Α.Π.    Ε/97



Τό ἔτος 1989 εἰς τήν σειράν τῶν «ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ» εἴχομεν ἐκδώσει «ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ», ἕν βιβλίον λίαν ἀποκαλυπτικόν, καθό ἐπίκαιρον διά τήν σύγχρονον ἀποκαλυπτικήν ἐποχήν μας. Εἰς τό βιβλίον τοῦτο ἐν εἴδει Πρακτικῶν διηρημένων εἰς 24 κεφάλαια περιγράφονται τά μυστικά σχέδια τῶν Σιωνιστῶν διά τήν παγκόσμιον κυριαρχίαν τοῦ ψευδομεσσία των, ἤτοι τοῦ  Ἀντιχρίστου.
Τό βιβλίον τοῦτο προεκάλεσε πολύ ἐνδιαφέρον καί ἐμελετήθη ὑπό πολλῶν, σήμερον δέ ὅτε εὑρισκόμεθα εἰς τόν προθάλαμον ὅπως φαίνεται μιᾶς παγκόσμιας οἰκονομικῆς καί γενικωτέρας κρίσεως, παρουσιάζει ἀκόμη μεγαλύτερον ἐνδιαφέρον.  Διότι πράγματι μελετώντας το διαπιστώνει τις ὅτι τίποτα δέν γἰνεται σήμερον σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, τό ὁποῖον νά μή ἔχει προβλεφθῆ καί νά μήν ἔχη διοργανωθῆ ἀπό τά σκοτεινά κέντρα τῶν Σιωνιστῶν.
Ἤδη πολλοί μᾶς τό ζητοῦν καί διά τοῦτο ἀποφασίσαμε νά τό ἐπανεκδώσωμεν ἀπό τάς «ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ» τῆς Μητροπόλεώς μας. Τό ἐγχεἰρημα τοῦτο εἰς τάς δυσκόλους ἡμέρας καί τήν οἰκονομικήν δυσπραγίαν πού διερχόμεθα ὅλοι, εἶναι ἕν τόλμημα, ἀλλά νομίζομεν ἀναγκαῖον, διότι ἡ ἔκδοσις τῶν «Πρωτοκόλλων» εἶναι σήμερον τά μάλλα ἀπαραίτητος καί ἀναγκαία ὑπέρ ποτε καί ἄλλοτε.
Ἐλπίζομεν εἰς τήν συμπαράστασιν, ἀρωγήν καί ἐνίσχυσιν ὅσων ἀγαποῦν τόν ἀγῶνα καί τήν Ἱεραποστολήν τῆς ἀκαινοτομήτου γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διό ἐάν κάποιος ἐπιθυμεῖ νά ἐνισχύση διά νά ἀχθῆ εἰς πέρας αὐτή ἡ ἔκδοσις, ἤτοι ἄν θέλη νά γίνη δωρητής καί ἀρωγός, ἀς ἀπευθυνθῆ εἰς τό «Κέντρον Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς καί Φιλανθρωπίας», τό ὁποῖον λειτουργεῖ ἐν Παραρτήματι εἰς ὅλους τούς Ναούς τῆς Μητροπόλεώς μας καί ἀς προσφέρη ὅ,τι προαιρεῖται.




῾Ο Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, εἶναι γνωστός ὡς ὁ πρῶτος ἐκδότης εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν τοῦ περιφήμου καταστάντος βιβλίου: "Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών", τά ὁποῖα ὡς εἶναι γνωστόν, ἐδημιούργησαν παγκόσμιον σάλον. Περί αὐτοῦ ἐγνώριζα ὀλίγα τινά ἀπό τόν πρόλογο τῶν Πρωτοκόλλων, (ἡμετέρα Α΄ἔκδοσις 1989), ἀλλά ἐγνώρισα  καί ἐνδιεφέρθην νά γνωρίσω περισσότερα, ὅταν τά ἔτη 1995 καί 1996, μεταβάς εἰς Ρωσίαν ἐφιλοξενήθην εἰς τήν οἰκογένειαν τῆς μετέπειτα Μαριάμ μοναχῆς (Ὀρλώβας κόρης τοῦ νεομάρτυρος ἱερέως Βασιλείου) κοιμηθείσης ἐν Κυρίῳ ἐν ἔτει 1997. Ἀπό τήν μοναχήν Μαριάμ ἐπληροφορήθην, ὅτι εἰς τήν οἰκογένειάν της ἐφιλοξενήθη τά δύο τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του (1926 καί 1927), διωκόμενος ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος. Μάλιστα μοί ἐδόθη ὑπό τῆς μοναχῆς Μαριάμ, ὡς ἐνθύμιον ἕν ἀντίτυπον πολύ παλαιᾶς ἐκδόσεως τῶν Πρωτοκόλλων εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν, τό μόνον τό ὁποῖον εἶχεν ἀπομείνει εἰς τήν βιβλιοθήκην της.
᾿Ιδιαιτέραν ἐπίσης ἐντύπωσιν μοῦ ἐνεποίησε ἡ πληροφορία, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, δέν ἦταν ἁπλῶς ἐκδότης ἑνός τόσον σημαντικοῦ βιβλίου, ἀλλά ἦτο προπάντων ἕνας ζηλωτής ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός, μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ὁμολογητής εἰς τά τῆς Πίστεως, ὁ ὁποῖος ἐβοήθησε πολλούς μέ ἐπιστολάς καί νουθεσίας του νά παραμείνουν πιστά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί νά μήν ἔχουν κοινωνίαν μετά τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ὑπετάγησαν εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς, ὡς ἦτο ὁ Μητροπολίτης Σέργιος καί οἱ ὁπαδοί του, τούς ὁποίους κατέτασσε μετά τοῦ προδότου ᾿Ιούδα.
῾Η ὁμολογία του ἐν προκειμένῳ ἦτο ὅτι ἀπό τήν "᾿Εκκλησίαν" αὐτήν, ἡ ὁποία ὑπετάγη εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς ἔφυγεν ἡ θεία Χάρις, καί μέ αὐτήν οὐδεμία κοινωνία ἐπιτρέπεται. Αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν διεφύλασσε ἀείποτε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ὅσον ἀφορᾶ τήν θέσιν της διά τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας ἀπό τό 1927 (προδοσία Μητροπολίτου Σεργίου) καί ἀκριβέστερον ἀπό τήν δημιουργίαν ὑπό τῆς ἀθεϊστικῆς ᾿Εξουσίας τῆς λεγομένης «Ζώσης ᾿Εκκλησίας», τά μέλη τῆς ὁποίας ἀφώρισε καί ἀναθεμάτισε ὁ Πατριάρχης Τύχων. Αὐτήν τήν Ὀρθόδοξον ῾Ομολογίαν διαφυλάσσει μέχρι σήμερον καί ἡ Ἐκκλησία τῶν Κατακοβῶν. Εἶναι δέ περιττόν νά τονίσωμεν, ὅτι τό σημερινόν Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας εἶναι συνέχεια αὐτῶν τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔγραψε χαρακτηριστικά ὁ ἀείμνηστος μοναχός π. ᾿Επιφάνιος Τσέρνωφ "ὑπετάγησαν εἰς τόν ἀντίχριστον".
᾿Αφ’ ὅτου λοιπόν ἐπληροφορήθην, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος ἦτο μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν καί μάλιστα ζηλωτής καί μέ καθαράν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν, ἤρχισα νά μελετῶ μέ περισσότερον ἐνδιαφέρον ὅ,τι σχετικόν μέ τήν ζωήν του. ῎Ετσι διεπίστωσα ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος ηὐλαβεῖτο καί ἐσέβετο πολύ τόν ῞Αγιο Σεραφείμ, τόν ὁποῖον μάλιστα εἶχε προστάτην του. Εἶχε καταγράψει μάλιστα καί ἕνα ἐντυπωσιακό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ, τό ὁποῖον συνδέεται μέ τήν διωκομένην Ἐκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν.
Τό περί οὗ ὁ λόγος θαῦμα, ἠκούσαμεν παρά τῶν ἰδίων τῶν Κατακομβιτῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι εὐλαβοῦνται ἰδιαιτέρως τόν Ἅγιον Σεραφείμ καί τόν ἔχουν ὡς τόν κατ’ ἐξοχήν προστάτην των, ἀνεγνώσαμεν δέ καί εἰς τήν ἔκδοσιν τῆς Ι. Μονῆς Παρακλήτου «ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ», Ἔκδοσις 1988, σελίς 315. Ἐν συνεχεία δέ τό κατεχωρίσαμεν πρός ἐνημέρωσιν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τά «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ, Τεῦχος 316/Δεκ. 1998 καί εἰς τήν «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ», τεῦχος 21/2005.
Ὄπως ἀντιλαμβάνεταί τις τά «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών» ὁδηγοῦν τόν ἀναγνώστην εἰς τό νά ἀσχολῆται περισσότερον καί νά ἀγωνιᾶ περί τά ἐσχατολικά (σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ἔλευσις καί ἐπικράτησις τοῦ ἀντιχρίστου, συντέλεια τοῦ κόσμου κλπ.). Διά  τοῦτο θεωρῶ χρήσιμον νά παραθέσω ἕν σημεῖον ἀπό τήν διδασκαλίαν περί τῶν ἐσχάτων τοῦ ἁγίου Νεκταρίου τῆς Ὄπτινα, πνευματικοῦ πατρός καί γέροντος τοῦ Σεργίου Νείλου, τά ὁποῖα ἔχει διασώσει καί ὁ ἴδιος (ὁ Σέργιος Νεῖλος) εἰς τά συγγράμματά του.
Ἀπό τό βιβλίο, λοιπόν, «ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ» (Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου Κάλαμος 2003, σελ. 148-149) ) ἀντιγράφομεν: «Πολλοί γνωρίζοντας τό προφητικό του χάρισμα ρωτοῦσαν: «Τί μᾶς περιμένει;» Καί ὁ στάρετς ἀπαντοῦσε: «Μεγάλες κοινωνικές καταστροφές περιμένουν τήν ἀνθρωπότητα. Τά τωρινά μας βάσανα μοιάζουν μέ τσιμπήματα ἐντόμων, συγκρινόμενα μέ τά βάσανα τῶν ἐσχάτων χρόνων. Πολλοί τό διαισθάνονται ἐνστικτωδῶς, ὅπως τά μυρμήγκια τήν κακοκαιρία. Ἀλλά οἱ πιστοί χριστιανοί δέν πρέπει νά φοβοῦνται. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τούς προστατεύει πάντα. Στά τέλη θά συμβεῖ μέ τούς πιστούς, ὅτι ἔγινε στούς Ἀποστόλους, πρίν ἀπό τήν κοίμησι τῆς Θεοτόκου. Ὁ κάθε πιστός, ὅπου κι’ ἄν βρίσκεται, θά μεταφερθεῖ μ’ ἕνα σύννεφο μέσα στήν Κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο αὐτοί πού θά βρεθοῦν μέσα θά σωθοῦν. Ἡ ἐποχή μας εἶναι παρόμοια μέ τήν ἐποχή τοῦ Νῶε. Ὁ Κύριος ἐπί ἕξι αἰῶνες προειδοποιοῦσε πώς θά γίνει κατακλυσμός, ἀλλά δέν τόν πίστεψαν καί δέν μετενόησαν. Μέσα στό ἀμέτρητον πλῆθος τῶν ἀνθρώπων βρέθηκε μόνο ἕνας δίκαιος καί ἡ οἰκογένειά του, ὁ Νῶε, πού πίστεψε πώς θά ἔρθει ὁ κατακλυσμός καί τό ἔλεγε σέ ὅλους, ἀλλά αὐτοί δέν ἄκουγαν. Ἀκόμη καί οἱ ἐργάτες πού προσέλαβε γιά νά κατασκευάσουν τήν Κιβωτό δέν πίστεψαν, καί γι’ αὐτό πῆραν τόν μισθό τῆς δουλειᾶς τους, ἀλλά δέν σώθηκαν, χάθηκαν καί αὐτοί στόν κατακλυσμό. Ἐκείνη ἡ ἐποχή εἶναι προμήνυμα τῆς δικῆς μας. Ἡ Κιβωτός εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Μόνον ὅσοι εἶναι μέσα θά σωθοῦν.»
Ἐν κατακλεῖδι τοῦ προλογικοῦ τούτου σημείωματος παραθέτω τόν ἐπίλογον τοῦ ἐκδοθέντος ἐν ἔτει 1997 τευχιδίου ὑπό τόν τίτλον:  «ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΗΓΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ  ΑΝΑΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΩΝ». Πρόκειται περί τῆς ὁμιλίας τήν ὁποίαν ἐξεφωνήσαμεν τήν Κυριακήν 19 Μαίου 1997 μέ τό παλαιόν ἡμερολ. εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν Μενιδίου, κατά τήν ἀπογευματινήν ἐκδήλωσιν - μνημόσυνον ἐπί τῇ θλιβερᾷ ἐπετείῳ τῆς Γενοκτονίας. Ὁ ἐπίλογος ἔχει οὕτω:
«.... Τά ἀνθελληνικά καί ἀντορθόδοξα σχέδια καί προγράμματα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί δή τοῦ Βατικανοῦ καί τοῦ Σιωνισμοῦ  κατά τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ ῎Εθνους μας δέν ἐσταμάτησαν μέ τήν Μικρασιατική καταστροφή. Αἱ ἀντίχριστοι δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι θέλουν νά ἐπιβάλλουν τήν Νέαν τάξιν πραγμάτων πρός ἐπικράτησιν τῆς παγκοσμίου κυριαρχίας τοῦ ἀντιχρίστου δέν ἠρκέσθησαν εἰς τό γεγονός, ὅτι κατέστρεψαν ἕνα μεγάλο καί ζωτικό μέρος τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, τόν Ποντιακόν ῾Ελληνισμόν, ἀλλά ἐπιζητοῦν καί τήν περαιτέρω συρρίκνωσιν τοῦ ῾Ελληνισμοῦ καί εἰ δυνατόν τόν παντελῆ ἀφανισμόν αὐτοῦ καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικαί καί ἀποκαλυπτικαί αἱ δηλώσεις τοῦ Χένρυ Κίσσιγκερ ῾Εβραίου καί πρώην ῾Υπουργοῦ τῶν ᾿Εξωτερικῶν τῆς ᾿Αμερικῆς, αἱ ὁποῖαι ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό περιοδικόν "ΝΕΜΕΣΙΣ" , τεῦχος 35 τῆς 20-2-1997. ᾿Ιδού αἱ δηλώσεις του, τίς ὁποῖες ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τό περιοδικό "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ": "῾Ο ῾Ελληνικός λαός εἶναι δυσκολοκυβέρνητος καί γι αὐτό πρέπει νά τόν πλήξουμε βαθιά στίς πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ἴσως συνετισθεῖ. ᾿Εννοῶ, δηλαδή, νά πλήξουμε τήν γλῶσσα, τήν θρησκεία, τά πνευματικά καί ἱστορικά του ἀποθέματα, ὥστε νά ἐξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του νά ἀναπτυχθεῖ, νά διακριθεῖ, νά ἐπικρατήσει, γιά νά μή μᾶς παρενοχλεῖ στά Βαλκάνια, νά μή μᾶς παρενοχλεῖ στήν  ᾿Ανατολική Μεσόγειο, στή Μέση ᾿Ανατολή, σέ ὅλη αὐτή τή νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικῆς σημασίας γιά μᾶς , γιά τήν πολιτική τῶν Η.Π.Α."» Δηλαδή, κατ᾿ αὐτούς (τούς Σιωνιστάς) θά πρέπει νά καταστραφῇ ἡ ῾Ελλάδα καί ἡ ᾿Ορθοδοξία διά νά μή ἐμποδίζῃ τήν ἐπεκτατική πολιτική τῶν Η.Π.Α., μέ ἄλλα λόγια διά νά μή εἶναι ἐμπόδιον στήν ἐπικράτησι τοῦ κράτους τοῦ ἀντιχρίστου. Καί τοῦτο ἀς ληφθῇ ὑπ᾿ὄψιν ἐν συνδυασμῷ καί μέ τήν δήλωσιν τοῦ Πάπα πρό δεκαετίας περίπου καί ἐντολήν του: "Διαλῦστε τούς παλαιοημερολογῖτες, διότι αὐτοί ἀπέμειναν τό μόνο ἐμπόδιο στά σχέδιά μας". Καί δυστυχῶς τήν ἀπαρχήν τῆς ἐφαρμογῆς αὐτῶν τῶν σατανικῶν προγραμμάτων καί τῆς καταστροφῆς τὴς ῾Ελλάδος καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς αὐτήν τήν φάσιν, τήν ἔκαμαν ῞Ελληνες πολιτικοί μέ τήν "ἐπικύρωσιν" τῆς ἀντιχρίστου συνθήκης "Σένγκεν", περί τῆς ὁποίας ἔχομεν γράψει καί θά ἐπανέλθωμεν. Τοῦτο μόνον λέγομεν ἐνταῦθα, ὅτι ὑπέρτατον χρέος μας ὡς ῾Ελλήνων καί Γνησίων ᾿Ορθοδόξων εἶναι νά συνεχίσωμεν τόν ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ ῎Εθνους μας ἀγῶνα μἐ ὅλας μας τάς δυνάμεις, σύμφωνα καί μέ τήν θείαν  ἐντολήν: "᾿Αγώνισαι περί  τῆς ἀληθείας καί Κύριος πολεμήσει ὑπέρ σοῦ".




Τό παρατιθέμενον ἄρθρον ἐγράφη πρό δεκαετίας (1999) ὑπό τοῦ ἱερέως π. Ἀνδρέου Σίντνιεβ. Ἡ μακαριστή μοναχή Μαριάμ ἀπό τήν Μόσχα εἶναι ἡ κόρη τοῦ νεομάρτυρος Ἱερέως π. Βασιλείου, εἰς τήν οἰκίαν τοῦ ὁποίου ἐφιλοξενήθη ἐπί διετίαν (1927 καί 1928) ὁ Σέργιος Νεῖλος διωκόμενος ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος διά τόν ἀγῶνα τόν ὁποῖον ἔκαμνε κατά τῶν Σιωνιστῶν.
Ἡ Μοναχή Μαριάμ κατά τάς συζητήσεις μας εἰς τήν οἰκίαν της, ὅπου ἐφιλοξενούμην ὅτε μετέβαινον εἰς Μόσχαν, μοί ἀνέφερε πολλά σημαντικά στοιχεῖα διά τόν ἀγῶνα τοῦ Σεργίου Νείλου. Μάλιστα μοί ἐδώρησε ἕν ἀπό τά πρῶτα ἀντίτυπα, τοῦ βιβλίου «ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΣΙΩΝ» ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα τῆς ἐδώρησεν ὁ Σέργιος Νεῖλος καί τά ἐφύλασσε ὡς ἱερά παρακατηθήκη. Ἐπίσης ἡ ἰδία μοναχή μοί ἐδώρησε καί τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν, τήν ὁποίαν εἶχεν εὕρει ὁ Σέργιος Νεῖλος εἰς χαλάσματα ἐκκλησίας, καταστραφείσης ὑπό τῶν ἀθεϊστῶν, καί ἐπάνω στήν ὁποία εἶναι ἐμφανῆ τά σημάδια τῆς καταδιωκτικῆς μανίας των ἀντιχρίστων τούτων. Μάλιστα ὅπως μοί εἶπεν ἡ μοναχή Μαριάμ, ὁ Σέργιος Νεῖλος τήν εἰκόνα αὐτήν μέ τά κτυπήματα τά ὁποῖα φέρει ἐπί τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας, τήν θεωροῦσε ὡς τήν πλέον χαρακτηριστικήν τοῦ φοβεροῦ διωγμοῦ τῶν ἀθειστῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Πρόκειται περί εἰκόνος τοῦ 19ου αἰῶνος λαϊκῆς τέχνης. Εἰς τάς ἐκδόσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί τοῦ Σεργίου Νείλου τάς ὁποίας εἶχα τήν εὐκαιρία νά δῶ, ἡ Μαρία Βασίλιεβνα Ὀρλώβα, (ἀπό τό 1995 μοναχή Μαριάμ) ἀναγράφεται ὡς τό βασικόν πρόσωπον, τό ὁποῖον παρέσχε τάς πλέον ἀξιοπίστους πληροφορίας περί τῆς δράσεως τοῦ Σεργίου Νείλου καί περί τῶν ἐκδόσεων τοῦ βιβλίου «ΤΑ:ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ». Ὑπογραμμίζομεν ὅτι ἀπό αὐτήν τήν μοναχήν διεφυλάχθη καί ἐπιστολή τοῦ Σεργίου Νείλου πρός τόν σύζυγόν της, περί τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστόν τό 1927 ἐπρόδωσε τήν Ἐκκλησίαν εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς. ‘Ηρωτήθη ἐν ἔτει 1927 ὁ Σέργιος Νεῖλος ἀπό τόν σύζυγόν της ἄν θά πρέπει νά ἐκκλησιάζωνται ἐκεῖ ὅπου μνημονεύεται τό ὄνομα τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου ἤ νά παραμένουν προσευχόμενοι εἰς τάς οἰκίας των, ἀν δέν ὑπάρχει πλησίον Ὀρθόδοξος Ναός. Καί ἐκεῖνοις ἀπήντησε: «ΟΧΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΘΕ, ΟΠΟΥ ΜΗΝΜΟΝΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΩΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΩΣΑΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ. ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ, ΔΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΕΛΟΥΝ ΕΓΚΥΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΥΠ’ ΑΥΤΩΝ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΟΥ ΙΟΥΔΑ». .  


Τό  κατωτέρω  δημοσιευόμενο  ἐπιμνημόσυνο  ἄρθρο  τοῦ  π.  ᾿Ανδρέου  γιά  τήν  μοναχή  Μαριάμ,  τό  ὁποῖο  δημοσιεύθηκε  στό  φ.  99,  τ. ἔ. 1999  τῆς  ῾῾ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΠΝΟΗΣ῾῾,  ἔχει  μία  ίδιαίτερη  σημασία.  ᾿Αποτελεῖ  πραγματικό  ντοκουμέντο  ῾Ιστορίας  καί  ᾿Εκκλησιολογίας  τῆς  μαρτυρικῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Ρωσικῶν  Κατακομβῶν.  ᾿Αποτελεῖ  ἀκόμη  ἀπάντηση  στίς   "ἐκ  τοῦ  πονηροῦ"  προερχόμενες  φωνές,  οἱ  ὁποίες  ἀμφισβήτησαν  στό  παρελθόν  ὄχι  μόνον  τήν  ὁμολογιακή  ταυτότητα,  ἀλλά  καί αὐτή  τήν  ὕπαρξη  τῶν  Κατακομβῶν.  Τέτοια  κείμενα  -   ντοκουμέντα  στό  μέλλον  θά  δημοσιευθοῦν  ἀρκετά  ἀπό  τίς  στῆλες  τῆς  "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΠΝΟΗΣ",  ἀλλά  καί  αὐτοτελῶς,  γιά  τήν  ἀποκατάσταση  τῆς  ἀληθείας  καί  ἀπό  σεβασμό  στούς  ἀγῶνες  συγχρόνων  ῾Ομολογητῶν  καί  Μαρτύρων  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Πίστεως.
Τήν 30ή ᾿Ιουλίου/12η Αὐγούστου 1997 ἀπεδήμησε πρός Κύριον ἡ μοναχή Μαριάμ, κατά κόσμον Μαρία Βασίλιεβνα-῎Ορλωβα.
῾Η μοναχή Μαριάμ γεννήθηκε τό 1906  στήν ἱερατική οἰκογένεια τοῦ Ἱερομάρτυρα  πατέρα Βασιλείου Σμερνόβ,  πρώτη  μέσα  σέ  ἕξη  παιδιά. ᾿Από τήν μικρή παιδική της ἡλικία μεγάλωσε σέ ἀτμόσφαιρα χριστιανικῆς ἀγάπης, ἡ ὅλη καθημερινή ζωή τῆς οἰκογένειας ἦταν  στήν ὑπακοή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπηρεσίας. Τό ποίμνιο τοῦ π. Βασιλείου βρισκόταν στό χωριό Κρουτέτς τῆς περιοχῆς ᾿Αλεξαντρώφ  τῆς   περιφερείας  Βλαδιμήρου. ᾿Εδῶ στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῆς Γρηγορούσας ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια. Τό ποίμνιο ἦταν μικρό καί ἔτσι δέν μποροῦσε νά ζῇ μέ τά ἔσοδα τῆς ᾿Εκκλησίας. Γι αὐτό ἔπρεπε νά ἀσχολεῖται καί μέ ἀγροτικές δουλειές. ῾Ο ἴδιος ὤργωνε τή γῆ, ἔκοβε τά χόρτα, ἑτοίμαζε γιά τόν χειμῶνα ἀποθέματα ζωοτροφῶν. Αὐτά ὅμως δέν ἐπηρέαζαν τήν λειτουργία του στόν Ναό. ῞Ολες οἱ ᾿Ακολουθίες ἐγίνοντο ἐπιμελημένα βάσει τοῦ κανονισμοῦ. Τά γεγονότα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ᾿Επανάστασης, ἡ οἰκογένεια τοῦ π. Βασιλείου τά δέχθηκε μέ μεγάλη θλίψη. ῾Ο ἴδιος ὁ π. Βασίλειος σεβόταν πολύ τόν Τσάρο Νικόλαο Β' καί ἔλεγε, ὅτι ἄν τοῦ ζητοῦσαν νά πεθάνη γι᾿ αὐτόν  δέν θά δίσταζε νά τό κάνη. ῾Η Μαρία τόν καιρό αὐτό σπούδαζε. Τό 1917 ἦταν 11 χρονῶν. Καί  τά ἑπόμενα χρόνια ὁ π. Βασίλειος ὑπηρετοῦσε στόν Ναό ἀσχολούμενος μέ τό ἀγροτικό νοικοκυριό.  Μετά  τό  σχολεῖο ἡ Μαρία μετακόμισε στήν Μόσχα  καί ἐκεῖ νυμφεύθηκε τόν Λέβ ᾿Αλεξάνδροβιτς ᾿Ορλὠβ. ῾Ο ᾿Ορλὠβ ἐκτιμοῦσε πολύ τόν ἐξέχοντα ἐκκλησιαστικό συγγραφέα καί κήρυκα τῆς ᾿Ορθοδοξίας Νεῖλο Σέργιο τοῦ ᾿Αλεξάνδρου, ἡ δραστηριότητα τοῦ ὁποίου εἶχε ἀποκλειστική σημασία γιά τήν πορεία τῆς ᾿Ορθοδοξίας στόν 20όν αἰῶνα.
 ῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀποκάλυψε τά "μυστικά τῆς ἀνομίας" δημοσιεύοντας τό 1905 "τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών" στό βιβλίο: "Τά σημαντικά συνοπτικῶς" ᾿Εκεῖ μέ ἐντυπωσιακή είλικρίνεια ἐκτίθεται τό σχέδιο  γιά  τήν κατάκτηση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας ἀπό τούς ῾Εβραίους. ῾Ο 20ός αἰώνας ἔγινε μάρτυρας τῆς θριαμβευτικῆς ἐπέλασης τοῦ Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του στά χριστιανικά κράτη, πού ἔπεσαν τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ὅπως αὐτό σχεδιαζόταν στά "Πρωτόκολλα".
Τά "Πρωτόκολλα" ἔχουν προβλέψει τούς παγκόσμιους πολέμους, τίς πολιτικές μορφές  συγκρότησης τῶν σύγχρονων κρατῶν, τήν πορεία ἀνάπτυξης τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, τά πλαίσια τῆς δανειο-οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Σ᾿ αὐτά ἀποτυπώνεται καθαρά καί μέ ἀκρίβεια ἡ εἰκόνα τῆς  καταστροφῆς τῶν ἀνεξάρτητων χριστιανικῶν κρατῶν καί τῆς κυριαρχίας τῆς παγκόσμιας διεθνοῦς ῾Υπερκυβέρνησης μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑβραίο βασιλιά-᾿Αντίχριστο ψευδομεσσία.
῾Ο Σέργιος Νεῖλος δέν ἦταν ὁ πρῶτος  πού  ἀσχολήθηκε  μέ  τά  "Πρωτόκολλα". Τά πρῶτα ἐκατό  ἀντίτυπα ἐκδόθηκαν ἀπό τόν Εἰσαγγελέα τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου τῆς Μικόβσκογιε Σουχόπιν Φ.Π. ἀπό τό 1896. ῞Ενα χρόνο ἀργότερα τά "Πρωτόκολλα" πολλαπλασιάστηκαν ἀπό τό νομαρχιακό τυπογραφεῖο κατά παραγγελία τοῦ Α.Κ. Κλεπόβσκι πού ἦταν εἰς τήν εἰδικήν ἐντολήν τοῦ Μεγάλου  Δοῦκα  Σεργίου, ἀδελφοῦ τοῦ Αὐτοκράτορα Νικολάου 2ου. ῞Ομως μόνο ὁ  συναγερμός πού σήμαναν τά βιβλία τοῦ Σέργιου Νείλου ἔγινε ἀκουστός σέ ὅλα  τά σημεῖα τοῦ κόσμου. ῏Ηταν θέλημα Θεοῦ, ὥστε ἡ πορεία τοῦ Σεργίου Νείλου καί  τῆς συζύγου του  ῾Ελένης (ἡ ὁποία παρεπιμπτόντως, γεννήθηκε στήν ῾Ελλάδα στήν οἰκογένεια Ρώσου ἀπεσταλμένου) καί τῆς οἰκογένειας τοῦ Βασίλειου Σμυρνόβ καί τῆς  ἔπειτα  μοναχῆς  Μαριάμ  νά εἶναι ἡ ἴδια.
Τό 1928 ὁ π. Βασίλειος πληροφορήθηκε, ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του, διωκόμενοι ἀπό τήν Σοβιετική Κυβέρνησι, δέν ἔχουν κατάλυμα καί περιφέρονται φιλοξενούμενοι. Μέσω τοῦ γαμβροῦ του Λέβ ᾿Ορλώβ - συζύγου τῆς Μαρίας (ὁ ὁποῖος ἔγραψε γράμμα στόν Νείλο),  ὁ  π.  Βασίλειος  κάλεσε τό  ζευγάρι στό σπίτι του στό χωριό Κρουτέτς, ὅπου ὁ Σέργιος  καί ἡ ῾Ελένη ἔφτασαν τό 1928.
Πρέπει  νά  σημειωθεῖ  ὅτι  τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ  1920, ἦταν περίοδος κραδασμῶν γιά τήν Ρωσική ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. Τό 1927 ἐκδόθηκε ἡ γνωστή θλιβερή Διακήρυξη τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ  τοῦ  Πατριαρχικοῦ  Θρόνου  Μητροπολίτη Σεργίου, στήν ὁποία διεκηρύσσετο ὅτι οἱ χαρές τοῦ ἀθέου Σοβιετικοῦ Κράτους τώρα εἶναι καί χαρές τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καί οἱ ἱερεῖς καί πιστοί πού πάλευαν μέ τόν ἀθεϊσμό καί ἀντιθεϊσμό τῶν κομμουνιστῶν ἧσαν ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η διακήρυξις αὐτή προεκάλεσε σχίσμα. Οἱ γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού  δέν  ἤθελαν  νά  θέσουν  τίς ψυχές  τους  κάτω  ἀπό  τόν  ζυγό  τοῦ  Βελίαρ,  ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν μητροπολίτη Σέργιο καί κατέφυγαν  στίς  Κατακόμβες. (Αὐτό  τό  σχῆμα  τῆς "παράνομης"  γιά  τό  Σοβιετικό  Κράτος  καί  τό  σεργιανιστικό   Πατριαρχεῖο Μόσχας  θρησκευτικῆς  δραστηριότητος,  εἶναι  γνωστό  διεθνῶς  μέ  τόν  ὅρο "᾿Εκκλησία  Κατακομβῶν"). ᾿Επικεφαλῆς σημαντικοῦ  μέρους  τῶν Γνήσιων ᾿Ορθόδοξων Χριστιανῶν, πού ἀγωνίζονταν  κατά  τῆς πολιτικῆς  τοῦ Μητροπολίτη Σέργιου,   τέθηκε   ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  τῆς  Πετρουπόλεως πού  ἀποκήρυξε  τόν  Σέργιο.     Σύντομα ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  συνελήφθη καί ἄρχισαν διώξεις ἐναντίον τῶν  λεγομένων "᾿Ιωσηφιτῶν". ῞Ομως, ὑπῆρχαν μοναχοί  καί  ῾Ιερεῖς πού ἐπισήμως  μέν δέν εἶχαν δηλώσει τήν ἀποστασιοποίησίν τους ἀπό τόν Μητροπολίτη Σέργιο, ἀλλά δέν τόν μνημόνευαν στήν  Θεία Λειτουργία. Αὐτή ἦταν ἡ ἐπωνομαζόμενη ὁμάδα "μετσέβσκαγια" τῶν ῾Ιερέων πού εἶχαν πνευματικό ἠγέτη τόν ᾿Αλέξιο Μέτσεβ. ῞Ενας ἀπό τούς ἱερεῖς πού "δέν μνημόνευαν" ἦταν καί ὁ π. Βασίλειος Σμυρνόβ. Αὐτή ἦταν κατά κάποιο τρόπο ἡ κρυφή ἀντιπολίτευση στόν μητροπολίτη Σέργιο λόγω   τῶν  μεγάλης κλίμακος διώξεων σέ ὁποιαδήποτε ἀνοιχτή διαφωνία μέ τήν πολιτική του.
Πολλοί δέν κατανοοῦσαν τήν οὐσία τῶν ἐν ἐξελίξει γεγονότων. Αὐτοί νόμιζαν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Σέργιος ἐπεδίωκε νά διατηρήση τήν ἐπίσημη ἐκκλησιαστική ὀργάνωση μέσω τῆς συμφιλίωσης μέ τήν ἀντίθεη ἐξουσία. ῾Ο σύζυγος τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας, ὁ Λέβ ᾿Αλεξάντροβιτς ἀνῆκε σ᾿ αὐτούς τούς ἀμφιταλαντευόμενους ἀνθρώπους. Αὐτός ἔγραψε ἐπιστολή στόν Σέργιο Νεῖλο στήν ὁποία παρέθεσε τήν ἀπορία του σχετικά μέ τή νέα ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου Μητροπολίτου Σεργίου. ῾Η ἀπάντησι τοῦ Σέργιου Νείλου σ᾿ αὐτήν τήν ἐπιστολή εἶναι οὐσιαστικά ἡ ῾Ομολογία τῆς Πίστεως τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρωσίας καί σημαντικό ντοκουμέντο τῆς ἐποχῆς.
Στό σπίτι τοῦ π. Βασίλειου ὁ Σέργιος  καί ἡ σύζυγός του ἔζησαν περίπου ἕνα χρόνο. ῾Η μητέρα Μαρία ἀναφερόταν πάντα γι  αὐτή τήν περίοδο τῆς ζωῆς της μέ τήν οἰκογένεια Νείλου ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὠς γιορτή τῆς Λαμπρῆς - τόσο μεγάλη ἦταν ἡ δύναμη τῆς παρουσίας τους,  μιᾶς πραγματικῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας - πού ἦταν πάντα ἕτοιμη νά μοιραστοῦν μέ τούς ἄλλους τούς θησαυρούς τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας  πού  καί  οἱ  δύο εἶχαν ἀντλήσει ἀπό τήν συναναστροφή τους μέ τούς Γέροντες - Στάρετς  τὴς ῎Οπτινα   καί τόν  ἅγιο ᾿Ιωάννη τῆς Κροστάνδης.
῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀνησυχοῦσε πολύ, μήπως ἡ παραμονή του στό σπίτι τοῦ π. Βασιλείου  δημιουργοῦσε προβλήματα. ῾Ο Νεῖλος ἦταν ὑπό παρακολούθηση καί μία φορά ἦλθαν οἱ "τσεκιστές" (εἰδική ὑπηρεσία ἀσφαλείας) γιά ἔρευνα. ῾Η μητέρα Μαρία μέ συγκίνησι πάντα θυμόταν πῶς κατάφερε νά κρύψῃ τετράδια τοῦ  Νείλου, σώζοντάς τα ἔτσι, παρά τήν ἐξονυχιστική ἔρευνα ὁλόκληρης  ἡμέρας. Μετά ἀπό αὐτή τήν ἔρευνα ἡ ὑγεία τοῦ Σεργίου᾿ κλονίσθηκε, ἄρχισε νά παρουσιάζει  καρδιολογικά  προβλήματα. ῾Η μητέρα Μαρία  διέσωσε, ὅτι ὁ Σέργιος πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἄρχισε νά μοιάζῃ φυσιογνωμικά  μέ  τόν  ἅγιο  Σεραφείμ  τοῦ  Σάρωβ, τόν ὁποῖο  εὐλαβοῦνταν  ἰδιαίτερα ἰδιαίτερα. Κάποτε  μάλιστα  εἶπε  ὁ  Σέργιος, δείχνοντας τό πορτραῖτο τοῦ   ἁγίου  Σεραφείμ. "Νά ὁ πατήρ μέ τό ραβδί ἔρχεται καί μοῦ δείχνει τό δρόμο.  ῞Οπου θά μέ πάει ἐκεῖ θά εἶμαι". Τά λόγια αὐτά βγῆκαν προφητικά.  ῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  κοιμήθηκε  εἰρηνικά   τήν  1η  ᾿Ιανουαρίου 1929,  τήν  ὥρα  ἀκριβῶς  πού  ἄρχιζε  ἡ  ἀκολουθία  τῆς  μνήμης  τοῦ  ἁγίου Σεραφείμ.   Κοιμήθηκε  μπροστά στά μάτια τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας καί χάρις σ᾿ αὐτήν καί τήν σύζυγο του  ῾Ελένη ἔγιναν κατόπιν γνωστά τά τῶν τελευταίων ἡμερῶν του. Μία ὥρα  πρίν  τόν θάνατό του ὁ Σέργιος εἶπε ὅτι ἔρχονται δύσκολοι καιροί γιά τήν ᾿Εκκλησία, καί ὅτι  τώρα  ἔχουν  ἀνοίξει  οἱ  πόρτες  γιά τόν  ἐρχομό  τοῦ  'Αντιχρίστου.  ᾿Ακόμη, ἐναποθέτοντας τό χέρι του στό μέτωπο τοῦ π. Βασιλείου εἶπε: "῎Αχ πατέρα, πατέρα, σᾶς λυπᾶμαι" ῾Η τελευταία  του  πράξη  ἦταν  νά  εὐλογήσει  τήν  μικρή  κόρη  τῆς  Μαρίας Βασιλίεβνας.
῾Η Σοβιετική ἐξουσία δέν συγχώρεσε στόν π. Βασίλειο τήν φιλοξενία τοῦ Σεργίου  Νείλου. Τήν ἴδια χρονιά ὁ π. Βασίλειος ἐξορίσθηκε ἀπό τό σπίτι του, και  τό  ἑπόμενο  ἔτος  τόν  συνέλαβαν,  ἡ περιουσία του κατασχέθηκε καί ἡ οἰκογένεια  του  ἐξορίσθηκε. ῾Ο π. Βασίλειος παρέμεινε στήν ἐξορία 5 χρόνια. Τό 1936 ἐπέστρεψε. Τό 1937 τόν συνέλαβαν ξανά καί στίς 8 Φεβρουαρίου 1938 ἐκτελέσθηκε. ( Σημ. ἐκδ. Πρόκειται δηλαδή διά νεομάρτυρα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ρωσίας).
Διαμένοντας στήν Μόσχα ἡ Μαρία Βασίλιεβνα γνωρίζεται στενά μέ τήν Τατιάνα Μιχαϊλοβνα Ν. πνευματική κόρη τῆς μητέρας Ταμάρας πού ἦταν ζηλώτρια "᾿Ιωσηφική". ῾Η μητέρα Ταμάρα  ἦταν ζωντανό  μέλος  τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν, ὅπως ἐπίσης καί τά πνευματικά παιδιά της, ἀνάμεσά τους καί ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Αρσένιος (Ζαντανόβσκιι). ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα  συμμετεῖχε  σέ μυστικές λειτουργίες στό σπίτι πού ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῆς Τατιάνας Μιχαϊλοβνα.
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1940  εἶχαν  μείνει πολύ λίγοι ἱερεῖς στήν ᾿Εκκλησία  τῶν  Κατακομβῶν.  Τό ἄνοιγμα τῶν διώξεων ἦταν τόσο μεγάλο ὥστε λίγο πολύ ἔμοιαζε μέ ἀντιπολίτευση πρός τό κυρίαρχο καθεστώς. ῾Ο πόλεμος ἄλλαξε τήν πολιτική τῶν κομμουνιστῶν ἀπέναντι στήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο Στάλιν πείστηκε, ὅτι μπορεῖ νά ἀξιοποιήσῃ ἀποτελεσματικά τούς ἱεράρχες - λοχίες γιά τήν προπαγάνδα τοῦ καθεστῶτος του  καί  σέ μιά ἑβδομάδα συγκρότησε  "Σύνοδο"  ἡ ὁποία "ἐξέλεξε" Πατριάρχη τόν μητροπολίτη Σέργιο.
῎Ετσι ἐμφανίστηκε ἡ "Μοσχοβίτικη Πατριαρχεία", ἡ "᾿Εκκλησία τῶν συνηγόρων τοῦ διαβόλου". Ξαναλειτουργοῦσαν  Ναοί, πού περίμενε κανείς νά ἦσαν κλειστοί γιά πάντα, ἐμφανίστηκαν "ἱερεῖς", κυκλοφόρησαν "ὀρθόδοξα" ἡμερολόγια στά ὁποῖα μποροῦσε κανείς νά διαβάσει γιά τέτοιες "ἐκκλησιαστικές" γιορτές , ὅπως "ἡμέρα γέννησης τοῦ Ι.Β. Στάλιν", "διεθνής ἡμέρα τῆς γυναίκας", "ἡμέρα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ἐπανάστασης" κλπ.
῾Η Μαρία Βασίλιεβνα κατάλαβε τήν σκοπιμότητα τῆς Μοσχοβίτικης Πατριαρχείας, πού στήν οὐσία ἀπέβλεπε στήν ἀνάδειξη τῆς θρησκευτικότητας τοῦ λαοῦ, μέ στόχο τόν ἔλεγχο καί ἐξόντωση τῶν δραστήριων θρησκευτικῶν στοιχείων. Στήν ψευτοεκκλησία τοῦ "ἱσαποστολικοῦ" ᾿Ιωσήφ (Στάλιν) ἡ Μαρία Βασίλιεβνα δέν ἔμεινε οὔτε μιά μέρα.
Πρός τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1980  οἱ ἀντιθεϊστές ἐκπλήρωσαν ἄψογα τήν ἀποστολή τους  (ἀπέναντι  στά  σκοτεινά  κέντρα  τοῦ  Παγκοσμίου Σιωνιστικοῦ  Κινήματος), νά καλλιεργήσουν δηλαδή τόν νέο τύπο "ἱερωμένων", φαινομενικά ὀρθοδόξων καί στήν οὐσία ὑπάκουων ὀργάνων τῆς σταλινικῆς ἐξουσίας. Τό  Πατριαρχεῖο  Μόσχας, μέσω τῶν "ἱεροκηρύκων"  του, ὅπως τοῦ "Μητροπολίτου"  Λένινγκραντ  Νικοδήμου  (ὁ  ὁποῖος  ταυτόχρονα  ἦταν  καί παπικός  ἐπίσκοπος  καί  πέθανε  τό  1979  στό  ἰδιαίτερο  Γραφεῖο  τοῦ Πάπα  κατά  τήν  διάρκεια  ἀκροάσεως), συνειδητά καί ἐθελοντικά ἀνακήρυξε σέ ὅλο τόν κόσμο τόν κομμουνισμό ὡς τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ στή γῆ, στό ὁποῖο ἐπιτέλους  ἐφαρμόζονται τά ἰδανικά τοῦ Χριστιανισμοῦ. Βέβαια ἡ ἱστορία γέλασε πολύ μαζί τους.
Γι αὐτό ὅμως  δέν  γράφουν  τά  "Πρωτόκολλα"; "῞Οταν ἡ Μοναρχική Ρωσία γίνει τό κάστρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἐμεῖς θά ἀπολύσουμε ἀπό τίς ἀλυσίδες τούς ἐπαναστάτες μηδενιστές καί τούς ἀθέους καί θά προκαλέσουμε φοβερή κοινωνική καταστροφή τού θά δείξει σέ ὅλο τόν κόσμο  τόν  ἀπόλυτο  ἀθεϊσμό μέ ὅλη τήν τρομακτικότητά του  ὡς αἰτία τῆς ἐπιστροφῆς στήν ἀγριότητα καί τήν πιό αἱματηρή ἀταξία. Τότε οἱ ἄνθρωποι, πού θά ὑποχρεωθοῦν νά ἀμυνθοῦν ἀπό τήν ξετρελαμένη μειοψηφία στήν ἀνταρσία, θά ἐξολοθρεύσουν αὐτούς τούς καταστροφεῖς τοῦ πολιτισμοῦ.  ῾Ο  δέ  ὄχλος  ἀπογοητευμένος, μη  ξέροντας  ποιό  Θεό  νά  προσκυνήσει,  θά  λάβει  φώτιση  από  τό ἀληθινό  φῶς  μέσῳ  παγκοσμίου  κηρύγματος  τῆς  ὁλοκάθαρης  ἐωσφορικῆς (σατανιστικῆς)  διδασκαλίας  πού  ἐκεῖνο  τόν  καιρό  θά  εῖναι  πλέον  ἀνοικτό καί  διεθνοποιημένο".
"Φῶς"  ἐδῶ  νοεῖται  ἡ  ἐωσφορική  -  σατανική  διδασκαλία,  τό  ὑπόβαθρο  τοῦ  διεθνοῦς  Σιωνισμοῦ. 
Αὐτό τό κείμενο ἀπό τά "Πρωτόκολλα" πού εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Νείλου, "᾿Εγγύς ἐστίν ἐπί θύραις",  καί  δείχνει ὁλοκάθαρα ὅτι ἡ ἐπανάσταση  στήν Ρωσία ἦταν μόνο ἕνα στάδιο στήν ὑλοποίηση ἕνός τεράστιου σχεδίου πάλης τῆς Συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ μέ τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἐπανάστασις  στήν  πραγματικότητα  εἶχε τούς παρακάτω στόχους:
1. Τήν καθαίρεση τῆς "ἐλέῳ Θεοῦ"  τσαρικῆς ἐξουσίας στήν Ρωσία.  "Νά βγεῖ  δηλαδή  ἀπό  τήν  μέση"  ὁ  Τσάρος  τῆς  Ρωσίας,  "ὁ  κατέχων"  κατά  τήν  ἔκφραση  τοῦ  ἀποστόλου  Παύλου.
2. Τήν ἐξολόθρευση  τῆς ᾿Ορθοδοξίας στήν Ρωσία καί σέ ὅλο τόν κόσμο, ἐκτόπιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κουλτούρας ἀπό τήν συνείδηση καί τήν ζωή τοῦ λαοῦ, ὥστε οἱ ἄνθρωποι "νά μή ξέρουν ποιόν Θεόν νά προσκυνήσουν".
3. ῾Η ἐπανάσταση αὐτή ἔπρεπε νά   καλλιεργεῖ τόν ἀθεϊσμό, ὥστε  νά ἀπομακρυνθεῖ  ὁ  λαός  ἀπό  τήν  ᾿Εκκλησία  καί  νά  ἐλευθερωθεῖ  ὁ  δρόμος γιά  τό  ἑπόμενο  στάδιο.
4. Τέλος, τό τελικό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐπανάστασης ἔπρεπε νά ἦταν "τό ἀνοικτό καί ἄμεσο κήρυγμα τῆς ὁλοκάθαρης σατανιστικῆς διδασκαλίας" σταδιακό μέν, ἀλλά πλατύ, ὥστε νά πλαισιώνῃ ὅλες τίς πλευρές τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων.
Πιό  ἁπλά,  μέ  τήν  καταστροφή  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Μοναρχίας  καί  τήν βίαιη  ἀπόσπαση  τοῦ  λαοῦ  ἀπό  τήν  τροφό  του  Μητέρα  ᾿Εκκλησία,  τήν διασπορά  τῶν  ἀθεϊστικῶν  ἰδεῶν  καί  τήν  τελική  ἀποτυχία  τους  νά ἀπαντήσουν  στά  μεταφυσικά  έρωτήματα  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  νά καλύψουν  τήν  ἔμφυτη  θρησκευτικότητά  του,  νά  ἔρθουν  οἱ  Σιωνιστές  καί νά  ποῦν:  ῾Η  ᾿Εκκλησία  στήν  ὁποία  μεγαλώσατε  σᾶς  οδήγησε  στήν κοινωνική  καί  οἰκονομική  καταστροφή.  Οἱ  λύσεις  καί οἱ  ἀπαντήσεις βρίσκονται  στόν  νέο  "Μεσσία",  τόν  ἱστορικό  δηλαδή  ᾿Αντίχριστο.
 ῞Οταν ὅλοι οἱ παραπάνω στόχοι τῆς ἐπαναστάσεως ὑλοποιήθηκαν, τότε ἡ  ἐπανάσταση  ἔπαυσε  νά  εἶναι  χρήσιμη. Μέσα σέ δύο ἡμέρες ὁ κομμουνισμός, μέ ὅλα τά τάνκς καί τά κανόνια του  (καί  βεβαίως  μέ  τό φοβερό  του  πυρηνικό  ὁπλοστάσιο), καταργήθηκε καί προέβαλε ἡ ἐπονομαζόμενη "ἐλεύθερη καί δημοκρατική Ρωσία",  στό  ἔλεος  τῆς  Μαφίας καί  τῶν  δυτικῶν - ἑβραϊκῶν  κεφαλαίων.
῾Η  Μαρία  Βασίλιεβνα  διήνυσε  τήν  ζωή  της  μέσα  σ᾿ αυτήν  τήν  πολύπλοκη  ἱστορική  περίοδο  τοῦ  χρόνου.
Μεγάλη σημασία στήν ζωή της εἶχε ἡ συνάντησί της μέ τόν π. ᾿Επιφάνιο τό 1992, ὅταν ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ἀπό τό ἐξωτερικό καί ἐπέτρεψαν οἱ συνθῆκες. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος (κατά κόσμον  ᾿Αλέξανδρος  ᾿Αντρέγιεβιτς Τσέρνωφ),  κορυφαὶος  Θεολόγος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ὕστερα ἀπό μακροχρόνια ἀναζήτηση ὀρθόδοξης ἱεραρχίας, πού  διατηρήθηκε  στήν  ἀλήθεια.  Τήν  βρῆκε  στό  πρόσωπο  τῆς ῾Ιερᾶς  Συνόδου  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Γνησίων  ῤθοδόξων  Χριστιανῶν  τῆς ῾Ελλάδος,  ἡ  ὁποία  ἔχει  τήν  διαδοχή  ἀπό  τόν  προεξάρχοντα  κήρυκα καί ὁμολογητή  τὴς  ᾿Ορθοδοξίας,  τόν  ἀσκητή  τοῦ  ῎Αθω  ἐπίσκοπο  Ματθαῖο. ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα παρά τήν ἡλικία της δέν ἔχασε τήν μαχητικότητά της καί συνέχισε  τόν  ἀγῶνα  της  ἀποφασιστικά  καί  σταθερά.
Τό 1995 ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος - Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, "᾿Επίσκοπος τροφοδότης" τῆς ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, τῆς ἔδωσε τό μοναχικό ὄνομα Μαριάμ. ῞Εως τίς τελευταῖες ἡμέρες της ἡ μητέρα Μαριάμ διατηροῦσε τήν ἄριστη μνήμη της  καί τήν καθαρή καί σταθερή ὀρθόδοξη συνείδηση  τοῦ πόσο σημαντικό εἶναι στίς ἡμέρες μας νά ἔχουμε καί νά διατηροῦμε τήν ὀρθή καί ἀλώβητη πίστιν  ἔστω  καί  ἀν  δέν  μᾶς  κατανοοῦν  καί  οἱ  πιό  κοντινοί  ἄνθρωποι. Γι αὐτήν ἦταν σημαντικό νά στέκεται στήν ἀλήθεια,  παρόλο πού  δίπλα  της   κατακρημνίζονταν οἱ   θόλοι ὑπέροχων ναῶν. Γι αὐτήν, τήν   μέχρι τήν τελευταία     της  ἀναπνοή ἀταλάντευτη πίστη, εἴθε ὁ Κύριος νά  χαρίσε στά τέκνα  Του  τήν Βασιλεία Του.  Μνήσθητι Κύριε στήν Βασιλεία Σου τήν ψυχή τῆς δούλης σου μοναχῆς Μαριάμ. ΑΜΗΝ.