kirykos: ΟΙ ΑΚΤΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΟΙ ΑΚΤΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΟΙ ΦΟΒΕΡΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΥΠΕΣΤΗΡΙΞΕΝ ΕΙΣ ΚΥΠΡΟΝ ΕΝΑΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΑΛΥΦΟΜΜΑΤΟ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΗ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΠΡΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΟΠΟΙΑ ΘΕΩΡΗΘΗΤΩ ΜΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
".........
2. Η αποδοχή ως κτιστών των ενεργειών του Θεού. Στην λανθασμένη Τριαδολογία και την υποβάθμιση της αγιοπνευματικής εμπειρίας στηρίζεται, επίσης, και η βασικότερη διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και παπισμού, που άπτεται του θέματος της σωτηρίας μας. Σύμφωνα με την ορθόδοξη πατερική διδασκαλία σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωση η οποία επιτυγχάνεται δια της μετοχής μας στις άκτιστες ενέργειες του Θεού, ώστε να γίνουμε θεοί κατά χάριν.
Οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι, όπως η ουσία του Θεού είναι άκτιστη, έτσι και οι ενέργειές Του είναι άκτιστες. Η ουσία του Θεού είναι αμέθεκτη, ενώ οι ενέργειες μεθεκτές. Αντίθετα οι παπικοί πιστεύουν ότι η άκτιστη ουσία ταυτίζεται απολύτως με την άκτιστη ενέργεια του Θεού και ο άνθρωπος δεν έρχεται σε σχέση και κοινωνία με την άκτιστη ενέργεια (actus purus), αλλά με την κτιστή ενέργεια του Θεού.
Κατά τον άγιο Μάρκο Εφέσου τον Ευγενικό, «Και ημείς μεν, της ακτίστου και Θείας φύσεως άκτιστον και την θέλησιν και την ενέργειαν είναι φαμεν, κατά τους Πατέρας· ούτοι δε (οι λατινίζοντες) μετά των Λατίνων και του Θωμά, την μεν θέλησιν ταυτόν τη ουσία, την δε θείαν ενέργειαν κτιστήν είναι λέγουσι, καν τε θεότης ονομάζοιτο, καν τε θείον και άϋλον φως, καν τε Πνεύμα άγιον, καν τε τι τοιούτον έτερον· και ούτω κτιστήν θεότητα και κτιστόν θείον φως και κτιστόν Πνεύμα άγιον τα πονηρά πρεσβεύουσι κτίσματα» (Αγ. Μάρκου Εφέσου του Ευγενικού, Εγκύκλιος «Τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις Ορθοδόξοις Χριστιανοίς», εν Ιω. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Εν Αθήναις 1960, τομ. 1, σελ. 428).
Με το δόγμα τους αυτό αποδίδουν στον Θεό κτιστές ενέργειες, πράγμα το οποίο καθιστά αδύνατη την σωτηρία του ανθρώπου, αφού αυτή δεν μπορεί να επιτευχθή με κτιστές ενέργειες. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης:
«Εάν η θεία Χάρις είναι κτιστή, δεν ημπορεί να θεώση τον άνθρωπο. Σκοπός της εν Χριστώ ζωής, εάν η θεία Χάρις είναι κτιστή, δεν ημπορεί να είναι η θέωσις αλλά η ηθική βελτίωσις. Γι αὐτὸ οι Δυτικοί δεν ομιλούν περί θεώσεως ως σκοπού της ζωής του ανθρώπου, αλλά περί ηθικής τελειώσεως· ότι οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, όχι όμως θεοί κατά χάριν. Κατά συνέπειαν η Εκκλησία δεν ημπορεί ν α είναι κοινωνία θεώσεως, αλλά ίδρυμα παρέχον στους ανθρώπους την δικαίωσι κατά ένα νομικίστικο και δικανικό τρόπο δια μέσου της κτιστής χάριτος. Σε τελική δηλαδή ανάλυσι, καταλύεται η ίδια η αλήθεια της Εκκλησίας ως πραγματικότης θεανθρωπίνης κοινωνίας...
Αν δεν δεχθούν οι Ρωμαιοκαθολικοί ότι η Χάρις του Θεού είναι άκτιστος, δεν μπορούμε να ενωθούμε μαζί τους, έστω κι αν δεχθούν όλα τα άλλα. Διότι ποιός θα ενεργήση την θέωσι, αν η θεία Χάρις είναι κτίσμα κι όχι άκτιστος ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος;» (Αρχιμ. Γ. Καψάνη, Καθηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός), (Κύριαι Διαφοραί), Άγιον

(Σημ. ἡμ.) Εδώ έγκειται η τεράστια δογματική διαφορά με τους «πέντε». Αυτοί πεισμόνως προσπαθούν να δικαιολογήσουν την εικονογράφηση του Θεού Πατρός, λέγοντας ότι «ἐφανερώθηκε ὁ Θεός Πατῆρ, καὶ ἔδωσε εἰς τοὺς προφήτας τὶς φυσικές καὶ οὐσιώδεις ἐνέργειες τῆς Θεότητος» (Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Χρυσοστόμου Κατουνακιώτου, ’’Η «ΣΥΓΧΡΟΝΗ» ΕΡΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ’’ σελ. 48) ή έτι χειρότερον, κηρύττουν «ὅτι ὁ ἀπερίγραπτος καὶ υπέρ κατάληψιν Θεός, ἐμφανίσθηκε μυστηριωδῶς μὲ τὴ ἄκτιστον ἐνέργειάν Του, μέ σχήματα καὶ μορφές. (Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου Χρυσοστόμου Κατουνακιώτου, ’’Η «ΣΥΓΧΡΟΝΗ» ΕΡΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ’’ σελ. 51).
Προβάλλοντας την δικαιολογία ότι «ζωγραφίζονται οι ενέργειες του Θεού και όχι η φύση του», πέφτουν στην παπική αίρεση, που κηρύττει κτιστήν και περιγραπτήν την άκτιστον ενέργεια του Θεού. Αυτό ακριβώς, χωρίς καμμία παραλλαγή, πίστευαν και κήρυτταν ο Βαρλαάμ και ο Ακίνδυνος, τους οποίους τόσο πολύ πολέμησε ο Μέγας σύγχρονος θεολόγος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τον οποίο επικαλούνται και του οποίου τα γραφόμενα διαστρέφουν με μεγάλη θρασύτητα.
Αν απαριθμούσαμε τις αιρετικές δοξασίες και πλάνες που βρίσκονται καταγεγραμμένες σε αυτό, το βιβλίο, θα μας έπαιρνε πολλές σελίδες και χρόνο. Το πόνημα αυτό, βρίθει αιρετικών φρονημάτων και φανερώνει το μέγεθος της πλάνης στην οποία έχουν πέσει οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι.

ΣΧΟΛΙΟΝ ΗΜΕΤΕΡΟΝ: ΕΔΩ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΤΟ "ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΖΟΝΤΩΝ ΚΑΤΗΡΤΙΣΩ ΑΙΝΟΝ". ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ¨"ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ" ΤΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ (ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ) ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΟΣΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ. ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΝ, ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΙ; ΤΟ ΕΥΧΟΜΕΘΑ.