέα διάβασε στούς Ἀρχιερεῖς εὐχές χειροτονίας, ἔβαλαν καί τό Εὐαγγέλιο στό κεφάλι, ὅπως στήν χειροτονία. Καί στήν Ἀμερική καί στήν Ἑλλάδα διαβάστηκαν εὐχές χειροτονίας». .... Ὅταν μάλιστα τοῦ ἐζητήθη νά ὑπογράψη αὐτά τά ὁποῖα δημοσίως τώρα καταγγέλλει, προκειμένου νά βοηθηθοῦν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ὁ Κιτίου Ἐπιφάνιος, ἐνόσω ζοῦν, νά ἐξέλθουν ἀπό τό ἀδιέξοδον εἰς τό ὁποῖον εὑρίσκονται, καί νά μετανοήσουν, διά νά μήν καταδικασθοῦν μετά θάνατον ὡς ἱερόσυλοι, τότε ὁ ἴδιος ἠρνήθη, διότι «ἴσως νά μή πρόσεξε καλά». Εἶναι αὐτά σοβαρά πράγματα, νά λέγωνται καί νά υποστηρίζωνται ἀπό ορθοδόξους Ἐπισκόπους, ὅταν διακυβεύεται μέ τοιαύτας ἱεροσυλίας ἡ ἱερά Παρακαταθήκη τῆς γνησίας ὀρθοδόξου καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, χωρίς κανένα ελεγχον συνειδήσεως;
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,