ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ([info]kirykos) wrote,
@ 2009-10-30 13:45:00

ΠΡΟΦΑΣΙΟΛΟΓΙΑΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

ΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ Ο ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΧΡΗΜΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΕΥΡΙΣΚΟΥΝ ΜΙΑΝ ΠΡΟΦΑΣΙΝ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΝ. ΚΑΙ Η ΠΡΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΠΟΛΛΑΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ. ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΘΟΥΝ, ΟΤΙ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΙΡΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΕΚΠΕΠΤΩΚΟΤΕΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΔΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΛΕΓΕΙ: "ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, ΗΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥ". ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΙ ΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΝ. ΠΑΝΤΑ Η ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ. ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ; Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΣΑΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΕ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΜΙΚΡΟΝ ΠΟΙΜΝΙΟΝ", ΕΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΙΝΑΙ "ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΝ ΠΛΗΘΟΣ" ΔΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΩΜΙΛΗΣΕΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ. "ΣΥΓΧΩΡΗΣΑΤΕ ΜΟΙ, ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ, ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΝ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ, (ΗΤΟΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΜΑ ΕΙΣΘΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ), ΕΓΩ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ". Ο ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΥΠΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ, ΩΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ, (ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΩΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο "ΠΕΙΡΑΙΩΣ" ΣΕΡΑΦΕΙΜ), ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ (ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ). (ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΩΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩ).
ΑΓΑΠΗΤΟΙ, ΠΑΥΣΑΤΕ ΤΑΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΤΑΞΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΑΝΤΙΚΡΥΣΑΤΕ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΣΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ, ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ). ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΙ "ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ" ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΕ "ΕΝ ΛΟΓΟΙΣ" (ΟΥΧΙ ΕΝ ΕΡΓΟΙΣ) ΕΚΕΙΝΑ ΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑΤΕ (ΠΕΡΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ), ΥΠΟΤΑΧΘΗΤΕ (ΑΣ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ) ΕΙΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. ΚΑΙ ΑΝ ΣΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΛΠ ΜΕΛΕΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΖΗΛΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1934, ΤΟΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΕΝ ΕΝΙ ΣΤΟΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ, ΕΚΗΡΥΤΤΟΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ. ΙΔΕΤΕ ΕΙΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ ΠΟΙΟΙ ΕΞΕΚΛΙΝΑΝ ΕΞ' ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ΙΔΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ ΠΟΣΟΝ ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΒΑΤΕ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ ΣΑΣ. ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.

ΙΔΟΥ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 1934:

α) Πιστεύω, προσκυνῶ καί λατρεύω ἕνα Θεόν ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων, ἐν τρισίν προσώποις γνωριζόμενον Πατρός καί Υἱοῦ καί ῾Αγίου Πνεύματος, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον, ὁμότιμον, ὁμοβασίλειον, ὁμόθρονον, ὁμοδύναμον, ἄναρχον, ἀΐδιον, ἀτελεύτητον, ἀκατάληπτον, ἀνερμήνευτον καί ἀνεξιχνίαστον.
β) ῾Ομολογῶ καί κηρύττω τήν ἄρρητον καί ἄφραστον σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐκ τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, τήν σταύρωσιν, ταφήν καί ἀνάστασιν αὐτοῦ, διά τήν κατάργησιν τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν καί καταλλαγήν πρός τόν Θεόν, τήν ἀνάληψιν αὐτοῦ εἰς τούς οὐρανούς, καί τήν δευτέραν αὐτοῦ ἔλευσιν, ἵνα κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς.
γ) ᾿Αποδέχομαι ἐξ ὅλης μου τῆς ψυχῆς καί καρδίας, τό ῾Ιερόν Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, ὡς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι τό συνέταξαν ἡ πρώτη καί δευτέρα ἅγιαι Οἱκουμενικαί Σύνοδοι, ἀπαρτιζόμενον ἐκ δώδεκα ἄρθρων, καί πιστεύω αὐτά ὡς τά ἑρμηνεύει ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Ορθόδοξος ᾿Ανατολική τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία ἐν πάσαις ταῖς λεπτομερείαις των.
δ) ῾Ομολογῶ καί ἀποδέχομαι τά 7 ἅγια μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας ἡμῶν, ἤτοι τό βάπτισμα, τό χρῖσμα, τήν θείαν Εὐχαριστίαν, τήν Μετάνοιαν, τήν ῾Ιερωσύνην, τόν γάμον καί τό εὐχέλαιον, καί ταῦτα τιμῶ καί γεραίρω ὡς ἀπαραίτητα διά τήν ψχικήν μας σωτηρίαν, καί ὡς μεταδίδοντα ἡμῖν τήν πίστιν, τήν χάριν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.
ε) Παραδέχομαι καί τιμῶ τούς ἱερούς Κανόνας τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων, τῶν ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν ἀνεγνωρισμένων Τοπικῶν, ὡς καί τούς ἱερούς Κανόνας τῶν κατά μέρος ῾Αγίων Πατέρων, τῶν ἐν τῷ ἱερῷ Πηδαλίῳ τῆς ᾿Εκκλησίας διαλαμβανομένων, ὡς καί τήν ἐπί ῾Ιερεμίου τοῦ Β΄, ἐν Κωνσταντινουπόλει κατά τό 1583, 1587 καί 1593 συγκληθεῖσαν μεγάλην Σύνοδον, τήν ἀναθεματίσασαν τό νέον ἡμερολόγιον καί πᾶσαν ἄλλην καινοτομίαν, καθώς καί τήν ἐν ἔτει 1848 συγκληθεῖσαν ἐπίσης μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον Πατριαρχῶν τῆς ᾿Ανατολῆς, τήν καταδικάσασαν καί ἀναθεματίσασαν καί πάλιν πάντα νεωτερισμόν καί πᾶσαν καινοτομίαν "ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου".
στ) Παραδέχομαι καί φυλάττω ἁπρίξ πάντα τά δόγματα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας, τά ἀναφερόμενα εἰς τά πρόσωπα εἰς τήν λατρείαν τῆς ὑπερουσίου Θεότητος, καί εἰς ὅλας γενικῶς τάς ἱεράς Παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐγγράφους καί ἀγράφους, ἀποστολικάς καί Πατερικάς, συμφώνως τῷ Μεγάλῳ Πατρί ἁγίῳ Βασιλείῳ λέγοντι: "Εἰ γάρ ἐπιχειρήσαιμεν τά ἄγραφα τῶν ἐθῶν, ὡς μή μεγάλην ἔχοντα τήν δύναμιν, παραιτεῖσθαι, λάθοιμεν ἄν εἰς αὐτά τά καίρια ζημιοῦντες τό Εὐαγγέλιον".
ζ) Καί τέλος πάντα ὅσα πρεσβεύει, δοξάζει, τηρεῖ καί φυλάττει ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι τοῦ νῦν ἡ ᾿Ορθόδοξος τοῦ Χριστοῦ ᾿Ανατολική ᾿Εκκλησία, ἡ Πνευματική ἡμῶν Μήτηρ, παραδέχομαι, ὁμολογῶ, τηρῶ καί φυλάττω· καί μήτε κατά ἕν ἰῶτα ἤ μίαν κεραίαν δέν ἀποκλίνω αὐτῆς μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ὡς γνήσιον καί πιστόν αὐτῆς τέκνον· ἀπεναντίας δέ ἀναθεματίζω, ἀποκηρύττω καί ἀποστρέφομαι πάντα, ὅσα Αὕτη ἀναθεματίζει, ἀποκηρύττει καί ἀποστρέφεται, ὡς καί τόν νεωτερισμόν τοῦ Παπικοῦ ἑορτολογίου.
Τέλος μετά τῶν θεοπνεύστων ἁγίων Πατέρων ἠμῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ἀναφωνῶ: "Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ᾿Εκκλησιαστικήν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ ἀνάθεμα" καί "῞Απαντα τά παρά τήν ᾿Εκκλησιαστικήν παράδοσιν καί διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καινοτομηθέντα ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα ἀνάθεμα τρίς"

῾Υπογράφομαι τέκνον γνήσιον τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Ανατολικῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας.

ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, ΕΙΣ ΧΡΟΝΟΝ ΑΝΥΠΟΠΤΟΝ:

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΠΑΠΙΚΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΕΝΔΑΡΙΟΥ (ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ)

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΟΤΙ Η ΠΑΠΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΘΗ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ (1583,1587 ΚΑΙ 1593) ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ (ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΝ (ΚΑΛΛΕΝΔΑΡΙΟΝ)

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗΝ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΤΟΥ Γ (1713 – 1791) ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ).

(Τό κείμενον τοῦτο ἐλάβομεν ἀπό τήν μελέτην τοῦ ἐκλεκτοῦ ἐρευνητοῦ καί διδάκτορος θεολογίας – Οἰκονομολόγου, Ἀθανασίου Χρυσοβέργη, ἡ ὁποία φέρει τόν τίτλον: «ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Γ΄ (1713-1791) ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ. ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ» (ΛΑΡΙΣΑ 2000), τήν ὁποίαν μελέτην ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεύς ἐνεχείρισεν εἰς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον πρό δύο περίπου ἐτῶν).

Τῶ αὐτῶ (Ἀνανία) κατά τῶν αὐτῶν (Λατίνων).

Τό παρ’ ἡμῖν πασχάλιον ἀσύστατον οὐκ ἔστιν,
ὡς καταφλυαρεῖ αὐτός ὁ δυσσεβής Λατῖνος,
ἀλλ’ ὡς ἀκόλουθον αὐτό τοῖς ὁρισθεῖσιν ὅροις
πατέρων ἱερῶν ἡμῶν, μένει ὀρθόν ἀεί τε
καί εἰς αιῶνας σταθερόν διαμενεῖ ἐκεῖνο.
ἕως περ οἱ ἥν ἔλεγε τάξιν διαφυλάξει
σῶαν, ἀπαρασάλευτον, ἀρίστως ἐσκεμμένην
πατράσι θείοις τοῖς ἡμῶν, ὧνπερ οὐδείς τῶν νῦν γε
οὔτε οἶδε έπιστήμην τήν τῆς ἀστρονομίας
κατ’ ἐκείνους πολυμαθεῖς, οὔτε ἁγιωσύνην
ἔχει καί καθαρότητα, πλήν εἰ μή που δοκήσει
τά δ’ ἄλλα φίλτατε εἰσί μακράν τῆς ἀληθείας
τοῦ Πάσχα γάρ διορισμῶν τεσσάρων ὑπαρχόντων
πρῶτος αὐτῶν ἐντέλλεται, ὡς δεῖ τελεῖν τό Πάσχα,
μετά γε τήν ἑαρινήν φίλε ἰσημερίαν
ὁ δεύτερος, ὡς μή αὐτήν τῆς τελετῆς ἡμέραν
ἐκείνης ἰουδαϊκῆς, τοῦ φάσκα τῶν Ἑβραίων
ὁ τρίτος ὅτι οὐχ ἁπλῶς μετά ἰσημερίαν,
ἀλλά πρώτην πανσέληνον τήν μετ’ ἰσημερίαν
ὁ τέταρτος ὅτι γε καί μετά τήν ἡμέραν
τῆς πανσελήνου παρευθύς τῆ πρώτη ἑβδομάδι
ὅθεν οὐδείς ὅλων βροτῶν ἐκείνους νομισάτω
πατέρας παναρίστους τε διέλαθε καί θείους
τό λάθος τοῦτο τό δοκοῦν ἵνα παρά τῶν νῦν γε
κρείττονος διορθώσεως ἐν τύχη ἀστρονόμων
τῆ γάρ Κυρίου χάριτι ἀπό πρώτης συνόδου
καί ἕως γε τῆς σήμερον ἂεί Πάσχα τό θεῖον
γίνεται μετά νομικόν, καί ἐν Κυριακῆ γε,
καί σύγχυσιν οὐκ ἔγνωμέν τινά μέχρι τῆς δεῦρο
ἵν’ εἰς διόρθωσιν αὐτοῦ ἡμεῖς γε ἀναστῶμεν
διετυπώθη γάρ καλῶς ἁγίοις τοῖς πατράσι,
καί διαμένει ἄπταιστον ἀεί καί εἰς αἰῶνας
κακῶς δέ ἀφηρέθησαν παρά τῶν ἀστρονόμων
τῶν νῦν Ρώμης τῆς παλαιᾶς αἱ ἡμέραι
παρ’ Ὀκτωβρίου τοῦ μηνός πρός γάρ τοῖς ἄλλοις πᾶσι
καί σύγχυσιν ἐν ἑαυτῶ τό νέον περιέχει
αὐτῶν τό ὡρολόγιον, ἀνατροπήν τε ἔτι
ἐπαναθεωρούμενον εἰ γάρ δι’ ὅλων χρόνων
τεσσάρων καί τριάκοντα ἅμα τοῖς ἑκατόν γε
νυχθήμερον συνάγουσιν ἕν οἱ ἀστρονομοῦντες
εὔδηλον τοίνυν ὅτι γε ἀπό πρώτης συνόδου
δύο καί τεσσαράκοντα κ’ ἔτι τετρακοσίων
πρός δέ χιλίων τε ἐτῶν ἄχρι νῦν διελθόντων
ὡς δέκα καί ὀκτώ ἐτῶν σύν τοῖς τριακοσίοις
τό πρῶτον ἀπό τοῦ Χριστοῦ προπαρεληλυθότων
μέχρι πρώτης συνάξεως τῆς ἐπί Κωνσταντίνου
ἐξαιρουμένων ἑκατόν ἑπτά καί ἑβδομήντα
ἀφ’ οὗ τό ὡρολόγιον ἐγένετο Λατίνων
ἡμέραι μόνον έννέα συνάγονται καί δέκα
ὧραι παρά μισήν στιγμή, καί ἔτι λείπεταί τι
εἰ δέ δι’ ἑκατόν ἐτῶν καί εἴκοσι ὡς ἄλλοι
λέγουσιν ἕν νυχθήμερον γενήσεται καί ἔσται,
ἡμέραι δέκα ἔσονται, πρός δέ καί ὧραι δέκα,
καί πλεονάζει ὡς ὁρᾶς ἐπισφαλῆ δέ ταῦτα
ἀλλά καί τούς δεινούς ἐμπείρους ἀστρονόμους
τόν Πτολεμαῖον δηλαδή καί ἄλλους ἐσφαλμένον
εὑρίσκονται ταῦτα τῶν νῦν, ἐν γάρ τριακοσίοις
χρόνοις ἐκεῖνοι κι’ ἔτι πρός ἕν τινῶν νυχθημέρων
συνάγεσθαι ἀποφαίνονται μάλιστ’ ὁ Πτολεμαῖος
οὐκ ἀπό τῆς κινήσεως τοῦτο τῆς τοῦ ἡλίου,
ποιεῖται γάρ τήν κίνησιν ἐκεῖνος ὁμαλήν τε
καί ὅλως ἀπαράκλιτον, ἀλλά γίνεται τοῦτο
παρά τήν ἀπαρίθμησιν τῶν ἡμερῶν τοῦ χρόνου
καί κατά τούτους γίνονται τέσσαρες δή ἡμέραι,
καί ὧραι πέντε καί στιγμαί δύο καί δέκα μόνον.
ἀπό τῆς κατά Νίκαιαν συνόδου τῆς μεγίστης,
μέχρι ἐτῶν τῶν ἄνωθεν προαπηριθμημένων
ἀναμεμετρημένων οὖν τούτων τοιουτοτρόπως
καί τῆ σοφία τῆ τῶν νῦν Ἑλλήνων καί ἀρίστων
ἔτι τε ἀναδείκνυται, ὡς ἔξω παντός λόγου
οἱ ἀστρονόμοι παλαιᾶς ἐξέβαλον τῆς Ρώμης
τοῦ ‘Οκτωβρίου τοῦ μηνός τάς δέκα τάς ἡμέρας
ἵνα φανῶσιν ὡς δοκεῖ μόνον γε τοῖς ἀνθρώποις
ποιεῖν τί δόξης ἕνεκα κενῆς τε καί ματαίας
ὑπάρχον βέλτιον αὐτοῖς τοῦ μή καινοτομεῖν τε
καί τοιαῦτα μεταποιεῖν, καί στάσεως μεγίστης
ταῖς ἐκκλησίαις γίνεσθαι αἰτίους τοῦ Κυρίου
ἤ κἄν γε τούτων ἕνεκα τοῦ μή βίαν ἐπάγειν
ὡς τό τ’ αὐτό ὑπέφερον εἰδέτι παλτυτέραν
διδασκαλίαν ἀγαπᾶς περί ὡρολογίου
ἴδε είς βίβλον σεβαστοῦ τήν τοῦ Τραπεζουντίου
ἴδε Ματθαῖον Βλάσταριν, ἴδε καί Βαλσαμῶνα
ἴδε καί τό κανόνιον τῆς πρώτης τῆς συνόδου
καί τόν κανόνα τόν αὐτῆς, οὕς πάντας ἀποβλήτους
τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀκοινωνήτους
τούς παραλύειν θέλοντας, καί τούς κατατολμῶντας,
τούς ὅρους καί ἀπόφασιν συνόδου τῆς ἁγίας
μεγάλης οίκουμενικῆς τῆς ἐν Νικαίᾳ πόλει
συγκροτηθείσης εὐσεβῶς ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου
εὐσεβεστάτου ἄνακτος περί τοῦ θείου Πάσχα,
καί τέλος ἴδε σύνοδον τήν κατ’ ὠρολογίου
ἤτοι κατά λατινικοῦ νέου καλενδαρίου,
τήν γεγονυῖαν εὐσεβῶς ἐπί Ἱερεμίου
τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, καί τούς κανόνας ταύτης
καί γράμμα τό ἀποσταλέν πρός τόν Φιλαδελφείας
καί τούς ἐφόρους τοῦ Ναοῦ ἁγίου Γεωργίου.
καί ἄφες τόν νεκρόν αὐτόν νεκρούς τούς τούτου θάπτειν
καί πρᾶξιν τήν συνοδικήν τήν τότε γεγονυῖαν,
περί ἀποβολῆς αὐτῶν νέου καλενδαρίου
καί ἐκ τούτου γνώσει ἀκριβῶς ὅτι γε οἱ Λατῖνοι
ἀπώλεσαν πασχάλια τά τούτων καί τήν πίστιν
τήν εὐσεβῆ καί πατρικήν καί ὀρθοδοξοτάτην,
καινοτομίαις ταῖς αὐτῶν μεγίσταις βλασφημίαις,
ταῖς εἰς τό πνεῦμα, καί υἱόν διό μετά τῶν πρώτων
συντάττονται αἱρετικῶν, καί σύν ἐκείνοις ἅμα
παραδοθήσονται πυρί ἐσχάτω αἰωνίῳ
οἷς μεθ’ ἡμῶν καί σύ εἰπέ εὐαγγελιζομένοις
παρ’ ὅ γε παρελάβομεν ἀνάθεμα πολλάκις,
ρῖψον φιλίαν τήν αὑτοῦ, μή λάμβανε εἰς οἶκον,
μήτε χαίρειν λέγε αὐτῶ φέροντι ἀλλοτρίαν
διαδασκαλίαν, διδαχήν Χριστοῦ μου ἐναντίαν
Θεός δέ ὁ δυνάμενος τά πάντα καί σόν φίλον
παρασκευάσειεν αὐτοῦ τήν πλάνην ἐπιγνῶναι,
ἡμᾶς δέ ἀπαλλάγειε τῶν τούτων ζιζανίων,
καί οἷα σῖτον καθαρόν πάντας εἰς ἀποθήκας
συνάξειε τάς ἑαυτοῦ ἡμᾶς τούς ὀρθοδόξους.

(Post a new comment)

[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]

Hosted by uCoz