kirykos: ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΡΕΜΟΥν ΑΠΟ ΤΟ 2005

ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΡΕΜΟΥν ΑΠΟ ΤΟ 2005
ΤΑ 13 ΘΕΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΡΝΗΘΗΣΑΝ ΟΙ ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩΜΕΝ (Α.Π. 401/26.10.2005)
.... Παρακαλῶ νά λάβητε ὑπ' ὄψιν καί τάς ἰδικάς μου προθέσεις, σκέψεις καί προτάσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι αἱ κάτωθι:

1) Ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἑτοίμως ἔχομεν, ὅπως τῆ χάριτι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεργασθῶμεν μεθ' Ὑμῶν πρός οἱανδήποτε εἰλικρινῆ, εὐθεῖαν καί κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ μας Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ὁμολογιακήν κίνησίν σας, ἡ ὁποία ἐννοεῖται θά προκύπτη ὡς τοιαύτη ἀφ' ἑαυτῆς καί μετά ἀπό σχετικάς προφορικάς ἤ γραπτάς διαβεβαιώσεις καί δηλώσεις. Ἐπί τῶ σκοπῶ τούτω δέν κωλύομαι νά συμμετάσχω εἰς μίαν κοινήν συνεδρίασιν ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι κατ' αὐτήν πρωτίστως θά τεθῆ ὑπό κρίσιν ἡ ἀπό 5.2.2003 ἱερόσυλος παραίτησις καί θά κριθῆ ὑπό τό φῶς τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, τῆς Πράξεως τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδόξου δεοντολογίας. Περί αὐτῆς ἀρκούντως ἔχουν γραφεῖ καί δημοσίως διακηρυχθεῖ, ὅπως καί ἡ δεοντολογία, ὑφ' ἧς αὕτη ὑπηγορεύθη καί ἡ ὁποία ἐν τέλει ἀπέτυχεν, ἐνῶ ἡ ἱεροσυλία παρέμεινεν!.. Ἡ παρουσία καί συμμετοχή εἰς τήν ἐν λόγω Σύναξιν, τοῦ φερομένου ὡς «Ἀρχιεπισκόπου» κ. Νικολάου, οἰκονομικῶς γενήσεται δεκτή ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ «Μητροπολίτου Πειραιῶς», ὁ ὁποῖος θά κληθῆ νά δώση ἐξηγήσεις ἐπί τῆς ὅλης ἱεροσύλου πράξεως προκειμένου ἀναλόγως νά ἀποφασισθῆ. («Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003, σελ. 74-82, 99-120, 163-182, 195-217, 222-233, 242-257, 291-324, τεῦχος Ὀκτωβρίου σελ. 387-409, 419-447, 453-479, Τόμος 15ος 2004, σελ. 84-91, 206-212, 448-454).

2) Κατόπιν τούτου, καθ' ἡμᾶς, προηγεῖται τό θέμα τοῦ κινήματος τῶν «πέντε», τό ὁποῖον κατέληξεν εἰς τό σχίσμα τοῦ 1995. Ἐπ' αὐτοῦ ἐπιβάλλεται νά χυθῆ ἄπλετον φῶς καί νά καταστῆ σαφές, διατί ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3005/1997 ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς τότε Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας δέν ὑλοποιήθη, καθώς καί ὅλα τά θέματα τά σχετικά μέ αὐτήν, ὅπως τό ἀνακριτικόν ἔργον καί ἡ μή γνωμάτευσις τῶν θεολόγων. Ἐπιβάλλεται, ἐπίσης, νά τεθῆ ἐπί τῆς τραπέζης ἡ μοναδική ἀναλυτική γνωμάτευσις τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου καί ἐπί τριακονταετίαν κοινοῦ Συμβούλου καί συνεργάτου κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002, σελ. 189-207, 223-231, 398-405, 427-439, Τόμος 14ος 2003, σελ. 298-301, Τόμος 15ος 2004, σελ. 222, Τόμος 16ος 2005, σελ. 424, 51-59, 164-188, 227-252, 313-321, 371-387).

3) Νά ἐξετασθῆ τό, κατά τά ἔτη 1997-1998, ἀνακινηθέν θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ ὅλας τάς σχετικάς παραμέτρους καί προεκτάσεις του, διότι ἀπαραιτήτως πρέπει νά προκύψη σαφῶς ἄν ἐπρόκειτο περί σχεδίου τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς δέν ἐνεφανίσθη κατά τήν περίοδον ταύτην, ἀλλ' εὐθύς ἀμέσως μετά τό 1924 καί ἰδιαιτέρως μετά τό 1971), ἤ περί συνεχείας τοῦ ἀπό τό 1989-1992 ἐν Ἀγάπη καί Ἀληθεία θεολογικοῦ Διαλόγου. («Ο.Π.» Τόμος 11ος Μαρτ. 2001, σελ. 217-225, Τόμος 12ος 2001, Ἀπριλ. σελ. 11-24, Μαΐου σελ. 41-53, Ἰουνίου σελ. 86-89, Ἰούλιος σελ. 111, 142, Αὔγ. σελ. 308310, Τόμος 13ος 2002, σελ. 398-405, Τόμος 14ος 2003, σελ. 277-284, Τόμος 15ος 2004, σελ. 241-244 καί τεύχους Σεπτεμβρίου σελ. 387-402). Ἐπί τούτω νά ἐξετασθῆ ἄν ὄντως ὑφίσταται καί ἀπό πότε ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, σελ. 49-53, 186-191, 299303, Τόμος 13ος 2002, σελ. 23-28, 100-109, 148-149, 232-233, 293-300, 326-335, 398-404, 442-443, Τόμος 15ος 2004, σελ. 46-77, 241-244, 414-421. Βλέπε ἐπίσης τό ὑπ' ἀριθμ. 104/29.2.2000 ΥΠΟΜΝΗΜΑ μας ὑπό τόν τίτλον: «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ…» καί «ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», Ἔκδοσις τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱδρύματος Ἁγ. Αἰκατερίνης).

4) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς κοινῆς τραπέζης αἱ ἀπό τοῦ 1998 ἱστορικαί ἐπιστολαί τοῦ Παν/του Ἱερ/χου π. Ἀφιλοχίου καί ὅσα κατ' αὐτοῦ ἀντικανονικῶς, ἀδίκως καί ἐκ συγκεκριμένης ἀντορθοδόξου σκοπιμότητος ἔλαβον χώραν, διότι εἶναι ἀποκαλυπτικά τῆς ἤδη ἀπό τό 1997-1998 προσυμπεφωνημένης καί προαποφασισμένης μεγάλης καί δολίας προδοσίας κατά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. (Βλ. «Σύγχρονα Ἐκκλησιαστικά Θέματα» Τόμος Α΄, Ἀθῆναι Δεκέμβριος 2000 καί «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Δεκεμβρίου 2000 σελ. 120-133, τεῦχος Ἰαν. 2001, σελ. 143, 151-159, Τόμος 14ος 2003, σελ. 2738, Τόμος 15ος 2004, σελ. 235-241, 361-368, 408-413, 486-488, 516-522, 543-545, Τόμος 16ος 2005, σελ. 224, 51-59, 164-188, 227-252, 313-321).

5) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ «Πειραιῶς» κ. Νικολάου, τά ὁποῖα διετύπωσεν εἰς τήν εἰσήγησίν του τῆς 14.2.2002, εἰς τήν προσπάθειάν του νά ἐμφανίση ὡς αἱρετικήν τήν διατύπωσιν τοῦ κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἀλλά καί ἡ πληθύς τῶν ἐκκρεμουσῶν κατά τοῦ ἰδίου Καταγγελιῶν καί νά προκύψη τί ἀνεκάλεσεν ἐξ ὅλων τῶν κακοδόξων φρονημάτων του, τά ὁποῖα δημοσίως ἐκήρυξεν εἴτε ἐν βιβλιδίοις του καί ἐφημερίσι, εἴτε ἐν εἰσηγήσεσι ἐν Συνόδοις. («Ο.Π.» Τόμος 15ος 2004, τεῦχος Ἀπριλίου, σελ. 123-154, 212-214, Τόμος 16ος 2005, σελ. 243-245, 259-287).

6) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά μετά τό 1997 Πρακτικά τῶν Ἐνδημουσῶν Συνόδων καί τῶν τοιούτων τῆς Ἱεραρχίας καί νά κριθοῦν προκειμένου νά ἐπέλθουν ἀνάλογοι διορθώσεις, ἀκυρώσεις ἤ καί νά ἐπιβληθοῦν, ἄν κριθῆ ἀπαραίτητον καί κυρώσεις κατά προσώπων εὐθυνομένων διά τήν κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καί τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι προέκυψαν καί ἐν τέλει ἀπέβησαν μέ τήν συμπεριφοράν των πολέμιοι κατά τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, τεῦχος Νοεμβρίου, σελ. 261-265, Τόμος 13ος 2002, τεῦχος Φεβρουαρίου, σελ. 46-47, 74, τεῦχος Ἀπριλίου, σελ. 144-147, Τόμος 14ος 2003, σελ. 147-159, 419-447).

7) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά ἀπό τοῦ 1998 μέχρι καί σήμερον Πρακτικά τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων καί τά τοιαῦτα τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων τοῦ ΙΦΣΚΑΕ καί νά κριθοῦν ὑπό τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ἤτοι τῆς προϋποτιθεμένης Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, καί νά προσκομισθοῦν καί αἱ νεώτεραι δικαστικαί ἀποφάσεις. Τό θέμα τοῦ ΙΦΣΚΑΕ δέν εἶναι ἤσσονος σημασίας, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι οὗτος ἱδρύθη διά νά διαφυλάξη τά εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀνήκοντα, ὁ χαρακτήρ του καί ὡς Νομικοῦ Προσώπου, ἦτο καί παραμένει νά εἶναι ΦΥΛΑΞ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἤτοι τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, σελ. 122-127, Τόμος 13ος 2002, σελ. 5, 79, Τόμος 14ος 2003, σελ. 458479, Τόμος 15ος 2004, σελ. 208-210, Τόμος 16ος 2005, 184 καί «Κείμενα Ἐπιστολαί Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας», ἐτῶν 1999, 2000, 2001).

8) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί αἱ φατριαστικαί ἐνέργειαι τοῦ «Πειραιῶς» Νικολάου μετά τοῦ ἀποβιώσαντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου εἰς βάρος τῆς ἐλαχιστότητός μας καί ἀναφορικά μέ τήν ἐπιχειρηθεῖσαν ἐκδίωξίν μου ἀπό τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν καί τήν κατάληψίν του, εἰς τά πλαίσια καί τάς σκοπιμότητας τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως καί αὕτη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἠλιουπόλεως. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002, σελ. 440-441, 461-494, Τόμος 15ος 2004, σελ. 15-39, 101-114).

9) Νά τεθῆ τό θέμα τῆς ἐν τῶ πλαισίω καί πρός χάριν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ προδοσίας τῆς Ἱεραποστολῆς εἰς Ρουμανίαν καί προηγουμένως νά τεθοῦν ἐπί τάπητος αἱ ἐπιστολαί τοῦ Ρουμάνου «Μητροπολίτου» Βλασίου πρός τόν Μακαριώτατον καί αἱ παρεμβάσεις τοῦ «Μητροπολίτου» Ὠρωποῦ διά τήν ἰδίαν ὑπόθεσιν, καθώς καί ἡ αἰτηθεῖσα Κανονικῶς καί ἐπισήμως καί μή δοθεῖσα Ἔκθεσις τῆς ὑπό τόν «Διαυλείας» Ἀνδρέαν ἀποσταλείσης εἰς τήν Ρουμανίαν Ἐπιτροπῆς. («Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Ἰαν. 2001, σελ. 139-140, τεῦχος Μαρτίου 2001, σελ. 209-211, Τόμος 12ος 2001, σελ. 109, 141-142, 290-294, Τόμος 13ος 2002, 115-117, 348-355).

10) Νά τεθῆ ἐπί τῆς ἰδίας τραπέζης ἡ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997 ὁμιλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἡ ἐκφωνηθεῖσα ἐν Θεσσαλονίκη καί δημοσιευθεῖσα εἰς τόν Κ.Γ.Ο., νά ἐξετασθῆ ἡ «ἐπίμαχος» διατύπωσις καί νά τεθοῦν ἐπί τάπητος ὅλαι αἱ πτυχαί τῆς σκευωρίας (Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων), εἰς τήν ὁποίαν ἐνεπλάκη καί ὁ ἤδη ἀποβιώσας πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, μέχρι καί τῆς ἀπό Φεβρουαρίου 2002 «Συνοδικῆς» σας κατά τοῦ θεολόγου ἀφοριστικῆς πράξεως». (Βλέπε: α) «Πρόσχωμεν» Ἀθῆναι 1999. β) Τήν ἀπό 28/15.1.2000 ἐπιστολήν τοῦ θεολ. Ἐλ. Γκουτζίδη (πρός τούς π. Στέφανον καί Νεόφυτον Τσακίρογλου, π. Εὐστάθιον Τουρλῆν, κ. Ἀνέστη Χατζῆ καί κ. Ἀντ. Μάρκου), μέ 27 συνημμένα κείμενα. γ) «Ο.Π.» εἰς τήν στήλην «Ἐπί ἑνός ἀτυχοῦς δημοσιεύματος…» (Τόμοι 11ος καί 12ος τεύχη 106108 καί 110116). δ) «Ο.Π.» εἰς τήν στήλην: «Ἀπάντησις εἰς μίαν εἰσήγησιν» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Νικολάου» (Τόμος 14ος 2003 σελ. 8393, 121139, 260276). ε) «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Φεβρ. 2001 σελ. 179-188, Τόμος 12ος 2001, σελ. 75-80, 82-85, 127-130, 232-235, 267-279, 295-298, 309-310, Τόμος 13ος 2002, σελ. 319, 34-37, 55-56, 105-108, 125-126, 142-166, 237-250, 283-286, 347, Τόμος 14ος 2003, σελ. 722, 167187, Τόμος 15ος 2004 σελ. 108-114, 303-311, 346-350, 387-396, 532, 539, Τόμος 16ος 2005, σελ. 80-86).

11) Νά τεθοῦν ἐπίσης ἐνώπιον πάντων αἱ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό 2001, 2002 καί 2003 διακηρυχθεῖσαι ὀρθόδοξοι Ὁμολογίαι εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ὡς καί ἡ ἡμετέρα τοιαύτη, ὡς Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ὑπ' ἀριθμ. 357/14.5.2004 καί νά ἀποφανθῶμεν ἕκαστος προσωπικῶς καί ἀπό κοινοῦ. («Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Φεβρ. 2001, σελ. 195-199, Τόμος 13ος 2002, σελ. 93-99 Τόμος 14ος 2003, σελ. 64-73, Τόμος 15ος 2004, σελ. 163188, 427-454, Τόμος 16ος 2005, σελ. 107-115).

12) Νά ἐξετασθοῦν ἐπίσης ἐξ ἀπόψεως Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου αἱ ἡμέτεραι Εἰσηγήσεις, Προτάσεις, Καταγγελίαι ἐπί Δογματικῶν, Ἐκκλησιολογικῶν θεμάτων καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καθώς καί αἱ ἐπ' αὐτῶν Προτάσεις καί Ἀποφάνσεις ἤ Ἀποφάσεις Ὑμῶν. (Βλ. «Κείμενα Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας», ἐτῶν 1999, 2000, 2001, καί «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Δεκ. 2000 σελ. 111116, τεῦχος Ἰαν. 2002 σελ. 139-146, τεῦχος Μαρτ. 2001, σελ. 206-208, Τόμος 12ος 2001, σελ. 37-39, 67-69, 75-89, 107-130, 151-157, 179-181, 211-216, 219-223, 242-279, Τόμος 13ος 2002, σελ. 43-84, 117-127, 139-162, 188-207, 232-250, 267-283, 336-346, Τόμος 14ος 2003, σελ. 622, 59-64, 74-82, 147-159, 182-187, 195-198, 419-447, Τόμος 15ος 2004, σελ. 163-188, 225-241, 297-302, 341-345, 427-454, Τόμος 16ος 2005, σελ. 3-24, 51-59, 164-187, 195-221, 227-252, Γενικώτερον βλ. στήλη Ὀρθοδόξου Πνοῆς «ΟΛΙΓΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ»).

13) Τό θέμα τῆς λεγομένης χειροθεσίας δέον ὅπως ἐξετασθῆ ἐν πάση λεπτομερεία, ἤτοι τά πρό τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐξαρχίας εἰς Ἀμερικήν καί αἱ ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ δηλώσεις αὐτῆς ἐπί τοῦ ὅλου θέματος. Ἰδιαιτέρως τί ἀκριβῶς ἐδηλώθη ὑπό τῶν δύο Ἀρχιερέων ἐκείνης τῆς Ἐξαρχίας, τί ἐδέχθησαν ὁμοφώνως οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς, τί ἐνηργήθη ἐν Ἑλλάδι ἐπί τῶν ὑπολοίπων Ἀρχιερέων. Ποία ἡ ἀπ' ἀρχῆς Πρᾶξις καί συνείδησις τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Διατί ἀπεκρύβη ἡ σχετική ἀντιφατική καί ἀλλοπρόσαλλος Πρᾶξις τῆς ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον Ρωσικῆς Συνόδου, πῶς καί πότε ἦλθεν αὕτη εἰς φῶς καί πῶς ἀντιμετωπίσθη αὐτή ἡ Πρᾶξις. Τί προφορικῶς καί ἐγγράφως διεκηρύσσετο ὑφ' ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀλλά καί ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΩΣ καί ΚΑΘΟΛΙΚΩΣ ὑπό τοῦ ὅλου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003. Πῶς ἀντιμετωπίσθη τό 1976-1977 ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μέχρι καί τῆς Ἐγκυκλίου ἐπιστολῆς (11.10.1991) τῶν «πέντε», τῆς ὑπογραφομένης ὑπό τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου. Ποία ἡ ἀπόφανσις ἐπί τοῦ ἰδίου αὐτοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας» τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς 19.8.1981 καί ποία ἡ ἀπάντησις εἰς τήν Φλωρινικήν προπαγάνδαν ὑπέρ τῆς χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν κατά τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας 16 καί 18 Ἰουνίου 1983 (Κ.Γ.Ο. Ἰουλίου καί Αὐγούστου 1983).