kirykos: Η ΓΝΗΣΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΙΑΔΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΑΤΟ ΕΤΗ (1908

Η ΓΝΗΣΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΙΑΔΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΑΤΟ ΕΤΗ (1908 – 2008)
(Μετάφρασις ἐκ τοῦ Ἀγγλικοῦ)

.....

Αὐτὸ τὸ συνεχὲς θαῦμα ἐπανελήφθη μόλις πρόσφατα, ὅταν ἔμεινε στήν Ἑλλάδα δι’ ἄλλην μίαν φοράν μόνον ἔνας Ὀρθόδοξος καί Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης, ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος. Ἀληθινά, ὅλοι οἱ ἀντίπαλοι καὶ οἱ προδότες θεώρησαν ὅτι ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος θὰ ἠφανίζετο, καὶ ὅτι κανένας δὲν θὰ παρέμενε πιστὸς στην Ὁμολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας, τήν ὁποίαν διεφύλασσε ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος. Ἀλλὰ ἀντιθέτως πρός τά προδοτικά σχέδια των, ὄχι μόνο ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ πάλι διεφυλάχθη ἀκέραια καί παρεδόθη ἀνόθευτος, ἀλλὰ καὶ ἡ πραγματικὴ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στην Ἑλλάδα ἔχει λάβει νέας δυνάμεις (ἔχει αὐξηθεῖ τό ποίμνιό της) ἀπό τό γεγονός, ὅτι οἱ Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Κύπρου, τῆς Ῥωσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς (μὲ τις ὁποῖες ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας ἤταν στην κοινωνία ἀπό δεκαετιῶν), καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ῥουμανίας (που βγῆκε ἀπό τίς Κατακόμβες μόλις πρόσφατα) ὄλες βρήκαν στο πρόσωπο τοῦ Μητροπολίτου Κήρυκου ἔναν ἀληθινό καί Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη. Κατὰ συνέπεια, αὐτὲς οἱ ἐκκλησίες δεν θέλησαν να εἶναι σέ κοινωνία μὲ ὁποιεσδήποτε ἀπό τις πολυάριθμες «Συνόδους» ἀποτελούμενες ἀπὸ πολυάριθμους ἀλλὰ προδότας ἐπισκόπους. ‘Επέλεξαν να εἶναι σέ κοινωνία μὲ ἐκεῖνον τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸν ἱεράρχη που πάλεψε θαρραλέα για τὴν Ἀλήθεια. Ἀκόμα κι ἂν ἔμεινε μόνος, ἐπίστευαν, ὅτι ἐπειδὴ ἤταν μὲ τὸν Χριστό, εἶναι μέ τήν ‘Αλήθεια, εἶχε τὴν «πλειοψηφία». Ἔβλεπαν καί βλέπουν ὅτι μέσῳ αὐτοῦ (τῆς Ὁμολογίας του) ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ ἔχει διαφυλαχθεῖ καί μεταδοθεῖ, ὄχι μόνο μέσα στην Ἑλλάδα, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν κόσμο! Κατὰ συνέπεια, θά μπορούσαμε νά δοῦμε σ’ αὐτό τό γεγονός τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐνήργησε ἔτσι, ὥστε ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ νά ἔχει διαφυλαχθεῖ καί νά συνεχίζεται «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» μέσῳ μιᾶς μακρᾶς σειρᾶς ὀρθοδόξων χειροτονειὼν τοῦ 1908, 1935, 1948, 1995 καὶ 2008.

Ἰδού τὰ γεγονότα πού διαγράφουν αὐτήν τήν ἐκκλησιαστικήν πορείαν τῶν ὀρθοδόξων χειροτονιῶν ἀπό τάς ὁποίας ἕλκουν τήν ‘Αποστολικήν των Διαδοχήν οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι, τά τελευταῖα ἑκατό ἔτη 1908-2008

Τὸ 1908, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Θεόκλητος (τῆς τότε Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) ἐχειροτόνησε τὸν ἐπίσκοπο Δημητριάδος Γερμανό, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ΄ (τοῦ τότε Ὀρθ:οδόξου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) ἐχειροτόνησε τὸν Ἐπίσκοπο Φλωρίνης Χρυσόστομο. Τὸ 1924 ἔγινε ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ νέου Παπικοὺ ἡμερολογίου στην Ἑλλάδα. Πολλοὶ ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ ἐκράτησαν τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ οἱ Ἐπίσκοποι παρεσύρθησαν ὅλοι στην καινοτομία. Ἀλλὰ τὸ 1935, τρεῖς Ἐπίσκοποι ἐπέστρεψαν στην Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Οἱ πρῶτοι δύο ἤταν οἱ Δημητριάδος Γερμανὸς καὶ ὁ πρῴην Φλωρίνης Χρυσόστομός που εἴχαν χειροτονηθεῖ πρὶν τὸ σχίσμα τοῦ 1924. Αὐτοὶ τότε ἔκαναν χειροθεσία εἰς τον τρίτο Ἐπίσκοπο (Ζακύνθου Χρυσόστομον) καὶ ἐχειροτόνησαν τέσερις νέους ἐπισκόπους.

Τὸ 1935, οἱ Ἐπίσκοποι Δημητριάδος Γερμανὸς καὶ Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐχειροτόνησαν τὸν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο καὶ τρεῖς ἄλλους ἐπισκόπους καί συνεκρότησαν τήν 7μελῆ Ἰερά Σύνοδο τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν ἦτο ἡ πρώτη ἀνασυγκροτηθεῖσα Σύνοδος τοῦ πετωκότος εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως καί Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἀπὸ τὸ 1943 καὶ μετά, ὁ Ἐπίσκοπος Ματθαῖος ἤταν ὁ μόνος ὁμολογητὴς Ἱεράρχης που ἔμεινε στην Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος δὲν πρόδοσε καὶ οὔτε ἀρνήθηκε τὴν Ὁμολογία. Τὸ 1944, ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος (τῆς Γ.Ο.Ε. τῆς Ἑλλάδος) ἔλαβε σέ κοινωνία τὴν Γνήσια Ὀρθόδοο Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία, σύμφωνα μὲ τὸν καταστατικὸ χάρτη τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, εἶχε ἐκλέξει τὸν Ἁγιορείτη Ἀρχιμανδρίτη-Ἠγούμενο Γεδεὼν ὡς πνευματικὴ κεφαλὴ τους καὶ εἶχε ὑποβάλει αἴτησῃ για τὴν χειροτονεία τοῦ.

Τὸ 1948, ὁ Ἐπίσκοπος Ματθαῖος, βοηθούμενος ἀπὸ 12 ἀρχιμανδρίτες (κατ’ οἰκονομία λόγῳ ἀνυπαρξίας δεύτερου κανονικοῦ καὶ ὁμολογητοὺ Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου στην Ἑλλάδα), ἐκπλήρωσε τὴν αἴτησῃ τῆς Γνήσιας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, καὶ χειροτόνησε τὸν Ἀρχιμανδρίτη - Ἠγούμενο Γεδεών, ποὺ μετωνόμασε Σπυρίδων Spyridon καὶ ἔδωσε τὴν ἕδρα τῆς Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου.

Τὸ 1948, ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος (τῆς Γ.Ο.Ε. τῆς Ἑλλάδος) μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος Σπυρίδων (τῆς Γ.Ο.Ε. τῆς Κύπρου) ἐχειροτόνησε τοὺς Ἐπίσκοπους Πατρὼν Ἀνδρέαν, Θεσσαλονίκης Δημήτριον καὶ Κορινθίας Κάλλιστον. Τὸ 1972, ὁ Ἐπίσκοπος Πατρὼν Ἀνδρέας ἐκλέχτηκε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνὼν καὶ Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Κατὰ τῇ διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ '80 ἡ Ἐκκλησία Κατακομβὼν τῆς Ῥωσίας ἄρχισε διάλογο μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα, καὶ πολλὲς κοινότητες μπῆκαν σέ κοινωνία μὲ τις Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες Ἑλλάδος καὶ Κύπρου τὸ 1991. Κατὰ τῇ διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ '80, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐπισκοπή τῆς Κένυας ἄρχισε τὴν ἀλληλογραφία μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα, καὶ ἡ πρώτη κοινότητα ἦλθε σέ κοινωνία μὲ τις Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας Ἑλλάδος, Κύπρου καὶ Ῥωσίας τὸ 1993. Μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1995, ἔμειαν στήν Ἐλλάδα μόόνο τρεῖς ὁμολογητὲς Ἱεράρχες . (Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, Πειραιῶς Νικόλαος καί Ἀργολίδος Παχώμιος) καὶ μόνο ἔνας στῇ Κύπρο (Κιτίου Ἐπιφάνιος).

Τὸ 1995, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, βοηθούμενος ἀπὸ δύο ἄλλους ἐπισκόπους, ἐχειροτόνησε τὸν Ἐπίσκοπο Μεσογαίας Κήρυκον καὶ τέσσερις ἄλλους ἐπισκόπους. Τὸ 2004 καὶ τὸ 2005, τέσσερις Ἱεράρχες κοιμήθηκαν (Λαρίσης Πανάρετος, Κατερίνης Γοργόνιος, Κιτίου Ἐπιφάνιος, Ἀθηνῶν Ἀνδρέας). Ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους ἱεράρχες, οἱ τέσσερις (Πειραιῶς Νικόλαος, Ἀργολίδος Παχώμιος, Διαυλείας Ἀνδρέας, Φιλίππων Χρυσόστομος) δημιούργησαν σχίσμα καὶ ὑπέγραψαν καί ἐκήρυξαν «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» τις αἱρέσεις καί τις βλασφημίες τους, ἐνὼ δύο ἐπίσκοποι (Περιστερίου Γαλακτίων, Βερροίας Ταράσιος) δεν ὑπέγραψάν τά αἱρετικά των φρονήματα καὶ διεμαρτυρήθησαν ἐνάντια στήν σχισματικὴ δραστηριότητα, ἀλλὰ παρέμειναν σέ κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικούς. Ἀπὸ τὸ 2005 καὶ μετά, ὁ Ἐπίσκοπος Μεσογαίας Κήρυκος ἤταν ὁ μόνος κανονικὸς καὶ ὁμολογητὴς Ἱεράρχης που ἔμεινε στην Ἑλλάδα. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ πού ἐξεδηλώθη τό σχίσμα ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ῥωσίας παρέμεινε σέ κοινωνία μέ τὸν Ἐπίσκοπο Κήρυκο, στήν δέ Κύπρο μόνο ἔνας ἱερέας καὶ μία κοινότητα, ἀλλὰ κατὰ τὸ 2007 ἡ πλειοψηφία τῶν ἱερέων καὶ τῶν κοινοτήτων τῆς Γνήσιας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐπέστρεψε εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Ἐπισκόπου Κηρύκου. Τὸ 2007, ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐπισκοπῇ τῆς Κένυας ἀποκατέστησε ἐπίσης τὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Κήρυκο. Τὸ 2007, ἡ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ῥουμανίας ἄρχισε τὸν ἐπίσημο διάλογο μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Κήρυκο (ὁ ἀνεπίσημος διάλογος εἶχεν ἀρχίσει τὸ 2002). Τὸ 2008, οἱ Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδας, Κύπρου, Ῥωσίας καὶ Κένυας ἐδέχθηκαν τῇ Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίᾳ τῆς Ῥουμανίας σέ πλήρη ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

Τὸ 2008, ὁ Ἐπίσκοπος Μεσογαίας Κήρυκος (τῆς Γ.Ο.Ε. τῆς Ἑλλάδας), βοηθούμενος ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Βράντσεας Γερόντιο (τῆς Γ.Ο.Ε. τῆς Ῥουμανίας), ἐχειροτόνησε τὸν Ἐπίσκοπο Κένυας Ματθαῖο (για τὴν Γ.Ο.Ε. τῆς Ἀφρικῆς), τὸν Ἐπίσκοπο Κίεβου Σεραφεὶμ (για τὴν Γ.Ο.Ε. τῆς Ῥωσίας) καὶ τὸν Ἐπίσκοπο Κιτίου Παρθένιο (για τήν Γ.Ο.Ε. τῆς Κύπρου). Κατὰ συνέπεια, ἐνῶ οἱ ἐξωτερικοὶ ἐχθροὶ καὶ οἱ ἐσωτερικοὶ προδότες προγραμμάτιζαν νά ἀφανίσουν τήν Γνησία Ὀρθόδοξο Ὁμολογία καί τήν ἀνόθευτη Ἀποστολική Διαδοχή, δηλαδή τήν Ἐκκλησία, ὁ Κύριος ἐπενέβη ἀκόμη μίαν φοράν, καὶ ἡ ἐκκλησία ἄλλην μίαν ἔχει ἐξέλθει νικήτρια, ἐνῶ οἱ πολέμιοί Της κατεποντίσθησαν εἰς τά ὕατα τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς ἀποστασίας των (αἱρέσεων καί βλασφημιῶν των. Ἀλήθεια ἐδῶ βλέπουμε τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου, ὅτι «πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς Ἐκκλησίας», βλέπουμε τό συνεχές θαῦμα πού ἐπιτελεῖται ἐδῶ καί ἑκατό χρόνια (1908-2008). Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν! Ἀμήν.