(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓ. Α.Τ. 184 Νοεμβρ. — Δεκεμβρ. 2008 σελ. 498)
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ 19400 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙΟΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Συνεχίζεται καί ὁλοκληροῦται εἰς τό παρόν τεῦχος, ἡ ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 492/2/ 15.12.2008 «ΠΡΟΤΑΣΙΣ — ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΑΓΑΠΗΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΩΣΙΝ» εἰς τήν ὁποίαν προέβη ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος, κατόπιν καί τῆς ὑπ' ἀριθμ. 472/14/27.2.2008 «Β΄ Δημοσίας Ἀπαντήσεώς του ἐπί τῆς κατ' αὐτοῦ ψευδοκαθαιρέσεως» ὑπό τῶν σχισματοαιρετικῶν — Ἐκκλησιομάχων Νικολαϊτῶν:
«.................................................................................................................................................
Ἀλλά καί αὐτός ὁ Κωνσταντινουπόλεως Μ. Φώτιος, διά νά παραλείπωμεν τούς λοιπούς ἕνεκα τοῦ πλήθους τῶν οὕτω παθόντων, ψευδοανεθεματίσθη ἀπό τήν παπόφρονα καί ἄδικον ψευδοσύνοδον τοῦ ἔτους 869^(*), (Στεφ. Ἐκκλησ. Ἱστορία, σελ. 359).
Καί πάντες οὗτοι, οἱ διωχθέντες καί ψευδοκαθαιρεθέντες Ἅγιοι, ἐγένοντο μιμηταί καί ὁμοιοπαθεῖς τῶν Ἁγίων Προφητῶν καί Ἀποστόλων, καί αὐτοῦ τοῦ «Κυρίου τῆς δόξης», τόν ὁποῖον οἱ θεοκτόνοι Ἰουδαῖοι ἐδίωξαν (Ματθ. 26, 57—68) καί ψευδοκαθήρεσαν καί καταδικάσαντες ἀδίκως «ἐσταύρωσαν», ὡς κατάκριτον! «Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β΄ Τιμοθ. γ, 12), μέχρι τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁπότε θά ἀναδειχθῶσιν οἱ μεγαλύτεροι Μάρτυρες. «Ὑπέρ γάρ πάντας Μάρτυρας ἐγώ φημί (λέγω) εἶναι τούς τότε Μάρτυρας», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (Κυρίλλου Ἱεροσολ. ΒΕΠΕΣ 39, 193). Καί πάλιν οἱ οὔτω διωχθέντες «πάντες ἐντεῦθεν λαμπροί (ἐγένοντο) καί μεγάλων κατηξιώθησαν στεφάνων» (Ἰω. Χρυσοστ. Ε.Π. 61.579) ἀπό «τόν Κύριον τῆς δόξης» (Α΄ Κορ. β, 8), καί τιμῶνται ὡς δίκαιοι καί Ἅγιοι ἐν τῆ Ἐκκλησία. Ἔχουσι, λοιπόν, Ἱερωσύνην οἱ ψευδοκαθαιρεθέντες, ἤτοι οἱ καθαιρεθέντες ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως καί… σκοπίμως τό δέ λεγόμενον ὅτι οὗτοι χάνουν τήν Ἱερωσύνην ἤ Ἀρχιερωσύνην, εἶναι ψεῦδος καί βλασφημία! Διά τοῦτο οἱ Ἅγιοι ἐκοινώνουν μέ τούς οὕτω ψευδοκαθηρημένους.
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἅγιος Κύριλλος, ὡς ἤδη ἐλέχθη, γράφει πρός τούς ψευδοκαθαιρεθέντας κληρικούς ὑπό τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως Νεστορίου, καί τούς λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι τούς ἠκολούθουν ἀποτειχιζόμενοι ἐκ τοῦ αἱρεσιάρχου ὅτι «κοινωνοῦμεν ἡμεῖς», δηλαδή ὁ Ἅγιος Κύριλλος καί οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι καί κληρικοί καί λαϊκοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς Αἰγύπτου. Κοινωνοῦμεν δέ «οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον», ἤτοι ἀπόφασιν περί καθαιρέσεως, ἀλλά καί ἐπαινοῦντες τούς διωχθέντας καί παθόντας διά τῆς ἀδίκου ψευδοκαθαιρέσεως. «Τοῖς δέ… διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ' αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας», εἰς τούς ὁποίους μάλιστα τό Ἅγιον Πνεῦμα «ἀναπέπαυται» (Μ 4, 1096), ἤτοι, ἔχει ἀναπαυθεῖ εὐαρεστούμενον! Διά τοῦτο ἡ ὀλίγον ἀργότερον συγκληθεῖσα Ἁγία Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ αὐτοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ἐρρύθμισεν κανονικῶς τό ζήτημα τοῦτο, πρός καταστολήν τῶν ἀντιδράσεων τῶν αἱρετικῶν.
…Ἀποδεικνύεται λοιπόν καί δι' αὐτῶν τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως καθαιρεθείς, ἤτοι ψευδοκαθαιρεθείς, δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης. Καί ὄχι μόνον δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης ἀλλά καί ἔχει ταύτην βεβαιότερον καί πιστότερον, ων ὄχι μόνον ἱερώτερος, ἀλλά «ἱερώτατος» (Ἀριστηνοῦ Σ.Ι.Κ. 2, 197), διά τήν ὑπακοήν εἰς τά «θεοπαράδοτα λόγια» καί τήν ὁμολογίαν «ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β, 10). «Οὐσία γάρ τῆς καθ' ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστί τά θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινή ἐπιστήμη» (Β΄ Κανών Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου)…
Τοῦτο φρονεῖ καί ὁμολογεῖ καί πράττει καί ὁ Πατριάρχης τῆς ὀρθοδόξου τότε Ρώμης Ἅγιος Κελεστῖνος μετά τῶν περί αὐτόν Ἐπισκόπων. Διό γράφει πρός τούς διωκομένους ὑπό τοῦ Νεστορίου Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, λέγων ὅτι οἱ ὑπ' αὐτοῦ ἀδικούμενοι διά ψευδοκαθαιρέσεων καί ἄλλων ἀντικανονικῶν ποινῶν, «πάντες ἐν τῆ ἡμετέρα κοινωνία καί ἐγένοντο» (πρό τῶν ψευδοποινῶν τοῦ αἱρετικοῦ καί ἀδίκου), «καί ἄχρι τοῦ παρόντος εἰσίν», παρά τάς καταδικαστικάς κατ' αὐτῶν ἀποφάσεις του (Κελεστίνου Ρώμης, Μ 4, 1045). Καί ὅτε ἀργότερον ἀντικανονικοί καί ἄδικοι δῆθεν καθήρεσαν, μέ παράλογον «καθαίρεσιν», ἤτοι ψευδοκαθαίρεσιν, τόν «τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερον πανάγιον Χρυσόστομον», (Μ. Φωτίου, Ε.Π. 104, 1225), ὁ τότε Πατριάρχης Ρώμης Ἰννοκέντιος δέν διέκοψεν τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν πρός τόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον (398-407), ἀλλ' ἐκοινώνει μετ' αὐτοῦ. Διό ἔγραφεν πρός τόν δυστροποῦντα Θεόφιλον Ἀλεξανδρείας, λέγων: «Ἡμεῖς καί σέ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνόν καί τόν ἀδελφόν Ἰωάννην» τόν Χρυσόστομον. Δηλαδή ἀντιμετώπιζεν τήν ἀντικανονικήν καί ἄδικον καθαίρεσιν κατά τοῦ Ἁγίου ὡς ἐκκλησιαστικῶς ἀνύπαρκτον καί οὐδόλως βλάπτουσαν τήν Ἱερωσύνην αὐτοῦ καί τήν μετ' αὐτοῦ κοινωνίαν καί τήν ὑπ' αὐτοῦ κατοχήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ἐντεῦθεν ἄρχεται ἡ μεγάλη καί αἰώνιος μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματος. Διότι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐκτός τινῶν φανατικῶν ζηλωτῶν τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀδίκων καί «παραλόγων» «καθαιρέσεων», δέν ἐθεωρήθη ἀνά τούς αἰώνας ὅτι εἶναι καθηρημένος καί ἄνευ Ἱερωσύνης, οὔτε ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί ἐπισκόπων, οὔτε καί ὑπό τῶν λοιπῶν κληρικῶν, καί τῶν λαϊκῶν, καίτοι οὐδεμία Ὀρθόδοξος Σύνοδος τόν «ἀπεκατέστησεν» ποτέ….Ταῦτα δέ (κατ' ἀναλογίαν) ἰσχύουσι καί διά πάντας τούς διωκομένους Κληρικούς, οἴτινες ἐξακολουθοῦσι νά εἶναι Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ἀναμφισβητήτως.
Οἱ δέ ἀρνούμενοι τήν Ἱερωσύνην τῶν ψευδοκαθηρημένων δι' ἀντικανονικῆς καί ἀδίκου «καθαιρέσεως» ἱερέων (καί λέγοντες τούτους καθηρημένους), ἁμαρτάνουσι. Δηλαδή ἁμαρτάνουσι εἰς τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τάς Ἁγίας καί Ὀρθοδόξους Οἰκουμενικάς καί Τοπικάς Συνόδους, ἁμαρτάνουσιν καί εἰς τόν θεῖον νόμον τῶν Ἱ. Κανόνων καί τοῦ Εὐαγγελίου. Οὕτως ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου, ἁμαρτάνουσιν εἰς τόν ἕνα τῆς Τριάδος Κύριον καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν τόν Θεόν, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ζωοποιόν καί Ἀδιαίρετον Τριάδα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τουτέστιν ἁμαρτάνουσιν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν θείαν Χάριν, ἥτις «ταύτην γεωργεῖ τήν Ἐκκλησίαν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ε.Π. 48, 802), καί εἰς αὐτήν ταύτην τήν Ἱερωσύνην. Δηλαδή, ἁμαρτάνουσι μέ τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἕνεκα τῆς ὁποίας ὁ ἁμαρτάνων «οὐκ ἔχει ἄφεσιν (δέν ἔχει συγχώρησιν) εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ' ἔνοχος ἐστίν αἰωνίου κρίσεως», (Μάρκ. γ, 29), ἤγουν κατακρίσεως». (Δ. Δελήμπαση «ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ» Ἀθῆναι 1995).
Αὐτά σᾶς γράφω εἰς αὐτήν τήν Β΄ ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ μου, μέ ἀληθινήν ἀγάπην Χριστοῦ καί πόνον. Κλείοντες, δέ ταύτην λέγομεν καί τοῦτο: Ἐάν, ἀγαπητοί, διαφωνῆτε, ἐάν παρά ταῦτα νομίζετε ὅτι καλῶς, δικαίως καί ὁσίως ἐποιήσατε τάς καθ' ἡμῶν «καθαιρέσεις» (ἀπό Νοεμβρίου 2007), ὡς καί πρότερον τούς ἄφρονας «ἀφορισμούς» (1993 καί 2002), ἰδού πρίν προχωρήσωμεν εἰς τάς συνεχείας αὐτῆς τῆς ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ, δεῦτε νά παρακαθήσωμεν εἰς κοινήν Τράπεζαν, νά διαλεχθῶμεν ἐπ' αὐτῆς, ὄχι ἀντιδικοῦντες ἐν οἰήσει καί ἀγνωσία, ἀλλά ἐν συνέσει ἀγάπη καί ἐλευθερία Χριστοῦ, ὡς καί Κανονικότητι, Ὀρθοδοξία καί Ἀληθεία. Ἄν παρά ταῦτα ἤθελεν πέσει εἰς τό κενόν καί ἡ παροῦσα, δέον ὅπως χωρίς καθυστέρησιν μᾶς ἀποστείλετε, ἤ ἔστω δημοσιεύσετε τάς ἐπί τῆς «ἀποφάσεώς» σας σχετικάς εἰσηγήσεις, προτάσεις, καί πρακτικά καί ταῦτα ὁμοῦ μετά τῆς πράξεώς σας ὑπογεγραμμένης καί ἐσφραγισμένης, (διότι τήν ἐκοινοποιήσατε εἰς ἐμέ ἀνυπόγραφον καί ἀσφράγιστον) καί ταῦτα θά εἶναι ἀρκετά δι' ἡμᾶς καί διά πάντα τρίτον ἐχέφρονα.

Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἀπολύτως ΚΑΝΟΝΙΚΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ καί ἐξ ἀντικειμένου ΑΛΗΘΗΣ ἀπάντησίς μας, ἐχρησιμοποιήθη ὑπό τοῦ νεαροῦ ἐπισκόπου σας κ. Ἰγνατίου διά νά προβῆ εἰς τήν Β΄ Ἀγωγήν του κατά τοῦ Δ/ντοῦ, τοῦ Ἐκδότου καί ὁλοκλήρου τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς»! Δι' αὐτῆς ζητεῖ 1.000.000 Εὐρώ, διότι δέν ἀναγνωρίζεται ὑφ' ἡμῶν ὡς Κανονικός καί Ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς, ἀλλά καί χαρακτηρίζεται, ὡς ἀκριβῶς εἶναι, ψευδεπίσκοπος, ὅπως οἱ τῶν διαφόρων σχισματοαιρετικῶν παρατάξεων.
Παρακαλεῖσθε ὅπως εἰς τό τεῦχος Μαρτίου — Ἀπριλίου 2008 τῆς «Ο.Π.» ἀναζητήσετε: α) Τήν «ΑΜΕΣΟΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ» ἐπί τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3280/28. 11.2007 «Ἐγκυκλίου» σας σελ. 101-122, καί β) τάς ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 91/12/ 25.4.2008 καί ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 93/26.4.2008 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ τοῦ Παν/του π. Ἀμφιλοχίου, εἰς τήν ὁμοίαν περί ψευδοκαθαιρέσεώς του ἀπόφασίν σας, ἀντιστοίχως εἰς τάς σελίδας 132 κ.ἑ., καί 143-145.
Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, προέβημεν εἰς τό μακρόν τοῦτο ἔγγραφον, διότι οὐδόλως ἀνταπεκρίθητε καί εἰς τήν τελευταίαν, ὑπ' ἀρ. 483/ 15.9.2008 «ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ» μας, καί διότι πλέον κρίνεται ὅλως ἀπαραίτητον νά σᾶς γνωρίσωμεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑποχρεώνει τήν Ἱεράν Σύνοδον, διά νά παραμείνη ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, ὅπως κινήση τήν κατά τῆς προδοσίας σας ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΝ, πάντοτε ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, καί τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τήν οποίαν κεκτήμεθα διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί 1995, καί φυλάσσομεν Γνησίαν καί Ἀδιάκοπον. Ταῦτα Ὑμεῖς ἀμφότερα ΚΑΤΕΠΡΟΔΩΣΑΤΕ καταστάντες πολέμιοι καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας!..
Δυστυχῶς, ὦ ἀγαπητοί, δέν εἶναι δυνατόν ποιῆσαι ἄλλως, ἐφ' ὅσον δέν θελήσετε κἄν ταύτην τήν ἐσχάτην ὥραν νά ἀναθεωρήσετε τήν στάσιν σας ἔναντι τῆς ὑφ' ὑμῶν καταλυθείσης Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς, δι' ἅς αἰτίας εὑρέθητε ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, μιμηταί καί συνεχισταί γενόμενοι τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, ὅπως καί ὅλων τῶν «Ἀρχιεπισκόπων» «Συνόδων» «Ἐπισκόπων» καί «Ἐκκλησιῶν» τῶν διαφόρων «παλαιοημερολογιτῶν»!..
Ἐπιφυλασσόμεθα, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς ἐν τῶ ἐγγύς μέλλοντι προγραμματισμένης Ἱερᾶς Συνόδου, νά σᾶς ἀποσταλῆ καί συστηματικῶς — κανονικῶς συνταχθησόμενον κατηγορητήριον ἐπί τε τοῦ Κανονικοῦ καί Δογματικοῦ πεδίου.
Ἀγαπητοί, πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, ἀσφαλῶς περιττεύει κάθε ἐπίλογος, κάθε περαιτέρω ἔκκλησις, ἐνῶ δέν διανοούμεθα οἰανδήποτε ἀπειλήν διότι αὗται δέν εἶχον ποτέ, οὔτε θά ἔχουν θέσιν ἐκ τήν Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖνο τό ὁποῖον προέχει εἶναι ἡ ταπείνωσις, ἡ μετάνοια καί ἡ ἀγάπη, διά νά μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος τοῦ ἐλέους Του, διότι Αὐτός θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Ὡστόσον ἐξυπακούεται ὅτι καί ἐν προκειμένω δέν εἶναι δυνατόν νά παραθεωρηθῆ ἡ Κανονική τάξις, ἐν ὀνόματι οἱασδήποτε νοσηρᾶς θρησκευτικότητος, ἀλλά πρωτίστως διά λόγους ποιμαντικῆς γενικῶς, δέον ἀπαραιτήτως νά ἐφαρμοσθῆ. Προκειμένου δέ νά εἰσέλθη ἡ Ἐκκλησία διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς αὐτήν τήν διαδικασίαν, θά σᾶς ἀποσταλῆ εἰδικόν ἔγγραφον Κατηγορητήριον, καίτοι τοῦτο εἶναι περιττόν διότι τά θέματα Κανονικά, Δογματικά κ.λπ., τά ὁποῖα σᾶς βαρύνουν εἶναι συγκεκριμένα, σαφῆ, τά γνωρίζετε καλύτερον ἡμῶν, ἔχουν δέ προσδιορισθεῖ καί ἀναλυθεῖ ἐπανειλημμένως.
Θά ἀναμείνωμεν μικρόν τι εἰσέτι διάστημα καί κατόπιν ἀρξόμεθα καί τῆς Κανονικῆς διαδικασίας, πάντοτε ἐν ἀγάπη καί διά τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ἅτινα ἀκαινοτομήτως καί ἀνοθεύτως διακρατεῖ καί διαφυλάσσει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία. Ὅσον μέγα καί ἄν εἶναι τό ὅλον θέμα, τό ὁποῖον μᾶς ἐχώρισεν καί σᾶς ἔθεσεν ἐκτός Ἐκκλησίας, τόσον μεγαλύτερον θά εἶναι τό θαῦμα τῆς ἐπανόδου καί ἑνώσεως ἐν Ἀγάπη καί Ἀληθεία.
Σημείωσις τοῦ Δ/ντοῦ τῆς «Ο.Π.»: Εἰς τήν ἀνωτέρω ὑπ' ἀρ. 492/2/15.12. 2008 «ΠΡΟΤΑΣΙΝ — ΕΚΚΛΗΣΙΝ…» τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, προσετέθη ὡς ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ αὐτῆς καί ἡ ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 88/25.1. 2007 γενική ἐπιστολή τοῦ Πανοσιολογιωτάτου π. Ἀμφιλοχίου «Πρός τόν πρώην Μητροπολίτην Ἀργολίδος κ. Παχώμιον». Ἐτέθη δέ ἐν Παραρτήματι διότι διαφωτίζει τό ἦθος καί τήν ἐν γένει ὑπόστασιν τοῦ κ. Παχωμίου (πρ. Ἀργολίδος) καί πρό πάντων, ἀνεπιφυλάκτως λέγομεν, τόν ρόλον του εἰς τό νέον σχίσμα των, καί ἐν τέλει ὅτι, κἄν παντελῶς ΑΠΙΣΤΟΙ νά ἦσαν, δέν θά ἐτόλμων ὅσα ἀπετόλμησαν, ἀφοῦ καί ὁ Πονηρός δέν ἀπετόλμησεν παρά μόνον δι' αὐτῶν ὡς ΠΕΠΤΩΚΟΤΩΝ πρώην Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας!
Ἀγαπητέ ἀναγνῶστα δέν μισοῦμεν τούς ἀνθρώπους ἀλλά τάς πράξεις των μισοῦμεν καί κατελέγχομεν, καί τοῦτο διότι ἄν σιωπήσωμεν αὐτό θά ἐσήμαινεν κοινωνίαν εἰς τά βδελυκτά ἔργα των κατά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας του, ὅπερ ποτέ μέ γένοιτο εἰς οὐδένα Χριστιανόν.
(*) Σημ. «Ο.Π.»: Ὁ Ὁμολογητής καί Ἅγιος ἡμῶν πατήρ Ματθαῖος ψευδοκαθηρέθη ἀπό τούς καινοτόμους Νεοημερολογίτας! Ὅσον λοιπόν καθηρημένος ἦτο Ἐκεῖνος τόσον θεωρεῖται ὡς «καθηρημένος» καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κήρυκος, ὅταν μάλιστα ἡ «καθαίρεσίς» του, ἐκτός ὅλων ὅσων ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἀνεφέρθησαν, προέρχεται καί ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ καθαιρέσαντες κατέστησαν ὄργανα!..