kirykos: Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΡΑΠΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΕΦΕΤΟΣ Η 14η ΜΑΙΟΥ (Ε.Η.), ΚΑΘ’ ΗΝ ΤΙΜΩΜΕΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (+14 ΜΑΙΟΥ 1950), ΣΥΝΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ ΤΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠ’ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ, ΕΤΕΛΕΣΑΜΕΝ ΜΕΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥΤΟΝ, ΔΕΝ ΕΨΑΛΑΜΕΝ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ ΤΩΝ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΑΓΙΩΝ, ΑΦΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΨΑΛΛΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ. ΔΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΘΑ ΤΙΜΗΣΩΜΕΝ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΟΥΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ, ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.

Παραθέτομεν τό Συναξάριον τοῦ ἁγίου Θεράποντος, τόν ὁποῖον ἀς παρακαλέσουμε νά διαφυλάττει τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας ἐν τῆ καλῆ Ὁμολογία καί τόν πρό ἔτους χειροτονηθέρντα νέον Μητροπολίτην Κιτίου Παρθένιον νά τόν ἐνδυναμώνη εἰς τήν ἰεράν ἀποστολήν τῆς διαποιμάνσεως τοῦ ἐμπιστευθέντος εἰς αὐτόν ποιμνίου, τό ὁποῖον πρό 1100 περίπου ἐτῶν ἐποίμανε ὁ τιμώμενος ἅγιος. Καί θά παρακαλέσωμεν, ὅσους ἀναγνώσουν τό παρόν Συναξάριον νά προσέξουν τήν Ὁμολογίαν τοῦ Ἁγίου Θεράποντος διωκομένου ὑπό τῶν τότε Εἰκονομάχων. Ὡμολόγησεν ὅτι : «Ὑπέρ τῆς τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μου ἁγίας Εικόνος, ἑτοίμως ἔχω μεληδόν κατατμηθήναι» καί ἄν δέ κατανοοῦν αὐτήν τήν καλήν Ὁμολογίαν, τήν σύμφωνον μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀς ἐπικοινωνήσουν μαζί μας νά τούς τήν ἐξηγήσωμεν, διότι εἶναι φρικτόν αὐτό πού γίνεται ἀπό τούς σημερινούς «Βαρλααμιστάς» (πέντε πρώην Μητροπολίτας καί τούς Νικολαίτας) νά διαστρέφουν τήν ἀλήθειαν, παραχαράσσοντες τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπί τοῦ δόγματος τῶν ἱερῶν Εἰκόνων....Ἄν σήμερα ζοῦσε ὁ ἅγιος Θεράπων, καί ὡμολόγει αὐτά πού ὡμολόγησε τότε, οὗτοι οἱ παπόφρονες καί παραχαράκται τῆς ἀληθείας, θά ἔκαμνον τά ἴδια εἰς τόν ἅγιον.... «Οἱ δε αλιτήριοι, χερσί και ποσί δεσμεύσαντες τον Άγιον, ἐναπέρριψαν ζοφώδει φρουρᾶ». Ἀλλά μήπως τά ἴδια δέν κάμνουν ἐν ὀνόματι τῆς εἰκονολατρείας των, μέ ἄλλο τρόπο βέβαια, οἱ σημερινοί ἐν τισι διάδοχοι ἐκείνων τῶν «ἀλιτηρίων...» Μέχρι πότε ἀγαπητοί (ἐκ τῶν πέντε καί τῶν Νικολαϊτῶν) θά διαστρέφετε τήν ἀλήθειαν; Μέχρι πότε θά ὑπερασπίζεσθε τά ψεύδη τῶν παπικῶν ὡς ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν δέ ἀλήθεια, τήν ὀποίαν ὡμολόγησεν ὁ ἅγιος, ὡς πλάνην καί αἵρεσιν. Ἀλλά ἐπ’ αὐτοῦ θά ἐπανέλθωμεν. Ἐπί τοῦ παρόντος ἀς παρακολουθήσωμεν τό σύντομον Συναξάριον τοῦ ἁγίου.

Συναξάριον

Την ιδ του αυτού μηνός Μαίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Θεράποντος του Θαυματουργού

Ούτος ο μακάριος είλκε μεν το γένος εκ της των Αλαμάνων χώρας, εξ ευγενών γεννητόρων και ευσεβών καταγόμενος. Αλλά νηπιόθεν της του γένους λαμπρότητος, και των βιοτικών απάντων καταφρονήσας, επειδή τα ιερά γράμματα εξεπαιδεύθη, και πλήρης τούτων εγένετο, ταις ιεραίς Εκκλησίαις εσχόλαζε, τας θείας Γραφάς καθ’ εκάστην επαναγιγνώσκων, και βίον λιτόν μετερχόμενος, και προιούσης της ηλικίας, πάσαν την έφεσιν αυτού προς επίδοσιν αρετής και Θεώ αρέσκειν επιδούς, πάση σκληραγωγία και εγκρατεία εαυτόν καθυπέβαλλεν. Ούτω δε πάντα βαθμόν Εκκλησιαστικόν παραλλάξας, ασκήσει και θεία γνώσει ελλαφθείς, ένθερμος κήρυξ του Χριστού ανεδείκνυτο. Του δε Επισκόπου της ιδίας πατρίδος τον βίον απολιπόντος, εκ θείας προνοίας, ψήφω του φιλοχρίστου λαού κανονικώς, επίσκοπος αναδειχθής καιπερ μη βουλόμενος, Αρχιερεύς ούτος καθίσταται, και της οικείας πατρίδος τους οίακας εγχειρίζεται. Κάλλιστα δε διαλάμψας εν τη Εκκλησία, το της αρχιεροσύνης κατεκόσμησεν αξίωμα, και γέγονε διδάσκαλος της Ορθοδοξίας, ακριβής, πολλούς μεν τω Χριστώ προσαγόμενος, πολλούς δε από και διαφόρων αιρέσεων, εις την αληθή και ορθόδοξον πίστιν καθοδηγών.

Ούτος ουν επί πολλοίς έτεσι το του Χριστού ποίμνιον θεαρέστως ποιμάνας, επειδή ο των ζιζανίων σπορεύς, πόλεμον άσπονδον κατά της Εκκλησίας εκίνησε, του μη προσκυνείν τας αγίας και σεπτάς Εικόνας, στερρώς κατά των Εικονομάχων αντιταξάμενος, ήλεγξεν αυτούς, αιρετικούς και αθέους και ασεβείς αποκαλέσας. Οι δε, μη ανεχόμενοι τας ύβρεις, τας σάρκας του Αγίου κατέξεον όνυξιν.Ο δε άγιος, ευχαρίστως πάντα υποφέρων, έλεγεν προς τους παρόντας. «Υπέρ της του Χριστού και Θεού μου αγίας Εικόνος, ετοίμως έχω μεληδόν κατατμηθήναι». Οι δε αλητήριοι, χερσί και ποσί δεσμεύσαντες τον Άγιον, εναπέρριψαν ζοφώδει φρουρά, και εσφραγισμένων των θυρών ουσών, Άγγελος Κυρίου εν τη νυκτί εκείνη, απέλυσε τον Άγιον εκ των δεσμών αυτόν εκ τρίτου και είπεν αυτώ : «Τάχυνον, και πορεύθητι. Εισακούσθη η δέησίς σου, γνήσιε Μαθητά του Χριστού». Τη δε έωθεν εξαγαγόντες τον Άγιον, ως είδον αυτόν αμετάθετον, τύπτοντες αυτόν απεδίωκον. Ο δε φησι προς αυτούς, «Επειδή αδιόρθωτοι μένετε, και γαυριώντες αλαζονεύεσθε κατ’εμού, ήδη έφθασεν εφ’υμάς η οργή του Κυρίου, ημιξήρους αποκαθιστώσα, ίνα δι υμών και οι λοιποί σωφρονισθώσιν».
Και άμα τω λόγω, ως είδος αστραπής εξ ουρανού κατελθούσης, μετά φρικώδους βροντής, ημιξήρους αυτούς απειργάσατω, ο δε Άγιος, μετά την θείαν εκείνην επιφάνειαν, την πόλιν εκείνην καταλιπών, ανήλθε εις Ιεροσόλυμα. Εν δε τω μέλλειν αποδημήσαι της πατρίδος, ευχαριστηρίους αφήκε φωνάς, ότι την πόλιν αυτού, πολυάνθρωπον ούσαν, και τοσούτον τη αιρέσει πλήθουσαν, επί της εναντίας τάξεως κατέλιπεν.

Άπαντας ουν τους ιερούς τόπους περιελθών, και την οφέλειαν παρ’ εαυτώ θησαυρίζων, θαύμασι και τέρασι πολλούς κατέπληξεν, όθεν και μέγας θαυματουργός ανεφάνη. Επ’ αυτήν γαρ την Ιερουσαλήμ, εν μια των ημερών παριόντος του Αγίου, γύναιον εξ’ Εβραίων αυτώ προσυπαντά, ούτινος τον παίδα τεθνηκότα εξεκόμιζον, και οία μήτηρ, αμέτρως εκόπτετο ταύτην δε κατοικτηρήσας ο Άγιος, και την δεξιάν τω τεθνηκότι προτείνας, λέγει «Έγειραι, φησίν εν ονόματι Ιησού Χριστού, όν οι άνομοι Εβραίοι εσταύρωσαν επί Ποντίου Πιλάτου». Και ο λόγος ευθύς ζωτικήν αυτώ δέδωκεν ανέγερσιν. Η δε μήτηρ επί τα ίχνη του Θαυματουργού Θεράποντος προσπεσούσα είπεν « Όν ανέστησας, δι ύδατος αναγέννησόν συν εμοί».
Μετά δε ταύτα, χρόνο έτι ικανόν διαβιβάσας, και θαύματα μεγάλα, τη του Χριστού επικλήσει, εις την περιφανή Κύπρον απέπλει, ένθα ξενισθείς παρά Σωσίω τινί, χαλεπώς ασθενούντι, ιάσατο αυτόν και την γυναίκα αυτού, επί χρόνοις εννέα πυρέσσουσαν επί κλίνης, κρατήσας της χειρός, ανίστησιν υγιά. Και έτεροι πολλοί νόσους έχοντες ποικίλας, υγιάνθησαν δια της επιθέσεως των χειρών του Αγίου, και τους αιρετικούς Θεοπασχίτας γενναίως διήλεγξεν. Οθεν εξ’αυτών, άνθρωπος τις αυθάδης και υπερήφανος δέδωκε ραπίσματα τω Αγίω. Μεθ’ημέρας, μεταμεληθέντος του αιρετικού, και συγχώρησιν παρά του Αγίου ζητήσαντος δια την τολμηρίαν, ο Άγιος, ουκ έδωκεν αυτώ συγγνώμην, αλλ’ απεπέμψατο, επαρασάμενος αυτόν είναι κεχωρισμένον της δόξης του Χριστού. Είπε γαρ, ότι τον Κύριον είδε κατ’ όναρ, εν σχήματι παιδίου νεογνού, υπέρ τον Ήλιον εξαστράποντα και περιβεβλημένον λευκόν χιτώνα διερρηγμένον από κεφαλής μέχρι ποδών, ο δε διαρρήξας τον χιτώνα, αυτός έστι και οι ομόφρονες αυτώ.Οι δε ευσεβείς των Κυπρίων εκπλαγέντες την μεγάλην του Αγίου αρετήν και ο τότε Πρόεδρος αυτών, μαθών δια αποκαλύψεως κόσμου περί του Αγίου, ικετεύων μετά παρακλήσεως μένειν εν τη Νήσον τον Άγιον, ίνα πολλοῖς όφελος και σωτηρίας ψυχής γένηται και προίστασθαι μερικώς Εκκλησίας μίας της κατά Κύπρον κειμένης, ήτις και τω αιγιαλώ προσεπέλαζεν. Ου πολλού δε χρόνου παρελθόντος και επιδρομής αλλοφύλων Αράβων κατά της Κύπρου γενομένης, (οπότε Μοναστήρια και Εκκλησίαι κατεσκάφησαν, και πολλούς ανηλεώς κατέσφαζον), συλλαβόντες οι διώκται ούτοι και τον Άγιον, εν τη Εκκλησία λειτουργούντα, απεκεφάλισαν και κατέσφαξαν αυτόν έμπροσθεν της αγίας Τραπέζης ου γενομένου, ωδαί και μελωδίαι Ασωμάτων Δυνάμεων περί το σώμα του μακαρίου Θεράποντος ανεπέμπετο, και το ξένον θέαμα, τους πιστούς εις ευχαριστίαν Θεού εκίνησεν, τους δε σφαγέας Άραβας κατέπληττε, οί και μεταμελείσθαι επί τω ανόμω θελήματι εβιάζοντο.Ο δε Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς, υπό των πιστών κηδευθείς, την ατελεύτητον και αγήρω μακαριότητα κεκλήρωται. Το δε τίμιον αυτού λείψανον ανηνέχθη εις Κωνσταντινούπολιν μετά πάροδον πολλών χρόνων, των Αγαρηνών βουλευσάμενων τη Κύπρω επιτίθεσθαι, αυτού του Αγίου δι’ επιφανείας μετατεθήναι κελεύσαντος. Και νυν ένθα κείται, πηγάς θαυμάτων αναβλύζει εκάστοτε.