ΠΩΣ ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΝ ΕΤΕΙ ΕΤΕΙ 1993-94 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΙΝ : «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ» ΑΡΙΘΜ. ΤΕΥΧΟΥΣ 130/ΜΑΙΟΣ 2007. ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467
ΑΙ ΠΕΡΙ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ» ΚΑΛΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧ/ΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΟΠΩΣ ΔΙΕΤΥΠΩΘΗ ΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1993 ΚΑΙ 1994
Ὁ ἐκδημήσας τῶν ὧδε ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Ανδρέας, πάντοτε μέχρι τό 1997, ἀντιμετώπιζε μέ ὁμολογιακήν παρρησίαν καί ὀρθόδοξον φρόνημα, ἐπισήμως τουλάχιστον, τάς ληστρικάς ἐπιθέσεις τῶν πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀείποτε ἐπεδίωκον τήν ἐξάρτησιν τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί δι’ αὐτῶν ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν, διά τῆς «χειροθεσίας», τήν ὁποίαν ἤθελον νά ἐπιβάλλουν «ὡς ἐπί σχισματικῶν γενομένην». .
Καί τό φρόνημά του, τό ὁποῖον πάντοτε διεκήρυττε καί ὡμολόγει, ἦτο σύμφωνο μέ τήν ἀπ’ ἀρχῆς γενομένην δεκτήν ὑπό τῆς Συνόδου, ἐνημέρωσιν τῆς Ἐξαρχίας, καθ’ ἥν οὐδεμία χειροθεσία ὡς «ἐπί σχισματικῶν» ἐγένετο ἐπί τῶν Ματθαιϊκῶν Ἀρχιερέων Καλλίστου καί Ἐπιφανίου εἰς Ἀμερικήν, ἀλλά μία ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή. Ὑπεστήριζε πάντοτε τήν Ὁμολογίαν – Ἀπόφανσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1981, καθ’ ἥν: "῾Η χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὐπό τήν ρητήν διαβεβαίωσιν τῆς ᾿Εξαρχίας, τι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν Πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ῾Ενώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας" (Ὁμολογία τοῦ 1981).
Ἀπό τό 1997, ὅμως, μέχρι τῆς τελευτῆς του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, ΕΣΙΩΠΗΣΕΝ σκανδαλωδῶς καί δέν ἠθέλησε νά ἀντιμετωπίση τάς νέας βλασφήμους προκλήσεις τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθ’ ἅς δῆθεν «ἔχομεν τήν ἰδίαν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν μέ τούς Φλωρινικούς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς» (Β. Σακκᾶς), «ἐβιάσθη ὁ ἅγιος Πατέρας καί ἔκαμε τό σχίσμα τοῦ 1937» (μ. Μάξιμος), «τό 1971 εἰς Ἀμερικήν ἔγινε χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν» (Φλωρινικοί καί «ἡμέτεροι») κλπ, καί ΥΠΑΝΕΧΩΡΗΣΕ ἀπό τάς ἀρχικάς ὁμολογιακάς του θέσεις, μέχρι σημείου νά παραιτηθῆ συμπαικτικῶς καί ἱεροσύλως ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, διότι ἔχει ὑπέρ αὐτοῦ τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, τό ὁποῖον ἐξεδόθη βάσει τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας τοῦ 1971 καί διά τοῦτο ἀναγνωρίζεται εὐκολώτερον ἀπό τούς Φλωρινικούς καί τόν Χριστόδουλον. Ἔφθασε δέ καί εἰς τό σημεῖον νά δηλώση ὅτι "ἔκανε λάθος τό 1971", (χωρίς νά εἴπη ποῖον λάθος), καί ἀπέφυγε νά πάρη ὁποιαδήποτε θἐσιν ἔναντι τῆς ἐπισήμως κοινοποιηθείσης αὐτῷ «Περιγραφῆς» τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μασσαχουσέτης, κατά τήν ὀποίαν εἰς Ἀμερικήν ἔγινε μέχρι καί εἶδος ἀναχειροτονίας ...
Πέραν αὐτῶν ἀντιμετώπισε σιωπηρῶς, διά νά μή εἴπω ὅτι καί ὑπερασπίσθη ἱεροσύλως καί τάς βλασφήμους ὑπαναχωρήσεις τῶν δύο ᾿Αρχιερέων Παχωμίου καί Γαλακτίωνος, τοῦ μέν πρώτου δηλώσαντος «γυμνῆ τῆς κεφαλῆ» ὅτι "ὅλοι εἴμεθα ἀπό χειροθετημένους" καί τοῦ δευτέρου ὁμολογήσαντος ἀπ’ ἄμβωνος ὅτι "καί εἰς ᾿Αμερικήν καί εἰς ῾Ελλάδα ἀνεγνώσθησαν εὐχές χειροτονίας". Καί δυστυχῶς ἔφυγε ἀπό τήν παροῦσα ζωή μέ αὐτό τό ὄχι ὁμολογιακό, ἀλλά καί βλάσφημο καί ἱερόσυλον κατά τῆς ‘Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς φρόνημα.
Παραθέτομεν δύο χαρακτηριστικά ὁμολογιακά κείμενα: α) Τήν ἐν ἔτει 1993 Ὁμολογίαν του ἐπί τοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας», τήν ὁποίαν τότε ὑπέγραψε μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Πειραιῶς Νικολάου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, καί β) Ἕν ἀπόσπασμα ἀπό τό Μήνυμά του τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994:
α) Ἡ ἐν ἔτει 1993 καλή Ὁμολογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τήν ὁποίαν ὑπέγραψεν μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Νικολάου καί Παχωμίου, ὅπου καταδικάζονται καί αἱ κατά τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς βλασφημίαι τῶν «πέντε».
«Τό ἀπ’ ἀρχῆς φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἐν ἔτει 1971 γενομένην «χειροθεσίαν» ἔχει ἀπ’ ἀρχῆς διατυπωθεῖ, ἀλλά καί δι’ ἐπισήμου Συνοδικῆς Πράξεως ἔχει διευκρινισθεῖ καί πολλάκις ἔχει δημοσιευθεῖ, εἶναι δέ ὅτι αὕτη ( ἡ «χειροθεσία») ἐγένετο δεκτή ὡς μία ἐξωτερική τυπική πρᾶξις ἀναγνωρίσεως τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος πλήρους καί τελείου μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης καί οὐχί ὡς ἐπί σχισματικῶν ἤ ὡς μία συμπλήρωσις τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς εἶπον τινές. Καί τοῦτο ἐγένετο, ἐφ’ ὅσον προηγουμένως οἱ Ρῶσοι τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου ἀπεδέχθησαν τήν Ὁμολογίαν τῆς Πϊστεώς μας καί ἐδήλωσαν, ὅτι τοῦ λοιποῦ οὐδεμίαν σχέσιν θά ἔχουν μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου καί τῶν μετ’ αὐτῶν ἐν κοινωνίᾳ τελουςῶν «Ἐκκλησιῶν», κατά τήν ρητήν δήλωσιν τῆς ‘Εξαρχίας ἡμῶν.
Διά τόν λόγον αὐτόν καί τά ὅσα ἔχουν γραφεῖ περί δῆθεν «ἀποκαταστάσεως» εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς τά κατεδικάσαμεν ὡς βλάσφημα καί κακόδοξα (βλ. Ἀποκατάστασις τῆς Ἀληθείας ὑπό ‘Αρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ‘Αθῆναι 1974, Διακήρυξιν 1979, Β΄ Πρᾶξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1981, ‘Ανακοίνωσιν περί τοῦ θέματος ἐν ἔτει 1983, ὡς καί τό βιβλίον Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθεία διά τήν ἐν Χριστῶ ἕνωσιν, Ἀθῆναι 1984 καί λοιπάς σχετικάς δημοσιεύσεις). Ἐπ’ αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας», ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «Ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ’ ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καί ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνομεν εἶναι ὅτι ἐδέχθημεν τήν «χειροθεσίαν» ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἡ ὁποία οὐδόλως ἔθιξε τήν ἀκεραιότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης»
β) Τό ὁμολογιακόν Μήνυμα τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994 εἰς τό ὁποῖον ἐπαναλαμβάνεται καί ἡ Ὁμολογία τοῦ1981.
"Κατά τήν τελευταία ὅμως 25 ετίαν, ὁ νεοημερολογιτισμός ἤλλαξε τακτικήν. Δέν διώκει, οὔτε φυλακίζει, ἀλλά ὕπουλα καί δόλια ἐπιχειρεῖ, πολλάκις καί ἐκ τῶν ἔνδον, νά μολύνη καί καταργήση, μέ πρωτοφανῆ μέθοδον, τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν μας καί ἰδιαιτέρως τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν μας, τήν ὁποίαν Κανονικῶς ἔλαβεν τό 1935 ὁ ἐν μακαριστοῖς ἅγιος πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος, ὑπό τῶν ἐπιστρεψάντων ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τριῶν γνησίων τότε ᾿Ορθοδόξων ᾿Αρχιερέων. Τό σχέδιον τοῦτο ἐξεδηλώθη τό 1971 εἰς τήν ᾿Αμερικήν, ἀλλά ἀπέτυχεν, ὄχι τόσον ἀπό τήν ἰδικήν μας ἐπίνοιαν, ἀλλά διά τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἀντί τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἐτεχνούργησαν οἱ δόλιοι καί ὕπουλοι ἐχθροί τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, ἡ Ρωσικἠ Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948.
῎Ετσι τό σχέδιον τους ἀπέτυχεν. Διά τοῦτο ἀργότερον τό 1976 - 77 ἐπεχειρήθη διά στόματος τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου ἡ βλασφημία κατά τήν ὁποίαν τό 1971 ἐχειροθετήθη, δῆθεν, ὡς σχισματικός, ἐρχόμενος οὕτω εἰς ἀντίθεσιν καί μέ τόν ἐαυτόν του, ὁ ὁποῖος τό 1971 ἐκήρυσσε ἀκριβῶς τά ἀντίθετα, ὅτι δηλαδή οἱ ὀρθοδοξήσαντες Ρῶσοι προέβησαν εἰς ἁπλῆν ἐξωτερικήν πρᾶξιν, ἥτις οὐδαμῶς ἔθιγε τήν δογματικήν ἀκεραιότητα καί πληρότητα τοῦ μυστηρίου, τοῦτο δέ ἐγένετο ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς ἑνότητος ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. ῾Ο καρπός τῆς τοιαύτης βλασφημίας του ἦτο νά ἐκπέση τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐξέλθη Αὐτῆς.
Περί τοῦ θέματος τούτου ἐγράψαμεν καί ἐκυκλοφορήσαμεν εἰδικόν τεῦχος τό 1974, ἀλλά καί εἰς τήν προσεχῆ Ποιμαντορικήν μου ᾿Εγκύκλιον θά γίνη εἰδικός λόγος. ᾿Αλλά καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς τήν Β' Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 19 καί 20 .6.81 ἀπεφάνθη ὅτι: "῾Η χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὐπό τήν ρητήν διαβεβαίωσιν τῆς ᾿Εξαρχίας, τι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν Πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ῾Ενώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας."
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,