kirykos: ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ
ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ, ΑΝΤΙΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ, ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΦΡΟΝΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟΥ, ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΥ, ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΥ, ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ... ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΝ ΠΡΩΤΕΙΟΝ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΡΡΙΨΗ. ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟ ΑΝΗΓΑΓΕΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΔΟΓΜΑ (ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ). ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΟΛΙΓΟΝ ΚΑΤ’ ΟΛΙΓΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΠΑΠΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ», ΑΠΟ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ. ΤΟ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΚΟΛΩΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΣ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΤΟ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΝ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΝ ΦΡΟΝΗΜΑ. ΗΔΗ Ο ΕΥΡΥΤΕΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ» ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ (2007), ΕΛΟΥΝΤΑΣ ΚΡΗΤΗΣ (2008) ΚΑΙ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2009) ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΜΕΤΩΝΟΜΑΣΟΥΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΩΣ «ΠΡΩΤΕΙΟ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ». Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ : «ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ», ΣΕΛ. 16-17, ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

«Τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς έπεχύθη εἰς πάντας τούς Ἀποστόλους καί πάντες ἔλαβον τό πλήρωμα τῶν χαρισμάτωνΑὐτοῦ. Ἡ ἰσότης εἶναι σύμφωνος πρός τό ἀληθές πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ ἰσότης μαρτυρεῖται ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν Ἀποστόλων λαμβανομένων πάντοτε ἀπό κοινοῦ καί ἐν συνδιασκέψει. Δέν φαίνεται πουθενά ὁ Πέτρος ipso jure ἄνευ γνώμης τῶν λοιπῶν συνεπισκόπων του νά ἐθέσπισε θέσπισμα ἀφορῶν τά τῆς Ἐκκλησίας πράγματα. Καί κατά τήν ἐκλογήν τοῦ Ματθία ἐκ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, καί κατά τήν ἀνάδειξιν τῶν ἑπτά διακόνων καί κατά τήν ἐμφάνισιν τοῦ ζητήματος τῆς περιτομῆς τῶν ἐξ’ ἐθνῶν χριστιανῶν καί περί αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τά ἔθνη, ἄν καί πάντες οἱ Ἀπόστολοι εἶχον λάβει ἐντολήν παρά Κυρίου, ὁ Πέτρος φαίνεται ἀποδεχόμενος τάς ἐντολάς τῆς Συνόδου, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης. Ἐν Ἀντιοχεία μάλιστα ἠλέγχθη παρά τοῦ Παύλου (Γαλ. 2,11). Ἐντεῦθεν ὁ Πέτρος φανερῶν τήν ἰσότητα ἀποκαλεῖ ἑαυτόν συμπρεσβύτερον τῶν πρεσβυτέρων: «πρεσβυτέρους τούς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτεροςκαί μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καί τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μή αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως, μηδ’ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων ἀλλά τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου καί φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον»(Α΄ Πέτρ. 5, 1-4).
Τήν ἰσότητα μαρτυρεῖ τό παράδειγμα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ἡ συγκρότησις τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων καί οἱ κανόνες αὐτῶν.
Εἰς τά συγγράμματα τῶν Ἀποστολικῶν καί τῶν μεταγενεστέρων Πατέρων Ἀνατολῆς καί Δύσεως ἡ ἰσότης μαρτυρεῖται καί οὐδέν στοιχεῖον περί πρωτείου ἀπαντᾶται.
Τήν ἰσότητα σεβόμενοι καί οἱ πάπαι τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ὅταν ἤρχοντο εἰς σχέσεις πρός ἄλλους ἐπισκόπους, προσηγόρευον αὐτούς Ἀδελφέ καί οὐδέποτε Υἱέ. Οἱ πάπαι Λέων Α΄ καί Γρηγόριος Α΄ τόν Χριστόν ἐκήρυττον ὡς Κεφαλήν καί Κέντρον ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας καί οὐχί ἑαυτούς. Ὅθεν οὐδεμίαν ἐξουσίαν ἐπεζήτουν ἐπί τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Τήν ἰσότητα ἀσπάζονται καί Καθολικοί, κυρίως Γάλλοι Θεολόγοι.
Οἱ πιστοί δέν εἶναι πρόβατα, οὔτε τοῦ Πέτρου οὔτε τῶν ἄλλων Ἀποστόλων ἀλλά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς αὐτός ὁ Πέτρος ὁμολογεῖ: «ἦτε γάρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστρέφητε νῦν ἐπί τόν ποιμένα καί ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ἡμῶν»(Α΄ Πέτρ. 2,25). Μόνος ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής καί αὐτεξούσιος Ποιμήν, ὁ ὁποῖος περί Ἑαυτοῦ εἶπε: «ἐγώ εἰμί ὁ ποιμήν ὁ καλός, ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων»(Ἰω. 10,11). Διά τοῦτο δέν εἶπε εἰς τόν Πέτρον, «ποίμαινε τά πρόβατά σου», ἀλλά «ποίμαινε τά πρόβατά μου» (Ἰω. 21,16). Ὁ Πέτρος καί οἱ λοιποί Ἀπόστολοι εἶναι ὑπηρετικοί ποιμένες καί συγχρόνως λογικά πρόβατα τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης. Τοιαύτην συνείδησιν εἶχον περί ἑαυτῶν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ διάδοχοι αὐτῶν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεμέλιος λίθος καί ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καί τό Κέντρον τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας».