Μέ τόν ἴδιον τίτλον προηγήθησαν δύο ἄλλα ἄρθρα, ἐκ τῶν ὁποίων τό μέν πρῶτον ἐδημοσιεύθη εἰς τό τεῦχος τῶν μηνῶν Νοεμβρίου — Δεκεμβρίου 2007 σελ. 371 κ.ἑ., τό δέ δεύτερον εἰς τό τεῦχος τῶν Ἰανουαρίου — Φεβρουαρίου 2008 σελ. 25 κ.ἑ. Ἀμφότερα, ὅπως καί τό παρόν, ἔχουν ὡς αἰτίαν τήν διωκτικήν μανίαν τῶν βλασφήμων καί αἱρετικῶν, πρ. Πειραιῶς κ. Νικολάου Μεσσιακάρη καί πρ. Ἀργολίδος κ. Παχωμίου. Οὗτοι, ὡς νά ἀπώλεσαν καί τό τελευταῖον ἴχνος αἰδοῦς, ἀλλά πρό πάντων χωρίς ἴχνος ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως, ἀνέλαβον νά κατασκάψουν καί «κατεδαφίσουν» ἐκ θεμελίων τήν Ἐκκλησίαν, προσβάλλοντες τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ (1) ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ — ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, κατά τήν ὁποίαν, ἡ μέν Νεοημερολογιτική Ἱεραρχία, κατά τό 1924, κατέστη σχισματοαιρετική καί δέν ἀναγνωρίζονται τά ὑπό τῶν κληρικῶν αὐτῆς τελούμενα «μυστήρια», τό δέ λεῖμμα τῆς χάριτος, τό παραμείναν πιστόν καί ἀμετακίνητον εἰς τήν ἐν γένει Ὀρθοδοξίαν, ἀποτελεῖ καί ἐκφράζει τήν ἐν Ἑλλάδι Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἀδιακόπως συνεχίζει τό λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Χριστοῦ.
Πλέον, οὔτε ὁ Νεοημερολογιτισμός, οὔτε ὁ Παπισμός, οὔτε ἡ Ἑβραιομασονία, οὔτε αὐτός ὁ Οἰκουμενισμός πολεμοῦν εὐθέως τήν Ἐκκλησίαν, ἀφοῦ μετά τόν Νεοημερολογιτισμόν, διαδοχικῶς αὐτό τό ἔργον ἀνέλαβον ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, (1937), μετά ἀπ' αὐτόν ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος (1991-1995) μετά τῶν λοιπῶν τεσσάρων Ἐπισκόπων, φθίνοντος δέ τοῦ 20οῦ αἰῶνος καί ἀνατέλλοντος τοῦ 21ου οἱ πρ. Πειραιῶς κ. Νικόλαος, μετά τοῦ πρ. Ἀργολίδος κ. Παχωμίου καί ἑτέρων δύο — τριῶν(;) ὁμοίων των, ὡς καί τῶν ἐπικουρικῶς ἄρτι ἀναδειχθέντων ἐπίσης τριῶν — τεσσάρων, καθ' ἡμᾶς, ψευδεπισκοπαρίων των!
Ὁ μέν πρώην Ἀργολίδος μέ τήν ἀπό τό 1974, γνωστήν «ἐξομολογητικήν του Ἐπιστολήν», ὁ δέ πρώην Πειραιῶς μέ τό ὑπ' ἀριθμ. 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν, καθ' ὅλας τάς παρελθούσας δεκαετίας, κρυφίως κατέσκαπτον τά θεμέλια καί ἐσυσσώρευον τάς ἐκρηκτικάς των ὕλας, τάς ὁποίας μετά διετῆ μελέτην καί τακτοποίησιν ἐπυροδότησαν, τήν 28ην Νοεμβρίου 2007! Καί τό ἀποτέλεσμα ἐκ τῆς μεγάλης αὐτῆς «ἐκρήξεως»; (2) Ἠνοίγη μέγας βόθρος (κρατήρ), ὁ ὁποῖος ὅμως οὐδόλως ἠδυνήθη νά θίξη τήν Ἐκκλησίαν, ὡς ἐφαντάζοντο, ἀλλά μέσα εἰς τόν μέγαν λάκκον, τόν ὁποῖον ἤνοιξαν, ἔπεσαν οἱ ἴδιοι μεθ' ὅλων τῶν ψευδεπισκόπων των! Οὗτοι πλέον ἀδυνατοῦν νά ἐξέλθουν, ἐνῶ πνίγονται ὡς φαίνεται καί ἐκ τοῦ κονιορτοῦ καί τῶν δηλητηρίων ἐκ τῆς μεγάλης ἐκρήξεώς των!..
Ἄλλη ἀφορμή διά νά ἀνοιγῆ αὐτή ἡ στήλη ὑπῆρξεν καί ἡ παράλληλος μέ τήν «μεγάλην ἔκρηξίν των» (νόει τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280 ἀπό 28.11.2007 «ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΩΝ»), καί ἡ «καθαιρετική» των πράξις, μέ τήν ὁποίαν ἠθέλησαν νά «δολοφονήσουν» τόν Ὀρθόδοξον Μητροπολίτην τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κ. Κήρυκον! Δηλαδή ταυτοχρόνως μέ τήν «Ἐγκύκλιόν» των, ἐξέδωκαν καί τήν ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 «καθαιρετικήν» πρᾶξιν των κατ' αὐτοῦ!..

Μέ ὅλα αὐτά ἐπίστευον ὅτι θά συνέτριβον καί θά ἐξεθεμελίωνον τήν Ἐκκλησίαν, συντρίβοντες καί ἐξαλείφοντες μέ τάς καθαρῶς ΑΝΟΗΤΟΥΣ «ἀποκηρύξεις» καί «καταδίκας» τῆς δῆθεν «χειροθεσίας» καί ἐν Ἑλλάδι (εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον), ἀγνοοῦντες οἱ «τλήμονες» (= δυστυχεῖς) ὅτι ὄχι τό κίνημά των ἀλλ' «οὐδέ αἱ πύλαι τοῦ Ἅδου», οὐδέ αὐτός τοῦτος ὁ Ἀντίχριστος δέν θά δυνηθῆ νά προσβάλη καί ΚΑΤΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ! Ἐπίστευον ὅτι κατόπιν αὐτῆς τῆς περί ἀποκηρύξεως καί καταδίκης τῆς ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΥ διά τήν Ἐκκλησίαν «χειροθεσίας», θά τήν καθίστων ΥΠΑΡΚΤΗΝ(!) καί θά διέκοπτον τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί οὔτω «ὡς ἐκλείπει καπνός» θά ἐξέλιπεν καί ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθ' ἥν ὁμολογεῖται ὅτι Αὕτη ἀπό τό 1924 ἀποτελεῖ τήν ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Αὐτά προσεδόκουν οἱ ταλαίπωροι!
Παραλλήλως καί μέ τήν ΑΚΥΡΟΝ διά τήν Ἐκκλησίαν καί ἀνυπόστατον καθαιρετικήν των πρᾶξιν (3282/28.11.2007) κατά τοῦ Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, ἐφαντάσθησαν ὅτι θά καθίστων εὐαλώτους καί εὐκολοπροσβλήτους τάς τυχόν ὑπ' αὐτοῦ, Ἐπισκοπικάς Χειροτονίας καί ἔτσι ἡ Ἀποστολική Διαδοχή θά ἦτο ἀνενεργός ἤ καί ἀνύπαρκτος!
Διά ποίους λόγους οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀπώλεσαν τό ἡγεμονικόν τοῦ νοός καί ἔφθασαν εἰς αὐτό τό κατάντημα, οἱ πρ. Πειραιῶς καί πρ. Ἀργολίδος ἀπό τό 1974 καί 1976, ὅλοι δέ μαζί ἐτάφησαν τήν 28ην Νοεμβρίου 2007, δέν θά μᾶς ἀπασχολήση, διότι δέν νοεῖται νά γίνωμεν κριταί εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τούς ἰδίους προσωπικῶς, ἐνῶ καθηκόντως ὀφείλομεν νά εὐχώμεθα καί προσευχώμεθα διά τήν μετάνοιάν των, διότι, ναί μέν Ἐπίσκοποι πλέον δέν ξαναγίνονται, ἀλλά τήν σωτηρίαν των, βάσει τῶν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας προβλεπομένων προϋποθέσεων, δέν δικαιοῦται νά τήν ἀποκλείση οὐδείς. Πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν ἀποβλέπει καί ἡ παροῦσα τρίτη συνέχεια.

Πρῶτος, ὅπως προεγράφη, ὁ πρ. Φλωρίνης, ἀμέσως μετά τό 1935, εἶχεν ἀναλάβει νά προσβάλη τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μή δυνηθείς ὅμως προεκάλεσεν τό 1937 τό ὁμώνυμον σχίσμα του. Οὗτος ὡς σχισματικός καί πρίν ἀποθάνη, ἐπενόησεν καί συνέταξεν σχέδιον — μελέτην, πῶς εἰς τήν κατάλληλον περίπτωσιν θά προσβληθῆ ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος Ἀποστολική Διαδοχή, τῶν Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν αὐτός μετά τῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου μετέδωκαν διά τῶν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ τοῦ Μα?ου τοῦ 1935, καί τήν ὁποίαν (Α.Δ.) διέσωσεν ΚΑΤ' ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΝ, μέ τάς Ἐπισκοπικάς χειροτονίας τοῦ 1948 ὁ ἀοίδιμος ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος.
Τό σχέδιον αὐτό τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ἐφηρμόσθη τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου 1971 εἰς τούς δύο Ἐπισκόπους μας, οἱ ὁποῖοι Ἱεραποστολικῶς μετέβησαν τότε εἰς τήν Ἀμερικήν καί ἦλθον εἰς ἐπικοινωνίαν μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς. Ἀπολύτως ὑποχειρία ἡ Ρωσική Σύνοδος τῶν ἰσχυρῶν παρασυνοδικῶν της παραγόντων ἀλλά καί τῶν Φλωρινικῶν καί τῆ συνεργασία καί μετά τοῦ Πρωθιερέως μας Εὐγενίου Τόμπρου, ὑπέγραψεν «ἀπόφασίν» των, ἄκρως ἀντιφατικήν καί πάντως εἰς ἐφαρμογήν τοῦ σχετικοῦ Σχεδίου — Μελέτης τοῦ πρ. Φλωρίνης. Τά «ἐπιτεύγματά» των ὅμως ἦσαν μηδαμινά καί οὐσία ΜΗΔΕΝΙΚΑ, διότι τήν χειροθεσίαν, τήν ὁποίαν προέβλεπεν ἡ ἀπόφασις καί ἐγένετο εἰς τούς δύο Ἐπισκόπους τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἐξαρχίας μας, οὗτοι ἐπιστρέψαντες εἰς τήν Ἑλλάδα τήν ἀπέκρυψαν ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον, δηλώσαντες ὅτι ἐδέχθησαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν κ.λπ.
Μετά τά κανονικά καί ὀρθόδοξα διαβήματα τῆς Ἱ. Συνόδου ἡ μέν ἀπόφασις οὐσία ἀπερρίφθη καί οὐδέποτε ἐξετελέσθη, ἡ δέ ἕνωσις καί κοινωνία μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου διεκόπη. Ἀμέσως μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἡ νέα δήλωσις τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου, καθ' ἥν τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν, δέν ἐδέχθη, ὅπως ἀρχικῶς εἶχεν δηλώσει, συγχωρητικήν εὐχήν ἀλλά χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικοῦ καί ἐζήτει, βάσει αὐτῆς, ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν. Διά τόν λόγον αὐτόν ὁ Κάλλιστος καθηρέθη τό 1977. Ἠκολούθησαν σπασμωδικαί προσπάθειαι νά περάση σιωπηρῶς ἡ περί χειροθεσίας προπαγάνδα καί εἰς τήν Ἑλλάδα, δηλαδή ἡ συγχωρητική εὐχή, τήν ὁποίαν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τό 1971, νά «μεταστοιχειωθῆ — μεταλλαγῆ» εἰς «χειροθεσίαν»! Ἀναφέρομεν τήν σημαντικωτέραν προπαγάνδα ἐκ τῶν ἔσω. Κατ' αὐτήν ὑπό τοῦ Ἀττικῆς Ματθαίου ἐπροπαγανδίζετο ὅτι «μετά τήν χειροθεσίαν εἰς τήν Ἀμερικήν μᾶς ἀναγνωρίζουν ὅλοι καί κερδίζομεν εἰς τά δικαστήρια»! Ἐπίσης ἐπεδιώχθη ἡ «Ἀναγνώρισις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Παλαιοῦ» ὑπό τήν σιωπηράν προϋπόθεσιν ὅτι «ἐχειροθετήθησαν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τό 1971»! Ἠκολούθησεν τό 54/76 «Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα» ὑπέρ τοῦ μηνυθέντος δι' ἀντιποίησιν ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργήματος Πειραιῶς Νικολάου (1976), ἡ «Ἐξομολογητική Ἐπιστολή» τοῦ Ἀργολίδος Παχωμίου (1974), ἡ ἄκρως Ἀπατηλή καί Δολία προπαγάνδα περί «καταδίκης τῆς χειροθεσίας διά νά ἡσυχάση ἡ Ἐκκλησία»(!), καί τά ἐσωτερικά κινήματα ἐπισκόπων μας, τά ὁποῖα κατέληξαν εἰς μείζονας Σχισματοαιρέσεις(!), τοῦ «Ἀττικῆς» Ματθαίου (1991-1995), καί τελευταίως τῶν Πειραιῶς καί Ἀργολίδος! Τοῦτο τό τελευταῖον ὑπέβοσκεν ἀπό τό 1974 καί 1976, ἀπεκαλύφθη μόλις ἀνατέλλοντος τοῦ 21ου αἰῶνος, ἐξερράγη δέ τήν 28.11.2007 μέ τήν 3280 «ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ» τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ πρ. Πειραιῶς κ. Νικολάου.
Προσοχή! πρέπει νά γίνη σαφές καί νά συνειδητοποιηθῆ ὅτι ὅλος ὁ διωγμός ὅλα τά πυρά μετά τό 1935 καί ἰδιαιτέρως μετά τό 1948 εἶναι ἐστραμμένα κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τήν ὁποίαν Ἀδιάκοπον καί Ἀνόθευτον κατέχει ἡ Ἐκκλησία διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948! Παρά τάς ἀλλεπαλλήλους καθαρῶς σατανικάς μεθοδείας καί ἐπιθέσεις κατ' αὐτῆς (τῆς Α.Δ.), αὕτη ἔμεινεν ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΘΕΥΤΟΣ, διότι πάντοτε εὑρέθησαν Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι τήν ἐφύλαξαν καί τήν μετέδωκαν!..
Μέ τό τελευταῖον βλάσφημον καί ἐκκλησιόμαχον κίνημα τῶν «Πειραιῶς» κ. Νικολάου καί «Ἀργολίδος», κ. Παχωμίου, ἐνῶ ἐφαντάζοντο ὅτι θά πλανήσουν ἤ φιμώσουν ὅλους τούς ἐπισκόπους καί θά τούς καταστήσουν ἐπιόρκους καί ἐσχάτους προδότας, πάλιν ἀπέτυχον, ὄχι διότι ὑστέρησαν εἰς τάς σατανικάς μεθοδείας των, ἀλλά διότι μικροί καί ἀσθενικοί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, προεκάλεσαν τήν ἐπέμβασιν τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν λοιπόν, οἱ δύο ἀνωτέρω ἐπίορκοι Ἀρχιερεῖς ἐπείσθησαν ὅτι ΕΙΣ Ἐπίσκοπος μετ' εὐαρίθμων κληρικῶν καί τό πιστόν λεῖμμα τῆς χάριτος, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀνθίστανται καί ὄχι μόνον δέν παρασύρονται ὑπό τῶν κινηματιῶν τῆς ἐσχάτης προδοσίας, ἀλλά καί ΚΑΤΕΛΕΓΧΟΥΝ τήν ΕΣΧΑΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ των, τότε ἔσπευσαν νά «καθαιρέσουν» τόν παραμένοντα πιστόν Μητροπολίτην Κήρυκον, ὥστε νά ἔχουν ἀκόμη ἕναν σαθρόν λόγον νά διαβάλλουν καί πολεμοῦν τήν ὑπ' αὐτοῦ ἀναμενομένην καί ἐπί θύραις ο<182>υσαν χειροτονίαν νέου Ἐπισκόπου. Ἔτσι οἱ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ, ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ καί ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΟΙ ΩΣ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ κ. κ. Νικόλαος καί Παχώμιος μέ τούς ὁμοίους των ψευδεπισκόπους, τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 ὑπέγραψαν καί τήν ὑπ' ἀριθμ. 3282 «καθαιρετικήν πρᾶξιν των» κατά τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ἀδιαφοροῦντες ἤ καί ἀγνοοῦντες ὅτι αἱ «κροτίδες» των, μόνον ἐπαίσχυντον θόρυβον προεκάλεσαν καί «ἐκώφαναν» τούς ἰδίους, ἐνῶ ἡ ἄκυρος καί πάντη ἀνυπόστατος ἀλλά καί ἀνόητος πράξις των ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν ἐσκοτισμένων κεφαλῶν των.

Οὐδείς, ἐπαναλαμβάνομεν, ἔχει δικαίωμα νά κρίνη ὡς πρόσωπα τούς συγκεκριμένους ἐκκλησιομάχους Νικολα?τας, πλήν ὅμως αἱ πράξεις των καί κρίνονται καί ἀντιμετωπίζονται ὡς ΒΔΕΛΥΓΜΑ, τό ὁποῖον ἔπληξεν τήν Ἐκκλησίαν μέ τάς βαρυτέρας τῶν ΒΛΑΣΦΗΜΙΩΝ — ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ! Ὅπως «ἐλάκτισαν πρός κέντρα» οἱ Νικολα?ται, δέν «ἐλάκτισαν», οὔτε οἱ πέντε, οὔτε ὁ Κάλλιστος, οὔτε ὁ πρ. Φλωρίνης, οὔτε ὁ Νεοημερολογιτισμός. Οὗτοι ἀποτελοῦν τό κακόν συμπίλημα ὅλων αὐτῶν, διό τά «λακτίσματά» των, ἀποτελοῦν τό ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ! Ὅσον ὅμως μέγα ὑπῆρξεν καί ὑπάρχει τοῦτο τό βδέλυγμα, τόσον μεγάλη ὑπῆρξεν καί ὑπάρχει ἡ ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ!
Ἤθελον οἱ ἐσκοτισμένοι νά μολύνουν, ἀκυρώσουν καί ἐξαλείψουν τήν Γνησίαν καί Ἀδιάκοπον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί μέσω αὐτῆς νά ἐκλείψη καί ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!
Ἤθελον νά παρεμποδίσουν τήν ἐπί θύραις ο<182>υσαν Ἐπισκοπικήν Χειροτονίαν, ἀκριβῶς διά τόν ἴδιον λόγον, τήν ἐξάλειψιν τῆς Γνησίας καί ἀδιακόπου ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ!
Ὅθεν ἀφοῦ προληπτικῶς καί ὑποκριτικῶς ἠμφισβήτησαν τό Ὁμολογιακόν καί ἱστορικόν ΣΥΜΨΗΦΟΝ τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Παναρέτου, ἐκήρυξαν ὡς δῆθεν «αἱρετικόν» τόν Ὀρθόδοξον καί Κανονικόν Ἐπίσκοπον Κήρυκον καί τόν «καθήρεσαν»(!!!), διά νά ἔχωσιν ἀπατηλά ἐπιχειρήματα ὥστε νά διαβάλλουν, καί νά πολεμοῦν τάς ἐπί θύραις ἐπισκοπικάς χειροτονίας, ὡς δῆθεν «ἀκύρους» καί ὡς παρ' «αἱρετικοῦ» καί «καθηρημένου»! Ἄν αὐτά δέν εἶναι καθαρῶς σατανικαί ὑπαγορεύσεις πρός ἐσκοτισμένους καί δεινῶς ἐκπεσόντας καί συντριβέντας Σχισματοαιρετικούς ψευδεπισκόπους, τί ἄλλο μπορεῖ νά εἶναι;
Οὐαί αὐτοῖς, διότι ὁ Κύριος, ὡς Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας Του, εἰς τό φαινομενικόν ἀδιέξοδον, ἔδωκεν ἄνωθεν τήν λύσιν πολύ ἀνωτέραν καί ἁγιωτέραν τοῦ Ὁμολογιακοῦ Συμψήφου, μέ τήν ὁποίαν συνέτριψεν τά σχέδια καί τό προδοτικόν βδέλυγμα τῶν Νικολαϊτῶν. Ναί, ὅ,τι ἔγινεν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, μόλις φθίνοντος τοῦ 2007 καί ἀνατέλοντος τοῦ 2008, μόνον ὡς ἄνωθεν θεία ἐπέμβασις καί ὡς θαῦμα λογίζεται.
Προκαλοῦμεν ἤ καλύτερον παρακαλοῦμεν πάντα ἐχέφρονα νά διερωτηθῆ καί προβληματισθῆ ἐάν ὑπῆρξέν ποτε, ἄλλο τόσον ἐσκοτισμένον κίνημα εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, ὡστόσον ἡμεῖς τούς θεωροῦμεν ὡς παραπλησίως τῶν Βογομίλων (3) καθώς καί ἑτέρων μεγάλων αἱρετικῶν ἐστῶτας!

Ἐλυπεῖτο καί ἐπενθοῦσε ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὅτι ἔμεινε μόνος μονώτατος, καί ὁ Θεός τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι δέν εἶναι μόνος του, διότι ἡ πρόνοιά του ἔχει φυλάξει ἄλλας ἑπτά χιλιάδας πιστούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔκλιναν γόνυ τῶ Βαάλ! «…Καί ἰδού πρός αὐτόν φωνή καί εἶπε· τί σύ ἐνταῦθα Ἠλιοῦ; Καί εἶπεν Ἠλιοῦ. Ζηλῶν ἐζήλωσα τῶ Κυρίω παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλειπον τήν διαθήκην σου οἱ υἱοί Ἰσραήλ· τά θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καί τούς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαία, καί ἀπολέλειμμαι ἐγώ μονώτατος καί ζητοῦσι τήν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν· Καί εἶπε Κύριος πρός αὐτόν· Πορεύου καί ἀνάστρεφε εἰς τήν ὁδόν σου… Καί καταλείψεις ἐν Ἰσραήλ ἑπτά χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα ἅ οὐκ ὤκλασαν τῶ Βάαλ καί πᾶν στόμα ὅ οὐ προσεκύνησεν αὐτῶ…». (Γ Βασιλειῶν ΙΘ’ 14, 15 καί 18).
Οὕτω πως καί εἰς τάς ἡμέρας μας ἐνῶ ἐλυπούμεθα διότι ἐπιστεύομεν ὅτι ἔμεινεν μόνος μονώτατος ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, ὅτε ἡ λύπη ἡμῶν ἐκορυφώθη, τότε ὁ Θεός ἀπεκάλυψεν ὅτι εἰς τήν γειτονικήν Ρουμανίαν ἐφύλαττεν δύο Ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς καί δέκα περίπου Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι παρά τούς σκληρούς διωγμούς, παρά τήν περιθωριοποίησίν των, ἐφύλαξαν τήν Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως καί δέν ἐκοινώνησαν μέ τά βδελύγματα τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ἀλλά καί τήν παράλληλον πρός τήν ἐν Ἑλλάδι σχισματοαιρετικήν Φλωρινικήν Παράταξιν τῆς Ρουμανίας, (σήμερον ὑπό τόν «Μητροπολίτην» κ. Βλάσιον)! Ἀκόμη καί ὅτε ἐπί ἔτη δέν ἠδύναντο νά ἔχουν μυστηριακήν ζωήν, διότι ἐπί 4-5 ἔτη ἐστεροῦντο παντελῶς Ἱερέων (εἶχον ἀποθάνει καί ἐκλείψει οἱ Ὀρθόδοξοι Κληρικοί των), παρέμεινον ἀβάπτιστα καί τά τέκνα των!.. Τήν τοιαύτην ὁμολογίαν καί συνέπειαν, αὐτῶν τῶν Ὁμολογητῶν τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, ἄθλιοι τύποι, κατ' αὐτάς τάς ἡμέρας, διέστρεψαν, ἐκατηγόρησαν καί ἐσυκοφάντησαν ὡς δῆθεν, κατ' ἀπομίμησιν τοῦ Προτεσταντισμοῦ, «κατάργησιν» τῶν μυστηρίων!!! Ὁποία τόλμη! Ὁποία κακοήθεια καί σκοτισμός!
Τό θαῦμα πλέον εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν! Τοῦτο ἤρχισεν νά συντελῆται ἀπό τόν Ἰανουάριον 2008 εἰς τήν Ρουμανίαν («Ο.Π.» Ἰανουάριος — Φεβρουάριος 2008 σελ. 7 κ.ἑ.), ἔλαβεν τάς πραγματικάς του διαστάσεις εἰς τήν Ἑλλάδα τόν Φεβρουάριον 2008 («Ο.Π. Μάρτιος — Ἀπρίλιος 2008 σελ. 123 κ.ἑ.) καί ὡλοκληρώθη εἰς τήν Ρουμανίαν, τήν Παρασκευήν καί Σάββατον τῆς Διακαινησίμου 2008 («Ο.Π.» Μάιος — Ἰούνιος 2008 σελ. 195 κ.ἑ.) καί ἔκτοτε, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ λαμβάνει περαιτέρω διατάσεις…

(1) Ταύτην ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κέκτηται διά καί ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948.
(2) Ὡς τοιαύτη ὑπονοεῖται ἡ «μνημειώδης» διά τήν ὑποκρισίαν καί ΑΠΑΤΗΝ Ἐγκύκλιός των, Α.Π. 3280/28.11.2007, περί τῆς ὁποίας ἐγένετο εἰδικός λόγος εἰς τό Τεῦχος τοῦ Μαρτίου — Ἀπριλίου 2008 σελ. 101 κ.ἑ.
(3) Βόγον μέν γάρ ἡ τῶν Βουλγάρων γλῶσσα καλεῖ τόν Θεόν, Μίλον δέ τό ἐλέησον. Εἴη δ' ἄν Βογόμιλος κατ' αὐτούς ὁ τοῦ Θεοῦ τόν ἔλεον ἐπισπώμενος» (ΠΓ 130, 1289-1332). Οὗτοι οἱ παναιρετικοί καί δυσώδεις Βογόμιλοι ἀποτελοῦντες συμπίλημα πολλῶν αἱρέσεων (Παλικιανῶν, Μεσσαλιανῶν…) ἐνεφανίζοντο ἰδιαιτέρως «ζηλωταί» πλήν ἦσαν ἄκρως σκοταδισταί! Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρομεν ὅτι ἐβλασφήμουν καί ἐμίσουν τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ εἰδωλοποίουν δέ τήν Ἁγίαν Τριάδα, ἐνῶ προηγουμένως τήν κατήργουν! Παραθέτομεν ἐκ τῆς ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΝΟΠΛΙΑΣ τοῦ Εὐθυμ. Ζυγαβηνοῦ σχετικόν ἀπόσπασμα εἰς τό ὁποῖον μαρτυρεῖ ὅτι οἱ τοιοῦτοι ἔλεγον πώς ἔβλεπον καί εἰς τά ὄνειρά των ἀλλά καί ἐν ἐγρηγόρσει ἐφαντάζοντο καί ἐσχημάτιζον τήν Ἁγίαν Τριάδα: «κγ’ Λέγουσιν οὐκ ὄναρ μόνον πολλάκις, ἀλλά καί ὕπαρ βλέπειν τόν Πατέρα μέν ὡς γέροντα βαθυγένειον, τόν δέ Υἱόν, ὡς ὑπηνήτην ἄνδρα, τό δέ Πνεῦμα τό ἅγιον, ὡς λειοπρόσωπον νεανίαν,<Φ255ΜΙ> τῶν δαιμόνων εἰς τά εἴδη ταῦτα ραδίως μετασχηματιζομένων καί ἐξαπατώντων αὐτούς…» (ΠΓ 130 σελ. 1320Β). Καί οἱ σύγχρονοι ὅμοιοι πρός αὐτούς ἐν πολλοῖς (βογόμιλοι), ἐφαντάσθησαν ἀεροπόρον εἰς τούς αἰθέρας νά βλέπη καί νά φωτογραφίζη τήν Ἁγίαν Τριάδα!!!