kirykos: ΜΑΣΩΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΜΑΣΩΝΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
ΜΑΣΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΠΕΡΙ ΜΑΣΩΝΙΑΣ

Ἡ Μασωνία, ὅπως πολλές φορές γράψαμε στά “Πνευματικά Θησαυρίσματα” ἔχει πολεμήσει φοβερά τήν Ἐκκλησία του Χριστοῦ εἰς τόν αἰῶνα μας. Καί μόνον τό νεοημερολογιτικόν σχίσμα πού ἐδημιούργησε μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ Παπικοῦ Ἑορτολογίου εἶναι ἱκανό νά μᾶς κάνη νά καταλάβουμε τό μέγεθος της ὑπουλότητος τῆς Μασωνίας.
Τελευταῖα ὅπως διαβάσαμε στόν τύπο, ὁ “Μέγας Διδάσκαλος” τῆς Στοᾶς τῶν Μασόνων Χρῆστος Μανέας, εἶπε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως σέ νεοημερολογίτικο Ναό. Τοῦτο ἀποτελεῖ ἀπόδειξιν, ὅτι ὁ νεοημερολογιτισμός ἀνέχεται τόν Μασονισμόν καί ὅτι ὑπάρχει μυστική ἐσωτερική διασύνδεσις τῆς Μασωνίας μετά μελῶν τῆς νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας.
Πολλοί ὅμως ἀγνοοῦν τί εἶναι ἡ Μασωνία. Γι’ αὐτό στό ἄρθρο αὐτό θά γράψουμε γενικά τινά περί Μασωνίας καί περί τῆς μασωνικῆς ἰδιότητος τῶν πρωτεργατῶν τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου.

Τί εἶναι ἡ Μασωνία;

Η Μασωνία εἶναι μιά μυστική σκοτεινή διεθνής θρησκευτική ὀργάνωση στήν ὑπηρεσία τοῦ Σιωνισμοῦ. Ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ἵδρυμα “πρός εὐόδωσιν ἔργων εὐποιϊας, ἰδία δέ περιθάλψεως ἐνδεῶν καί μορφώσεως ἀπόρων παίδων”. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού κατατάσσεταῖ στίς μυστικές σκοτεινές δυνάμεις, γιατί ἐνώ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι φιλανθρωπική ὀργάνωση στήν πραγματικότητα εἶναι θρησκευτική ἀναβίωση τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν μυστηρίων, εἶναι δηλαδή ὄχι μονάχα θρησκεία ἀλλά καί ἀντιχριστιανική.
Τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού συνιστοῦν τό θρησκευτικό χαρακτήρα τοῦ Μασονισμοῦ μποροῦν νά συνοψιστοῦν ὡς ἑξῆς:
I.- Ὅπως ὅλες ὁι θρησκεῖες, ἔχει καί ὁ Μασονισμός τούς δικούς τοῦ τόπους λατρείας, τίς στοές, πού δέν εἶναι παρά ναοί μέ βωμούς, θυμιάματα, λαμπάδες.
II.- Ἔχει δικές του τελετές μέ λατρευτικό περιεχόμενο, ὅπως εἶναι ἡ τελετή τῆς υἱοθεσίας λυκιδέως, πού ἀντιστοιχεῖ μέ τό χριστιανικό βάπτισμα, ἡ τελετή τῆς συζικῆς ἀναγνωρίσεως, πού εἶναι κάτι ἀνάλογο μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου, τό τεκτονικό μνημόσυνο, τά εγκαίνια τοῦ τεκτονικοῦ ναοῦ.
III.- Ἔχει δικά του τελετουργικά τυπικά καί δικούς τοῦ “ἱερεῖς” τούς μασόνους ἐκείνους πού ἔχουν προχωρήσει στά διάφορα στάδια τῆς μυήσεως.
IV.- Ὑπάρχουν μασόνοι, οἱ ὁποῖοι σέ δημοσιεύματά τους ἔχουν ὁμολογήσει, ὅτι ὁ Μασονισμός ἀποτελεῖ θρησκεία, τήν ὁποία μάλιστα χαρακτηρίζουν ὡς “τήν μεγαλυτέραν θρησκείαν” “παγκόσμιον θρησκείαν” κ.τ.λ.
Λέγεται καί Τεκτονισμός ἤ Ἐλευθεροτεκτονισμός, γιατί ἔχει τήν ἀρχή του στά σωματεῖα τῶν Τεκτόνων (οἰκοδόμων ἤ Massones) τοῦ Μεσαίωνα. Αὐτά ἦταν κλειστές ὀργανώσεις πού εἶχαν μεταξύ τους μυστικά σημεῖα, γιά νά ἀναγνωρίζονται καί νά ὑποστηρίζονται. Ἔτσι ἔχει κληρονομήσει ἕναν κλειστό καί μυστικό χαρακτήρα. Τά μέλη του τά δεσμεύει μέ πολλούς ὅρκους για νά μή φανερώσουν τά μυστικά του. Ὁ υποψήφιος μασόνος ὁρκίζεται νά τηρήσει ἀπόλυτη σιγή γιά ὅσα θά δεῖ καί θά ἀκούσει μέ ὅρκους σάν τόν ἀκόλουθο: “Ὁρκίζομαι οὐδέποτε νά ἀποκαλύψω τά μυστήρια τοῦ βαθμοῦ τούτου (18ος ἀπό τούς 33), νά τηρήσω δέ αὐστηρῶς τούς νόμους καί τούς κανονισμούς τοῦ Τάγματος, ὑπακούων τυφλῶς”. Δέν περιορίζεται ὅμως μόνο στούς ὅρκους, ἀλλά ἀπειλεῖ καί μέ τιμωρία, ἄν ἀποκαλυφθεῖ κάτι. Κατά τό τυπικό τοῦ Α’ βαθμοῦ μυήσεως ὁ ὑποψήφιος στέκεται στό μέσο δύο μασόνων, πού κρατοῦν ξίφη καί ὁ μασόνος ἰερέας λέει: “Τά ξίφη ταῦτα φέρουσι ἐχθροί ἄσπονδοι τοῦ ψεύδους, ἕτοιμοι νά βυθίσωσι τοῦτο καί κατά σοῦ, ἄν ποτέ παραβῆς τάς ὑποσχέσεις σου”.
Πρέπει νά τονισθεῖ ὅμως καί ἡ ἀντιχριστιανικότητα τῆς Μασονικῆς διδασκαλίας, πού σκοπός της εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς θεότητας τοῦ Ἰ. Χριστοῦ, σύμφωνα μέ τήν ἑβραϊκή διδασκαλία, ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅπως τόν πιστεύει ἡ Ὀρθοδοξία καί ὅτι εἶναι ἀπλά ἕνας μεγάλος δάσκαλος, ὅπως ὁ Σωκράτης, ὁ Προμηθέας, ὁ Μωϋσῆς, ὁ Βούδας. Στό βιβλίο τοῦ μαθητοῦ, πού εἶναι τό ἀλφαβητάριο τῆς Μασονίας γράφεται: “Ὁ τεκτονισμός εἶναι ἡ συνέχεια τῶν Ἀρχαιοτάτων Μυστηρίων τῆς Ἀσίας, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Ἑλλάδος καί ἔχει τούς ἴδιους μέ ἐκεῖνο σκοποὐς καί προορισμό... Ὁ σημερινός τέκτων γνωρίζει καλά ὅτι ἡ μὐησίς του στά τεκτονικά μυστήρια τόν ἔκαμε τέκτονα ὅμοιο μέ τόν Ποσειδῶνα καί τόν Ἀπόλλωνα καί τόν Ἀμφίωνα καί τό Χριστό”. Οἱ Μασόνοι ὅμως ἀρνοῦνται καί τήν Ἁγία Τριάδα. Στόν “Πυθαγόρα” τοῦ 1885 γράφονται τά ἑξῆς: “Ὁ Χριστός.... οὐδέποτε ὡμίλησε περί τῆς Χριστιανικῆς Τριάδος, ἥτις ἄλλως δέν θά ἦτο ἄλλο, εἰ μή ἀπομίμησις τῆς Τριάδος τῶν Ἰνδιῶν, τῶν Χαλδαίων ἤ τῶν Αἰγυπτίων. Ἡ Χριστιανική τριάς εἶναι ἱερατική ἐπινόησις”. Οἱ μασονικές ἀρχές εἶναι κράμα ἀρχαίων εἰδωλολάτρικῶν μυστηρίων, θρησκευτικῶν αἱρέσεων καί ἑβραϊκῶν στοιχείων. Γι’ αὐτό καί ἔχει χαρακτήρα συγκρητιστικό μέ πανθεϊστικές τάσεις.
Στό τυπικό τοῦ 30ου βαθμοῦ τῆς Μασονίας διδάσκεται ἡ αἵρεση τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καί σπείρεται ἡ ἀμφιβολία γιά τήν άλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ πού τίθεται στήν ἴδια γραμμή μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες: “Ἕτερον πόρισμα τῆς διδασκαλίας ἡμῶν εἶναι ὅτι πάντα τά μεταφυσικά συστήματα τείνουσι νά φθάσωσι προς τήν ἀπόλυτον πραγματικότητα, οὐδέν ἐν τούτοις δύναται νά εἴπη ὅτι κατέχει τήν τελικήν καί πλήρη ἀλήθειαν”.
Επίσης σύμφωνα μέ τό Τυπικό τοῦ 18ου βαθμοῦ γίνεται βεβήλωση τῆς Μ. Πέμπτης μέ ὑποχρεωτικό γεῦμα στή Στοά, ὅπου σέ Τράπεζα σέ σχῆμα σταυροῦ “παρατίθεται ὁλόκληρος ἀμνός ἐψημένος”. Ἡ ὅλη αὐτή τελετή (ἡ ὥρα καί μέρανύχτα τῆς Μ. Πέμπτης - ἡ κατανάλωση κρέατος σε μέρα μεγάλης νηστείας, ἡ τέλεση τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ ἀπό τούς συνδαιτημόνες μέ τό ποτήρι τοῦ κρασιοῦ - ἀσεβής ἀπεικόνιση τῆς Θείας Κοινωνίας.) εἶναι σατανική, ἀπαράδεκτη γιά ὀρθόδοξους χριστιανούς μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς ὡς Μασῶνοι ἀναφέρονται καί οἱ Πατριάρχες Κων/πόλεως: Βασίλειος ὁ Γ’, Μελέτιος Μεταξάκης, Ἀθηναγόρας κι’ ὁ Ἀλεξανδρείας Φώτιος. Οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Ἀθηνών: Χρύσανθος Δωρόθεος, Χρυσόστομος. Οἱ Μητροπολίτες: Σάμου Εἰρηναῖος, Κεφαλληνίας Δόριζας, Καστοριᾶς Ἰωακείμ, Παριναξίας Χερουβείμ καί “οὐκ ὀλίγοι” ἄλλοι (“Τεκτονικό Δελτίο” ὑπ’ ἀριθ. 74-75/1967 σελ. 301 καί ὑπ’ ἀριθ. 90/1970).
Τέλος, ὁ Μασονισμός διδάσκει ὅτι ή ἐλευθερία σκέψεως καί συνειδήσεως εἶναι ὕπατο ἀγαθό. Καί ὅμως κανένας λόγος δέν ἐκφωνεῖται στίς μασονικές στοές, ἄν προηγουμένος δέν ἐγκριθεῖ ἀπό κάποιον ἀνώτερο. Οὔτε ἐπιτρέπουν καμιά δημοσίευση πάνω σέ μασονικά θέματα χωρίς ἔγγραφη ἄδεια. Πώς λοιπόν συμβιβάζεται ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως μέ τήν λογοκρισία αὐτῆ; Καί πού ὑπάρχει ἐλευθερία συνείδησης, ὅταν ἐκεῖνως πού μυεῖται στή Μασονία δεσμεύει μέ ὅρκο τή συνείδησή του καί μάλιστα πρίν νά δεῖ καί νά ἀκούσει;
Γίνεται λόγος καί γιά ἰσότητα. Ἀπο τό Μασονισμό ὅμως ἀποκλείονται οἱ γυναῖκες, οἱ μαῦροι, οἱ ἀμόρφωτοι, οἱ φτωχοί.
Γενικά ὁ Μασονισμός ἀποτελεῖ θρησκευτικοῦ χαρακτῆρα σύστημα τοῦ ὁποίου ἡ μυστικότητα δέ συμβιβάζεται μέ μιά ἐποχή ὅπως ἡ δική μας πού ἀπαιτεῖ φῶς καί διάλογο.
Εἶναι ἕνα ἀντίχριστο σύστημα, κατασκεύασμα τῶν ἀντιθέων Ἑβραίων. Τό κατασκεύασαν μέ ἕνα καί μοναδικό σκοπό. Νά ἀφανίσουν τήν Χριστιανικήν Πίστιν.
Αὐτά ἐγράψαμε εἰς τά «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ», τόμος τρίτος, Ἀριθμ. φύλ. 147, τόν Μάρτιο τοῦ 1988

Παραθέτομεν καί κάποια ἄλλα στοιχεῖα
εἰλημμένα ἀπό τό ΙΝΤΕΡΝΕΤ ἠλλαγμένα
ὀλίγον κατά τήν διατύπωσιν

Η Μασωνία, εδώ τουλάχιστο στην Ελλάδα αυτοπαρουσιάζεται σαν κάποιο πολιτικο - οικονομικό Σύστημα το οποίο σαν σκοπό έχει να ασχολείται με θέματα που αφορουν την πολιτικη και οικονομία. Αυτη είναι η αυτοπαρουσιαση της. Ομως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αμα κοιτάξεις στα αστυνομικά δελτία όλα τα μεγάλα παράνομα κυκλώματα έχουν κάποια βιτρίνα... Ὁ ὑποψήφιος Μασῶνος ξεκινάει ἀπό τόν 1ο βαθμό, ὅπου παρακολουθεῖ συστηματικά κάποιες συγκεντρώσεις της Στοάς.
Οσο θα είναι σε αυτόν τον πρώτο βαθμό θα τα βλέπει όλα ρόδινα και ιδανικά. Θα κάνει γνωριμίες με άτομα που εχουν χρηματικη δύναμη και πολιτικη ισχύ καθώς θα συμμετέχει σε συζητησεις που αφορούν κάποια θέματα μείζονας πολιτικης σημασίας για την χώρα μας. Επισης θα γραφτεί και σε κάποιους απο τους Μασωνικούς συλλόγους πχ. (Lions) που σαν...σκοπό τους θα νομίζει ότι εχουν την βοηθεια των φτωχων κι ανημπορων συναθρώπων μας. Στον βαθμό αυτό θα μείνει πολύ καιρό και θα δοκιμαστεί έμμεσα άπειρες φορές για να μπορέσει να συνεχίσει....Γιατί, όπως καταλαβαίνεις, σε ένα τόσο κλειστό κύκλωμα χρειάζεται πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη. Αλλά όχι μόνο αυτό...Ολο αυτό το στάδιο της δοκιμασίας το περνά γιατί είναι αδύνατον να 'μπει' κατευθείαν στα 'βαθιά', καθότι καθένας ἔχει κάποιους κανόνες ἠθικῆς που θά ἔκανε νά ἀντιδράσει ἐάν ἔβλεπε τίποτε πραγματικά ύποπτο, παράξενο και διεφθαρμένο. Οι βαθμοί στην Μασωνία είναι 32,.. Για να φτάσεις στον 32ο βαθμό (πραγματικός λάτρης του Εωσφόρου) πρέπει να μην υπάρχει ούτε ένας κανόνας ηθικης επάνω σου... κι αυτό επιτυγχάνεται με την συστηματικη και πληρη διαφθορά σου. Και μην σου φαίνονται εξωπραγματικες οι λεξεις, «μαύρες τελετές», «συμμετοχη σε ομαδικά όργια και ανθρωποθυσίες» .... Κάθε χρόνο εξαφανίζονται μυστηριωδώς εκατοντάδες άτομα που δεν ξαναβρίσκονται ποτέ...Για να γίνεις πραγματικός λάτρης του ἐχθρού' πρέπει να γίνεις ένα με αυτόν. Οι άνομες και διεφθαρμένες πράξεις σου θα προστατεύονται από το το σκοτεινό κύκλωμα.... Ο Μέγας Αρχιτεκτων του Συμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ) τον οποίον πιστεύει ο μασωνισμός είναι ο Σατανάς. Οι Μασώνοι λίγο πριν πάρουν τον 32ο βαθμό τους "γονυπετούν ενώπιον του Μπαθωμέτ (άγαλμα του Σατανά), όστις υπέρκειται του Βωμού ... Κι επειτα δίνουν τον τρομερό και βλάσφημο όρκο τους τον οποίον υπογράφουν με το αίμα τους. Για λόγους καθαρά ηθικούς .... Ὁ ὅρκος αὐτός ἀναφέρεται στο βιβλίο του Leo Taxil ' Τα μυστηρια των Μασώνων' κι εχει επιβεβαιωθεί από όλους εκεινους; που διετέλεσαν μασόνοι καί ὕστερα μετενόησαν καί ἔφυσαν ...Βέβαια ἀπό το κύκλωμα της Μασωνίας δεν ξεφευγεις τόσο εύκολα ζωντανός...

Παραθέτομεν τρία μικρά κεφάλαια ἀπό τήν ἀπολογητική μελέτη τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ὑπό τόν τίτλον: «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ»

«Ἡ «διόρθωσις» (τοῦ Ἡμερολογίου)
ὑπῆρξεν ὑπαγόρευσις τῆς Μασωνίας,
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν σκοτίων δυνάμεων»

«Τόν ἀνωτέρω, ἐντός εἰσαγωγικῶν, τίτλον θέτει εἰς μικράν ἑνότητα τῆς διατριβῆς του ὁ κ. Χριστόδουλος καί ἐναγωνίως προσπαθεῖ νά ἀποφύγη τό θέμα. Παρθέτομεν τήν ἑνότητα:
«στ) Ἡ «διόρθωσις» ὑπῆρξεν ὑπαγόρευσις τῆς Μασωνίας, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν σκοτίων δυνάμεων.
Ὅ τε Μελέτιος Μεταξάκης καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐψέχθησαν ἀπ' ἀρχῆς ὑπό τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὡς μασῶνοι καί θιασῶσται τῆς Οἰκουμενικῆς κινήσεως, τοσούτω μᾶλλον καθ' ὅσον σκοπός τοῦ Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦτο, κατ' αὐτούς, «ὁ βαθμιαῖος παραμερισμός τῶν διαφορῶν (μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν) διά τήν ψευτοσυγκόλλησιν μετά τῆς πανσπερμίας τῶν αἱρετικῶν…
Οὗτοι, ὑπούλως συνωμοτήσαντες κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπέτυχον διά τῆς «διορθώσεως» τοῦ ἡμερολογίου, νά προοδοποιήσωσι «τήν ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας» γενόμενοι ὄργανα τῆς ἀγγλικανικῆς προπαγάνδας καί τῆς «ἀθέου ἑβραιομασωνίας». Καί οὐ μόνον τοῦτο ἀλλά καί συνήργησαν εἰς τήν ἐπιδίωξιν τῶν ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας πρός ἀφανισμόν αὐτῆς, ἐφ' ὅσον «τό ἑορτολόγιον ἐτέθη ὡς προφυλακή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Ἡ συστηματική ἐπανάληψις τῶν ἐπιχειρημάτων τούτων ἐπί μίαν ὁλόκληρον 55ετίαν, καί δή καί ἡ ἀνέρειστος αὐτῶν ἄρνησις ἐκ πηγῶν τοὐλάχιστον ὑπόπτων, ἐν συνδυασμῶ πρός τόν ἰσχυρισμόν τῶν ἐν Ἑλλάδι παλαιοημερολογιτῶν, ὅτι ἡ ἑαυτῶν «Ἐκκλησία» εἶναι ἡ μόνη ἐπί γῆς ἀκαινοτόμητος καί ἄσπιλος, μαρτυρεῖ τήν αὐθαίρετον, ἀλλ' οὐχί καί ἄδολον συσχέτισιν τῶν δύο τούτων ὑποθέσεων, τῆς «διορθώσεως» δηλονότι καί τῶν σκοτίων δυνάμεων, πρός τόν σκοπόν δημιουργίας ὑπέρ αὐτῶν ἐντυπώσεων, καί ἐμφανίσεως τῆς ἡμερολογιακῆς μεταβολῆς ὡς «τοῦ πρώτου φαινομενικῶς μικροῦ ἀνοίγματος» διά τήν εἴσοδον ἐντός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀλλ' ἡ ἀπό τοῦ 1924 διαρρεύσασα μεγάλη χρονική περίοδος, ἀπέδειξεν ὅτι ἡ γενομένη «διόρθωσις» τοῦ ἡμερολογίου δέν εἶχε σχέσιν τινα πρός τόν Οἰκουμενισμόν, ἐνῶ ἀναπόδεικτα παραμένουσι τά περί τῆς τεκτονικῆς ἰδιότητος τῶν δύο Πρωθιεραρχῶν». (Αὐτόθι σελ. 168-169).
Διά τῶν ἀνωτέρω ὁ κ. Χριστόδουλος, προσπαθεῖ νά ἐμβάλη ἀμφιβολίας: α) ὅτι τήν Παπικήν Καινοτομίαν τοῦ νέου Ἡμερολογίου δέν τήν ἐπέβαλον λόγοι Οἰκουμενιστικοί καί β) ὅτι ὁ Μελέτιος Μεταξάκης καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἦσαν ὄργανα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Ἑβραιομασωνίας.
Ἄς ἴδωμεν πρῶτον ἄν ἦσαν μασῶνοι ἤ ἄν εἶχον σχέσιν καί ὑπηρέτουν τήν μασωνίαν καί τόν Οἰκουμενισμόν ὁ Μελέτιος Μεταξάκης καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, καί μετά βλέπομεν καί κατά πόσον λόγοι ἀπολύτως οἰκουμενιστικοί ἐπέβαλον τόν Νεοημερολογιτισμόν ὡς Οἰκουμενισμόν.

Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης ἦτο Μασῶνος

Παρά τάς ἀντιρρήσεις τοῦ κ. Χριστοδούλου, εἶναι ἀποδεδειγμένον ὅτι ὁ Μελέτιος Μεταξάκης ἦτο Μασῶνος. Κατά τό περιοδικόν τῶν Μασώνων «Πυθαγόρας — Γνώμων», οὗτος ἔγινε μασῶνος εἰς τήν Στοάν «Ἁρμονία» τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τήν 15ην Μαρτίου 1910 (βλ. Παύλου Μοναχοῦ «ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ — ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», σελ. 49).
Ἐπί τούτου καί ὁ Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, εἰς τό Ὑπόμνημά του πρός τήν Σύνοδον τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας, τἠν 14.6.1929, λέγει σχετικῶς:
«Ὁ ἔπηλυς οὗτος ἱκανοποιῶν ἁμαρτωλάς θελήσεις καί ἰδιοτελεῖς ἐπιθυμίας ἀλλοδόξων Ἐκκλησιῶν καί μυστικῶν ἑταιρειῶν, εἰς τάς ὁποίας φιλοδοξία τυφλούμενος καί εἰς τήν διαφήμισιν τοῦ ἐγώ του θυσιάζων τά πάντα, 'ώφειλε τήν διαδοχήν εἰς τά ὕπατα τῶν ἐπί μέρους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀξιώματα ἄνοδον αὐτοῦ…».
Καί ἐκ τοῦ «Τεκτονικοῦ Δελτίου», ἀριθμ. 71, Ἰαν. — Φεβρ. 1967, παραθέτομεν:
«Ὁ Μελέτιος, μέ τήν τετράγωνη λογική τους, τό ἀνεξάρτητο καί ἀπαλλαγμένο ἀπό μικρότητες μυαλό του, δέν εἶναι παράξενο ὅτι βρέθηκε ἕτοιμος νά δεχθῆ καί τό ΤΕΚΤΟ:.(*) φῶς.
Τήν πρώτη φορά πού πέρασε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη (1906), γνωρίστηκε μέ τέκτονες. Συνεζήτησε μαζί τους καί τούς ἐντυπωσίασε μέ τό κριτικό καί εὐθύ του πνεῦμα, μέ τίς γνώσεις καί τίς γνῶμες του ἐπάνω στά διάφορα ἐγκυκλοπαιδικά, γενικά, ἐκκλησιαστικά καί θρησκευτικά ζητήματα. Αὐτοί ἐνδιαφέρθηκαν νά μάθουν ποιός ἦταν καί τί εἶχε κάμει ἕως ἐκείνη τή στιγμή. Ὅσα ἔμαθαν τούς παρακίνησαν νά τοῦ ὑποβάλουν, ἔντεχνα, τή δεύτερη φορά πού ξαναβρέθηκε στήν Πόλη (1908), τήν ἰδέα νά γίνη τέκτων. Φαίνεται ὅτι, στήν περίπτωση αὐτή, οἱ Τέκτονες ἐνέργησαν σωστά, ὥστε τό ἐρευνητικό καί φιλοπερίεργο πνεῦμα τοῦ Μελετίου, πού εἶχε ἕως τότε, πολλά ἀκούσει γιά τούς μασώνους στήν Κύπρο καί ἀλλοῦ, νά ζητήση ἀπό τούς συνεργάτες του νά τοῦ δώσουν πληροφορίες γιά τόν Τεκτονισμό, καί ἀφοῦ τούς ἄκουσε, ν' ἀποφασίση, μέ τή γνωστή ὁρμητικότητα καί ἀποφασιστικότητά του νά μιμηθῆ τό παράδειγμα τόσων Ἄγγλων καί ἄλλων ξένων ἐπισκόπων καί νά ζητήση νά γνωρίση καί μυηθῆ καί αὐτός εἰς τά μυστήρια πού κρύβονταν στόν Τεκτονισμό!
Τόν ἔφεραν τότε στήν Στοά «Ἁρμονία», ὑπ' ἀριθμ. 44 τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ζήτησαν ἀπό τήν τότε Μεγάλην Ἀνατολή τῆς Ἑλλάδος τήν ἄδειαν νά τόν μυήσουν καί ὅταν τήν ἔλαβαν, ὁ Μελέτιος δέχθηκε καί τό τεκτονικόν φῶς κατά τίς ἀρχές τοῦ 1909.
Παραμένει στήν Πόλη ἕνα χρόνο ἀκόμη καί μελετᾶ μά πάθος τήν τεκτονική διδασκαλία, πού τοῦ ἐπέτρεψε νά χαράξη μέ πραγματικά τεκτονικό τρόπο, ὅλες του τίς πράξεις καί τά λόγια, ὅπως εἴδαμε κατά τή σύντομη ἐξιστόρηση τῆς δράσης του. Σέ κάθε περίπτωσι, ἡ δικαιοσύνη καί οἱ πραγματικές τεκτονικές ἀρετές, θἄλεγε κανείς, φυσικά καί αὐθόρμητα τόν ὡδηγοῦσαν τί νά πῆ καί πῶς νά ἐνεργήση.
Ὁ ἀδελφός Μελέτιος, μετά τήν μύησή του παρακολουθοῦσε τίς ἐργασίες καί τή δράση τοῦ Τέκτονα παντοῦ ὅπου βρέθηκε στήν πολυτάραχη ζωή του, καί οἱ περιστάσεις καί τό περιβάλλον τοῦ τό ἐπέτρεπαν. Ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού σάν τόν ἀδελφό Μελέτιο, δέχθηκαν τόν Τεκτονισμό καί τόν ἔκαμαν βίωμά των. Καί ὑπῆρξε πραγματική ἀπώλεια ὅτι τόσο γρήγορα ἀνακλήθηκε ἀπό τόν Μ.Α.Τ.Σ. στήν Αἰωνία Ἀνατολή, πρίν ὁλοκληρώση τά ἔργα, μέ τά ὁποῖα ἐστεφάνωσε τό πέρασμά του ἀπό τόν κόσμο μας…». (Αὐτόθι).
Εἶναι ἀρκετά αὐτά διά νά ἴδη καί πεισθῆ καί ὁ κ. Χριστόδουλος καί κάθε ἄλλος, ἄν ἦτο ἤ ὄχι μασῶνος ὁ Μελέτιος. Πῶς ὅμως ἀποτολμᾶ ὁ μέγας οὗτος διδάκτωρ νά ἀποσιωπήση ταῦτα καί νά συνηγορήση ὑπέρ μασώνων; Τοῦτο μᾶς ἐπιτρέπει νά εἴπωμεν ὅτι εἶναι Μασωνική ἀλληλεγγύη. Μασῶνος ὅμως δέν ἦτο μόνον ὁ Μελέτιος Μεταξάκης. ἦσαν καί πολλοί ἐκ τῶν διαδόχων του ὡς ὁ Βασίλειος ὁ Γ΄, ὁ Ἀθηναγόρας, καί ὡς Μασῶνος παρουσιάζεται καί ὁ νῦν Δημήτριος, ὁ ὁποῖος παρά τάς ἀλλεπαλλήλους κατηγορίας, σιωπᾶ ἐνόχως διότι τί δύναται νά εἴπη; Ἀρκεῖ βεβαίως τό γεγονός ὅτι τόν ἀνέχονται οἱ «ὀρθόδοξοι».
Ταῦτα ὅμως κατά τόν νεοφανέντα διδάκτορα κ. Παρασκευα?δη εἶναι «ἀναπόδεικτα»! Ἄς μᾶς εἴπη, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, δύναται ὁ κ. Παρασκευα?δης δημοσίως νά ἀποκλείση τήν σχέσιν του (τήν οἱανδήποτε σχέσιν του) μετά τῆς μασωνίας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Δέν ἦτο μασῶνος ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος;

Ὡσαύτως ὁ κ. Παρασκευα?δης ἀμφισβητεῖ τήν ἰδιότητα τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ὡς Μασώνου, διότι, κατ' αὐτόν, κατά τήν διαρρεύσασαν 60ετίαν δέν ἀπεδείχθη τοιοῦτόν τι! Τό δένδρον ἐκ τοῦ καρποῦ γινώσκεται. Καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἔστω καί ἄν δεχθῶμεν ὅτι δέν ἦτο Μασῶνος, ὅμως ἐκ τῶν ἔργων του ἀποκαλύπτεται ὄργανον τῶν Μασώνων.(16) Τά ἴδια τά ἔργα του βοοῦν, ὅτι, οὐδείς μασῶνος θά ἠδύνατο κάλλιον τοῦ Χρυσοστόμου νά ἐπιβάλη τό ἔργον τῆς Μασωνίας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς αὐτός τό ἐπέβαλεν.
Σύγχρονος ὅμως φωνή ἐξ Ἁγίου Ὄρους (1933) ἰδού πῶς κατελέγχει τήν δήλωσιν τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, καθ' ἥν κατηγορηθείς ὡς Μασῶνος οὗτος ἐδήλωσεν, ὅτι δῆθεν δέν εἶναι:
«Αὐτός ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν εἶναι πρόεδρος σωματείων, ἅτινα τά Μασωνικά σύμβολα φέρουν καί ἀποδεικνύεται ὄργανον ἀπαίσιον τῆς Μασωνίας. Καί ἄν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τήν ἐπίσημον τῆς Ἱεραρχίας γνωμάτευσιν ἀπό 12 Ὀκτωβρίου 1933 κατά τῆς Μασωνίας ἀποφαίνεται, ὅτι «ὁ Μασωνισμός δέν συμβιβάζεται ποσῶς πρός τόν χριστιανισμόν, ἐφ' ὅσον εἶναι σωματεῖον μυστικόν, ἐνεργοῦν καί διδάσκον ἐν κρυπτῶ καί παραβύστω καί θεοποιοῦν τόν ὀρθολογισμόν».
Τοῦτο πράττει διά νά συγκαλύψη μᾶλλον τήν ἐνοχήν του! Ἀποφαίνεται μέν ἐναντίον τῆς Μασωνίας διά τοῦ λόγου, διά νά ἀποτρέψη πᾶσαν ἐναντίον του ἐξέγερσιν τῆς κοινῆς γνώμης, συνεργεῖ δέ ὑπέρ αὐτῆς καί μετά ζήλου τό πρόγραμμα αὐτῆς διά τοῦ ἔργου ἐφαρμόζει! Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης! Μήπως παρά τήν ἀνωτέρω δήλωσίν του δέν ἀνέχεται ψευδοϊεράρχας Μασώνους καί δέν συνεργάζεται μετ' αὐτῶν; Μήπως ἐνώπιόν του δέν ἠνέχθη ἐντός Ὀρθοδόξων Ναῶν ἐν ὀνόματι τῆς Μασωνίας νά ἐκφωνοῦνται ἐπικήδειοι λόγοι εἰς θανόντα μέλη αὐτῆς, χωρίς κἄν νά διαμαρτυρηθῆ; Μήπως δέν ἀνέχεται καθηγητάς τῆς Θεολογίας Μασώνους, χωρίς κἄν νά ζητήση παρ' αὐτῶν νά δώσουν λίβελλον κατά τῆς Μασωνίας;
Ποίαν λοιπόν σημασίαν ἔχουν οἱ λόγοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅταν τά πράγματα κηρύττουν τό ἐναντίον; Ποῖος ἐτάραξε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί διήρεσε τήν Ὀρθοδοξίαν μέ τόν νεωτερισμόν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, τό ἔργον τοῦτο τῆς Μασωνίας; Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰσηγήθη τοῦτο εἰς τήν Ἱεραρχίαν.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος τά πάντα ὑπέρ τούτου ἐξεβίασε ἐν ὀνόματι τάχα τῆς προόδου(;!!!) χάριν δῆθεν τοῦ συμφέροντος τῆς Ἐκκλησίας(!!!), διότι δέν ἔχει οὗτος ἄλλην ἀποστολήν, παρά, καθώς βεβαιοῖ ὁ Σ. Κασσανδρείας, «νά ἐφαρμόση τό ἀντορθόδοξον πρόγραμμα τοῦ συνεταίρου του Μεταξάκη πρός ἐπικράτησιν τῆς ἀπιστίας… Αὐτά κηρύττουν τά πράγματα!..». (Ἀποστασίας Ἔλεγχος 1933).

Μελέτιος Μεταξάκης καί Χρυσόστομος
Παπαδόπουλος τυφλά ὄργανα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Θεωρεῖ ὡς ψόγον ὁ κ. Παρασκευαίδης, τήν κατά τῶν Μελετίου Μεταξάκη καί Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου κατηγορίαν, ὡς τυφλῶν Οἰκουμενιστῶν, αὐτός δέ θεωρεῖ τούτους ὡς «γνησίους ποιμένας» καί «Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας».
Δύο τινά πρέπει νά εἴπωμεν εἰς τόν κ. Διδάκτορα. Πρῶτον ὅτι ἐκεῖνοι οἱ Ἁγιορεῖται ἐπί τῶν ὁποίων συνετρίβη ἡ προδοσία, τό 1924 (ὅρα «Ἀποστασίας Ἔλεγχος»), ἐγνώριζον τί ἔλεγον, ἦσαν ἐλεύθεροι καί εἶχον ζῶσαν Ὀρθόδοξον συνείδησιν. Καί δεύτερον, ὡς φαίνεται ἐκ τῶν πραγμάτων, στερεῖται ὅλων τούτων ὁ κ. Παρασκευα?δης, καί διά τοῦτο καταφρονεῖ καί τούς Ἁγιορείτας καί καταφέρεται κατ' αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τήν κυριολεξίαν ἀπεγύμνωσαν καί ἀπεκάλυψαν τάς ἀσχημίας τοῦ Μελετίου Μεταξάκη καί Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.
Αἱ πηγαί τῶν Ἁγιορειτῶν καί ἡμῶν δέν εἶναι ὕποπτοι, ὡς ἰσχυρίζεται ὁ κ. Παρασκευαίδης, ἀλλά ἐξαναγκαζόμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ὕποπτος εἶναι ὁ ἴδιος ὡς Οἰκουμενιστής καί ὑπερασπιστής Μασώνων. Θά ἀποδείξωμεν εἰς τόν κ. Παρασκευα?δην, ὅτι ὁ Μεταξάκης καί ὁ Παπαδόπουλος ἦσαν τυφλά ὄργανα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ὅτι ὁ εἰσαχθείς ὑπ' αὐτῶν Νεοημερολογιτισμός εἰσήχθη ὡς Οἰκουμενισμός.
Ἡ ὑπό τῆς μάστιγος τῆς Παπικῆς οὐνίας(17) δοκιμαζομένη κατά τόν 16ον αἰῶνα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔλαβεν ὅλα τά μέτρα καί ἀντιμετώπισεν τήν λύμην ταύτην, προφυλάξασα οὕτω τόν πιστόν λαόν. Οὕτως ἑρμηνεύεται ἡ αὐστηρά στάσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ. Ταῦτα ὅμως κατά τόν κ. Παρασκευα?δην καί τούς ὁμόφρονάς του, ἰσχύουν μέχρι τόν παρελθόντα αἰῶνα.
Κατά τάς ἀρχάς τοῦ παρόντος αἰῶνος, μέ τήν ἐμφάνισιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς προσχωρήσεως εἰς αὐτόν Πατριαρχῶν καί λοιπῶν Ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, τά πράγματα «ἤλλαξαν»! Ἡ ὀρθή θέσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ καί τῶν λοιπῶν αἱρέσεων, ἐγκαταλείπεται καί οἱ ὀρθόδοξοι ὑφίστανται προοδευτικῶς ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ἐγκαταλείπουν τούς Πατέρας, ἀναγνωρίζουν ὡς Ἐκκλησίας τάς αἱρέσεις, ἀμφισβητοῦν τήν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ζητοῦν ἕνωσιν ἐν ἀγάπη, οὐχί δέ καί ἐν τῆ πίστει κ.λπ. Τήν ἀπαρχήν δέ τῆς ἑνώσεως ταύτης εἶδον εἰς τήν εἰσαγωγήν τοῦ νέου Ἡμερολογίου, ἤτοι εἰς τόν συνεορτασμόν μετά τῶν αἱρετικῶν.
Ὁ κ. Παρασκευα?δης ὅμως, κατ' ἐντολήν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συμφώνως πρός τήν σκοπιμότητα τῆς ἐργασίας του, ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός δέν ἔχει σχέσιν τινά πρός τόν Οἰκουμενισμόν,(18) οὐδέ οἱ εἰσαγαγόντες αὐτόν εἶχον σχέσιν μέ Μασωνισμόν καί Οἰκουμενισμόν, ὡς κατ' αὐτόν ἀποδεικνύει ἡ ἀπό τοῦ 1924 μέχρι σήμερον διαρρεύσασα μεγάλη χρονική περίοδος!!!
Ἰδού «θεολόγος», «ἐπίσκοπος», «ἐπιστήμων», «ἐρευνητής», «διδάκτωρ» κ.λπ. Τοιοῦτοι ἐάν ἦσαν ὅλοι οἱ θεολόγοι, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ἐπιστήμονες, οἱ ἐρευνηταί… τότε δέν θά ἐχρειάζετο καμμία σκοτεινή δύναμις νά πολεμήση τήν Ἐκκλησίαν. Ἄς ἴδωμεν ὅμως συστηματικῶς τήν ἀλήθειαν καί ἐπί τοῦ θέματος τούτου, ἄν δηλαδή ἔχη σχέσιν ὁ νεοημερολογιτισμός μέ τόν Οἰκουμενισμόν.