kirykos: Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1974

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1974
Η «ΑΠΟΦΑΣΙΣ, ΔΗΛΩΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ» ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1974 ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ «ΕΠΙ ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΕΙ ΑΡΧΗΣ» ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Εἰς τήν «ΑΠΟΦΑΣΙΝ, ΔΗΛΩΣΙΝ καί ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ» ἡ ὁποία διεκηρύχθη ἐν ἔτει 1974 ὡς Ὀμολογία Πίστεως τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας Πειραιῶς, ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς μηνύσεως τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Μητροπολίτου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πειραιῶς Νικολάου, καί πρός συμπαράστασιν αὐτοῦ, καί ἡ ὁποία ὑπεγράφη ὑπό τῶν ἀντιπροσώπων τῶν ‘Ενοριῶν τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας Πειραιῶς, ἐγράφη καί ἡ ἑξῆς λίαν σημαντική καί θά ἐλέγομεν «προφητική» δήλωσις:
«Ἀποκηρὐσσομεν ἀπό τοῦδε πάντα Κληρικόν ... ὅστις ἤθελεν ποτέ λιποψυχήσει καί δεχθῆ ἀντικανονικάς καί παρανόμους ἀποφάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας, ἔστω καί ἄν εἶναι μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἤ καί αὐτός οὗτος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν ἤ καί ὀ Σεβ. ‘Επίσκοπος ἡμῶν κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ, καθώς καί πάντα Κληρικόν, ὅστις ἤθελε τυχόν ποτέ ἐμφανισθῆ ὑπό τόν τίτλον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς δῆθεν Κεφαλή ἡμῶν καί μή συνεχίζων τήν γραμμήν ἥν ἐχάραξεν ὁ ἐν μακαριστοῖς Ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν Κυρός Ματθαῖος, καί πάντα μή ὑπακούοντα εἰς τά κελεύσματα τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου...».
Διερωτώμεθα, τί ἆραγε νά εἶχεν ὑπ’ ὄψιν του ὁ συντάκτης αὐτοῦ τοῦ κειμένου, τό ὁποῖον ὑπεγράφη ἐν ἔτει 1974 ἀπό δεκάδες πιστούς τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας Πειραιῶς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Μήπως εἶχεν ὑπ’ ὄψιν, τήν μυστικήν προδοσίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ‘Ανδρέου εἰς Γενεύην, ὅπου ἐγγράφως ἀπεδέχθη καί ὑπεστήριξε τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν τοῦ τότε Ἱερέως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας Βασιλείου Σακκᾶ; Μήπως ἐγνώριζε ὅτι ὁ Πειραιῶς Νικόλαος ἤθελε νά στηρίξη τήν ὑπεράσπισίν του κατά τήν δίκην ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν, εἰς τήν βλάσφημον ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς περί χειροθεσίας κατά τόν Η΄ Κανόνα;
Διατυπώνομεν αὐτήν τήν ἀπορίαν, διότι τοιαύτη ἀπειλή ἀποκηρύξεως τῶν δύο Ἀρχιερέων «εἰς περίπτωσιν πού θά ἤθελον δείξει λιποψυχίαν καί θά ἀπεδέχοντο ἀποφάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας», ἤ καί παντός Κληρικοῦ, «ὅστις ἤθελε τυχόν ποτέ ἐμφανισθῆ ὑπό τόν τίτλον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς δῆθεν Κεφαλή ἡμῶν καί μή συνεχίζων τήν γραμμήν ἥν ἐχάραξεν ὁ ἐν μακαριστοῖς Ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν Κυρός Ματθαῖος», μόνον ὑπό ἐχόντων γνῶσιν τῶν μυστικῶν προδοσιῶν αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο ἀπό τούς δύο Ἀρχιερεῖς τό 1973 καί 1974 ἠδύναντο νά γραφοῦν...
{Ὑστερόγραφον: Καταθέτω καί μίαν προσωπικήν μαρτυρίαν. Κατ’ ἐκείνην τήν περίοδον, καί δή ἐν ἔτει 1974, ὁ ἀνάδοχός μου, μοναχός π. Κοσμᾶς, διέκοψε τήν κοινωνίαν μετά τοῦ πνευματικοῦ του τότε πατρός καί γέροντος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, διότι τόν ἐθεώρησε, λόγω τῆς «χειροθεσίας» εἰς Ἀμερικήν, ὡς πεπτωκότα. Ὅταν ἀργότερα ἠρώτησα τόν μοναχό π. Κοσμᾶ, διατί προέβη εἰς αὐτήν τήν ἐνέργειαν μοί ἀπήντησεν: «Διότι εἰς μίαν συζήτησιν περί τῆς χειροθεσίας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας ἐχαρακτήρισε τόν ἅγιο Πατέρα παράνομο». Ἡ ἐλαχιστότης μου, ὅταν ἤκουσα τοῦτο, ἐταράχθην καί ἐπροβληματίσθην περί τῆς καλῆς Ὁμολογίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ἀνεπαύθην ὅμως, ὅταν ἐρωτήσας τόν ἴδιο τόν Ἀρχιεπίσκοπο περί αὐτοῦ, μοί ἀπήντησεν, ὅτι ὁ χαρακτηρισμός αὐτός, δέν ἀναφέρεται εἰς τό θέμα τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, διά τάς ὁποίας δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν, ἀλλά εἰς θέματα διοικήσεως τῶν Μονῶν. Ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς «χειροθεσίας», πάντοτε γραπτῶς καί προφορικῶς ἐδήλωωνεν ὅτι ἡ Ἰερά Σύνοδος οὐδέποτε ἀπεδέχθη χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν, ἀλλά μίαν συγχωρητικήν εὐχήν καί τοῦτο διά νά διευκολυνθῆ ἡ ἐπιστροφή τῶν Φλωρινικῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐπίσης ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐρωτηθείς ἐν ἔτει 1981 ἐν Συνόδω ὑπ’ ἐμοῦ, ἐάν, πρό τοῦ συλλειτούργου τῆς 15/28 Ὀκτ. 1971 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου, ἐγνώριζε τήν συγκεκριμένην ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς περί χειροθεσίας κατά τόν Η΄ Κανόνα, ἀπήντησεν ἀρνητικά, ἐνῶ ἔκαμε καί τήν ἑξῆς δήλωσιν: «Ὅταν τήν διάβασα εἶπα στούς Ἀρχιερεῖς, ἄν δεχθοῦμε αὐτήν τήν ἀπόφασι βγάζουμε τόν ἄγιο Πατέρα παράνομο». Καί ὅπως φαίνεται ἀπό τάς μετέπειτα ἐπισήμους δηλώσεις του, ἡ συγκεκριμένη ἀπόφασις τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ἀπεκρύβη ὑπό τῆς ἐπιστρεψάσης Ἐξαρχίας, ὄχι μόνον δέν ἐγένετο ἀποδεκτή ἀπό τούς ἐν Ἑλλάδι ‘Αρχιερεῖς, (ἐδημοσιεύθη ἐκ τῶν ὑστέρων εἰς τόν «Κήρυκα» ὑπό τοῦ Πρωθιρέως Εὐγενίου), ἀλλά καί ἐχαρακτηρίσθη καί ὡς ληστρική ... ]