kirykos: ΣΥΝΟΨΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΜΑΙΟΥ

ΣΥΝΟΨΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΜΑΙΟΥ - ΙΟΥΝΙΟΥ 1935
Πρίν εἰσέλθωμεν εἰς τό θέμα τῆς εἰσηγήσεως, τό ὁποῖον καλύπτει τήν περίοδον ἀπό τήν ἐξορίαν τῶν Ἀρχιερέων (8/21.6.1935) μέχρι τό 1937, παραθέτομεν συνοπτικῶς τά γεγονότα, τά ὁποῖα ἐσημειώθησαν ἀπό τῆς ἐπιστροφῆς τῶν τριῶν Ἀρχιερέων μέχρι καί τῆς ἐξορίας αὐτῶν, ἤτοι, ἀπό 13/26.5.1935 ἕως 8/21.6.1935.

Τήν 13/26.5.1935, οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος ἀποκηρύσσουν τόν Νεοημερολογιτισμόν καί ἐπιστρέφουν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Τήν ἰδίαν ἡμερομηνίαν, ἀποστέλλουν πρός τόν καινοτόμον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον καί τήν Ἱεραρχίαν του τήν περίφημον Δήλωσιν — Διακήρυξιν, ἐνῶ, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου παρά τόν Κολωνόν, ἐτέλεσαν πανηγυρικόν Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον καί ἀπηύθυνον τό γνωστόν Διάγγελμα πρός τούς Γ.Ο.Χ.

Τήν ἑπομένην Κυριακήν, 20.5.1935 Π.Η. (2.6.1935 Ν.Η.), μετέβησαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας παρά τήν Κερατέαν Ἀττικῆς, ὅπου ἐγένοντο δεκτοί μέ Βυζαντινήν μεγαλοπρέπειαν ὡς Ὁμολογηταί τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τήν Τετάρτην, 23.5.1935 Π.Η. (5.6.1953 Ν.Η.), ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς εἰς Ἐπίσκοπον Κυκλάδων ὁ Ἀρχ/της Γερμανός Βαρυκόπουλος τήν Πέμπτην, 24.5.1935, ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς εἰς Ἐπίσκοπον Μεγαρίδος ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χριστόφορος Χατζῆς· τήν Παρασκευήν, 25.5.1935, ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς εἰς Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Διαυλείας ὁ Ἀρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Λιώσης καί τό Σάββατον, 26.5.1935, συνεδριάσασα ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐξέλεξεν παμψηφεί καί ἐχειροτόνησεν κανονικῶς εἰς Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Βρεσθένης, τόν Ἱερομόναχον καί πνευματικόν προϊστάμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας, Ματθαῖον Καρπαθάκην.

Τήν Κυριακήν, 27.5.1935 Π.Η. (9.6.1935 Ν.Η.), ἀνακοινοῦται ἐπισήμως ἡ συγκρότησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., γεγο ὅπερ προεκάλεσεν μεγίστην ταραχήν εἰς τόν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον καί τήν ὑπ' αὐτόν Νεοημερολογιτικήν Ἱεραρχίαν, ἥτις διατάσσει τόν πε τῶν τριῶν Ἀρχιερέων, ἐνῶ παραλλήλως συνεδριάζει καί ἀποφασίζει νά πλήξη τούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς διά καθαιρέσεως, εἰς τήν ὁποίαν ὅμως συναντᾶ ἀντιρρήσεις ἐκ μέρους Συνοδικῶν Ἀρχιερέων.

Τήν 17 (30) Μα?ου 1935, οἱ Συνοδικοί Ἐπίσκοποι, Ὕδρας Προκόπιος, Σάμου Εἰρηναῖος καί Ἀκαρνανίας Ἱερόθεος, πρό διλήμματος εὑρισκό, ὑπέβαλον πρός τήν Δ.Ι.Σ. τό ἀπό 29.5.1935 (Ν.Η.) ὑπόμνημά των, δι' οὗ ἐδήλουν ὅτι «εὑρίσκονται εἰς τήν ἀνάγκην νά ὑποβάλωσι πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τήν παραίτησίν των ἀπό τῶν Συνοδικῶν αὐτῶν καθηκόντων, μή δυνάμενοι νά συμμορφωθῶσιν πρός τήν χαραχθεῖσαν ὑπό τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱ. Συνόδου γραμμήν κατά τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν», ἤτοι τῶν Δη Γερμανοῦ, πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου. (Ὅρα Μητρ. Δημητριάδος Χριστοδούλου Παρασκευα?δη «Ἱστορική καί Κανονική Θεώρησις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ ζητήματος» σελ. 241 Ἀθήνα 1982).

Τήν 12.6.1935 (Ν.Η.), ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος μέ τήν συνεργασίαν τοῦ Κορινθίας Δαμασκηνοῦ, πείθει τόν Πρωθυπουργόν Π. Τσαλδάρην καί διά Ν.Δ. ὑπογραφέντος ἐντός μιᾶς νυκτός, τροποποιεῖται ὁ Νόμος 5383/1932 σχετικῶς μέ τά πρωτοβάθμια δι' Ἀρχιερεῖς Συνοδικά Δικαστήρια, ὥστε νά μή δύνανται καταδικασθέντες Ἀρχιερεῖς νά ἀναστείλουν τήν ποινήν των δι' ἀνακοπῆς ἤ ἐφέσεως καί νά μήν ματαιοῦται ἡ δίκη ἐκ τῆς μή παρουσίας ἐν τῶ δικαστηρίω ὅλων τῶν Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, ἀλλά τῶν 3/4 τουλάχιστον.·(*)

Τήν Τρίτην, 29.5.1935 Π.Η. (ἤ 11.6.1935 Ν.Η.), οἱ Ἀρχιερεῖς τίθενται ὑπό αὐστηράν ἀστυνομικήν ἐπιτήρησιν εἰς τά Γραφεῖα τοῦ Ἀγῶνος, Ἀριστοτέλους 37.

Τήν Πέμπτην, 31.5.1935 Π.Η. (13.6.1935 Ν.Η.), ἡ συγκροτηθεῖσα ἑπταμελής Ἱερά Σύνοδος τῆς «Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας» ἀποστέλλει πρός τήν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δεύτερον ἔγγραφον, δι' οὗ δέν ἀναγνωρίζει τό δικαίωμα νά κριθῆ αὕτη, Κανονική καί Ὀρθόδοξος Σύνοδος, ἀπό ἤδη ἐν ὑποδικία τελοῦσαν Σύνοδον.

Τήν αὐτήν ἡμέραν, διεφημίσθη ὅτι τό Συνοδικόν δικαστήριον ἀπεφάσισεν τήν καθαίρεσιν τῶν τεσσάρων μόλις χειροτονηθέντων Ἀρχιερέων, ἤτοι τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ, τοῦ Μεγαρίδος Χριστοφόρου, τοῦ Διαυλείας Πολυκάρπου καί Βρεσθένης Ματθαίου. Τοῦτο δέν ἦτο πράγματι γεγονός, διεφημίσθη δέ πρός ἐκφοβισμόν τῶν τριῶν ἤ ἦτο ἁπλή πρόθεσις, ἡ ὁποία δέν ἐπραγμα, δοθέντος ὅτι ἡ ἄκυρος καθαίρεσις τῶν τεσσάρων ἐγένετο τήν 3.7.1935 (Ν.Η.).

Τήν 1/14.6.1935, συνεδριάζει τό Πρωτοβάθμιον δι' Ἀρχιερεῖς Δικαστήριον τῶν καινοτόμων καί «καθαιρεῖ» τούς Ἀρχιερεῖς Δημητριάδος Γερμανόν, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον καί Ζακύνθου Χρυσόστομον.

Τήν 7/20.6.1935, οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς κυκλοφοροῦν τήν περιώνυμον «Ἀ Ἐγκύκλιον» ἀπευθυνομένην πρός τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἐν τῆ ὁποία τονίζουν χαρακτηριστικῶς: «…Τούτου ἕνεκα συνιστῶμεν εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισμαῆς Ἐκκλησίας καί τῶν σχισματικῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διότι οὗτοι ἠθέτησαν ἀποφάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πασῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον. Ὅτι δέ ἡ σχισματική Ἐκκλησία δέν ἔχει χάριν καί ἅγιον Πνεῦμα, τοῦτο διαβεβαιοῖ καί ὁ Μ. Βασίλειος λέγων τά ἑξῆς: «Εἰ καί περί μή Δόγματα οἱ Σχισματικοί σφάλοιντο, ἀλλ' ἐπειδή τοίγε κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός, ἐστι, κατά τόν θεῖον Ἀπόστολον, ἐξ οὗ τά μέλη πάντα ζωοῦται καί τήν πνευματικήν, αὔξησιν δέχεται, οὗτοι δέ τῆς ἁρμονίας τῶν μελῶν τοῦ Σώματος ἀπερράγησαν καί οὐκέτι παραμένουσαν αὐτοῖς ἔχουσι τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅ τοίνυν οὐκ ἔχουσιν, πῶς ἄν τοῖς ἄλλοις μεταδοῖεν;» (ὅρα Κ.Γ.Ο. Τόμος 25/1980 Τεῦχος 34 σελ. 22—23).

Τήν Παρασκευήν, 8/21 Ἰουνίου, ἀπέρχονται εἰς τόν τόπον τῆς ἐξορίας: ὁ Δημητριάδος Γερμανός εἰς τήν Μονήν Χαζεβιωτίσσης Ἀμμοργοῦ, ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος εἰς τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ὀλύμπου, ἐνῶ ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, ὅστις ἐπρόκειτο νά μεταβῆ εἰς τήν Μονήν Ρόμβου Αἰτωλοακαρνανίας, τήν 5/18.6.1935, ἤσκησεν ἔφεσιν κατά τῆς ἀποφάσεως τοῦ Α΄βαθμίου δι' Ἀρχιερεῖς Δικαστηρίου, ἡ ὁποία, παρά τόν τροποποιηθέντα νόμον, ἐγένετο δεκτή.

Τήν 16.7.1935 (Ν.Η.), ἐκδικασθείσης τῆς ἐφέσεως αὐτοῦ, τό Β΄βάθμιον δι' Ἀρχιερεῖς Συνοδικόν Δικαστήριον, αἴρει ἀμέσως τήν καθαίρεσιν, καί ἀποκαθιστᾶ αὐτόν εἰς τόν θρόνον τῆς Ζακύνθου ἐπιβαλόν μόνον ἑξάμηνον ἀργίαν (Κ.Γ.Ο. τόμος 25 1980 τρεῦχος 35-36 σελ. 30 καί Χριστ. Παρασκευα?δη σελ. 251).

Τήν 3.7.1935 (Ν.Η.), ἡ Νεοημερολογιτική Ἱεραρχία ἀναγνωρίζει τάς χειροτονίας τῶν τεσσάρων νέων Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί τούς παραπέμπει νά δικασθοῦν ὑπό τοῦ Α΄βαθμίου δι' Ἀρχιερεῖς Δικαστηρίου, τό ὁποῖον αὐθημερόν διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3/3.7.1935 ἀποφάσεώς του ἐπιβάλλει αὐτοῖς «τήν ποινήν τῆς καθαιρέσεως καί τοῦ 5ετοῦς σωματικοῦ περιορισμοῦ εἰς Μονάς», ἤτοι: Τοῦ Μεγαρίδος Χριστοφόρου Χατζῆ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ταξιαρχῶν Σερίφου, τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Καθαρῶν Ἰθάκης, τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου Καρπαθάκη, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγ. Διονυσίου Στροφάδων καί τοῦ Διαυλείας Πολυκάρπου Λιώση, εἰς τήν Μονήν Εὐαγγελιστρίας Σκιάθου (ὅρα Χριστ. Παρασκευαίδη σελ. 253).