Ὁ Παπικός καί κατ' ἀρχάς Προτεσταντικός Οἰκουμενισμός, εἰσεχώρησεν εἰς τόν χῶρον τῶν ὀρθοδόξων ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ 20οῦ αἰῶνος καί συγκεκριμένως διά τῆς γνωστῆς πλέον εἰς ὅλους «ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ» τοῦ 1920 τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως! Ἀμέσως οἱ Μασῶνοι καί οἱ ἤδη μεμυημένοι καί κινούμενοι εἰς τόν Οἰκουμενισμόν, συνεκρότησαν τό λεγόμενον «Πανορθόδοξον συνέδριον τῆς Κων/λεως», Μάϊος — Ἰούνιος 1923, τό ὁποῖον ὅμως ἀναμφισβητήτως ἦτο ἕν ΜΑΣΩΝΙΚΟΝ καί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ συνέδριον. Τοῦτο ἀπεφάσισεν ὅπως, ὁ Σατανοκίνητος Παπικός Οἰκουμενισμός, συμφώνως καί πρός τήν προμνημονευθεῖσαν «Ἐγκύκλιον» τοῦ 1920, ἐνεργοποιηθῆ εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς παντί σθένει ἅμα τε καί δόλω ἐπιβολῆς τοῦ κατακεκριμένου καί ἀποκεκλεισμένου Παπικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ! Ὁ συνεορτασμός, ὅπως προέβλεψεν ἡ «Ἐγκύκλιος» τοῦ 1920, «θά ἀπετέλει τό πρῶτον βῆμα» πρός τήν ἐν τῶ Οἰκουμενισμῶ Ἕνωσιν. Καί οὕτω τήν 10ην Μαρτίου 1924, ὁ τότε Μητροπολίτης Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἐνεργοποίησεν ὅλα τά ἀνωτέρω!
Ὅλον τοῦτο τό γεγονός προσκροῦσαν εἰς τό πιστόν λεῖμμα τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή τό πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, (Ἱ. Κλῆρον, Μοναχικά Τάγματα καί τόν πιστόν λαόν), ἀνησύχησεν ἰδιαιτέρως τόν πρωτεργάτην τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, δηλαδή τόν τότε Μητροπολίτην Ἀθηνῶν καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ὁ ὁποῖος μετῆλθεν διάφορα τεχνάσματα πρός παραπλάνησιν πάντων, ἀλλά καί κάλυψιν τοῦ κατά τῆς Ὀρθοδοξίας συνθέτου καί ἐξαιρετικῶς φοβεροῦ ἐγκλήματός του! Εἶπεν π.χ. ὅτι α) Δέν κατεδικάσθη τόν 16ον αἰῶνα τό νέον Παπικόν ἡμερολόγιον ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά μόνον ἡ καινοτομία ἐπί τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, τόν ὁποῖον καί ὁ ἴδιος «ἐσεβάσθη καί διατήρησεν τόν κύκλον τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα μέ τό παλαιόν»! β) Παραπέμπει τό γεγονός τῆς καινοτομίας τοῦ Παπικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ εἰς τήν μέλλουσαν νά συνέλθη Πανορθόδοξον Σύνοδον!.. καί ὑπεραμύνεται ὅτι τό προκληθέν ἡμερολογιακόν σχίσμα εἶναι δυνάμει καί ὄχι ἐνεργεία τετελεσμένον σχίσμα! κ.λπ.!..
Ἀσφαλῶς δέν ἠρκέσθη εἰς αὐτά μόνον, ἀλλά προεκάλεσεν καί μεσαιωνικούς διωγμούς, ἤτοι, κλείσιμον καί ὑφαρπαγήν Ναῶν, ἀποσχηματισμούς Κληρικῶν δικαστήρια καί, ὡς προελέχθη, διά νά διατηρήση τήν Καινοτομίαν του, διενοήθη νά θέση ταύτην πρός ἐξέτασιν καί κρίσιν εἰς τήν «μέλλουσαν νά συνέλθη Πανορθόδοξον Σύνοδον»! γ) Πέραν ὅλων αὐτῶν, ἐποίησεν τό πᾶν καί τό 1937 προεκάλεσεν τό λεγόμενον Φλωρινικόν σχίσμα! Τοῦτο, ἀπό πάσης ἀπόψεως, εἶναι πολύ χειρότερον, ἀκόμη καί αὐτοῦ τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ τοῦ 1924! Δέν ἐκαλύφθη ὅμως τό κατά τῆς Ὀρθοδοξίας Ἔγκλημά του καί μέ τό Φλωρινικόν Σχίσμα τοῦ 1937, διό τήν σχισματικήν αὐτήν παράταξιν τοῦ πρ. Φλωρίνης τήν κατεκερμάτισαν καί τήν κατέστησαν, ὅπως χαρακτηριστικῶς ἐγράφη, «σκουπιδοτενεκέ» τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, διά νά ἀμαυρώση τήν εἰκόνα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί γενικῶς συνεχίση ὁ Νεοημερολογιτισμός, μέ ἄνεσιν τήν οἰκουμενιστικήν του πορείαν.
Εἰς τό σκληρόν ἀδιέξοδον, τό ὁποῖον ὁ Νεοημερολογιτισμός εὑρέθη, ἰδιαιτέρως καί μετά ἀπό τά ἐπανειλημμένα διαβήματα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός ἐπίσημον Θεολογικόν Διάλογον ἐπί τοῦ θέματος, ὥστε νά καταδειχθῆ ποῖοι ἐκφράζουν καί ἐκπροσωποῦν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ποῖοι εἶναι σχισματικοί, μᾶλλον δέ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, οἱ ὁποῖοι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ὀφείλουν νά ἐπιστρέψουν εἰς Αὐτήν, ἀπήντησεν μέ τήν, καθ' ἡμᾶς, «Σιωνιστικήν» σιγήν — περιφρόνησιν, ἐνῶ δέν παρέλειψεν νά ἀναδείξη ἐγκαθέτους του εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν τό 1995 τό Γ΄ σχίσμα, τό λεγόμενον σχίσμα τῶν πέντε(!), τό δέ 2005 τό Δ΄ Σχίσμα, τῶν λεγομένων Νικολαϊτῶν! Ὅλα αὐτά εἶναι ἐν ἐνεργεία σχίσματα ἔχοντα αἰτίας καθαρῶς Δογματικάς, ἤτοι, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΣ — ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑΣ, διότι προσβάλλουν τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῶ προηγουμένως ἐπιχειροῦν τήν διακοπήν τῆς Γνησίας καί Ἀδιακόπου ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων.
Παράγοντες ὅλων αὐτῶν τῶν ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ὁμάδων, ἀπό πολύν καιρόν, ἔχουν συσπειρωθεῖ, μέ σκοπόν τόν συντονισμόν τῶν ἐπιθέσεών των κατά τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τά τρία μεγάλα παλαιοημερολογιτικά σχίσματα — ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΙΣ, συναντῶνται εἰς αὐτόν τόν προαναφερθέντα κοινόν στόχον τοῦ εὑρυτέρου Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι, νά «σβήσουν» τήν ἀπό τό 1924 Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ Ὁποία ἀπό τόν Μάρτιον τοῦ 1924, σαφῶς ἀποτελεῖ τήν ΑΔΙΑΚΟΠΟΝ συνέχειαν τῆς ἐν Ἑλλάδι Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἰδού τό θέμα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεθ' ὅλων αὐτῶν τῶν σχισματοαιρετικῶν, τό ὁποῖον ὅμως δέν τολμοῦν νά ἐξετάσουν!..
Ἡ πρός τοῦτο σαθρά, ὡς σατανική, ἡ ἐπιχείρησίς των κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἔχει τήν ἀρχήν της εἰς τόν ἴδιον τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος, ὄχι μόνον δέν συνήργησεν πρός χειροτονίαν Ἐπισκόπων ἀλλά καί παντί σθένει παρεκώλησεν αὐτάς, ἐνῶ ὀλίγον πρό τοῦ θανάτου του, διενοήθη καί συνέταξεν μελέτην περί τοῦ πῶς θά διακοπῆ ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος Ἀποστολική Διαδοχή τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! εἰς τάς ὁποίας τό 1948 προέβη ὁ μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος. Δηλαδή, αὐτός εἰσηγήθη τήν διά μιᾶς χειροθεσίας, ὡς ἐπί σχισματικῶν, διακοπήν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς»! Κατόπιν ἑνός τοιούτου ἐνδεχομένου θά «συνετρίβετο» καί ἡ Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία καί αὐτή ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία! Τοῦτο ὅλον ὡς γνωστόν ἐπεχειρήθη τό 1971, ἀλλ' ΑΠΕΤΥΧΕΝ, διό μετά 35 περίπου ἔτη ὑποβροχίους καί καταχθονίους μυστικούς σχεδιασμούς, ὅλων τῶν σκοτεινῶν κέντρων, οἱ περί τούς Νικόλαον καί Παχώμιον Ἐκκλησιομάχοι ἐπίστευσαν ὅτι, ἤδη ἀπό τό 2003, εἶχεν ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου νά διακόψουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, μεταλλάσσοντες καί μετετρέποντες, οἱ αἰσχροί καί ἀδιάντροποι, τήν συγχωρητικήν εὐχήν, (τήν ὁποίαν τό 1971 ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος, καί δή ὑπό σαφεῖς ὅρους καί προϋποθέσεις), εἰς «χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν»!!! Οἱοσδήποτε χαρακτηρισμός δέν ἀποδίδει τήν παραφροσύνην των, ἀλλά καί τήν «λύσσαν» μέ τήν ὁποίαν ὅλοι αὐτοί οἱ λυκοποιμένες ἀδιακόπως πλήν ματαίως ἐπετίθενται αὐτομακελλευόμενοι!..
Ταῦτα ἐγράφησαν ἐξ αἰτίας τῆς τελευταίας ἀφορμῆς, τήν ὁποίαν ἔδωκαν οἱ κ.κ. Λάμπρος Κτενᾶς ἐκ Πατρῶν καί Χρυσόστομος Τζανῆς, ὡς «Μητροπολίτης» εἰς διαδοχήν τῶν πέντε, τοῦ πρώτου ἀπευθυνομένου διά μιᾶς «Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς» του πρός τόν δεύτερον, ὁ ὁποῖος τήν ἐδημοσίευσεν εἰς τό περιοδικόν του «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗ ΦΩΝΗ», (τεῦχος Ἰανουαρίου — Φεβρουαρίου 2009). Τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἀποκλειστικός σκοπός εἶναι ἡ διαβολή προσώπων καί ἐξόχως νά ἐμφανισθῆ ἡ συγχωρητική εὐχή τοῦ 1971 ὡς χειροθεσία!.. Ἡ μοιχαλίς αὕτη «Ἀνοικτή Ἐπιστολή» τοῦ ἀφελοῦς κ. Λάμπρου Κτενᾶ, ἀντιμετωπίζεται κατά προτεραιότητα μέ τήν ἀκολουθοῦσαν «ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ», διότι οἱ ἀνωτέρω δύο, πέραν ἀπό τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ 1995 ἐκφράζουν καί τήν τοιαύτην τῶν Νικολαϊτῶν καί τῶς Φλωρινικῶν καί προσωπικῶς τόν κ. Μ. Καββακίδην! Ἑπομένως ἡ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΜΑΣ εἶναι καί πρός ὅλους αὐτούς.


Α.Π. 507 Α΄
1) Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΥ, ἐκδότου τοῦ ἐπισήμου Δημοσιογραφικοῦ Ὀργάνου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ».
2) Θεολόγου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΡ. ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ Διευθυντοῦ τοῦ ἰδίου Δημοσιογραφικοῦ Ὀργάνου, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ».
1) κον ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ ΤΖΑΝΗΝ, Ἐκδότην καί Διευθυντήν τοῦ Περιοδικοῦ «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗ ΦΩΝΗ». Εἰς Ἱερόν Ναόν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Κολωνακίου Θηβῶν Τ.Κ. 32200.
2) κον ΛΑΜΠΡΟΝ Δ. ΚΤΕΝΑΝ, Συντάκτην τῆς «ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ» δημοσιευθείσης εἰς τό περιοδικόν «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗ ΦΩΝΗ» (Τεῦχος Ἰαν. — Φεβρ. 2009 σελ. 52—63). Εἰς Πάτρας ὁδ. Ἐγλυκάδος 10 Τ.Κ. 26335.

Ἀγαπητοί,
κ. Χρυσόστομε Τζανῆ, Ἐκδότα — Διευθυντά τοῦ διμηνιαίου περιοδικοῦ «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗ ΦΩΝΗ», καί κ. Λάμπρο Κτενᾶ, συντάκτα τῆς ἀπό 2/15.2.2009, «Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου 2009», ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ, μέ ΘΕΜΑ:,5»Τά διαστροφικά ψεύδη τά δημοσιευμένα εἰς τό περιοδικόν «Ὀρθόδοξος Πνοή», ἐναντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου τῶν Γ.Ο.Χ.», τήν ὁποίαν ἐδημοσιεύσατε εἰς τοῦ περιοδικοῦ σας, ἡ «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗ ΦΩΝΗ», εἰς τό τεῦχος τοῦ Ἰανουαρίου — Φεβρουαρίου 2009. Ἕν φωτοαντίγραφον αὐτῆς ἐλάβομεν μέ ἀρκετήν καθυστέρησιν, καί σᾶς ἀπαντῶμεν, σχολιάζοντες κατ' ἀρχάς ὅτι ἡ διατύπωσις τοῦ θέματος εἶναι ἀπολύτως ψευδής καί ἑπομένως ΔΙΑΣΤΡΟΦΙΚΗ τῆς Ἀληθείας. Ἀπό τῶν στηλῶν τῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ», Ἀγαπητοί Κύριοι, οὐδέν ψεῦδος καί δή διαστροφικόν ἐπέρασεν κατ' οὐδενός καί εἰς οὐδέν πεδίον, πολλῶ δέ μᾶλλον ἐπί ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ. Ἀντιθέτως ψευδές καί διαστροφικόν τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ ἀπ' ἀρχῆς δηλουμένη «ταυτότης» σας καθ' ἥν, ὁ κ. Χρυσόστομος καί οἱ λοιποί τῆς ὁμάδος του, εἶναι «Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς καί ἐκπροσωποῦν τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.»!
Καθ' ἡμᾶς δέν εἶσθε τίποτε ἄλλο παρά μόνον ἡ διάδοχος κατάστασις, τῆς ὁμάδος τῶν πέντε, εἰς τήν ὁποίαν ἀμφότεροι ἀνήκετε καί ἁπλῶς ἀντιποιεῖσθε τούς λειτουργούς — Ἐπισκόπους ἤ τούς ὀρθοδόξους, ὅπως καί οἱ τῶν λοιπῶν σχισματικῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων. Ἐπ' αὐτοῦ διά νά μή θεωρηθῶμεν ὡς ἀοριστολογοῦντες καί ἑπομένως καί ὡς «διαστροφεῖς» καί «συκοφάνται», τονίζομεν καί ὑπογραμμίζομεν ὅτι τό γεγονός προκύπτει πρωτίστως ἐκ τῆς κενῆς καί ὑποκριτικῆς σας «Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας» καί τῆς κενῆς σας «Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς»! Διότι, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἰσχυρίζεσθε ὅτι κρατεῖτε τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ἐν ταὐτῶ νά ἕλκετε τάς χειροτονίας σας, ὅπως οἱ Φλωρινικοί, ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, οἱ μέν διά τῆς ἀπό τό 1960 χειροτονίας τοῦ Ἀκακίου παρά τοῦ Ρώσου Ἐπισκόπου Σεραφείμ, οἱ δέ διά τῆς κατά τό 1971 «χειροθεσίας» σας παρά τῶν ἰδίων;
Ὅλαι αἱ σχισματικαί καί βλάσφημοι — αἱρετικαί παλαιοημερολογιτικαί παρατάξεις, ὅπως καί Σεῖς στερεῖσθε Ὁμολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐνῶ ὅσα περί τοῦ ἀντιθέτου δηλώνετε εἶναι ὑποκριτικά καί ἐξ ἀντικειμένου ἀντιφατικά καί ἐν τέλει ψευδῆ καί ἀνυπόστατα. Ἐφ' ὅσον, ὡς δηλώνετε, σᾶς «περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας» ἤ οἱ Νικολα?ται, οἱ ὁποῖοι κατά πολύ δολιώτερον τρόπον «ἀπεκήρυξαν αὐτήν τήν περιρρέουσαν αὐτούς χειροθεσίαν των» μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.7.2009 «Ἐγκύκλιόν» των, καθ' ἡμᾶς, ἐξ ἀντικειμένου ἀποτελεῖτε παρατάξεις νοσηρῶς θρησκευομένων ἀτόμων, τά ὁποῖα αὐτοεξαπατῶνται, ὑποκρίνονται, καί οὐσία ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥΝ! Εὐχαρίστως, ἀγαπητοί, νά συνεχίσωμεν τήν ἀνάλυσιν τοῦ θέματος καί μέ τούς ἰδικούς σας ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ, ἀλλά καί τήν δημοσίευσίν των καί ἀπό τῶν στηλῶν τῆς «ΘΗΒΑ·Ι·ΚΗΣ ΦΩΝΗΣ», διότι κανείς δέν ἔχομεν δικαίωμα νά γράφωμεν καί νά δημοσιεύωμεν ἀνοησίας, αἱ ὁποῖαι πλανοῦν τούς ἁπλοῦς ἀνθρώπους καί τούς ἀποσποῦν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί οὕτω ἀποθνήσκουν πνευματικῶς — ψυχικῶς, ἐνῶ βλασφημεῖται ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία.
Διανοεῖσθε ὅτι ἀπό τό 1937 τά σκοτεινά κέντρα προεκάλεσαν τόσα σχίσματα καί σήμερον ἐμφανίζονται 5-6 «ἐκκλησίαι Γ.Ο.Χ.» μέ ἰσαρίθμους «ἀρχιεπισκόπους», καί πολλαπλοῦς «ἐπισκόπους» κ.λπ.; Τί εἶναι ὅλοι αὐτοί ὅπως καί σεῖς εἰς τήν πραγματικότητα; Ἐκφράζουν κάτι ἐκ τῆς ἀπό Μαρτίου τοῦ 1924, ὄντως Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν; Ποίαν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν κρατοῦν καί κηρύσσουν; Πόθεν καί πῶς ἔλαβον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τά ἐξωφρενικά αὐτά φαινόμενα, τά δίκην προτεσταντικῶν ὀργανώσεων ἀποκαλούμενα «ἐκκλησίαι Γ.Ο.Χ.»; Τοῦτο ἀκριβῶς τό φαινόμενον ἀποτελεῖ τήν μεγίστην Ἐκκλησιομαχίαν καί ἑπομένως τήν ἐσχάτην πλάνην, ἀλλά καί ἀπάτην.
Δυστυχῶς οὐδεμία ἐξ αὐτῶν τῶν σχισματικῶν παλαιοημερολογιτικῶν, παρατάξεων, ἀλλ' οὔτε καί αὐτός ὁ Νεοημερολογιτισμός δέν διανοοῦνται νά εὑρεθῶμεν ἐπί κοινῆς τραπέζης καί νά ἐξετάσωμεν τοῦτο τό φρικτόν θέμα καί γεγονός, ἐνῶ, ὡς ἄλλα δηλητηριώδη μανιτάρια, ξεφυτρώνει κάθε τόσο καί μία νέα παλαιοημερολογιτική «Ἐκκλησία» καί ἕνας νέος παλαιοημερολογίτης «ἀρχιεπίσκοπος καί σύνοδος»!!! Λοιπόν, «Μητροπολίτα»(!), κ. Χρυσόστομε, καί πολυγραφώτατε κ. Λάμπρο Κτενᾶ, λάβετε τόν κόπον νά δημοσιογραφήσωμεν ἐπ' αὐτῶν τῶν θεμάτων, ἤ ἐλᾶτε (ποιοῦμεν τιμίαν πρόσκλησιν) ὅπως κατ' ἰδίαν ἐξετάσωμεν ἀπό κοινοῦ τό ὅλον θέμα.
Αὐτά μόνον ἐπί τῆς διατυπώσεως τοῦ θέματος τῆς «Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς» σας, ἡ ὁποία διατύπωσις εἶναι ΨΕΥΔΗΣ, ΑΠΑΤΗΛΗ καί καθ' ἡμᾶς προῆλθεν κατ' εὐθεῖαν ἐκ τοῦ πονηροῦ!..

1) Εἰς τήν πρώτην παράγραφον τῆς Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς (Ἀ.Ἐ.), ὁ Συντάκτης αὐτῆς, κ. Λάμπρος Κτενᾶς, ζητεῖ τήν εὐλογίαν τοῦ Ἐπισκόπου του ἤτοι ὑμῶν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, διά «νά σχολιάση δι' ὀλίγων τίς ἀνυπόστατες κατηγορίες πού δημοσιεύονται ἐσχάτως εἰς τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗ» εἰς βάρος (τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Χρυσοστόμου), καί τῶν ἀδελφῶν του Ἀρχιερέων καί ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου (σας) Ἐκκλησίας»! Συνεχίζων δέ εἰς τήν ἀμέσως ἑπομένην παράγραφον λέγει περί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηρύκου, καί τοῦ Διευθυντοῦ τῆς «Ο.Π.» Ἐλευθερίου Γκουτζίδη ὅτι, «προφανῶς διατελοῦμεν ὑπό τῆς μέθης πού ἐπέφερεν εἰς (ἡμᾶς) ὁ «οἶνος» τῆς ἀνταρσίας (μας) ἀπό τήν πατροπαράδοτον πίστη, (τουλάχιστον εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ ἱερές εἰκόνες) καί «θεολογικῆς» Φαρισαϊκῆς ἀλαζονείας πού τούς (μᾶς) διακρίνει»!
Ἀγαπητοί, κ. Λάμπρο καί κ. Χρυσόστομε, λυπούμεθα βαθύτατα, ἀλλά μέ τά ἀνωτέρω ἐφωτογραφήσατε τούς ἑαυτούς σας καί μόνον τούς ἑαυτούς σας, καί ἑπομένως καί τό περιοδικόν σας. Λέγομεν ὅτι ἐφωτογραφήσατε τούς ἐσωτερικούς πραγματικούς ἑαυτούς σας, διότι καί τήν φοράν αὐτήν, ὅσα γράφετε ἐναντίον μας εἶναι ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΨΕΥΔΕΙΣ καί ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ, ἐνῶ τό γεγονός τό ὁποῖον καθηκόντως καταγγέλλομεν καί ἀποδεικνύομεν, μέσω καί τῆς «Ο.Π.», δηλαδή, ὅτι οὔτε ὀρθόδοξοι εἶσθε, οὔτε πολύ περισσότερον Ἐπίσκοποι, οὔτε Ἐκκλησία, εἶναι ἀπολύτως πραγματικόν καί ἀδιαμφισβήτητον γεγονός. Τοῦτο δέ ὅλον διότι καταφανέστατα ἀλλά καί προκλητικώτατα τήν ἀληθῆ Ἐκκλησίαν τήν ἠρνήθητε, ἀλλά καί Αὕτη σᾶς ἐξήμεσεν. Πέραν τούτων καί τοῦ δεινοῦ σχίσματός σας, συνεχίζετε νά τήν πολεμῆτε μέσω καί τῶν, κατά Δυτικήν ἐπίδρασιν, Τριαδολογικῶν αἱρετικῶν σας φρονημάτων, τῶν συγκεκριμένων αἱρετικῶν εἰκονικῶν παραστάσεων τῆς ὑπερουσίου Ἁγίας Τριάδος, τῆς Ἀναστάσεως κ.λπ.! Ἐπαναλαμβάνομεν, φρονήματα καί παραστάσεις Δυτικῆς ὀρθολογιστικῆς Παπικῆς ἐπινοήσεως, ἡ ὁποία (Δύσις) οὔτε τό Ἐκκλησιολογικόν, οὔτε τό Χριστολογικόν, οὔτε τό Τριαδολογικόν Δόγμα — Ἀλήθειαν σέβεται καί ἀκολουθεῖ. Σᾶς καλοῦμεν λοιπόν νά ὁμιλήσωμεν μέ πρῶτον θέμα τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν σας καί τήν Ἀποστολικήν σας Διαδοχήν καί κατόπιν καί ἐπί τῆς δῆθεν νεοεικονομαχίας, τήν ὁποίαν δέν ἐννοεῖτε νά ἐγκαταλείψετε μέ ὅ,τι σημαίνει αὐτό, ὑπό τό φῶς καί τοῦ Β΄ Μέρους τῆς παρούσης ἀπαντήσεώς μας.
Μή προτρέξετε καί εἴπητε ὅτι ἔχετε καί φυλάσσετε Πατερικήν Παράδοσιν, διότι δέν εἶναι Πατερική Παράδοσις ὅ,τι ὀρθολογιστικόν καί αἱρετικόν παρεισέφρυσεν εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τό ὁποῖον ἐφευρέθη — ἐπενοήθη καί εἰκονίσθη εἰς τήν Δύσιν, κατ' ἀπόλυτον ἀντίθεσιν πρός τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν καί τούς ὅρους τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ πολυχρόνιος παρουσία μίας κακοδοξίας, καί δή Τριαδολογικῆς ὅπως εἶναι ἡ εἰκόνισις τῆς Ἀπερινοήτου καί Ὑπερουσίου Τριαδικῆς κατά τάς Ὑποστάσεις, ἀλλά Μίας ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ καί Ἀδιαιρέτου Θεότητος, ποτέ δέν γίνεται παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας, ὅσους αἰῶνας καί χιλιετηρίδας καί ἄν ἐπιβιώση αὕτη!
Αὐτά λέγει ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία κατά τόν πλέον τέλειον — Θεόπνευστον τρόπον, ἐθεσμοθέτησεν καί ἐδογμάτισεν τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐνηνθρώπισεν, καί συνανεστράφη ἡμῖν, καί κατόπιν τῆς Θεοτόκου τῶν Ἀγγέλων καί ὅλων τῶν Ἁγίων. Ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἐδογμάτισεν ὅτι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν δέν εἰκονίζεται ὁ Θεός Πατήρ, διότι δέν ἐνηνθρώπισεν καί δέν εἴδομεν ποτέ, οὔτε εἶναι δυνατόν νά ἴδωμεν τήν Θείαν Φύσιν. Ἑτέρωθεν, ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ μακρά περίοδος, κατά τήν ὁποίαν ἐπιβιώνει μιά κακοδοξία, μία αἴρεσις, ἤ μία ἁμαρτία, ποτέ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' ὅσον χρονίζουν τόσον χειρότεραι γίνονται καί τίθενται εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Διαβόλου.
Ἐν προκειμένω Σεῖς, ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί Ἀδελφοί, μέ τάς κακοδοξίας σας ἐπ' ἀμφοτέρων τῶν θεμάτων, ἐνῶ αὐτοεξεβλήθητε τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιμένετε νά ἐκκλησιομαχῆτε καί νά ἀντιποιῆσθε τούς Ζηλωτάς Ὀρθοδόξους διά νά πλήξετε τήν Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Προεκαλέσατε σκοπίμως τόν σάλον περί δῆθεν νεοεικονομαχίας καί κατελήξατε εἰς τήν σχισματοαίρεσίν σας, διά νά πλήξετε τήν ἑνότητα τῶν πιστῶν, διότι αὐτό ὅλον τό ἐζήτησεν καί σᾶς τό ἐπέβαλεν ὁ ἀντίχριστος Οἰκουμενισμός, ὁ Νεοημερολογιτικός καί ὁ Παλαιοημερολογιτικός, ὅπως αἱ ἴδιαι δυνάμεις, διά τόν ἴδιον λόγον προεκάλεσαν τό Φλωρινικόν σχίσμα κατά τό 1937! Δηλαδή, ἐπειδή δέν ἠδύναντο νά ἀντιμετωπίσουν τήν Ἐκκλησιολογίαν τῆς ἀπό τό 1924 Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἤ ἄλλως τήν Δογματικήν φύσιν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ των σχίσματος, προεκάλεσαν Φλωρινικόν Σχίσμα! Ἄν διαφωνῆτε κάπου, ἰδού ἐκ μέρους μας, εἶναι διάπλατα ἀνοικτός ὁ διάλογος τῆς Ἀγάπης καί Ἀληθείας καί ἡ «Ο.Π.» εἰς τήν διάθεσίν σας.
Ἀγαπητέ φίλε κ. Χρυσόστομε, ἀλλά καί σεῖς φίλε κ. Λάμπρο, γνωριζόμεθα ἀπό τό 1970 καί δέν δυνάμεθα νά κρυβώμεθα πίσω ἀπό τόν δάκτυλόν μας! Σᾶς ἐρωτῶμεν λοιπόν. Ποία ἡ αἰτία τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Σχίσματος καί διατί δέν δέχεται ὁ Παπικός — Προτεσταντικός — Οἰκουμενιστικός Νεοημερολογιτισμός διάλογον ἐπ' αὐτοῦ; Ποία ἡ αἰτία καί σκοπός καί τοῦ Φλωρινικοῦ Σχίσματος κατά τό 1937; Διατί διεκόπη ἐκεῖνος ὁ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία εὐλογημένος Θεολογικός Διάλογος μετά τῶν Φλωρινικῶν, (1988-1992), εἰς τόν ὁποῖον τότε (1988), κατόπιν εἰσηγήσεως ἐμοῦ τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου, προσετέθητε, κ. Χρυσόστομε, ὡς μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου; Δέν εἶσθε ἀφελής οὔτε κοινῶς «ἀγαθιάρης», ὅπως ἐνίοτε ἐνεφανίζεσθε, ἀντιθέτως συμμετείχατε καί συμμετέχετε ἐνεργῶς εἰς τά σχέδια τῶν ἐχθρῶν καί πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας, διότι ποτέ δέν ἀπεδέχθητε ἀνεπιφυλάκτως καί ἐνσυνειδήτως τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά πάντοτε διετηρεῖτε τό Φλωρινικόν φρόνημα καί σᾶς διέκρινον αἱ ἐξ αὐτοῦ λίαν κακαί συνέπειαι ὅπως καί εἰς τήν ἐν λόγω δημοσιευθεῖσαν «Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν» σας! Αὐτός ἦτο ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον ἐζήτησα ὅπως εἰς ἐκεῖνον τόν Θεολογικόν Διάλογον τοῦ 1998 ἐκπροσωπήσετε τούς Ἁγιορείτας Πατέρας!.. Ἤδη ὁ «φίλος» σας κ. Μακάριος Καββακίδης («Ἀρχιεπίσκοπος» ἔ!) ἀπεκάλυψεν ἕνα καταχθόνιον ἔργον, τό ὁποῖον ἤρχισεν τό 1977 ὁ Κιτίου Ἐπιφάνιος μετά τοῦ Ἁγιοβασιλειάτου ἀσκητοῦ Δαμασκηνοῦ, ἀλλά καί ὑμῶν ὡς ἀσκητῶν τῶν Κατουνακίων! Δυστυχῶς αὐτό τό καταχθόνιον ἔργον, καθ' ἡμᾶς, συνεχίζετε καί εἰς τάς ἡμέρας μας καί μετά τοῦ κ. Μακαρίου Καββακίδη!..
Οἱ «κακοί Φλωρινικοί» διέκοψαν τόν Θεολογικόν Διάλογον τό 1992, ἐνῶ σεῖς ἀπό τό 1990 ἠγήθητε καί τοῦ Σατανικοῦ περί δῆθεν «νεοεικονομαχίας» κινήματός σας καί τό συνεχίζετε ὄχι ἁπλῶς ἀμετανοήτως, ἀλλά καί μέ δαιμονικόν πεῖσμα, καί ἀπεριόριστον ὑποκρισίαν!.. διότι, καθ' ἡμᾶς, ποτέ δέν ἀπεδέχθητε τήν Ἐκκλησιολογίαν — Ὁμολογίαν, ἀλλά καί τό θέμα τῶν χειροτονιῶν (τοῦ 1948) ποτέ δέν σᾶς ἀνέπαυσεν!
Ἰδού, ἄν ὡς ἄνθρωποι σᾶς ἀδικῶμεν, διεκδικεῖστε τό δίκαιόν σας, τό ἀληθές καί τό ἅγιον, μέσω ἑνός ἰδιωτικοῦ ἤ δημοσίου θεολογικοῦ Διαλόγου, ἐκ τοῦ σημείου εἰς τό ὁποῖον τό 1992 τόν διεκόψατε καί σεῖς προσωπικῶς καί ὁ ἕτερος Χρυσόστομος, ὁ κ. Μητρόπουλος(*), μέ τάς περί «νεοεικονομαχίας» ἐλεεινάς καί τρισαθλίους πράξεις σας. Σᾶς ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ εὐλογημένος Θεολογικός Διάλογος, διεκόπη ἐνῶ ἤδη εἶχεν τεθεῖ ὑπό ἐξέτασιν καί μελέτην τό τρίτο θέμα τοῦ Διαλόγου (1988-1992), ὅπερ ἦτο ἡ «αἰτία τοῦ σχίσματος τοῦ 1937», ἐνῶ ἠκολούθουν, ὡς 4ον καί 5ον θέμα, «αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948» καθώς καί «ἡ χειροτονία τοῦ Φλωρινικοῦ Ἀκακίου» κατά τό 1960, ἀλλά καί ἐκεῖνο τό τῆς λεγομένης «χειροθεσίας» ἐν Ἀμερικῆ κατά τό 1971!
Ἰδού πάρτε καί τόν ὁμοϊδεάτη σας κ. Μακάριον Καββακίδην, (τόν «Ἀρχιεπίσκοπον»!..) καί ἐλᾶτε ἤ καλέστε μας νά ἔλθωμεν ἡμεῖς διά νά διαλεχθῶμεν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία, διότι, κ. Χρυσόστομε, τό νά ἐπιστρατεύετε τόν κ. Λάμπρον, (ἤ μόνος του νά αὐτοπροσφέρεται;), καί νά γράφη αὐτοῦ τοῦ εἴδους τάς «Ἀνοικτάς Ἐπιστολάς», καθ' ἡμᾶς, μόνον τήν πλάνην καί τό πάθος περί τοῦ «ἐγώ» του ὑπηρετεῖ μέ ὅ,τι σημαίνει αὐτό καί κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Συμπερασματικῶς, ἐάν πιστεύετε ὅτι πράγματι δημοσιεύομεν «ἀνυποστάτους καθ' ὑμῶν κατηγορίας» δηλαδή ψεύδη καί συκοφαντίας, ἐάν πιστεύετε ὅτι εἶσθε ἀληθεῖς Ἐπίσκοποι, ὅτι ἐκπροσωπεῖτε τήν μετά τό 1924 ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς ἐν Ἑλλάδι Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας(!), ἐάν πιστεύετε ὅτι ὅσα γράφομεν ὅπως καί τά παρόντα εἶναι «καρποί τῆς μέθης ἐκ τοῦ «οἴνου» τῆς ἀνταρσίας» μας, τῆς «ἀλαζονείας μας» καί ὅτι ἄλλο μπορεῖτε νά διανοηθῆτε, τότε σᾶς παρακαλοῦμε ποιήσατε ἀγάπην, ὥστε νά παρακαθήσωμεν εἰς διάλογον καί ἐκεῖ νά διαλεχθῶμεν ἀμφότεροι ἐν ταπεινώσει ἀγάπη καί Ἀληθεία καί ἄς εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὁ Χριστός θά μᾶς ἐλεήση…
Δυστυχῶς ὄντες ἀναγκασμένοι νά ἀκολουθήσωμεν τήν «Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν» σας, ἐρχόμεθα, ὅπως γράφετε, κ. Λάμπρο, καί δημοσιεύετε σεῖς, κ. Χρυσόστομε, εἰς τήν ὑφ' ἡμῶν ἐναντίον σας, ὅπως γράφετε, «ἐνεργουμένην σκληρή, (ἀλλ') ὅλως ἄδικη συκοφαντική ἐπίθεση, ὅτι δηλαδή (δῆθεν) ἐνταχθήκατε καί ἐνεργοποιηθήκατε ἐκ τῶν πρώτων εἰς τό κίνημα τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ὡς στόχον εἶχον τήν προσβολήν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καί διά τάς τοιαύτας ὑπηρεσίας σας ἀνταμειφθήκατε μέ τήν ἐπισκοποποίησίν σας…». Καί συνεχίζετε ἀμέσως παρακάτω γράφοντες: «Ἡ «Ο.Π.» δημοσιεύει σέ συνέχειες τό ἀτυχές ἔργο τοῦ κ. Ἐλ. Γκουτζίδη: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ…», τό ὁποῖον ἐκδόθηκε τόν Μάϊον τοῦ 1999, διά νά στηρίξη τήν νεοεικονομαχία καί νά διασύρη τήν ὑπόληψη ἀνευθύνων διά τό σχίσμα τοῦ 1995. Ὅθεν ἡ ἀναδημοσίευση τοῦ ἔργου τούτου… κατέστησαν τήν «Ο.Π.» περιοδικό ἀνάξιο… «Ὄργανο παραπληροφορήσεως». Ἐάν, ἀγαπητοί, δι' αὐτά τά ὁποῖα ἰσχυρίζεσθε, καί ὅσα παραλείπω δέν σπεύσετε νά μᾶς διαφωτίσετε ἐν ἀγάπη καί νά μᾶς φέρετε (ὅπως σεῖς πιστεύετε) εἰς τήν ἀλήθειαν, τότε καί μόνον δι' αὐτό, φρονοῦμεν ὅτι θά ἔχετε κόλασιν αἰωνίαν. Ἐάν τό κίνημα τῶν πέντε δέν ἦτο μία δεινή Ἐκκλησιομαχία, ἡ ὁποία κατέληξεν εἰς δεινήν ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΝ, ἐάν ἡ μελέτη — γνωμάτευσίς μας: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ…», εἶναι «εἰκονομαχικόν κείμενον», ἐάν δι' αὐτοῦ ἡ «Ο.Π.», ἡ ὁποία τό ἀναδημοσιεύει, καθίσταται «Ὄργανον παραπληροφορήσεως», τότε καί ἐφ' ὅσον καθ' οἱονδήποτε τρόπον δέν τεκμηριώσετε ταῦτα θά παραμείνετε ἐκτεθειμένοι καί ἐδῶ καί ἐν τῆ ὥρα ἐκείνη θέλετε δώσει φρικτήν ἀπολογίαν.
Ἀγαπητοί, «τό, καθ' ὑμᾶς, ἀτυχές ἔργον τοῦ κ. Ἐλ. Γκουτζίδη «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ», ἐξεδόθη, ὅπως ὀρθῶς γράφετε, τόν Μάϊον τοῦ 1999, ἔκτοτε δέ παρῆλθον 10 περίπου ἔτη! Διατί δέν τό ἀντιμετωπίσατε καί ὡς «ἀτυχές» νά τό διορθώσητε ἤ νά τό κατελέγξητε; Μέ τήν μελέτην αὐτήν ἀγαπητοί Κύριοι, οὐσιαστικῶς κατηλέγχθησαν αἱ τρεῖς ἐγκύκλιοι τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν, ἤτοι, αἱ ἀπό 11.10.1991, 26.2.1993 καί ἰδιαιτέρως ἡ ὑπ' ἀριθμ. 35/19.2. 1997), ἐνῶ κατελέγχεται καί ἡ διαστροφική μελέτη ὑμῶν, κ. Χρυσόστομε Τζανῆ, ἀσκητά τῶν Κατουνακίων, ἡ ὁποία κατ' ἐξοχήν περιέχεται εἰς τήν γ΄ Ἐγκύκλιον τῶν πέντε. Ἰδού ὅμως, κἄν τώρα προσδιορίσατε τά «ἀτυχῆ» τῆς ὡς ἄνω ταπεινῆς γνωματεύσεώς μας, νά τά διορθώσετε, καί εἰλικρινῶς σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι θά σᾶς εἴμεθα εὐγνώμονες… Τοῦτο δέ διότι τελικός σκοπός ἤ μοναδικός ἐπί τό ὀρθόν, εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἕνωσις ὅλων εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν Ὁποίαν χαρακτηρίζει ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΟW ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ καί ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων Της.
Ἀγαπητοί, ὅπως ὀρθῶς παρατηρεῖτε, εἰς τήν πλάνην, εἰς τήν ὁποίαν διαχρονικῶς εὑρίσκεσθε, κάποτε εἴμεθα καί ἡμεῖς, ἀλλ' ὅτε ἐμελετήσαμεν τάς πηγάς καί, χάριτι Χριστοῦ, διεφωτίσθημεν, δέν ἐπεμείναμεν εἰς τήν πλάνην! Ὡστόσον σᾶς εὐχαριστοῦμεν διότι ἐπικαλεῖσθε τό δημοσίευμά μας εἰς τόν Κ.Γ.Ο. τοῦ 1978 γράφοντες: «Τό 1978, τό ἐπίσημο περιοδικό «Κ.Γ.Ο.» ἐδημοσίευσε εἰς τό ἐξώφυλλο τήν σεπτή εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί σχετικό ἄρθρο τεκμηριωμένο ἐπί τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου, πού ἔφερε τήν Ἐπιγραφή: «ΔΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ» («Κ.Γ.Ο.», Ἰαν. 1978)». Ναί ἀγαπητοί, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, εἶναι ὅπως ἀκριβῶς τά γράφετε! Ἐν τῆ ἀγνοία μας ἐθεωροῦμεν καί ἡμεῖς ὡς «εἰκονομάχους» τούς ἀμφισβητοῦντας ἤ ἀπορρίπτοντας τάς βλασφήμους — αἱρετικάς δυτικάς εἰκονίσεις τῆς ὑπερουσίου, ἀπερινοήτου καί ἀπεριγράπτου Τριαδικῆς καί Μοναδικῆς ΘΕΟΤΗΤΟΣ. Ὅταν ὅμως ἐμελετήσαμεν τό θέμα ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί Θεολογίας, τότε ἐταπεινώθημεν κατηλέγξαμεν ἑαυτούς διά τήν ἀμάθειάν μας καί ἐνεκολπώθημεν τό ὀρθόδοξον Δόγμα — Διδασκαλίαν. Σεῖς ὅμως τί κάνετε;…
Προσοχή! εἰς τό σημεῖον αὐτό σημειοῦμεν ὅτι ὁ ἐκ Γαλλίας Ἱερομόναχος Κασσιανός κατ' ἀρχάς μᾶς ἐβοήθησεν νά γνωρίσωμεν τήν ἀλήθειαν πλήν ὅμως ποτέ μέχρι σήμερον δέν ἐπιστεύσαμεν ὅτι, τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καί ὁ τότε κ. Χαράλαμπος Τσακίρογλου, εὑρισκόμενος ἀκόμη εἰς τήν Γαλλίαν καί ἐλέγχων ἐκεῖθεν τά ἐν Ἑλλάδι, ἐκινήθησαν ἐλεύθερα καί ἐκ θείου ζήλου πρός τήν ἀλήθειαν, ἀλλ' ἀντιθέτως φρονοῦμεν ὅτι εἶχον συλλάβει τό σχέδιον τῆς «νεοεικονομαχίας» διά νά ἐξουδετερώσουν ἀνεπιθύμητα πρόσωπα καί περάσουν τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς «χειροθεσίαν», διακόπτοντες οὔτω ὄχι ἁπλῶς τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ἀλλά μέσω αὐτῆς καί τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐπίσης (ἰδιαιτέρως ἡμεῖς ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης), διότι ὀρθῶς κατελέγχετε τόν ἄδικον καί πεπλανημένον χαρακτηρισμόν, τόν ὁποῖον τό 1992 ἀπέδωκα εἰς τόν Πανοσιολ/τον π. Ἀμφιλόχιον. Οὗτος ὅταν ὀλίγον μετά ἤ παραλλήλως πρός τόν Ἱερομ. Κασσιανόν Μπράουν καί μετά τάς πανταχόθεν σκληράς προκλήσεις, ἔγραψεν τήν σχετικήν μέ τάς ἐπιμάχους εἰκονικάς παραστάσεις ἐμπιστευτικήν ἐπιστολήν πρός τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας, εἶχεν μελετήσει καί ἐγνώριζεν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς τό θέμα τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, διότι μέ τήν ἀναφοράν σας καί εἰς τό συγκεκριμένον δημοσίευμά μας, μᾶς δίδετε τήν εὐκαιρίαν νά ἀνακαλέσωμεν καί δημοσίως τήν ἐσφαλμένην θέσιν μας — χαρακτηρισμόν κατά τοῦ Πανοσιολογιωτάτου π. Ἀμφιλοχίου. Ὅπως ἀκριβῶς παραπέμπετε, εἰς τό 3ον τεῦχος μας ὑπό τόν τίτλον: «ΣΥΝΤΡΙΒΗΤΩΣΑΝ ΩΣ ΣΚΕΥΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ», Αὔγουστος 1992 σελ. 3, ἡμεῖς ὁ Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ἐγράψαμεν: «Οἱ χρησιμοποιήσαντες τάς βαρείας συκοφαντικάς ἐκφράσεις κατά Γνησίων Ὀρθόδοξων καί ἁγίων Κληρικῶν, ὡς «εἰκονομάχοι» ἤ «εἰκονοκλάσται», εἶχον ἤ καί ἔχουν στόχον, μέ πρόφασιν τό φαινόμενον τοῦτο, νά προκαλέσουν ζημίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, νά κάμουν «κάθαρσιν», νά διχάσουν καί νά προκαλέσουν σχίσμα πρός χαράν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ — Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν ἀντιμετώπισεν… καί ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατεχρῶντο τήν ἔριδα καί ἐπεδίωκον σχίσμα, ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς Ὀρθοδοξίας… Ὁμοίως καί ὁ π. Ἀμφιλόχιος ἐπ' οὐδενί δύναται νά χαρακτηρισθῆ ὡς «εἰκονομάχος» ἤ «αἱρετικός» διότι καί ὁ ζηλωτής καί ἀκραιφνής ἀγωνιστής π. Ἀμφιλόχιος, ἐκίνησεν τό πεπλανημένον του φρόνημα ἐπί τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐκ τῆς ἀρχῆς ὅτι ὁ Πατήρ δέν εἰκονίζεται, διότι οὐδείς Αὐτόν πώποτε ἐώρακεν…».
Ἐν προκειμένω, ἐν εἰλικρινεῖ ταπεινώσει, καί αυθις ἀνακαλοῦμεν τόν ὅλως ἀτυχῆ χαρακτηρισμόν κατά τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Πατρός Ἀμφιλοχίου, ζητοῦμεν συγγνώμην καί ὁμολογοῦμεν ὅτι «ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΟΝ ΦΡΟΝΗΜΑ» εἴχομεν τότε ἡμεῖς ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος καί ὄχι ὁ Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος. Παραλλήλως τό γεγονός αὐτό μᾶς ἀναγκάζει νά εἴμεθα ἐπιεικεῖς πρός τούς καί σήμερον πλανωμένους καί ἔχοντας ἐν χρήσει τάς συγκεκριμένας δυτικάς εἰκονικάς παραστάσεις ἤ καί χαρακτηρίζοντας τούς ὀρθοδόξους ὡς δῆθεν «νεοεικονομάχους»!.. Τοῦτο ἀσφαλῶς δέν ἰσχύει διά ὅλους ἐκείνους τούς διεστραμμένους, οἱ ὁποῖοι ἐν ἐπιγνώσει τῆς ἀληθείας, συκοφαντοῦν, φανατίζουν καί πλανοῦν τούς Χριστιανούς μέ τάς Σατανικάς μεθοδείας καί ἐπιμονήν δῆθεν περί «νεοεικονομαχίας», στεροῦντες οὕτω τάς σχισματοαιρέσεις των καί λυσσαλέως ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.
Διά τήν Ἀγάπην καί Ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, παρακαλοῦμεν ἔλθετε εἰς ἐπίγνωσιν, ταπεινωθῆτε καί παύσατε τάς φρικτάς σας αἱρέσεις καί τήν ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΙΑΝ…
Πράγματι τήν 23ην Ἰανουαρίου 1992, μέ ἀφορμήν τό σάλον περί «νεοεικονομαχίας», ἐξεδόθη κατά τόν πλέον δικτατορικόν -βάρβαρον τρόπον ἡ περιβόητος Α΄ Ἐγκύκλιος! Τό σχέδιον αὐτῆς ἡτοιμάσθη καί μέ τήν ἡμετέραν συμμετοχήν, καί ὑποβληθέν εἰς τήν Ἱ. Σ. ἔμελλεν νά ἐξετασθῆ τήν 23ην Ἰανουαρίου ὑπό τῶν 8 Συνοδικῶν Ἀρχιερέων καί τῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι τό συνέταξαν. Δυστυχῶς, ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς συνεδριάσεως, ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος, ὡς κυριολεκτικῶς δαιμονισμένος, ἤρχισεν νά ἐκδιώκη τούς θεολόγους ἐκ τοῦ δευτέρου ὀρόφου καί ἀπήτησεν νά ἐγκλεισθοῦν εἰς τό ἐν τῶ Α΄ ὀρόφω Γραφεῖον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου! Ὅλον τοῦτο ἐγένετο διότι εἶχεν ἑτοιμάσει μετά τοῦ τότε Πειραιῶς Νικολάου καί τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου, ἰδικόν των αἱρετικόν σχέδιον, τό ὁποῖον ἤθελεν νά τό περάση ὡς Συνοδικήν Ἐγκύκλιον! Πρός τρομοκρατίαν μας ὁ πράγματι βάρβαρος τρομοκράτης Ματθαῖος Μακρῆς, ἐπενόησεν (ὁ ἴδιος ἤ ὁ διάκονός του;) νά καλέση καί τήν Ἀστυνομίαν διά νά ἐπιληφθῆ ἡμῶν ὡς δῆθεν ταραξιῶν!!!
Ἀφοῦ εἰς τήν κυριολεξίαν ἠσέλγησαν ἐπί τοῦ ὑποβληθέντος σχεδίου, ἀργά τό ἑσπέρας τῆς 23ης Ἰανουαρίου 1992, μέ σωρείαν προσθηκῶν καί «διορθώσεων», ὑπεγράφη τό ὑποβληθέν σχέδιον, ὡς «ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ»! Τότε καί ἐνῶ ἤδη ἀπεχώρουν οἱ δράσται «ἡλευθερώθημεν» καί ἐξήλθομεν, ὁπότε ἐδόθη καί εἰς ἡμᾶς τό σχέδιον ὡς Ἐγκύκλιος! Ὅταν τό εἴδομεν, μέ ἀηδίαν ἀλλά καί ἱεράν ἀγανάκτησιν, διά τάς ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως σκοπίμους ἀσελγεῖς παρεμβάσεις των, ἀπερρίψαμεν τήν «Ἐγκύκλιον» δηλοῦντες ὅτι «ἡμεῖς ὡς ὀρθόδοξοι θεολόγοι δέν τήν δεχόμεθα»! Χαρακτηριστική ὑπῆρξεν ἡ ἀγανάκτησις τοῦ π. Εὐσταθίου Τουρλῆ, ὁ ὁποῖος ἐνώπιον τοῦ Μακαριωτάτου καί τοῦ Σεβ. Κιτίου, ἐδήλωσεν ὅτι διά τήν ὅλην βάρβαρον συμπεριφοράν καί τό ἀποτέλεσμα θά προσφύγη εἰς τήν Δικαιοσύνην. Θορυβηθείς ὁ Μακαριώτατος, μᾶς ἐξελιπάρει, μετά τοῦ τότε Κιτίου Ἐπιφανίου, ὁ ὁποῖος τόν συνώδευεν, νά εἰρηνεύσωμεν, διότι ὡς ἐδήλουν ἀμφότεροι, «ὅ,τι ἔγινε δέν εἶναι σωστόν, ἀλλά δυστυχῶς ὑπεχωρήσαμεν διά νά ἀποφευχθῆ τό Σχίσμα!..». Δυστυχῶς δέν δυνάμεθα ἀλλά καί δέν ἐνδείκνυται νά ἐπεκταθῶμεν, ἀλλά μόνον νά σημειώσωμεν πώς τό γεγονός ὅτι δέν ἔγινε αὐτό, τό ὁποῖον ἐπεδίωκον, δηλαδή κοινῶς δέν «πιαστήκαμε στά χέρια», καί πρό πάντων δέν ἔγινεν τό Σχίσμα, ἐστοίχισεν πάρα πολύ εἰς τόν Ματθαῖον Μακρῆν καί τά ὄργανά του! Αὐτός ἦτο ὁ πραγματικός λόγος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠνάγκασεν νά δεχθῶμεν ἄχρι καιροῦ τήν λεγομένην Α΄ Ἐγκύκλιον, δηλαδή νά ἀποφευχθῆ τό σχίσμα, τό ὁποῖον ἐν τέλει δέν ἀπεφεύχθη.
Ὡς γνωστόν τό ἑπόμενον ἔτος (26.2.1993), κατά πολύ χειρότερον τρόπον ἐπενόησαν καί συνέταξαν τήν λεγομένην «Β΄ Ἐγκύκλιόν» των, ἡ ὁποία ἦτο τό προηγούμενον σχέδιον τῶν Ματθαίου, Νικολάου καί Εὐθυμίου. Ἡ διαδικασία διά τήν ὑπογραφήν της ἦτο ἐξ ἴσου βάρβαρος, οἱ δέ διαφωνήσαντες Ἀρχιερεῖς ἐξῆλθον καταβεβλημένοι καί ἀπογοητευμένοι καί μόνον ἔλεγον ὅτι ναί, μέν ὑπέγραψαν, ἀλλ' αὐτό τό ὁποῖον ὑπέγραψαν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σχέδιον πρός μελέτην… Αὐτό ἀκριβῶς τό δῆθεν σχέδιον, εἰς μηδέν χρόνον, ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος μέ τούς συνεργάτας του τό ἐξέδωκεν ὡς «Β΄ Συνοδικήν Ἐγκύκλιον»! Ὡς προκλητικώτατα αἱρετικόν κείμενον ποτέ δέν ἐθεωρήθη ὡς Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀφοῦ καί ἐκ τοῦ κειμένου, τό ὁποῖον ὑπεγράφη ὡς «σχέδιον», ὁ Μακαριώτατος καί δύο τρεῖς ἄλλοι Ἀρχιερεῖς ἧραν τάς ὑπογραφάς των.
Εἰς αὐτό τό καθαρῶς Ἀντορθόδοξον καί καθαρά Ἀντίχριστον καί ἀντιεκκλησιαστικόν ἔργον συμμετείχατε, κ. Χρυσόστομε, διά τοῦ αἱρετικοῦ πονήματός σας: «Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑΝ», ἀλλά καί συνεχίζετε καί μέ τήν δημοσίευσιν αὐτῆς τῆς «Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς» τοῦ κ. Λάμπρου Κτενᾶ!.. Ἐξαιρετικῶς ὅμως τάς πάσης φύσεως διαστροφάς, παραχαράξεις, παρερμηνείας καί ἐν γένει αἱρετικάς δοξασίας σας, περιέλαβον οἱ πέντε εἰς τό καθαρῶς ΣΑΤΑΝΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ των, τό ὁποῖον ἐχαρακτήρισαν ὡς «Γ΄ Ἐγκύκλιον» (Α.Π. 35/19.2.1997), καί ἡ ὁποία περιέλαβεν ὁλόκληρον τήν ὡς ἄνω διαστροφικήν μελέτη σας, κ. Χρυσόστομε. Αὕτη ΚΑΤΗΛΕΓΧΘΗ μέ τήν γνωμάτευσιν τοῦ θεολόγου Ἐλευθ. Γκουτζίδη ὑπό τόν τίτλον: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ πρώην Μητροπολιτῶν ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ…» Ἀθῆναι, Μάιος 1999.
Ὅσων μέχρις ἐδῶ ἐπελήφθημεν καί ὅσα, διά τό πλῆθος ἀφ' ἑνός καί τῆς ἥσσονος σημασίας ἀφ' ἑτέρου, ἀφήκαμεν ἄθικτα, εἶναι, καθ' ἡμᾶς ὅλα δευτερεύοντα, ἀφήκαμεν δέ τά ΣΠΟΥΔΑΙΑ καί ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ, νά μᾶς ἀπασχολήσουν εἰς τό Β΄ ΜΕΡΟΣ αὐτῆς τῆς Ἀπαντήσεως, τό ὁποῖον ἀμέσως ἀκολουθεῖ.

Εἴπομεν, καί ὡμολογήσαμεν ἐν ταπεινώσει, ὅτι εἰς τό θέμα αὐτό τῶν Κακοδόξων — Δυτικῶν Εἰκόνων, τῶν ὁποίων ἀπό αἰώνων ἀθορύβως ἐμεθοδεύθη ἡ εἴσοδος εἰς τήν λατρευτικήν ζωήν τῶν ἁπλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἴμεθα κοινῶς «ἀδιάβαστοι» καί ὡς ἐκ τούτου εἴχομεν ἀνεπίτρεπτον ἄγνοιαν! Ὅταν ὅμως ἐμελετήσαμεν τό θέμα δέν ἐπεμείνομεν εἰς τήν προτέραν κακόδοξον θέσιν οὐδ' ἐπί λεπτόν, ἀλλά ἀμέσως ἀπεπτύσαμεν τήν ἐν ἀγνοία μας πλάνην — κακοδοξίαν καί ἐν ταπεινώσει ἀπεδέχθημεν τήν Ἀλήθειαν καί ἔκτοτε ὁμολογοῦμεν καί κηρύσσομεν Αὐτήν.
Σκοπός διά τόν ὁποῖον ἐπαναληπτικῶς γράφομεν ταῦτα, εἶναι ὅπως καί σεῖς, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, θελήσετε νά ἴδητε τήν πλάνην σας, ἤ τήν ἐν ἐπίγνωσει σκόπιμον καί συνεχῆ καλλιέργειαν τῶν σκανδάλων μέσω διαστροφῶν κ.λπ., μέ ἄμεσον σατανικόν σκοπόν νά πλανήσετε τούς ἀδυνάτους ἐκ τῶν ὀρθοδόξων καί οὐσία νά πλήξετε τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, διότι αὐτήν λογχεύετε πάλιν μέ τά περί «νεοεικονομαχίας» καί περί δῆθεν «χειροθεσίας» καί ἀποκηρύξεως — καταδίκης αὐτῆς!.. Μήν εἴπητε ὅτι τό τελευταῖον τό ἔκαμαν οἱ Νικολα?ται, διότι τό ἴδιο εἶσθε καί κατ' ἀκριβείαν αὐτοί ἀποτελοῦν τήν πολύ χείρονα συνέχειαν ὑμῶν.
Δέν ἐπιθυμῶ νά χαρακτηρίσω τήν συμπεριφορά σας, ἀλλ' ὅσον ἔχει αὕτη σχέσιν καί θίγει τήν Ἐκκλησίαν θά ἐπικαλεσθῶ τούς λόγους τοῦ Κυρίου πρός τούς τότε ὁμοίους σας Γραμματεῖς, Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους, τούς ὁποίους μιμεῖσθε, καί τούς ὁποίους ἰδού πῶς χαρακτηρίζει ὁ Κύριος: «Τότε ἀπεκρίθησαν τινές τῶν γραμματέων καί Φαρισαίων, λέγοντες διδάσκαλε, θέλομεν ἀπό σοῦ σημεῖον ἰδεῖν, ὁ δέ ἀποκριθείς εἶπεν αὐτοῖς γενεά πονηρά καί μοιχαλίς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καί σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῆ, εἰ μή τό σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου, ὥσπερ γάρ ἧν Ἰωνᾶς ἐν τῆ κοιλία τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καί τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῆ καρδία τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καί τρεῖς νύκτας» (Ματθ. 12:38-40).
«Γενεάν πονηράν καί μοιχαλίδα» χαρακτηρίζει ὁ Κύριος τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους ἀλλά καί τούς Σαδδουκαίους! Διατί; Διότι ὅλοι αὐτοί εἶχον προδώσει τήν πίστιν των καί ἐκοινώνουν μέ τά πονηρά πνεύματα καί ἐξεπόρνευον τήν Μεσσιανικήν Ἀλήθειαν, τούς Προφήτας, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον! Διά τοῦτο ἐνῶ ζητοῦν ἀπό τόν Κύριον νά ἐπιτελέση κάποιο θαῦμα διά νά πιστέψουν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Κύριος ὄχι μόνον ἀρνεῖται, ἀλλά καί τούς χαρακτηρίζει ὡς «γενεάν πονηράν καί μοιχαλίδα»! Μήπως, ἀγαπητοί, οἱ χαρακτηρισμοί «πονηρά γενεά καί μοιχαλίς» ταιριάζουν καί σέ πάρα πολλούς ἐξ ὑμῶν καί ἐν προκειμένω εἰς κάθε σχισματικήν ὁμάδαν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ ὁποία «ἐκπορνεύει» (= διαπράττει πνευματικήν μοιχείαν) τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί ὑποκρίνεται καί ἀντιποιεῖται, ὅπως ἐκεῖνοι οἱ Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι, τούς «Ὀρθοδόξους» καί «ἁγίους», ἐνῶ τίποτε δέν σέβεται ἐκ τῆς θείας ἀληθείας καί συγκεκριμένως ἐκ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί πιό συγκεκριμένως τίποτε ἐκ τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;
Ἐν προκειμένω σεῖς, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, τί ἀφήκατε καθαρόν καί δέν τό ἐμολύνατε ἐκ τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΕΔΟΓΜΑΤΙΣΕΝ ΚΑΙ ΩΡΙΣΕΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ Η ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ Ο ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΣ ΚΥΡΙΟΣ. Ἀλλά καί ἐξ αὐτῆς τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τί δέν ἐμολύνατε ὡς νέα «πονηρά καί μοιχαλίς γενεά»; Δέν θά προχωρήσωμεν περισσότερον, ἀλλά εἶναι ἐπιβεβλημένον σεῖς οἱ ἴδιοι νά ἐξετάσετε τήν συμπεριφοράν σας καί τά κείμενά σας καί νά εἴπητε εἰς τούς ἑαυτούς σας κατά πόσον οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου «γενεά πονηρά καί μοιχαλίς» ἀφορᾶ καί εἰς ὑμᾶς!.. Ἡμεῖς ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι, ἐν ταῖς ἔσχαταις ταύταις ἡμέραις, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Νεοεικονομαχία. Μορφή εἰκονομαχίας, ἄν ἔτσι μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἡ ὑφ' ὑμῶν παραχάραξις καί κατάργησις τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος, ἀλλά καί ἑτέρων, ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι ἐπί δύο δεκαετίας ἀνιέρως ἀλλά καί ἱεροσύλως προπαγανδίζετε καί ὑπερμαχεῖτε δυτικῶν αἱρετικῶν εἰκόνων καί «θεολογιῶν» καί μολύνετε τήν Ὀρθοδοξίαν μέ τά πονηρά ἔργα τῆς Δύσεως! Διαπράττετε εἰς τό θέμα τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος πνευματικήν μοιχείαν τῆ συνεργεία τοῦ Πονηροῦ, ἐνῶ βλασφημεῖτε καί καθυβρίζετε τό Χριστολογικόν μήνυμα τῆς Π.Δ. καί ὡς Προφητείαν καί ὡς ἔκβασιν ἐν τῆ ΚΑΙΝΗ!.. Καί ταῦτα πάντα πρός τί; Διά νά προσβάλετε καί μολύνετε καί τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν! Ἄς ἴδωμεν τά θέματα εἰδικώτερον:

Α΄ Εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ποτέ δέν ἐθεσπίσθη εἰκών τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλά μόνο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος Χριστοῦ! Αὐτή εἶναι ἡ Μοναδική Εἰκών τοῦ ἀποκαλυφθέντος Θεοῦ. Αὐτό διδάσκει καί ὁρίζει ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος! Ἐάν δέ εἰς τάς κατεχομένας ὑπό τῶν Λατίνων ὀρθοδόξους περιοχάς, πρό αἰώνων εἰσεχώρησαν τοιαῦται αἱρετικαί εἰκονικαί παραστάσεις (ἀκόμη καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος), αὐτό δέν σημαίνει ὅτι αὗται ἐγένοντο δεκταί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας καί ἐθεσπίσθησαν ὡς Ὀρθόδοξοι εἰκόνες. Τό ὅτι δέ ἀκόμη καί ἅγιοι ἠνέχθησαν ἤ ἐν ἀγνοία ἐσιώπησαν, ἤ εἶχον καί ἐν χρήσει τοιαύτας εἰκόνας, ἐπίσης καί αὐτό, δέν σημαίνει ἀποδοχήν αὐτῶν ἤ ὅτι, ἕνεκα τούτου, κατέστησαν ὀρθόδοξοι αἱ Δυτικαί εἰκόνες. Οὐδείς Ἅγιος δύναται νά τεθῆ πάνω ἀπό τήν Δογματικήν ἀλήθειαν καί ἐν προκειμένω πάνω ἀπό τήν Ἁγίαν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, εἰς τά Πρακτικά τῆς ὁποίας διαβάζομεν ποίας εἰκόνας ἐθέσπισεν καί κρατεῖ ἡ Ἐκκλησία:
Σαφέστατα, ρητῶς καί κατηγορηματικῶς κηρύσσεται ὡς εἰκών τοῦ Θεοῦ ἡ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐνῶ διευκρινίζεται ὅτι ἡ Θεία φύσις τοῦ Θεοῦ Λόγου, προσλαβοῦσα ὁλόκληρον τήν ἀνθρώπινην, παραμένει ἀόρατος καί ἀνεικόνιστος, ὅμως εἰκονίζοντες καί προσκυνοῦντες τόν Χριστόν δέν χωρίζομεν αὐτήν ἀπό τήν ἀόρατον Θείαν φύσιν, ἀλλά ἀπονέμομεν μίαν προσκύνησιν εἰς τήν ΜΙΑΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ, ἡ ὁποία ἔμεινεν ἀδιασπάστως ἡνωμένη καί ἐν τῶ κόσμω καί ἐν τῶ Ἅδη καί ἐν τῆ Δόξη τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἐν τῆ Β΄ ἐλεύσει πάλιν οὕτως ἐλεύσεται.
Καί πάλιν, εἰς τόν Ὅρον τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁρίζεται:
Καί παρακάτω εἰς τόν ἴδιον ὅρον:
Ἰδού ποίας εἰκόνας καί διατί τάς ἐθέσπισεν ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Τά ἀνωτέρω, ἐκ τοῦ ὅρου Αὐτῆς ληφθέντα, εἶναι τόσον σαφῆ ὥστε καί ἀγράμματοι καί νήπια νά δύνανται νά κατανοήσουν καί ἐγκολπωθοῦν τήν ἀλήθειαν — ὀρθοδοξίαν. Ποῖοι εἶσθε σεῖς, ἤ ποῖοι ἐπίσκοποι καί σύνοδοι, ἤ ποία «παράδοσις» νοεῖται ὅτι δύναται νά ὑπερβῆ ἤ καταλύση τήν Ἁγίαν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; Αὕτη δέ ἡ Ἁγία Σύνοδος εἰς τούς ἐκτρεπομένους κληρικούς καί λαϊκούς ἐπάγεται τά ἐπιτίμια τῆς καθαιρέσεως καί τοῦ ἀφορισμοῦ ἀντιστοίχως! Λοιπόν τί δύνασθε εἰπεῖν; Εἰκών τοῦ Θεοῦ εἶναι ΜΙΑ! Εἶναι αὐτή τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου Θεοῦ, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ ἐν τῶ Ὁποίω κατοικεῖ ἅπαν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος. (Ἰωάννου Ι 30, ΙΔ΄ 8-11 καί 20,…).
Καί πάλιν, εἰς ἐπιστολήν του ὁ Ἅγιος Ταράσιος πρός τούς Βασιλεῖς Κωνσταντῖνον καί Εἰρήνην, ἀφοῦ ἀναφέρεται εἰς τούς δεινούς — ἀσεβεῖς εἰκονομάχους ἐπάγεται προσδιορίζων ποίας εἰκόνας θεσπίζει ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος:
Καί πάλιν ὁ Ἅγιος Ταράσιος εἰς τήν ἰδίαν του Ἐπιστολήν ἐπαναλαμβάνει ὅτι ἡ εἰκόνισις τοῦ Θεανθρώπου εἶναι εὐάρεστος εἰς τόν Θεόν, ἐνῶ θεωρεῖται πνευματικῶς ἄρρωστος, ὅστις φρονεῖ διαφορετικά, διό καί ἀναθεματίζεται:
Τί λέγει ὅμως ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος περί τῆς εἰκονίσεως τοῦ Θεοῦ Πατρός ἤ τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ὁποίαν σεῖς ΑΣΕΒΩΣ μορφοποιεῖτε καί εἰκονίζετε εἰδωλικῶς, καί δή διαιρετήν καί ἑτερουσίαν!.. Διατί ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἐθεσμοθέτησεν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατρός καί κατ' ἐπέκτασιν εἰκόνα τῆς Ὁμοουσίου ἀλλά καί ὑπερουσίου τρισυποστάτου Μιᾶς Θεότητος; Εἰς τήν πρός τόν εἰκονομάχον Λέοντα Ἐπιστολήν του ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ρώμης γράφει:
Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν του ἀντιμετωπίζει τούς κατηγόρους, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον εἴδωλα τάς εἰκόνας καί ὅτι εἰκονίζομεν τήν ἀόρατον θείαν φύσιν.
Καί πάλιν ἐν τῆ Ε΄ Πράξει τῆς ἰδίας Ἁγίας Συνόδου, ρητῶς κηρύσσεται ὅτι ἡ θεία φύσις δέν περιγράφεται καί δέν ζωγραφίζεται, ἀλλά μόνον ἡ ἀνθρωπότης τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου.
Ἐκεῖνοι οἱ παλαιοί εἰκονομάχοι ἐβλασφήμουν τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, τόν Χριστόν, δι' αὐτοῦ δέ τήν Ἐκκλησίαν Του. Τά ἴδια ὅμως ποιεῖτε καί σεῖς, δηλαδή ἀρχίζετε τάς βλασφημίας σας κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (ἤτοι, Ἀποστολική Διαδοχή καί Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία) καί ἐπεκτείνετε ταύτας μέ τάς Δυτικῆς προελεύσεως εἰκόνας καί πρωτίστως καταλύετε τό Τριαδολογικόν Δόγμα, γίνεσθε φορεῖς καί κήρυκες τῶν δυτικῶν ὀρθολογιστικῶν αἱρέσεων κ.λπ.! Ναί, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, συνεχίζετε τό ἔργο ἐκείνων τῶν εἰκονομάχων ἐπί τῶ σκοπῶ νά προσβάλετε τήν Ἐκκλησίαν, ἐνῶ καταλύετε ὁλόκληρα τά Δόγματα τῆς Χριστολογίας, τῆς Τριαδολογίας καί τῆς Εἰκονογραφίας!..
Ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τό δεύτερον συνελθοῦσα ἐν Νικαία γράφει πρός τούς Κληρικούς τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας περί τῶν Εἰκονομάχων:
Εἰς τί διαφέρετε ἐκείνων τῶν εἰκονομάχων — αἱρετικῶν; Μήπως εἶναι μικροτέρα ἡ βλάβη τήν ὁποίαν σεῖς προεκαλέσατε καί προκαλεῖτε; Διό, καθ' ἡμᾶς, ἅπαντα τά ἀνωτέρω ἰσχύουσιν καί δι' ὑμᾶς!..
Ἐν τῆ ΣΤ΄ δέ πράξει καί ἐν Β΄ Τόμω (σελ. 831/331) πάλιν, ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική, λέγει περί ἐκείνων τῶν εἰκονομάχων, οἱ ὁποῖοι ἐπαρουσιάζοντο ὡς ὀρθόδοξοι καί ζηλωταί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Χριστοῦ:
Σεῖς καί πάλιν εἰς τί διαφέρετε ἐκείνων; Μόνον εἰς τόν βαθμόν τῆς ὑποκρισίας, διότι αἱ «ἀκαθαρσίαι» εἰς τά πονήματά σας εἶναι παράλληλοι πρός ἐκείνας, διά τάς ὁποίας ὁμιλεῖ ἡ Ἁγία Σύνοδος!
Καί πάλιν εἰς τόν Ὅρον Αὐτῆς εἶναι ὡς νά ὁμιλῆ καί δι' ὑμᾶς, διότι λέγει περί τῶν εἰκονομάχων:
Βεβαίως, σεῖς, καί τόν Χριστόν βλασφημεῖτε μή θεωροῦντες ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΩΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑΙ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, ἀλλά δογματίζοντες τήν Λατινικήν Τριαδολογίαν, μορφοποιεῖτε, διαιρεῖτε καί εἰδωλοποιεῖτε τό Θεῖον διά τῆς εἰκονικῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρά εἰκών τῆς Ὑπερουσίου καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου ΜΙΑW Θεότητος εἶναι.
Καί εἰς τήν πρός τούς γαληνωτάτους βασιλεῖς Κωνσταντῖνον καί Εἰρήνην ὁ Ἅγιος Ταράσιος γράφει:
Καί ἀμέσως παρακατιών ἐπισημαίνει:
Τέλος, (δέν πρόκειται περί τέλους, ἀλλ' ἡμεῖς δίδομεν τέλος), ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου λέγει καί περί ὑμῶν ὅτι τά συγγράμματά σας εἶναι «δαιμόνων συγγράμματα»:
Προκειμένου καί πάλιν νά ἐξαπατήσετε ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ἴσως δέν διστάσετε νά εἴπητε ὅτι τάς ἀπόψεις σας βλασφημίας καί αἱρέσεις ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ, τάς ἀρύεσθε καί τάς στηρίζετε ἐπί τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου! Καίτοι ἔχομεν δημοσιεύσει ἐπ' αὐτοῦ, π.χ. εἰς τό βιβλίδιον «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ…» Ἀθῆναι 1999 σελίδες 7 καί 8 σημ. 1, ἔνθα τονίζεται ὅτι τινές ἐκ τῶν σημειώσεων τοῦ Πηδαλίου, εἶναι νόθοι, καί ἐτέθησαν, ὑπό Παπικοῦ δακτύλου. Καί ἐνῶ αἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν ἐξηλείφθησαν, ὅμως τινές παρέμεινον καί αὐτάς ἐπικαλεῖσθε. Παραθέτομεν τήν προαναφερθεῖσαν σημείωσιν:
Ἐν προκειμένω παραθέτομεν τήν αἱρετικήν σημείωσιν τοῦ Λατινόφρονος Ἀρχιμανδρίτου Θεοδωρήτου ἡ ὁποία, παρά ταῦτα, δυστυχῶς ἐπιβιώνει τῆ συνεργεία τοῦ πονηροῦ εἰς τό Πηδάλιον καί ἐπί τῆς ὁποίας ἐστηρίξατε τάς περί δῆθεν «νεοεικονομαχίας» σας μισαλλοδοξίας. Αὕτη εὑρίσκεται παρεμβαλομένη εἰς τήν σημείωσιν (2) τοῦ ἱεροῦ Νικοδήμου ἐν σελίσι 317 ἕως καί 321. Ἡ κραυγαλέα παπική παρεμβολή εὑρίσκεται ἐν τῆ σελίδι 320, ὅπου, καθ' ἡμᾶς, εἰς τήν πρώτην σειράν διακόπτεται ἡ σημείωσις τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου καί παρεμβάλλεται ἡ αἱρετική Παπική, ἡ ὁποία καλύπτει σχεδόν ὁλόκληρον τήν ἀριστερά στήλη τῆς σελ. 320. Ἰδού ποῦ ἀκριβῶς ἐγένετο ἡ προσθήκη εἰς τήν σημείωσιν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ἔνθα ὁμιλεῖ περί καθαγιασμοῦ καί μυρώσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων καταλήγων «…αἱ ἅγιαι εἰκόνες δέν χρειάζονται μύρωμα, οὔτε εὐχήν παρ' Ἀρχιερέως». Ἐδῶ ἀκριβῶς διακόπτεται ἡ σημείωσις τοῦ Ἁγίου καί παρεμβάλλεται ἡ παπική σημείωσις ὑπό τοῦ Θεοδωρήτου ἤ ἄλλου τινός.
«…Πρέπει νά σημειώσωμεν, ὅτι ἐπειδή ἡ παροῦσα Σύνοδος εἰς τήν ἐπιστολήν ὁποῦ στέλλει πρός τήν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίαν, μακαρίζει μέν ἐκείνους ὁποῦ ἠξεύρουν καί ἀποδέχονται, ἑπομένως δέ καί εἰκονίζουν καί τιμῶσι τάς ὁράσεις καί θεοφανείας τῶν Προφητῶν, καθώς αὐτός ὁ Θεός ἐσχημάτιζε ταύτας καί ἐτύπωνεν (σιψ) εἰς τό ἡγεμονικόν αὐτῶν, ἀναθεματίζει δέ ἐξ ἐναντίας ἐκείνους, ὁποῦ δέν δέχονται τάς εἰκονογραφίας τῶν τοιούτων ὁράσεων πρό τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου (σελ. 905 τοῦ β΄ τόμου). Συμπεραίνεται ὅτι καί ὁ ἄναρχος Πατήρ πρέπει νά ζωγραφίζεται καθώς ἐφάνη εἰς τόν προφήτην Δανιήλ ὡς παλαιός ἡμερῶν. Εἰ δέ καί ὁ Πάπας Γρηγόριος ἐν τῆ πρό τόν Ἴσαυρον Λέοντα ἐπιστολῆ (σελ. 712 τοῦ β΄ τόμου τῶν Συνοδικῶν) λέγει ὅτι δέν ἱστοροῦμεν τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἀλλά τοῦτο λέγει ὄχι ἁπλῶς, ἀλλ' ὅτι δέν ζωγραφοῦμεν αὐτόν κατά τήν θείαν φύσιν· ἐπειδή ἀδύνατόν φησιν, εἶναι ἱστορῆσαι καί ζωγραφῆσαι φύσιν θεοῦ. Ὅπερ ποιεῖ καί ἡ παροῦσα Σύνοδος, καί πᾶσα ἡ καθολική Ἐκκλησία, καί ὄχι ὅτι δέν ζωγραφοῦμεν αὐτόν ὡς ἐφάνη εἰς τόν Προφήτην· εἰ γάρ μή ἐζωγραφοῦμεν αὐτόν ὁλοτελῶς, διά τί νά ζωγραφοῦμεν τόσον τόν Πατέρα, ὅσον καί τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐν εἴδει Ἀγγέλων, ἀνδρῶν νέων, καθώς ἐφάνηκαν εἰς τόν Ἀβραάμ, ἔπειτα καί ἄν θετέον, ὁ Γρηγόριος λέγη τοῦτο, ἀλλ' ἡ γνώμη μιᾶς πολυαθρώπου καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου προτιμᾶται περισσότερον ἀπό τῆς γνώμης τοῦ ἑνός. Ἄν δέ καί τό ἅγιον Πνεῦμα πρέπη νά ζωγραφίζεται ἐν εἴδει περιστερᾶς, καθώς ἐφάνη, λέγομεν· ὅτι, ἐπειδή Πέρσης τις Ξενα?ας ὀνόματι, ἔλεγε πρός τοῖς ἄλλοις, ὅτι εἶναι νηπιώδους γνώσεως τό νά ζωγραφῆται τό Πνεῦμα τό ἅγιον καθώς ἐφάνη ἐν εἰδώλω περιστερᾶς, ἡ δέ ἁγία καί Οἰκουμενική Ζ΄ Σύνοδος (πράξει ε΄ σελ. 819, τοῦ β΄ τόμου τῶν Συνοδικῶν) ἀνεθεμάτισεν αὐτόν μετά τῶν ἄλλων εἰκονομάχων· ἐκ τούτου συνάγεται ὅτι κατά τήν ζ΄ Σύνοδον πρέπει νά ζωγραφῆται αὐτό ἐν εἴδει περιστερᾶς ὡς ἐφάνη· αὐτό τοῦτο βεβαιοῖ καί ὁ Δοσίθ. (σελ. 655 τῆς Δωδεκαβίβλ.)…». (Πηδάλιον ἐκδόσεις «Ἀστέρος» 1990 σελ. 320).
Πρόκειται περί φρικτῆς παρερμηνείας τῶν Πρακτικῶν τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διότι εἰς τήν Ἐπιστολήν τῆς Ἁγίας Συνόδου πρός τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀλεξανδρείας δέν ἀναθεματίζονται ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «δέν δέχονται τάς εἰκονογραφίας τῶν προφητικῶν ὁράσεων», ἀλλ' ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ δέχονται τάς προφητικάς ὁράσεις, ὅμως δέν δέχονται καί δέν εἰκονίζουν καί δέν τιμοῦν — προσκυνοῦν τά ἅγια! Ποῖα εἶναι τά ἅγια; Εἶναι αἱ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ π.χ. Γέννησις, Ὑπαπαντή μέχρι του Σταυροῦ, τῆς Ἀναστάσεως, Ἀναλήψεως κ.λπ. Ἐπίσης αὐτό τό «Συμπεραίνεται» εἶναι τοῦ Λατινόφρονος Θεοδωρήτου ἡ δέ Ἐκκλησία δέν στηρίζεται εἰς «συμπεράσματα» ἐντελῶς ἀνόητα. Τό χείριστον δέ εἶναι ὅτι ἀμφισβητεῖ τό κείμενον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Πάπα Ρώμης πρός τόν εἰκονομάχον Λέοντα τόν Ἴσαυρον λέγοντα πλήν τῶν ἄλλων ὅτι ὁ Ἅγιος Γρηγόριος δέν συμφωνεῖ μέ τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καί ὅτι ἡ Ἁγία Σύνοδος δέν δέχεται τά τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου! Τέλος καί τά περί εἰκονίσεως, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἀπολύτως νόθα καί αἱρετικά.
Δέν εἶναι μόνον αὐτή ἡ Παπική παρεμβολή ἀλλά καί εἰς τήν σελ. 321 παρεμβάλλεται ἄλλη, ἡ ὁποία ἐκκινεῖ ὀλίγον ἐπάνω ἐκ τοῦ μέσου τῆς ἀριστερᾶς στήλης τῆς σελίδος αὐτῆς καί ἐξικνεῖται μέχρι τέλους τῆς δεξιᾶς στήλης. Τήν παραθέτομεν μέ ἐλάχιστα σχόλια ἐν ὑποσημειώσεσι.
Γράφετε εἰς τήν σελίδα 50: «Κατηγοροῦν οἱ Μεσογαίας Κήρυκος καί Ἐλευθ. Γκουτζίδης) τούς Ἀρχιερεῖς μας ὅτι δῆθεν ἀπώλεσαν τήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καθώς καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν των. Ἀλλά ποία εἶναι ἡ Ἐκκλησιολογία τῶν Γ.Ο.Χ.; Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τήν αἴρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ ἀντιστρατευομένη πρός τήν Ἐγκύκλιο τοῦ 1920. Αὐτό τό ξέρουν καί τά μικρά παιδιά. Πῶς λοιπόν καί πότε οἱ Ἀρχιερεῖς μας, αὐτοί πού ἔμειναν στήν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπώλεσαν αὐτήν τήν Ἐκκλησιολογίαν; Ποτέ καί μέ κανέναν τρόπο δέν ἔγινε αὐτό! Ἀντίθετα αὐτοί πού τούς συκοφαντοῦν βαρύνονται καί μέ τήν κατηγορία γιά ἀναγνώριση ἐκ μέρους των τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησιολογίας, συνεπῶς ἀναποφεύκτως καί τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920…».
Προκλητικώταται ἀνοησίαι, κ. Λάμπρο, διά τάς ὁποίας στίψατε πολύ τήν φαιά σας οὐσία προκειμένου νά τάς περιλάβετε εἰς τήν «Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν» σας. Δέν θά ἀσχοληθῶμεν μέ τάς σκπίμους ἀοριστολογίας σας, διότι δέν ἐπιτρέπεται, ἐνῶ ἐπιβάλλεται νά σᾶς εἴπω ὅτι ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς Γνησίας καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 εἶναι ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός — Οἰκουμενισμός ὁμολογεῖται καί κηρύσσεται ὡς ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΧΙΣΜΑ, καί ὅτι ἀπό τό 1924 δέν ἐκπροσωπεῖ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Αὐτήν ἀδιακόπως συνεχίζει νά ὑποστασιάζη, ἐκπροσωπῆ καί ἐκφράζη τό πιστόν λεῖμμα Κλήρου καί Λαοῦ, τό ὁποῖον παρέμεινεν πιστόν εἰς τήν Ἑορτολογικήν Παράδοσιν, τάς καταδικαστικάς κατά τοῦ νέου Παπικοῦ Καλενδαρίου ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων 1583, 1587 καί 1593 καί δέν ἐκοινώνησεν ποτέ τῆς παναιρετικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 θεωρία τε καί πράξει.
Αὐτή ἐν πάση δυνατῆ περιλήψει εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας. Αὐτήν μάχονται ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὁ Φλωρινισμός, τό Κίνημα τῶν πέντε, σαφῶς δέ καί ἐσεῖς καί οἱ Νικολα?ται. Οἱ πέντε, ἀφ' ἧς στιγμῆς ἐκήρυξαν τήν «νεοεικονομαχίαν» καί διεκήρυξαν ὅτι τούς «περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971» καί ὅτι «πρέπει νά καταδικασθῆ (ἡ χειροθεσία), διά νά ἡσυχάσωμεν μιά γιά πάντα», δέν ἠρνήθησαν καί δέν ἐβλασφήμησαν ἁπλῶς κατά τῆς Ἐκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς των Διαδοχῆς ἀλλά κατέστησαν αὐτόχρημα χείρονες τοῦ Ἰούδα, τοῦ Ἀρείου καί ὅλων τῶν ἀνά τούς αἰῶνας αἱρετικῶν! Λοιπόν παύσατε νά ἐπιβεβαιώνετε ὅτι ἰσχύει καί δι' ὑμᾶς ἡ ρῆσις τοῦ Κυρίου: «Γενεά ἄπιστος καί μοιχαλίς»!..
Νομίζομεν ὅτι εἶναι ἀρκετά τά ἀνωτέρω ἐνῶ περί τῆς Ἀκαδημαϊκῆς Ἐκκλησιολογίας τοῦ δογματολόγου Ἰ. Καρμίρη δέν σᾶς ἐπιτρέπεται οὐδείς λόγος, διότι μέ ὅσα ἐσημειώσατε ἤδη ἐβεβηλώσατε τήν μνήμην τοῦ διδασκάλου, βεβαίως ζήσαντος καί ἀποβιώσαντος ἐν τῶ Νεοημερολογιτισμῶ — Οἰκουμενισμῶ.
Πράγματι, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, ἐκεῖνος ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Κυρίου «γενεά ἄπιστος καί μοιχαλίς», καθ' ἡμᾶς, ἔχει πλήρη τήν ἐφαρμογήν του καί εἰς ὑμᾶς, μετά ἀπό τήν πονηράν καί θρασεῖαν ὑποκρισίαν σας, καθ' ἥν γράφετε:
«Ὅσοι λέγουν πώς κακῶς ἔγινε ἡ χειροθεσία τό 1971, ἀλλά ἔγινε δυστυχῶς, καί πρέπει νά διορθωθῆ τό κακῶς γενόμενον, κατηγοροῦνται μέσα ἀπό τήν «Ο.Π.» ὡς ἀρνητές τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἀρχιερέων τῶν Γ.Ο.Χ….»! Ἄν αὐτό δέν εἶναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΑΡΝΗΣΙΣ καί ἐκπόρνευσις τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τότε τί εἶναι; Διά τοῦτο, ἰσχύει εἰς ἰδιαιτέρως δι' ὑμᾶς ἡ ἀνωτέρω ρῆσις τοῦ Κυρίου, διότι, ἰδιαιτέρως μέ τά ἀνωτέρω καί ὅσα ἐν συνεχεία ἐπικαλεῖσθε ἐκ προθέσεως καί σκοποῦ, «ἐκπορνεύετε» τήν ἀλήθειαν καί βλασφημεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐνῶ τελικῶς ἐπιχειρεῖτε νά προσβάλετε καί τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Ψεύδεσθε ἐν ἐπιγνώσει ὅταν λέγετε ὅτι «κακῶς ἔγινε ἡ χειροθεσία τό 1971, ἀλλά ἔγινε δυστυχῶς» καί ὑποκριτικῶς κόπτεσθε ὅτι «πρέπει νά διορθωθῆ τό κακῶς γενόμενον»! ΟΧΙ, ἀγαπητοί Κύριοι ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1971 χειροθεσία εἰς τούς ἐν Ἑλλάδι Ἐπισκόπους μας. Σεῖς, οἱ τῆς ὁμάδος τῶν πέντε, τῶν Νικολαϊτῶν καί τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι, κατά τόν Ὑμνωδόν, συγκροτεῖτε «σαθράν συμμορίαν», ὡς νά ὠμόσατε εἰς τόν Διάβολον, βούλεσθε παντί σθένει καί τρόπω νά μεταλλάξητε τήν ἐν Ἑλλάδι ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν! Ἐφ' ὅσον ὅμως ἔτσι τό θέλετε νά εἶσθε ἑπτά φοράς χειροθετημένοι, ἀλλά μήν σᾶς ἐνοχλῆ ὅταν σᾶς χαρακτηρίζωμεν ὡς βλασφήμους καί ἀρνητάς τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Περαιτέρω ἄν, ὅπως σατανικῶ τῶ τρόπω ψεύδεσθε, δηλαδή ἄν ἔστω κακῶς, ὅπως γράφετε, ἔγινε ἡ λεγομένη χειροθεσία σας, τότε αὕτη, ὡς βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΕ ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ, ἐνῶ ἔχει τάς συνεπείας της καί ἐπί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, τήν ὁποίαν καταργεῖ καθιστῶντας αὐτήν ΚΕΝΟΝ καί ΑΝΟΥΣΙΟΝ λόγον! Ἀντιλαμβάνεσθε ὁποῖον ἄκρως σατανικόν ρόλον ὑποδύεσθε καί οὕτω ἀποδεικνύεσθε τῶ ὄντι, «γενεά ἄπιστος καί μοιχαλίς»! Ναί, διότι, καθ' ἡμᾶς, ἀπολύτως συνειδητῶς συνεχίζετε τήν ἐκπόρνευσιν τῆς τε Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ἐκκλησιολογίας!
Τοῦτο ὅλον, ἤδη ἀπό τό 1950, συνέλαβεν ὁ πρ. Φλωρίνης καί ἐπεχείρησαν τό 1971 οἱ ὀπαδοί του μετά τῶν ἡμετέρων εἰς τήν Ἀμερικήν, ἀποτυχούσης δέ τῆς «ἐπιχειρήσεώς» των ὅταν ἐπέστρεψαν εἰς τήν Ἑλλάδα, δέν ἐσταμάτησαν! Ὁ τότε πρωθιερεύς Εὐγένιος καί κατόπιν ὁ ποτέ Ἀττικῆς Ματθαῖος μετά τῶν ὑπολοίπων τῆς ὁμάδος του καθώς καί τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Ἐπιφανίου, μετῆλθον πλείστας πανουργίας, ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων, ἐμφανίσουν τήν ἐν Ἑλλάδι συγχωρητικήν εὐχήν ὡς χειροθεσίαν! Ἀνόητοι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, δέν ἔλαβον ὑπ' ὄψιν των, ὅπως καί σεῖς, ὅτι τήν Ἐκκλησίαν δέν τήν κυβερνᾶ καί δέν τήν συνθέτει οὔτε Σύνοδος οὔτε ἄλλος τις, ἀλλά τήν συγκροτεῖ καί τήν ζωογονεῖ αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, αὐτός ὁ Κύριος ὡς Κεφαλή Της, Αὐτή ἡ Παναγία Τριάς ἡ ὁποία τήν πληροῖ! Γνωρίζετε ἀσφαλῶς καί ἀπολύτως τήν ἱστορικήν ἀλήθειαν, ἀλλά μέ ὅσα γράφετε συνεργεῖτε ὑπέρ τοῦ Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ, ὁ ὁποῖος σᾶς χρησιμοποιεῖ, ὥστε καί διά τοῦ τρόπου τόν ὁποῖον μετέρχεσθε, δηλαδή ψεύδεσθε καί ὑποκρίνεσθε ὅτι «κακῶς μέν ἔγινε ἡ χειροθεσία, ἀλλ' ὅμως ἔγινεν καί πρέπει νά διορθωθῆ»! Μέ αὐτάς ὅμως τάς πονηρίας συλλαμβάνεσθε ὡς ἀδίστακτοι ΨΕΥΤΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ καί καθαρά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου, (ΝΑΙ, τοῦ Ἀντιχρίστου), ὁ ὁποῖος καίγεται ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ διά καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του, διό λυσσᾶ καί θέλει, μέσω τῆς «χειροθεσίας» σας, νά καταργήση τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί ἑπομένως τήν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ἡ ὁποία ἀδιακόπως ἀπό τό 1924, συνεχίζεται ὑπό τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Συνειδητοποιεῖτε, ἀγαπητοί Κύριοι, ὅτι κατ' αὐτῆς τῆς Ἐκκλησιολογίας ἐπιτίθενται ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τό 1924 καί πάντοτε ἀπέτυχον! Διατί ἀπέτυχον καί διατί ἀποτυγχάνετε καί σεῖς; Ἐπ' αὐτοῦ μακροθυμοῦντες σᾶς λέγομεν δι' ἄλλην μίαν φοράν τά κάτωθι:
1ον. Ἀσχέτως μέ τό ποῖον ἦτο τό σχέδιον καί τί ἔγινεν εἰς τήν Ἀμερικήν (εἴτε τούς ἐχειροθέτησαν εἴτε τούς ἀνεχειροτόνησαν τούς δύο Ἀρχιερεῖς, εἴτε…) τό μίασμα τοῦ Σατανᾶ τῆς χειροθεσίας, ἔμεινεν εἰς τούς δύο ἐκείνους ἀναξίους ἐπισκόπους (Κάλλιστον καί Ἐπιφάνιον), διότι μετά ἀπό ὅ,τι καί ἄν ἔγινεν, ἐκείνων τῶν «ἀπιστῶν καί μοιχῶν», τό αἰσχρόν ἔργον, ὁ Κύριος ἀνέκοψεν κατά τήν ἐπιστροφήν των ἐξ Ἀμερικῆς εἰς τήν Ἑλλάδα.
Τά νυχθημερόν «γαυγίσματα» πιστῶν «σκύλων» τῆς Ἐκκλησίας, καθ' ὅν χρόνον εὑρίσκετο εἰς τήν Ἀμερικήν ἡ ἐξαρχία μας, ἔφταναν εἰς τά αὐτιά της καί τήν ἀπεγοήτευον, ὅταν δέ ἐπέστρεφον εἰς Ἑλλάδα ἔντρομοι, ἀπεφάσισαν νά ψευσθοῦν λέγοντες ὅτι «ΟΥΔΕΜΙΑ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ τούς ΕΓΕΝΕΤΟ, ἀλλά ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗΣΑΝ ΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ τοῦ 1948, ἐνῶ προηγουμένως ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί ἐκηρύχθη ἡ Ἕνωσις!.. Ἡ δέ φημολογουμένη χειροθεσία, δέν εἶναι παρά μία ἐξωτερική τυπική πρᾶξις, μιά συγχωρητική εὐχή, καί τοῦτο διά νά ἀφοπλισθοῦν οἱ Φλωρινικοί καί ἐπιτευχθῆ ἡ ἕνωσίς των, ὅπως ἐπετεύχθη ἡ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου. Καί ὅταν τό «μανδρόσκυλον» ἐζήτησεν τήν σχετικήν ΠΡΑΞΙΝ — ΑΠΟΦΑΣΙΝ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου (δασκαλεμένοι ἤ ἀφελεῖς;) ἀπήντησαν ὅτι δέν τούς ἐδόθη, καί ὅτι θά καθαρογραφῆ, θά ὑπογραφῆ καί κατόπιν θά ἀποσταλῆ! Καί τό μεῖζον! «Δέν ἔχεις ἐμπιστοσύνη, Ἐλευθέριε, εἰς τάς διαβεβαιώσεις τῶν Ἀρχιερέων καί ζητεῖς τήν Ἀπόφασιν;». Ταῦτα, κατ' ἀρχάς, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐκκλησίας Του, τῆς ἱστορίας καί τῶν ἐλαχίστων ἐπιζώντων αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων.
2ον. Τήν 15ην/28ην Ὀκτωβρίου 1971, εἰς πανηγυρικόν Παναρχιερατικόν Συλλείτουργον, ἑωρτάσθη ἡ ἕνωσις. Ἐν τῶ ὄρθρω καί ἐντός Ἁγίου Βήματος καί ἀθορύβως καί ἐν ἀγνοία τοῦ Ἐκκλησιάσματος, ἀνεγνώσθη ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου ὁμαδικῶς εἰς τούς ἐν Ἑλλάδι Ἀρχιερεῖς ἡ περιβόητος ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ὅπως κατά τόν ἴδιον ἀπολύτως τρόπον προηγουμένως, ἀνεγνώσθη καί εἰς τόν ἴδιον. Ἰδού τώρα ἄς εὑρεθῆ ἔστω καί ἕνας ἐκ τῶν ἐλαχίστων ἐπιζώντων νά μᾶς διαψεύση. Ἡμεῖς (ὁ Ἐλευθέριος) εἴμεθα παρών καί ἐντός τοῦ Ἱεροῦ (διότι παρωτρύναμεν τόν μακαριστόν Τρίκκης κυρόν Βησσαρίωνα νά μήν ἀντιδράση καί ἰδιαιτέρως τόν τότε Μεσσηνίας Γρηγόριον), κατά δέ τόν τότε Πρωθιερέα Εὐγένιον «ἐπεσφραγίσαμεν τήν θείαν λειτουργίαν»! Ἀνόητον ἀλλά ἐκφραστικόν τῆς παρουσίας μας… Ἰδού προκαλεῖται ὁ οἱοσδήποτε νά ὁμιλήση τώρα, καί πρῶτος ὁ τότε αὐτόπτης καί αὐτήκοος Ἱερομόναχος κ. Γαλακτίων Γκαμίλης, νῦν δέ πρώην Μητροπολίτης Περιστερίου.
3ον. Ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ 1971, ἀριθμοῦνται περισσότεραι ἀπό δέκα Σατανικαί ἐπινοήσεις μεθοδεῖαι, ὅπως μετατρέψουν (μεταλλάξουν) αὐτήν τήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν! Τοῦτο δέ μέ τό δεδομένον ὅτι καί «ἐπί τοῦ ἐξομολογουμένου, κατά τήν ἀνάγνωσιν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ὁ Πνευματικός ἐπιθέτει εἰς τήν ἐξομολογηθέντα τάς χεῖρας του καί ἐπικαλεῖται τήν χάριν τοῦ Ἁγ. Πνεύματος νά τόν συγχωρήση». Εἰς τά παρασκήνια λοιπόν, εἰς τά ὁποῖα ἀδιακόπως ἐλάμβανον χῶραν ἀπεγνωσμέναι διαβουλεύσεις περί τοῦ τί δεῖ γένεσθαι μετά τήν ἀποτυχίαν, συνέλαβον τήν ἰδέαν, καθ' ἥν, ἀφοῦ καί εἰς τήν συγχωρητικήν εὐχήν ἔχομεν ἐπίθεσιν χειρῶν, αὐτό σαφῶς χαρακτηρίζεται ὡς χειροθεσία! Θά ἐκκινήσωμεν, εἶπον, ἐκ τῆς ἀκινδύνου αὐτῆς ἀρχῆς καί θά προχωρήσωμεν μέχρι τῆς τελικῆς ἐπιτυχίας τῆς προδοσίας. Δηλαδή τό 1972 καί μέχρι πρό πενταετίας δέν ἐτόλμα οὐδείς νά ὁμιλήση περί χειροθεσίας κατά τόν Η΄ Κανόνα, ἀλλά περί χειροθεσίας ὡς συγχωρητικῆς εὐχῆς! Λυπούμεθα διότι δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκτεθοῦν ὅλαι αἱ μεθοδεῖαι διό θά ἀναφέρωμεν μόνον τάς κυριωτέρας. Ἔτσι, κατά τήν περίοδο 1972-1976, ἔχομεν:
α) Τάς ἐν ἔτει 1973 ἀθρόας ἐπισκοπικάς χειροτονίας (εἰς δύο ἤ τρεῖς νύκτας ἐχειροτονήθησαν 8 Ἀρχιερεῖς) πρός σχηματισμόν 12μελοῦς Συνόδου, τήν ὁποίαν θά ἀνεγνώριζεν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μέ τήν προϋπόθεσιν ὅτι ὅσα γράφει ἡ σχετική Συνοδική Πρᾶξις τῆς Ρωσικῆς ἐν διασπορᾶ Ἐκκλησίας, εἶναι ἀναμφισβήτητα, δηλαδή ἐγένετο καί ἐν Ἑλλάδι ἡ χειροθεσία κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος σαφέστατα ἀναφέρεται εἰς τούς ἐπιστρέφοντας εἰς τήν Ἐκκλησίαν Σχισματικούς! Τοῦτο τό σατανικώτατον σχέδιον ἐναυάγησεν, μόλις τήν τελευταίαν στιγμήν, διότι ἔπεσεν ὁ τότε ἀρχηγός τοῦ κινήματος τῆς 21ης Ἀπριλίου, Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἀλλά καί ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, (ἄλλος δικτάτωρ αὐτός), ἐξουθενωμένος καί βαρέως νοσῶν παρητήθη!.. Πῶς βλέπετε, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο, τό γεγονός; Διακρίνετε καί ἐν προκειμένω τήν δεξιάν τοῦ Κυρίου;…
β) Τό 1974, ὁ ἐπιζῶν γέρων Παχώμιος Ἀργυρόπουλος, γράφει τήν περιβόητον «Ἐξομολογητικήν του Ἐπιστολήν», εἰς τήν ὁποίαν πρῶτος, πλήν μυστικώτατα, ἀποτολμᾶ νά γράψη ἐξομολογητικῶς ὅτι καί «ἐν Ἑλλάδι οἱ Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν χειροθεσίαν ὅπως καί οἱ δύο ἐν Ἀμερικῆ»! Ὁ κ. Παχώμιος δέν ἀπεκάλυψεν ποτέ πρός ποῖον ἀπηύθυνεν αὐτήν τήν «ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν». Μήπως εἰς τόν διάβολον; Λέγομεν τοῦτο, διότι καί σήμερον δέν γνωρίζομεν, εἰς ποῖον ὑπέβαλεν ἤ ἀνέγνωσεν ἐξομολογητικῶς τό σατανικόν του ἐπινόημα!.. Αὐτό εἶναι τό πρῶτον τολμηρόν πλήν ἐξωφρενικόν Ψεῦδος — Βλασφημία — Ἀπάτη, μέ τό ὁποῖον ὁ πεπτωκώς «Ἄγγελος» τῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἀργολίδος Παχώμιος, ἠθέλησεν νά ἀνοίξη τήν ὁδόν τῆς μεταλλάξεως τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς, διό ὑπέστη τήν ἐσχάτην πτῶσιν, καί ἀδυνατεῖ καί σήμερον νά ἀνανήψη!
γ) Παραλλήλως, ἰδιαιτέρως ὠργανωμένως καί συστηματικῶς κινεῖται ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὁ ὁποῖος διά τοῦ τότε Νεοημερολογίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου Ταβλαδωράκη, καί ἑτέρων σημαινόντων προσώπων τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἐπεχείρησεν τό τέχνασμα, ὅπως διά τῆς προσφυγῆς των εἰς τά ποινικά Δικαστήρια κατά τοῦ τότε Ἐπισκόπου μας Πειραιῶς Νικολάου Μεσσιακάρη, νά τοῦ ἀποσπάσουν τήν ὁμολογίαν ὅτι δέν ἀντιποιεῖται τό ἐπισκοπικόν λειτούργημα, διότι κατόπιν τῆς «χειροθεσίας» ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου δέν εἶναι σχισματικός ἀλλά Κανονικός καί ἀνεγνωρισμένος ἐπίσκοπος!.. Αὐτό ἐπέρασεν μέσω τοῦ 54/76 ἐπισήμου Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς!!! Αὐτός εἶναι ὁ δεύτερος Ψεύτης — Βλάσφημος, ὁ ὁποῖος, ἐξηπάτησεν ἑαυτόν καί ἐξαπατᾶ μέχρι σήμερον πολλούς, ἀφελεῖς, ἐνῶ κείτεται πεπτωκώς παρά τῶ Παχωμίω.
δ) Τήν ἰδίαν περίοδον καί ἀφοῦ ὅλα ἐστηρίχθησαν, ἐπί τῶν μυστικῶν καί ἀπορρήτων σατανικῶν κειμένων, ἤτοι, ἐπί τῆς «Ἐξομολογητικῆς Ἐπιστολῆς» τοῦ κ. Παχωμίου καί τοῦ Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος ὑπέρ τοῦ κ. Νικολάου, ἐνεθάρρυναν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον ὅπως αὐτός πρῶτος δημοσίως καί εὐθέως δηλώση ὅτι «τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν δέν ἐδέχθη συγχωρητικήν εὐχήν, ἀλλά χειροθεσίαν», ὡς λέγει ἡ πρᾶξις — ἀπόφασις τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, ἐνῶ παραλλήλως ἐκτελεῖ τήν ἀπόφασιν περί ἑνώσεως, διό προσφεύγει εἰς τούς Φλωρινικούς!
Προσοχή! Οἱ κ.κ. Παχώμιος καί Νικόλαος προέκυψαν πολύ χείρονες τοῦ Καλλίστου, διότι ἐκεῖνος ὡμολόγησεν μίαν ἀλήθειαν, ἐνῶ οὗτοι, δηλαδή οἱ ἀνωτέρω δύο, δέν ὡμολόγησαν μόνον τήν ἀλήθειαν, ὅπως ὁ Κάλλιστος, ὅτι εἰς τήν Ἀμερικήν ἔγινεν χειροθεσία κατά τόν Η΄ Κανόνα, ἀλλά καί ἐκήρυξαν μυστικῶς τό ψεῦδος ὅτι καί ἐν Ἑλλάδι Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν τήν ἴδιαν χειροθεσίαν τό δέ 2007 τό διετράνωσαν καί «συνοδικῶς»! Διά τόν λόγον αὐτόν προκύπτουν οἱ μεγαλύτεροι καί πλέον καταχθόνιοι ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του! Προκύπτουν ὡς ἡ πλέον «ἄπιστος καί μοιχαλίς γενεά»!
Ἐν προκειμένω, ὁ μέν Κάλλιστος, κατ' ἀπόλυτον Κανονικήν καί ὀρθόδοξον συνέπειαν, καθηρέθη, οἱ δέ χείρονες αὐτοῦ Παχώμιος καί Νικόλαος, ὡς τυφλοί ἀρουραῖοι, ὑπέσκαπτον τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, ἔκρυπτον τήν προδοσίαν των, καί τό πλέον ἐξωφρενικόν καί φοβερόν, εἶναι τό ὅτι αὐτοί οἱ ἐλεεινοί προδόται, τό 1976, ἔκριναν, ἐδίκασαν καί ὑπέγραψαν τήν Καθαίρεσιν κατά τοῦ Καλλίστου! Ἄν αὐτοί μποροῦν νά θεωροῦνται ὡς ἄνθρωποι καί δή «Ἐπίσκοποι», ἄς τό κρίνη ἕκαστος δι' ἑαυτόν.
4ον. Ἄλλη ἀπόπειρα νά ἀναβιώση καί ἐπιτύχη ἡ προσπάθεια περί ὑπαγωγῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, πάντοτε ὑπό τήν σιωπηλήν προϋπόθεσιν ὅτι τό 1971 καί ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος ἐδέχθη χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀνέλαβεν νά συνεχίση καί φέρει εἰς πέρας ὁ διάδοχος εἰς τό ρόλον τοῦ Εὐγενίου, ἤτοι, ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος! Αὐτός ἐπίστευσεν ὅτι θά κοιμήση τά «μανδρόσκυλα» τῆς Μάνδρας τοῦ Χριστοῦ, πετῶντας εἰς αὐτά μερικά μουχλιασμένα καί κακῆς ποιότητος «ξεροκόμματα»(!), ἤτοι, ἀναγνώρισιν προϋπηρεσιῶν, μισθούς, συντάξεις, δωρεάν αὐτοκίνητα καί πρό πάντων «Ἀναγνώρισιν»!.. Τρεῖς παρασκηνιακαί παραστάσεις κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1980, ἀπέτυχον, μέ ἀποτέλεσμα ὁ τότε ἀκόμη Ἀττικῆς νά μεθοδεύση τά περί «νεοεικονομαχίας»! Αὐτοῦ τά καταχθόνια αἰσχρά καί καθαρῶς Ἐκκλησιομαχικά σχέδια συνεχίζετε καί μέχρι σήμερον καί σεῖς, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο! Βλέπετε ποῦ εἶσθε τοποθετημένοι; Ἐπί πᾶσι τούτοις ἐνθυμήθητε, ἀγαπητοί Κύριοι, ὅτι τό 1993 ὁ Ματθαῖος ἐπεχείρησεν πραγματικῶς ὅπως μᾶς «φονεύση» πνευματικῶς καί ἠθικῶς, διότι δέν εὐθυγραμμίσθημεν μέ τήν προδοσίαν του, ἀλλά καί εἴμεθα ἡ αἰτία τῶν ἀποτυχιῶν του, (ὄχι ἡμεῖς, ἀλλ' ὁ Κύριος!), δηλαδή ἐξέδωκεν χαρτίον περί ἀφορισμοῦ μας!.. ἐνῶ ὁ ἴδιος, εἰς τάς ἀρχάς τῆς 10ετίας τοῦ 1980 μᾶς προέτρεπεν νά δεχθῶμεν Βουλευτικήν ὑποψηφιότητα καί μᾶς διαβεβαίωνεν ὅτι θά ἐκλεγῶμεν ὅπωσδήποτε, διότι «θά εἴχωμεν τήν γενικήν ὑποστήριξιν ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν!..». Τί ἐσήμαινεν ὅλον αὐτό;
Δυστυχῶς δέν ἐγνώριζεν καλῶς πῶς νά χειρισθῆ τό «ὅπλον» μέ ἀποτέλεσμα νά αὐτοτραυματισθῆ θανάσιμα ὁ ἴδιος(!), ἐνῶ μέ τό ἴδιον «ὅπλον» στοχεύσαντες πάλιν ἐναντίον μας τό 2003, ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ ψευδοσύνοδός του» αὐτοετραυματίσθησαν ἐπίσης θανάσιμα!!! Τοῦτο δέ ὅλον μέ εἰσηγητήν τόν δυστυχέστατον κ. Νικόλαον Μεσσιακάρη!..
5ον. Παραλείπομεν πλεῖστα ἄλλα σχετικά καί ἐρχόμεθα εἰς τήν Ἐγκύκλιον τῶν Νικολαϊτῶν, Α.Π. 3280/28.11.2007, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή συνέχειαν ὅλων ὅσων προανεφέραμεν καί ἰδιαιτέρως τῆς ἀπό 11.10.1992 Ἐγκυκλίου Ἐπιστολῆς τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου, διά τῆς ὁποίας οἱ πέντε (διά λογαριασμόν των τήν ἔγραψεν), κηρύσσουν ἐπισήμως ὅτι «ἡμαρτήσαμεν ὡς Ἐκκλησία καί μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας καί πρέπει νά διορθωθῆ τό λάθος»! Δέν κατώρθωσαν ὅμως νά τό «διορθώσουν», δηλαδή νά καταδικάσουν τήν ἀνυπόστατον «χειροθεσίαν» των, διότι δέν εἶχεν ἀκόμη ἐπέλθει ἐκείνη ἡ ἀπαραίτητος διαφθορά ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου συνειδήσεως τοῦ πληρώματος ἀλλ' οὔτε καί τήν περιθωριοποίησιν Προσώπων ἐπέτυχον, διό ἠρκέσθησαν εἰς τήν σχισματοαίρεσίν των! Αὐτήν ἀκριβῶς ἐκπροσωπεῖτε καί συνεχίζετε σεῖς, κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο.
6ον. Καί ἐρχόμεθα εἰδικώτερον εἰς τήν προέκτασιν τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε, δηλαδή τούς Νικολα?τας, αὐτούς τούς πολύ χειροτέρους σχισματοαιρετικούς καί συγκεκριμένως εἰς τήν προαναφθερθεῖσαν μέ Α.Π. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον αὐτῶν. Οὗτοι δι' αὐτῆς ὁμολογοῦν καί διακηρύσσουν ὅτι, μετά ἀπό 36 ἔτη, «ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» νά γεννηθῆ ὁ κυοφορούμενος δράκων κατά τῆς Ἐκκλησίας! Αὐτοί λοιπόν, ὡς ἔρμεα τῶν ξένων κέντρων καί τῶν ἐγκαθέτων των, μετεστοιχείωσαν καί μετήλλαξαν δημοσίως τήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν των. Πῶς; Ὅπως ἀκριβῶς γράφετε καί σεῖς! «Δέν ἔπρεπε, λέγουν καί αὐτοί, νά γίνη ἡ χειροθεσία, ἀλλά δυστυχῶς ἔγινε καί δέν ἀντιμετωπίσθη ἐπί τόσα ἔτη»! Δηλαδή, ἐπί 36 συναπτά ἔτη δέν ἀπεκηρύχθη καί δέν κατεδικάσθη καί δέν διωρθώθη τό λάθος, διότι ὑπῆρχον ΕΜΠΟΔΙΑ!.. Τό 2007 ὅμως ἐξεπεράσθησαν ὅλα καί ἀπεκήρυξαν οἱ γελοῖοι «μοιχοί», τήν ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ «χειροθεσίαν»!..
Φοβεραί ὅλαι αἱ ἀποκαλύψεις των ἀπό πάσης ἀπόψεως! Γράφουν ἀκριβῶς ὅτι μόλις τό 2007 «ἦλθεν ὁ (κατάλληλος) καιρός καί ἐξησφαλίσθησαν αἱ συνθῆκαι καί ἐξηφανίσθησαν τά ἐμπόδια διά τήν ἐν πληρότητι ἐκκλησιαστικήν ἀντιμετώπισιν» τοῦ λάθους τῆς χειροθεσίας! Καί ἀμέσως προηγουμένως προσημειώνουν: «Ὅθεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, (δηλαδοί οἱ Νικολα?ται!),…ἐξ ἀφορμῆς τῆς μέχρι σήμερον ἀπουσίας ἐπί τοῦ θέματος τῆς γενομένης ἐν ἔτει 1971 χειροθεσίας, συνεποῦς, ἑνιαίας, σταθερᾶς, ὀρθῆς ἀπό ὀρθοδόξου θέσεως, καί τῶν ἐκ ταύτης (τῆς ἀπουσίας) διαφόρων ἐπί τοῦ θέματος προκυπτόντων ζητημάτων, ἐκφραζομένων διά ποικίλων γνωμῶν, οἴτινες προσφάτως ἔγιναν καί ἀφορμή λεγομένων, ἐκ μέρους διαφόρων τήν Ἐκκλησίαν ποικιλοτρόπως πολεμούντων ἀτόμων, ἐν σχέσει μέ τό θέμα τῆς ἐν ἔτει 1971 χειροθεσίας, ποιμαντορικῆ μερίμνη καί εὐθύνη κινουμένη ἐπελήφθη σχετικῶς» καί κατεδίκασεν τήν χειροθεσίαν!
Δέν ὑπάρχουν χαρακτηρισμοί διά τόν συντάκτην αὐτῆς τῆς «Ἐγκυκλίου» καί ἐν προκειμένω τῶν μόλις ἀνωτέρω ἀσυντάκτων κατά συρροήν ἠλιθίων, ἀορίστων καί πονηρῶν διατυπώσεων. Ὡστόσον ὁ ΣΑΤΑΝΟΚΙΝΗΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΣ συντάκτης, (δέν ἀξίζει οὔτε ἐμπτυσμοῦ ὁ ἄθλιος), προσπαθεῖ νά «ΚΑΛΥΨΗ» τούς ἄφρονας Γέροντας Παχώμιον καί Νικόλαον καί κατόπιν καί τά λοιπά φερέφωνά των! Συγκεκριμένως ἐπεδίωξεν νά καλύψη τοῦ μέν πρώτου τάς ἀπό 1974 καί 2004, δύο «μοιχαλίδας» ἐπιστολάς, τοῦ δέ δευτέρου τό 54/76 ἐπίσης «μοιχόν» Ἀπαλλακτικόν Βούλευμά του καί ἐν τέλει καί νά τούς δικαιώση καί προπάντων ἐξαπατήση τούς ὀπαδούς των παρουσιάζων αὐτούς τούς ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΑΣ καί ὡς δῆθεν «Ὁμολογητάς Ἐπισκόπους»!
Ἡ ἀπάτη, ἡ ὁποία, μέσω καί διά τῆς ἐν λόγω μοιχαλίδος ἐγκυκλίου, ἐνεργεῖται καί πρός κάθε πιστόν, συνίσταται εἰς τό ψεῦδος περί δῆθεν χειροθεσίας καί ὅτι οἱ Νικολα?ται καταδικάζοντες ἤ ἀπορρίπτοντες τήν χειροθεσίαν των σώζουν τήν Ἐκκλησίαν! Παραλλήλως εἰς τό ἴδιον κείμενον, ὑποκρινόμενοι ἀνακατεύουν, ἤτοι, μοιχεύουν μέ τήν ἀποκήρυξιν — καταδίκην τῆς «χειροθεσίας» των καί τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, τήν Ὁποίαν ἐνῶ τήν ἔχουν ἀρνηθεῖ καί ἀτιμάσει, ἀδιάντροπα καυχῶνται ὡς δῆθεν φύλακες καί τῶν δύο, δηλαδή καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς! Αὐτό ὅμως εἶναι μία ἀσελγής συμπεριφορά κατά τῆς ἀσπίλου Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Δύο λόγια ἀκόμη ὡς πρός τό ποῖαι εἶναι αἱ «ἐξασφαλισθεῖσαι συνθῆκαι» καί ποῖα «ἐμπόδια ἐξηφανίσθησαν» διά τήν «ἐκκλησιαστικήν ἀντιμετώπισιν» καί δή «ἐν πληρότητι» τοῦ λάθους, τό ὁποῖον κατ' αὐτούς ὑφίστατο ἀπό τό 1971, καί πρό πάντων διά ποίαν «Ἀρχιερατικήν των εὐθύνην» ὁμιλοῦν καί δή «ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας», τήν ὁποίαν ἀνέλαβον τήν 27ην Νοεμβρίου 2007 καί ποίαν «ἀπόφασιν» ἔλαβον «συνδιασκεφθέντες ὡς Ἱερά Σύνοδος»!..
Αὕτη ἡ «ἄπιστος καί μοιχαλίς γενεά», αὐτό τό «Καϊαφικόν συνέδριον», οἱ «λυκοποιμένες» οἱ ΕΣΚΟΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ, ὡς «συνθήκας», τάς ὁποίας ἐξησφάλισαν καί ἔτσι ἠδυνήθησαν νά ἀσελγήσουν κατά τῆς Ἐκκλησίας, (ἡ Ὁποία ὅμως παραμένει ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ), ἐννοοῦν τήν παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τήν ἐκδημίαν του καί τήν κατάληψιν τῆς θέσεως ἐκείνου ἀπό τόν πρώην Πειραιῶς Νικόλαον. Παραλλήλως ἐννοοῦν καί τό ὅτι ἀπεμάκρυναν ἤ μᾶλλον ἀπεκόπησαν καί ἀπεμακρύνθησαν οἱ ἴδιοι ἐκ τῶν προσώπων, τά ὁποῖα ἀπό τό 1971 ἦσαν τά «ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια» εἰς αὐτό τό σατανικόν σχέδιον. Τέλος, τά ὄργανα τῶν ξένων κέντρων, καθ' ὅλα τά τελευταῖα ἔτη, τούς ἐπλαισίωσαν, τούς ἐδέσμευσαν καί συνέταξαν τήν σατανικήν των «ἐγκύκλιον» (3280/28.11.2007), ἐνῶ διεβεβαίωσαν τούς δύο ἄφρονας Γέροντας ὅτι πλέον εἶναι ἀπόλυτα καλυμμένοι ὡς πρός τάς ἀπό τό 1974 καί 1976 βλασφημίας των κατά τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς! Δίπλα σ' αὐτούς εἶσθε τοποθετημένοι καί σεῖς κ.κ. Χρυσόστομε καί Λάμπρο. Τό κίνημά σας κατά τό 1991-1995 μή ἐπιτυχόν ἀπολύτως, τό ὡλοκλήρωσεν τό διάδοχον τρίτον κίνημα τῶν Νικολαϊτῶν (πρῶτον ἐννοεῖται εἶναι ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, δεύτερον ὁ Φλωρινικός Οἰκουμενισμός καί τρίτον ὁ τῶν Νικολαϊτῶν), τά ὁποῖα ὅμως εἶναι εἰς τήν οὐσίαν ΕΝ ΚΙΝΗΜΑ, αὐτό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Εἰς τήν ἰδίαν «Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν» σας ἐπαναλαμβάνετε τό ψεῦδος, καθ' ὅ: «Ὅσοι λέγουν πώς κακῶς ἔγινε ἡ χειροθεσία τό 1971, ἀλλά ἔγινε δυστυχῶς, καί πρέπει νά διορθωθῆ τό κακῶς γενόμενον, κατηγοροῦνται μέσα ἀπό τήν «Ο.Π.» ὡς ἀρνητές τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἀρχιερέων τῶν Γ.Ο.Χ.», καί ἐπάγεσθε ὅτι:
«…Τό 1972, ὁ θεολόγος Μηνᾶς Κοντογιάννης (τό 1972 ἦτο μόλις νέος φοιτητής εἰς τήν θεολογικήν Σχολήν), ἔγραψε σπουδαία θεολογική μελέτη 18 σελίδων μέ θέμα: «Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ» εἰς τήν ὁποίαν ἀνέφερε καί τά ἑξῆς: «Ἔκτοτε ἐδημιουργήθη τό πρόβλημα περί τοῦ πῶς δέον νά ἐκληφθῆ ἡ χειροθεσία (τοῦ 1971)… Ὡς δέ θά ἀποδειχθῆ ἐκ τῶν ἀκολουθούντων, ἡ χειροθεσία ἐχρησιμοποιήθη (σ.σ. ἀπό τήν Ἐκκλησία) μόνον ἐπί σχισματικῶν ἤ αἱρετικῶν πρός κύρωσιν τοῦ ἀκύρως τελεσθέντος Μυστηρίου. Ἐν τῆ ἐννοία δέ τῆς «εὐλογίας» καί πάλιν πρόκειται περί ἀναζωογονήσεως τοῦ ἀκύρως τελεσθέντος Μυστηρίου (σελ. α΄-β΄). «…Οὐδέποτε ἡ χειροθεσία ἐχρησιμοποιήθη διά κανονικῶς, καί ὑπό Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων γενομένων μυστηρίων…» (σελ. 13). «Ὡς ἐκ τούτου ἡ χειροθεσία ἡ γενομένη κατά τό ἔτος 1971 εἰς τούς Ματθαιϊκούς ἐπισκόπους ἦτο παράνομος πάντη…» (σελ. 14). «…Ἀλλά ἐσπευσμένως οἱ Ἀρχιερεῖς μας τήν ἐδέχθησαν. Ἐκινήθησαν ἀπερισκέπτως…» (σελ. 16). «Διά τό θέλημα τῶν Φλωριναίων ἐπρόδωσαν τήν χειροτονίαν των» (σελ. 17). Ἄς μελετήσουν ὅθεν οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τό θέμα τοῦτο καί ἄς ἀναζητήσουν τήν θεραπείαν του… Ἄς ἀποκηρύξουν τήν πρᾶξιν αὐτήν… Ἄς ἐπαναφέρουν τάς χειροτονίας ὑπό τοῦ Ματθαίου εἰς τήν πρέπουνσα θέσιν των. Ἄς ἀποκηρύξουν τήν χειροθεσίαν ὁμολογοῦντες ὅτι ἔσφαλον. Ἀλάθητος κανείς δέν εἶναι… καί οἱ ἐπίσκοποί μας ὡς ἄνθρωποι ὑπέπεσαν εἰς σφᾶλμα. Ἄς τό διορθώσουν. Ἀναμένομεν.
Δηλαδή, κ. Λάμπρο Κτενᾶ, γνωρίζετε τί ἔχομεν γράψει περί τοῦ θέματος καθ' ὅλην τήν ἀπό τό 1971 τεσσαρακονταετίαν καί χωρίς αἰδώ, χωρίς φιλότιμο, χωρίς σεβασμόν εἰς τήν ἀλήθειαν, ἐπαναλαμβάνετε τά ἴδια ψεύδη καί τάς ἰδίας βλασφημίας! Ὄχι δέ μόνον τοῦτο, ἀλλά μᾶς κατηγορεῖτε καί διά δῆθεν ἀσυνέπειαν,(!) διότι ὅπως ἰσχυρίζεσθε «ἄλλα ἐλέγομεν τό 1972 καί ἄλλα σήμερον»! Τότε δέ καθ' ὑμᾶς, εἴμεθα «εἰλικρινεῖς καί συνεπεῖς» ἐνῶ τώρα διαπιστώνετε ὅτι προκύπτομεν «ἀνειλικρινεῖς καί ἀσυνεπεῖς»!..
Κατ' ἀρχάς τά ἀνωτέρω εἶναι ἀληθῶς γεγραμμένα εἰς τό ἀπό 1972 χειρόγραφον καί ἐν σχεδίω «πόνημα» ἡμῶν τοῦ Μηνᾶ Κοντογιάννη, καί σᾶς εὐχαριστοῦμε, διότι τά ἐδημοσιεύσατε καί μᾶς δίδετε τήν ἁγίαν εὐκαιρίαν, ὅπως ἐν ἀπολύτω εἰλικρινεία καί ταπεινώσει καθαρίσωμεν μέ αὐτό τό ἐν ἄλλοις μέν καλόν πρωτόλιον, ἐν ἄλλοις ὅμως ἀπαράδεκτον κείμενον, ἀπό τό ὁποῖον σεῖς ἀπεγνωσμένως καταπιάνεσθε, ὄχι ἀσφαλῶς ἀπό ζῆλον πρός τήν ἀλήθειαν, ἀλλά διά νά μήν χαθῆ μία σαθρά ὑποστήριξις τοῦ σατανικοῦ σχεδίου σας περί δῆθεν χειροθεσίας καί ἐν Ἑλλάδι! Δυστυχῶς ὅμως δέν σᾶς ἐξυπηρέτησεν, ἐνῶ μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καθαρίζει τό θέμα.
Ἐκκινῶ ἐκ τῆς ἀρχῆς ὅτι τό κείμενον αὐτό τοῦ 1972 δέν προσέφερεν τίποτε τό οὐσιῶδες, διότι εἰς αὐτό ἀφ' ἑνός ἀναφέρονται γνωσταί θέσεις περί τῆς χειροθεσίας, ἀφ' ἑτέρου δέ μέ τάς ἀνωτέρω ἀσυγγνώστους ἀσαφείας ἑνός φοιτητοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποκλειστικῶς ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν του μόνον τήν ὀργιάζουσαν τότε προπαγάνδα περί χειροθεσίας ἐπί τῶν δύο ἐπισκόπων εἰς τήν Ἀμερικήν, καί ἰδιαιτέρως τήν σχετικήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀνταυγάζεται εἰς τήν μελέτην μας.
Ἀπερισκέπτως κινούμενος τότε δέν ἐλάβομεν ὑπ' ὄψιν:
α) Τάς δηλώσεις τῆς ἐξαρχίας, ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ της, περί συγχωρητικῆς εὐχῆς κ.λπ.
β) Τό γεγονός ὅτι, ἐν Ἑλλάδι οὐδεμία χειροθεσία κατά τόν Η΄ Κανόνα ἔλαβεν χώραν, οὔτε ἐπί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου οὔτε ἐπί τῶν λοιπῶν Ἐπισκόπων τήν 28ην Ὀκτωβρίου 1971.
Ἐνῶ λοιπόν δέ δέν ἐλάβομεν ὑπ' ὄψιν τό γεγονός ὅτι ἐν Ἑλλάδι οὐδεμία χειροθεσία ἔλαβεν χώραν, ἐλάβομεν ὅμως ὑπ' ὄψιν τήν ἀνωτέρω πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί τούς πανταχόθεν καπνούς περί χειροθεσίας γενικῶς! Δυστυχῶς δέν ἠδυνήθην νέος καί ἄπειρος νά ἀντιμετωπίσω τήν ἀντιφατικήν καί ὅλως ἐλεεινήν ἀπόφασιν, ἡ ὁποία ἀμέσως ἡμφισβητήθη καί ΟΥΔΕΠΟΔΕ ΕΦΗΡΜΟΣΘΗ. Δηλαδή δέν εἶχομεν τάς προϋποθέσεις νά καταγγείλωμεν ὅλα τά περί χειροθεσίας ἀναφερόμενα ὡς ἄκρως ἀντιφατικά καί ἀνόητα καί νά ἀποδείξωμεν ὅτι δέν ἐπρόκειτο περί Συνοδικῆς ἀποφάσεως ἀλλά περί σκευωρίας παρασυνοδικῶν, τήν ὁποίαν δέν ἦτο εἰς θέσιν νά κατελέγξη ἡ ἰδία ἡ Ρωσική Σύνοδος καί κοινῶς «ἐσύρθη ἀπό τήν μύτη».
Αὐτοχαρακτηρίζομαι ἐκ τοῦ γραπτοῦ ἐκείνου ὡς πρόχειρος, ἐπιφανειακός καί ὅτι ἔγραφον ὑπό τήν ἐπιρροήν τῆς περιρρεούσης προπαγάνδας. Λυποῦμαι ζητῶ συγγνώμην ἀπό τόν Θεόν ἀλλά καί ἀπό σᾶς καί πρό πάντων ἀπό ὅσους ἐσκανδάλισα. Ὡστόσον τό θετικόν ἐκ μέρους σας εἶναι ὅτι προεκαλέσατε τήν προϋπόθεσιν ὅπως ἀναιρέσω τό ἐν λόγω κείμενόν μου σημειῶν τά κάτωθι, τά ὁποῖα δέν ἔλαβον ὑπ' ὄψιν:
α) Τήν ἰδίαν περίοδον, καθ' ἥν ἔγραφον τό ἐν λόγω κείμενον, εἶχεν γίνει σαφές ὅτι ἡ Συνοδική Πρᾶξις δέν γίνεται δεκτή καί δέν ἐκτελεῖται ὅπως καί δέν ἐξετελέσθη ποτέ.
β) Ἐστάλη Β΄ ἐξαρχία, παρά τῆς ὁποίας ἐζητήθησαν ἐξηγήσεις ἐπί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τί ἐγένετο ἐν Ἀμερικῆ ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας, δηλαδή τοῦ Καλλίστου καί τοῦ Ἐπιφανίου. Γνωρίζει πᾶς τις τί ἀπήντησεν πολλάκις ἐπ' ἀμφότερων τῶν θεμάτων ἡ Ρωσική Σύνοδος, δηλαδή: 1) Δέν δίδει τήν ὀρθόδοξον ὁμολογίαν καί 2) Ἀρνεῖται ὅτι ἐχειροθέτησεν ὡς σχισματικούς τούς δύο Ἐπισκόπους.
γ) Εἰς τήν ὀργιάζουσαν προπαγάνδαν, περί δῆθεν χειροθεσίας, συνεχῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀπαντᾶ ρητῶς καί ἐκφράζει τήν ἀλήθειαν ὅτι κατ' ἄκραν οἰκονομίαν καί ὑπό σαφεῖς προϋποθέσεις καί καλήν δεοντολογίαν, ἀπεδέχθη μόνον τήν συγχωρητικήν εὐχήν διά νά ἀποφευχθῆ τό σχίσμα μεταξύ τῶν Ἐπισκόπων μας, καί ἀφ' ἑτέρου διά τήν ἑνότητα καί τῶν Φλωρινικῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν.
δ) Ἐκεῖνο ὅμως τό ὁποῖον ἀργότερον, ἰδιαιτέρως δι' ἐμέ, ἀπετέλεσεν τήν ΚΑΛΗΝ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περί τοῦ τί ἐγένετο ἐν Ἑλλάδι, ὑπῆρξεν ἡ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ τοῦ Καλλίστου, ὅτε οὗτος, τό 1976, ἐδήλωσεν ὅτι τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν δέν ἐδέχθη συγχωρητικήν εὐχήν, ἀλλά χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς!
ε) Παρά ταῦτα, ἐπειδή τό περί χειροθεσίας θέμα τῶν δύο Ἐπισκόπων μας εἰς τήν Ἀμερικήν ἀποκαλυπτόμενον ἐλάμβανεν διαστάσεις, τό 1978 ἀπολύτως ὀρθῶς ὑπεβάλαμεν ἀπό κοινοῦ καταγγελίαν κατά τῆς ἐξαρχίας. Ἡ καταγγελία αὐτή μέ πολλήν διάκρισιν καί λεπτότητα ἐξεδικάσθη μόλις τό 1981 καί τό θέμα ἔληξεν μέ τήν δήλωσιν τοῦ τότε Κιτίου Ἐπιφανίου ὅτι τήν 18ην Σεπτεμβρίου δεχόμενος τήν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν, τοῦ εἶχεν διαβεβαιωθεῖ ὑπό τοῦ ἰδίου ὅτι δέχεται τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν — Ὁμολογίαν καί ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΕΘΙΓΕΤΟ Η ΠΡΑΞΙΣ — ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ! Ὡστόσον, ἐάν ὁ Κιτίου ἦτο ἕνας μέγας ὑποκριτής καί ἀπό τό 1977 ἐν κρυπτῶ ἤ καί φανερῶς ἠμφισβήτει τήν Ἐκκλησιολογίαν ἤ ἐκήρυσσεν τήν ἕνωσιν ἐκ τῶν κάτω καί ἐδέχετο ὅτι ἐχειροθετήθη ὡς σχισματικός, ἀπήτη δέ τήν ὅπως — ὅπως ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν καί πάντως εἰς βάρος τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, αὐτά εἶσθε εἰς θέσιν νά τά γνωρίζετε, κ. Χρυσόστομε, ἤ ἄν ὑποκριθῆτε ἄγνοιαν, τότε νά σᾶς πληροφορήση ὁ συνάδελφός σας κ. Μακάριος Καββακίδης!..
Ὅσον ἀφορᾶ τά περί «ἀποκηρύξεως τῆς πράξεως τῆς χειροθεσίας» καί τήν ὑπόδειξίν μας «περί ἐπαναφορᾶς τῶν χειροτονιῶν» κ.λπ. ἀπαράδεκτα, διότι, ὡς νέος φοιτητής ἠγνόουν ὅτι οὔτε διόρθωσιν ἐπιδέχεται τυχόν γενομένη χειροθεσία οὔτε ἐπαναφέρεται ἡ τυχόν ἀπωλεσθεῖσα χειροτονία μετά ἀπό μίαν τοιαύτην χειροθεσίαν.
Πιστεύομεν εἶναι καταφανέστατον ὅτι ἐπί τῶν ἀνωτέρω ἐπεδείξαμεν ἀπόλυτον συνέπειαν καί ὁ ἀγών μας ὑπῆρξεν συνεπής πάντοτε μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ. Ἐάν παρά ταῦτα δέν ἱκανοποιεῖσθε, διότι δέν πρέπει κατά τά σχέδιά σας νά ἱκανοποιηθῆτε, τότε νά ἐπανέλθετε καί ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ. Ἁπλῶς, κ. Χρυσόστομε καί κ. Λάμπρο, σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι ἀνεβήκατε εἰς ἕνα ἑλικόπτερον, ὑψώνεσθε συνεχῶς, ἐνῶ δέν γνωρίζετε οὔτε νά «προσγειωθεῖτε» οὔτε «ἀλεξίπτωτα» ἔχετε!..
Πέραν ἀπό αὐτό τό θέμα, δυστυχῶς, δέν παρελείψατε νά εἴπητε, κ. Λάμπρο καί κ. Χρυσόστομε, ὅτι σεῖς, ἔχετε τό 54/76 βλάσφημον Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα ἐξ ἀρχῆς, ἐνῶ χαρακτηρίζετε ἡμᾶς ὡς «ἀναξιοπίστους ἤ καί ψευδομένους ὅτι τά ἀγνοούσαμε καίτοι νυχθημερόν εἴμεθα ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς Συνόδου».
Ποτέ, κύριοι, δέν εἴδομεν τό ἐν λόγω βούλευμα, οὔτε τό ἐζητήσαμεν οὔτε μᾶς ἐδόθη, διότι μᾶς ἤρκει ἡ διαβεβαίωσις τοῦ τότε Ἐπισκόπου μας περί τῆς καλῆς Ὁμολογίας του. Δέν εἴχομεν λόγον νά τό ζητήσωμεν ὅπως δέν ἐζητήσαμεν καί δέν ἔχομεν σχεδόν τάς περισσοτέρας ἐκ τῶν πλειόνων δικαστικῶν ὑποθέσεων.
Σεῖς ὅμως πόθεν καί διατί τό ἐπρομηθεύθητε καί διατί δέν τό ἐφέρετε εἰς φῶς; Μήπως ὁ κ. Ἀλεξόπουλος μπορεῖ νά σᾶς βοηθήση νά ἀπαντήσετε;…
Ἡμεῖς, ἀγαπητοί Κύριοι, ἐλάβομεν γνῶσιν αὐτῆς τῆς συνθέτου σκευωρίας μόλις τό 1995, ὅταν ἐδημοσιεύθησαν τά σχετικά βουλεύματα καί ἔκτοτε δέν ἐφησυχάσαμεν ἀλλά τό ἐγείραμεν ὡς πρῶτον θέμα, μέ ἀποτέλεσμα, τό 2002 νά γίνεται πλέον λόγος περί «λάθους», τό 2003 νά ἐμφανίζεται ἡ ἀπό τό 1974 «ἐξομολογητική ἐπιστολή» καί εἰς τήν ἀντίδρασίν μας νά ἀκολουθεῖ ἡ δευτέρα, ἡ πολύ χειροτέρα τῆς πρώτης κ.λπ. γιά νά φθάσετε ἀπό κοινοῦ εἰς τήν 3280/28. 11.2007 «ἐγκύκλιον»!..
Τέλος ἐστέ βέβαιοι ὅτι τήν ΑΛΗΘΕΙΑΝ δέν τήν «δολοφονοῦμεν» ἀλλά καί ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κατέχει τήν θέσιν της ἐντός ἡμῶν τῶν μικρῶν καί ἁμαρτωλῶν καί προτείνομεν ὅπως, ἄν καί Σεῖς προτίθεσθε νά σεβασθῆτε τήν ἀλήθειαν καί νά ἀγαπήσετε χριστιανικά, τότε ΔΕΥΤΕ νά ἀποδείξωμεν τοῦτο ἀμφότεροι ἐν τῆ πράξει ἔχοντες ὑπ' ὄψιν ὅτι Η ΑΛΗΘΕΙΑ καί ἡ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ καί ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ.
Παραλείπομεν ὅλα τά ὑπόλοιπα τά ὁποῖα, περιελάβετε εἰς τήν δημοσιευθεῖσαν «Ἀνοικτήν Ἐπιστολήν» σας, καί εὐχόμεθα νά μήν χρειασθῆ νά ἐπανέλθωμεν εἰς ὅσα ἀναφέρετε καί εἰς τήν τελευταίαν σελίδα ὑπ' ἄρθρ. 63!.. ἐνῶ σᾶς εὐχόμεθα νά «δυνηθῆτε νά ἀσεβήσετε» κατά τῶν Δυτικῶν, αἱρετικῶν ἐπιδράσεων, δεχόμενοι τά τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά καί τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διά νά σᾶς «ἐγκεντρίση ὁ Θεός εἰς καλλιέλαιον», ἀμφότερους. Ἀμήν γένοιτο.
(*) Ὁ «Θεσσαλονίκης» κ. Χρυσόστομος Μητρόπουλος, εἰς τό αἴτημα τοῦ τότε Ἱερομονάχου Μακαρίου Καββακίδη, δι' οὗ ἠτήσατο ὅπως τῶ ἀποσταλῶσιν ὅλαι αἱ πηγαί τῆς εἰσηγήσεώς μας ἐπί τοῦ Γ΄ Θέματος τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἤτοι, «Τό Σχίσμα τοῦ 1937», ἀπέκλεισεν κάθετα οἱανδήποτε ἐπί αὐτοῦ διευκόλυνσιν!.. Νά ἦσαν 'ᾶραγε συνενοημένοι, ὥστε νά διακοπῆ ὁ Θεολογικός Διάλογος, μέχρι δέ καί σήμερον, ὁ κ. Μ. Καββακίδης (πλέον ἡγέτης μιᾶς ἀκόμη Φλωρινικῆς παρατάξεως!), νά τολμᾶ νά αἰτιᾶται τήν μή ἀποστολήν τῶν πηγῶν, ὡς αἰτίαν διακοπῆς τοῦ Διαλόγου; Σημειωθήτω ὅμως ὅτι ὁ κ. Μακάριος Καββακίδης ἔχει ὅλας τάς πηγάς, τάς ὁποίας μνημονεύει ἡ εἰσήγησίς μας!..
(1) Δυστυχῶς ὁ παπικός δάκτυλος δέν ἀνέγνωσεν καλῶς τάς Πράξεις τῆς Ἁγίας Συνόδου ἤ ἀναγνώσας οὐδέν κατενόησεν, διότι πανταχοῦ ρητῶς θεσμοθετεῖται ὡς εἰκών τοῦ Θεοῦ ἡ εἰκών τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, ἐνῶ ἀποκλείεται ἡ ὁποιαδήποτε εἰκονική Παράστασις τοῦ Θεοῦ Πατρός. Ἐν προκειμένω τοῦτο ἀπαντᾶται πληθωρικῶς εἰς τά Πρακτικά τῆς Ζ΄ Ἁγίας Συνόδου καί συγκεκριμένως: Ἐν σελίσιν 713/211, 266/766, 795/297 καί 296, 801/301, 314/814, καί 815/315, 380/880, 881/381, 993/383 καί 917/417, 907/407 κ.ἄ. Πανταχοῦ εἰς τά Ἱερά Κείμενα τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς κυρύσσεται ἡ εἰκόνισις τοῦ Χριστοῦ ἐνῶ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ οἱαδήποτε εἰκόνισις τοῦ Θεοῦ Πατρός ἤ τοῦ ΠΡΩΤΟΥ καί ΜΕΓΙΣΤΟΥ ἤ τοῦ μυστηρίου τῆς ΕΝΑΔΟΣ καί ΤΡΙΑΔΟΣ τοῦ ΘΕΟΥ! Καί ὅμως ὁ Παπικός δάκτυλος δέν εὗρεν τίποτε!..
(2) Οὔτε ἡ Θεία φύσις οὔτε τό Τρισυπόστατον καί Ἕν τῆς Θεότητος εἰκονίζεται.
(3) Ἡ Γραφή καί τό Εὐαγγέλιον φανερώνουν τήν Ὑπόστασιν τοῦ Ἐνανθρωπήσατος Χριστοῦ καί οὐχί τάς Ὑποστάσεις τοῦ Πατρός τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
(4) Τό Εὐαγγέλιον λέγει ὅτι αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες εἶδον τόν Ἄγγελον καθήμενον ἐπί τοῦ λίθου τόν ὁποῖον ἀπεκύλισεν διά νά δείξη τόν κενόν τάφον καί ὅτι «οὐκ ἐστι ὦδε ἀλλά ἐγήγερται…»! Οἱ φανταστικοί τρόποι ἀναστάσεως, τούς ὁποίους ἡ Δύσις ὀρθολογιστικῶς συνέλαβεν δέν χωροῦν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία βλέπει τήν Ἀνάστασιν ἐν τῶ συνόλω της, ἤτοι, νίκην κατά τοῦ θανάτου, νέκρωσιν τοῦ Ἅδου καί συντριβήν τοῦ κράτους τοῦ θανάτου καί πρό πάντων ὡς Ἀνάστασιν ἤ συνάστασιν ἡμῶν καί τοῦ κόσμου ὅλου, ὅστις ἐστέναζεν ὑπό τό κράτος τοῦ Διαβόλου. Ὁ ὀρθολογιστικός χωρισμός τῆς καθόδου τοῦ Θεοῦ μετά ψυχῆς εἰς τόν Ἅδην καί τοῦ σωτηριώδους ἐκεῖσε ἔργου, δέν καταργεῖ τήν Ὑποστατικήν ἕνωσιν, πολλῶ δέ μᾶλλον δέν χωρίζεται καί δέν ἀντιδιαστέλλεται ἐκ τοῦ ἑνιαίου ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚ ΤΑΦΟΥ ΕΓΕΡΣΕΩΣ!
(5) Ὁ παπικός δάκτυλος, ὅστις ἔγραψεν ταῦτα, ἀγνοεῖ ὅτι ὁ θρίαμβος τῆς Νίκης ἐν τῶ Ἅδη εἶναι ἡ Ἀνάστασις, ἡ ὁποία σφραγίζεται μέ τήν ἐκ τάφου καί Σωματικήν Ἀνάστασιν καί ἐπιβεβαιοῦται διά τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ΑΝΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΝΙΚΗΤΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΝΕΚΡΩΤΟΥ ΤΟΥ ΑΔΟΥ τό πρῶτον εἰς τάς Ἁγίας Μυροφόρους Γυναῖκας.
(6) Καθ' ἡμᾶς ΟΧΙ, δέν χωρίζουν, διότι εἶναι ἕν τό γεγονός τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου καί τῆς Ἀναστάσεως. Δυστυχῶς ἡ Δύσις — Παπισμός, δέν ἐβίωσεν τήν Ἀνάστασιν ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλ' ὡς ἕν ἀκρωτηριασμένον γεγονός μέ φυσικάς διαστάσεις καί ὄχι ὡς ἑνιαῖον Μέγα μυστήριον.
(7) Ναί, ἀλλά τό Σῶμα τοῦ Κυρίου ΔΕΝ ΗΤΟ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΝ ἀπό τήν Ὑπόστασιν τοῦ Λόγου ὅπως καί ψυχή τοῦ Κυρίου.
(8) Ὄχι, δέν εἶναι μόνον αὐτό ἡ Ἀνάστασις. Ἡ ἄποψις αὐτή λογικοποιεῖ καί σμικρύνει τό Μέγα Μυστήριον τῆς Ἀναστάσεως. Ἄς θυμηθῶμεν τό: «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτω θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!.. Ἔτσι ἐβίωσεν καί βιώνει ἡ Ὀρθοδοξία = ἡ Ἐκκλησία, τήν ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ!
(9) Καί τό Πρωτότυπον τῆς Παπικῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος ποῖον εἶναι;