Κατόπιν ἀποφάσεως τῶν Σεβ/των Ἀρχιερέων ἡ ἐνθρόνισις τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κιέβου κ. Σεραφείμ, συνεδυάσθη καί μέ ἄλλας ἐκκλησιαστικάς ἐκδηλώσεις, ὅπως τά Ἐγκαίνια τοῦ ἑορτάζοντος (27 Ἰουλίου) Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος εἰς τό Ἡσυχαστήριον, παρά τό Χούστ τῶν Καρπαθίων ὁρέων, ὅπου διαμένει καί ἔχει τήν ἀφετηρίαν τῆς ἱεραποστολικῆς του δράσεως εἰς Οὐκρανίαν, Ρωσίαν καί Λευκορωσίαν ὁ Σεβ/τος, Μητροπολίτης Σεραφείμ, καθώς καί τόν ἑορτασμόν τῆς ἐπετείου τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ — βαπτίσεως τῶν Ρώσων ἐπί Μεγάλου Βλαδιμήρου (988).
Πρός τοῦτο, τήν Τρίτην 23ην Ἰουλίου, μετέβησαν εἰς Οὐκρανίαν διά νά λάβουν μέρος εἰς τάς ἀνωτέρω ἐκκλησιαστικάς ἐκδηλώσεις ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος, ὁ Σεβασμιώτατος Βράντσεα κ. Γερόντιος μέ 10μελῆ ἀντιπροσωπεία ἐκ Ρουμανίας, καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Παρθένιος μέ 28μελῆ ἀντιπροσωπείαν ἀπό Κύπρον. Χρέη διερμηνέων ἀνέλαβον ὁ ἰατρός κ. Χρῆστος Τριανταφυλλίδης καί ἡ ἀδ. Ξένη (Ρωσίδα διαμένουσα εἰς Κύπρον), καί ὁ ἀδ. Ἀντώνιος ἐκ Κύπρου διά τήν Ρουμανικήν.
Ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος ἔφθασεν εἰς Κίεβον ἀεροπορικῶς τήν Τρίτην 23 Ἰουλίου, μετά τοῦ διερμηνέως του καί συνηντήθη μετά τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ. Παρθενίου καί τοῦ π. Μιχαήλ, ὡς καί μεγάλου ἀριθμοῦ εὐλαβῶν ἀδελφῶν Κυπρίων. Τό ἀπόγευμα τῆς ἑπομένης, ὅλοι ὁμοῦ ἀνεχώρησαν διά τά Καρπάθια ὅρη. ἦτο μία διαδρομή 16 ὡρῶν. Τό Ἡσυχαστήριον εὑρίσκεται εἰς ὑψόμετρον, εἰς δάση μέ πανύψηλα δένδρα, ἀπεράντους δασικάς ἐκτάσεις μέ πλουσίαν βλάστησιν. Νομίζεις ὅτι διέρχεσαι παραδεισένια τοπία. Οἱ προσκυνηταί ἐχρειάσθη νά βαδίσουν περίπου 20 λεπτά εἰς δυσβάτους δρόμους, εἰς πανέμορφα ὅμως τοπία. Τά συναισθήματα ἐκορυφώθησαν κατά τήν ὑποδοχήν μας εἰς τό ἡσυχαστήριον. Οἱ ἀσκητικές μορφές τῶν ἡσυχαστῶν καί ἡ ψαλμωδία των ἐδημιούργησαν ζωηρά καί οὐράνια βιώματα εἰς τούς προσκυνητάς. Οἱ Ρουμάνοι ἀδελφοί, ὑπό τόν Σεβ/τον κ. Γερόντιον, ἦλθαν τήν μεθεπομένην, 25ην Ἰουλίου.
Τήν 26ην Ἰουλίου (τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς) ἐτελέσθη θεία Λειτουργία ὑπό τῶν ἱερέων π. Μιχαήλ (Κυπρίου) καί π. Νικολάου (Ρουμάνου), ἐνῶ ἐχοροστάτησαν οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς κ.κ. Σεραφείμ, Κήρυκος, Γερόντιος καί Παρθένιος. Κατ' αὐτήν ἐμνημονεύθη καί ὁ π. Θεοδόσιος τοῦ Καυκάσου, ὁ ὁποῖος τιμᾶται ὑπό τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ ὡς ἅγιος, ἐπί τῆ συμπληρώει 60 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησίν του.


Τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Παντελεήμονος, ἐτελέσθησαν τήν 27ην Ἰουλίου, ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ὡμίλησεν ὁ Σεβ/τος κ. Σεραφείμ, ὅστις ἀνεφέρθη εἰς τήν μεγάλη σημασίαν τοῦ γεγονότος, διότι τά ἐγκαίνια τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἡ ἐνθρόνισις καί ἡ παράλληλος Σύναξις τῶν Ἀρχιερέων τῆς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδοξίας, συνέπεσεν μέ τήν ἐπέτειον τῶν 1020 ἐτῶν ἀπό τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ρώσων, τό 988, ἐνῶ ἡ τελετή τῆς Ἐνθρονίσεως ἡ ἀνάγνωσις τῆς σχετικῆς Πράξεως ἐγκαθιδρύσεως καί ἡ παράδοσις τῆς Ποιμαντορικῆς ράβδου εἰς τόν Σεβ. Μητροπολίτην Κιέβου κ. Σεραφείμ, ἐγένετο ὀλίγον πρό τῆς Φήμης τῶν Ἀρχιερέων. Εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, πάλιν ὡμίλησεν ὁ Σεβ/τος κ. Σεραφείμ, ὅστις ἀνεφέρθη εἰς τόν ἅγιον Παντελεήμονα, καί ἐτόνισεν ὅτι ἡ μαρτυρία του καί ἡ ὁμολογία του πρέπει νά γίνουν παραδείγματα πρός μίμησιν ἀπό ὅλους μας, προπάντων δέ ἀπό τούς νέους. Εἰς τό τέλος ὁ Μητροπολίτης ἐδέχθη τάς εὐχάς ὅλων καί τούς εὐχαρίστησεν διά τήν ἀγάπην των, ἡ ὁποία τούς ἐπέβαλεν εἰς τοσαύτην ταλαιπωρίαν καί τούς παρεκάλεσεν ὅπως πάντοτε ὅλοι εὐχώμεθα ὑπέρ ἀλλήλων. Τό ἀπόγευμα ἐπραγματοποιήθη ἐκδρομή — ἐπίσκεψις εἰς τήν περίφημον «ΛΙΜΝΗΝ», ἕνα ἀπό τά πλέον θαυμάσια τοπία τῆς Οὐκρανίας.
Τήν ἑπομένην, Κυριακήν 28 Ἰουλίου, ἁγίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου, ἐτελέσθη Συνοδικόν Συλλείτουργον, ἐγένοντο ὁμιλίαι — προσφωνήσεις, ἠκολούθησεν δέ συνεδρίασις τῶν Σεβ/των Ἀρχιερέων Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, Βράντσεα κ. Γεροντίου, Κιέβου κ. Σεραφείμ καί Κιτίου κ. Παρθενίου, εἰς τάς ὁποίας συμμετέσχον καί οἱ Ἱερεῖς π. Νικόλαος καί π. Μιχαήλ ἐκπροσωποῦντες τούς Σεβ/τους κ.κ. Κασσιανόν καί Ματθαῖον ἀντιστοίχως.
Μεταξύ τῶν θεμάτων, τά ὁποῖα συνεζητήθησαν προπαρασκευαστικῶς ἦσαν, ἡ προετοιμασία διά μίαν ἀναλυτικωτέραν κοινήν Ὁμολογίαν, καί ἡ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία ἀλλά καί κανονικῆ Τάξει ἀντιμετώπισις τῶν κατά τόπους εἰδικῶν καταστάσεων, μέ τό θέμα ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, καθώς καί ἰδιαιτέρως αἱ ὑφιστάμεναι σχισματικαί καταστάσεις. Ἕτερον θέμα συναφές μέ τό ἀνωτέρω ἦτο τό θέμα τῶν συγχρόνων τριῶν ὁμολογητῶν καί συνασκητῶν, οἱ ὁποῖοι κατά μίαν περίοδον, περί τάς ἀρχάς τοῦ 20οῦ αἰῶνος συνέζησαν εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ἤτοι, τῶν, Ἰωάννου τοῦ Ρουμάνου, Θεοδοσίου τοῦ Καυκάσου καί Ματθαίου Ἀθηνῶν.



Τήν ἰδίαν ἡμέραν οἱ ὑπό τόν Σεβ/τον κ. Γερόντιον Ρουμάνοι, ἀνεχώρησαν διά Ρουμανίαν, ἐνῶ οἱ ἐξ Ἑλλάδος καί Κύπρου ἐπέστρεψαν εἰς Κίεβον, ἀφοῦ ἐπεσκέφθησαν τήν μεγάλην καί ὀνομαστήν Λαύραν Ποτσάγιεβο καί ἄλλα προσκυνήματα, καί ἐκεῖθεν ἀνεχώρησαν ἀεροπορικῶς διά τήν Ἑλλάδα καί Κύπρον ἀντιστοίχως. Αἱ ἄρισται ἐντυπώσεις ἐκφράζονται διά τῶν παρατιθεμένων σχετικῶν κειμένων ὡς κατωτέρω:
Ἡ κ. Μαρία — Ἰβάνοβιτς Κοπατζίσκ, τῆς ὁποίας ἡ ἐξυπηρέτησις καί ἡ θυσία εἰς ὅλον τό ταξίδι ἦτο ἀνεπανάληπτος, ἐσημείωσεν:
«Στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Πανταλεήμονος πραγματοποιήθηκε μεγάλο γεγονός. Πρώτη φορά στά τελευταῖα περίπου 100 χρόνια, στήν περιοχή τῆς Ρωσίας ἀποκαταστάθηκε ἡ Ἀποστολική Διαδοχή μέ τήν χειροτονία καί τόν ἐνθρονισμό τοῦ Σεβ/του Σεραφείμ στήν Μητρόπολι τοῦ Κιέβου καί ὅλης τῆς Ρωσίας. Ἔτσι ἔγιναν τά Ἐγκαίνια τῆς Ἁγίας Τράπεζας στήν μικρή Ἐκκλησία στό ψηλό βουνό. Ἐκείνην τήν ἡμέρα, ὅταν γινόντουσαν ὅλα αὐτά, ἐνόμιζα ὅτι ζοῦσα ἕνα ὄνειρο. Δέν μποροῦσα νά πιστέψω, ὅτι σ' αὐτήν τήν μικρή Ἐκκλησία γινόντουσαν τόσο μεγάλα καί σημαντικά γεγονότα. Νά βρίσκωνται συγκεντρωμένοι 4 Ἀρχιερεῖς ἀπό ἀντίστοιχες τοπικές Ἐκκλησίες, καί ἐπισκέπτες ἀπό τήν μακρυνή Κύπρο καί τήν κοντινή Ρουμανία καί ἀπό τήν Ἑλλάδα καί νά γίνεται μιά τόσο πανηγυρική θεία Λειτουργία σέ 3 γλῶσσες!.. Βεβαίως αὐτό συμβαίνει σπάνια. Γιά μένα αὐτό τό γεγονός πού ἔγινε ὕστερα ἀπό τόν σκληρό διωγμό τῶν ἀντιχρίστων κατά τῆς Πίστεως, εἶναι ἕνα θαῦμα. Καί εἶναι καί μία ἀπόδειξις ὅτι καί οἱ πῦλες τοῦ ἅδου δέν θά μπορέσουν νά ἀφανίσουν τήν Ἐκκλησία. Ὅσο καί νά προσπαθοῦν αἱ δυνάμεις τοῦ σκότους νά καταστρέψουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τόσον αὐτή μεγαλουργεῖ. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἀφήνει. Καί στίς μέρες μας ἔστειλε πλούσιο τό μέγα ἔλεός Του. Τό ἔστειλε στά πρόσωπα τῶν ἀληθινῶν ποιμένων μας, Σεβ. Κηρύκου, Σεβ. Παρθενίου, Σεβ. Γεροντίου καί Σεβ. Σεραφείμ. Εὐχαριστοῦμε ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς μας τόν Κύριο γιά ὅλες τίς εὐλογίες πού στέλνει σέ μᾶς τούς ἁμαρτωλούς».

Καί ἡ ἀδελφή Ἑλένη ἐκ Κύπρου ἔγραψεν:
«Μέγας εἶσαι Κύριέ μας καί θαυμαστά τά ἔργα σου»!!! Πρίν 3 μῆνες εἶχα τήν εὐκαιρία νά ζήσω ἀπό κοντά τήν χειροτονία τοῦ Σεβασμιωτάτου Σεραφείμ καί νά αἰσθανθῶ μία ἀπερίγραπτη χαρά. Μία χαρμόσυνη πνευματική ἔξαψη ἄγνωστη σέ μένα… Ὕστερα μέ τό πού ἄκουσα, ὅτι θά πᾶμε γιά τήν ἐνθρόνιση τοῦ Σεβ. Σεραφείμ στά Καρπάθια, ἐσκίρτησεν ἀπό μεγαλύτερη χαρά ἡ ψυχή μου. Δέν τό σκέφτηκα πολύ. Θέλησα νά ξανανιώσω τήν χαρά τῆς θεϊκῆς παρουσίας… Τελικά πῆγα καί ἐκεῖ βρέθηκα σέ ἕνα πιό ὁρμητικό χείμαρο συναισθημάτων… Ἡ πτώχεια τῶν ἀνθρώπων σέ ὑλικά ἀγαθά! Ἡ ἀνέχεια! Οἱ δυσκολίες! Ἀλλ' ὁ πλοῦτος τῆς ἀγάπης των μεγάλος. Τριάντα ἄτομα καθημερινή φιλοξενία στό Κίεβο! Ἡ Ἐκκλησία μέσα στό σπίτι τους, χωρίς Ἱερέα, καί ὅμως νά τούς βλέπης ἀληθινούς καί γνήσιους τηρητάς τῶν καθηκόντων τους. Καί οἱ κατακόμβες (Πετσέρσκαγια Λαῦρα) πού περπατιόντουσαν μέ δυσκολία! Μέσα σ' αὐτές ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς, ἔζησαν ἐκεῖ γιά χρόνια, χωρίς τά ἀπαραίτητα γιά τήν συντήρησί τους. Χωρίς φα? καί χωρίς νερό μέ τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Νά καί τό μοναστήρι (σκήτη) τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ἐκεῖ παρ' ὅλον πού συναντηθήκαμε γιά πρώτη φορά μέ ἀνθρώπους ἄγνωστους, νοιώθαμε τόσο κοντινοί καί τόσο γνωστοί. Μᾶς ἕνωνε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ κοινή Πίστις, ὁ ἴδιος ἀγώνας. Τό Ἐκκλησάκι γύρω στά 8 ἐπί 6 σέ πραγματικές διαστάσεις. Κατά τήν ὥραν ὅμως τῶν Ἐγκαινίων καί τοῦ Μυρώματος καί τήν πρώτη θεία Λειτουργία ἐπῆρε διαστάσεις οἰκουμενικάς.
Τά μάτια μας δέν προλάβαιναν νά ἀπολαμβάνουν. Οὔτε τίς διαστάσεις, οὔτε τά χρώματα, οὔτε τίς γλῶσσες στήν ψαλμωδία, ἕνας συνδυασμός πού ἦτο πρωτόγνωρος!.. Καί ὁ τρόπος πού ἔστεκαν στήν Ἐκκλησία οἱ πιστοί!.. Εὐλογημένη ταπείνωσις…
Μπροστά οἱ 4 «καπετάνιοι» μας, ὁ καθένας διαφορετικός σέ ὄψη, ἀλλά μέσα στό φῶς τῆς ἀναστάσιμης Λειτουργίας, ἐφαίνοντο ὅλοι τό ἴδιο. Καί οἱ φωνές τους, καί τά μηνύματα τῶν λόγων των ὅλο καί πιό ἀποφασιστικές. Ἐβίωσα καί ἐγώ, μέ τίς εὐχές των βέβαια, τό μεγαλεῖον τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, τήν δύναμι τῆς Ὁμολογίας, τό οἰκουμενικόν μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καί ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ, ἤλθαμε τόσο κοντά μέ τούς Ρουμάνους, τούς Ρώσους καί τούς Ἕλληνας ἀδελφούς μας, ὥστε τά δάκρυα στά μάτια ἐκυλοῦσαν ὡς ἕνα μαρτύριο τῆς χαρμολύπης πού μᾶς ἀγκάλιαζε καί ἐπεσφράγιζε τήν ἑνότητά μας στήν ἀληθινή Πίστι. Οἱ πιστοί τῆς Ρωσίας εἶναι ἄξιοι πρός μίμησι. Πτωχοί, καταφρονεμένοι, κατατρεγμένοι, ὅλα αὐτά τά τελευταῖα χρόνια, ἀλλ' εὐλογημένοι ἀπό τόν Θεό, γίνονται λαμπάδες φωτεινές».

Ἐκ μέρους τῆς νεολαίας τῆς Οὐκρανίας καί Ρωσίας ἐγράφη:
«Ἡ συνάντησίς μας εἰς τά Καρπάθια ὅρη μέ τούς ἐπισκέπτες — προσκυνητές ἀπό τήν Κύπρο, τήν Ἑλλάδα καί τήν Ρουμανία, μᾶς προκάλεσεν ἀξέχαστες ἐντυπώσεις. Αὐτές τίς μέρες πού περάσαμε μαζί, νοιώσαμε τόν ἑαυτό μας σάν ἕνα κομμάτι ἀπό μιά μεγάλη οἰκογένεια, στήν ὁποία συνδεόμαστε μέ τήν ἀληθινή πίστη στόν Θεό. Εἴχαμε τήν ἰδιαίτερη χαρά καί εὐτυχία ὅτι τίποτα δέν ἦταν ἐμπόδιο στό νά ἐπικοινωνήσουμε, νά γνωριστοῦμε καί νά συνδεθοῦμε μεταξύ μας. Οὔτε ἡ διαφορά τῆς ἡλικίας, οὔτε οἱ γλῶσσες τίς ὁποῖες δέν γνωρίζαμε ἐστάθησαν ἐμπόδιο. Δέν θέλουμε καθόλου νά χωρισθοῦμε καί μόνο ἡ ἐλπίδα ὅτι αὐτή ἡ συνάντησί μας δέν θά εἶναι ἡ τελευταία, μᾶς καθησυχάζει. Εὐχόμαστε στούς φίλους καί ἀδελφούς μας ἰσχυρή πίστη, καί ὁ Θεός νά μᾶς χαρίση τήν σωτηρία μας. Ὁ Θεός νά μᾶς εὐλογῆ ὅλους γιά κάθε καινούργια ἀρχή καί ἐργασία. Εἴμαστε πραγματικά ἐνθουσιασμένοι.
Τέλος ἡ ἐκ Κύπρου ἀδελφή Χρυσάνθη Σταύρου ἐν Κιέβω εὑρισκομένη «ἐξομολογεῖται»:
«Κίεβο 2008
Ξεκινώντας γιά τό ταξίδι — προσκύνημα στήν Οὐκρανία δέν ἤμουν καθόλου προετοιμασμένη γιά τό τί θά ἀκολουθοῦσε. Πάντα πρίν ἀπό κάθε ταξίδι κάνω πρῶτα μιά εἰκονική ἐπίσκεψη μέσω διαδικτύου καί βρίσκω χρήσιμες συμβουλές, πληροφορίες καί τά ἀξιοθέατα στό μέρος πού πρόκειται νά ἐπισκεφτῶ. Ἀκολούθησα τήν ἴδια διαδικασία, κι αὐτή τή φορά, ἀλλά ἔπεσα ἔξω. Τά ἀξιοθέατα δέν βρίσκονταν στίς πόλεις καί τά βουνά ἀλλά ἀξιοθέατα ἦταν οἱ ἴδιες οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Ἀρχίζοντας ἀπό τό Κίεβο «τήν πόλη πού βρίσκεται μέσα σέ πάρκο» λάβαμε τά πρῶτα μηνύματα βαθιᾶς πίστης πού θά συναντούσαμε ἐπανειλημμένα στό ταξίδι μας. Μᾶς ὑποδέχτηκαν θερμά οἱ πιστοί τῆς Ἐκκλησίας τῶν κατακομβῶν στήν ἐνορία τοῦ Κιέβου, σ' ἕνα οἰκογενειακό ἐκκλησάκι, στήν αὐλή τῆς κυρίας Γκαλίνας πού μᾶς φιλοξενοῦσε, ὅπου τίποτα δέν μαρτυροῦσε τήν ὕπαρξή του. Καθ' ὅλη τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς μας, ἡ κυρία μέ τό λευκό μαντήλι καί τήν μεγάλη καρδιά ἦταν ἡ ξεναγός μας, ἡ οἰκοδέσποινα πού μᾶς φιλοξενοῦσε στό τραπέζι της καί μᾶς πρόσφερε ὅλα τ' ἀγαθά.
Στό Κίεβο ἐπισκεφτήκαμε τήν μεγάλη Λαύρα Πετσέρσκαγια μέ τά σπήλαια τοῦ ἀσκητισμοῦ καί τίς ἐπιβλητικές ἐκκλησίες. Διαβήκαμε τίς στοές ὅπου ἔζησαν δεκάδες Ἅγιοι. Ἔνιωσα δέος καί κατάνυξη σ' αὐτούς τούς ἱερούς χώρους ὅπου τόσοι ἄνθρωποι πολέμησαν τόν διάβολο, μέ μόνο ὅπλο τήν προσευχή τους. Ἀπό ἐκεῖνες τίς στιγμές ἄρχισα νά προβληματίζομαι ἔντονα γιά τή ζωή πού κάνω καί τήν δῆθεν πίστη μου. Συνειδητοποίησα τόν ἀγώνα πού χρειάζεται ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς καί ἀναρωτήθηκα τί κάνω γι' αὐτό;
Φτάνοντας στά Καρπάθια Ὄρη φτάσαμε στό ἀποκορύφωμα τῆς ψυχικῆς ἀνάτασης. Σ' αὐτό συνέβαλαν ἡ φύση πού ἁπλόχερα ὁ Θεός χάρισε στούς ἀνθρώπους, ἡ βροχή πού ἦρθε νά μᾶς λυτρώση ὡς οὐράνια εὐλογία, τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων πού μέ αὐταπάρνηση καί ζῆλο κατέφθαναν στόν ναό νά προσευχηθοῦν. Ἔνιωσα ντροπή πού ἔχω τήν Ἐκκλησία λίγα μέτρα ἀπό τό σπίτι μου καί τήν ἀγνοῶ ἤ τήν ἀποφεύγω καί κωλυσιεργῶ μέ κάθε τρόπο. Δέ θά ξεχάσω τήν Μαρία πού ταξίδεψε τόσα χιλιόμετρα μέ τό παιδί στήν ἀγκαλιά, ν' ἀνηφορίζη πρώτη τό βουνό γιά νά φτάση μιά ὥρα ἀρχύτερα στήν ἐκκλησία. Δέ θά ξεχάσω τόν Σεργκέι πού ταξίδεψε μέρες γιά νά ἔρθει στήν ἐκκλησία, πού ἦταν ἄθεος καί μόλις γνώρισε τόν Χριστό ἐγκατέλειψε καριέρα καί δόξα γιά νά ἀφιερωθῆ σ' Αὐτόν.
Μέσα ἀπό τά βιώματα ἐκείνων τῶν ἡμερῶν ἄναψε ἡ φλόγα πού σιγόκαιγε μέσα μου, ἔκανα τόν ἀπολογισμό μου καί ἐπαναπροσδιόρισα τήν πορεία μου.(*) Ἄνθρωποι ἁπλοῖ, σεμνοί καί ταπεινοί μέ μεγάλη ἀγάπη στό Θεό, χωρίς ἐπιδιώξεις καί φιλοδοξίες, μέ μόνη ἔγνοια τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. '‘Ισως αὐτή ἡ κοινή ἐπιδίωξη μᾶς ἔκανε νά συνεννοούμαστε χωρίς νά ξέρουμε τή γλῶσσα, μιλούσαμε τήν κοινή γλῶσσα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Εἴθε ὁ Μεγαλοδύναμος Θεός νά μᾶς φωτίζη νά ἀκολουθοῦμε πάντα τόν δρόμο του καί ὄχι περιπτωσιακά!..». (Ἀμήν γένοιτο).
Καί ὁ π. Μεθόδιος, στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν τοῦ Κιέβου, καί κτήτωρ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, γράφει εἰς ἐπιστολήν του, τήν ὁποίαν παρέδωσε ἐν πολλῆ συγκινήσει εἰς τούς ἐπισκέπτας — προσκυνητάς:
«Κίεβο, Αὔγουστος 2008
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῶ,
Συγχωρέστε με γιά τά γράμματά μου γιατί γράφω μέ χέρι ἄρρωστο, εἶχα πάθει ἐγκεφαλικό. Τώρα εἶμαι λίγο καλύτερα. Ὅλα τά ἔχω πάθει γιά τίς ἁμαρτίες μου. Ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ μας εἶναι δύσκολη λόγω γλώσσας. Χαίρομαι πού σᾶς βλέπω ὅλους καί δοξάζω τόν Θεό πού δέν μᾶς ἐγκατέλειψε καί ἤρθατε σέ ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς καί Τόν παρακαλῶ γιά σᾶς νά σᾶς βοηθήση νά ξανάρθετε.
Συνέλαβαν τόν πατέρα μου τό 1937, ὅταν ἤμουν δέκα χρόνων. Τόν ἔβαλαν στή φυλακή γιά ἕξι χρόνια γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Θεό, ὅμως δέν Τόν ἀρνήθηκε. Τόν μετέφεραν σέ μία πόλη τῆς Σιβηρίας ὅπου καί ἀπέθανεν. Εἶχε ἀδελφή καί ἀδελφό καί δέκα παιδιά στή Σιβηρία καί μέ πάρα πολλή δυσκολία κράτησαν τήν πίστη τους. Ἡ γυναίκα μου πέθανε ἐκεῖ κι ἐγώ ἀκόμα ζῶ καί εἶμαι ἁμαρτωλός. Ἡ ὑγεία μου ἀδυνατεῖ, πάρε με Κύριε, δέξου με καί συγχώρα τίς ἁμαρτίες μου.
Τό καλόν μήν τό ξεχάσετε ποτέ στή ζωή σας. Θέλω νά σᾶς γράψω πολλά. Σηκώθηκα τήν νύκτα διά νά σᾶς γράψω, ἀγαπητοί μου ὁμολογητές, πού μᾶς ἐπισκεφτήκατε καί δώσατε χαρά στίς ψυχές μας ὅτι δέν μᾶς ξέχασε ὁ Θεός. Σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς γράφω ὅτι σᾶς ἀγαπῶ καί σᾶς παρακαλῶ νά κάνετε προσευχή νά συγχωρέση ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μου. Οἱ γονεῖς μου μέ συμβούλευαν νά παραμείνω στήν παρθενική ζωή. Οἱ καιροί εἶναι πολύ δύσκολοι γιά τά παιδιά νά κρατηθοῦν στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός νά σᾶς φωτίζη καί νά σᾶς ὁδηγῆ. Μοῦ ἔχετε δώσει μεγάλη δύναμη πού ἤρθατε. Παρακαλῶ τόν Θεό νά μᾶς δυναμώνη καί νά μᾶς ἑνώνη μέ τό Πανάγιο Πνεῦμα καί νά μᾶς βοηθήση νά βρεθοῦμε ὅλοι στόν Παράδεισο. Ἀμήν.
(*) Σημ. «Ο.Π.»: Αὐτό πρέπει νά κάνουμε καθημερινῶς ὅλοι μας…