kirykos: ΣΕΙΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ «ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»

ΣΕΙΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ «ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Δ/ΝΣΙΣ: ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ
ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057

Α.Π. Ε/87 Ἐν Κορωπίω Ἰαν. 2009

ΣΕΙΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ «ΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»

Πολλά συνέβησαν κατά τήν παρελθοῦσαν δεκαετίαν (1998-2008), ἀλλά καί προηγουμένως, διά τήν «λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ», ἤτοι διά τήν προδοσίαν κατά τῆς γνησίας Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀλλά οἱ περισσότεροι τά ἀγνοοῦμε, ἤ καί τά ξεχνοῦμε. Εἶναι τόσα πολλά πού «ἐάν γράφηται καθ’ ἕν» «οὐδέ αὐτόν τόν κόσμον χωρῆσαι τά γραφόμενα βιβλία», ἵνα κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην ὡμιλήσωμεν.
Θά κάνωμεν μόνον δύο τρεῖς μικρές ἀναφορές:
1) Τά «Χριστούγεννα» τοῦ 2000 (μέ τό νέο ἡμερολόγιο), ὅτε οἱ «Προκαθήμενοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου» συνεκεντρώθησαν εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας, ὅπου παρών ἦτο καί ὁ Χριστόδουλος καί ἴσως καί εἰσηγητής τῆς παραγράφου 10 ἐπί τοῦ ἡμερολογιακοῦ θέματος, διεμήνυσαν εἰς ὅλον τόν κόσμον, τά ἑξῆς: «Ἐξ’ ἴσου ἀπαράδεκτος καί καταδικαστέα δέον νά θεωρηθῆ πᾶσα διάσπασις τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας ἐπί προφάσει τηρήσεως ἐθίμων καί παραδόσεων, ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας. Ὡς μαρτυρεῖ ἡ ὅλη ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ διαφορά περί τά ἔθιμα οὐδόλως ἐμποδίζει τήν εὐχαριστιακήν κοινωνίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ἡ τήρησις τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως διασφαλίζεται διά τοῦ συνοδικοῦ συστήματος, τό ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐν τῆ Ἐκκλησία ἀπετέλει τόν ἔσχατον κριτήν περί θεμάτων πίστεως».
2) Βάσει αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου ὁ Χριστόδουλος τό 2001 ὡμίλησε εἰς Σύναξι τῶν Κληρικῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί τοιύς εἶπε περί τῶν προσπαθειῶν πού καταβάλλονται ἐκ μέρους του νά ὑλοποιηθῆ ἡ ἀπόφασις τῶν Προκαθημένων διά τήν «λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ», εἰς δέ τήν ἑπομένην Σύναξιν, περί τό τέλος τοῦ ἔτους (2001), ἠρωτήθη παρά Ἱερέων του περί τῆς πορείας τοῦ θέματος. Ὁ Χριστόδουλος μεταξύ ἄλλων, τά ὁποῖα ἀνέφερε διά τίς προσπάθειές του «νά λύση τό παλαιοημερολογιτικόν, δηλαδή νά ὐπαγάγη τούς παλαιοημερολογίτας ὑπό τήν ἐξουσίαν του, κατά τά προδοτικά σχέδια τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπεκάλυψε καί τοῦτο: «Ναί προχωράει τό θέμα, εἶπε. Μέ τούς Φλωρινικούς ἤδη προχωρήσαμε ἀρκετά, ἀλλά μέ τούς Ματθαιϊκούς δέν τά βρήκαμε ἀκόμη, διότι δυστυχῶς φέρνουν ἐμπόδια ὁ Κήρυκος καί ὁ Γκουτζίδης. Ἀλλά γίνονται προσπάθειαι καί ἐλπίζουμε νά προχωρήση τό θέμα». Καί ὁ Ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἤκουσεν αὐτά, ἠρώτησε γνωστή του πού τήν ἤξευρε ὅτι ἀκολουθεῖ τό παλαιόν. «Ποιός εἶναι ὁ Κήρυκος καί ὁ Γκουτζίδης». Καί ἐκείνη τοῦ ἐξήγησε ... καί πρόσθεσε «Αὐτήν τήν γραμμή ἀκολουθῶ καί ἐγώ». Καί ὁ Ἱερεύς τῆς ἀπήντησε: «Πολύ καλά κάνεις. Μεῖνε ἐκεῖ πού εἶσαι ... Ἀλλά σέ παρακαλῶ μή πεῖς τίποτα, διατί, ἐάν τό μάθη ὁ Χριστόδουλος θά μέ διώξη ἀπό τήν ἐνορία μου...» Δέν πέρασε πολύς καιρός καί ὁ ἱερεύς ἐδιώχθη πράγματι ἀπό τήν ἐνορία του.... Δέν δύναμαι ἐπί τοῦ παρόντος νά ἀποκαλύψω περισσότερα. Μόνον τοῦτο λέγω: Ὅτι κατά τόν Μάξιμο καί τόν Κάτσουρα καί ἄλλους «αὐτά εἶναι τῆς φαντασίας τοῦ Κηρύκου καί τοῦ Γκουτζίδη». Καί μέ πολύ εἰρωνικόν ὕφος ἐπανελάμβανον συχνά πυκνά: «Ἄν εἶναι δυνατόν νά ἀσχολῆται μαζί μας ὁ Χριστόδουλος...»
3) Διά τό ἐάν ἠσχολήθη ἤ ὄχι ὁ Χριστόδουλος μαζί μας, ἔχω μίαν σημαντικήν μαρτυρίαν, ὅπως τήν ἀνέγραψε τό Φλωρινικό περιοδικό «ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ. Ἰδού τί λέγει αὐτή ἡ μαρτυρία: «Διά τήν ἱστορίαν ἀναφέρομεν καί τό ἑξῆς: Κατά τόν Ἰούνιον τοῦ 2003, ὀ ὑπεύθυνος τοῦ ἰδιαιτέρου Γραφείου τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἐκάλεσεν ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἀντιπρόσωπον τῆς Μονῆς Θεογεννήτορος Αὐλῶνος, τήν Μοναχήν Κεχαριτωμένην, ἡ ὁποία ἐκ περιεργείας μᾶλλον καί κατόπιν ἡμετέρας ἀδείας, ἐπεσκέφθη τόν κ. Χριστόδουλον. Ὁ δέ κ. Χριστόδουλος, ἐν μέσω πολλῶν φιλοφρονήσεων διά τήν ἐλαχιστότητά μου, συνωμίλησε ἐπί δίωρον μαζί της ὁμνύων καί κοπτόμενος, ὅτι «ἐγώ τόν Γέροντα Μητροπολίτην σας τόν δέχομαι ἄνευ χειροτονίας, διότι εἶναι ἰσχυροτάτη ἡ χειροτονία του καί ἀναμφισβήτητος ἡ Ἀποστολική Διαδοχή πού φέρει, ὡς χειροτονηθείς ἐκ τῶν Διασποριτῶν Ρώσων, μέ τήν σύμψηφον μάλιστα τοῦ Προκαθημένου των (σημ. τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Βιταλίου), ἀρκεῖ νά προσχωρήση εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Μητροπολίτης. Ὁ Αὐλῶνος καί Βοιωτίας Ἄγγελος».
Δηλαδή ὁ Χριστόδουλος ὄχι μόνον ἠσχολεῖτο μέ ἡμᾶς, ἀλλά καί ἔχανε τόν ὕπνο του διά τήν «λύσιν τοῦ ἡμερολογιακοῦ». Καί καρπός αὐτοῦ τοῦ ἐνδιαφέροντός του ὑπῆρξεν ἡ «προδοσία τῶν Νικολαϊτῶν», ἡ ὁποία ὡλοκληρώθη μέ «τήν καταδίκην τῆς χειροθεσίας» (27 Νοεμβρίου 2007). Καί τό δόλιον ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι μέ αὐτήν τήν «καταδίκην» ἠθέλησαν νά δώσουν «κῦρος» εἰς τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76, διά τό ὁποῖον τόσον ἐκοπίασε ὁ Χριστόδουλος καί τό ὁποῖον ἄνευ τῆς «χειροθεσίας» θά παρέμενε ἕνα νεκρόν γράμμα. Ἐνῶ μέ τήν «καταδίκην» παίρνει σάρκα καί ὁστά, καί δύναται νά χρησιμοποιηθῆ εἰς τό μέλλον. Ὅταν καταδικάζεις κάτι πού δέν ἔγινεν τό ὑποστασιάζης...

Πρός Κύριον εὐχέτης

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος