ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ (15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009)
ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΕΤΕΛΕΣΑΝ ΟΙ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ κ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΩΘΙΕΡΕΩΝ π. ΘΩΜΑ ΚΑΙ π. ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ, ΤΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΩΝ π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ, π. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΚΑΙ π. ΙΕΡΕΜΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ π. ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ π. ΠΕΤΡΟΥ. ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΩΜΙΛΗΣΕΝ Ο ΣΕΒ/ΤΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΗΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ), ΕΝΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΩΜΙΛΗΣΕΝ Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥ. ΤΟΝ ΣΕΒ/ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟ, ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΗΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΝ Ο ΑΓΩΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΙΠΩΝ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ:

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κιτίου καί πάσης Κύπρου κ. Παρθένιε, Τιμιώτατοι Ἱερεῖς π. Ἀγαθοκλῆ καί π. Ἱερεμία, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί π. Ἀμφιλόχιε, π. Θωμά, π. Ανδρέα, π. Παντελεήμων καί π. Πέτρε τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁσιώτατοι Μοναχοί π. Βαρνάβα, π. Κύριλλε, π. Ναυκράτιε καί π. Ἀβράμιε, συνεργάται καί διακονηταί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, χαἰρετε ἐν Κυρίω, πάλιν ἐρῶ χαίρετε.

Τό χρέος νά τιμήσωμεν σήμερα τόν ἅγιον παιδομάρτυρα Κήρυκον καί τήν ἁγίαν μητέρα αὐτοῦ Ἰουλίττα, καθώς καί τόν ἄγιον ἰεραπόστολον Βλαδίμηρον τόν φωτιστήν τῶν Ρώσων, μᾶς συνήγαγεν σήμερον ἐπί τώ αὐτῶ. Συγκεντρωθήκαμε είς τήν λατρευτικήν ταύτην εὐχαριστηριακήν ἐκδήλωσιν, ἀφ’ ἑνός διά νά δοξολογήσωμεν τόν Πανάγαθον Θεόν ἐν τῆ θεία Λειτουργία, καί ἀφ’ ἑτέρου διά νά ὁμολογήσωμεν «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾶ καρδία» τήν προσήλωσιν μας καί τήν ἐμμονήν μας εἰς τήν Μίαν, Ἀγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἤτοι εἰς τό μοναδικόν ἐργαστήριον τῆς ἁγιότητος καί Κιβωτόν τῆς σωτηρίας.
Σᾶς εὐχαριστῶ διά τήν παρουσίαν σας, σᾶς εὐχαριστῶ διά τήν τιμήν πού ἐπιδαψιλεύσατε εἰς τήν ἐλαχιτόστητά μου, ἀλλά σᾶς παρακαλῶ νά στρέψωμεν ὅλοι τόν νοῦν καί τήν καρδίαν μας εἰς τόν τιμώμενον ἅγιον, τό τριετές νήπιον Κήρυκον, διά νά ἴδωμεν καί τό μήνυμα τό ὁποῖον μᾶς δίνει ἡ ὁμολογία του καί τό μαρτύριόν του. Διότι τό μήνυμα τοῦτο εἶναι ἀγωνιστικόν καί τό ἔχομεν ἀνάγκην, ἀφοῦ ὅπως τότε ἔτσι καί σήμερα, ἀπό τήν μιά εἶναι παρατεταγμένοι οἱ νηπιόφρονες τύραννοι, οἱ ὁποῖοι ἐδίωξαν καί ἀκόιμη διώκουν τούς ὁμολογητάς τῆς Πίστεως καί τῆς ἀληθείας, καί ἀπό τήν ἄλλη ἡμεῖς οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι ἐστερημένοι πάσης κοσμικῆς δυνάμεως, καταθλιβόμεθα ὑπό τῶν συγχρόνων ἡγεμόνων τοῦ ψεύδους καί τῆς ἀποστασίας.
Καί τότε καί σήμερον ὁ ἴδιος ἀγών, ὁ ἴδιος πόλεμος καί ἡ ἰδία μαρτυρία. Ἐμαίνετο τότε ὁ πόλεμος κατά τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ διωγμός κατά τῶν πιστῶν τέκνων της, μαίνεται καί σήμερον. Τότε ἐδίωκον οἱ εἰδωλολάτραι, σήμερον καί αὐτοί, ἀλλά καί οἱ ψευδάδελφοι καί ἀποστάτες τῆς Πίστεως. Τότε καί σήμερον οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν τήν κσομικήν ἰσχύν καί δύναμ,ιν, ἀλλά καί τήν αὐθαιρεσίαν καί τήν ἀλαζονείαν. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀδύναμοι, μικροί καί ἔσχατοι πάντων. Σκληρά ἡ ἀντιπαράθεσις. Ἀλλά ἡ ἔκβασις εἶναι πάντοτε νικηφόρος ὑπέρ τῆς Ἀληθείας. Τότε ἐνίκησε τόν τύραννον ἕν τριετές νήπιον, σήμερον νικάει τό «μικρόν ποίμνιον». Καί ὁ ἀγών ἐν ἐξελίξει. Πάντως νικοηφόρος.
Ὁ ἅγιος Κήρυκος δέν ἐπείσθη εἰς τάς κολακείας τοῦ τυράννου. Καί σήμερον τά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας δέν πείθονται εἰς τάς ἀπειλάς τῶν διωκτῶν. Τουναντίον «κλωτσοῦν» δυνατά εἰς τήν κοιλίαν του τόν ἡγεμόνα τοῦ ψεύδους. Ὁ ἀγών καίτότε καί σήμερον εἶναι ἄνισος. Πάντοτε οἱ ὀλίγοι καί ἄοπλοι ἀντιπαρατάσσονται πρός τό πλῆθος, τό ὁποῖον διαθέτει καί κοσμικήν δύναμιν. Μόνον ὅπλον τοῦ μικροῦ ποιμνίου ἡ πίστις καί ἡ ἐλπίδα εἰς Θεόν ζῶντα. Καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἐπαναπαύεται εἰς τό «μικρόν ποίμνιον».
Καί ἰδού τό θαῦμα εἰς τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς. «Τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καί τόν λόγον βεβαιοῦντος διά τῶν ἐπακολουθούντων σημείων», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἡ Γνησία ‘Ορθοδοξία, διωκομένη καθίσταται λαμπροτέρα. Ἐπιλείπει με ὁ χρόνος διηγούμενον τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ εἰς ‘Ανατολήν, Δύσιν, Βορρᾶν καί Νότον. Ὀ ἀγρός τῆς ἱεραποστολῆς συνεχῶς αὐξάνει. Οἱ Ὁμολογηταί τῆς Πϊστεως πληθύνουν. Ἐνῶ ὁ πόλεμος μαίνεται κατά τοῦ μικροῦ ποιμνίου, τό ἔργον τῆς Ἱεραποστολῆς ὁλονέν καί μεγαλώνει. Ἡ παρουσία σήμερον ἐδῶ τῶν π. Ἀγαθοκλέους καί π. Ἱερεμίου ἀπό τήν Κύπρο, τοῦ π. Ἀνδρέου ἀπό τήν Ρωσία, τοῦ π. Πέτρου ἀπό τήν μακρυνή Βραζιλία, τοῦ π. Παντελεήμονος ἀπό τήν Κροατία, οἱ ἀνεπανάληπτες ὁμολογίες Κληρικῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ, οἱ αἰτήσεις πολλῶν ἐνοριῶν νά ἐνταχθοῦν εἰς τήν Ὀρθοδοξία, ἡ μετάβασις προσηλύτων εἰς Κύπρον διά νά ἀσπασθοῦν τήν Ὀρθοδξίαν, ἡ συνάντησις τοῦ Σεβ/του Γεροντίου μεθ’ ἐνός κληρικοῦ καί τῶν ἐνοριτῶν του εἰς Ἰταλίαν, ἡ ἀπόφασις ἑνός καθηγητοῦ Φιλοσοφίας εἰς Βραζιλίαν, ὕστερα ἀπό τήν κατήχησιν μέσω τοῦ διαδικτύου πού ἔκαμε εἰς αὐτόν ὁ π. Πέτρος, ἡ ἀπόφασις ἄλλων Κληρικῶν καί πιστῶν ἀπό Ἀμερική καί ἀπό πολλά μέρη τῆς Ἀνατολικῆς Ἀσίας (Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Φιλιππῖνες, Ἰνδονησία, Πακιστάν μέχρι καί Κϊνα) καί ἄλλα γεγονότα τά ὁποῖα δέν δύναμαι ἐπί τοῦ παρόντος νά ἀναφέρω, μᾶς κάμνουν νά δοξολογοῦμε τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς ελπίδες, ὅτι ὅπως τότε ἡ Ἀλήθεια ἔλαμψε ἐν τῶ προσώπω τοῦ τριετοῦς Κηρύκου, ἔτσι σήμερον θά νικήση ἐν τῶ προσώπω τοῦ μικροῦ ποιμνίου.
Τότε ὁ ἅγιος Κήρυκος κατήσχυνε τόν τύραννον μέ τήν δυνατή κλωτσιά πού ἔδωσε εἰς τήν κοιλιά του, τώρα τό «μικρόν ποίμνιον» καταισχύνει τόν ἀποστάτην Οἰκουμενισμόν μέ τήν «κλωστιά» εἰς τά ἐκ κοιλίας ἐρευγόμενα ἄθεα ρήματα καί ἀδίκους καί σκοπίμους ἀποφάσεις τῶν ἀποστατῶν.
Θέλω νά ὑπογραμμίσω ὅτι ἐνῶ ἡ πλειοψηφία σήμερον τῶν Ὀρθοδόξων ἀντήλλαξαν τά οὐράνια ἐπηγγελμένα ἀγαθά μέ τόν φόβον τῶν συγχρόνων Ἰουδαίων ἤ καί μέ τήν ἀποδοχήν τῆς πλάνης καί τοῦ συμβιβασμοῦ, οἱ ὀλίγοι συνεχίζουν τόν καλόν ἀγῶνα. Ὅπως τότε ὁ ἅγιος Κήρυκος μέ τό πόδι του ἐκλώτσησε μέ ὅσην δύναμιν εἶχε τόν τύραννον, σήμερον οἱ ὀλίγοι παραμείναντες εἰς τάς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας «κλωστοῦν» μέ ὅσην δύναμιν τούς ἀπομένει τούς συγχρόνους «γαβαωνίτας».
Τότε ἐθύμωσεν ὁ τύραννος καί ἔρριψε τόν νήπιον Κήρυκον μέ δύναμιν καί τοῦ συνέτριψε πάνω στά σκαλοπάτια τήν κεφαλήν, τήν ὁποίαν ὅμως ἐστεφάνωσεν ὁ Θεός μέ τόν στέφανον τοῦ μαρτυρίου. Σήμερον θυμώνουν οἱ σύγχρονοι ἡγεμόνες τοῦ ψεύδους καί λυσσοῦν κατά τῶν Ὀρθοδόξων. Δέν ἀντέχουν τόν ἔλεγχον τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς», τόν ἔλεγχον τοῦ Ἱερομμονάχου π. Ἀμφιλοχίου καί τοῦ Διευθυντοῦ αὐτῆς θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη καί τῶν συνεργατῶν τοῦ συγχρόνου ἀπολογητικοῦ ἀγῶνος καί μαίνονται κατ’ αὐτῶν. Δέν ἀντέχει ὁ σύγχρονος οἰκουμενισμός τά «κτυπήματα» εἰς τάς ἐρευγομένας ἐκ τῆς κοιλίας των βλασφημίας.
Ἀλλά καί εἰς τό ἐξωτερικόν, ὅπως πληροφορούμεθα ἐλύσσαξαν οἱ ἀποστάται κατά τῶν Κληρικῶν πού ὁμολογοῦν καί εἰσέρχονται εἰς τήν Κιβωτόν. Περί ὅλων αὐτῶν θά ἐνημερωθεῖτε ἀπό τήν «Ορθόδοξον Πνοήν».
Τά ὅσα συνέβησαν πέρισυ μέ τήν ἕνωσι μετά τῶν ἀδελφῶν Ρουμάνων Ἐπισκόπων, καί τήν ἐν συνεχεία χειροτονίαν καί νέων Ὀρθοδόξων καί ὁμολογητῶν Ἐπισκόπων καί τήν συγκρότησιν Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, ἀλλά καί τά ὅσα συμβαίνουν ἐφέτος ἁπανταχοῦ τῆς Οἰκουμένης μέ τήν ἀκραιφνῆ Ὁμολογίαν δεκάδος τουλάχιστον Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται εἰς πολύ περισσοτέρας χώρας μέχρι καί τήν Κίνα, τό γεγονός ὅτι εἰς τό Πακιστάν κυκλοφορεῖ βιβλίον Κατηχήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας μας, καί ἄλλα τά ὁποῖα εὑρίσκονται ἐν ἐξελίξει, τά ὁποῖα ἐπί δύο ἑβδομάδας εἰς Κύπρον παρακολουθούσαμε καί κατευθύναμε ἐν συνεργασία μετά τοῦ Σεβ/του ἐν Χριστοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ κ. Παρθενίου, διά τά ὁποῖα πρέπει νά ἔχω χρόνο νά σᾶς ἐνημερώσω, ἀλλά καί τά ὁποῖα θά ἴδητε δημοσιευμένα σύν τῶ χρόνω εἰς τήν «Ὀρθόδοξον Πνοήν», πάντα ταῦτα μᾶς δίδουν τήν βεβαίαν ἐλπίδα ὅτι «αὐτή ἡ σπίθα» τῆς γνησίας Ὁμολογίας καί τῆς ἀνοθεύτου ‘Αποστολικῆς Διαδοχῆς «δέν θά σβήση ποτέ», ὅπως προφητικῶς εἶπεν ὁ ἅγιος Ἱεραρχης Ματθάῖος. «Ἡ Ὀρθοδοξία θά μείνη σά μιά σπίθα, ἀλλά ὕστερα θά λάμψη εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην».
Καί ἐπειδή αὐτό τό βιώνομεν σήμερον ἐπιτρέψτε μου μιά ἀκόμη ἀναφορά στόν ἄγιο Ἱεράρχη Ματθαῖο. Ὅτε ἔζη ὁ ἅγιος ἐκεῖνος πατήρ ἀπέναντι στούς κοσμικά ἰσχυρούς ἔμοιαζε ὡς ἕν ἀδύναμον τριετές νήπιον. Ἡ ὁμολογία του ἔμοιαζε ὡσάν τήν κλωτσιάν πού ἔδωσε εἰς τήν κοιλίαν τοῦ τυράννου ὁ μικρός Κήρυκος. Ὁ ἅγιος Κήρυκος τιμᾶται ἐπί χιλιά πεντακόσια ἔτη ὡς «ὁ τῆς Τριάδος μέγας Ὁμολογητής». Καί ὁ «¨Ιεράρχης Ματθαῖος ὅσον περνοῦν τά ἔτη τόσον περισσότερον τιμᾶται καί μεγαλύνεται ὡς ὁ νέος Ὁμολογητής.
Σεβασμιώτατε ἅγιε Κιτίου κ. Παρθένιε. Σάν χθές ἐχειροτονηθήκατε καί ἀναδειχθήκατε διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος Ἐπίσκοπος τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Εἶσθε ὁ μικρότερος τήν ἡλικίαν Ἐπίσκοπος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί μέλος τῆς ἁπανταχοῦ Πανορθοδόξου Συνόδου. Δεχθῆτε τίς εὐχές μας, τίς προσωπικές μας εὐχές καί τοῦ ποιμνίου τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά εἶσθε πάντα ἄξιος καί ὡσάν τόν ἄγιον Κήρυκον νά καταισχύνετε τούς συγχρόνους τυράννους καί διώκτας τῆς ἀληθείας. Πάντα ἄξιος.