kirykos: ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΙΒΕΛΛΟΣ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΙΒΕΛΛΟΣ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΛΙΒΕΛΛΟΣ
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΩΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΑΚΑΚΙΑΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

ΟΜΟΛΟΓΩ, ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΩ τά κάτωθι:

1) Ἀποδέχομαι καί τιμῶ τάς Ἁγίας καί Οἰκουμενικάς Συνόδους καί τά ἐν αὐταῖς θεῖά τε καί ὑπερφυῆ καί σωτήρια δογματισθέντα καί κηρυχθέντα παρά τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, καί, οὕς ἡ Καθολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία προσίεται, ἀποδέχομαι, καί οὕς ἀποστρέφεται, ἀποστρέφομαι, μετά δέ Ἁγίων Πατέρων τῆς Πρώτης ἐν Νικαία καί τῆς Ζ΄τό δεύτερον ἐν Νικαίᾳ, ὁμολογούντων καί κηρυσσόντων: «Εἴ τις ‘Εκκλησιαστικήν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ ἀνάθεμα», «Ἅπαντα τά παρά τήν Ἐκκλησιαστικήν ὑποτύπωσιν καί διδασκαλίαν καινοτομηθέντα ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα, ἀνάθεμα ἔστω», καί «Ἡμεῖς τῆ ἀρχαίᾳ θεσμοθεσίᾳ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας κατακολουθῶμεν, ἡμεῖς τούς θεσμούς τῶν Πατέρων φυλάττομεν, ἡμεῖς τούς προστιθέντας τι ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς Ἀγίας ‘Εκκλησίας ἀναθεματίζομεν», «οὕτω καί ἡμεῖς φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν».
2) Ἀποδέχομαι καί ὁμολογῶ ὅτι ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου καί γενικώτερον ἡ εἰσαγωγή νεωτερισμῶν εἰς τήν λατρευτικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ἐπέφερε ὀλέθρια ἀποτελέσματα, ἤτοι ἐδημιούργησε σχίσμα καί κατέστησε τούς ἀποδεξαμένους τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν σχισματικούς μέ ὅλας τάς συνεπείας τοῦ σχίσματος, ἤτοι τούς κατέστησεν ἐστερημένους τῆς θείας Χάριτος.
3) Ἀποδέχομαι καί ὁμολογῶ ὅτι ἡ εἰσαγωγή τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου εἶναι καταδεδικασμένη τελεσιδίκως ὑπό Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 1583, 1587 καί 1593 (ἐπί Πατριάρχου Κων/λεως Ἱερεμίου τοῦ Β΄ τοῦ ἐπωνομαζομένου Τρανοῦ), καί τοῦ 1848 ἐπί Ἀνθίμου Πατριάρχου Κων/λεως ‘Ανθίμου, ὡς καί ὑπό συμπάσης τῆς Πράξεως τῆς ‘Εκκλησίας.
4) ’Αποδέχομαι καί ὁμολογῶ ὅτι ἡ Καινοτομία τοῦ νέου Ἡμερολογίου ἀντιπίπτει πρός ἅπασαν τήν Κανονικήν καί ‘Εκκλησιαστικήν τάξιν, ἀποτελεῖ δέ ὡς ἐνέργειαν στάσιν κατά τῆς Ἐκκλησίας.
5) ’Αποδέχομαι καί ὁμολογῶ ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός εἰσήχθη οὐχί κατά τήν ὀρθόδοξον, ἀλλά κατά τήν παναιρετικήν δεοντολογίαν καί σκοπιμότητα τοῦ ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι διά τήν ἕνωσιν τῶν ‘Ορθοδόξων μετά τῆς πανσπερμίας τῶν αἱρετικῶν καί ὡς πρῶτον βῆμα ἐφαρμογῆς τῆς αἱρετικῆς οἰκουμενιστικῆς ‘Εγκυκλίου τοῦ Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Προύσσης Δωροθέου, τῆς ἐν ἔτει 1920 ἐκδοθείσης, ἡ ὁποία Ἐγκύκλιος ἀποτελεῖ τόν Καταστατικόν Χάρτην τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Προσέτι δηλῶ, ὅτι:
6) ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΩ τό λεγόμενον Ἀκακιακόν σχίσμα, ἀπ’ ὅπου προέρχομαι, καί τό ὁποῖον ἐδημιούργησεν ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐν ἔτει 1937, διά τῆς ἀρνήσεως καί παραχαράξεως τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί ‘Εκκλησιολογίας τῆς ‘Εκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἐν τῆ προσπαθείᾳ του νά ὑπαγάγη τούς Γνησίους ‘Ορθοδόξους Χριστιανούς ὑπό τόν Νεοημερολογιτισμόν.
‘Εν ἐπιγνώσει καί ἐν φόβῳ, προμηθούμενος διά τήν σωτηρίαν τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μου, προσχωρῶ εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον ‘Εκκλησίαν, τήν διαφυλάσσουσαν ἀκαινοτόμητον τήν Ἀποστολικήν Πίστιν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, καί ἐντάσσομαι ὑπό τήν πνευματικήν καθοδήγησιν, Ποιμαντορίαν καί ὑπακοήν τῆς Κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ‘Αρχιεπισκόπου Ἀνδρέου Προεδρευομένης. Εὔξασθε ὑπέρ ἐμοῦ πρός τόν Κύριον, ἵνα μέ στερεώση ἐν τῆ πέτρᾳ τῆς Ὁμολογίας καί μέ διαφυλάξη μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ἵνα τύχω ἐν τῆ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί διά τῆς ‘Εκκλησίας, τῆς σωτηρίας τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μου καί ἀξιωθῶ καί τῆς Ἐπουρανίου τοῦ Χριστοῦ Βασιλείας. ΑΜΗΝ.