(Συνέχεια ἐκ τοῦ τεύχους Ἰαν. — Φεβρ. σελ. 64)
Πράγματι, οἱ Φλωρινικοί παράγοντες, μόλις ἀνέκτησαν τήν ψυχραιμίαν των, ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν ἔπαιξεν τόν ἀνόσιον καί Ἱερόσυλον ρόλον, τόν ὁποῖον αὐτοί εἶχον σχεδιάσει καί ἀπήτουν νά ἐφαρμόση αὕτη, ἀλλ' ἀνεγνώρισεν ὡς Κανονικάς τάς χειροτονίας, συνέλαβον σατανικόν τῶ ὄντι σχέδιον. Τοῦτο προέβλεπεν καί ἐστόχευεν νά εὑρεθῆ, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, εἷς Ἐπίσκοπος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος νά δηλώση, ὅτι τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν ἐνήργησεν τυπικήν ἐξωτερικήν καί ἄκρως οἰκονομικήν πρᾶξιν, τήν οὕτω λεγομένην «χειροθεσίαν», ἀλλ' ὅτι, ἐφήρμοσεν τόν Η΄ κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡς ἐπί σχισματικῶν. Μετά ἀπό 6 ὁλόκληρα ἔτη μέσω τοῦ μηχανισμοῦ, τόν ὁποῖον διέθετον καί τοῦ ὁποίου ἡγεῖτο ὁ τότε Ἀρχ/της Καλλιόπιος,(13) ἐπέτυχεν νά πλανήση τόν Ἐπίσκοπον Κάλλιστον, ὥστε λόγω νά δηλώση, καί ἔργω νά δεχθῆ, ὅτι ἦτο σχισματικός καί ἀπεκατεστάθη διά τῆς χειροθεσίας τό 1971.
Οὕτω ὁ ἐν λόγω Ἐπίσκοπος ἐξέπεσεν τῆς Ἐκκλησίας καί προσεχώρησεν εἰς τήν σχισματικήν παράταξιν τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ἔθεσαν εἰς τήν σειράν τῶν πρεσβείων, ὄχι ὡς πρῶτον, ἀλλά ὡς ἀναδειχθέντα εἰς Ἐπίσκοπον τό 1971, ἐνῶ ἐχειροτονήθη τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948. Διά τόν λόγον αὐτόν ὁ Ἐπίσκοπος Κάλλιστος καθηρέθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὡς βλασφημήσας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Παραλλήλως καί ὁ Νεοημερολογιτισμός συνειδητοποιῶν ποία εὐκαιρία ἐχάθη, ἔσπευσεν καί αὐτός, ἐκ τῶν ὑστέρων, νά προπαγανδίση τό γεγονός τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1971, καί νά τό παρουσιάση ὡς οὐσιαστικήν πραγματικήν χειροθεσίαν.(14)

Εἶναι ἰδιαιτέρως ἀποκαλυπτικόν τό γεγονός ὅτι καί παράγοντες τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. (μετά τόν πλανηθέντα Κάλλιστον) συνειδητά ἀναλαμβάνουν νά προπαγανδίσουν καί νά περάσουν ἐκ τῶν ὑστέρων, τό μήνυμα περί «χειροθεσίας», πάντοτε διά λογαριασμόν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Σιωνοπροβλήτου Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Δέν ὑστερεῖ, λοιπόν, εἰς τήν ἰδίαν προπαγάνδα καί εἷς Κύπριος Ἱερομόναχος, ὀνόματι Εὐθύμιος Ἐπιφανίου, ὅστις ἐνεφανίζετο καί ἐθεωρεῖτο ὡς Γνήσιος Κληρικός τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. τῆς Ἑλλάδος! Καί οὗτος ἐνῶ πάντοτε προώθησεν μέ διαφόρους τρόπους, τήν ἰδίαν προπαγάνδα, ἐν τέλει τό 1991 μέ τήν γνωστήν «Ἐγκύκλιον — Ἐπιστολήν» του (11.10.1991), διακηρύσσει «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» τήν βλασφημίαν, ὅτι δῆθεν οἱ Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐδέχθησαν, τό 1971, πραγματικήν χειροθεσίαν! Ὅπως πιστεύομεν καί ἀπέδειξαν τά γεγονότα, ὁ συγκεκριμένος Ἱερομόναχος, δέν ἐνήργει ἀποκλειστικῶς δι' ἑαυτόν, ἀλλ' ἐξέφραζεν καί ἐξεπροσώπει καί ἕναν ἤ δύο ἀκόμη Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας, μετά τῶν ὁποίων συνειδητῶς ἀνέλαβον ἀπό κοινοῦ, ὅπως ἐπιβάλουν, ἔστω καί θεωρητικῶς καί μετά ἀπό 21 χρόνια, τήν βλάσφημον προπαγάνδα περί «χειροθεσίας».
Ἐνῶ ταῦτα προπαγανδιζόμενα κατά τήν περίοδον 1991 καί ἑξῆς δέν εὗρον καμμίαν ἀπολύτως ἀπήχησιν, ἀλλά καί καταδικάζονται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς συκοφαντική προπαγάνδα καί ὡς ἐσχάτη βλασφημία κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄλλη σατανικωτέρα ἐπινόησις, ἤρχισεν νά προπαγανδίζεται! Κατ' αὐτήν: «Διά νά ἡσυχάση ἡ Ἐκκλησία ἀπό αὐτόν τόν βραχνά τῆς «χειροθεσίας», καλόν εἶναι νά καταδικασθῆ ἡ πρᾶξις καί οὕτω νά τελειώση»!(*)
Αὐτό ἦτο τό τελευταῖον ἀλλ' ὑπουλότερον καί δολιώτερον «χαρτί» τῆς προπαγάνδας. Διότι διά τῆς νέας προπαγάνδας περί δῆθεν ξεκαθαρίσεως τοῦ θέματος διά μιᾶς καταδίκης του, οὐδέν ἄλλο ἐπεδιώκετο, παρά ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων πανηγυρική ἀποδοχή ὡς ὑποστατῆς μιᾶς ἀνυποστάστου πράξεως! Οὕτω, ἔστω καί ἑτεροχρονισμένα, ἐμμέσως θά ἐξησφαλίζετο μία εὐθεῖα κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βλασφημία, καί θά ἐτίθετο ἅπαξ διά παντός ἐν ἀμφιβόλω ἡ Γνησιότητα τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κατόπιν τούτου καί ἡ Ἐκκλησιολογία — Ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας, θά ἐξέπιπτεν εἰς κενόν λόγον. Ἡ τελευταία αὐτή φάσις τῶν δολίων μεθοδεύσεων κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, εἶναι ἀνειλημμένη ὑπό τοῦ πρώην Μητροπολίτου Ἀττικῆς Ματθαίου Μακρῆ ἐνισχυομένου καί ὑπό τοῦ πρ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου Μητροπούλου.(15)
Ὁ κ. Ματθαῖος ἤδη ἀπό τό 1971 συνέδεσεν τήν λεγομένην «χειροθεσίαν» μέ τήν ὑπό τῆς πολιτείας ἀναγνώρισιν(16) τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., διό, εὐκαίρως ἀκαίρως, πάντοτε ἐτόνιζεν ὅτι «μετά τό 1971 ὅλοι μᾶς ἀναγνωρίζουν ὡς Κανονικούς», «κερδίζομεν εἰς τά δικαστήρια…» κλπ., ἐνῶ κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1980 μέχρι καί τάς ἀρχάς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, εἰς ὅλον τοῦτο τό θέμα, ἐπεδίωξεν νά ἔχη μαζί του τούς θεολόγους,(17) διό καί εἶχεν, ὁμοῦ μετ' αὐτῶν, προσωπικάς ἐπαφάς μετά Κυβερνητικῶν τινων παραγόντων.
Ὅταν, τό 1990 περίπου, συνειδητοποίησεν ὅτι ἦτο ἀδύνατον νά πραγματοποιηθοῦν τά σχέδια περί «ἀναγνωρίσεως», πάντοτε ὑπό τήν προϋπόθεσιν, ὡς οὐσιαστικῆς τῆς λεγομένης «χειροθεσίας», τότε προφανῶς ἀπεφάσισεν νά τά ἐπιβάλη ἀπό θέσεως πλέον ἰσχύος, ἐξουδετερώνων, καθ' οἱονδήποτε τρόπον καί μέ οἱανδήποτε ἀφορμήν, ὅλους τούς ἀντιδρῶντας. Τοιαῦτα ὑποψήφια θύματά του ἦσαν κυρίως ὁ τότε Μ/τος Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῶν καί κατόπιν τό ἐπιτελεῖον τῶν Θεολόγων του, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν.

Πρίν ὅμως ἀναλάβη νά πραγματοποιήση τάς μεγάλας ἐπιχειρήσεις του, ἔπρεπε νά ἔχη ὑπό τόν ἀπόλυτον προσωπικόν του ἔλεγχον τάς δύο μεγάλας Ἱεράς Μονάς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤτοι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί τῆς Παναγίας, αἱ ὁποῖαι ἀπό πεντηκονταετίας εὑρίσκονται κανονικῶς ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.(18)
1. Τήν 30.1.90 ὁ τότε Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κ. Ματθαῖος, δι' ἐγγράφου του ἀπευθυνομένου πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, ἀπήτει ἐκβιαστικῶς νά περιέλθουν αἱ δύο Συνοδικαί Μοναί τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἀνδρώα «Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος» παρά τόν Κουβαρᾶ Ἀττικῆς καί ἡ Γυναικεία «Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου» παρά τήν Κερατέα Ἀττικῆς, εἰς τήν ἰδικήν του δικαιοδοσίαν, ὡς Μητροπολίτου Ἀττικῆς. Τό αἴτημα τοῦτο δέν ἱκανοποιήθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἡ διοίκησις αὐτῶν τῶν Ἱ. Μονῶν, Πνευματική τε καί Διοικητική, παρέμεινεν ὡς εἶχεν ὑπό τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν.
2. Τήν 19.9.91 συνεδρίασεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας καί ἐξήτασεν τό θέμα τῆς ἔριδος ἐπί συγκεκριμένων εἰκονογραφικῶν παραστάσεων. Τό ὅλον θέμα μέ ὁμόφωνον ἀπόφασιν ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀνετέθη εἰς εὐρεῖαν Ἐπιτροπήν, ἡ ὁποία ἐδεσμεύθη ὅπως ἐντός μηνός μελετήση καί ὑποβάλη εἰς τήν Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας, σχέδιον Ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου πρός ρύθμισιν τοῦ προβλήματος καί παῦσιν τῆς ἔριδος.
Ἡ ἱεροσυνοδική αὕτη ἀπόφασις δέν ἐτηρήθη, ἀλλά καί ἀσεβέστατα ἠθετήθη, διότι ἡ Ἐπιτροπή παρεκωλύθη καί δέν συνεδρίασεν περίπου ἐπί ὁλοκλήρους 4 μῆνας (παρά τό γεγονός ὅτι αὕτη ἐδεσμεύθη νά ὁλοκληρώση τάς ἐργασίας της ἐντός ἑνός μηνός), χωρίς νά ἀναφερθῆ οὐδέν κατά τό διάστημα αὐτό, εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον. Τοῦτο διότι ἡ πλευρά τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Ματθαίου, δέν ἐπεθύμει ἐπ' οὐδενί τήν Κανονικήν καί ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας μελέτην καί σύνταξιν τοῦ σχετικοῦ σχεδίου ἐγκυκλίου ἐκ μέρους τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, ὁ ἴδιος δέ, ἤδη ὡς στασιαστής, κατέλυεν καί θεσμούς καί ἀποφάσεις. Ταῦτα δέ πάντα ἐνήργει διά τοῦ τότε Πειραιῶς Νικολάου, ὡς Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς,(*) ἐνῶ ἀμφότεροι κρυφίως συνειργάζοντο καί μετά τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Ἐπιφανίου!..
Ὁ τότε Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, εἰς τήν εἰσήγησίν του πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας (22.9.1993) διατυπώνει εὐθέως τό κάτωθι παράπονόν του ὡς καταγγελίαν, διά τό ἐν λόγω θέμα: «Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 19.9.1991, ἀφοῦ ἀπεφασίσαμεν ὁμοφώνως…ὡρίσαμεν Συνοδικήν ἐπιτροπήν… διά νά προετοιμάσουν Σχέδιον Ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ. Καί ἐνῶ εἴπαμε ἡ Ἐγκύκλιος νά εἶναι ἕτοιμη καί νά ἀναγνωσθῆ εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν τῶν Κληρικῶν, τόν Ὀκτώβριον, ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή δέν συνεδρίαζε. Διά ποίους λόγους; Ἕνα περιστατικό θά ἀναφέρω καί θά ἐννοήσετε. Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς Ἐνδημούσης Ἱερᾶς Συνόδου τήν 24.10.1991 ἐρώτησα, ἐάν ἑτοιμάσθηκε τό σχέδιον τῆς Ἐγκυκλίου. Καί ἀντί ἀπαντήσεως ἀπό τόν Πρόεδρον τῆς ὁρισθείσης Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, ἀπήντησεν ὁ Σεβ. Ἅγιος Ἀττικῆς, λέγοντας τά ἑξῆς: «Δέν ὑπάρχει Συνοδική Ἐπιτροπή. Αὐτή τήν ὥρισε μόνος του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, χωρίς νά τήν ἐγκρίνουμε ἐμεῖς. Ἀλλά καί δέν χρειάζεται σχέδιον τῆς Ἐπιτροπῆς διά τήν Ἐγκύκλιον, ἀλλά μόνον τά πρακτικά τῆς περασμένης Ἱεραρχίας, τά ὁποῖα θά φωτοτυπήσωμεν καί θά διαβαστοῦν κατά τήν Γενική Συνέλευσι τοῦ Συνδέσμου τήν 31.10.1991 καί νά βάλουμε τούς Κληρικούς ὅλους νά τά ὑπογράψουν». Ἡ ἀπάντησις αὐτή μέ ἐξέπληξε καί μέ ἐλύπησε βαθύτατα. Ὅμως ἐσιώπησα καί ὑπεχώρησα. Ἐπικράθηκα, ἀλλά ἤλπισα εἰς διόρθωσιν. Διατί ὅμως, Ἅγιοι Ἀδελφοί, αὐτή ἡ μεταβολή καί διαστροφή; Καί διατί αὐτή ἡ σιωπή τῶν Ἁγίων Ἀδελφῶν μου, ὅταν κατηγορῆται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅτι δῆθεν μόνος του ὥρισε τήν Συνοδικήν Ἐπιτροπήν; Διατί ἀνατρέπονται καί περιφρονοῦνται ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τάς ὁποίας ἐν Πνεύματι Ἁγίω ὁμοφώνως ἀπεφασίσαμεν; Ἰδού τό τρίτον παράπονό μου…».(19)
3. Ἐνῶ ἡ κανονικῶς ὁρισθεῖσα ὑπό τῆς Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας (19.9.1991) ἁρμοδία Συνοδική Ἐπιτροπή δέν συγκαλεῖται ὑπό τοῦ Προέδρου, ὅμως δρᾶ πυρετωδῶς μία ὁμάδα ὑπό τόν κ. Ματθαῖον, ἡ ὁποία συντάσσει Ἐξωσυνοδικά νόθα «Πρακτικά»! Τήν 20.10.1991 εἰς τήν κανονικῶς συνεδριάζουσα Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας παρουσιάσθη ὑπό τῶν Ἀττικῆς Ματθαίου καί Πειραιῶς Νικολάου ἕν νόθον «Πρακτικόν», ὡς δῆθεν Πρακτικόν τῆς 19.9.1991 καί ἐζητήθη νά ὑπογραφῆ.(20)
4. Βάσει αὐτοῦ τοῦ ψευδοπρακτικοῦ, ὀλίγον ἀργότερον, ἐπεχειρήθη νά μετατραπῆ ἡ Γενική Συνέλευσις τοῦ ΙΦΣΚΑΕ, τῆς 30.10.1991, εἰς Ἱερατικήν Σύναξιν, εἰς τήν ὁποίαν ὅλως ἀντικανονικῶς καί παρανόμως, ἐκλήθη ὑπό τῶν τότε Σεβ/των Ματθαίου καί Νικολάου, καί ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος, καίτοι δέν ἦτο μέλος τοῦ Ἱ. Συνδέσμου. Τοῦτο ὅλον διότι εἶχεν σηματοδοτηθεῖ κατά τήν ἡμέραν αὐτή νά ἀρχίση δυναμικά ἡ ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου: Ἤ θά ὑποταχθοῦν οἱ πάντες εἰς τόν κεκαλυμμένον ἀκόμη μηχανισμόν τοῦ Ματθαίου ἤ βάσει τοῦ δῆθεν συνοδικοῦ αὐτοῦ κειμένου θά ἔπαιρναν τά κεφάλια τῶν ἀνθισταμένων. Πρέπει νά τονισθῆ ὅτι κατά τήν ἰδίαν ἀκριβῶς περίοδον, 19.9.1991 ἕως 14.1.1992 πυροδοτοῦνται λίαν ἐσπευσμένως ἀλλά καί λίαν συντονισμένα τά σκάνδαλα περί δῆθεν «νεοεικονομαχίας» παρά τῶν: Ἱερομ. Εὐθυμίου, Παναγ. Ἀλεξοπούλου, Ἁγιορειτῶν, κυρίως ὑπό τοῦ Ἱερομονάχου Χρυσοστόμου Τζανῆ, κ.λπ. καί συκοφαντοῦνται ὡς «Εἰκονομάχοι» πλειάς Ἱερέων, παρ' ὦν ἀπαιτεῖται δήλωσις(21) μετανοίας, λίβελλοι κλπ. Ταῦτα κατά τήν ὡς εἴρηται Γενικήν Συνέλευσιν τῆς 30.10.1991.
5. Τόν Ἰανουάριον τοῦ 1992 ἐγίναμεν δέκται ἑνός ἀνωνύμου ἐγγράφου μέ ἡμερομηνίαν 30.1.92, δι' οὗ ἐδίδοντο ρηταί αἱ πληροφορίαι ὅτι ὁ τότε Ἐπίσκοπος Ματθαῖος, προετίθετο νά ἀνατρέψη τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον καί νά ὑφαρπάση τάς Ἱεράς Μονάς.(22)
6. Κατά τήν ἰδίαν περίοδον, ἀρχάς 1992, συνετάγη ἀπό τό περιβάλλον τοῦ Ἀττικῆς Ματθαίου, τό λεγόμενον «Ἔγκλητον Κατηγορητήριον κατά τοῦ Θεολόγου καθηγητοῦ Ἐλευθερίου Χ. Γκουτζίδη». Ὁ μηχανισμός αὐτοῦ τοῦ Ἐπισκόπου κ. Ματθαίου ἦτο σφόδρα ἐνωχλημένος καί ἔπνεεν μένεα κατά τοῦ συγκεκριμένου Θεολόγου, διότι, τόσον κατά τήν 19.9.1991, ἀπέτρεψεν τόν κίνδυνον νά ἐκτεθῆ ἡ Ἱερά Σύνοδος μέ μιάν Ἐγκύκλιον κακῆς σκοπιμότητος καί γέμουσαν βλασφημιῶν, ἀλλά καί τήν 30.10.1991, ἐνώπιον τοῦ συνόλου τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου κατήλεγξεν τήν ἄκρως βλάσφημον «Ἐγκύκλιον Ἐπιστολήν» (11.10.1991) τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου.(23)
7. Τήν 14ην Ἰανουαρίου 1992, συνεδρίασεν ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά εἶχεν ὁλοκληρώσει τά πάντα μέχρι τήν 19.10.1991 (ἐντός μηνός). Ἡ τετράμηνος καθυστέρησις, ἦτο καί παραμένει παράνομος, ἀντικανονική καί οὐσία ἀπολύτως πραξικοπηματική, ἀλλά καί βαρύτατα βλάσφημος διότι, ἀφ' ἑνός κατεπατήθη ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς Ι.Σ. τῆς Ἱεραρχίας, καί ἀφ' ἑτέρου εὐτελίσθη καί περιυβρίσθη ὁ πρῶτος Ἐκκλησιαστικός θεσμός, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας.(24) Κατά τήν περίοδον ὅμως τῆς καθυστερήσεως, ὁ κ. Ματθαῖος ἐκίνησεν τόν μηχανισμόν του, πρός τόν ὁποῖον παρέδωκεν ἔγγραφα ἀπευθυνόμενα πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον(!), ὑφαρπάσας δέ ὅλας τάς ἀποκλειστικάς ἁρμοδιότητας τῆς τε Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Κανονικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, ἤρχισεν νά «πυρπολῆ» τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν πυρκαιάν τῆς «νεοεικονομαχίας», κατακαίων οὕτω τήν Ὀρθόδοξον Ἀλήθειαν, τήν Κανονικήν τάξιν, τήν Ἀγάπην, τήν Εἰρήνην καί τήν Ἐκκλησιαστικήν Ἑνότητα. Καί ὅταν τήν 14.1.1991 ἐπραγματοποιήθη ἡ μία καί μοναδική συνεδρίασις τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, τόσον ὁ τότε Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομος ὅσον καί ὁ ἁγιορείτης Ἱερ/χος Χρυσόστομος Τζανῆς (Κατουνακιώτης), ἐξέφρασαν α πριορι τήν θέσιν των ὅτι τό σχέδιον τῆς ἐγκυκλίου, τό ὁποῖον θά διετυπώνετο καί θά ὑπεβάλετο εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον, θά εἶχεν τό πνεῦμα καί τό γράμμα τοῦ κατόπιν (μετά ἀπό ἕν ἔτος ἀκριβῶς) παρουσιασθέντος σχεδίου «Β΄ ἐγκυκλίου», ὅπερ ὅμως ἀπερρίφθη.
8. Τήν 22αν καί 23ην Ἰανουαρίου, συνεδρίασεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας διά νά ἐπιληφθῆ τοῦ σχεδίου τῆς Ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου, τό ὁποῖον ἤδη εἶχεν ὑποβάλει ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή, ἡ ἅπαξ συνεδριάσασα τήν 14.1.1992. Κατά τάς δύο αὐτάς συνεδριάσεις τῆς Συνόδου συνέβησαν «τέρατα καί σημεῖα»!
α) Ἐπεκράτησεν πνεῦμα ταραχῆς! Ὁ τότε Μητροπολίτης Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆς, συμπαραστατούμενος καί ὑπό τῶν τότε Θεσσαλονίκης Χρυσοστόμου καί Κοζάνης Τίτου, φοβούμενος τήν παρουσίαν τῶν Θεολόγων, καί χωρίς κἄν νά προκληθῆ ἔστω καί κατ' ἐλάχιστον, κραυγάζων καί σείων τήν ράβδον του ἀπέβαλεν καί ἀπεμάκρυνεν ἀναιτίως, καί κατά βάρβαρον τρόπον ἐκ τῆς αἰθούσης τῆς Συνόδου καί τοῦ ὀρόφου, ὅλους τούς θεολόγους Κληρικούς καί Λαϊκούς, ἐνῶ ἀπήτησεν καί ἀπεμάκρυνεν ἐπί πολύ καί αὐτόν τόν Ἀρχιμανδρίτην Κήρυκον, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου!
β) Ἐνῶ, ὑπ' αὐτάς τάς συνθήκας, ἐξητάζετο τό σχέδιον τῆς Ἐγκυκλίου, τό ὁποῖον συνέταξεν ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή, ὁ Ματθαῖος, εἶχεν ἀνά χεῖρας του ἕτερον σχέδιον, τό ὁποῖον εἶχον συντάξει οἱ περί αὐτόν σύμβουλοι.
γ) Προκειμένου νά ὑπογραφῆ μία ἐγκύκλιος, ὅπως τήν ἤθελεν ἡ ὁμάς τοῦ κ. Ματθαίου, ἐδημιούργησεν ἀφορήτους συνθήκας, ἀντεγκλήσεις, φωνασκίας, ἀπειλάς καί τρομοκρατίας, μέχρις ὅτου ἐκλήθησαν κρυφίως ὑπό τοῦ περιβάλλοντός του, καί οἱ ἄνδρες τῆς Ἀμέσου δράσεως «νά ἐπιβάλουν τήν τάξιν»! δηλαδή ὑπό τό Κράτος βίας καί τρόμου νά ὑπογραφῆ ἡ ἐγκύκλιος, ὅπως τήν ἤθελεν ὁ τῶ ὄντι Σατανικός μηχανισμός τοῦ κ. Ματθαίου!
Κατά τάς ἐν λόγω συνεδριάσεις τῆς Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας, παρά τάς ἀπαραδέκτους συνθήκας, ἐπρυτάνευσεν ἡ ἀρχή τῆς διατηρήσεως τῆς ἑνότητος εἰς τό Σῶμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἡ παῦσις τῆς ἔριδος καί κατ' ἐπέκτασιν ἡ ἑνότης τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Ὑπ' αὐτάς τάς συνθήκας διεμορφώθη ἡ περιβόητος «Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος» 2566/23.1.992, καί ἔτσι μόνον νοεῖται καί ἑρμηνεύεται.(25)
9. Κατά τήν Συνεδρίασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας 16.5.1992, ἀπεφασίσθησαν ἀνακρίσεις δι' ὅλους ὅσοι ἔγραψαν περί Εἰκόνων. Μή ἀποδεχομένων τῶν λοιπῶν νά ἀναλάβουν τό ἀνακριτικόν ἔργον, ὡρίσθη ἀνακριτής ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος καί Γραμματεύς ὁ Ἀρχ/τεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου π. Κήρυκος Κοντογιάννης. Κατά τοῦ Ἀνακριτοῦ ἐστασίασαν, ἀρνηθέντες νά προσέλθουν, ἅπαντες οἱ προσκείμενοι εἰς τόν Ἐπίσκοπον κ. Ματθαῖον, ἤτοι ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος, οἱ Ἁγιορεῖται, ὁ κ. Π. Ἀλεξόπουλος.(26)
10. Τήν 21-23 Ὀκτωβρίου 1992, ἡ Ἱερά Σύνοδος, συνεδριάσασα ὡς Συνοδικόν Δικαστήριον, ἀφοῦ ἔλαβε ὑπ' ὄψιν της τό πόρισμα τοῦ ἀνακριτοῦ, ἀπήλλαξεν πάσης κατηγορίας τούς Κληρικούς: π. Ἰωαννίκιον, π. Ἀμφιλόχιον, π. Στέφανον, π. Νεόφυτον, π. Δαμασκηνόν καί Μοναχόν Χρυσάφιον.
11. Κατά τήν συνεδρίαν τῆς Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας, 15.1.1993, ἀποφασίζεται ὅπως συνδράμουν τό ἀνακριτικόν ἔργον καί οἱ Μητροπολῖται Ἀττικῆς Ματθαῖος καί Ἀργολίδος Παχώμιος. Ὁ λόγος ἦτο ὁ στασιασμός τοῦ Ἱερομ. Εὐθυμίου, τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν, τοῦ κ. Ἀλεξοπούλου, κλπ. προσκειμένων εἰς τόν κ. Ματθαῖον.
(13) Οὗτος ὡς τέλειος οὐνίτης μεθοδεύει καί προωθεῖ τά σχέδια κατά τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.
(14) Ὁρᾶτε πλείονα εἰς «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ…» Ἀθῆναι 1985 σελ. 144-152 καί «ΣΥΝΤΡΙΒΗΤΩΣΑΝ ΩΣ ΣΚΕΥΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ…» τεῦχος 3ον 1993 σελ. 13-15.
(*) Αὐτό ἀκριβῶς μετά ὁλόκληρα 37 ἔτη, ἐποίησεν τό νέον Ἐκκλησιομάχον καί Πνευματομᾶχον κίνημα ὑπό τόν πρῶτον βλάσφημον καί αἱρετικόν, τόν ψευδαρχιεπίσκοπον κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην! Αὐτός ἦτο καί παραμένει ὁ στόχος αὐτῆς τῆς «σαθρᾶς συμμορίας» ἡ ὁποία ἀντιποιεῖται τήν Ἱεράν Σύνοδον καί ταυτίζει τόν σχισματοαιρετικόν ἑαυτόν της μέ τήν… Ἐκκλησίαν!..
(15) Ὁρᾶτε πλείονα εἰς βιβλίον: «ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1997», ἔκδοσις Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης 1997 σελ. 38-49.
(16) Λόγος περί ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ὑπό τῆς πολιτείας ἐγένετο διά πρώτην φοράν τό 1973 Αὕτη συνδέεται μέ τάς ἐν δυσί νυξί ἀθρόας χειροτονίας, (7 τόν ἀριθμόν), Ἐπισκόπων μέ πρώτους τούς ἀρχηγούς τῶν δύο προσφάτως ἐνσκηψάντων δεινῶν σχισματοαιρέσεων! Τοῦ Ματθαίου Μακρῆ 1995 καί Νικολάου Μεσσιακάρη 2005. (Κ.Ε.Ο. Φεβρουάριος 2003 σελ. 7-12).
(17) Ὁρᾶτε σχετικῶς: Ἐλ. Χ. Γκουτζίδη «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ…» Ἀθῆναι 1998 σελ. 43 σημ. 2 καί 47 σημ. 1, καί τοῦ ἰδίου: «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ…» Ἀθῆναι 1985 σελ. 166-172.
(18) Αὐτόθι 22 καί ἑξῆς.
(*) Αὐτός εἶναι ὁ σημερινός σχισματοαιρετικός ψευδαρχιεπίσκοπος Νικόλαος Μεσσιακάρης!..
(19) Ὁρᾶτε: Ἀρχ/που Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Ἀνδρέου: «ΟΜΙΛΙΑΙ — ΚΕΙΜΕΝΑ — ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ», Ἀθῆναι 1994 σελ. 70-71.
(20) Ἐπ' αὐτοῦ ὁ Μητροπολίτης Κιτίου κ. Ἐπιφάνιος διεμαρτυρήθη εἰπών ὅτι τοιαῦτα πρακτικά οὔτε συνετάγησαν οὔτε ὑπεγράφησαν τήν 19.9.1991! Πόθεν καί πῶς προέκυψαν; Ἀσφαλῶς ἀπάντησις δέν ἐδόθη.
(21) Τάς «δηλώσεις» καί τούς «λιβέλλους» ἀπήτουν, διότι βάσει αὐτῶν κατόπιν θά προέβαινον εἰς καθαιρέσεις ἤ κατά τό ἐπιεικέστερον οἱ οὕτω πως «μετανοήσαντες», ὡς «πρώην αἱρετικοί» δέν θά ἠδύνατο νά εἶναι ἐν ἐνεργεία λειτουργοί.
(22) Ὁρᾶτε «Ἀποκαλύπτομεν καί καταγγέλλομεν» σελ. 30-31.
(23) Ὁρᾶτε ἐν τῶ παρόντι σελ. 32-35.
(24) Δυστυχῶς δέν ἀντιμετωπίσθησαν εἰσέτι ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅλαι αἱ ἄνω, ἀντικανονικότητες, ἤ καλύτερον εἶπεῖν, συνωμοτικαί — ληστρικαί καί ἄκρως βλάσφημοι κατά τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου πράξεις.
(25) Ὅλως ἀνοήτως πλήν σκοπίμως χαρακτηρίζεται τοῦτο τό κείμενον καί ὡς… «θεόπνευστον»!!! ὁρᾶτε σχετ. καί σελ. 64 τοῦ παρόντος.
(26) Ὅρα Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Νικολάου «Ἡ Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. καί οἱ πολέμιοι αὐτῆς κατά τά τελευταῖα πέντε ἔτη 1990-1995» Πειραιεύς 1996 σελ. 24 καί σελ. 35-40.