" ..... Μερικά από τα θαύματα που έκανε η αγάπη του Θεού για μας βροντοφωνάζουν ότι είμαστε αθάνατοι και η ζωή δεν τελειώνει στους τάφους, όπου θάβονται τα σώματα των ανθρώπων. Υπάρχει ζωή και πέραν του τάφου, υπάρχει Ανάστασις νεκρών κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούμε, αλλά να το θυμόμαστε καθημερινά. Και το ένα και το άλλο. Δηλαδή να θυμόμαστε πρώτα τον θάνατον του σώματος και την αθανασία της ψυχής από την μια και δεύτερον να θυμόμαστε την δυνατότητα και την ελευθερία, που έχουμε να μετανοούμε και να γινόμαστε αμέσως δεκτοί από τον Θεόν με την προσευχή και τα δάκρυα της μετανοίας μας. Κι αυτά τα δύο είναι το πιο φοβερό γεγονός και όχι η έξοδος της ψυχής από το σώμα. Φοβερό με τη σημασίαν, που έχει για την σωτηρίαν μας. Διότι με τον θάνατον του σώματος χάνουμε και την δυνατότητα να μετανοήσουμε, αφού "εν τω Άδη ούκ έστι μετάνοια."
![[info]](../../../img/userinfo.gif){kind=small}
kirykos) wrote,
