kirykos: ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ. ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ. ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΤΟ ΙΓ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟ 15 ΣΕΠΤ. 1954 ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΕΚΔΟΘΕΙΣΗΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΝ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΙΔΩΜΕΝ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟΝ ΡΟΛΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΟΤΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟ ΤΟ 1950 ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΩΣ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ Η ΟΠΟΙΑ («ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΩΣ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ»), ΕΝΩ ΛΗΣΤΡΙΚΩΣ ΠΛΗΝ ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ ΕΠΕΧΕΙΡΗΘΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΗΝ ΤΟ 1971, ΟΜΩΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΗ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΗ ΩΣ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΚΑΙ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ (1997), ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΩΝ (1995) ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ (2005), ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΔΙ’ ΑΛΛΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΤΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ ΤΩΝ ΤΑΥΤΗΝ ΕΞΗΛΘΟΝ ΚΑΙ ΗΛΛΟΤΡΙΩΘΗΣΑΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΞΕΦΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ «ΟΥΔΕ ΨΙΛΗ ΕΠΙΝΟΙΑ» ΟΥΤΕ ΕΜΜΕΣΩΣ, ΟΥΤΕ ΑΜΕΣΩΣ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΩΣ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ».
ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΜΟΥ ΤΟ 1972 ΟΤΑΝ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ Η ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟΚΡΥΒΕΙΣΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΗΝ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ», ΑΠΗΝΤΗΣΑΝ ΟΤΙ Ο Η΄ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ Α¨ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ, ΔΕΝ ΕΦΗΡΜΟΣΘΗ, ΔΙΟΤΙ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΕΤΣΙ ΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΦΑΣΙΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΜΨΗ Η ΚΑΛΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΝ.
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1996 ΜΟΛΙΣ ΔΙΕΠΙΣΤΩΣΕΝ ΟΤΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΔΕΝ ΩΡΘΟΔΟΞΗΣΑΝ, ΩΣ ΕΙΠΟΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΜΟΛΙΣ ΕΠΑΝΗΛΘΟΝ, ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΚΙΟΝΩΝΙΑΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ, ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ, ΤΟ 1976, ΤΩΝ «ΠΕΝΤΕ» ΤΟ 1995 ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΤΟ 2005.
ΟΙ ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΝ ΤΩΝ ΝΑ «ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ» ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ, ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ. Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2007 ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΤΡΑΓΙΚΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ, ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΙΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΦΑΓΕΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ Ο ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣΕΤΕΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΧΑΡΑΞΕΝ ΑΠΟ ΤΟ 1937 Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΟ 1950 ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΕΙΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΗΤΟΙΜΑΖΕ Ο ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΟΤΙ Ο ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ ΤΟΥ ΕΧΑΛΑΣΑΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ.
Ἰδού μικρόν ἀπόσπασμα ἀπό τήν μεγάλην Ὁμολογιακήν Ποιμαντορικήν Ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 15 Σεπτ. τοῦ 1954.

«ΟΥΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩΝ Ο ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΡΚΩΣ ΠΑΛΙΝΩΔΕΙ.

Λέγομεν ὅτι ὁ πρ. Φλωρίνης δέν πιστεύει τίποτε, δέν πιστεύει οὔτε εἰς τό Παλαιόν, οὔτε εἰς τό νέον, δέν πιστεύει εἰς τίποτε. Αὐτό ἀναπηδᾶ μόνον του, ἀφ' ἑαυτοῦ ὅταν ἀναγνώση τις τάς κατηγορηματικάς δηλώσεις τοῦ κ. Νικ. Μπακοπούλου Ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν. Ἀντλοῦμεν ἀπό τάς μακροτάτας δηλώσεις του καί ἀναδημοσιεύομεν χαρακτηριστικά τινα ἀποσπάσματα:

«…Κατά τάς συζητήσεις τάς ὁποίας εἶχεν ἐν συνεχεία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος (Σπυρίδων) μέ τόν πρ. Φλωρίνης, ὁ τελευταῖος αὐτός ἀνεγνώρισε πλήρως τήν ἀνάγκην τοῦ τερματισμοῦ τῆς ἐκρύθμου καταστάσεως τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ καί ὑπεσχέθη νά ἐξαντλήση ὅλην τήν ἐπιρροήν του διά τήν ἐπάνοδον τῶν Χριστιανῶν εἰς τούς κόλπους τῆς ἐκκλησίας, παρεκάλεσε δέ ὅπως τοῦ ἐπιτραπῆ ἐλευθέρα ἐπαφή μέ τούς ἄλλους ἐπισκόπους τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καί τούς ἰθύνοντας τήν κίνησίν των λαϊκούς παράγοντας, εἰς τρόπον ὥστε ἡ διευθέτησις τοῦ ζητήματος νά μή προέρχεται μόνον ἀπ' αὐτόν ἀλλά ἀπό ὅλους τούς ἡγουμένους τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ…Αἱ διεξαχθεῖσαι διαπραγματεύσεις μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπον Σπυρίδωνα εὐωδοῦντο καί ἔφθασαν εἰς σημεῖον νά καταλήξουν εἰς πλήρη ἀναγνώρισιν ἐκ μέρους τοῦ πρ. Φλωρίνης τῆς πλάνης του. Δυστυχῶς οἱ ἡγούμενοι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν παλινώδησαν… Ὅλα τά ἀπεδέχθησαν τόσον ὁ πρ. Φλωρίνης ὅσον καί οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν… Δυστυχῶς ὅμως τήν τελευταίαν στιγμήν παρενέβησαν ἀνεύθυνοι παράγοντες τῶν λαϊκῶν τάξεων, μόνον σκοπόν ἔχοντες τήν ἀνίερον ἐκμετάλλευσιν τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν ἀφελῶν Χριστιανῶν πρός ἴδιον ὄφελος οἰκονομικόν καί ἐπηρέασαν τόν ἀσθενῆ ὡς ἀπεδείχθη χαρακτῆρα τοῦ πρ. Φλωρίνης ὅστις παλινωδῶν ἐδήλωσεν ὅτι δέν τηρεῖ τά ὅσα ὑπεσχέθη…. Χαρακτηριστικῶς ἀναφέρω ὅτι ὅταν ὁ πρ. Φλωρίνης ἐξήρχετο ἀπό τό Νοσοκομεῖον τῆς Βούλας ἐζήτησεν ὁ ἴδιος νά εἰσέλθη καί νά προσευχηθῆ εἰς ἐκεῖ παρακειμένην ἐκκλησίαν. Μετά τήν προσευχήν του ἐν καταφανεῖ συγκινήσει καί κάτωχρος εἶπεν εἰς ἐπήκοον τῶν παρισταμένων ὅτι δέν εἶναι ἐπιτετραμένον νά ἐξακολουθῆ ἡ κατάστασις αὐτή καί ὅτι ἐπανερχόμενος εἰς τάς Ἀθήνας θά ἐπιδιώξη νά τερματίση τό ζήτημα… Πῶς δικαιολογεῖται ὁ πρ. Φλωρίνης ἐνῶ προσηυχήθη εἰς Κανονικόν Ναόν, νά διδάσκη εἰς τούς ὀπαδούς του τό ἀντίθετον;». Καί μετά ταῦτα ἐπηκολούθησε τό ἀνακοινωθέν τῆς Πανελληνίου θρησκευτικῆς Κοινωνίας ἐπί τοῦ ναυαγίου τῶν διαπραγαματεύσεων, διά τοῦ ὁποίου διακηρύσσεται ἡ ἐμμονή εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν (βλέπε «Ἐμπρός» 9 Μαρτίου 1951).

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΣΑ ΤΑΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. Ν. ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ:

Ἀπό τάς δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ κ. Ν. Μπακοπούλου καί τό πολεμικόν ἀνακοινωθέν τῶν Λαϊκῶν ἀναπηδῶσιν ὁλοζώντανα τά ἑξῆς:
1) Ὁ πρ. Φλωρίνης ἐπρόδωσεν ἄλλην μίαν φορά τόν Ἀγῶνα τῆς Ὀρθοδοξίας.
2) Ὁ πρ. Φλωρίνης μή πιστεύων εἰς τίποτε ὑπονομεύει τήν Ὀρθοδοξίαν καί σκοπός του εἶναι νά παραδώση τούς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, χειροδεσμίους καί κατησχυμμένους εἰς τήν Σχισματικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Σπυρίδωνος.
3) Ὅτι πρό τῆς ἀντιστάσεως τῶν «ἐκμεταλλευτῶν» κατά τόν Ὑπουργόν ἤ κατ' ἀλήθειαν πρό τῆς ἐξεγέρσεως τῶν πιστῶν, ἤ «ἀφελῶν Χριστιανῶν» κατά τόν Ὑπουργόν, ὁ πρ. Φλωρίνης ἐπαλινώδησε καί περιεβλήθη ὑποκριτικῶς τήν πανοπλίαν τοῦ Ἀγωνιστοῦ ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αὐτός εἶναι ὁ πρ. Φλωρίνης, αὐτό εἶναι τό ἔργον του, αὐτός ὁ σκοπός του. Προσέχετε, ἀγαπητά ἡμῶν τέκνα ἐν Κυρίω, Προσέχετε, προσέχετε. Προσέχετε, ὑπό τά χρυσούφαντα κρύπτεται ἰσχυρόν τριφασικόν ρεῦμα. Κίνδυνος θάνατος. Προσέχετε… ὁ κίνδυνος δέν εἶναι ἡ «Ἐπίσημος Ἐκκλησία», δέν εἶναι ὁ Σπυρίδων μόνον… ὁ κίνδυνος εἶναι ἡ κακόδοξος παρασυναγωγή τῶν ὑπό τόν πρ. Φλωρίνης, ὁ κίνδυνος εἶναι ὁ πρ. Φλωρίνης.

ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΚΑΙ ΕΝ ΣΧΕΤΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟ «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ», ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΩ:

«Δέον νά ληφθῆ ὑπ' ὄψιν ὅτι ὁ πρ. Φλωρίνης εἶναι ὁ ἀπό τό 1950 εἰσηγητής τῆς «χειροθεσίας» ἐπί τῶν Ἐπισκόπων τῶν χειροτονηθέντων τό ἔτος 1948 ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Ματθαίου. Καί αὐτή ἡ «χειροθεσία», ἡ ὁποία ἐπεδιώχθη ἀπό σκοτεινά οἰκουμενιστικά κέντρα τό 1971 εἰς Ἀμερικήν, εἶναι πού ἔφερε τόν παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν εἰς τόν χῶρον μας, καί ὡδήγησε εἰς τά 3 μεγάλα σχίσματα, τοῦ Καλλίστου (ἐν ἔτει 1976), τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν (τό 1995) καί τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου Νικολάου (τό 2005). Διότι, ἐνῶ, ἀπ' ἀρχῆς ἐδήλωσαν ὅτι εἰς Ἀμερικήν δέν ἀπεδέχθησαν «χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν», ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, ἀλλά μίαν συγχωρητικήν εὐχήν, ὅπως τό ἐδήλωσεν καί ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, εἰς τήν συνέχεια ὑπανεχώρησαν καί ἐδήλωσαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς τήν ἐποχήν του (ὁ Κάλλιστος τό 1976, οἱ «πέντε» τό 1995 καί οἱ τοῦ Ἀνδρέου καί Νικολάου τό 2005) ὅτι εἶναι ὅλοι ἀπό χειροθετημένους. Τοῦτο ὅμως πρέπει νά γίνη σαφές, καί τό ἐπαναλαμβάνομεν διά μίαν ἀκόμη φοράν ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὁ Κλῆρος καί ὁ λαός τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΕΠΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ, ἀλλά κατ' ἄκραν οἰκονομίαν καί διά συγκεκριμένους λόγους, ἤτοι διά νά ἑνωθοῦν μέ τήν Ἐκκλησία καί οἱ Φλωρινικοί καί νά μή προφασίζωνται, τό ὑφ' ἑνός, ἐδέχθησαν μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν. Αὐτό δέχεται καί σήμερον καί αὐτή εἶναι ἡ ἀπ' ἀρχῆς καί πάντοτε ἡ Ὁμολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος. Καί ὅσοι δέν ἀποδέχονται αὐτήν τήν Ὁμολογίαν, θέτουν τούς ἑαυτούς των ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τάς παλαιοημερολογιτικάς ὁμάδας καί παρατάξεις, αἱ ὁποῖαι κινοῦνται εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τάς ἰδίας συνεπείας μετά τοῦ νεοημερολογιτικοῦ τοιούτου. Ἀποκαλυπτικά αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς ἐπιβολῆς καί προδοσίας εἶναι τά Ἀπαλλακτικά Βουλεύματα τοῦ 1976 καί τοῦ 1991, ἡ «Διακήρυξις Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Φλωρινικῶν Χρυσοστόμου Κιούση τό 1994, αἱ δηλώσεις καί αἱ παρά τῶ Μόσχα Ἀλεξίου ἐνέργειαι τοῦ κ. Χριστοδούλου τό 2001, ἡ παραίτησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου τό 2003 ὑπέρ τοῦ Νικολάου, ὡς ἔχοντος ὑπέρ αὐτοῦ τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα καί ἐν τέλει ἡ ὁμαδική ὑπαναχώρησις ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας τῶν περί τόν Ἀρχ/πο Ἀνδρέα καί ψευδαρχιεπίσκοπο Νικόλαο Ἀρχιερέων κατά τό ἴδιον ἔτος, καί ἡ ἐπίμονος ἄρνησίς των νά ἀποδεχθοῦν νά συνομολογήσουν τήν καλήν Ὁμολογίαν, γεγονότα τά ὁποῖα τούς ἐξέβαλον ὁριστικῶς τῆς Ἐκκλησίας.

ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ. ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ