ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΠΟΡΙΑΝ
Ἠρωτήθην ἐάν πρό τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1971 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, ἐγνώριζε περί τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἐάν δηλαδή εἶχον ἐκκλησιαστικήν σχέσιν καί ἐπικοινωνίαν μετά τῶν νεοημερολογιτικῶν Ἐκκλησιῶν;
Κατόπιν γενομένης ἐρεύνης εἰς τό ‘Αρχεῖον τῶν τόμων τοῦ «Κήρυκος» διά νά εὕρω στοιχεῖα ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος, ἀπαντῶ. Βεβαιότατα ἐγνώριζεν, ὅπως τό διαπιστώνομεν ἀπό μίαν Έγκύκλιον τῆς τότε (ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ τότε Πατρῶν Ἀνδρέου) Ἱερᾶς Συνόδου δημοσιευθεῖσαν εἰς τόν "Κήρυκα ᾿Εκκλησίας ᾿Ορθοδόξων", μηνός ᾿Ιανουαρίου, ἔτους 1971, ἡ ὁποία ἀναφέρεται κυρίως εἰς τό θέμα τῆς ἀποτυχίας τῆς ἑνώσεως μετά τῶν Φλωρινικῶν, τότε Αὐξεντιανῶν. Εἰς αὐτήν τήν Ἐγκύκλιον, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀφοῦ ὁμιλεῖ διά τήν μεγάλην σημασίαν τῆς ἑνώσεως καί τήν μεγάλην ζημίαν τήν ὁποίαν προκαλεῖ τό σχίσμα τῶν Φλωρινικῶν, εἰς τήν συνέχειαν στηλιτεύει τήν ἐνέργειαν κάποιων λαϊκῶν, διότι εἰς μίαν ἐπίσκεψιν εἰς τά Γραφεῖα τῶν Αὐξεντιανῶν "αὐτογνωμόνως συνεφώνησαν καί ἔψαλλαν τήν φήμην τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου των Αὐξεντίου".
Γράφει περί αὐτοῦ τοῦ θέματος ἡ ἐν λόγω ᾿Εγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου:
"Διεπράξατε σωρείτην σφαλμάτων περί τήν Πίστιν τήν ἀκριβῆ ᾿Ορθοδοξίαν, τό Δόγμα, καί τήν ᾿Ηθικήν Δεοντολογίαν τῶν ὑποχρεώσεων πνευματικῶν τέκνων πρός τούς ἑαυτῶν Γονεῖς καί Ποιμένας. Εἶναι δέ ἀπορίας ἄξιον πῶς δέν ἐπῆλθεν εἰς ῾Υμᾶς Κρίσις Συνειδήσεως, ἱκανή νά ἐπαναστρέψῃ ῾Υμᾶς εἰς τήν Κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, τό βάπτισμα τῆς ῾Οποίας, χωρίς ἴσως νά τό ἐννοήσητε, ἀπεποιήθητε καί ἀπεσκορακίσατε. Οὐ μόνον δέ ταῦτα πάντα, ἀλλά καί προέβητε περαιτέρω εἰς σειράν παλινωδιῶν καί σφαλμάτων ἁλυσιδωτῆς ἀντιδράσεως, γράφοντες ὅτι ... ἐδοκιμάσατε ἀπαγοητεύσεις καί πικρίας καί ὄτι ἡ Ματθαιϊκή ῾Ηγεσία σᾶς ... ἔφερε δυσκολίας!!! ῾Ενός κακοῦ μύρια ἕπονται! ῾Η πτῶσις ῾Υμῶν εἶναι αὐτοφανής, ὀδυνηρά καί βεβοημένη. ῾Ο ἠθικός διατάκτης ὁ ἐν ῾Υμῖν δέν σᾶς εἰδοποίησε, τέκνα ῾Ημῶν ἀγαπητά; ῾Η Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα, δέν σᾶς ἐπεσκίασεν ἆραγε, καί δέν σᾶς ἔκρουσε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι ἄγεσθε ἀπό ρυτῆρος εἰς κρημνόν καί καταστροφήν; Δεινόν, φρικτόν, ἄηθες καί κραυγαλέον τό πολλαπλοῦν ἀτόπημα ῾Υμῶν, καί δυσχερεστάτη ἡ ψυχική ῾Υμῶν περιπέτεια, ἀλλά καί ἐπίμοχθος καί ἐπίπονος ἡ ἐξ᾿ αὐτῆς ἔξοδος ἐν μετανοίᾳ, προσευχῇ καί ἀποπτύσσει τοῦ ἐγκλήματος, νά δρασκελίσητε ἀπερισκέπτως τόν θριγγόν (ὅριον) τοῦ Δόγματος, τῆς ἀκριβοῦς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς Χριστιανικῆς ᾿Ηθικῆς Δεοντολογίας. Εἶναι, προσέτι, καταπληκτικόν, ὅτι ῾Υμεῖς διενοήθητε ποτέ, ὅτι ἡ ῾Ιερά ῾Ημῶν Σύνοδος, θά ἔστεργε καί θά ηὐλόγει τά ἄφρονα διαβήματά σας καί θά ἐπροχώρει εἰς ἀλογίστους διαβουλεύσεις καί ἐνεργείας, ἐπί τρώσει καί ζημίᾳ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἠμῶν ἀπάντων, ὡς χριστιανῶν, κηδομένων τῆς σωτηρίας τῆς ἀθανάτου ῾Ημῶν ψυχῆς. Διότι οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς Πίστεως, ἡ δέ ἀκριβής ᾿Ορθοδοξία οὐ φαλκιδεύεται, οὐκ ἐκμειοῦται, οὐκ ἐξαλλάσσηται καί οὐκ ἀμαυροῦται!.. Κατά τάς ῾Υμετέρας, τέκνα ῾Ημῶν ἀγαπητά, ἐνεργείας καί ὑποδείξεις, θά ἔδει νά μιμηθῶμεν τά ἀνόσια καί ἀνούσια πρότυπα τοῦ Πατριάρχου ᾿Αθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ', χωρούντων κακοδόξως καί αἱρετικῶς, ἐπί περιφρονήσει καί παραθεωρήσει θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων, ῾Ηθικῆς Δεοντολογίας καί ᾿Εκκλησιαστικῆς, παγίας, ἀρραγοῦς καί ἐπί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου ῾Ημῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τεθεμελιωμένης ῾Ιερᾶς Παραδόσεως. Τοιαῦτα ἅλματα, ὅμως, δέν προάγουν πρός ἠθικήν ἐντελείωσιν, οὔτε ᾿Εκκλησίας, οὔτε ἄτομα, οὔτε Κοινωνίας, ἀλλά ἄγουν εὐθέως εἰς τήν καταστροφήν καί τήν ἀπώλειαν τοῦ ἀτιμήτου θησαυροῦ τῆς ψυχῆς. ῎Ηθέλατε μήπως νά ρίψωμεν τούς εὐσεβεῖς, νομοταγεῖς καί ἐν ὑπακοῇ ἀκολουθοῦντας ῾Ημᾶς, ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, είς τόν Καιάδα τῆς κακοδοξίας, τοῦ συμφυρμοῦ, τοῦ φυρμοῦ, τοῦ αἱρετισμοῦ καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀπωλείας; ῏Ητο ποτέ δυνατόν νά ἐνστερνισθῶμεν ῾Ημεῖς τοιαύτας προτάσεις καί νά προέλθωμεν εἰς ἐνεργείας καί συνεννοήσεις μέ ἀνευθύνους ἀνευθύνως καί ἀνεξουσιοδότως ἐνεργοῦντας λαϊκούς ἤ κληρικούς, ἐν ἀταξίᾳ Κανονικῇ, Δογματικῇ καί ᾿Εκκλησιαστικῆ, διατελοῦντας; Δέν θά ἤμεθα τότε ἄξιοι τοῦ ὀνόματος καί τῆς ἀποστολῆς μας, ἀλλά καί τῆς εὐθύνης ῾Ημῶν ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ποιμνίου ῾Ημῶν, ἐάν ἐρυμουλκούμεθα καί ἐσυρόμεθα οὕτω τῷ τρόπῳ, καταπροδίδοντες φρικτούς ᾿Επισκοπικούς ῞Ορκους καί τρομεράς εὐθύνας ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Θά ἤμεθα ἀσφαλῶς, τότε, ἀναξία, βδελυρά καί καιροσκοπική παρασυναγωγή, ἀναφανδὀν προτεσταντίζουσα καί οὐχί ᾿Ορθοδοξωτάτη ῾Αγία καί ῾Ιερά Σύνοδος, ἀξία τοῦ ὀνόματος τούτου, ὡς εἴμεθα νῦν καί θά εἴμεθα, Θεοῦ εὐλογοῦντος, εἰς τόν αιῶνα τόν "ἅπαντα". ᾿Ιδού, διατί, τέκνα ῾Ημῶν ἀγαπητά, σφάλλετε καί ὀφλισκάνετε ἀγνωσίαν καί διαπράττετε βαρείαν ἁμαρτίαν, κατηγοροῦντες ῾Ημᾶς, ᾿Αρχιερεῖς καί ῾Ιερεῖς ὅτι, δῆθεν, δέν ἐπιθυμοῦμεν τἠν ἕνωσιν! Καίτοι θά ἔδει νά ἀντιπαρέλθωμεν ἐν ἀποσιωπήσει τάς "κατηγορίας", ἐν τούτοις κηδόμενοι τῆς ψυχῆς καί τῆς σωτηρίας ῾Υμῶν, ἐπιτονίζομεν, ὅτι οὐδέν ἀναληθέστερον τῆς προσαπτομένης, πρός ῾Ημᾶς, κατηγορίας"
Εἰς τήν συνέχειαν καί μέ ὑπότιτλον: "ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΒΟΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΜΑΡΤΥΡΟΥΝ", γράφει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος:
"Κατά ᾿Ιανουάριον τοῦ 1970, ἐγγράφως καί νομοτύπως, διά τοῦ Γραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς ῾Ημῶν Συνόδου, Πρωθιερέως π. Εὐγενίου Τόμπρου, ἀπεστείλαμεν ἐπιστολήν πρός τήν ἑτέραν Παράταξιν καί, συγκεκριμένως πρός τόν ᾿Αρχ/πόν των Αὐξέντιον, θέσαντες ὅρον, νά συναντηθῶμεν, ἀφοῦ προηγουμένως, θά εἴχομεν ἔγγραφον διαβεβαίωσίν του, ὅτι θά συνεζητεῖτο τό θέμα τῶν χειροτονιῶν ἀμφοτέρων τῶν Παρατάξεων, ἵνα μή ἀποτελῇ τοῦτο πρόσκομμα εἰς τήν συζήτησιν τῶν ἄλλων φλεγόντων ζητημάτων καί καταστῇ, οὕτω, ἐφικτή ἡ συνεννόησις διά τήν παρά πάντων ποθητήν ἕνωσιν, ἐφ᾿ ὅσον, βέβαια, ἠθέλομεν συμφωνήσει εἰς οὐσιώδη ζητήματα Πίστεως, Δόγματος, Δεοντολογίας καί ᾿Ηθικῆς Εὐταξίας. Τοῦτο, πολύ μᾶλλον καί διότι, οὐδείς ἐξ᾿ ῾Ημῶν καί ἐκείνων, ἦτο ἁρμόδιος νά ἐξετάσῃ καί ἀποφανθῆ, αὐθεντικῶς, περί τοῦ κύρους τῶν χειροτονιῶν ἀμφοτέρων τῶν Παρατάξεων, τοῦ τοιούτου ζητήματος ἀναγομένου εἰς ὑπερεχούσας, Πανορθοδόξου κύρους Συνόδους. Αὐτοφανής, λοιπόν, πασίδηλος καί ἡλίου φαεινοτέρα ἡ διάθεσις, ἠ πρόθεσις καί ἡ ἀπόφασις ῾Ημῶν, νά ἐπιτύχωμεν, ᾿Ορθοδόξως καί Κανονικῶς, τήν παρά πάντων ποθητήν καί εὐλογημένην ῞Ενωσιν.
῾Η ἀπάντησις τῆς Παρατάξεως τῶν τοῦ πρ. Φλωρίνης, εὐτυχῶς, γραπτή, ἦτο ΑΡΝΗΤΙΚΗ!!! ᾿Επακαλουθεῖ μετά ταῦτα, κατά Μάϊον - ᾿Ιούνιον, δημοσίευμα τοῦ "᾿Ορθοδόξου Παρατηρητοῦ", ἐπισημαίνοντος τάς πολλάς κακοδοξίας τῶν Ρώσων ᾿Επισκόπων, εἶτα δέ, τοῦ "᾿Εκκλησιαστικοῦ ᾿Αγῶνος", ἀποδεικνύοντος, ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος τούτων Θεόφιλος, εἶναι Νεοημερολογίτης καί ἐμνημόνευσε τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ'!!! ᾿Αλλά καί ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς ῾Ημετέρας Παρατάξεως ῞Αγιος Κορινθίας κ. Κάλλιστος, προσφάτως ἐπανελθών ἐξ᾿ ᾿Αμερικῆς ἐβεβαίωσεν, ὅτι οὐδόλως ὑπῆρξε διακοπή ἐπικοινωνίας τῶν Ρώσων ᾿Επισκόπων ἐν ᾿Αμερικῇ μετά τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς ἤκουσε παρά τῶν ἰδίων ὁμολογούμενον! Εἶναι δέ τοιαύτη ἡ σύγχυσις, τό ἀλλοπρὀσαλλον καί ἀσταθές τῶν κινήσεων ἐν ταῖς παρατάξεσι ταύταις, Ρώσων ᾿Επισκόπων καί Φλωριναίων, ὥστε συνέχεται ὑπό ἀγωνίας ὁ ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός, διαπορῶν περί τῆς πορείας αὐτῶν, ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἀκριβῆ ᾿Ορθοδοξίαν, τούς ῾Ιερούς Κανόνας, τό Δόγμα, τήν Παράδοσιν καί τήν Δεοντολογίαν, καί τήν εὐθεῖαν καί εὐπρεπῆ ἐμπολίτευσιν, κατά τά προηρημένα. Μέ ποίους λοιπόν ᾿Επισκόπους, καί τίνας Παρατάξεις, θά συνεννοηθῶμεν, χωρίς νά μειώσωμεν, βλάψωμεν καί στιγματίσωμεν τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν μας, τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον ῾Ημῶν;"
Εἰς τήν συνέχεια γράφει ἡ ᾿Εγκύκλιος:
"῞Οστις θέλει, λοιπόν, δύναται ἐκκλίνων, ἐκτρεπόμενος, νά ἀκολουθήση τήν ὁδόν τήν σκολιάν καί πεπλανημένην καί νά ἐμπέση εἰς τόν βόθυνον τῆς ἁμαρτίας, ἐπισωρεύων ἐπ᾿ αὐτοῦ τάς ἀράς τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῶν ῾Επτά Οἰκουμενικῶν καί τῶν Τοπικῶν ῾Αγίων Συνόδων. Χαρακτήρ καί διάδημα τῆς ᾿Ορθοδοξίας, εἶναι ἡ Εἰλικρίνεια καί ἡ ᾿Ελευθερία, καθοδηγούμεναι καί ἐμπνεόμεναι ὑπό τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος. ῾Ο Χαρακτήρ δέ τῆς αἱρέσεως, εἶναι ἡ λεοντῆ καί ἡ ἀλωπεκῆ, ἡ βία, ὁ σοφισμός, ἡ δολιότης καί ὁ ἀποκρυφισμός .... ῾Η ᾿Ορθοδοξία δέν προβαίνει εἰς ὑποχωρήσεις καί συγκαταβάσεις εἰς τήν Πίστιν, κατά τό ἅγιον στόμα Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Οὐδεμίαν ποτέ συγκατάβασιν, ὑπαναχώρησιν, ἀπεμπόλησιν, διέπραξε τό νέφος τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων καί ῾Οσίων, οἵτινες ἤχθησαν εἰς τό μαρτύριον, στερρῶς περιθριγγωμένοι ἐν τῇ ῾Αγίᾳ, ἀστέκτῳ καί ἀκηράτῶ ᾿Ορθοδοξίᾳ. Οἱ ποιήσαντες συγκαταβάσεις καί μή μετά δακρύων μετανοήσαντες, κατέστησαν ΑΡΝΗΤΑΙ καί ΠΡΟΔΟΤΑΙ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ".
(Ταῦτα ὑπογράφει ἐν ‘Εγκυκλίω ἡ κατ’ Ἰανουάριον τοῦ 1971 συνεδριάσασα Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀπετελεῖτο ἀπό τούς: Πατρῶν ᾿Ανδρέα Πρόεδρο, Θεσσαλονίκης Δημήτριο, Κορινθίας Κάλλιστο, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίωνα καί Μεσσηνίας Γρηγόριον, Μέλη, καί τόν Γραμματέα Πρωθιερέα Εὐγένιον Τόμπρον).
ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ:
Μετά ἀπό ὀλίγους μήνας, ἀφ’ ὅτου ἐξεδόθη ἡ ᾿Εγκύκλιος αὕτη, ἤτοι κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1971, ἐπισυνέβη, ὡς γνωστόν, ἡ ἕνωσις μετά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἤτοι μέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐχαρακτηρίζοντο ὑπό τῆς Συνόδου, ὡς αὐτόχρημα «κακόδοξοι καί αἱρετικοί». Ὅπως περιγράφη τήν ἔνωσιν μετά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἡ ἐν ἔτει 2004 κυκλοφορήσασα εἰς τό ΙΝΤΕΡΝΕΤ περιγραφή τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν, (τήν ὁποίαν οἱ Νικολαῖται ἐν τέλει ἀπεδέχθησαν ὡς ... «λέγουσαν τήν ἀλήθειαν»), εἰς τήν Ἀμερικήν (κατά τούς Νικολαίτας καί εἰς τήν Ἑλλάδα), ἐπισυνέβησαν τρία τινά: α) ῎Αρνησις τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας, ἀφοῦ (κατά τήν περιγραφήν οἱ Ρῶσοι οὐδεμίαν Ὁμολογίαν ἀπεδέχθησαν) β) Ὑποβιβασμός ἀπό τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν εἰς τόν βαθμόν τοῦ πρεσβυτέρου Ἐπισκόπων Ὀρθοδόξως καί Κανονικῶς χειροτονηθέντων καί τρόπον τινα καί «ἀναχειροτονία», (αὐτό ὑποδηλοῦν ὅταν γράφουν ὅτι τούς εἶχον ἀφαιρέσει τά Ἀρχιερατικά ἄμφια), καί γ) «Μυστικωτέρα χειροτονία» (αὐτήν ἐν τέλει τήν ἔννοιαν ἔχει ἡ χειροθεσία κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Καί ταῦτα πάντα ἐπί Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ἐχόντων γνησίαν καί ἀκαινοτόμητον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν.
Ταῦτα, ὅμως, ἐάν ἐγένοντο, ὅπως τά λέγει ἡ περιγραφή (καί ὅπως ἰσχυρίζονται εἰς τήν διαπασῶν καί οἱ Φλωρινικοί) συνιστοῦν φρικτήν βλασφημίαν κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, εἰς δέ τούς ἀποδεχομένους αὐτά, ἔστω καί ἐπ’ ὀλίγον, ἔστω καί σιωπηλῶς, ἔστω καί μετά τριάκοντα ἔτη, ὅπως ἔπραξαν «γυμνῆ τῆ κλεφαλῆ» οἱ Νικολαῖται, ἐπιφέρουν ὡς κανονικόν ἀποτέλεσμα τήν καθαίρεσιν καί τόν ἀναθεματισμόν. Ἐάν μάλιστα, τινές, ὡς ἰσχυρίζονται, ὅτι «μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως .... ἐπταίσαμεν οὐχί ὡς ἄτομα ἀλλά ὡς Ἐκκλησία», (ὡς λέγουν οἱ πέντε), ἤ ὅτι «ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς εἴμεθα χειροτονημένοι ἀπό ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ» ὡς ἰσχυρίζονται ὁ πρώην Ἀργολίδος Παχώμιος καί ὁμαδικῶς οἱ Νικολαῖται, τότε ἡ βλασφημία γίνεται ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ καί καθιστᾶ συλλογικά αὐτούς ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥΣ καί ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ.
Μή ἀποροῦμεν: Ὅταν ἡ βλασφημία ὑπάρχει εἰς τήν καρδίαν καί μάλιστα Ἐπισκόπων, τότε ?πέρχεται σκότωσις τού νοός, καί ὅσον καί ἄν κρύπτωνται πρός καιρόν, θά ἔλθη καιρός πού θά ἀποκαλυφθοῦν.... Καί ἰδού: Ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων (2003, 2005 καί 2007) βλασφημία τῶν Νικολαϊτῶν, καθ’ ἥν ἔλαβον χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν, τήν ὁποίαν "ὤφειλαν" νά "καταδικάσουν", διά νά "ΑΠΑΛΛΑΓΟΎΝ" από τήν "ανομίαν", η οποία τούς "περιρρέει" ὡδήγησεν τούς δυστυχεῖς αὐτούς εἰς τήν ΟΜΑΔΙΚΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΝ καί ΙΕΡΟΣΥΛΙΑΝ καί τούς κατέστησεν ΠΡΟΔΟΤΑΣ τῆς Ἀποστολικῆς των Διαδοχῆς καί ἑπομένως καί τῆς Ὁμολογίας των. Διότι αυτή αυτη η "καταδίκη", δέν ειναι παρά επιβεβαίωσις τής βλασφημίας των... τοσουτον δέ τούς ἠλλοτρίωσε τῆς Ἐκκλησίας,αυτη η εκ τών υστέρων βλασφημία των, ὥστε νά καθίσταται αδύνατος πλέον η επάνοδος των....
Οἱ Ὀρθόδοξοι, πού θέλουν νά παραμείνουν Ὀρθόδοξοι, ἀς προσέχουν "φεύγοντες ὡς ἀπό ὄφεως", ἀπό τοιαύτας προδοσίας. Ἀς προσέχουν νά μή μολυνθοῦν ἀπό τήν λύμην τῶν βλασφημιῶν τῶν «πέντε» καί τῶν ἰσαξίων ἤ καί χειροτέρων εἰς τήν προδοσίαν Νικολαϊτῶν. Ἀς ἔχουν δέ πάντοτε εἰς τόν νοῦν των τό τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: «Φεύγετε, ἀδελφοί, τήν ψυχόλεθρον αἵρεσιν, ἧς ἡ κοινωνία ἀλλοτρίωσις Χριστοῦ»
[ Home | Update Journal | Login/Logout | Search | Account | Site Map ]
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,