ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ([info]kirykos) wrote,
@ 2009-05-02 10:21:00

ΠΑΣΧΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΒΑΣΙΣ
ΠΑΣΧΑ = ΔΙΑΒΑΣΙΣ. ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΔΙ’ ΟΛΙΓΩΝ ΜΕ ΜΙΑΝ ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΟΜΙΛΙΑΝ ΟΛΙΓΟΝ ΠΡΟ ΤΟΥ "ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ" ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΨΑΛΗ ΤΟ «ΙΔΟΥ ΣΚΟΤΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΙ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΝΙΔΙΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ

"... Πάσχα σημαίνει διάβασις. Σημαίνει πέρασμα. Οἱ ῾Εβραῖοι, ὅταν ἔφυγαν ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ Φαραώ, πέρασαν στήν ἀντίπερα ὄχθη τῆς ᾿Ερυθρᾶς θαλάσσης. ᾿Εμεῖς οἱ χριστιανοί, μέ τόν Σταυρό καί τήν ᾿Ανάστασι τοῦ Κυρίου μας περάσαμε ἀπό τήν σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τήν δουλεία τοῦ θανάτου, στήν ἐλευθερία τῆς νέας ζωῆς. ᾿Από δοῦλοι γίναμε ἐλεύθεροι. ᾿Από τό σκοτάδι ἤρθαμε στό φῶς.
Μία εἰκόνα αὐτῆς τῆς διαβάσεως, εἶναι καί ἡ στιγμή αὐτή. Τώρα ἀπό τό σκοτάδι τῆς νύκτας θά περάσουμε στό φῶς, στό ἄπλετο φῶς τῆς ᾿Αναστάσεως. Θά ἀκούσουμε σέ λίγο τό "Δεῦτε λάβετε φῶς". Καί σέ ὅλη τήν ᾿Εκκλησία θά λάμψη τό φῶς τῆς ᾿Αναστάσεως. Θά πλημμυρίσουν τά πάντα. Οἱ καρδιές μας θά εὐφρανθοῦν. Θά χαροῦμε, ὡσάν τίς Μυροφόρες πού ἄκουσαν τό μήνυμα, ὅτι "ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως". Μαζί μέ τούς ᾿Αγγέλους, μαζί μέ ὅλους τούς ῾Αγίους, καί μέ ὅλους τούς ᾿Ορθοδόξους ὅλου τοῦ κόσμου, θά ψάλωμεν τόν νικητήριον καί θριαμβευτικόν ὕμνον! "Θανάτου ἑορτάσωμεν νέκρωσιν, ῞Αδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν". Θά πανηγυρίσωμεν, διότι ἐνεκρώθη ὁ θάνατος καί ἔχασε τήν δύναμίν του. Θά ἑορτάσωμεν θριαμβευτικά, διότι καθηρέθη ὁ ῞Αδης. Καί θά ἀρχίσουμε μία ὄντως νέα ζωή, ῎Αναστάσιμη. Αὐτήν πού μᾶς ἐχάρισε ὁ ᾿Αναστάς Χριστός. Αὐτήν πού ἀρχίζει ἀπό τήν παροῦσαν ζωήν, σάν γλυκεῖα πρόγευσις τῆς αἰωνιότητος καί σάν ἐλπιδοφόρα ἀναμονή τῆς ἀνεσπέρου ζωῆς.
Αὐτές οἱ στιγμές τῆς ἀναμονῆς τοῦ ἀναστσίμου φωτός εἶναι μία εἰκόνα καί τύπος αὐτῆς τῆς προσμονῆς. Αὐτῆς τῆς χαρμόσυνης ἐλπίδος. Καί μία μικρή πρόγευσις τῆς χαρᾶς τῆς αἰωνιότητος.
῞Ομως αὐτό τό πέρασμα πρέπει νά γίνῃ καί πραγματικότης καί γιά τόν καθένα μας προσωπικά. Δηλ. στό κάλεσμα τοῦ ᾿Αναστάντος νά ἀνταποκριθοῦμε. Νά τοῦ δώσουμε τό χέρι μας πού θέλει νά μᾶς βγάλη ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ στό φῶς τῶν ἀρετῶν. Πού θέλει νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας, ὥστε νά πλημμυρίση ἀπό τό φῶς τῆς ᾿Αναστάσεως. Νά διώξουμε ἀπό πάνω μας τά πάθη καί τίς ἀμαρτίες καί νά ἀρχίσουμε μία καινούργια πνευματική ζωή. Νά ἀγωνισθοῦμε ὥστε νά οἰκοδομήσουμε κάτι καινούργιο - πνευματικό μέσα μας. Νά συμπορευθοῦμε μαζί Του στόν δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ, διά νά γευθοῦμε στήν συνέχεια καί τήν χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως. Καί ἄν ζήσαμε μέχρι τώρα ἀντίθετα ἀπό τό θέλημα Του, τώρα νά ἀρχίσουμε μιά μετανοημένη, ἀναστημένη ζωή. Διότι μέ τήν μετάνοια κάτι ἀνασταίνεται μέσα μας. Πρωτίστως ἡ ἐλπίδα στόν ᾿Αναστάντα. Καί ἡ χαρά. Διότι "χαρά ἀνέτειλε ἀπό τό τάφο". ᾿Αλλά καί τό θάρρος καί ἡ παρρησία νά ὁμολογήσουμε τόν ἀναστάντα Χριστόν. Νά γίνωμεν δηλαδή καί ἐμεῖς, ὅπως οἱ μυροφόρες γυναῖκες, μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως. Αὐτές, οἱ μυροφόρες γυναῖκες, ἀξιώθηκαν νά φέρουν τό πιό χαρμόσυνο μήνυμα σέ ὅλο τόν κόσμο. Καί ἐμεῖς νά γίνουμε μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως. Νά ὁμολογήσουμε τήν πίστι μας στόν ᾿Αναστάντα Χριστόν. Καί ἡ ζωή μας νά γίνη ἀναστάσιμη ζωή, πού θά φέρνει μήνυμα χαρᾶς καί ἐλπίδος στόν κουρασμένο ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας. Καί ὅπως μέ τίς λαμπάδες θά πάρουμε τό φῶς τῆς ᾿Αναστάσεως, ἔτσι νά δώσουμε μαζί καί τήν ἀπόφασι, ὅτι θά ἀγωνισθοῦμε νά ζήσουμε μιά καινούργια ζωή. Καί ὅπως τό φῶς τῆς λαμπάδος θά τό μεταδώσουμε σέ ὅλους μέσα στό Ναό καί στά σπίτια μας, ὅταν θά πᾶμε, καί θά λάμψουν τά πάντα, ἔτσι μέ τήν χριστιανική ζωή μας καί τό παράδειγμα μας νά μεταδώσουμε καί σέ ἄλλους, αὐτό τό φῶς, αὐτή τήν χαρά, αὐτήν τήν πίστι καί τήν ὁμολογία, ὥστε ὅλοι μαζί νά ἑορτάσουμε τό πανσεβάσμιον τοῦτο Πάσχα ὄχι τυπικά, ἀλλά οὐσιαστικά, διαβαίνοντες ἀπό τό σκοτάδι τῆς πνευματικῆς ἀκαρπίας, στό φῶς τῆς ἀναστάσιμης καρποφορίας.
᾿Αγαπητοί ἀδελφοί.
Τό σκότος ἦταν ἀκόμη βαθύ, ὅταν οἱ φιλόθεες μυροφόρες γυναῖκες εἶχαν περάσει τά τείχη τῆς θεοκτόνου πόλεως. Πονοῦσαν οἱ καρδιές των διά τόν ἄδικον θάνατον τοῦ Διδασκάλου των. ᾿Εξεκίνησαν, πρίν ξημερώση, διά νά ἔλθουν εἰς τό μνημεῖον, νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Κυρίου μέ μῦρα. ᾿Εβάδιζαν σιωπηλές, μέ φόβο καί τρόμο. Καί ὁ φόβος των ἐκορυφώθη, ὅταν ἔφθασαν εἰς τό μνημεῖον. "Εἰσελθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν καί ἐξεθαμβήθησαν". ᾿Εφοβήθησαν. ᾿Αλλά ὁ ἐξαστράπτων ἄγγελος τάς καθησυχάζει καί τάς ἐνθαρρύνει: "Μή φοβῆσθε" ᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ πίστις σας καί ἡ ἀγάπη σας σᾶς ἔφερε πλησίον τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, μή φοβῆσθε.
Πόσοι ἀπό μᾶς, στήν μακρυνή πορεία τῆς ζωῆς μας δέν καταλαμβάνονται, ὅπως οἱ μυροφόρες γυναῖκες, ἀπό τόν φόβον, διά τό πῶς θά ἀντιμετωπίσουν τά δύσκολα προβλήματα τῆς ζωῆς, διά τό πῶς θά ἀνταπεξέλθουν εἰς τάς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, διά τό πῶς θά προσπεράσουν τήν τρικυμισμένη θάλασσα τῆς ζωῆς των. "Τί θά γίνωμεν;" φωνάζουν ἀπελπιστικά κάποιοι. "Πῶς θά μπορέσουμε νά σταθοῦμε ὄρθιοι σ᾿ αὐτόν τόν ἄνισο ἀγῶνα. Πῶς θά μπορέσουμε νά διαφυλάξουμε τόν ζῆλον μας μέσα στήν παγωνιά τῆς συγχρόνου ἀπιστίας;" Τύραννος ἔχει γίνει ὁ φόβος. Καί ἡ ἀπελπισία καί ἡ παραλυσία φθάνει ἐνίοτε εἰς τό κατακόρυφον.
῾Η φωνή ὅμως τοῦ λευχειμονοῦντος ᾿Αγγέλου ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς. Μή φοβῆσθε. ᾿Εφ᾿ ὅσον ἔχετε πίστιν εἰς τόν ᾿Αναστάντα καί Ἀγάπην ὡσάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες, μή φοβῆσθε. Διότι ὁ ᾿Αναστάς Κύριος διαλύει κάθε φόβον. Καί δίνει τήν δύναμι, καί δωρίζει τήν χαράν καί τήν ἐλπίδα.
῞Οπως λοιπόν οἱ μαθητές ἐχάρησαν ἰδόντες τόν Κύριον, ἔτσι καί ἐμεῖς ἄς χαροῦμε σήμερα χαράν μεγάλην, διότι ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως, καί ἄς πορευθοῦμε νοερῶς μέ πίστι καί ἀγάπη καί ἐλπίδα εἰς τό μνημεῖον καί ἐκεῖ θά φύγη κάθε φόβος καί ἡ χαρά θά εἰσέλθη μέσα μας. Καί αὐτήν τήν χαράν "οὐδείς αἴρει ἀφ᾿ ἡμῶν", (κανείς δέν θά μπορέσῃ νά μᾶς τήν ἀφαιρέση), ὅπως τό διαβεβαίωσεν τό στόμα τοῦ Κυρίου.
῎Ας εὐχηθοῦμε, ἀγαπητοί μας ἀδελφοί, μέ τό "Δεῦτε λάβετε φῶς" πού θά ἀκούσουμε σέ λίγο, νά λάμψουν καί οἱ καρδιές μας ἀπό τό ἀναστάσιμον φῶς, νά φωτισθοῦν καί οἱ ψυχές ὅλων μας, ὥστε νά διαλυθοῦν τά σκοτάδια τῆς ἁμαρτίας. ΑΜΗΝ.

(Post a new comment)

[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]

Hosted by uCoz