Όπως είναι γνωστό, η αρχαία Εκκλησία είχε και γυναίκες διακόνους. Βέβαια, δε μετείχαν σε κανένα βαθμό ιερωσύνης. Η αποστολή τους ήταν κυρίως φιλανθρωπική ή και κατηχητική, δίπλα στις γυναίκες που είχαν ανάγκη διδασκαλίας. Το ήθος αυτών των διακονισσών, να πώς το θέλει ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος: «Οι γυναίκες διάκονοι πρέπει και αυτές να είναι σεμνές, ελεύθερες από το αμάρτημα της κακολογίας και διαβολής, εγκρατείς και προσεκτικές, αξιόπιστες σε όλα». Μια τέτοια διακόνισσα ήταν και η Αγία Τατιανή. Η ευγενής καταγωγή της και ο πολύς ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, καθώς επίσης και η αποστροφή των κοσμικών βλέψεων, έδωσαν στην Τατιανή ξεχωριστή θέση μεταξύ των Χριστιανών, προκάλεσαν όμως και το φθόνο των ειδωλολατρών. Και όταν το 202 ο Σεπτίμιος Σεβήρος (κατ’ άλλους Αλέξανδρος Σεβήρος, 222-235 μ.Χ.) εξαπέλυσε ανελέητο διωγμό κατά των Χριστιανών, η Τατιανή συλλαμβάνεται.
Ξυρίζουν το κεφάλι της, αφαιρώντας τα θαυμάσια μαλλιά της, με την ελπίδα ότι θα πτοηθεί. Όμως δεν πτοείται, στέκεται στο ύψος του χριστιανικού της ήθους και το πρόσωπό της ομορφαίνει και ακτινοβολεί περισσότερο από πρώτα. Τότε βασανίζεται σκληρά με πολλούς τρόπους. Όμως δε λυγίζει και τελικά αποκεφαλίζεται, παίρνοντας το αμάραντο και αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου.
Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη της στις 12 Ιανουαρίου.
Απολυτίκιο
Ισχύι της πίστεως, κραταιωθείσα σεμνή, νομίμως ενήθλησας υπέρ Χριστού του Θεού, Τατιανή ένδοξε· πάσας γαρ τας ιδέας των δεινών ενεγκούσα, ήσχυνας τον Βελίαρ τη ατρέπτω σου στάσει· εξ ου της κακοτροπίας πάντας απάλλαξον.
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,
