ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ(*)

«Μῦθοι καί ἀλήθειες γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Τοῦ Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος κ. Κωνσταντίνου Χολέβα (Ἀντίβαρο antibaro.gr) Τετάρτη 6 Αὐγούστου 2008

Περί τά τέλη Ἰουλίου τ.ἔ. μία Ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων προκάλεσε συζητήσεις καί ἀντιδράσεις ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό καί τόν ἐκπαιδευτικό χῶρο. Ἐνῶ μέχρι σήμερα ἀπηλλάσσοντο ἀπό τά Θρησκευτικά οἱ ἀλλόθρησκοι καί οἱ ἑτερόδοξοι μαθητές, ἄν βεβαίως τό ἤθελαν, ἡ νέα Ἐγκύκλιος ὁρίζει ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νά ἀπαλλαγεῖ μέ μία ἁπλῆ δήλωση τῶν γονέων, χωρίς νά ἐξηγεῖ τούς λόγους, καί τοῦτο διότι «εἶναι ἀπαίτηση τῆς Εὐρ. Ἑνώσεως». Τίς ὦρες πού γράφονται αὐτές οἱ γραμμές ἀναμένεται διευκρινιστική Ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου, ὅμως ἤδη ἄνοιξε ὁ ἀσκός τοῦ Αἰόλου. Πολλοί Ἕλληνες ἀνησυχοῦν, διότι βλέπουν μία σειρά κτυπημάτων κατά τῆς ἐθνικῆς, θρησκευτικῆς καί πολιτιστικῆς μας ταυτότητος ξεκινῶντας ἀπό τόν ἀποτυχημένη εὐτυχῶς ἀπόπειρα ἀφελληνισμοῦ τῆς Ἱστορίας στήν ΣΤ’ Δημοτικοῦ, περνῶντας ἀπό τήν ἐμφανῆ γλωσσική ἔνδεια τῶν νέων, προχωρῶντας πρός τήν ὑποβάθμιση τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν καί…μή χειρότερα! Σχετικῶς μέ τό θέμα τῆς ἀπαλλαγῆς μαθητῶν ἀπό τά Θρησκευτικά μέ ἁπλῆ δήλωση τῶν γονέων ἔχω τίς ἀκόλουθες παρατηρήσεις:
Α) Δέν μπορῶ νά δεχθῶ ὅτι εἶναι εὐρωπαϊκή ἐντολή νά μήν ἀποκαλύπτονται γραπτῶς οἱ λόγοι ἀπαλλαγῆς ἀπό τά θρησκευτικά. Ἄν ἴσχυε αὐτό, τότε θά ἔπρεπε ἡ Εὐρ. Ἕνωση καί ἡ πολυπράγμων Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων νά εἶχαν πρό πολλοῦ διαμαρτυρηθεῖ γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν Μουσουλμάνων τῆς Θράκης ἀπό τίς ἐξετάσεις στά Πανεπιστήμια καί ΤΕΙ, ἡ ὁποία γίνεται μέ ρητή δήλωση τοῦ θρησκεύματός τους. Ὅταν οἱ μαθητές καί οἱ μαθήτριες τῆς Γ’ Λυκείου συμπληρώνουν τό ἔντυπο συμμετοχῆς στίς Πανελλήνιες ἐξετάσεις, ὑπάρχει καί ἕνα τετραγωνάκι τό ὁποῖο ἐρωτᾶ: Εἶσθε μέλος τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος; Ὅποιος ἀπαντήσει ΝΑΙ, ἀπαλλάσσεται ἀπό τό ἄγχος τῶν ἐξετάσεων καί οἱ γονεῖς του ἀπαλλάσσονται ἀπό τά ἔξοδα τῶν Φροντιστηρίων. Οἱ Μουσουλμανόπαιδες εἰσάγονται σέ ὅποια Σχολή θέλουν μέχρι ποσοστοῦ 0,5 % ἐπί τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ εἰσακτέων. Μέ τόν ἴδιο τρόπο διορίζονται σέ Δημόσιες ὑπηρεσίες ἐκτός διαδικασίας ΑΣΕΠ. Πρόκειται γιά σαφῆ περίπτωση δημοσίας δηλώσεως θρησκεύματος ἐπί δημοσίου ἐγγράφου. Αὐτό δέν ἐνοχλεῖ τούς προστάτες τῶν Προσωπικῶν Δεδομένων στήν Ἑλλάδα καί στήν Εὐρώπη; Μόνον τά Ὀρθόδοξα Θρησκευτικά τούς ἐνοχλοῦν;
Β) Ἐκεῖνο, τό ὁποῖο προσωπικά μέ προβληματίζει εἶναι ὅτι τό μέτρο ἐφαρμόζεται στήν Ἑλλάδα μέ τρόπο λανθασμένο, διότι οἱ μαθητές πού ἀπαλλάσσονται ἀπό τά θρησκευτικά βγαίνουν στήν αὐλή καί παίζουν μπάσκετ κ.λπ. Ἄρα δημιουργεῖται ἕνα κίνητρο «τεμπελιᾶς», τό ὁποῖο ἴσως Ὠθήσει ἀκόμη καί μαθητές Ὀρθοδόξους νά ζητοῦν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα αὐτό. Ἀντιθέτως στήν Ἰσπανία καθώς καί στά λεγόμενα Εὐρωπαϊκά Σχολεῖα, δηλαδή τά σχολεῖα πού χρηματοδοτεῖ ἡ Εὐρ. Ἕνωση γιά τά παιδιά τῶν ὑπαλλήλων της, τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (ὁμολογιακό καί ὄχι θρησκειολογικό) ἔχει ὡς ἐναλλακτική λύση ἕνα μάθημα Ἠθικῆς ἤ Φιλοσοφίας, τό ὁποῖο ἐξετάζεται, βαθμολογεῖται καί συνήθως εἶναι δυσκολότερο ἀπό τά θρησκευτικά. Πρέπει, λοιπόν, καί στήν χώρα μας νά ἰσχύσει τό ἐναλλακτικό μάθημα γιά ὅσους ἀπαλλάσσονται ἀπό τά θρησκευτικά.
Γ) Ἡ δικαιολογία ὅτι τό μάθημα ἔχει κατηχητικό χαρακτῆρα καί ὅτι ἡ Κατήχηση εἶναι ἔργο μόνο τῆς Ἐκκλησίας δέν εὐσταθεῖ. Τά σημερινά βιβλία Θρησκευτικῶν κατόπιν ὑποδείξεως τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου δίνουν ἔμφαση σέ μία ἐγκυκλοπαιδική — κοινωνιολογική προσέγγιση ἐμπλουτισμένη μέ κάποια στοιχεῖα Ὀρθοδοξίας καί πόρρω ἀπέχουν τῆς Κατηχήσεως. Ἐξ ἄλλου σέ μία εὐνομούμενη πολιτεία τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἐξυπηρετεῖ εὐρύτερους παιδαγωγικούς καί κοινωνικούς σκοπούς καί θά ἔπρεπε ἡ ἴδια ἡ Πολιτεία νά τό προστατεύει καί νά τό ἀξιοποιεῖ ὡς μέσον ἠθικοποιήσεως καί κοινωνικοποιήσεως τῶν πολιτῶν της. Σέ μία ἐποχή διαφθορᾶς καί σκανδάλων μόνο ἕνα μάθημα Θρησκευτικῶν βασισμένο στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη μπορεῖ νά δώσει πρότυπα ἀλληλεγγύης, αὐτοθυσίας, ἀνθρωπισμοῦ καί ὑπερβάσεως τοῦ ἀτομισμοῦ. Ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων, τό μαρτύριο καί ἡ μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἡ ἐθνική καί παιδευτική προσφορά τοῦ Πατροκοσμᾶ, εἶναι ἀπαραίτητα διδάγματα γιά νά μαλακώσει ἡ ἀγχωμένη ψυχή τῶν νέων μας. Μέ τήν στήριξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί μέ μία γενικότερη ἀναβάθμιση τῆς Ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας (Ἀρχαία Γραμματεία, Ἱστορία, διδασκαλία σοβαρῶν καί ὄχι περιθωριακῶν Λογοτεχνῶν) θά δημιουργήσουμε μία κοινωνία μέ ἀρχές καί ἀξίες καί θά πλάσουμε νέους μέ δημοκρατικό ἦθος, κοινωνική ὑπευθυνότητα καί ὑγιῆ πατριωτισμό μακρυά ἀπό ρατσισμούς καί μισαλλοδοξίες.
Δ) Γιά ὅσους ἀναζητοῦν νομικά ἐπιχειρήματα γιά τό ἐν λόγω ζήτημα θυμίζω τό ἄρθρο 1, παράγραφος 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος. Ἡ διάταξη αὐτή ἡ ὁποία ΔΕΝ ἀναθεωρεῖται, ἀναφέρει ὅτι «ὅλες οἱ ἐξουσίες πηγάζουν ἀπό τόν Λαό, ὑπάρχουν ὑπέρ τοῦ Λαοῦ καί τοῦ Ἔθνους καί ἀσκοῦνται ὅπως ὁρίζει τό Σύνταγμα». Βλέπουμε ὅτι οἱ ἐξουσίες ὑπάρχουν, δηλαδή πρέπει νά λειτουργοῦν, ὄχι μόνον ὑπέρ τοῦ Λαοῦ, ἀλλά καί τοῦ Ἔθνους. Τό Ἔθνος ἔχει διάσταση γεωγραφική (Κύπρος, Β. Ἤπειρος, Ἀπόδημοι κ.ἄ.) καί διάσταση ἱστορική — πολιτιστική. Δηλαδή περιλαμβάνει τό ὅμαιμον, τό ὁμόγλωττον, τό ὁμόθρησκον καί τά ὁμότροπα ἤθη κατά τόν κλασσικό ὁρισμό τοῦ Ἡροδότου. Ὅλες, ἑπομένως, οἱ κρατικές λειτουργίες καί πρωτίστως ἡ Παιδεία ὀφείλουν νά στηρίζουν καί νά ἀναδεικνύουν τήν ἱστορική μας συνείδηση, τήν διαχρονική πορεία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά καί τήν πολιτιστική μας ταυτότητα. Εἶναι δέ ὑποχρέωση κάθε δημοκρατικοῦ πολίτη νά ἀπαιτεῖ μέ κάθε νόμιμο μέσο τήν πιστή τήρηση τοῦ Συντάγματος.


Α.Π. 291
ΘΕΜΑ: «Μετρατροπή τῶν θρησκευτικῶν σέ προαιρετικό μάθημα».
Κύριε Ὑπουργέ,
Ἡ νέα Ἐγκύκλιος τοῦ ΥΠΕΠΘ (μέ βάση τήν Ἐγκ. Γ2/61723-13.6.2002), ἡ ὁποία ἀπαλλάσσει τούς μαθητές ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί τό καθιστᾶ πρακτικά προαιρετικό, δημιουργεῖ θλίψη, ἀπορία καί ἀγανάκτηση.
Α) Τό Ὑπουργεῖο παραβιάζει ἀσύστολα τήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ Συντάγματος πού ἀναφέρει κατά λέξη:
«Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».
Πώς ἀναπτύσσεται ἡ θρησκευτική συνείδηση, ὅπως ἐπιτάσσει τό Σύνταγμα, ὅταν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν γίνεται προαιρετικό καί στήν οὐσία ἀχρηστεύεται;
Β) Τό Ὑπουργεῖο παραβιάζει ἀσύστολα τόν Ν. 1566/1985 (Δομή καί λειτουργία τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης καί ἄλλες διατάξεις) ὅπου στό ἄρθρο 1 ὁρίζεται ὁ σκοπός τῆς παιδείας καί ρητά ἀναφέρει ὅτι οἱ μαθητές πρέπει:
«α) Νά γίνονται ἐλεύθεροι, ὑπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, νά ὑπερασπίζονται τήν ἐθνική ἀνεξαρτησία, τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς χώρας καί τή δημοκρατία, νά ἐμπνέονται ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο, τή ζωή καί τή φύση καί νά διακατέχονται ἀπό πίστη πρός τήν πατρίδα καί τά γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη».
Πώς θά «διακατέχονται ἀπό… τά γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης» ὅταν ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου παιδείας φροντίζει νά μήν τά διδαχθοῦν ποτέ; Διότι νομίζετε ὅτι στό σημερινό ἐκπαιδευτικό σύστημα τῆς ἥσσονος προσπαθείας, ὑπάρχει μαθητής πού νά θέλει νά ταλαιπωρεῖται μέ ἐξετάσεις σέ ἕνα ἀκόμη μάθημα, ἐνῶ μπορεῖ νά τό ἀποφύγει;
Γ) Ἡ ἀπόφαση σας προῆλθε, κατά δήλωση τοῦ Ὑπουργείου, «Ὕστερα ἀπό τήν ὑποβολή ἐρωτημάτων σχετικά μέ τό θέμα τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν μαθητῶν τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν».
Δηλαδή, ἐάν ἄλλοι μαθητές ἤ γονεῖς θεωρήσουν ὅτι δέν τούς ἀφορᾶ ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἤ τά ἄλλα μεγάλα γεγονότα τῆς Πατρίδας μας καί δέν ἐπιθυμοῦν νά τήν διδάσκονται λόγω ἀντίθετης ἰδεολογίας, τό Ὑπουργεῖο τῆς λεγομένης Ἐθνικῆς Παιδείας θά σπεύσει «κατόπιν ὑποβολῆς σχετικῶν ἐρωτημάτων» νά καταστήσει καί τό μάθημα τῆς Ἱστορίας προαιρετικό; Ἀπ' ὅ,τι φαίνεται ἐκεῖ πᾶμε. Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί γιά τό μάθημα τῆς Γεωγραφίας γιά ὅσους δέν τούς ἐνδιαφέρουν τά βουνά καί οἱ ποταμοί τῆς Ἑλλάδος;
Δ) Τό Ὑπουργεῖο διατυμπανίζει ὡς στόχο του τήν διαπολιστική ἐκπαίδευση καί τήν ἀλληλοκατανόηση τῶν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς μαθητῶν μέ τούς ἀλλοδαπούς. Πώς συμβάλλει στόν στόχο αὐτό ἡ περιθωριοποίηση τοῦ μαθήματος μέσω τοῦ ὁποίου οἱ ἀλλοδαποί μαθητές ἔρχονται σέ ἐπαφή καί κατανοοῦν πολλά, ἄν ὄχι ὅλα, τά ἤθη, τά ἔθιμα καί τίς παραδόσεις τῆς χώρας στήν ὁποία διαμένουν ἤ πολύ περισσότερο θέλουν νά γίνουν πολίτες της;
Ἐπειδή ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου παραβιάζει κατάφορα τό Σύνταγμα καί τήν κείμενη νομοθεσία ἀλλά καί δέν ἀντέχει σέ καμμία σοβαρή κριτική, ἀναμένουμε τήν ἄμεση ἀνάκληση τόσο αὐτῆς ὅσο καί τῆς προγενέστερης ἐγκυκλίου (Γ2/61273-13.6.2002).
Ἡ ἐμμονή στήν τήρησή της παρά τήν παντελῆ ἔλλειψη ἐπιχειρημάτων στήριξής της καί τήν προκλητική της παρανομία ὁδηγεῖ σέ πολύ σοβαρά ἐρωτήματα γιά τό ρόλο καί τό σκοπό της.
Ὅπως ἔγινε γνωστόν κατόπιν τῶν μεγάλων ἀντιδράσεων, τό ΥΠ.Ε.Π.Θ., μέ νέαν διευκρινιστική ἐγκύκλιό του (26.8.2008), ξεκαθαρίζει πώς ἡ ὑποχρεωτικότητα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν δέν ἄλλαξε…! Σέ σχετικό δημοσίευμά της ἡ ἐφημερίδα «Τό Παρόν» (31.8.2008) σημειώνει μεταξύ ἄλλων: «…Ἤδη ἀπό τήν Δευτέρα (25/8) μέ τίς ἀπαντήσεις πού εἶχε δώσει ὁ ὑπουργός Παιδείας στό πλαίσιο τῆς ἐπίσκεψής του στό ΠΕΚ Φιλοθέης εἶχε διαφανεῖ ἡ κατεύθυνση πού θά ἔπαιρναν τά πράγματα. «Καί ὑποχρεωτικά παραμένει ὁ χαρακτήρας τοῦ μαθήματος καί ἰσχύουν ὅλα ὅσα ἴσχυαν καί στήν πρώτη καί στή δεύτερη βαθμίδα», τόνισε ὁ κ. Στυλιανίδης καί κατέστησε σαφές ὅτι τό μόνο πού διαφοροποιεῖται ἀφορᾶ τό ὅτι «στήν ὑπεύθυνη δήλωση πού κάνει ὁ κηδεμόνας τοῦ παιδιοῦ ἐπικαλεῖται λόγους συνείδησης διότι ἡ ἐγκύκλιος ἀφορᾶ τούς ἀλλόδοξους καί τούς ἀλλόθρησκους καί δέν ὑποχρεοῦται νά ἀναγράφει λεπτομέρειες γιά τούς λόγους συνείδησης».
Ἀκολούθησε δέ ἡ ἑξῆς στιχομυθία:
Αὐτό ἀφορᾶ καί τούς ὀρθόδοξους, ὅμως;
Ὑπουργός: Ὄχι, δέν ἀφορᾶ τούς ὀρθοδόξους.
Οἱ ὀρθόδοξοι δέν μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν;
Ὑπουργός: Δέν ἀφορᾶ τούς ὀρθοδόξους. Ὅταν ἐπικαλούμεθα λόγους συνείδησης, σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἄθεοι ἤ ἀνήκουμε σέ ἄλλο δόγμα….
Τήν ἴδια ὥρα τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀνακοίνωσε καί τούς τρόπους ἀπασχόλησης ὅσων μαθητῶν δέν θά παρακολουθοῦν τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος Θρησκευτικῶν. Συγκεκριμένα στήν ἐγκύκλιο ὑπ' ἀριθμ. πρωτ. Φ1219771/51/ 109744/ 26.8.2008, ἀναφέρεται ὅτι ὅσοι:
«…ἀπαλλάσσονται ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά λόγους συνείδησης, κατά τήν ὥρα διδασκαλίας τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος παρακολουθοῦν ὑποχρεωτικά τή διδασκαλία διαφορετικοῦ διδακτικοῦ ἀντικειμένου σέ ἄλλο τμῆμα τῆς ἴδιας τάξης.
Στήν περίπτωση πού ἡ συγκεκριμένη τάξη λειτουργεῖ μόνο μέ ἕνα τμῆμα, οἱ μαθητές αὐτοί παρακολουθοῦν ἐκπαιδευτικό πρόγραμμα πού καθορίζεται γιά τόν σκοπό αὐτό ἀπό τόν Σύλλογο Διδασκόντων τοῦ Σχολείου. Γιά μέν τούς ἀλλοδαπούς τό πρόγραμμα ἀφορᾶ στό μάθημα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, γιά δέ τούς ὑπόλοιπους μάθημα ἀνάλογο μέ τίς μαθησιακές τους ἀνάγκες»….
Ἡ ὀργισμένη ἀντίδραση τοῦ Συνασπισμοῦ περί ὑπαναχώρησης τῆς κυβέρνησης πρό τῶν πιέσεων καί περί ἐμμονῆς τῆς Ἱεραρχίας, ὅπως λέει, σέ μία ἀναχρονιστική καί σκοταδιστική θέση, μακριά ἀπό ὁποιαδήποτε σύγχρονη ἐκπαιδευτική ἀντίληψη, εἶναι ἐνδεικτική καί μᾶλλον ἐπιβεβαιώνει τή στροφή καί τή διορθωτική πορεία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας στό θέμα τῆς ὑποχρεωτικότητας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Ἡ ὀξύτητα τῆς ἐπίθεσης ἀποδεικνύει ὅτι προφανῶς δέν πέρασε ἡ ἀρχική θέση πού ὑποστήριζε διακαῶς τό συγκεκριμένο κόμμα γιά τή μετατροπή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό ὑποχρεωτικό σέ ἐπιλογῆς, δηλαδή προαιρετικό».

Καθ' ἡμᾶς, κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω, προκύπτουν τά κάτωθι ἐρωτήματα — διαπιστώσεις:
1. Δικαιολογεῖται ἡ ἐπίκληση «λόγων συνειδήσεως» γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἀπό τήν στιγμή πού διά νά μήν ὑπάρξουν τέτοιου εἴδους προβλήματα, τό ἑλληνικό κοινοβούλιο ψήφισε τό 2001, καί εἶναι ἤδη νόμος τοῦ κράτους, τό νέο ἀναλυτικό πρόγραμμα ΔΕΠΠΣ (Διαθεματικό Ἑνιαῖο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδῶν), βάσει τοῦ ὁποίου τό μάθημα ἀπό Ὁμολογιακό μετατράπει σέ Θρησκειολογικό; Μεταξύ ἄλλων ὁρίζεται πώς στόχος τοῦ μαθήματος εἶναι ἡ Ι>«ἐπίγνωση τῆς ὕπαρξης διαφορετικῶν ἐκφράσεων τῆς θρησκευτικότητα». Μέ βάση τό Νόμο λοιπόν, στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἀπό τό 2001 ὑποχρεωτικά πλέον διδάσκεται καί τό… Ἰσλάμ, ὁ Βουδισμός κ.λπ. «Ὁλόκληρος Νόμος φτιάχτηκε καί ὁλόκληρα Ἀναλυτικά Προγράμματα ἄλλαξαν, ἀκριβῶς γιά νά πάψει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νά ἔχη ὁμολογιακό χαρακτήρα καί νά γίνει ἕνα «κανονικό» μάθημα, πού νά μποροῦν νά τό παρακολουθοῦν ὅλοι οἱ μαθητές (καί οἱ ἀλλοδαποί, καί οἱ ἀλλόδοξοι καί οἱ ἄθεοι) καί ἄρα νά μήν ὑπάρχη ἀνάγκη νά ἐξαιρεῖται κανείς» («Περί Θρησκευτικῶν» τοῦ Ν. Ράπτη 16.8.2008 αντιβαρο.γρ) «Τά σημερινά βιβλία Θρησκευτικῶν, δίνουν ἔμφαση σέ μία ἐγκυκλοπαιδική — κοινωνιολογική προσέγγιση ἐμπλουτισμένη μέ κάποια στοιχεῖα Ὀρθοδοξίας καί πόρρω ἀπέχουν τῆς Κατηχήσεως» (βλ. στό παρόν τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 354).
2. Παραμένει καί τό ἐρώτημα: Πῶς θά ἐπιτευχθῆ ὁ στόχος πού διατυμπανίζει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, δηλαδή ἡ ἀλληλοκατανόηση τῶν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς μαθητῶν μέ τούς ἀλλοδαπούς; Διά τῆς ἀπαλλαγῆς ἐκ «τοῦ μαθήματος μέσω τοῦ ὁποίου οἱ ἀλλοδαποί μαθητές ἔρχονται σέ ἐπαφή καί κατανοοῦν πολλά, ἄν ὄχι ὅλα, τά ἤθη, τά ἔθιμα καί τίς παραδόσεις τῆς χώρας στήν ὁποία διαμένουν ἤ πολύ περισσότερο θέλουν νά γίνουν πολίτες της;» (βλ. στό παρόν τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 356).
3. Αὔριο τά παιδιά μας, δεδομένου καί τοῦ ὅτι δέν τούς ἐπιτρέπεται νά δηλώνουν Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι ἐλέω τῆς Ἀρχῆς Προσωπικῶν Δεδομένων…, μήπως θά τούς προτρέπουν νά δηλώνουν Μουσουλμάνοι, γιά νά ἐπωφεληθοῦν ὑπό τῶν σχετικῶν διατάξεων τῶν Ἑλληνικῶν Νόμων;! Ὑπενθυμίζουμε πώς προβλέπεται ἡ «ἀπαλλαγή τῶν Μουσουλμάνων τῆς Θράκης ἀπό τίς ἐξετάσεις στά Πανεπιστήμια καί ΤΕΙ, ἡ ὁποία γίνεται μέ ρητή δήλωση τοῦ θρησκεύματός τους…»(!!!). Ἐπίσης «Οἱ Μουσουλμανόπαιδες εἰσάγονται σέ ὅποια Σχολή θέλουν μέχρι ποσοστοῦ 0,5 % ἐπί τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ εἰσκτέων. Μέ τόν ἴδιο τρόπο διορίζονται σέ Δημόσιες ὑπηρεσίες ἐκτός διαδικασίας ΑΣΕΠ…» (βλ. στό παρόν τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 353 καί 365). Ἄς βάλουμε ἐπιτέλους ἕνα τέλος σέ αὐτόν τόν «ἐκσυγχρονισμένο» γενιτσαρισμό!
Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἐπιβάλλεται νά ἀποκτήση καί πάλι χαρακτήρα Ὁμολογιακό, ὡς συμβαίνει καί «στήν Ἱσπανία καθώς καί στά λεγόμενα Εὐρωπαϊκά Σχολεῖα, δηλαδή τά σχολεῖα πού χρηματοδοτεῖ ἡ Εὐρ. Ἕνωσης γιά τά παιδιά τῶν ὑπαλλήλων της», ὅπου τό «ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ», ἐπαναλαμβάνω μετ' ἐπιφάσεως, «μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἔχει ὡς ἐναλλακτική λύση ἕνα μάθημα Ἠθικῆς ἤ Φιλοσοφίας…» (βλ. στό παρόν τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 354). Ἄς διδάσκωνται λοιπόν κάτι ἀνάλογο ἤ θρησκειολογικό μάθημα ὅσοι ἐπικαλεσθοῦν «λόγους συνειδήσεως» ἔναντι τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἐπιβάλλεται παρά τήν θέλησίν μας…, οὔτε θά ἐπιτρέψουμε ὅμως εἰς οὐδένα τήν ἀπορθοδοξοποίησιν τῶν παιδιῶν μας. Ἄς παύσουν κάποιοι ἀφελῶς ἤ πονηρά νά ἐπικαλοῦνται τά πρόστημα πού θά μᾶς ἐπιβάλη ἡ Εὐρ. Ἕνωσις ἄν δέν περιθωριοποιήσουμε τά θρησκευτικά… Ἄς ἐνεργήσουμε κατά τό ἀνωτέρω παράδειγμα τῆς Εὐρ. Ἕνωσης, καί σ' αὐτόν τόν τόπο, ὅπου ἔχει μιά ἰδιαίτερη σχέσι μέ τήν Ὀρθοδοξία… Εἶναι γνωστό πώς ἄν καί οἱ Ρωμαῖοι κατέκτησαν μέ τό σπαθί τόν ἀρχαῖον Ἑλληνικόν κόσμον, ὁ Χριστιανισμός μέ ὄχημα τό ἀρχαῖο Ἑλληνικό πνεῦμα, κατέκτησε τήν Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία… «Πρέπει καί πάλι νά κατανοήσουμε βιωματικά καί ἔμπρακτα ὅτι τά σύνορά μας δέν εἶναι μόνο αὐτά τῆς Θράκης, τῆς Μακεδονίας, τοῦ Αἰγαίου καί τῆς Κύπρου. Τά σύνορά μας βρίσκονται καί στίς ἀντιλήψεις μας, στήν παράδοσή μας καί στήν παιδεία μας…» («Πάλι δικά μας θᾶναι» τοῦ Δ. Μαυρίδη 29.7.2008 αντιβαρο.γρ). Δυστυχῶς αὐτά τά πνευματικά σύνορα βάλλονται περισσότερο ἀπό τά γεωγραφικά μας σύνορα καί μάλιστα ἀπό τούς ἰδίους τούς συμπατριώτας μας, οἱ ὁποῖοι ὡς πρόοδον καί ἐκσυγχρονισμόν ἀντιλαμβάνονται τήν ρῆξιν μέ τήν ἑλληνορθόδοξη πολιτισμική μας ταυτότητα…
Τό ὅλο πνεῦμα τῆς προσπάθειας περιθωριοποίησης τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἐντάσσεται στό ἴδιο πλαίσιο μέ τό πνεῦμα ἐκείνων πού προωθοῦσαν καί ἐστήριζαν τό ἀνιστόρητο βιβλίο Ἱστορίας τῆς ΣΤ’ Δημοτικοῦ, τό ὁποῖον εἶχε τό θάρρος ὁ Ὑπουργός κ. Εὐρυπίδης Στυλιανίδης, νά ἀποσύρη… Τώρα, στήν προσπάθειά του νά κρατήση κάποιες ἰσορροπίες.., δέν ἀπέφυγε καί πάλι τήν ὀργή τῶν λειτουργούντων ὡς ξένων πρός τήν πολιτιστική ταυτότητα τοῦ τόπου μας, συμπατριωτῶν μας, ὅπως ἐφάνη ἀπό τήν «Ὠργισμένη ἀντίδραση τοῦ Συνασπισμοῦ…», (βλ. εἰς τό παρόν Τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 357), ὅπου ἀνήκει καί ἡ συγγραφέας τοῦ ἀνιστορήτου βιβλίου ἱστορίας τῆς ΣΤ’ Δημοτικοῦ, κ. Μ. Ρεπούση. Μήπως χρειάζεται μεγαλύτερη ἀποφασιστικότητα ἔναντι τῆς εὐρυτέρας «ὁμάδος» Ρεπούση, ἡ ὁποία συνεχίζει νά ἀλωνίζη εἰς τόν χόρον τῆς ἐκπαίδευσης;… (Σχετικάς ἐκτενεῖς ἀναφοράς διά τό ἀνιστόρητον βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Μ. Ρεπούση καί τῶν προωθούντων τό πνεῦμα της, πραγματοποιήσαμε καθ' ὅλο τό 2007 ἀπό τῶν στηλῶν τῆς «Ο.Π.». Βλέπετε εἰς τόν ἐν λόγω Τόμον, ἀλλά καί εἰς τό τεῦχος Μαρτίου — Ἀπριλίου τοῦ 2008, σελ. 75-177 ἐνῶ ἕπεται καί συνέχεια…).