kirykos: ΠΕΡΙ ΚΑΚΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΚΑΚΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ
«Ἐστί κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία΄ ἔστι σχισθῆναι καλῶς καί ὁμονοῆσαι κακῶς΄ οἷς γάρ ἡ φιλία ἀπωλείας πρόξενος, τούτοις τό μῖσος ἀρετῆς ὑπόθεσις γίνεται΄καί κρείσσων ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπέρ ἀπαθείας διάστασις΄ καλόν τό εἰρηνεύειν πρός πάντας, ἀλλ’ ὁμονοοῦντας πρός τήν εὐσέβειαν΄ ἡ γάρ εἰρήνη μετά μέν τοῦ δικαίου καί πρέποντος, κάλλιστον ἐστι κτῆμα καί λυσιτελέστατον, μετά δέ κακίας, ἤ δουλείας ἐπονειδίστου, πάντων αἴσχιστόν τε καί βλαβερώτατον. Ἐπεί οὐδείς δύναται κτήσασθαι τήν ἀγάπην τῶν πονηρῶν καί κακῶν, χωρίς κακίας καί πονηρίας΄ μεγάλη δέ ἀρετή τοῦ δικαίου, ὅταν ἔχη τούς τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἐχθρούς΄ καί τούς αὐτοῦ φίλους, φίλους΄ ὥσπερ μεγάλη κακία ἁμαρτωλοῦ, ὅταν τούς τοῦ Θεοῦ φίλους ἔχη ἐχθρούς, καί τούς ἐχθρούς αὐτοῦ φίλους» ( Ἰωσήφ Βρυεννίου, Τά εὑρεθέντα, Τόμος Β, σελ. 22).