Φέτος, μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πραγματοποιήθηκαν γιά ἀκόμη μία χρονιά οἱ κατασκηνώσεις Τιμίου Προδρόμου, οἱ ὁποῖες ἔλαβαν χώραν στό πευκόφυτο βουνό τοῦ Ἁγίου Μάμαντος, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου μας Κιτίου κ. Παρθενίου. Ἐπίσης εἴχαμε τήν ἰδιαίτερη χαρά νά μᾶς τιμήσει μέ τήν παρουσία του καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος.
Κατά τή διάρκεια τῆς κατασκηνωτικῆς ἑβδομάδας ἀποκομήσαμε ἄριστες ἐντυπώσεις, καθώς τό ἰδιαίτερο αὐτῶν τῶν κατασκηνώσεων εἶναι τό ψυχικό καί πνευματικό ὄφελος, καθώς ἐπίσης ἡ γνωριμία καί ἡ σύσφιξη τῶν σχέσεων πού ἀποκτοῦμε μέ παιδιά ἄλλων ὀρθοδόξων Ἐνοριῶν. Μέσα σ' αὐτό τό παραδεισένιο περιβάλλον εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουμε Θείας ἐπικοινωνίας μέ τόν καθημερινό Ἐκκλησιασμό μας, συμμετέχοντας καί ψάλλοντας κατά τή διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν. Αὐτό μᾶς πλημμύρισε μέ πολλά πνευματικά βιώματα καί τολμῶ νά πῶ γιά μιά μυστική κοινωνία μέ τόν Θεόν καί μεταξύ μας. Ἔπειτα, λίγο πρίν ἀπό τό πεντανόστιμο μεσημεριανό φαγητό, γινόταν μάθημα/κατήχηση μέ τό ἐνδιαφέρον θέμα τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, δίνοντάς μας ἔτσι μιά πλήρη ἑρμηνεία τῆς μεγίστης σημασίας πού ἔχει τό πρῶτο καί Μέγα μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν σπουδαιότητά του ὅταν αὐτό τελεῖται ὀρθά.
Τονίστηκε ἰδιαίτερα ἡ σημασία πού ἔχει ὁ Ὀρθόδοξος τρόπος τοῦ πρώτου Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, καθώς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μετά τήν Ἀνάστασή Του ἀπέστειλε τούς Μαθητές Του σ' ὅλο τόν κόσμο μέ τήν ἐντολή, μαζί μέ τήν διδασκαλία, νά «βαπτίζουν» τούς ἀνθρώπους «εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», διότι μόνον «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται».
Ἔγινε ἐπίσης ἀναφορά στό γεγονός ὅτι ὅλοι οἱ σχισματικοί βρίσκονται ἐκτός ἀληθείας, ἀλλά καί ὅσον ἀφορᾶ στόν τρόπον, μέ τόν ὁποῖον πάρα πολλοί τελοῦν τό λεγόμενο βάπτισμά τους, κάμνουν ραντισμόν ἤ περίχυσιν μέ τό νερό, ὅπως οἱ Παπικοί. Ὅμως ἡ λέξη «βαπτίζω», δέν σημαίνει ραντίζω ἤ περιχύνω, ἀλλά βυθίζω, βουτῶ ὁλόκληρον τόν ἄνθρωπον εἰς τό ἁγιασμένο νερό. Ἐξ ἄλλου καί τά ἀρχαῖα «Βαπτιστήρια», πού ἔχει ἀνακαλύψει ἡ Ἀρχαιολογία, φανερώνουν ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί ἐβαπτίζοντο, ἀληθινά κατά τόν Ὀρθόδοξον Τρόπον καί Ἔννοιαν. Αὐτό τό θέμα μέ προβλημάτισε ἰδιαίτερα καθώς ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους ἀλλά ἀγνοοῦν ὅτι τό «βάπτισμα» πού ἔλαβαν, σύφμωνα πάντοτε μέ τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατά συνέπεια τούς Ἱερούς Κανόνες πού συνέταξαν μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἄκυρο ἄν δέν ἐπιτελέστηκαν οἱ τρεῖς τέλειες καταδύσεις καί ἀναδύσεις. Θεωροῦμε πολύ εὐτυχεῖς τούς ἑαυτούς μας δι' ὅσα ἐγνωρίσαμε περί τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου πού εἶναι ἡ εἴσοδος καί ἕνωσις εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἐπίσης κατανοήσαμε ὅτι ὁ ἀνάδοχος εἶναι ὑπόλογος ἔναντι τοῦ Θεοῦ, διότι κατά τή διάρκεια τοῦ Μυστηρίου δίδει φοβερές ὑποσχέσεις γιά τή μετέπειτα ζωή τοῦ νεοφώτιστου καί ἔχει ὑποχρέωση νά νουθετεῖ τό νεοφώτιστο ὡς πρός τόν τρόπο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς του, ἐνῶ ἐμεῖς συνειδητοποιήσαμε ὅτι αὐτές τίς ὑποσχέσεις, τίς ἀθετοῦμε σέ μέγιστο βαθμό καθημερινά μέ τίς πράξεις μας, γινόμενοι ἐπίορκοι ἐνώπιον τοῦ δικαίου Κριτοῦ.
Ἐπί πλέον, μέ τήν παρουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν κ.κ. Παρθενίου καί Κηρύκου, δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά γνωριστοῦμε προσωπικά καί νά συνδεθοῦμε πνευματικά, θαυμάζοντες τήν παρρησία καί τόν δύσκολο ἀγώνα πού διενεργοῦν γιά ἐπικράτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας σέ αὐτές τίς δύσκολες ἡμέρες τῆς ἀδιαφορίας καί ἀποστασίας καί πρό πάντων ἐκ τοῦ Δόγματος τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον κηρύσσεται καί ὁμολογεῖται διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Πιστεύω, εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».
Ἐν κατακλεῖδι, τό ὄφελος πού ἀποκομίσαμε ἀπό τίς κατασκηνώσεις Τιμίου Προδρόμου 2009, ἀποτελεῖ γιά μᾶς ἐφόδιο ζωῆς γιά τήν πνευματική μας πορεία καί ὀφείλουμε ἕνα πολύ μεγάλο εὐχαριστῶ στόν ἐπίσης ἀκούραστο καί ἀγωνιστή πατέρα Μιχαήλ Ἰωάννου πού φιλοξένησε τίς κατασκηνώσεις γιά νά συντελεῖται τό Θεάρεστο αὐτό ἔργο, στήν κατηχήτριά μας κ. Σκεύη Σωφρονίου καθώς ἐπίσης καί στίς κυρίες πού διέθεσαν τόν πολύτιμό τους χρόνο γιά τήν ἄψογη διοργάνωση. Εὐχή ὅλων μας εἶναι νά συνεχιστοῦν καί στό μέλλον οἱ ψυχοφελέστατες κατασκηνώσεις μέ στόχο τήν πνευματική οἰκοδομή καί ἐπαγρύπνησή μας.
Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος χαίρει ἰδιαιτέρως διά τάς αὐστηρῶς Ἐκκλησιαστικάς Κατασκηνώσεις τάς ὁποίας μέ πολλήν ἐπιτυχίαν κατορθώνει ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καί εὔχεται νά εὐλογοῦνται καί ἁγιάζωνται αἱ προσπάθειαι Αὐτῆς καί νά ἐνισχύη τούς πρωτεργάτας, ὥστε νά συνεχίσουν αὐτό τό ἔργο, τό ὁποῖον καί βάσει τῶν ὅσων μᾶς περιέγραψεν ἡ καλή μαθήτρια καί κατασκηνώτρια Μαρία Στ. Περικλέους, εἶναι ἰδιαίτερα ψυχοφελεῖς ἀφοῦ σκοπός καί ἔργον τῆς Κατασκηνωτικῆς ζωῆς εἶναι νά μορφωθῆ Χριστός εἰς τάς καρδίας τῶν νέων αὐτῶν κοριτσιῶν καί ἀγοριῶν. Ἡ «Ὀρθόδοξος Πνοή» εὐχαριστεῖ καί συγχαίρει.