Ποῖος θά ἐφαντάζετο ὅτι ὁ Θεός θά ἐφύλαττεν εἰς τήν γείτονα Ρουμανίαν, ὄχι μόνον Ἐπισκόπους ἀλλά καί ὅτι μετά τάς εὐλογημένας ἐπισκοπικάς χειροτονίας, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Κένυας κ. Ματθαίου (27.4.2008), καί τοῦ Σεβ/του Κιέβου κ. Σεραφείμ (12.5.2008), θά ἠκολούθει ἡ ἐκλογή καί χειροτονία εἰς Μητροπολίτην Κιτίου ἑνός ἐκ τῶν ἀξίων γόνων τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἱερομονάχου π. Παρθενίου! Εἰς τήν συνέχειαν τά περί τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας του.

Τήν 14/27 Ἰουλίου 2008, Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πατέρων εἰς τόν Ἱ. Ν. Ὁσίας Ξένης Λεμεσοῦ Κύπρου ἐγένετο ἡ εἰς Μητροπολίτην Κιτίου καί πάσης Κύπρου χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου π. Παρθενίου. Ὁ Θεοφιλέστατος π. Παρθένιος προέρχεται ἐκ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας καί ἦτο Κληρικός τοῦ Σεβ/του Βράντσεα κ. Γεροντίου.
Ἡ χειροτονία αὕτη ὑπῆρξεν ἕν ἐκκλησιαστικόν γεγονός, τό ὁποῖον ἤδη κατεγράφη ὡς ἕν ἐκ τῶν πολλῶν σημαντικῶν γεγονότων τοῦ 2008 καί θά παραμείνη ἀνεξίτηλον εἰς τήν μνήμην τόσον τῶν Κυπρίων Ὀρθοδόξων, ὅσον καί τῶν πιστῶν τῆς Ρουμανίας, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ σύν τοῖς ἄλλοις, ἦτο ἡ πρώτη Ἐπισκοπική Χειροτονία Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου εἰς τήν Κύπρον μετά ἀπό τό Νεοημερολογιτικόν σχίσμα τοῦ 1924. Αἱ προηγηθεῖσαι ἄλλαι δύο χειροτονίαι, τοῦ μακαριστοῦ Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος ὑπό τοῦ Ἀοιδίμου Βρεσθένης Ματθαίου (1948) καί τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου ἐπί Τοποτηρητοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου τοῦ μακαριστοῦ Θεσσαλονίκης Δημητρίου (1956), ἔλαβον χώραν εἰς τόν Ἑλλαδικόν χῶρον.
Ἡ χειροτονία ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Κηρύκου, παρίσταντο δέ καί συμμετεῖχον ἐκ μέν τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας ὁ Σεβ/τος Ἐπίσκοπος Βράντσεα κ. Γερόντιος, ἐκ δέ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κένυας ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κένυας κ. Ματθαῖος, διά συμψήφων δέ συμμετεῖχον καί οἱ Σεβ/τοι κ.κ. Κασσιανός καί Σεραφείμ.
Ἄς σημειωθῆ ὅτι ἡ χειροτονία αὕτη ἐτελέσθη κατόπιν τῶν νομίμων καί κανονικῶν διαδικασιῶν, τῶν προβλεπομένων ὑπό τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου (Γ’ Οἰκουμενική Σύνοδος), καί κατά τά παραδεδομένα θέσμια, τά ὁποῖα ἀδιστάκτως, μόλις κατά τά προηγούμενα ἔτη, προσέβαλεν διά τῶν παρανόμων καί αὐταρχικῶν ἐπεμβάσεών του ὁ βλάσφημος καί παράνομος ψευδοαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος ὅστις ἀποτυχών, προεκάλεσεν σχίσμα!
Προηγουμένως ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Μητροπολίτου Κιτίου καί Ἐξάρχου πάσης Κύπρου, (Κανονικῶς καί κατά τά θέσμια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου), ἐγένετο τό Σάββατον 6/19 Ἰουλίου εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ὁσίας Ξένης Λεμεσοῦ Κύπρου, παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, καί τοῦ Σεβ/του Κένυας κ. Ματθαίου.
Ἅμα τῆ ἐκλογῆ τοῦ θεοφιλεστάτου π. Παρθενίου, τήν ἑπομένην, 7/20 Ἰουλίου 2008, τό Ἱερατικόν Συμβούλιον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐνεχείρησεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Κήρυκον τήν κάτωθι πρόσκλησιν:
«7/20 Ἰουλίου 2008
Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε
Γονυκλινῶς ἀσπάζομαι ὑμετέραν δεξιάν.
Κατόπιν ἐκλογικῆς διαδικασίας, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη δυνάμει τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Κύπρου, Πατρώων Παραδόσεων, ἐξελέγη ὡς νέος Μητροπολίτης Κιτίου καί Ἔξαρχος πάσης Κύπρου, πρός πλήρωσιν τοῦ κενωθέντος θρόνου, ὁ Θεοφιλέστατος π. Παρθένιος.
Πρός τοῦτο σᾶς παρακαλοῦμε, ὅπως, ἐλλείψει Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ἀλλά καί καθότι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἀποκλειστικά μέ τήν Πανορθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σᾶς μεταφέρομεν τό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἴνα ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὅπως αὕτη θεία βουλῆ προέκυψεν ἐσχάτως, ἐπιληφθῆ τῆς χειροτονίας τοῦ ἐψηφισμένου πατρός Παρθενίου…
Κατόπιν τούτου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος, καί ἀφοῦ ἤδη εἶχεν ἀφιχθεῖ εἰς τήν Κύπρον καί ὁ Σεβ/τος κ. Γερόντιος μετά ἀντιπροσωπείας Κληρικῶν καί λαϊκῶν τῆς Ρουμανίας, τήν 13/27 Ἰουλίου 2008, συνεκάλεσεν ἐν Κύπρω τήν Ἱεράν Σύνοδον διά νά ἐπικυρώση τήν ἐκλογήν καί κυρίως ἐπιληφθῆ τῆς Ἱστορικῆς χειροτονίας τοῦ Θεοφιλεστάτου κ. Παρθενίου. Παραθέτομεν τό σχετικόν Πρακτικόν:
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σήμερον 13/26 Ἰουλίου τοῦ ἔτους 2008, ἡμέραν Σάββατον, καί ὥραν 10ην π.μ., κατόπιν τῆς ἀπό 7/20 Ἰουλίου 2008 αἰτήσεως τοῦ Ἱερατικοῦ Συμβουλίου τῆς Αὐτοκεφάλου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τῆς ἀπό 11/27 Ἰουλίου 2008 προσκλήσεως τοῦ Προεδρεύοντος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, συνεδριάσαμεν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου εἰς Ἅγιον Μάμαν Λεμεσοῦ Κύπρου, οἱ Ἀρχιερεῖς: α) Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀντιπροσωπεύων καί τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Κιέβου κ. Σεραφείμ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, β) Ὁ Σεβ/τος Ἐπίσκοπος Βράντσεα κ. Γερόντιος, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἀντιπροσωπεύων καί τόν Ἐπίσκοπον Μπακάου Μολδαβίας κ. Κασσιανόν, καί γ) Ὁ Ἐπίσκοπος Κένυας κ. Ματθαῖος, τοῦ κλίματος τοῦ πάλαι ποτέ ἐπ' Ὀρθοδοξία διαλάμψαντος Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, καί ἐπελήφθημεν τοῦ κυρίου θέματος τῆς χειροτονίας τοῦ ἐκλελεγμένου π. Παρθενίου.
Κατ' ἀρχάς ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐνημερώθη ἐπί τῆς ἀπό 6/19 Ἰουλίου 2008 ἐκλογῆς ὑπό τοῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, καθώς καί ἐπί τῆς ἀπό 7/20 Ἰουλίου 2008 ἐπιστολῆς τοῦ Ἱερατικοῦ Συμβουλίου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, διά τῆς ὁποίας ἐγνωστοποιήθη ὅτι κατόπιν ἐκλογικῆς διαδικασίας ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη δυνάμει τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὡς νέος Μητροπολίτης Κιτίου καί Ἔξαρχος πάσης Κύπρου πρός πλήρωσιν τοῦ κενωθέντος Θρόνου, ἐξελέγη ὁ θεοφιλέστατος π. Παρθένιος.
Ἐπίσης ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν τήν ἐκ μέρους τοῦ ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Κιτίου κ. Παρθενίου, ἀνταπόκρισιν εἰς τό Μήνυμα ἔχουσαν οὕτω:
«Εὐγνωμόνως ἐνωτισθείς τό ἄγγελμα τῆς, Θεοῦ συγκαταβάσει, ἐκλογῆς μου ὡς Μητροπολίτου Κιτίου καί Ἐξάρχου πάσης Κύπρου, εὐχαριστῶ τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἐπί τῆ περί ἐμοῦ εὐμενεῖ κρίσει καί ψήφω. Αἰσθάνομαι βαρύ τό φορτίον τοῦτο, ἀλλά πεποιθώς εἰς τόν Θεόν, κλίνων τόν αὐχένα, ἀποδέχομαι τήν ἐκλογήν καί ἐξαιτοῦμαι τάς εὐχάς Ὑμῶν πρός τόν Οὐράνιον τῆς Ἐκκλησίας Δομήτορα καί Κυβερνήτην, ὅπως φωτίζη με, καθοδηγῆ καί ἐνισχύη πρός εὐδόκιμον ἐκπλήρωσιν τοῦ ἱερωτάτου καθήκοντος καί δικαίωσιν τῶν προσδοκιῶν τῆς χειμαζομένης σήμερον Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 7/20 Ἰουλίου 2008.
Κατόπιν τούτων ἡ Ἱερά Σύνοδος ΕΝΕΚΡΙΝΕΝ τήν διαδικασίαν τῆς ἐκλογῆς καί ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΝ τήν τέλεσιν τῆς χειροτονίας τοῦ ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Κιτίου καί Ἐξάρχου πάσης Κύπρου κ. Παρθενίου, τήν Κυριακήν 14/27 Ἰουλίου 2008 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ὁσίας Ξένης Λεμεσοῦ Κύπρου.
Κατά τήν συνεδρίασιν συνεζητήθη καί τό θέμα τῆς εἰς μεγαλόσχημον κουρᾶς τοῦ ἐψηφισμένου Μητροπολίτου, καθ' ὅσον ἐπ' αὐτοῦ ὑπάρχει διαφορετική ἀντιμετώπισις ὑπό τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν… Μέ σημεῖον ἀναφορᾶς τήν σημείωσιν τοῦ Α’ Κανόνος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τόν ιδ’ Κανόνα τῆς Ἀγκύρας, τήν ὑποσημείωσιν ἐπί τοῦ Κανόνος μγ’ τῆς ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τόν ιβ τῆς ἐν Ἁγία Σοφία Συνόδου, ἐγένετο συζήτησις ἐποικοδομητική καί ἐλήφθη ἀπόφασις ὅπως τηρηθῆ ἡ τυπική τάξις τῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος καί Κύπρου, καθ' ἥν οἱ Ἐπίσκοποι λαμβάνονται ἐκ τῆς τάξεως τῶν Μοναχῶν, τέλειος δέ Μοναχός εἶναι ὁ Μεγαλόσχημος.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐπίσης ἐπελήφθη καί συνεζήτησεν θέματα Πίστεως καί Ὁμολογίας, Συνοδικότητος καί τῶν ἀναγκαίων ἐνεργειῶν τῶν κατά τόπους ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν κοινῶν τοιούτων, ὅπως αὐτά ἐξελίχθησαν ἀπ' ἀρχῆς τοῦ 2008 καί ὡδήγησαν εἰς τήν Ἁγίαν Ἕνωσιν καί τήν προκύψασαν Πανορθόδοξον Σύνοδον…
Κατόπιν τῆς σχετικῆς ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τήν 13ην/26ην Ἰουλίου 2008 ἐγένετο, κατά τό τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Κύπρου, ἡ εἰς Μεγαλόσχημον κουρά τοῦ ἐψηφισμένου Ἐπισκόπου κ. Παρθενίου. Τήν ἀκολουθίαν ἐτέλεσαν οἱ Σεβ/τοι Ἐπίσκοποι κ. κ. Γερόντιος καί Ματθαῖος, ἐνῶ τόν μεγαλόσχημον ἀνέλαβεν ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος. ἦτο μία πολύ κατανυκτική καί συγκινητική τελετή, ἡ ὁποία ἐφώτισεν τόν πνευματικόν χῶρον τοῦ ὑψηλοῦ μοναχικοῦ ἰδεώδους, καί προητοίμασεν διά τήν συμμετοχήν εἰς τόν γνόφον τοῦ μυστηρίου τῆς προσωπικῆς Πεντηκοστῆς, ἡ ὁποία θά ἐγίνετο μία ζῶσα πραγματικότης κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν τοῦ ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Κιτίου κ. Παρθενίου, τήν Κυριακήν 14/27 Ἰουλίου.
Τοιαῦτα γεγονότα δέν περιγράφονται. Βιώνονται ἀπό ὅσους τά παρακολουθοῦν καί ἀντιλαμβάνονται τήν σημασίαν των, παραμένουν δέ ἀνεξίτηλα εἰς τήν μνήμην των καί μαρτυροῦνται ὡς βιώματα ἄλλης τάξεως, Πνευματικῆς. ἦτο πράγματι ἐμφανής ἡ συγκίνησις τόσον τῶν ἑκατοντάδων Κυπρίων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά παραστοῦν καί νά παρακολουθήσουν τήν χειροτονίαν τοῦ νέου Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ποιμενάρχου των, ὅσον καί τῶν ἐκ τῆς Ρουμανίας προστρεξάντων Ὀρθοδόξων, ὅλοι δέ ἔκλαιον, διότι, οἱ μέν ἀπελάμβανον τόν ἄξιον γόνον τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας ὡς Μητροπολίτην των, οἱ δέ Ρουμάνοι πιστοί μέ πρῶτον τόν Ἐπίσκοπον κ. Γερόντιον διά τήν προσφοράν των εἰς τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου. Ὁ ἴδιος ὁ κ. Γερόντιος συγκεκινημένος εἶπεν: «ἐσφίξαμε τήν καρδιά μας καί ἀπεφασίσαμε νά προσφέρωμεν τόν ἐκλεκτόν Κληρικόν μας, διότι ἐπιστεύσαμεν ἀπολύτως ὅτι αὐτό ἦτο τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἰς τό ὁποῖον δέν εἴχομεν δικαίωμα νά ἐναντιωθῶμεν»!..
Τήν πρωίαν τῆς Κυριακῆς ὅλα ἦσαν ἕτοιμα, διά τό μεγάλο γεγονός, τό ὁποῖον ἐπρόκειτο νά ἀκολουθήση. Ἡ χαρά καί ἡ ἀγωνία ὅλων, ἀλλά καί ἡ ἐλπίδα ὅτι ὁ νέος των ποιμενάρχης θά δώση νέαν πνοήν εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν τῆς χειμαζομένης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἦτο ἔκδηλος. Ὅταν δέ ὁ θεοφιλέστατος κ. Παρθένιος ἀπήγειλεν εἰς τά Ρουμανικά καί Ἑλληνικά τήν Ὁμολογίαν του, ἀλλά καί ὅταν ἠκούσθη ἡ ἐπίκλησις τῶν ἱερέων «…Κέλευσον κελεύσατε κέλευσον Δέσποτα Ἅγιε τόν νῦν προσφερόμενόν σοι», ὅλοι ἠσθάνοντο ὅτι κάποια μεγάλη ἀλλαγή συντελεῖται· ἡ τόσον δοκιμασθεῖσα Ἐκκλησία τῆς Κύπρου εἰσέρχεται εἰς νέαν περίοδον ἐντόνου Ὁμολογιακοῦ ἀγῶνος, διότι ὁ ὑποψήφιος εἶναι διακεκριμένος ὁμολογητής Κληρικός καί αὐστηρός τηρητής τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἐνῶ ἔχει καί γνήσιον ὁμολογιακόν φρόνημα καί ζέοντα ἱεραποστολικόν ζῆλον. Ὅλοι ἐλπίζουν ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ Κυρίου, ὁ νέος Μητροπολίτης Κιτίου, θά ἀναδειχθῆ ὁ ἱκανός οἰακοστρόφος καί θά κυβερνήση καί θά ὁδηγήση τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἀπό τήν τρικυμιώδη θάλασσαν, τήν ὁποίαν προεκάλεσαν οἱ Νικολα?ται, εἰς τόν εὔδιον λιμένα τοῦ Χριστοῦ ἤ καί ἄν ἡ τρικυμία γίνη μεγαλυτέρα, ἐλπίζουν καί εἰς τήν μεγαλυτέραν ἐπέμβασιν τοῦ Χριστοῦ… Τά πάντα, καί αἱ συγκινήσεις καί τά κλάμματα καί τά δάκρυα ἐκορυφώθησαν, κατά τήν ὥραν τῶν ἐκ βαθέων ἐπιφωνήσεων ΑΞΙΟΣ — ΑΞΙΟΣ — ΑΞΙΟΣ, καί τάς ἐνδομύχους διαπύρους εὐχάς των, ὅπως ὁ νέος Ἐπίσκοπος τῆς Κύπρου ἀναδειχθῆ «ΑΞΙΟΣ» τῆς Κλήσεως καί τῆς Ἀποστολῆς του.





Καί πάλιν «Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν», διότι μία ἄλλη Πεντηκοστή λογίζεται ἡ χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου. Ὁ Ναός μας, ὅπως πάντοτε, ἀλλ' ὅλως ἰδιαιτέρως σήμερον, ἐλειτούργησεν ὡς ἕν ἄλλο «Ὑπερῶον» τῆς Πεντηκοστῆς. Παρόντες ἀοράτως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ τούτων Διάδοχοι, οἱ ὁποῖοι «ἐκοσμήθησαν» μέ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διηκόνησαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, μέ τήν Ἀρχιερατικήν των Διακονίαν. Εἴμεθα παρόντες καί ἡμεῖς ἴνα δι' ἡμῶν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀναδείξη ἕναν ἀκόμη γνήσιον Διάδοχον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων! Ἤδη τό ὑπό τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἐμῶν χειρῶν, τελεσμένον τοῦτο μυστήριον ἐστήρικται ἐπί τῆς Καλῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως, τήν ὁποίαν ὡμολόγησεν πρό τῆς χειροτονίας του ὁ Ἐπίσκοπος.
Ἡ θεία Λειτουργία, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας ἐτελεσιουργήθη τό μυστήριον τῆς χειροτονίας, εἶναι «Σύναξις καί ἕνωσις οὐρανοῦ καί γῆς»! Μέσα εἰς τόν γνόφον τοῦ μυστηρίου, κατῆλθεν ὁ Χάρις, «ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα», «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον», τοῦτον. Καί ὁ μέν Ἐπίσκοπος ἔλαβεν τήν Ἀρχιερατικήν Χάριν, «ὡς δρόσον Ἀερμών ἐπί τά ὅρη Σιών», ἡμεῖς δέ ἐβιώσαμεν χαράν ἀνεκλάλητον, διότι ἡ Αὐτοκέφαλος Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, μετά ἀπό ὀρφάνειαν καί δοκιμασίαν τριῶν ἐτῶν καί ἀφοῦ ἐπέπεσον ἐπ' αὐτῆς «λῦκοι βαρεῖς», ἀπέκτησεν τόν ποιμένα της, καί ἐλπίζομεν, ὅπως χάριτι Χριστοῦ διαφυλαχθῆ καί προχωρήση νικῶσα παρά τά βαρέα τραύματα ἐκ τῆς πτώσεως καί ἀποσχίσεως τινῶν.
Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο τό γεγονός, δηλαδή ὅτι ἐμερίμνησεν καί ἀνέδειξεν ποιμέναν διά τήν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, εἶναι «σημεῖον» ὅτι ὁ Ποιμήν ὁ οὐράνιος δέν ἐγκατέλειψεν τήν ποίμνην του. Τήν ἄφησεν ὀλίγον καιρόν ἴνα δοκιμάση αὐτήν, ὅσον ἠδύνατο νά ἀντέξη τούς πειρασμούς, καί πάλιν ὡδήγησεν αὐτήν εἰς ἀναψυχήν. Τῆς ἔδωσεν Κανονικόν καί Ὀρθόδοξον Ποιμένα, ἱκανόν Κυβερνήτην, ἄξιον Ποιμενάρχην, «ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς Ἀληθείας».
Ἐχάρισεν ὁ Θεός ἀληθινόν ποιμένα, αὐτόν ὁ ὁποῖος ἔχει τήν διάθεσιν καί τήν προαίρεσιν νά ὁμολογήση καί νά διακηρύξη τήν ἀλήθειαν. Τοιοῦτον καλόν ποιμένα καί οἰακοστρόφον ἐχρειάζετο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, διά νά ὁδηγήση τό σκάφος Της εἰς εὔδιον λιμένα. Ἤκουσεν ὁ Θεός τούς στεναγμούς τῶν πενήτων καί ἀνέλαβεν τήν ὀρφάνειάν των, «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, Σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»!
Σήμερον ὅμως προβάλλει ἔμπροσθεν ὅλων μας, καί ἰδιαιτέρως ἡμῶν τῶν Ἀρχιερέων, τό χρέος νά στηρίξωμεν τόν νέον Ἐπίσκοπον, μέ τήν ἀγάπην, τόν σεβασμόν καί τάς προσευχάς μας. Εἰς τόν αἴροντα τόν Σταυρόν τῆς Ἀρχιερωσύνης, Σεβ/τον κ. Παρθένιον, πρέπει ὅλοι νά γίνωμεν Κυρηναῖοι, διότι ὁ δρόμος του εἶναι καί ἰδικός μας δρόμος. Εἶναι κοινός ὁ δρόμος τοῦ Γολγοθᾶ, ὅπως καί ἡ Ἀνάστασις. Ἐκκλησία εἶναι τό Σταυρωμένον καί Ἀναστημένον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἰδιαιτέρως Σεῖς τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, μέ πρώτους τούς ἀξίους Ἱερεῖς σας, γίνατε Κυρηναῖοι τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου σας κ. Παρθενίου.
Καί τά νῦν, Σεβ/τε Κιτίου κ. Παρθένιε. «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω». Ἐφ' ὅσον «παρέθεσες σεαυτόν καί ἅπαντα τά κατά σέ τῶ Θεῶ καί τῶ λόγω τῆς χάριτος αὐτοῦ…» καί ἐδέχθης νά σηκώσης ἐπί τῶν ὤμων σου τήν Ἀρχιερατικήν Χάριν καί Διακονίαν, ἀνάχθητι εἰς τό πέλαγος τῆς νέας σου διακονίας μέ νεανικήν ζέσιν καρδίας. Πρωταρχικός σου σκοπός, ἄς εἶναι ἡ κατά τό δυνατόν πληρεστέρα ἐπιτέλεσις τοῦ ἱεροῦ Ἐπισκοπικοῦ σου χρέους καί ἡ καλή διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Τό ἀνατιθέμενον εἰς σέ σήμερον ποίμνιον, ὁ φιλόχριστος καί φιλακόλουθος λαός τῆς μαρτυρικῆς Κύπρου, θά εὔχεται καί θά προσεύχεται δι' Ὑμᾶς τόν Ἐπίσκοπον καί ποιμένα του. Καί οἱ Ἅγιοι τῆς Κύπρου, Ἀπόστολοι, Ἱεράρχαι, Ὁμολογηταί, Ὅσιοι καί τό νέφος τῶν Μαρτύρων καί τῶν Νεομαρτύρων, θά σέ ἐνισχύουν.
Τέλος καί ἡ ἐλαχιστότης μου εὔχομαι καί ἀείποτε θά προσεύχωμαι, ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά σέ περιφρουρῆ, νά «θεραπεύη τά ἀσθενῆ καί τά ἐλλείποντα νά ἀναπληροῖ», νά Σᾶς ἐνδυναμώνη εἰς τήν προκειμένην Ἀρχιερατικήν διακονίαν καί Σᾶς ἀξιώνη ἔργων ἀγαθῶν καί εὐαρέστων εἰς τόν Θεόν. Ἰδιαιτέρως εὐχόμεθα καί θά προσευχώμεθα νά Σᾶς φυλάττη εἰς τήν καλήν Ὁμολογίαν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό θεμέλιον τῆς γνησίας Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τοῦ Ἐπισκόπου καί νά σᾶς ἀξιώση μαζί μέ τά πνευματικά σας Τέκνα, τῆς οὐρανίου Βασιλείας, διά νά εἴπητε εἰς τόν Δεσπότην Χριστόν: «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός». Πάντα Ἄξιος».




Δι' εὐνοήτους λόγους ἀδυνατῶ νά ὁμιλήσω ἐτούτη τήν στιγμή, ἐνῶ θά κάνω κουράγιο διά μόνον ὀλίγα τινά, τά ὁποῖα θέλω νά ἐνσωματώσω εἰς τήν παροῦσαν μεγάλην τελετήν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀναδείξεως εἰς Μητροπολίτην Κιτίου τοῦ Πνευματικοῦ μου υἱοῦ καί γόνου τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας κ. Παρθενίου, διότι θέλω νά σᾶς καταστήσω ὑπευθύνους συνεργάτας καί ἀρωγούς εἰς τό ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου σας.
Τόν μῆνα Ἰανουάριον, εἶχον ἀκούσει, γιά τήν στενοχώρια σας (τό πρόβλημά σας), ὅτι δέν ἔχετε Ἐπίσκοπο, ἐδῶ στή χώρα σας καί ἡ Ἐκκλησία ἐδοκιμάζετο ὅσον καμμίαν ἄλλην φοράν. Τότε ἐμεῖς ἀπό τή Ρουμανία, μιά χώρα τήν ὁποία μπορεῖ νά μήν τή γνωρίζετε, ἀκούοντας τό πρόβλημα τό ὁποῖο ἔχετε, ἤλθαμε μέ ἀνθρωπιστική καί πνευματική βοήθεια. Ἡ βοήθεια πού μποροῦμε νά προσφέρουμε, ἐμεῖς οἱ Ρουμάνοι, μέσα ἀπό τή φτώχεια μας, ἦταν νά σᾶς φέρουμε ἐδῶ ἕνα ἱερομόναχο μέ τό ὄνομα Παρθένιος. Τόν ἱερομόναχο αὐτό θά τόν ἀφήσουμε ἐδῶ, γιά νά σᾶς βοηθᾶ στό πρόβλημά σας καί νά λειτουργῆ πλέον ὡς Ἐπίσκοπος ἐδῶ στή χώρα σας, μέ τή σύμφωνο γνώμη σας.
Τήν νεότητά του θά ἀναπληρώσετε Σεῖς, Κλῆρος καί Λαός τῆς Κύπρου, ἐνῶ καί ὅλοι οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθόδοξοι Κληρικοί καί Λαϊκοί ὁμοίως θά προσευχώμεθα. Ἡ ἐλαχιστότης μου γνωρίζω ὅτι εἶναι ἀγωνιστής, διότι ἀπό παιδί τόν ἔχω διδάξει, καί τούτη τήν ὥρα τόν παρακαλῶ ὅπως ὁ βίος καί ἡ ποιμαντορία του εἶναι κατά Θεόν, ὥστε οὐδείς τῆς νεότητος αὐτοῦ νά καταφρονήση.
Στά 20 του χρόνια ἦταν ἱερεύς, στά 30 χρόνια ἔγινε πρωτοσύγκελλος καί τώρα ἔγινε Ἐπίσκοπος. Τόν ἐγκαθιστοῦμε Ἐπίσκοπον ἐδῶ στή χώρα σας, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι σᾶς ἀφήνομεν ἕναν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη νά φέρη τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου πιό μπροστά. Ὡστόσον ὅταν ὁ Κύριος οἰκονομήση ἕτερον γηγενῆ Ἐπίσκοπον διά τήν Κύπρον, τότε ὁ Σεβ/τος κ. Παρθένιος θά δύναται νά ἐπανέλθη εἰς τό «σπίτι» του, ἀφοῦ ἡ Ἱεραποστολή του θά ἔχη ἐπιφέρει τούς πνευματικούς της καρπούς καί ἀποτελέσματα. Συγχωρεῖστε τούτη τήν διατύπωσι, διότι γνωρίζω ὅτι ὁ Σεβ/τος κ. Παρθένιος σήμερον «ἐνυμφεύθη» τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, εἰς τήν ὁποίαν πλέον θά ἀνήκη καί ἐν τῶ νῦν καί ἐν τῶ μέλλοντι αἰῶνι, δηλαδή εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν… Ζητῶ συγγνώμην διότι δέν αἰσθάνομαι ἱκανός νά ὁμιλήσω περισσότερον, ἀλλά μόνον νά εὐχαριστήσω τούς Σεβ/τους Ἀρχιερεῖς κ.κ. Κήρυκον καί Ματθαῖον, τόν π. Μιχαήλ καί ὅλους ἐσᾶς τούς ἐν Χριστῶ Ἀδελφούς τῆς Κύπρου, τούς ὁποίους ἤθελα νά διαβεβαιώσω ὅτι ἡ μαρτυρική μεγαλόνησος εἶναι ἄξια σωτηρίας. Ἄξιος, Ἄξιος, Ἄξιος. Ἀμήν




Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Μοναχικά Τάγμα, Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως ΚΙΤΙΟΥ, «Ἐπεσκέψατο ὁ Θεός τόν ὀνειδισμόν ὑμῶν»! Μεγάλην συγκίνησιν προξενεῖ τό σημερινόν γεγονός τῆς ἀναδείξεως τοῦ Σεβ/του κ. Παρθενίου ὡς Ποιμενάρχου τῆς θεοσώστου ἐπαρχίας Κιτίου. ἦρθε ὁ Πανοικτίρμων νά σᾶς ἀνταμείψη διά τούς ὀνειδισμούς, τάς ταλαιπωρίας, τάς κακουχίας, τάς ὁποίας σεῖς ἀλλά καί ὅλοι ὑπέστημεν μετά τό σχίσμα, πού ἐπροξενήθη μέ τήν παρανομίαν τῶν ἀποστατῶν. Εὑρισκόμεθα εἰς τό σημερινόν ἐκκλησιαστικόν στάδιον, διότι προτιμήσαμε τήν «ἀγαθήν μερίδα», ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀνόθευτος Ὀρθόδοξος Ὁμολογία.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κιτίου κ. Παρθένιε.
Εὔχομαι ἡ ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος νά φρουρῆ καί νά σκέπη τήν ποιμαντορίαν σας. Ἡ πίστις μας εἶναι ἡ ἀλήθεια καί ὅποιος βαδίζει αὐτήν τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας θά ἔχη τήν νίκην, ἡ ὁποία νικᾶ τό σκότος τῆς ἀπιστίας, τῆς αἱρέσεως καί καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο δοχεῖον ἐκλεκτόν καί σκεῦος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅλοι ἡμεῖς οἱ νεώτεροι Ἐπίσκοποι ἄς φροντίσωμεν πάντα νά εἴμεθα τηρηταί τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καί τῆς παρακαταθήκης τῶν Πατέρων μας, νά φυλάσσωμεν τήν καλήν μαρτυρίαν τῆς πατρώας εὐσεβείας, εἰς τάς ἐπαρχίας τάς ὁποίας ἐκλήθημεν νά διαποιμάνωμεν. Ἄς κρατῶμεν ἀπορεγκλίτως τήν ὀρθήν Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως, διότι αὐτή θά μᾶς τοποθετῆ πάντοτε ἐπί τήν «ἀσάλευτον πέτραν τῆς Πίστεώς» μας.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί τῆς Κύπρου, ἦλθεν ἡ ὥρα νά παραλάβετε καί νά ἀπολαύσετε τόν Ποιμενάρχη σας, διότι γνωρίζετε καλά ὅτι ὁ σκοπός διά τόν ὁποῖον ἀγωνισθήκαμε ὁμοθυμαδόν ἦταν ἡ σημερινή κατάληξις. Ἐπιτρέψατέ μου νά ζητήσω τήν ἄδειά σας, διότι ἐγώ πλέον πρέπει νά εἴπω τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου Δέσποτα», ἀφοῦ πρέπει νά γυρίσω εἰς τήν πατρίδα μου, τήν Κένυαν, ὅπου καί ἡ λαχοῦσα εἰς ἐμέ Μητρόπολις, γιά νά ἀναστηλώσωμεν ἐκεῖ τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν. Ἀμήν.

Δέν εὑρίσκω λόγους καταλλήλους νά ἐκφράσω τήν μεγάλην χαράν, διά τήν ἐξαίρετον εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς. Τό ἀπό τριετίας ἀπορφανισθέν καί τραυματισθέν ποίμνιον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἐνῶ «διῆλθε διά πυρός καί ὕδατος», σήμερον ὁ Κύριος «ἐξήγαγεν αὐτό εἰς ἀναψυχήν». Τί ἀνταποδώσωμεν τῶ Κυρίω περί πάντων τῶν γεγενημένων τούτων;
Ἐκ μέρους τοῦ Ἱερατικοῦ Συμβουλίου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τοῦ μαρτυρικοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας, ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω ἐκ βάθους καρδίας τήν ὀφειλομένην εὐχαριστίαν καί δοξολογίαν εἰς τόν Πανάγαθον Θεόν. Εἰ καί ἀνάξιοι ὄντες ἠξιώθημεν σήμερον νά «ἴδωμεν διά τῆς πίστεως τό φῶς τό ἀληθινόν» καί νά βιώσωμεν ἀληθινά τήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ, μέ τήν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τοῦ χειροτονηθέντος Ἐπισκόπου μας. Μᾶς ἀξίωσε, λέγω, νά «ἴδωμεν» «τόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» τόν Χριστόν, νά «κλίνη τό ο<182>υς» καί εἰς ἡμᾶς, «νά ἀκούη τάς προσευχάς τῶν πενήτων» καί νά ἀναλαμβάνη ὁ ἴδιος τήν διευθέτησιν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, ἀποστέλλοντάς μας ἕναν πράγματι ἄξιον Ἐπίσκοπον καί Ποιμένα.
Εἴμεθα βέβαιοι καί ἐλπίζομεν Σεβασμιώτατε κ. Παρθένιε ὅτι ὡς Μητροπολίτης μας θά ἐπισκοπῆτε ἀξίως τῆς κλήσεως εἰς τό Ἀρχιερατικόν τοῦτο λειτούργημα. Σᾶς ἐγνωρίσαμε τούς τελευταίους ἑπτά μῆνας, ἠκούσαμε περί τῆς ἐκ νεότητός σας «καλῆς ἀνατροφῆς» καί διακονίας, εἴδομεν τό ταπεινόν καί ὁμολογιακόν σας φρόνημα, ἀλλά καί τήν ἀφοσίωσίν σας εἰς τήν ἀκριβῆ τήρησιν τῶν Κανόνων. Σᾶς ἐζητήσαμεν νά γίνετε Ἐπίσκοπός μας καί ὁ «Κύριος ἀντελάβετο ἡμῶν», δηλαδή μᾶς ἤκουσε καί μᾶς ἔδωσε τό ποθούμενον. Τόν εὐχαριστοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τό Ὄνομά Του, ἀλλά παράλληλα δίδομεν καί τήν ὑπόσχεσιν ὅτι θά σᾶς ὑπακούωμεν ὡς τόν Κύριον, διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τό ζητεῖ καί διότι σεῖς θά ἴστασθε δι' ἡμᾶς «ὡς λυχνία» ἐπί τόν λυχνοστάτην, «εἰς τύπον», ἀλλά καί «εἰς τόπον Χριστοῦ», κατά τούς Πατέρας.
Εὐχαριστίας ὀφείλομεν καί εἰς ὑμᾶς, Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς κ.κ. Κήρυκε, Γερόντιε καί Ματθαῖε, οἱ ὁποῖοι ὡς μέλη τῆς ἐνταῦθα συνεδριάσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, ἀπεδέχθητε εὐχαρίστως τό αἴτημά μας καί ἀναδείξατε μέ τήν ἐπίκλησιν τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τόν Ἐπίσκοπον καί ποιμένα μας, τόν ὁποῖον προηγουμένως μετά ἀπό μεγάλον ἀγῶνα ἀνέδειξεν ἡ ψῆφος τοῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς Κύπρου, σύμφωνα μέ τά παραδοθέντα καί διατηρηθέντα ἀπό αἰῶνας ἐκκλησιαστικά καί Κανονικά θέσμια. Ἔτσι μᾶς ἐδώσατε τήν δυνατότητα καί τήν χαρά νά εἴμεθα καί εἰς αὐτό τό θέμα «ἑπόμενοι τοῖς πατράσιν ἡμῶν» καί «μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», ὅπως δυστυχῶς ἔπραξαν ἄλλοι, παραβιάσαντες τήν Κανονικήν τάξιν, διό, καί δι' αὐτόν τόν λόγον, ἀλλότριοι τῆς Ἐκκλησίας ἐγένοντο.
Προπάντων εὐχαριστοῦμεν τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας, τόν πολυσέβαστον Γέροντα Ἐπίσκοπον Μπακάου κ. Κασσιανόν καί τόν δραστήριον ἐπίσης Ἐπίσκοπον Βράντσεα κ. Γερόντιον, διότι ἀπεδέχθησαν τό αἴτημά μας. Εἶναι μεγάλη θυσία νά ἀποστείλη μία τοπική ἐμπερίστατος καί χειμαζομένη Ἐκκλησία, εἰς βοήθειαν ἄλλης ἐπίσης χειμαζομένης Ἐκκλησίας, ἕναν δραστήριον, ἄξιον καί ἀγαπητόν της Κληρικόν. Τούς εὐχαριστοῦμεν θερμῶς καί τούς βεβαιώνομεν ὅτι ὅπως ἦτο ἀγαπητός εἰς τήν Ρουμανίαν ὡς Ἱερομόναχος ὁ π. Παρθένιος, ἔτσι θά εἶναι καί εἰς ἡμᾶς ἀγαπητός, ὡς Ἐπίσκοπός μας, χωρίς νά παύη νά εἶναι καί δικός τους ἐν Ἀρχιερεῦσιν ἀδελφός καί συνεργάτης εἰς τό εὐρύτερον ἔργον τῆς Ἱεραποστολῆς.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κιτίου κ. Παρθένιε, Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, διότι χωρίς τό ἰδικόν σας «γενηθήτω», δέν θά ἠμπορούσαμε σήμερα νά ἀπολαύσωμεν αὐτήν τήν πνευματικήν χαράν καί νά ἐλπίζωμεν τά κρείττονα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, διότι παρά τάς ἀρχικάς ἐπιφυλάξεις σας, ἐν τέλει ἐδέχθητε τήν πρόσκλησιν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ἤλθετε εἰς βοήθειαν. Καί ὅπως «ὁ κήρυξ τῶν Ἐθνῶν» Ἀπόστολος Παῦλος, ἤκουσεν τήν φωνήν «διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν», καί ἐπέρασεν εἰς Μακεδονίαν καί ἐκήρυξεν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, παρομοίως καί σεῖς ἠκούσατε τήν ἀγωνιώδη κραυγήν μας, καί ἐλθόντες εἰς Κύπρον ἀναλάβατε ἔργον θεῖον. Ὑποσχόμεθα ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικήν σας εὐχήν, ὅλοι ἐμεῖς οἱ Κύπριοι θά εἴμεθα οἱ «Κυρηναῖοι», διά νά ἐλαφρύνωμεν κατά τήν δύναμίν του ἕκαστος τόν ἰδικόν σας Σταυρόν πρός τόν Γολγοθᾶν, ὁ ὁποῖος εἶναι καί σταυρώσιμος, ἀλλά καί ἀναστάσιμος.
Ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Χριστός, τοῦ Ὁποίου εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἀκολουθήσατε τά ἴχνη, ἀφοῦ καί ἐσεῖς ἐσταυρώσατε τό ἴδιον θέλημα καί ἤρατε τόν Σταυρόν τῆς θυσίας, εἴθε νά σᾶς ἀξιώνη νά πορεύεσθε ἐν πραότητι καί δικαιοσύνη καί ἐργαζόμενος μέ ζῆλον καί αὐταπάρνησιν τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ «πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» νά σᾶς ἐνδυναμώση εἰς τό δύσκολον ἔργον, καί νά σᾶς καθιστᾶ πάντοτε ἄξιον ποιμένα καί διδάσκαλον τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Πάντα ΑΞΙΟΣ»!

Ἤρθαμε σήμερα ἀπό μακρυά γιά νά εἴμαστε ὅλοι μαζί, σᾶς ἀγαποῦμε καί μᾶς ἀγαπᾶτε γιατί εἴμαστε ὅλοι ἀδελφοί Χριστιανοί. Ξυπνᾶτε μέσα σας, ξυπνᾶτε μέσα μας τό κάλεσμα στό σταυρό γιά μᾶς. Μήν μένετε ἀδρανεῖς, μήν κοιτᾶτε, μόνο κλαῖτε σήμερα γιά σᾶς καί ἀναστενάζετε γιά μᾶς. Λαός Χριστιανός — Λαός — Ἀγαπητός.
Πατέρας Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα, εἶδαν ἀπό ψηλά τήν στεναχώρια σας, Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Σκεφτεῖτε καθαρά, γιά μία στιγμή τώρα, ἀπό τό ράφι νά σηκώσετε τήν Ἁγία Γραφή, ἀπό τά στήθη τό σταυρό νά προσκυνήσετε. Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Ἀγαπᾶτε τό Χριστό καί τή Μητέρα αὐτοῦ, δοξάστε τούς Ἁγίους καί τιμᾶτε τούς ἥρωες, ἐπειδή μόνο ἡ θυσία τους μᾶς ὡδήγησε στή σωτηρία. Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Σκεφτεῖτε ὅτι αὔριο μπορεῖ νά μᾶς καλέση στήν κρίση, ἐλευθερῶστε τίς ψυχές σας ἀπό κάθε τι κακό, στεναχώρια. Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Εἴδαμε τό πρόβλημά σας καί ἤδη ἔχει γλυκανθεῖ, ἀλλά θά μιλήσουμε καί γιά τό δικό μας πρόβλημα, Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Ὁ Ἀβραάμ μέ τόν υἱόν του Ἰσαάκ γιά τή θυσία μόνος πηγαίνει, τό μαχαίρι ψηλά ἐσήκωσε. Λαός Χριστιανός — Λαός Ἀγαπητός.
Αὐτός ἐπέστρεψε μέ τόν ἀγαπητόν υἱόν βασιζόμενος εἰς τόν Θεόν, ἀλλά ἐμεῖς ἔρημοι καί κενοί τώρα κλαῖμε καί ἀναστενάζουμε, οὔτε ἐκεῖνος, οὔτε ἐμεῖς, οὔτε ἐσεῖς δέν ζυγίζουμε καί δέν δικάζουμε ὅλους αὐτούς πού ὕβριζαν τόν Χριστόν «Ἄρον ἄρον σταύρωσον αὐτόν».
Νά ἀγαπᾶτε τόν Ἐπίσκοπό σας ὅπως τόν ἀγαπήσαμε καί ἐμεῖς, νά τόν ἀκοῦτε γιατί ἀπό σήμερα ἐπωμίζεται ἕνα βαρύ φορτίο, ξενητεύτηκε ἀπό τή χώρα του, ἐγκατέλειψε τά ἀδέλφια του καί στούς ὤμους τό Σταυρό φορτώθηκε κοιτάζοντας τό Θεό μέ ἀγάπη καί ἐλπίζοντας, Λαός ἀγαπητός — Λαός Χριστιανός.
Τό Θεό ν' ἀκοῦτε μέ καλά ἔργα νά τόν τιμᾶτε. Ἐμεῖς σίγουρα δέν θά ξεχάσουμε τόν ἄνθρωπό μας, ἀπό μακριά θά τόν σκεφτόμαστε καί θά σᾶς σκεφτόμαστε καί θά δακρύζουμε μαζί σας. Λαός ἀγαπητός — Λαός Χριστιανός.

Εἶναι δύσκολο νά περιγραφῆ ἡ εὐφροσύνη καί ἡ χαρά, τήν ὁποίαν σύσσωμον τό ποίμνιον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου βιώνει σήμερον.
Ἡ χειροτονία τοῦ Πατρός Παρθενίου, εἰς Ἐπίσκοπον διά τήν πλήρωσίν του ἐπί τρία ἔτη χηρεύοντος θρόνου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κιτίου, ἀποτελεῖ τό ἐπιστέγασμα τῆς συνεχοῦς προσπαθείας ὅλων τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν τῆς Κύπρου, ἀλλά κυρίως τῶν ἐνοριακῶν ἐπιτροπῶν σέ συνεργασία μέ τόν Ἱερόν Κλῆρον τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς Σεβ/τους Ἀρχιερεῖς μέ πρῶτον τόν Σεβ. Μητροπολίτην κ. Κήρυκον.
Πραγματικά ἀδυνατῶ νά κρύψω τήν συγκίνησι καί τήν χαρά μου διότι ὄχι μόνο οἱ καθημερινές καί ἐπίπονες προσπάθειες ὅλων τῶν ἐνοριακῶν ἐπιτροπῶν ἀπέδωσαν καρπούς ἀλλά, διότι πιστεύω πραγματικά ὅτι ὁ χειροτονηθείς σήμερον Ἐπίσκοπος ἔχει τίς ἱκανότητες καί τόν πνευματικό ζῆλο νά ἀναλάβη τό τιμόνι τοῦ Σκάφους τῆς Ἐκκλησίας μας καί πάντα μέ ὁδηγό τόν Κύριον ἡμων Ἰησοῦ Χριστό νά τό ὁδηγήση κοντά του, καθοδηγώντας καί νουθετώντας τόσο ἡμᾶς ὅσο καί τά παιδιά μας.
Νά εἶστε βέβαιος ὅτι εἰς τό δύσκολον, ἐπίπονον καί πολύπλευρον ἔργον τό ὁποῖον ἀναλαμβάνετε σήμερον, θά ἔχετε πάντοτε στήριγμα καί ἀρωγό στό πλευρό σας τάς ἀπανταχοῦ τῆς Μεγαλονήσου ἐνοριακάς ἐπιτροπάς. Αἱ ἐνοριακαί ἐπιτροπαί συγκροτοῦνται ἀπό πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐκλέγονται σέ τακτικά χρονικά διαστήματα ἄμεσα ἀπό τό ποίμνιο. Ἐκλέγονται δέ πάντοτε πρόσωπα, τά ὁποῖα εἶναι ἀφοσιωμένα καί ἕτοιμα νά ἀφιερωθοῦν (γιά τό χρονικό διάστημα πού ἐκλέγονται) στό ἔργο καί τά καθήκοντα πού καλοῦνται νά ὑπηρετήσουν.
Εὔχομαι καί ἐλπίζω, ὄντας ὅμως ἀρκετά βέβαιος, ὅτι οἱ κατά καιρούς ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ θά συνεργάζονται μαζί σας καί ἐσεῖς μαζί τους σέ πνεῦμα χριστιανικό, Κανονικό, ἀλλά καί ἔντιμο, πνεῦμα ἀγάπης καί ἑνότητος διά τήν πρόοδον καί καρποφορίαν τῆς Ἐκκλησίας μας στόν πνευματικό της ἀγώνα.
Εἴθε ὁ Θεός νά σᾶς ἐνδυναμώνη καί νά σᾶς στερεώνη σέ κάθε βῆμα καί ἐνέργειά σας ὡς Πατρός, Ποιμένος καί Ἐπισκόπου.

Μίλησαν οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς, γιά τήν μεγάλη χαρά, τήν ὁποίαν βιώνει σήμερα τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι μιά χαρά, τήν ὁποίαν ἐπί 80 χρόνια ἡ Ὀρθόδοξος Ἀληθινή Ἐκκλησία τῆς Κύπρου δέν ἔχει ξαναζήση, ἀφοῦ μετά τήν κατά τό 1924, ἡμερολογιακήν Παπικήν καί Οἰκουμενιστικήν καινοτομίαν, δέν ἔχει εἰς τήν Κύπρον γίνει καμμιά χειροτονία Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, ἐνῶ κατά τό εὐλογημένον τοῦτο ἔτος 2008, εἴχαμε τήν μεγάλην εὐλογίαν νά ζήσουμε τρεῖς χειροτονίας Ἐπισκόπων.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας του, εἶχε πεῖ: «Εἶναι ἀλήθεια αὐτά πού συνέβησαν σήμερον; Μήπως ζοῦμε μέσα σέ ὄνειρο;». Τήν ἰδίαν ἐρώτησιν ἔχουμε καί ἡμεῖς σήμερα, διότι πράγματι τό γεγονός εἶναι Μοναδικόν καί μέγιστον!
Ὅταν μοι ἐπροτάθη νά ἀποδεχθῶ τήν Ἀρχιερωσύνην καί νά ἐγκατασταθῶ εἰς τήν μαρτυρικήν Κύπρον δέν πίστευα ὅτι θά ἐξελίσσοντο ἔτσι σύντομα τά πράγματα, ὥστε σήμερα νά μέ ἀξιώση ὁ Θεός καί νά μέ ἀναδείξη Ἐπίσκοπον εἰς τήν πρεσβυγενῆ Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου. Ἐδῶ ἔχει πραγματοποιηθεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού λέγει, ὅτι τό θέλημά μου (δηλαδή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ) δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τό θέλημά σας. Ἐάν ἡ Ἀρχιερωσύνη, θά μοῦ ἔδινε δόξα καί τιμή, θά ἔπρεπε νά εὐχαριστήσω αὐτούς πού μέ ἐτίμησαν μέ τήν ψῆφο τους καί μέ ἔχουν ἐκλέξει, ἀλλά ἡ Ἀρχιερωσύνη δέν εἶναι κάθισμα διά νά ξεκουράζεσαι. Εἶναι ἕνας Σταυρός τόν ὁποῖον σήμερα μέ καλεῖτε νά ἄρω ἐπί τοῦ ὤμου μου καί νά βαδίσω πρός τόν Γολγοθᾶν. Τοῦτο τό ἰσόβιον ἔργον μοι ἀνεθέσατε σήμερον! Αἰσθάνομαι πολύ ἀνεπαρκής ἐνῶ συγκλονίζομαι καί διότι συνειδητοποιῶ ὅτι ἐξεριζώθην ἀπό τήν ἀγαπημένη μου Πατρίδα καί τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρουμανίας, ἀλλ' ὅλον τοῦτο αὐτομάτως γίνεται ἐλαφρόν διότι ὡς Κληρικός καί νῦν ὡς Ἐπίσκοπος συνειδητοποιῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ὑπερεθνική, εἶναι Μία!.. Ἐκεῖνο τό ὁποῖον πλέον προβάλλει ἔμπροσθέν μου ὡς Ἐπισκόπου καί Ποιμένος εἶναι ὅτι πρέπει νά ἀγρυπνῶ καί νά ἐποπτεύω οὕτως ὥστε νά μή χαθῆ κανέν λογικόν πρόβατον! Εἰς αὐτό τό ἔργον μου ζητῶ τήν προσευχήν καί τήν συνέργειά σας, ὥστε νά ἐπιτελέσω τήν διακονία μου, ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία καί σέ σᾶς τούς πιστούς σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.
Δέν ἦλθον εἰς τήν Κύπρο νά καθοδηγήσω ἕναν ξένον λαόν, διότι πλέον καί ἡ Κύπρος ἔγινε Πατρίς μου… Διακονία μου! Ἄλλωστε εἶναι γνωστόν ὅτι τό Ρουμανικόν ἔθνος ἤτανε καί εἶναι ἕνας λαός πού γνωρίζει νά ἀγαπᾶ τήν ταπείνωσιν καί δέν ἔχει σάν ἐπιθυμία του, νά κυβερνήση ἕνα ἄλλο ἔθνος. Ὅμως τώρα πού εὑρισκόμαστε στό τέλος τῶν αἰώνων, ὁ Θεός θέλει νά συγκεντρώση τά ἀπομεινάρια τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τό «λεῖμμα τῆς Χάριτος», ὡς ἔχει γραφεῖ στίς Προφητεῖες. Γνωρίζοντας τήν ἐπιθυμίαν (τήν ἀνάγκην) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, νά ἀποκτήση Ἐπίσκοπον, ἡ Ἀληθινή Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας ἀπεφάσισε νά ἁπλώση χεῖρα βοηθείας στήν Κύπρο, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι καί αὐτοί θά ἔχουν γιά στήριγμά τους τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ἐάν παραστῆ ἀνάγκη. Δέν πρέπει λοιπόν νά ἐκληφθῆ ἄλλως πως τό γεγονός ὅτι ἕνας Ρουμάνος Κληρικός ἐπελέγη νά σᾶς ποιμάνη καί ἐποπτεύση τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ἀφοῦ εἰς τό ἔργον αὐτό πιό πάνω ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, τόν Κλῆρο καί τόν πιστό Λαό εἶναι ὁ Χριστός! Δέν πρέπει λοιπόν νά θεωρηθῆ ὡς μειονεκτικόν ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔχει καταστήσει ὅλους ἐμᾶς «ΕΝ ΑΓΙΟΝ ΕΘΝΟΣ»! Ἀδελφούς ἐν Χριστῶ. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν δέν ὑπάρχει καμμία διάκρισις ἀπό αὐτάς, τάς ὁποίας ἀναγνωρίζει ὁ κόσμος.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας ἔχει τήν ἴδια «ἡλικία», ὅπως τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου. Οἱ μέν Ἕλληνες ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ἀλλά καί οἱ Ρουμάνοι ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητο. Εἰς τήν πρώτην Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας ἔστειλε σάν ἐκπρόσωπόν της ἕναν Ἐπίσκοπο. Εἰς τά Πρακτικά τῆς Συνόδου εἶναι γραμμένο, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, εἶχαν ξαφνιαστεῖ ἀπό τήν δύναμιν τῆς Πίστεώς του, δηλαδή ἐθαύμασαν τήν δυνατήν Πίστιν του.
Ἐάν ἡ κάθε μία ἀπό τάς τοπικάς μας Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι ἐξωτερικῶς ἔχουν ἑνωθεῖ τό 2008, ὅμως οὐσιαστικῶς — μυστικῶς ἦσαν ἀείποτε ἡνωμέναι διότι τάς ἥνωνεν ὁ Εἷς Χριστός, ἡ μιά ΠΙΣΤΙΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑ! Τώρα θά συμπληρώνη ἡ μία τήν ἄλλη, μέσω τῆς ὑπακοῆς εἰς τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ τόσον τῶν Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν ὅσον καί τοῦ πιστοῦ Λαοῦ. Θά συμπληρώνη ἡ μία τήν ἄλλη καί ὅλας θά τάς Ἐπισκοπῆ, Ἁγιάζη καί κατευθύνη ὁ Χριστός, ὡς τήν Μίαν Ἁγίαν καί Καθολικήν Του Ἐκκλησίαν.
Ξέρουμε, πώς αὐτή ἡ Ἑνότης καί ἡ Ὁμολογία θά ἐγείρη τάς δυνάμεις τοῦ σκότους, διό ἐνδεχομένως νά ἔχωμεν πειρασμούς καί δοκιμασίες, ἀλλ' ὅμως ἐάν βοηθᾶ ὁ ἕνας τόν ἄλλο, καί ἐάν τοποθετήσωμεν ὅλη τήν ζωή μας (ὕπαρξί μας) κάτω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τότε τό αἷμα, τό Ὁποῖο ρέει ἀπό τάς πληγάς τοῦ Κυρίου, θά μᾶς δώση δύναμιν καί ὑπομονήν γιά νά μποροῦμε νά ξεπεράσωμεν ὅλα τά ἐμπόδια, ὅπως συνέβη ἄλλωστε ἀπό τό 1924 καί μέχρι σήμερα.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, μέ τήν ἀπόφασιν τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἶναι Αὐτοκέφαλη, ὅμως εἰς τίς ἡμέρες μας χρειαζόμαστε τόν διάλογο καί τήν ἀλληλοβοήθεια, καί μέσα σ' αὐτό τό πνεῦμα ἔγινε ἡ ἕνωσις τῆς Ἐκκλησιῶν μας (Ἑλλάδος, Ρουμανίας, Ρωσίας καί Κύπρου καί Κένυας), οἱ ὁποῖες, ὅπως τό ἐτόνισα, ἦσαν πάντοτε ἑνωμέναι εἰς τό ἕν σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δυνάμει τῆς κοινῆς Ὁμολογίας των. Γι' αὐτό ὁσάκις παρίσταται ἀνάγκη, νά ληφθῆ κάποια σημαντική ἀπόφασις, θά συνομιλοῦμε διά τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ μεθ' ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ὅπως ἤδη ἐγένετο προσφάτως. Πρέπει δέ νά δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχή καί στίς γνῶμες τῶν Γερόντων, εἰς τούς ὁποίους πάντοτε ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐμπιστοσύνη.
Ἐπίσης θέλω νά ἀναφέρω, ὅτι, ὅπως οἱ Χριστιανοί στηρίζονται εἰς τάς εὐχάς τῶν Ἱερέων, ἔτσι καί οἱ Ἱερεῖς στηρίζονται εἰς τάς προσευχάς τῶν πιστῶν, δηλαδή ἔχομεν ἀνάγκην καί τῶν ἰδικῶν σας προσευχῶν, νά ζητᾶτε ἀπό τόν Σωτῆρα νά μᾶς δίνει σύνεσιν καί σοφίαν διά νά καθοδηγήσουμε τό ποίμνιον, τό ὁποῖον μᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος, εἰς τήν σωτηρίαν. Νά γνωρίζετε ὅλοι ὅσοι παρευρίσκεσθε σήμερα ἐδῶ, ἀλλά καί αὐτοί πού ἀπουσιάζουν, οἱ ὁποῖοι ὅμως θά πληροφορηθοῦν διά τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας πού γίνεται, ὅτι ἐάν τό ἔργον αὐτό ἔχει φθάσει σ' αὐτό τό εὐλογημένον σημεῖον, τοῦτο ὀφείλεται εἰς τό γεγονός τοῦ σεβασμοῦ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν καί εἰς τήν Καθαράν Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως. Ὅσοι δέν σέβονται τό Ἱερόν Πηδάλιον καί δέν κρατοῦν τήν Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως, αὐτοί, ὅποιοι καί ἄν εἶναι, ἀποβαίνουν ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί ἑπομένως εἶναι καί ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ! Σήμερα πού τό Πηδάλιον εὑρίσκεται σέ ὅλα τά βιβλιοπωλεῖα, ὁ Ἐπίσκοπος ἀλλά καί ὁ Ἱερέας πού δέν τό ἔχει στό σπίτι του, τολμῶ νά εἰπῶ ὅτι δέν εἶναι σωστός Χριστιανός. Τό Πηδάλιον εἶναι τό τιμόνι καί ὁ ὁδηγός τῆς Ἐκκλησίας! Σ' αὐτό εἶναι γραμμένοι ὅλοι οἱ Νόμοι τῆς Ἐκκλησίας! Ἄν εἰς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἅγιοι μετεκίνησαν ὄρη, ἀνέστησαν νεκρούς, ἐπήγασαν ὕδωρ ἐκ τῆς πέτρας, δαίμονες ἐφυγαδεύθησαν, πόσον περισσότερον ἡμεῖς σήμερον, πού ἡ ἀποστασία ἐκορυφώθη, ὀφείλουμε νά ἀκολουθοῦμε πιστά τούς Ἁγίους Πατέρας καί νά ὑποτασσώμεθα τῶ Θεῶ;
Ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε χριστιανοί, χάρις στούς γονεῖς μας, τούς παπποῦδες μας, τούς Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς πού ζήσανε πρίν ἀπό ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐσεβάστηκαν τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἐφύλαξαν τήν Ὁμολογίαν μέ πᾶσαν ἀκρίβειαν καί φόβον Θεοῦ, ὥστε κάποιοι καί νά ἔχουν θυσιαστεῖ δι' αὐτά. Στίς ἡμέρες μας, ὑπάρχουν πολλές «Ἐκκλησίες» πού ὀνομάζονται «Ὀρθόδοξες», ἀλλά στήν πραγματικότητα, εἶναι μακρυά ἀπό τήν Ὀρθοδοξία. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὅπως ὁ Χριστός εἶναι ἕνας, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία. Ὁ Χριστός χαρίζει τήν Σωτηρία μόνο εἰς αὐτούς πού εὑρίσκονται μέσα στήν Ἐκκλησία Του.
Πρίν κλείσω αὐτήν τήν πρώτην ταπεινήν ὁμιλίαν μου, ζητῶ νά προσευχηθοῦμε ὅλοι μαζί καί νά παρακαλέσωμεν τόν Σωτῆρα, νά μᾶς κρατήση καθαρούς στό σῶμα καί τήν ψυχή, διά νά ἔχωμεν τήν Χάριν Του καί διά νά κερδίσωμεν τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Εὐχαριστοῦμεν ὅλους, γιά τήν καλή θέλησιν καί τόν κόπον, εἰς τόν ὁποῖον ὑπεβλήθητε διά νά παρευρεθῆτε εἰς αὐτό τό γεγονός (τῆς χειροτονίας), ὁ δέ Σωτῆρας Χριστός, νά σᾶς χαρίζη ὅ,τι χρειάζεσθε σωματικῶς καί ψυχικῶς διά τήν σωτηρία σας.


Ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κιτίου καί ἔξαρχος πάσης Κύπρου κ. Παρθένιος ἐγεννήθη εἰς τήν πόλιν Μπερέστι τῆς ἐπαρχίας Γκαλάτσι τῆς Ρουμανίας, τήν 29 Ἰουνίου 1977, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, διό καί κατά τήν βάπτισίν του ἔλαβε τό ὄνομα Πέτρος. Τό ἅγιον Βάπτισμα ἔλαβεν ἀπό τόν ἀείμνηστον Ἐπίσκοπον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας Κλήμεντα. Τά πρῶτα ἐγκύκλια γράμματα ἔμαθεν εἰς τήν γενέτειράν του, εἰς δέ τήν πόλιν Τεκούκι ἐτελείωσεν τό Λύκειον.
Οἱ γονεῖς του καί οἱ παπποῦδες του διεκρίνοντο διά τούς ἀγῶνες των ὑπέρ τῆς πατρώας εὐσεβείας, οἱ δέ πνευματικοί του γονεῖς τοῦ ἐνέπνευσαν τήν ἀγάπην εἰς τά πνευματικά καί τήν μοναχικήν τάξιν. Μόλις 18 χρόνων εἰσῆλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων τῆς ἐπαρχίας Βράντσεα. Ἡ περιοχή διεκρίνετο διά τά πολλά ἑλληνικά μοναστήρια καί τίς σκῆτες — μετόχια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Διά τοῦτο ἐκεῖ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, εἶχεν τήν δυνατότητα νά ἔρχεται εἰς ἐπαφήν μέ τόν Ἑλληνικόν καί ἁγιορειτικόν Ὀρθόδοξον μοναχισμόν. Αὐτό ἴσως ἦτο καί ἡ αἰτία νά ἀγαπήση τήν Ἑλληνική γλῶσσαν καί νά προσπαθήση νά μάθη Ἑλληνικά.
Ὁ προπάππος του καί ὁ παπποῦς του, ἀλλά καί οἱ γονεῖς του, ἀπό τήν εἰσαγωγήν τοῦ νέου Ἡμερολογίου εἰς τήν Ρουμανίαν, ὑπῆρξαν πιστοί ἀγωνισταί καί Ὁμολογηταί τῆς Πίστεως, διό ὑπέστησαν διωγμούς καί φυλακίσεις. Τόν προπάππον του, δι' αὐτόν τόν λόγον τόν κατήγγειλαν εἰς τήν Ἀστυνομίαν, μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσέλθουν βιαίως εἰς τήν οἰκίαν του, νά τοῦ κατάσχουν τά βιβλία καί τίς εἰκόνες καί νά τόν φυλακίσουν.
Ἀλλά καί οἱ ἱερεῖς, ἀπό τούς ὁποίους ἔλαβεν ὁ Σεβ/τος καί προηγουμένως οἱ γονεῖς του καί τήν πνευματικήν κατάρτισιν καί ἐστερεώθησαν, ἦσαν πολύ αὐστηροί. Ἀναφέρομεν τόσον τόν μακαριστόν Ἱερομόναχον π. Γαμαλιήλ, ὅσον καί τόν ἐπίσης μακαριστόν π. Μηνᾶ, ὅστις ἐσφράγισεν τήν προσωπικότητα τοῦ σημερινοῦ Μητροπολίτου Παρθενίου. Ὁ π. Μηνᾶς εἶχεν προτείνει εἰς τόν μακαριστόν Σεβ/τον Κλήμεντα νά τόν χειροτονήση εἰς Ἱεροδιάκονον, ὁ ὁποῖος ναί μέν συνεφώνησεν, ἀλλά δέν ἐπρόλαβεν διότι ἦτο ἀσθενής καί ἐκοιμήθη (1998).
Τήν εἰς διάκονον καί πρεσβύτερον χειροτονίαν του ἐτέλεσεν ὁ Σεβ/τος Κασσιανός τήν 16 Νοεμβρίου 1998, τήν δέ 19 Ἀπριλίου 2008, ἡμέραν τοῦ συλλειτούργου ἐπί τῆ ἁγία Ἑνώσει τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος Ρουμανίας, Κύπρου, Ρωσίας καί Κένυας, ὁ Σεβ/τος κ. Γερόντιος τόν ἐχειροθέτησεν εἰς Πρωτοσύγκελλον καί τοῦ ἔδωσε τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Τήν 6ην Ἰουλίου 2008 ψήφω Κλήρου καί Λαοῦ ἐπροτάθη διά πλήρωσιν τῆς κενῆς Μητροπολιτικῆς ἕδρας Κιτίου. Τήν 13ην Ἰουλίου ἐκάρη εἰς μεγαλόσχημον Μοναχόν, ἐνῶ τήν ἑπομένην ἡμέραν 14 Ἰουλίου 2008, Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐτελέσθη ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία του ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, παρισταμένων καί τῶν Σεβ/των Ἀρχιερέων Βράντσεα κ. Γεροντίου καί Κένυας κ. Ματθαίου, ἐχόντων καί τό σύμψηφον τῶν Σεβ/των Μπακάου κ. Κασσιανοῦ καί Κιέβου κ. Σεραφείμ.
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά τόν ἐνισχύη εἰς τό δύσκολον ἔργον τό ὁποῖον ἐκλήθη νά ἐπιτελέση.
Ὁ Διευθυντής τῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ» καί ἡ Συντακτική Ἐπιτροπή, μετά τάς ταπεινάς συγχαρητηρίους εὐχάς μας πρός τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Παρθένιον, ἀλλά καί τούς πρό αὐτοῦ μόλις χειροτονηθέντας, Σεβ/τον Μητροπολίτην Κένυας κ. Ματθαῖον, καί τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Κιέβου κ. Σεραφείμ, δίδομεν τόν λόγον εἰς τόν Ἀπόστολον Παῦλον, διά νά ὁμιλήση Αὐτός πρός τούς νέους Σεβ/τους Ἀρχιερεῖς μέσω τῆς πρός τόν μαθητήν του Τῖτον ἐπιστολῆς του:
«Α’….4. Τίτω γνησίω τέκνω κατά κοινήν πίστιν· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη παρά Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. 5. Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτη, ἴνα τά λείποντα ἐπιδιορθώση, καί καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην, 6. «εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος, μιᾶς γυναικός ἀνήρ, τέκνα ἔχων πιστά, μή ἐν κατηγορία ἀσωτίας ἤ ἀνυπότακτα, 7. δεῖ γάρ τόν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μή αὐθάδη, μή ὀργίλον, μή πάροινον, μή πλήκτην, μή αἰσχροκερδῆ, 8. ἀλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, ἐγκρατῆ, 9. ἀντεχόμενον τοῦ κατά τήν διδαχήν πιστοῦ λόγου, ἴνα δυνατός ἧ καί παρακαλεῖν ἐν τῆ διδασκαλία τῆ ὑγιαινούση καί τούς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν. 10. Εἰσί γάρ πολλοί καί ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι καί φρεναπάται, μάλιστα οἱ ἐκ περιτομῆς, 11. οὕς δεῖ ἐπιστομίζειν, οἴτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσι διδάσκοντες ἅ μή δεῖ αἰσχροῦ κέρδους χάριν…
Β’. 1. Σύ δέ λάλει ἅ πρέπει τῆ ὑγιαινούση διδασκαλία. 2. Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῆ πίστει, τῆ ἀγάπη, τῆ ὑπομονῆ. 3. Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μή διαβόλους, μή οἴνω πολλῶ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, 4. ἴνα σωφρονίζωσι τάς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, 5. σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἴνα μή ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται, 6. τούς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, 7. περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῆ διδασκαλία ἀδιαφθορίαν, σεμνότητα, ἀφθαρσίαν, 8. λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἴνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῆ μηδέν ἔχων περί ἡμῶν λέγειν φαῦλον.
Γ’….3. ἦμεν γάρ ποτε καί ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες ἐπιθυμίαις καί ἡδοναῖς ποικίλαις, ἐν κακία καί φθόνω διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους· 4. ὅτε δέ ἡ χρηστότης καί ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, 5. οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνη ὦν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλά κατά τόν αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγγενεσίας καί ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, 6. οὖ ἐξέχεεν ἐφ' ἡμᾶς πλουσίως διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν, 7. ἴνα δικαιωθέντες τῆ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ' ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου. 8. Πιστός ὁ λόγος· καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἴνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προ?στασθαι οἱ πεπιστευκότες τῶ Θεῶ, ταῦτά ἐστι τά καλά καί Ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9. μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαολογίας καί ἔρεις καί μάχας νομικάς περι?στασο· εἰσί γάρ ἀνωφελεῖς καί μάταιοι, 10. αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11. εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος…».
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ θερμῶς τάς κυρίας καί ἐν Χριστῶ Ἀδελφάς ἐκ τῆς Ἐνορίας Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου Λαρίσης, διότι ἔσπευσαν νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τήν πρώτην ΕΚΚΛΗΣΙΝ μας πρός οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἱεραποστολικοῦ ἔργου τῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ». Ἡ Διεύθυνσις τῆς «Ο.Π.» καί ἡ Συντακτική ἐπιτροπή, καί ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς, μαζί μέ τάς εὐχαριστίας των εὔχονται ὅπως ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶδεν τήν ἐν κρυπτῶ σημαίνουσαν προσφοράν των, νά τάς παράσχη τήν πρός «ἰλαρούς δότας» χάριν Του (Β’ Κορινθ. Θ’ 6-7). Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ὅλοι εἰς τήν δύσκολον αὐτήν ἐποχήν ἀντιμετωπίζομεν «οἰκονομικόν πρόβλημα», ὅμως ἡ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», κατόπιν τῶν δύο σχισμάτων καί τῶν ἐναπομεινάντων ὀλίγων πιστῶν, ἀντιμετωπίζει ἰδιαιτέρως ὀξύ οἰκονομικόν πρόβλημα. Ἄν λάβωμεν ὑπ' ὄψιν μας ὅτι παλαιότερον ὁ «ΚΗΡΥΞ» ἐνισχύετο ἀπό τό σύνολον τῶν Ὀρθοδόξων καί ἐκυκλοφόρει μόλις εἰς 32 σελίδας,ἡ δέ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, κυκλοφορεῖ τακτικῶς ἀνά δίμηνον εἰς 100 περίπου σελίδας, τότε ὁ καθείς ἀντιλαμβάνεται τό πρόβλημα. Ὅθεν οἱ ὀλίγοι ἀλλά πιστοί, δεῦτε ἐκ τοῦ ὑστερήματος νά συμμετάσχωμεν ὅλοι εἰς τήν Ἱεραποστολήν, ἡ ὁποία ἐνεργεῖται διά τῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ».