Η ΕΝ ΕΤΕΙ 2002 ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ
Παραθέτομεν τρία χαρακτηριστικά ὁμολογιακά κείμενα, τά ὁποῖα ὑπέγραψεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, καί εἰς τά ὁποῖα ἐμφαίνεται ἡ ὀρθόδοξος στάσις του ἔναντι τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν πρώην Μητροπολιτῶν, ἤτοι: α) Τήν ἐν ἔτει 1993 Ὁμολογίαν του ἐπί τοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας», τήν ὁποίαν τότε ὑπέγραψε μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Πειραιῶς Νικολάου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, β) Ἕν ἀπόσπασμα ἀπό τό Μήνυμά του τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994, γ) Μίαν βαρυσήμαντον ἐπιστολήν του πρός τούς πέντε, τήν ὁποίαν τούς ἀπέστειλε τήν Κυριακήν τῶν Βαίων τοῦ 1996. μετά τό σχίσμα, καί δ) Τήν ἀπό 14/27.2.2002 κακόδοξον εἰσήγησίν του ἐν Συνόδω, εἰς τήν ὁποίαν φαίνεται ἡ ὑπαναχώρησίς του ἔναντι τῶν πέντε. Σημειώνομεν ὅτι ἡ τελευταία αὐτή εἰσήγησίς του ἐγράφη καί ἐξεφωνήθη ἀκριβῶς ἕν ἔτος πρός τῆς ἱεροσύλου συμπαιγνίας περί παραιτήσεώς του.
α) Ἡ ἐν ἔτει 1993 καλή Ὁμολογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τήν ὁποίαν ὑπέγραψεν μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Νικολάου καί Παχωμίου, ὅπου καταδικάζονται καί αἱ κατά τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς βλασφημίαι τῶν «πέντε», ἔχει οὕτω:
«Τό ἀπ’ ἀρχῆς φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἐν ἔτει 1971 γενομένην «χειροθεσίαν» ἔχει ἀπ’ ἀρχῆς διατυπωθεῖ, ἀλλά καί δι’ ἐπισήμου Συνοδικῆς Πράξεως ἔχει διευκρινισθεῖ καί πολλάκις ἔχει δημοσιευθεῖ, εἶναι δέ ὅτι αὕτη ( ἡ «χειροθεσία») ἐγένετο δεκτή ὡς μία ἐξωτερική τυπική πρᾶξις ἀναγνωρίσεως τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος πλήρους καί τελείου μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης καί οὐχί ὡς ἐπί σχισματικῶν ἤ ὡς μία συμπλήρωσις τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς εἶπον τινές. Καί τοῦτο ἐγένετο, ἐφ’ ὅσον προηγουμένως οἱ Ρῶσοι τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου ἀπεδέχθησαν τήν Ὁμολογίαν τῆς Πϊστεώς μας καί ἐδήλωσαν, ὅτι τοῦ λοιποῦ οὐδεμίαν σχέσιν θά ἔχουν μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου καί τῶν μετ’ αὐτῶν ἐν κοινωνίᾳ τελουςῶν «Ἐκκλησιῶν», κατά τήν ρητήν δήλωσιν τῆς ‘Εξαρχίας ἡμῶν. Διά τόν λόγον αὐτόν καί τά ὅσα ἔχουν γραφεῖ περί δῆθεν «ἀποκαταστάσεως» εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς τά κατεδικάσαμεν ὡς βλάσφημα καί κακόδοξα (βλ. Ἀποκατάστασις τῆς Ἀληθείας ὑπό ‘Αρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ‘Αθῆναι 1974, Διακήρυξιν 1979, Β΄ Πρᾶξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1981, ‘Ανακοίνωσιν περί τοῦ θέματος ἐν ἔτει 1983, ὡς καί τό βιβλίον Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθεία διά τήν ἐν Χριστῶ ἕνωσιν, Ἀθῆναι 1984 καί λοιπάς σχετικάς δημοσιεύσεις). Ἐπ’ αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας», ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «Ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ’ ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καί ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνομεν εἶναι ὅτι ἐδέχθημεν τήν «χειροθεσίαν» ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἡ ὁποία οὐδόλως ἔθιξε τήν ἀκεραιότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης»
β) Τό ὁμολογιακόν Μήνυμα τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994 εἰς τό ὁποῖον ἐπαναλαμβάνεται καί ἡ Ὁμολογία τοῦ1981 ἔχει ἐπίσης οὕτω:
"Κατά τήν τελευταία ὅμως 25 ετίαν, ὁ νεοημερολογιτισμός ἤλλαξε τακτικήν. Δέν διώκει, οὔτε φυλακίζει, ἀλλά ὕπουλα καί δόλια ἐπιχειρεῖ, πολλάκις καί ἐκ τῶν ἔνδον, νά μολύνη καί καταργήση, μέ πρωτοφανῆ μέθοδον, τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν μας καί ἰδιαιτέρως τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν μας, τήν ὁποίαν Κανονικῶς ἔλαβεν τό 1935 ὁ ἐν μακαριστοῖς ἅγιος πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος, ὑπό τῶν ἐπιστρεψάντων ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τριῶν γνησίων τότε ᾿Ορθοδόξων ᾿Αρχιερέων. Τό σχέδιον τοῦτο ἐξεδηλώθη τό 1971 εἰς τήν ᾿Αμερικήν, ἀλλά ἀπέτυχεν, ὄχι τόσον ἀπό τήν ἰδικήν μας ἐπίνοιαν, ἀλλά διά τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἀντί τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἐτεχνούργησαν οἱ δόλιοι καί ὕπουλοι ἐχθροί τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, ἡ Ρωσικἠ Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948.
῎Ετσι τό σχέδιον τους ἀπέτυχεν. Διά τοῦτο ἀργότερον τό 1976 - 77 ἐπεχειρήθη διά στόματος τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου ἡ βλασφημία κατά τήν ὁποίαν τό 1971 ἐχειροθετήθη, δῆθεν, ὡς σχισματικός, ἐρχόμενος οὕτω εἰς ἀντίθεσιν καί μέ τόν ἐαυτόν του, ὁ ὁποῖος τό 1971 ἐκήρυσσε ἀκριβῶς τά ἀντίθετα, ὅτι δηλαδή οἱ ὀρθοδοξήσαντες Ρῶσοι προέβησαν εἰς ἁπλῆν ἐξωτερικήν πρᾶξιν, ἥτις οὐδαμῶς ἔθιγε τήν δογματικήν ἀκεραιότητα καί πληρότητα τοῦ μυστηρίου, τοῦτο δέ ἐγένετο ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς ἑνότητος ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. ῾Ο καρπός τῆς τοιαύτης βλασφημίας του ἦτο νά ἐκπέση τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐξέλθη Αὐτῆς.
Περί τοῦ θέματος τούτου ἐγράψαμεν καί ἐκυκλοφορήσαμεν εἰδικόν τεῦχος τό 1974, ἀλλά καί εἰς τήν προσεχῆ Ποιμαντορικήν μου ᾿Εγκύκλιον θά γίνη εἰδικός λόγος. ᾿Αλλά καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς τήν Β' Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 19 καί 20 .6.81 ἀπεφάνθη ὅτι: "῾Η χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὐπό τήν ρητήν διαβεβαίωσιν τῆς ᾿Εξαρχίας, τι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν Πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ῾Ενώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας."
γ) Ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 2917 βαρυσήμαντος ἐπιστολή του πρός τούς πέντε ἐκπεπτωκότας ‘Αρχιερεῖς, ἕν ‘/ετος περίπου μετά τό σχίσμα των
«Πρός τούς Σεβασμιωτάτους: κ. Γρηγόριον, κ. Ματθαῖον, κ. Θεοδόσιον, κ. Τῖτον καί κ. Χρυσόστομον
Σεβασμιώτατοι. ῾Ως ἄνθρωπος ἐκουράσθην νά σᾶς γράφω καί νά σᾶς παρακαλῶ, ἀλλά πάλιν ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης ῾Εβδομάδος, βλέπων τόν ᾿Αναμάρτητον νά πλένῃ τούς πόδας τῶν μαθητῶν του, νά δέχεται εἰς τόν Κῆπο τῆς ᾿Αγωνίας τό φίλημα τοῦ προδότου, νά ραπίζεται, νά ἐμπτύεται καί νά ἀναρτᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἔλαβον πολλήν δύναμιν καί παρά τό ἀσθενές τῆς σαρκός σᾶς γράφω.
Βλέπω ἰδιαιτέρως τούς στρατιώτας νά μή τολμοῦν νά σχίσουν τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά νά λέγουν: "...πρός ἀλλήλους· μή σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλά λάχωμεν περί αὐτοῦ τίνος ἔσται, ἵνα ἡ γραφή πληρωθῇ ἡ λέγουσα, διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον" (᾿Ιω. ιθ', 24). ῏Ω ἀδελφοί, ὅταν συνειδητοποιήσῃ κανείς τοῦτο, ὅτι δηλαδή οἱ ἄπιστοι στρατιῶται δέν ἔσχισαν τότε τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ τό 1995, ὄχι ἄπιστοι στρατιῶται, ἀλλά ᾿Αρχιερεῖς ἔσχισαν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἀγωνίζονται καί τρέχουν στά δικαστήρια διά νά "μοιράσουν" καί καταλάβουν τά ἀκίνητα, Μονές καί Ναούς, τί νά εἴπωμεν;
Πῶς, ἀδελφοί, θά ἑορτάσωμεν Σταύρωσιν καί ᾿Ανάστασιν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ψάλωμεν καί νά ὁμολογήσωμεν τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως φέροντες τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν τοῦ σχίσματος; ᾿Αδελφοί ὁ Χριστός ἀνέστη, ὁ Χριστός κατέλυσε τό κράτος τοῦ θανάτου, συνέτριψε τήν ἰσχύν τοῦ ῎Αδου, ἀλλά τό σημερινόν μῖσος, τό σχίσμα, ἀποτελοῦν εὐθεῖαν ἄρνησιν τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
᾿Αδελφοί, σᾶς παρακαλῶ μετά δακρύων, ἐπιδείξατε ὀλίγην ἀγάπην. ᾿Αντλήσατε ἀγάπην ἀπό τήν λογχευμένην πλευράν τοῦ Κυρίου. Εἰς τί θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου, ὅταν, ὡς ὁ ᾿Ιούδας προδίδωμεν, σταυρώνωμεν καί διαμελίζωμεν τό Σῶμα τοῦ Κυρίου; Μή πλανώμεθα ἀδελφοί, ἀλλά ἄς προσπαθήσωμεν νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα διακρίνωμεν καί τήν πλάνην. Διότι τό μῖσος σκοτίζει τόν ἄνθρωπον. Δέν γνωρίζομεν ποῖος θά φύγη πρῶτος ἀπό αὐτόν τόν μάταιον κόσμον, ἀπό τόν ὁποῖον ὅμως ἐξαρτᾶται ἡ αἰωνιότης! Βεβαίως ὡς γεροντότερος καί ὡς ἀσθενής ἐγώ πρέπει νά φύγω πρῶτος, καί ἄν ἠδυνάμην θά ἠρχόμην καί εἰς ἕνα ἕκαστον προσωπικά. Διά τοῦτο καί κυρίως ἐν ὄψει τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως σᾶς γράφω καί σᾶς λέγω, ὅσα ὡς ἄνθρωποι μοί ἐπταίσατε νά εἶσθε καί ἐν τῷ νῦν καί ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι συγκεχωρημένοι, σᾶς παρακαλῶ δέ καί ὅσα ἡ ταπεινότης μου, ὡς ἄνθρωπος σᾶς ἔπταισα νά μέ συγχωρήσετε. Δι᾿ ὅσα, ὅμως, ἀδελφοί ἐπταίσατε κατά τῆς ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι τῆς δυνατότητός μου νά συγχωρήσω. Τούς ἀλύτους δεσμούς τοῦ σχίσματος οὐδείς δύναται νά λύση παρά μόνον ἡ θεραπεία αὐτοῦ.
᾿Αδελφοί, ἄφετε πλέον τάς προφάσεις, ἄφετε τά περί "εἰκονομαχίας", διότι, ὅσα ἐπέβαλεν ἡ ἀκρίβεια καί ἡ οἰκονομία διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ἐποιήσαμεν διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 2566/23-1-1992 Ποιμαντορικῆς ᾿Εγκυκλίου. Καί ὅταν θά ἐπανέλθη ἡ ἀγάπη καί ἄλλας ᾿Εγκυκλίους σχετικάς δυνάμεθα νά ἐκδώσωμεν. ᾿Εγκυκλίους ὅμως καί ἀναθέματα ὑπαγορευόμενα ὑπό τοῦ πονηροῦ, ὡσάν τήν τοιαύτην οὕτως ἀποδειχθεῖσαν "Β' ᾿Εγκύκλιόν" σας, δέν θά δεχθῶ. Μέ τήν ᾿Αγάπην καί τήν ᾿Αλήθειαν τοῦ Χριστοῦ εἶμαι ἕτοιμος τά πάντα νά ποιήσω, ἀδυνατῶ ὅμως νά συνεργήσω εἰς ἔργα μίσους, εἰς ἀπάτας, βλασφημίας καί ψεύδη.
᾿Αδελφοί διά πολλοστήν φοράν σᾶς γράφω, μή πλανᾶσθε καί μήν ἀντιποιῆσθε τήν "῾Ιεράν Σύνοδον" καί τήν "᾿Εκκλησίαν" διά νά καλύψετε τό σχίσμα, διότι αὐτό δέν καλύπτεται, μόνον θεραπεύεται, ὅταν ἀσφαλῶς ὑπάρχει διάθεσις καί μετάνοια. ῾Η φατρία, ἡ παρασυναγωγή, τό σχίσμα δέν γίνονται ποτέ οὔτε Σύνοδος, οὔτε ᾿Εκκλησία, ἀλλά παραμένουν συναγωγαί πονηρευομένων κατά τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Πρέπει νά τό ἀντιληφθῆτε, ὅτι αἱ ἀποφάσεις σας ἐναντίον μας καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκυροι καί ἀνυπόστατοι. Δέν τά λέγω ἐγώ αὐτά, ἀλλά ἡ ᾿Εκκκλησία, οἱ Κανόνες, τό ᾿Εκκλησιαστικόν Δίκαιον. Αἱ ἐνέργειαί σας εἶναι ὅλως ἀντίθετοι πρός τήν Κανονικήν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλοίμονον ἄν κάθε ὁμάδα ἀποκοπτομένη καί ἐνεργοῦσα, ὅπως ἐνεργήσατε ἐσεῖς, ἐνομιμοποιεῖτο καί αἱ ἀποφάσεις της εἶχον ἔννομον-κανονικόν ἀποτέλεσμα.
᾿Αδελφοί, Σεῖς οἱ πέντε, ἐξωσυνοδικῶς, κατά παράβασιν κάθε ἐννοίας κανονικῆς τάξεως καί δικαίου, συνωμοτεῖτε, φατριάζετε, ἀγνοεῖτε τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον καί τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς καί πραξικοπηματικά καί ἐνάντια πρός τόν 34ον ᾿Αποστολικόν Κανόνα, ἐνάντια πρός τόν 9ον, 16ον καί 20όν τῆς ᾿Αντιοχείας, καθώς καί τόν 4ον τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποφασίσατε "ἀνατροπήν" τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, "ἀργίαν" κλπ. Σᾶς ὑπενθυμίζω τί λέγουν οἱ σχετικοί Κανόνες:
῾Ο 34ος τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων: "Τούς ᾿Επισκόπους ἑκάστου ῎Εθνους, εἰδέναι χρή τόν ἐν αὐτοῖς πρῶτον καί ἡγεῖσθε αὐτόν ὡς Κεφαλήν, καί μηδέν τι πράττειν περιττόν, ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης...". ῾Ο 4ος τῆς Α' Οἰκουμενικῆς: "...τό δέ κῦρος τῶν γινομένων δίδοσθαι καθ᾿ ἑκάστην ἐπαρχίαν τῷ Μητροπολίτῃ" (παράβαλ. καί 6ον τῆς αὐτῆς). ῾Ο 9ος τῆς ᾿Αντιοχείας: "Τούς καθ᾿ ἑκάστην ἐπαρχίαν ᾿Επισκόπους εἰδέναι χρή τόν ἐν τῇ Μητροπόλει προεστῶτα ᾿Επίσκοπον...". ῾Ο 16ος τῆς ᾿Αντιοχείας: "Εἴ τις ᾿Επίσκοπος... ὑφαρπάζοι τόν Θρόνον δίχα Συνόδου τελείας, τοῦτον ἀπόβλητον εἶναι... Τελείαν δέ ἐκείνην εἶναι Σύνοδον, ἧ συμπάρεστι καί ὁ τῆς Μητροπόλεως" (παράβαλ. καί 20όν τῆς ᾿Αντιοχείας).
Συνειδητοποιῆστε παρακαλῶ, ὅτι ἡ συνάθροισίς σας τῆς 10/23-5-1995, ὡς καί πᾶσα ἄλλη ἀκολουθήσασα, δέν ἀποτελοῦν Σύνοδον καί δέν παρήγαγον κανέν ἀπολύτως ἔννομον - κανονικόν ἀποτέλεσμα. Δέν ἀποτελούσατε, καί δέν ἀποτελεῖτε, οὔτε ποτέ θά ἀποτελέσετε Σύνοδον. Οὔτε ὅμως καί ὡς ὁμάδα ἐφροντίσατε νά σεβασθῆτε κάποιους Κανόνας. Δέν ἐλάβατε ὑπ᾿ ὄψιν, οὔτε τόν 62ον Κανόνα τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οὔτε τόν 34ον ᾿Αποστολικόν, οὔτε τόν 19ον τῆς Καρθαγένης. Παρακαλῶ νά ἀνοίξετε τό Πηδάλιον καί νά μελετήσετε καί αὐτούς τούς ῾Ιερούς Κανόνας, διά νά κατανοήσετε, ὅτι δέν παρατυπεῖτε ἁπλῶς, ἀλλά καταργεῖτε κάθε ἔννοιαν Κανονικῆς τάξεως καί᾿Εκκλησιαστικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Καί ἐάν μέν ἐξ᾿ ἀγνοίας καί ἐμπαθείας διεπράξατε, ὅσα διεπράξατε, εἶναι καιρός δι᾿ ὑμᾶς νά ἀνανήψετε. ᾿Εάν ὅμως ἐνσυνειδήτως ἐνεργήσατε, διότι ἔπρεπε νά ἐνεργήσετε τά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τότε ἀλλοίμονον εἰς ὑμᾶς ἀδελφοί, διότι πρός καιρόν μέν ἐξαπατήσατε τούς ἁπλοῦς Κληρικούς, Μοναχούς, Μοναχάς, καθώς καί τούς λαϊκούς μέ τήν ἀπάτην περί "εἰκονομαχίας" καί μέ τόσα ἄλλα ψεύδη, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ τί θά ἀπολογηθῆτε;
Δυστυχῶς, δι᾿ ὑμᾶς ἀδελφοί, διότι αἱ ἀποφάσεις σας πέραν τοῦ ὅτι δέν προέρχονται ἀπό ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ῎Οργανον, ὅπερ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος, δέν ἔχουν καί κανέν ἀπολύτως κανονικόν ἔρεισμα. ᾿Αντιθέτως, συνεπάγονται δι᾿ ὑμᾶς τό ἀδίκημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας διά τά ὁποῖα οἱ ῾Ιεροί Κανόνες 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς καί ὁ 34ος τῆς ΣΤ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (τῆς ἐν Τρούλλῳ) ὁρίζουν: "ἐκπιπτέτωσαν (οὗτοι) πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ".
᾿Ιδού πάλιν τί διαγορεύουν οἱ σχετικοί ῾Ιεροί Κανόνες:
῾Ο 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς: "Τό τῆς συνομωσίας, ἤ φατρίας ἔγκλημα, καί παρά τῶν ἔξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλῷ δέ μᾶλλον τῇ τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει. Εἴ τινες τοίνυν Κληρικοί ἤ μονάζοντες εὑρεθεῖεν, ἤ συνομνύμενοι ἤ φατριάζοντες, ἤ κατασκευάς τυρεύοντες ᾿Επισκόποις ἤ Συγκληρικοῖς, ἐκπιπτέτωσαν πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ". ᾿Ανάγνωθι ταῦτα καί εἰς τόν 34ον τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
᾿Αδελφοί διεσαλεύσατε ὁλόκληρον τήν ἔννομον καί κανονικήν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, διά ποῖον λόγον; Καί μόνον πού συνελάβατε εἰς τήν σκέψιν καί πρόθεσίν σας τό τῆς συνωμοσίας καί φατρίας ἔγκλημα καταδικάζεσθε. ᾿Από τήν στιγμή δέ πού τό ἐκτελέσατε καί λάβατε τάς δῆθεν "ἀποφάσεις" σας, τό ἀδίκημα εἶναι ὠλοκληρωμένον ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα, τοῦ ὁποίου καρπός θανάσιμος δι᾿ ὑμᾶς ὑπῆρξε τό σχίσμα σας.
Δυστυχῶς, προκειμένου νά δώσετε "κῦρος" εἰς τήν ΑΚΥΡΟΝ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ "ἀπόφασίν" σας τῆς 10/23-5-95 καί νά καλύψετε τό τετελεσμένον ἐκκλησιαστικόν σας ἔγκλημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας, συμπήξατε νέαν "θρησκευτικήν Κοινότητα" μέ ἕδραν τήν Μητρόπολιν ᾿Αττικῆς καί ἐγκαινιάσατε νέον Πρωτόκολλον, νέαν σφραγίδα, αὐτοαπεκλήθητε "Σύνοδος" καί "᾿Εκκλησία" μέ ἀποτέλεσμα ὅλα αὐτά νά ἔχουν ἕνα μόνον πραγματικόν ἀποτέλεσμα: Τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ὑμῶν τῶν πέντε ᾿Επισκόπων, ἀφοῦ καί ἠθελημένα καί προμελετημένα ἀπεκόπητε ἀπό τήν Κανονικήν ἑνότητα καί τήν εὐταξίαν τῆς ᾿Εκκλησίας.
Δυστυχῶς αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης, τήν ὁποίαν καλεῖσθε νά συνειδητοποιήσετε. ῾Ημεῖς ἐν προκειμένῳ οὐδέν ἄλλο πράττομεν, εἰ μή νά σᾶς βοηθήσωμεν νά διαπιστώσετε τά ἀνωτέρω, διότι ἀπό τό σημεῖο αὐτό, τῆς διαπιστώσεως, ἐλπίζει κανείς νά προέλθῃ καί ὁ πόθος τῆς διορθώσεως. Αὐτός, ναί εἶναι καί ὁ λόγος πού σᾶς γράφω καί αὐτήν τήν ἐπιστολήν μου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς ἀδιάσπαστον ἑνότητα καί ἀκολουθίαν μεθ᾿ ὅλων τῶν προηγηθεισῶν. Εἶναι εὔκολον πλέον, ἀδελφοί, διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά καταγνώσῃ ποινάς καθ᾿ ὑμῶν, δύσκολον, ὅμως, νά διορθωθῇ τό κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἔγκλημά σας, ἐάν δέν τό θελήσητε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τό ἐνεργήσατε.
Θρηνοῦμε, πενθοῦμε καί κλαίομεν διά τήν πτῶσιν ὑμῶν καί διά τοῦτο μετά δακρύων σᾶς παρακαλῶ, ἄς σταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Κυρίου μας καί ἄς ἀντλήσωμεν ἀγάπην καί ταπείνωσιν ἐκ τοῦ καθημαγμένου ἀπό τούς ἥλους καί τήν λόγχην ἁγίου Σώματος Αὐτοῦ καί ἄς τόν παρακαλέσωμεν νά μᾶς παράσχῃ τήν δύναμιν νά σπογγίσωμεν καί τά αἵματα ἐκ τοῦ καθημαγμένου Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας Του, τό ὁποῖον ἐπλήγωσε τό σχίσμα τοῦ 1995.
᾿Αδελφοί, ἄν μή ἀμελήσωμεν ταῦτα, διότι τότε εἰς οὐδέν θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου. ῞Οθεν, ἄς σταυρωθῶμεν καί ἡμεῖς διά νά μᾶς ἀναστήσῃ ὁ Κύριος καί ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.
᾿Από καρδίας εὐχόμενος ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ
διατελῶ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Αγάπῃ.
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
+ ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος
ΑΝΔΡΕΑΣ
δ) Ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς 14/27.2.2002. (= ὑπαναχώρησίς του ἔναντι τῶν πέντε).
Ἀπό τήν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 256/13/26. 6. 2002 «ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ» μας......................................
Ἡ 14/27-2-02 Εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου: Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἰσηγούμενος τήν 14/27-2-02 ἐπί τοῦ θέματος τῶν «πέντε» καί εἰδικώτερον ἐπί τῶν Καταγγελιῶν ἡμῶν καί τοῦ Παν/του Ἱερομονάχου π. Ἀμφιλοχίου, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐπί πέντε συναπτά ἔτη κατεπάτησε τήν ἰδίαν τήν ἀπόφασίν της (3005/1997) διά τήν Κανονικήν ἀντιμετώπισιν τῶν πέντε, εἶπε μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς: "Καί σκέπτεται ὁ καθείς, ῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς, αὐτό πού ὅλοι γνωρίζουμε. ῞Οτι δηλαδή ἡ ὑπόθεσις τῆς ἀνταρσίας τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν εἶναι μία θλιβερή διά τήν ἐκκλησιαστική ζωή ἱστορία, ἡ ὁποία ἐκράτησε ἐπί 4-5 ἔτη. Μία θλιβερή ἱστορία ἡ ὁποία κατέληξε στό γνωστό σχίσμα. ῾Η ὁποία ὅμως ἱστορία, ἄν δέν τήν τροποποιήσουμε καί μεταθέσουμε ἀλλοῦ, οὐδεμία σχέσι ἔχει ἀπ᾿ ὅ,τι γνωρίζουμε ὅλοι μας μέ ᾿Εκκλησιολογία καθ᾿ αὐτήν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχή, ἀλλά μέ συγκεκριμένες εἰκόνες. Καί διερωτᾶται κάποιος. Πῶς μπορεῖ νά τίθεται καί νά προτείνεται αὐτό τό θέμα "τοῦ σχίσματος τῶν πέντε σάν θέμα ἀφορόν τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν; Θά ἐπιμείνω λίγο, ῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς, καί ζητῶ συγγνώμη ἄν σᾶς κουράζω, ἀλλά θέλω νά κρατήσετε σημειώσεις ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν παρατηρήσεων διά τήν ἐξέτασιν τοῦ θέματος ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα του. Τό σχίσμα τῶν πέντε εἶναι μία ἱστορία πού, ὅπως εἴπαμε, κράτησε 4 ἤ 5 χρόνια. Γενομένου τοῦ σχίσματος ἡ Ι. Σύνοδος ἐξετάσασα τό θέμα, ἔθεσε τούς πέντε ᾿Αρχιερεῖς σέ ἀργία καί κατέστησε αὐτούς ἐκπτώτους τῶν Μητροπολιτικὼν τους θρόνων. Ποῖον λοιπόν πράγμα θά μποροῦσε νά ἐξετασθῆ ἀπό ὄλη αὐτή τήν πενταετῆ θλιβερή γιά τήν ᾿Εκκλησία ἱστορία ὅταν σάν θέμα ἐξετάσεως προτείνεται ἀπό τόν Σεβασμιώτατο κάτι το ὁποῖον ἔχει τίτλο "τό σχίσμα τῶν πέντε»; Αὐτό θά μποροῦσε νά εἶναι, Σεβασμιώτατε Κήρυκε, μόνον ἐπικεφαλίδα ἑνός σχετικοῦ ἱστορικοῦ διηγήματος πού θά εἶχε σχέσι μέ αὐτό τό σχίσμα. Μπορεῖ νά ὑπάρξῃ σάν θέμα ἐξετάσεως ἀπό τήν ῾Ιεραρχίαν κάτι τό ὁποῖον ἔχει τόν ἀόριστο τίτλο "τό σχίσμα τῶν πέντε";. Σκἐπτεσθε νά φέρη κάποιος σάν θέμα τό σχίσμα τοῦ 1924, ἤ τό σχίσμα τοῦ 1054; κλπ. ᾿Εάν τώρα θέλη ὁ Σεβασμιώτατος νά κάμη μία πρότασι, πρότασι πρός τήν ῾Ιερά Σύνοδο καί ὄχι ἀπαίτησι, γιά τήν ἐξέτασι κάποιου συγκεκριμένου θέματος σέ σχέσι μέ τό σχίσμα τῶν πέντε, γιατί δέν τό ἔκανε μέχρι σήμερα, ἀλλά ἔτσι ἀορίστως καί ἀνευθύνως ἔρχεται νά κατηγορήση τήν Σύνοδο γιά "ἀπό τριῶν ἐτῶν πείσμονα ἀβελτηρίαν καί ἀδράνειάν μας ἐπί σοβαρῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων..."; Καταλαβαίνετε, ῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς, γιατί εἶπα προηγουμένως, ὅτι αὐτό τό κείμενο δείχνει συντάκτη ὄχι καλόγνωμο καί μέ σεβασμό πρός τόν ῾Ιερό θεσμό τῆς Συνόδου, ἀλλά ἄνδρα ἐντελῶς ἄπειρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καί ἄμοιρο τοῦ ἤθους πού θά μποροῦσε νά ἔχη ἕνα ᾿Ορθόδοξος μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας, πρός την ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας;". Μέ αὐτήν τήν Εἰσήγησιν αὐτοκαταργούμεθα.
Καί ἔν σύντομον σχόλιον ἐπ’ αὐτῆς τῆς εἰσήγήσεως - ὑπαναχωρήσεως:
Ἡ Εἰσήγησις αὕτη, σημαίνει πολλά. Προπάντων σημαίνει, ὅτι μέ τήν "ἔγκρισίν" πλέον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀθωώνονται οἱ «πέντε», ἐνῶ ἡμεῖς αὐτοκαταργούμεθα, διότι οὕτω ἐπικυρώνεται ἡ καθ’ ἑαυτήν ἄκυρος «καθαίρεσις», τήν ὁποίαν τούς ἐπέβαλον οἱ πέντε ἐν ἔτει 1995 εἰς τούς τρεῖς τότε Μητροπολίτας καί τούς μετ’ αὐτῶν Κληρικούς. Ἡμεῖς δέν συμφωνήσαμε ἐπ’ αὐτῶν, διεμαρτυρηθήκαμε, ἀντιδράσαμε, καί ἀπαντήσαμε καί κατ’ ἐκείνην τήν συνεδρίασιν καί δημοσίως. Ἡ ὑπεύθυνος Ἀρχιερατική μας θέσις μας εἶναι γνωστή πλέον, ὅτι ὅσοι ἐδέχθησαν αὐτήν τήν εἰσήγησιν καί ὑπέγραψαν τά Πρακτικά τῆς συγκεκριμένης Συνεδριάσεως, ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ τήν καθαίρεσίν των. Ἐπεκύρωσαν οἱ ἴδιοι τήν καταδίκην των. Τούς καταγγείλαμεν, λοιπόν, ὡς καθηρημένους πλέον ὑπό τῶν πέντε, καί ἐπιμένομεν εἰς αὐτήν τήν ἄποψιν, διότι ἐφ’ ὅσον ἀποδέχονται ὅτι τό σχίσμα τῶν «πέντε» δέν ἔχει νά κάνη μέ Ἐκκλησιολογία καί Ἀποστολική Διαδοχή, τοῦτο σημαίνει ὅτι ἀποδέχονται καί τά Ἐκκλησιολογικά, δογματικά καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς βλάσφημα καί αἱρετικά φρονήματατῶν πέντε, διά τά ὁποῖα οἱ ἴδιοι προηγουμένως τούς κατήγγειλαν καί διά τά ὁποῖα καί ἕνεκα τῶν ὁποίων τούς παρέπεμψαν εἰς δίκην βάσει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 3005/1997 Συνοδικῆς ἀποφάσεως.....
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,