kirykos: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΣ
(ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΑΥΛΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΔΙΗΛΘΕΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΝ ΜΑΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΒΗ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΟΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΗΡΥΞΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, Η ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗΝ ΕΚΔΟΧΗΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ)

Ἔχομεν ἀνάγκη νά σπουδάσωμεν τόν ἀσκητικό τρόπο ζωῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί νά τόν ἐφαρμόσωμεν στήν ζωή μας ἄν θέλομε νά καταλάβωμεν τό νόημα τοῦ χριστιανικοῦ ἀγῶνος καί νά φθάσωμεν σέ πνευματικήν ὠριμότητα.. Δηλαδή πρέπει νά καλλιεργήσωμεν τόν ἑαυτό μας μέ ἀγῶνα πνευματικόν, μέ αὐτόν πού λέγεται «ἡσυχαστικός τρόπος ζωῆς». Αὐτός ὁ τρόπος ζωῆς, ὁ ὁποῖος σημαίνει καθημερινό ἀγῶνα γιά τήν ἐσωτερική κάθαρσι ἀπό τά πάθη, ὁδηγεῖ σέ ἐσωτερική πνευματική ωριμότητα, ἡ ὁποία δέν «φωνάζει» πρός τά ἔξω διά νά τήν ἀναγνωρίζει ὁ κόσμος, ἀλλά εἶναι καί παραμένει μυστική δηλαδή κρυμμένη ἀπό τά μάτια τῶν ἀνθρώπων, αφού “κέκρυπται σύν τῶ Χριστώ ἐν τῶ Θεῶ». Ἐκδηλώνεται ὡς «βία στήν σάρκα», ὡς «σκληραγώγησις καί «δουλαγώγησις τοῦ σώματος» ὡς πνευματική άσκησις καί ὡς ἀδειάλειπτη νοερά προσευχή. Καί οἱ καρποί αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ἐσωτερική εἰρήνη καί ἡ κάθαρσι τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη. Καί τότε καί μόνον τότε εὑρίσκει ὁ ἄνθρωπος νόημα εἰς τήν ζωήν του, διότι φθάνει «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» ἤτοι εἰς πνευματικήν ωρίμανσιν.

Μελετῶντας μέσ’ ἀπό τίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποιστόλου Παύλου τήν ζωή καί τό ἔργο του, βλέπουμε ἔναν διαφορετικό κάθε φορά τρόπο ἀντιμετώπισης, ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ προβλήματος. Αὐτός ὅμως ὁ διαφορετικός τρόπος ἔχει σχέσι καί εἶναι ἀνάλογος μὲ τὴν πνευματικὴ τοῦ ἡλικία. Π.χ. τὸ θέμα τῶν προσωπικῶν ἐπιθέσεων καὶ συκοφαντιῶν ἐναντίον του καὶ τὴν προσπάθεια μείωσής του ἀπὸ τοὺς ψευδαποστόλους, ποὺ ἔλεγαν ὅτι εἶναι κατώτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι εἴδαν τὸν Χριστὸ καὶ ἔζησαν κοντὰ Του κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του, ἀλλοιὼς τὸ ἀντιμετωπίζει στην ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς του πορείας, διαφορετικὰ ἀργότερα καὶ πολὺ διαφορετικὰ πρὸς τὸ τέλος. Στην ἀρχή, ὑπεραμυνόμενος τοῦ ἀποστολικοῦ τοῦ ἀξιώματος λέγει ὅτι εἶναι καὶ αὐτὸς Ἀπόστολος, ἀφοῦ σὲ τίποτα δεν ὑστερεῖ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους καὶ μάλιστα καυχώμενος λέγει ὅτι εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ αὐτούς, ὑπὲρ Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἐκοπίασε ἀπὸ τοὺς ἄλλους περισσότερο. “...σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; καγώ, διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ ὑπὲρ ἑγώ, ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις... Γέγονα ἄφρων καυχώμενος, ὑμεῖς μὲ ἠναγκάσατε”.(Β’ Κορ.11, 22-24 καὶ 12,11). Ἀργότερα ὁμολογεῖ ἁπλὰ ὅτι εἶναι Ἀπόστολος ὅπως οἱ ἄλλοι καὶ ὅτι εἶδε καὶ αὐτὸς τὸν Χριστό. Τέλος σὲ πολὺ ὥριμη πνευματικὴ ἡλικία, δεν ὑπεραμύνεται κἀν τοῦ ἀποστολικοῦ τοῦ ἀξιώματος, δεν ἀπολογεῖται, οὔτε καυχάται, ἀντίθετα μάλιστα λέγει ὅτι δεν εἶναι ἄξιος να ὀνομάζεται Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἐδίωξε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀποκαλεῖ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἔκτρωμα.
Εἴθε ὁ μεγάλος ἀγωνιστής καί κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου Ἀπόστολος Παῦλος, νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς καθοδηγεῖ μέ τό παράδειγμά του, διά νά εὕρωμεν καί ἡμεῖς εἰς τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς, τόν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς σωτηρίας, καί φθάσωμεν μέ τήν χάριν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».