Ἐτιμήθη ἰδιαιτέρως καί ἐφέτος ἡ λαμπρά μνήμη τῶν Ἁγίων Κηρύκου καί Ἰουλίτης εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, καθ' ἥν ἄγει τά ὀνομαστήριά του καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης μας κ. ΚΗΡΥΚΟΣ. Τάς ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις ἐτίμησεν μέ τήν παρουσίαν του καί ὁ Σε/βτος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Παρθένιος, ὁ ὁποῖος καί ὡμίλησεν κατά τό θεῖον Συλλείτουργον εἰπών τά ἑξῆς:
«Τῶν ἐν ὅλω τῶ κόσμω Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καί βύσσον τά αἴματα ἡ Ἐκκλησία Σου ἐστιν ἐστολισμένη».
Πανιερώτατε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ Μητροπολίτα κ. Κήρυκε, Πανοσιολογιώτατοι καί Αἰδεσιμώτατοι Πατέρες, Ἀγαπητοί χριστιανοί,
Γνωρίζω ὅτι ὅσες φορές ἐπισκέπτεται κάποιος λειτουργός μιά τοπική Ἐκκλησία, οἱ πιστοί ἀναμένουν ἀνυπόμονα, τίς διδασκαλίες καί τίς συμβουλές του, πού εἶναι ἀναγκαῖες γιά τήν ἀναγέννηση τῶν δυνάμεών τους, ὥστε νά μπορέσουν νά συνεχίσουν τήν ὁδόν τῆς ζωῆς, στήν πολυτάραχη θάλασσα τοῦ κοσμοῦ τούτου. Δέν ἐπιθυμῶ νά σᾶς κουράσω μέ τά φτωχικά μου λόγια. Ἡ πνευματική τροφή τῆς ὁποίας χρήζουν οἱ γνήσιοι χριστιανοί, ἐμπεριέχεται στίς ἀνεκτίμητες Γραφές τῶν θείων Εὐαγγελιστῶν, Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Θεοφόρων Πατέωρν, οἱ ὁποῖοι, ἐκοπίασαν καί ἔπαθαν ὥστε νά κληροδοτήσουν σέ ἐμᾶς, τούς ἀνθρώπους τοῦ σήμερα, τήν γνήσια καί σωτήρια πίστη. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ χαλεποί καιροί, ὡδήγησαν τήν ἀνθρωπότητα σέ μιά τέτοια κατάσταση, ὥστε, ἡ ἀνάγνωση τῶν γραφῶν, νά εἶναι ἕνα σπάνιο φαινόμενο. Λόγω τῆς ἀδιαφορίας γιά τήν γνώση τῶν θείων ἀληθειῶν, ὁ ἄνθρωπος πέφτει σέ διάφορες παγίδες, οἱ ὁποῖες τόν ὁδηγοῦν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτός, ἀπό τήν γνώση τῆς ἀλήθειας.
Ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπωμιστήκαμε τήν εὐθύνη διά τήν ἐν Χριστῶ ζωή σας, δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά σᾶς κηρύξουμε ὁποιαδήποτε διδασκαλία, ξένη πρός αὐτή πού σφράγισαν τόσοι πνευματοφόροι ἄνδρες, κατά τό πέρασμα τῶν αἰώνων. Αὐτά ὅμως τά ὀλίγα λεπτά τήν ἑβδομάδα, κατά τά ὁποῖα κηρύττουμε ἀπ' Ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἀρκετά, γιά νά βοηθήσουν τόν σημερινό χριστιανό, νά καταλάβη ποιός εἶναι ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ζῆ σ' αὐτό τόν κόσμο. Στήν Ἐκκλησία, μᾶς δίνεται τό ἔναυσμα, ἐνῶ στό σπίτι, μέ τήν προαιρετική μελέτη, ἐμπλουτίζουμε τίς γνώσεις μας.
Ἐξ αἰτίας τῆς ἄγνοιας, πολλές ψυχές, πέφτουν θύματα διαφόρων θρησκευτικῶν συναθροίσεων, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται ὡς δῆθεν ἐκκλησίες, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, εἶναι συναγωγές, τῶν ὁποίων οἱ ποιμένες, δέν ἀγωνίζονται γιά νά ἔχουν ζωή τά πρόβατα, ἀλλά, ἀγωνίζονται «ἴνα κλέψουσι, καί θύσουσι, καί ἀπωλέσουσι αὐτά». Βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· στήν οὐσία, καίτοι φαίνονται ὅτι βαδίζουν παράλληλα μέ Αὐτήν. Ἡ ἀπόσταση πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς δύο δρόμους, εἶναι μεγάλη καί τό τέλος των διαφορετικόν. Τοῦτο διά τούς μέν εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, διά δέ τούς ἄλλους ἡ ἀπώλεια αὐτῆς τῆς Βασιλείας. Μιά ἄλλη πηγή μετά ἀπό τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ εἶναι τά φωτεινά παραδείγματα — Πρότυπα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοί ὡς ἄλλες ἀνεξάντλητες πηγές προσφέρουν ἐκ τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς κάμνονας τούς πιστούς ἱκανούς καί δυνατούς ὥστε νά κρατοῦν καί νά ὁμολογοῦν τήν ἀληθινή πίστη, εἶναι τά παραδείγματα τῶν ἁγίων. Γι' αὐτό, στήν ἡμέρα μνήμης τους, οἱ χριστιανοί, μαζευόμεθα διά νά τιμήσουμε τούς ἀγῶνες, τούς κόπους καί τά βασανιστήρια πού ὑπέμειναν γιά τήν ἀγάπη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καί νά ζητήσουμε τίς εὐλογίες των ἀλλά καί τίς πρεσβεῖες των πρός τόν Κύριον.


Στιγμιότυπον ἀπό τήν εὐλογίαν τῶν Ἄρτων. Διακρίνονται ἐξ ἀριστερῶν ὁ Σεβ/τος Κιτίου κ. Παρθένιος, ὁ Παν/τος π. ᾽Αμφιλόχιος, ὁ ἑορτάζων Μητροπολίτης κ. Κήρυκος, οἱ Αἰδ/τοι Ἱερεῖς π. ᾽Ανδρέας, π. Πέτρος καί οἱ Πανοσ/τοι ῾Ιερομ/χοι π. Παντελεήμων καί π. ῾Ιερεμίας.

Αὐτό κάναμε καί ἐμεῖς σήμερα, δεκαπέντε Ἰουλίου, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κηρύκου καί Ἰουλίτης, μιᾶς μητέρας μέ τό τρίχρονο παιδί της. Μαζευτήκαμε γιά νά πανηγυρίσουμε «ἐν ὠδαῖς πνευματικαῖς» τήν μνήμη αὐτῶν πού ὡμολόγησαν τόν Χριστό, μέ τόλμη καί παρρησία, ἐξαγοράζοντας τήν αἰωνία μακαριότητα, μέ τό ἴδιο τους τό αἷμα.
Ἀφοῦ συνελήφθη ἡ ἁγία Ἰουλίτη μέ τόν υἱό της ἀπό τούς ἀθέους, δέν ντράπηκε, οὔτε φοβήθηκε, νά ὁμολογήσει μέ σθένος ὅτι, τίποτα δέν μπορεῖ νά τήν χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούγοντας τήν ὁμολογία της ὁ τύραννος, στράφηκε πρός τόν μικρό Κήρυκο, τόν ὁποῖο προσπάθησε νά φέρη μέ τό μέρος του. Τό παιδί ὅμως δέν δεχόταν καί μάλιστα, ἀφοῦ ἐπικαλέστηγκε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἔδωσε δυνατό λάκτισμα στήν κοιλιά τοῦ ἡγεμόνα. Αὐτός ἐξοργίστηκε τόσο, πού τό πέταξε ἀπό τά σκαλιά, σπάζοντας τό κρανίο του. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ὁ μικρός Κήρυκος. Ἡ δέ μητέρα του, μετά ἀπό λίγο, ἀφοῦ ὑπεβλήθη σέ πολλά καί φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε τό πνεῦμα της στά χέρια Ἐκείνου πού ὡμολόγησε.
Τήν μνήμη αὐτῶν τῶν ἁγίων τιμοῦμε σήμερα ἀδελφοί· τῆς ἁγίας Ἰουλίτης, ἡ ὁποία ἔγινε τό παράδειγμα ὅλων τῶν μητέρων καί τοῦ ἁγίου Κηρύκου, ὁ ὁποῖος ἔγινε ὁ διδάσκαλος ὅλων τῶν παιδιῶν. Πόσες μητέρες σήμερα παραδίδουν κατάλληλη καί ὑγιῆ διδασκαλία καί προπάντων παραδείγματα καί βιώματα στά παιδιά τους. Πόσα παιδιά σήμερα, ὄχι τριῶν χρόνων, ἀλλά πολύ πιό μεγάλα καί πιό εὐφυῆ, εἶναι ἕτοιμα νά δώσουν τήν ζωή τους γιά τήν πίστι; Πρέπει νά ξέρουν ὅλοι οἱ γονεῖς, ὅτι ἔχουν τήν ὑποχρέωση νά καλλιεργήσουν σά παιδιά τους τίς χριστιανικές ἀξίες, ἐπειδή, στήν φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως, θά πρέπει νά δώσουν λόγο, τότε κανένας δέν θά μπορῆ νά δικαιολογηθῆ. Εἶναι φυσικό ὅτι, ἄν ἕνα μικρό, δέν μεγαλώση στό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά στό πνεῦμα τοῦ κόσμου, θά εἶναι δύσκολο ἀργότερα νά ὁδηγηθῆ στόν δρόμο τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό, παρακαλοῦμε τούς γονεῖς, νά προσπαθήσουν νά κληροδοτήσουν τόσο στά παιδιά τους, ὅσο καί στίς μελλοντικές γενεές, ὄχι τά γήινα, ἀλλά τά πνευματικά καί ἐπίσης περισσότερο ζῆλο γιά τήν πίστη καί τήν ἀληθινή ὁμολογία. Αὐτό ὅμως, δέν μπορεῖ νά γίνει παρά μόνο δίνοντας πρῶτα τό παράδειγμα διά μέσου τῶν πράξεων, καί ἔπειτα μέ τά λόγια. Οἱ γονεῖς, οἱ παπποῦδες καί οἱ πρόγονοί μας ἀγωνίστηκαν, ὥστε νά εἶναι καλά παραδείγματα γιά τούς ἀπογόνους τους.
Ἔχοντας κατά νοῦν τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού λέγει ὅτι ὅποιος ξέρει πολλά θά δαρθῆ περισσότερο, αὐτή τήν στιγμή, οἱ σκέψεις μας στρέφονται στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί περισσότερο, στήν Ἀθήνα. Ἕναν λαό, τόν ὁποῖο βάπτισε ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος. Ἀφοῦ γνώρισαν τόν Χριστό, οἱ Ἕλληνες, σιγά — σιγά, κατώρθωσαν μέ τήν ἀξία τους, νά ἀποκτήσουν ξακουστή φήμη στήν ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας· οὕτως ὥστε σήμερα, οἱ ὑπόλοιποι γειτονικοί λαοί, νά πιστεύουν ὅτι οἱ χριστιανοί Ἕλληνες, πρέπει νά εἶναι ἅγιοι, ἀφοῦ ἦταν οἱ πρωτοπόροι.
Ἕνας ἄλλος πολύ σημαντικός λόγος, γιά τόν ὁποῖο συνταχθήκαμε ἐδῶ, εἶναι ὅτι, σήμερα, δεκαπέντε Ἰουλίου, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κηρύκου καί Ἰουλίτης, ἄγει τά ὀνομαστήρια του, ἕνα ἀπό τά μέλη τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος. Αὐτή τήν εὐλογημένη ἡμέρα, τόσο ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅσο καί ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου, σᾶς προτρέπουμε νά εἶστε συσπειρωμένοι γύρω ἀπό τόν Ποιμένα σας, διότι εἶναι ἕνας μεγάλος ζηλωτής τῆς ἀληθινῆς Πίστης τόσον στόν Ἑλληνικό χῶρο, ὅσον καί ἔξω ἀπ' αὐτόν. Γι' αὐτό, ἐκτιμοῦμε τό κουράγιο καί τούς κόπους τῆς Σεβασμιότητάς του, καί πρό πάντων τό Ἱεραποστολικόν του ἔργον, τοῦ ὁποίου ἀπώτερος σκοπός εἶναι ἡ ἐπιστροφή στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική.
Εὐχαριστώντας τόν Θεό, πού μᾶς βοήθησε νά εἴμαστε σήμερα κοντά στήν Σεβασμιότητά του, ἄς προσευχηθοῦμε νά εὐαρεστήση μέχρι τέλους τόν Κύριον καί νά ἀπολαμβάνη τῶν θείων εὐλογιῶν, ἀλλά καί τῆς ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως τοῦ πιστοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Σεβασμιώτατε, Ἅγιε ἀδελφέ, σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά, καί πᾶσαν εὐλογία παρά τοῦ Δωρεοδότου Θεοῦ, Ἀμήν!