Τό κείμενον πού ἀκολουθεῖ, εἶναι μία ἐπιστολή ἡ ὁποία ἐστάλη ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου, τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, τήν 25.12.1981 (ὄντος μου ἀκόμη τότε λαϊκοῦ καί ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Κήρυκος Γνησίων ᾿Ορθοδόξων) εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιον (ἤδη πρό μηνός ἐκδημήσαντα), καί ἀναφέρεται εἰς παρατηρήσεις μου ἐπί σοβαρῶν θεμάτων Πίστεως καί ῾Ομολογίας, εἰς τά ὁποῖα ὁ Σεβασμιώτατος Κιτίου παρουσίαζε ποιάν τινά ἀπόκλισιν ἀπό αὐτήν τήν ἀπ᾿ αῤχῆς ὁμολογηθεῖσαν καί βιωθεῖσαν ὑπό τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας.
῾Ο Σεβ/τος Κιτίου ἦτο "ἐπιρρεπής" πρός αὐτήν τήν ἀπόκλισιν, τήν ὁποίαν ἐξεδήλωνε πολλάκις καί προφορικῶς καί εἰς τά γραπτά του, καί αὐταί αἱ ἀμφιβολίαι του ἐσχετίζοντο πάντοτε μέ τήν "ἕνωσιν" μετά τῶν Ρώσων, καί τήν λεγομένην "χειροθεσίαν" τοῦ 1971. ᾿Αλλά καί ἡ ἐλαχιστότης μου, δέν ἔπαυα νά τόν "ἐνοχλῶ", καί νά τόν "ἐλέγχω", ὅσον εἶχα τήν δυνατότητα ὡς λαϊκός, καί κατόπιν ὡς Κληρικός, διά τά "οἰκουμενιστικά" του ἀνοίγματα, ἔστω καί ἄν αὐτό ἐτραυμάτιζε τήν κατά τά ἄλλα καλήν μας ἐπικοινωνίαν. Εἰς τήν ἐπιστολήν πού ἀκολουθεῖ ἔλαβα ὑπ᾿ ὄψιν τό ρητόν: "Αξιοπιστότερα τραύματα φίλων, παρά φιλήματα ἐχθρῶν", δι᾿ αὐτό δέν ἐδίσταζα, ἄν καί λαἱκός, νά τόν ἐλέγξω εὐθέως καί άντοτε μέ ἀγἀπην. Καί δέν μετανοῶ δι᾿ αὐτό, τουναντίον αἰσθάνομαι λύπην, διότι δέν κατώρθωσα μέχρι τέλους νά βοηθήσω τόν Σεβασμιώτατο, πρό πάντων τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, κατά τά ὁποῖα τοῦ ἐζητεῖτο, κυρίς ἀπό τόν μακαριστό καί αὐτόν Μητροπολίτην Πανάρετο, νά "ξεκαθαρίση", ὡς τό μόνον ἐπιζῶν μέλος τῆς ᾿Εξαρχίας, ἐπί τοῦ θέματος τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971, "ἵνα μή ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν ὡς μή παρά τούς τύπους καί τάς παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας" βαδίσαντας.
Δυστυχῶς, μετά τά τελευταῖα "ντοκουμέντα" πού εἶδον τό φῶς τῆς δημοσιότητπος μέσα ἀπό τό διαδίκτυο "διά τό τί συνέβη τό 1971 μέ τήν χειροθεσία τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου ᾿Επιφαίου", καί τήν ἄρνησιν τῶν ᾿Αρχιερέων νά λάβουν θέσιν, τά πράγματα παίρνουν πολύ δυσάρεστον τροπήν. Διότι τά ὅσα ἀπεκαλύφθησαν ἀπό τήν "Περιγραφήν τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως" καί αἱ παράλληλοι πρός αὐτά, ἐν ἔτει 2003 δηλώσεις ᾿Αρχιερέων τινῶν, ὅτι "καί εἰς ᾿Αμερικήν καί εἰς ῾Ελλάδα, ἀνεγνώσθησαν εὐχές χειροτονίας", ὅτι "ὅλοι ἐχειροτονηθήκαμε ἀπό χειροθετημένους" ἀποδεικνύουν ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν τήν 17ην καί 18ην Σεπτ. τοῦ 1971 ἔγινε ἡ πιό τρομερή προδοσία κατά τῆς ῾Ομολογίας καί ἡ πιό φρικτή ἱεροσυλία καί βλασφημία κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, διά λογαριασμόν τοῦ ἀπό τότε δρῶντος παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού ἠνάγκασε τήν ἐλαχιστότητά μου νά διακόψω τήν μετά ἱεροσύλων καί βλασφήμων καί ἀρνητῶν τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των ᾿Αρχιερεῖς. ᾿Αλλά περί αὐτῶν γράφομεν εἰς ἄλλα κείμενα. ᾿Ενταῦθα ἡ ἀπό 25.12.81 ἐπιστολή μας πρός τόν ἤδη μακαριστόν κυρόν ᾿Επιφάνειον:
Κων/λεως 22 - ᾿Αθῆναι
                                                           
Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ ὑποκλινόμενος ἀσπάζομαι ὑμετέραν δεξιάν αἰτούμενος εὐχάς καί εὐλογίας, ἐπί δέ τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εὔχομαι ῾Υμῖν ὑγείαν καί μακροημέρευσιν, εἰς ἅπαντας δέ, ὅπως χαρίσηται τό θεῖον Βρέφος εἰρήνην, ταπείνωσιν, ὑπακοήν εἰς τό θέλημά του καί καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως μέχρι τελευταίας μας ἀναπνοῆς.
Θεωρῶ καθῆκόν μου νά σᾶς γράψω μερικάς σκέψεις, ὡς υἱός πρός πατέρα, διά νά σᾶς ὑπενθυμίσω ἐκεῖνο, τό ὁποῖον πολλάκις προφορικῶς εἰς τάς κατ᾿ ἰδίαν συζητήσεις μας σᾶς ἐτόνιζα, ὅτι δηλαδή, ἐπειδή τά κείμενά σας, κατά τό πλεῖστον αὐτῶν μέρος εἶναι μεμπτά καί βλάφημα, δέον, ὅπως άνακληθοῦν. Βεβαίως, ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου τόν ἰσχυρισμόν σας, ὅτι οὐδέποτε εἴχατε εἰς τήν σκέψιν σας, θέσεις τάς ὁποίας ἡμεῖς ἐξάγομεν, ὡς συμπεράσματα ἀπό τά κείμενά σας, ἀλλ᾿ ὅτι αἱ σκέψεις σας καί αἱ προθέσεις σας εἶναι ὀρθόδοξοι καί ὅτι ἐμεῖς δέν τάς καταλαβαίνομεν καί παρερμηνεύομεν αὐτάς, καί ἑπομένως κακῶς σᾶς χαρακτηρίζομεν ἐκ τῶν κειμένων σας, ὡς ὁπαδόν τῆς θεωρίας τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ". Δυστυχῶς, Σεβασμιώτατε, τά κείμενά σας εἶναι σαφῆ καί δέν ἐπιδέχονται τοιαύτας συζητήσεις.
῎Ηδη ἀπό τῆς 20 Μαρτίου τοῦ 1978, ὅταν μᾶς ἀπεστείλατε τήν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" σας τοῦ Πάσχα 1978, εἰς ἐπιστολήν μου σᾶς ἔκρουσα τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί σᾶς ἔγραψα χαρακτηριστικῶς: "Φαίνεσθε ὁπαδός τῆς θεωρίας τῶν κλάδων ἐπί τῆς ὁποίας στηρίζεται καί ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός".  ῎Εκτοτε πλεῖστα ἄλλα μεμπτά καί βλάσφημα κείμενα ἐκυκλοφορήσατε καί ἐπεδεινώσατε ἀφάνταστα τήν θέσιν σας καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.
Τήν 18-21/8/1981 συνεκλήθη ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς τήν ὁποίαν ἐτέθη πρός συζήτησιν καί τό θέμα: "Θέσεις καί διατυπώσεις τοῦ Σεβ/του Κιτίου κατά τά τελευταῖα ἔτη κλπ", τό ὁποῖον ὅμως διά τρίτην φοράν δέν ἠθελήσατε νά συζητηθῇ. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος βλέπουσα, ὅτι δέν πρέπει νά παραμένετε ἐπί πολύ ἐκτεθειμένος, σᾶς παρεκάλεσε νά ὑποβάλητε μίαν Δήλωσιν, εἰς τήν ὁποίαν θά ἐδηλώνατε τό ὀρθόδοξον φρόνημά σας σχετικῶς μέ τήν ἀκαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τούς ψευδοπαλαιοημερολογίτας, τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971 καί τήν ἕνωσιν τῶν ἀπεσχισμένων ψευδοπαλαιοημερολογιτῶν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας, καί συγχρόνως νά ἀναιρούσατε ὅ,τι ἀντίθετον εἶχε διατυπωθεῖ εἰς τά κείμενά σας, διά νά δημοσιευθῇ εἰς τόν "Κήρυκα Γνησίων ᾿Ορθοδόξων" καί νά παύσῃ ἡ κατηγορία κατά τοῦ Σεβ/του Κιτίου, ὅτι δέν φρονεῖ καί δέν ὁμολογεῖ ὀρθοδόξως. Κα'τήν μέν Δήλωσιν συνετάξατε καί ὑποβάλατε, πλήν, ἐν αὐτῇ δέν ἀναιρέσατε τά μεμπτά σημεῖα τῶν κειμένων σας, ἀλλά ἰσχυρίσθητε, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐδημιούργησεν "ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις" περί αὐτῶν, καί ὅσοι διέκριναν τό μεμπτόν τῶν κειμένων σας εἶναι "ἀσθενεῖς συνειδήσεις".
Δυστυχῶς ἐκεῖνο τό κείμενον, τό ὁποῖον συνέταξα, κατόπιν ἐκφρασθείσης ἐπιθυμίας σας, δέν τό ἐλάβατε ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά διατυπώσατε ἕτερον, κατά τοιοῦτον τρόπον, ὥστε ἐνῶ ἐμμένετε εἰς τάς προηγουμένας σας θέσεις, συγχρόνως διατυπώνετε καί τήν μομφήν κατά τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί παντός ἑτέρου περί "ἐσφαλμένων ἐντυπώσεων" καί "ἀσθενῶν συνειδήσεων".
Αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός δέν μᾶς ἐπέτρεψε νά δημοσιεύσωμεν τήν "Δήλωσίν" σας εἰς τόν "Κήρυκα", ὡς προεβλέπετο, ἐνῶ παραλλήλως, προσωπικῶς ἠναγκάσθην νά μελετήσω καί πάλιν τά κείμενά σας, ὡς καί τήν πρός ἐμέ ἀλληλογραφίαν σας καί διεπίστωσα δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, πόσον αἱ διατυπωθεῖσαι θέσεις σας εἶναι μεμπταί καί βλάσφημοι καί θίγουν καί τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας καί τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἀλλά καί ὅσους γνωρίζουν, ὡς ὁ ὑποφαινόμενος, καί ἀνέχονται εἰσέτι τά τοιαῦτα κείμενα σας.
῎Ισως μέ ἐρωτήσετε, διατί τόσον καιρό δέν σᾶς ἔγραψα; Θά σᾶς ἀπαντήσω. ῾Ως σᾶς εἶπον καί προφορικῶς, ὤφειλον νά ἀναμένω τήν ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου σχετικῶς μέ τά κείμενά σας. ῎Αλλωστε τό ἐπεχείρησα πολλάκις, προφορικῶς, ὅπως καί ἄλλοι, ἀλλά δέν γνωρίζω ποῖαι δυνάμεις ἤ ποῖαι αἰτίαι σᾶς κρατοῦν δέσμιον.
Προσεπάθουν πάντοτε εἰς τάς κατ᾿ ἰδίαν συναντήσεις μας νά σᾶς ἐπισημάνω, πόσον ἐκτίθεσθε, μέ τό νά διατυπώνετε τοιαύτας θέσεις καί νά συνειδητοποιήσετε, ὅτι δι᾿ αὐτῶν θίγετε καί τό ᾿Αρχιερατικόν σας ἀξίωμα καί τήν θέσιν σας ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, ἀλλά μοῦ ἀπαντούσατε: "῎Ετσι ξέρω νά γράφω". ῾Η ἀπάντησίς μου ὑπῆρξε πάντοτε σαφής, πιστεύω νά τήν ἐνθυμεῖσθε. "᾿Εν τοιαύτῃ περιπτώσει, σᾶς ἔλεγα, εἶναι προτιμότερον νά μή γράφετε". Σεῖς ὅμ,ως περισσότερον ἐγράφατε καί συνεχῶς εἰς περισσότερα σφάλματα περιπίπτετε.
Καί ἕτερα ἐξ᾿ ἀγάπης, ἐγώ καί ὁ ᾿Ελευθέριος ἐπράξαμεν δι᾿ ἐσᾶς καί συνεχῶς πράττομεν, διότι θέλομεν νά σᾶς ἔχωμεν εἰς τήν συνείδησίν μας ἀληθινόν καί ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην. Τοῦτο, ὅμως, ὡς πληροφορούμεθα, χαρακτηρίζετε, ὡς κρυφά σχέδια στρεφόμενα ἐναντίον σας καί δέν χάνετε τήν εὐκαιρίαν εἰς τάς ἐπιστολάς σας νά γράφετε ὑπονοίας καί φαντασίας, ὅτι δῆθεν δολιοπλοκοῦμεν κατά τοῦ προσώπου σας.
Τό γεγονός τοῦτο Σεβασμιώτατε πολύ μέ ἀνησυχεῖ, διό ἀπορῶ καί διερωτῶμαι: Ποῖον εἶναι τό κριτήριο τῶν σκέψεών σας; Τί θά ἠθέλατε ἀπό ἡμᾶς νά πράξωμεν, διά νά εἴμαστε ἀρεστοί εἰς ὑμᾶς; Νά σᾶς κολακεύσωμεν, ἤ νά σᾶς εἴπωμεν, ὅτι τά κείμενά σας εἶναι ἄμεμπτα; Τότε ἴσως νά εἴμαστε ἀρεστοί εἰς ὑμᾶς, ἀρεστοί εἰς τό πρόσωπόν σας, ὄχι ὅμως ἀρεστοί εἰς τόν Θεόν, διότι ψευδῶς θά σᾶς ἐλέγομεν, ὅτι ὀρθῶς ἔχουν. Βεβαίως δέν ἀρνηθήκαμε, οὐτε καί τώρα ἀρνούμεθα τήν βοήθειάν μας, ὑποδεικνύοντες τά σφάλματά σας, καί ἐπαναλαμβάνοντες τήν ἄποψίν μας, ὅτι πρέπει νά ἀναιρέσετε ὅσα ἐγράψατε ἤ ἁπλῶς ὑπεγράψατε καί εἶναι ἀντίθετα πρός τήν ᾿Ορθόδοξον διδασκαλίαν καί ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως, ἔστω καί ἄν τήν ὑπόδειξιν ταύτην τήν θεωρήσετε ὡς σχέδιον στρεφόμενον κατά τοῦ προσώπου σας, ἡμᾶς δέ "κακούς θεολογικούς συμβούλους". ᾿Οφείλω νά σᾶς ἐπσιτήσω τήν προσοχήν, ὥστε νά διακρίνετε ποῖοι εἶναι οἱ...."κακοί σύμβουλοι".
῾Ημεῖς πάντοτε μέ ἀγάπην καί υἱκόν σεβασμόν ἐπαρατηρήσαμεν τά λάθη σας καί νῦν πάλιν σᾶς λέγομεν, ὅτι πρέπει νά ἀπαλλαγῆτε ἀπό τόν "ἐφιάλτην", μήπως ταπεινωθῆτε ἀναιροῦντες τάς μεμπτάς θέσεις σας καί ὁμολογοῦντες πᾶν ὅ,τι βαρύνει ὑμᾶς, ἐνῶ τουναντίον τοῦτο εἶναι ᾿Επισκοπική ἀρετή καί θάρρος, τοῦτο εἶναι ἀληθής ῾Ομολογία δι  ῾Υμᾶς. Τοιουτοτρόπως καί ἐσεῖς θά ἠρεμήσετε καί τόν λογισμόν σας θά ἀναπαύσετε καί ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως θά σταματήσῃ καί τούς συνεπισκόπους σας καί τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκκλησίας θά χαροποιήσετε καί τόν ἐαυτόν σας θά τιμήσετε καί τόν Θεόν θά δοξάσετε.
᾿Ησχολήθην λοιπόν, Σεβασμιώτατε, ἀρκετά μέ τά κείμενά σας καί διεπίστωσα δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, ὅτι αἱ θέσεις σας πραγματικῶς σκανδαλίζουν τόν ἀναγνώστην, ὄχι διότι ἔχει "ἀσθενῆ συνείδησιν", ὅπως γράφετε εἰς τήν "δήλωσίν" σας, ἀλλ᾿ ἐπειδή εἶναι ἀντορθόδοξοι, πεπλανημέναι καί δημιουργοῦν τήν ἀμφιβολίαν εἰς θέματα Πίστεως καί ῾Ομολογίας.
Εἶναι τόσον χαρακτηριστικά τά κείμενά σας, καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἀμφιβάλετε περί τούτου, οὔτε νά ἰσχυρίζεσθε, ὅτι αἱ ὑποδείξεις αἱ ὁποῖαι σᾶς ἔγιναν εἶναι ἀσαφεῖς, ἀφοῦ ρητῶς ὑπεδεικνύοντο τά σχετικά χωρία. ᾿Εάν παρ᾿ ἐλπίδα συμβαίνει τοῦτο, δηλαδή ἐάν δέν καταλαβαίνετε τάς ὑποδείξεις, ὡς ἰσχυρίσθητε, τότε ἡ ἀνησυχία μου γίνεται ἀπερίγραπτος, διότι θά πρέπει νά δεχθῶ, ὅτι σᾶς ἐχρησιμοποίησαν ἄλλοι "ὡς τυφλόν καί ἄβουλον ὄργανόν των", ὅπερ δέν δύναμαι νά δεχθῶ ἀπόλυτα.
Θά παραθέσω τινάς ἐκ τῶν θέσεων τῶν κειμένων σας: Εἰς ἕν σημεῖον τῆς ἀπό 14-4-79 "ΕΚΚΛΗΣΕΩΣ" σας γράφετε:
"᾿Αμφιβάλλω, ἐάν θά ἀποφύγωμεν τόν λιθοβολισμόν, ὅταν ὁ λαός ἀντιληφθῆ, ὅτι καπηλευόμεθα τήν σωτηρίαν του καί εἰς βάρος του ὑπηρετοῦμε πλειάδα παθῶν..."
Καί σᾶς ἐρωτῶ Σεβασμιώτατε: ᾿Αντιλαμβάνεσθε τί φοβερά πράγματα γράφετε; ᾿Εάν πιστεύετε τόσον ὑμεῖς, ὅσον καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί ἐν γένει ἡ ἀκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία "καπηλεύεται τήν σωτηρίαν τοῦ λαοῦ", τότε τό ὀλιγώτερον τό ὁποῖον εἴχατε νά ἐκάμνατε, ἐάν τοιοῦτόν τι ἐπιστεύατε, νά διαμαρτυρηθῆτε πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί νά παραιτηθῆτε καί ὄχι νά ὑβρίζατε καί νά βλασφημῆτε τούς πάντας καί τά πάντα καί νά σκανδαλίζετε τόν εὐσεβῆ λαόν, τόν ὁποῖον ὁ Θεός σᾶς ἐνεπιστεύθη νά οἰκοδομήσετε πνευματικῶς καί νά ὁδηγήσετε εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν.
Σεβασμιώατατε, εἴθε τά ὅσα ἐγράψατε νά μή τά ἔχετε γράψει ἐν ἐπιγνώσει, διότι τότε ὑπάρχει κάποια ἐλπίδα νά ἀντιληφθῆτε πόσον σᾶς ἔχουν ἐκθέσει, ἀλλά διερωτῶμαι, διατί ὅταν σᾶς ὑποδεικνύωνται τά σφάλματά σας ὀργίζεσθε, ὡσάν νά σᾶς διαπερνᾶ ἠλεκτρικόν ρεῦμα;
Πάντως τά κείμενά σας γέμουν τοιούτων ἐκφράσεων, αἱ ὁποῖαι "γκρεμίζουν" καί ὑποσκάπτουν τά θεμέλια τῆς ᾿Εκκλησίας (τοῦ πληρώματος), ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε νά προσφέρεται ἡ οἰκοδομή καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐλπίδα.
᾿Αναφέρω καί ἕν σημεῖον - ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρός ἐμέ ἐπιστολήν σας ὑπ᾿ ἀριθμ. 108/17-1-78, εἰς τήν ὁποίαν διερωτᾶσθε μήπως ὅλος ὁ ᾿Αγώνας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας ἀπό τοῦ ἔτους 1948 ἐθεμελιώθη ἐπί τοῦ ψεύδους.
᾿Ιδού τί ἐγράφατε πρός ἐμέ, ὅταν ἀνελάμβανον τήν Διεύθυνσιν τοῦ "Κήρυκος", ὅτε δηλαδή ἀνέμενον ἀπό τήν Σεβασμιότητά σας ὄχι λόγους δημιουργοῦντας ἀμφιβολίας περί τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας καί τῆς πορείας Αὐτῆς, ἀλλά λόγους στηρίζοντάς με εἰς τό δύσκολον ἔργον, τό ὁποῖον μοῦ εἶχεν ἀναθέσει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος.
"Σήμερον ἐξ  ἀφορμῆς μιᾶς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Δημητρίου ῾Ιερεμίου πρός τόν "᾿Ορθόδοξον Τύπον" τῆς 10ης ᾿Ιανουαρίου ἐθεώρησα καί πάλιν  ἀνάγκην νά σᾶς γράψω αὐτά τά ὀλίγα. Διερωτοῦμε. Μηπως ἠβουλήθησαν τινές νά στηρίξουν τήν Ματθαιϊκήν παράταξιν ἐπί τοῦ ψεύδους, ἀπό τῆς ἡμέρας τῆς χειροτονίας ὑπό ἑνός";
Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν ἐπίσης ἀμφιβάλετε καί ἀρνεῖσθε τά πάντα καί ἔχετε ἐρωτηματικά, μήπως ἐργάζεσθε ἐν τῇ πλάνῃ:
"Σάν θεολόγοι τῆς μόνης καθαρᾶς μερίδος, πρέπει νά ἀμυνθῆτε καί κατά τῶν ἔξω, ἤ θά ἀποκαλυφθῇ πλέον, ὅτι εὑρισκόμεθα ἐν πλάνῃ, καί ὡς εἰλικρινεῖς, ἐάν τό ἐννοήσωμεν, δέν πρέπει νά τό ἀρνηθῶμεν. ᾿Εγώ δέν ἔχω θεολογικάς γνώσεις, οὔτε α῾Ι δυνάμεις μου μοῦ τό ἐπιτρέπουν. ῾Η ὑπόθεσις τῶν χειροτονιῶν, ὡς καί τῶν ἄλλων κατηγοριῶν, χρειάζεται ἐξιχνίασιν ἐξ ἀρχῆς, διά νά ἴδωμεν τήν ἀλήθειαν, δότι ὁ κόσμος θά ξυπνήσῃ μίαν ἡμέραν καί θά μᾶς κρίνῃ ὅλους. ᾿Αλλά καί εἰς τόν Θεόν τί θά ἀπολογηθῶμεν. ᾿Εδῶ καί ἀλλοῦ κατηγοροῦν τόν Ματθαῖον ὡς βλάσφημον, οἱ ὁπαδοί του τόν ἐγκωμιάζουν ὡς ἅγιον. Πρέπει νά ἀποδειχθῆ ἤ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο".
Τί χείρονα τούτων ἠδύνασθο νά γράψετε, Σεβ/τε. ᾿Ερωτήσατε τούς "καλούς σας συμβούλους" τί σημαίνουν ταῦτα.
Σεβ/τε δέν δύναται νά γράφῃ ταῦτα , οὔτε νά διανοῆται τοιαῦτα εἷς ᾿Επίσκοπος, διανοηθείς δέ καί γράψας τοιαῦτα, συγχωρήσατέ μου, ἀλλά φρονῶ, ὅτι ἤδη ὁ τοιοῦτος ἠρνήθη τά πάντα.
Διερωτᾶσθε, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μήπως ἐπί τριάκοντα ἔτη βαδίζετε ἐπί τοῦ ψεύδους καί οἰκοδομῆτε ἐπί κακῶν θεμελίων; ᾿Αλλοίμονον τότε εἰς ὑμᾶς, ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζετε, ἐάν βαδίζετε ὀρθῶς, ἀλλά τί πταίει τό ποίμνιον, τό ὀποῖον σᾶς θεωρεῖ γνήσιον ποιμένα του καί πιστῶς σᾶς ἀκολουθεῖ πιστεῦον, ὅτι θά τό ὡδηγήσετε ἀσφαλῶς διά τῆς ἀληθείας πρός  τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν;
᾿Αμφιβάλετε διά τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Οποίας εἶσθε ῾Ιεράρχης! ᾿Αμφιβάλετε ὅμως καί περί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς! Τί ἄλλο μένει νά ἀμφισβητήσετε;
᾿Ιδού τί γράφετε εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 117/6-1-79 ἐπιστολήν σας πρός τόν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, εἰς τήν ὁποίαν ἐζητούσατε ὅλως ἀψυχολογήτως νά σᾶς ἀπαντήσῃ μέσῳ τοῦ "Κήρυκος".
"᾿Εδῶ τίθεται καί ἄλλο ἐρώτημα. ᾿Εφ᾿ ὅσον ἦτο καλῶς γενομένη ἡ χειροτονία, διατί ἐδέχθησαν ὅλοι καί οἱ πρωτοπόροι καί οἱ μεταγενέστεροι τήν χειροθεσίαν...᾿Εάν πάλιν εἴπωμεν καλῶς ἔγινε, τότε ἡ Μοναδική ᾿Εκκλησία πού θέλετε νά ἀναδείξετε, ἐπιστρέφοντας εἰς τό καθεστός τοῦ 1948, ἐπλανέθη...καί ἐάν πράγματι ἐπλανέθη εἰς ποίαν ᾿Εκκλησίαν καλεῖτε τούς πάντας πρός μετάνοιαν;"
Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν γράφετε:
"᾿Εάν ἀδελφέ τιμᾶτε τήν ᾿Αρχιερωσύνην γενικῶς, οὐδείς λόγος ὑπάρχει νά ἀνησυχῇ τινάς ἐκ τῶν γραφομένων. ᾿Εάν ὅμως ἐννοᾶτε τό καθεστός τοῦ 1948, ἐδῶ ἡ παράκλησίς μας εἶναι νά μᾶς ἐξηγήσετε τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν πολλοί ἀμφισβητοῦν, διότι ἡ χειροτονία ἔγινε παράτυπος ὑπό ἑνός. ῎Οχι διότι δέν ὑπῆρχε ἄλλος ᾿Αρχιερεύς. ᾿Αλλά ἄλλοι λόγοι ἀδικαιολόγητοι τούς ὁποίους ἡμεῖς παραλείπομε, θέτομεν ὅμως τό ἐρώτημα: Ποῦ εἶναι γραμμέναι αἱ κακοδοξίαι τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου, εἰς ποῖον σύγγραμμά του, ἤ εἰς ποίαν ἐπιστολήν του; Μή μοῦ προβάλλεις τάς ᾿Εγκυκλίους τοῦ τότε ῾Αγίου Βρεσθένης Ματθαίου καί τοῦ Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμπρου, διότι τότε θά σᾶς προβάλω καί ἐγώ τήν ᾿Εγκύκλιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τοῦ 1977...᾿Εάν δύνασθε νά ἀποδείξετε ἐσεῖς ἀδελφοί κακοδοξίας τοῦ Βαρυκοπούλου, πού νά ἐπιτρέπουν τάς χειροτονίας ὑπό ἑνός, ἀναμένωμεν νά τάς ἴδωμεν. ᾿Εάν ὄχι πῶς χαίρεσθε καί πῶς δικαιολογεῖτε τῆν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ὅπου διά τοιαύτην χειροτονίαν ὑπάρχουν τιμωρίες καί μᾶλλον πρέπει νά ἀκολουθῇ λύπη;"
Ταῦτα, Σεβασμιώτατε, μόνον ὡς ἐξομολόγησιν εἰς πιστόν καί πεπειραμένον πνευματικόν (συνεπίσκοπόν σας ἤ πρεσβύτερον) ἠδθνασθο νά εἴπητε-νά ἐξομολογηθῆτε, ἤ καί ἐν Συνόδῳ νά διατυπώσετε, καί οὐχί νά τά γράφετε καί νά τά συζητᾶτε μέ ὁποιονδήποτε. ᾿Επιτρέψατέ μοι νά σᾶς εἴπω, μέ ὅλην τήν ἀγάπην πού σᾶς ἔχω , καί συγχωρήσατέ μοι, διόι δέν δύναμαι νά μή τό εἴπω, ὅτι πρέπει νά φέρετε εἰς τήν μνήμην σας τό πότε ἤρχισαν οἱ τοιοῦτοι διαλογισμοί ἀμφιβολίας εἰς τήν καρδίαν σας, πόσον καιρόν τούς ὑποθάλπετε καί πότε τούς ἐξωτερικεύσατε καί νά ζητήσετε τήν θεραπείαν, διότι δέν εἶναι μόνον θέμα ἀναιρέσεως, ἀλλά καί βαθείας ἐπιγνώσεως καί καθαρᾶς ῾Ομολογίας. Εἶναι πρωτίστως θέμα εἰλικρινείας ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί ἔναντι τῶν ἀνθρώπων. Διότι γνωρίζετε πολύ καλύτερον ἐμοῦ, ὅτι ἀμφιβολία εἰς θέματα πίστεως, ᾿Εκκλησίας, ῾Ομολογίας, σωτηρίας ἐν τῃ ᾿Εκκλησίᾳ κλπ. εἶναι ἄρνησις, εἶναι ἐμπαιγμός τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι πνευματικός θάνατος.
Θά μοῦ εἴπητε ἴσως. Ποῖος εἶσαι πού μοῦ κάμνεις τόν διδάσκαλον; Δέν κάμνω τόν διδάσκαλον, Σεβασμιώτατε. ᾿Αλλ᾿ ἐγώ ὡς λαϊκός, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισα τήν ᾿Ορθοδοξίαν ἀπό τήν ἰδικήν σας διδαχήν, ὅπως καί κάθε πιστός πού σᾶς ἐγνώρισε, ὡς ποιμένα του καί ῾Ιεράρχην τῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς λογικά πρόβατα καί ἐν ὀνόματι τοῦ ῾Αγίου Βαπτίσματος, θέλομεν τούς ᾿Αρχιερεῖς μας νά εἶναι στῦλοι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἑδραίωμα τῆς ᾿Αληθείας, ὑπερασπισταί καί πρόμαχοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Δέν θέλομεν οἱ ᾿Αρχιερεῖς μας νά εἶναι πρόξενοι ἀμφιβολιῶν περί τήν πίστιν καί νά διερωτῶνται "μήπως θά ἀποδειχθῇ ὅτι εὑρισκόμεθα ἐν πλάνῃ.  ῾Ως ᾿Αρχιερεύς κατεστάθητε ᾿Επίσκοπος τοῦ "ποιμαίνειν" καί "ἐπισκοπεῖν", ἀγρυπνεῖν καί φυλάσσειν τό ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ καί τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν, ἵνα μή ἔλθουν οἱ λύκοι καί κατασπαράξουν τά πρόβατα, καί ὄχι νά ἀμφιβάλετε, ἐάν εἶσθε ἐν τῇ ᾿Αληθείᾳ, ἤ νά διερωτᾶσθε μήπως εὑρίσκεσθε ἐν τῇ πλάνῃ. Πρό πάντων, ὅταν αἱ αἱρέσεις καί τά σχίσματα λυμαίνονται τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δέν ἐπιτρέπεται, οἱ ᾿Επίσκοποι νά συγκαταβαίνουν, νά ὑποχωροῦν, νά ἀρνοῦνται τήν μοναδικότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, προκειμένου δῆθεν νά σμικρύνουν τό χάσμα καί νά ἐξαλειφθοῦν τά σχίσματα. Τοῦτο εἶναι ἴδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά σμικρύνῃ τό χάσμα, ἤτοι διά τῆς ἀμβλύνσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος καί τῆς πίστεως, ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κατέχει Αὕτη καί μόνη τήν ᾿Αλήθειαν καί διά τῆς δῆθεν ἀγάπης, ἡ ὁποία θά ἀμβλύνῃ τάς διαφοράς, τάς ὁποίας φανατισμοί καί μίση ἐδημιούργησαν, μή λαμβάνοντες ὑπ᾿ ὄψιν τάς συγκεκριμένας αἰτίας περί τήν πίστιν, αἱ ὁποῖαι ἐδημιούργησαν τά σχίσματα καί τάς αἱρέσεις.
Γνωρίζετε ἀσφαλῶς τί γράφει ἡ Οἰκουμενιστική ᾿Εγκύκλιος τοῦ Προύσσης Δωροθέου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν βάσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Παραθέτω ἕν χαρακτηριστικόν ἀπόσπασμα τῆς αἱρετικῆς ταύτης ᾿Εγκυκλίου:
"Νομίζομεν, ὅτι ἐπιβάλλεται, ἵνα ἀναζωπυρωθῇ ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν ᾿Εκκλησιῶν, μή λογιζομένας ἀλλήλας, ὡς ξένας καί ἀλλοτρίας, ἀλλ᾿ ὡς συγγενεῖς καί οἰκείας ἐν Χριστῷ καί συγκληρονόμους καί συσσώμους τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ. ῾Υπό τῆς ἀγάπης γάρ ἐμπνεόμεναι διάφοροι ᾿Εκκλησίαι ἐν ταῖς περί τῶν ἄλλων κρίσεσι καί ταῖς πρός αὐτάς σχσεσιν τήν μέν διάστασιν ἀντί τοῦ ἐπεκτείνειν καί αὐξάνειν, ὡς οἷόν τε συντομεῦσαι καί σμικρῦναι δυνήσονται".
Βάσει τῆς θεωρίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ "αἱ διάφοροι χριστιανικαί ᾿Εκκλησίαι" εἶναι κλάδοι τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ κηρύσσουν οἱ Οἰκουμενισταί, μέ τά σχίσματα καί τάς αἱρέσεις ἐχωρίσθη εἰς κλάδους, τάς διαφόρους "χριστιανικάς ἐκκλησίας", αἱ ὁποῖαι μόναι των δέν κατέχουν ὅλην τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά μέρος μόνον αὐτῆς. Τήν ὅλην ἀλήθειαν θά τήν εὕρουν ἐάν κάμουν ἕναν κοινόν συνασπισμόν καί διά τοῦ διαλόγου καί τῆς ἑνώσεως ζητήσουν αὐτήν. Κατ᾿ αὐτούς ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δέν εἶναι ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ εἷς κλάδος αὐτῆς, ἴσως ἡ μόνη καθαρά μερίς. Τό ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κηρύσσει τήν μοναδικότητα Αὐτῆς εἶναι "φανατισμός", "πάθος", "ἐγωϊσμός" κλπ. Τό ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἀντιμετωπίζει τούς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν διαλόγους μέ ἄκραν ἐπιφύλαξιν, ὅταν δέν ὑπάρχουν οἱ ἐγγυήσεις, ἀλλά διαφαίνεται προσπάθεια ἐπιβολῆς τῶν σχισματικῶν ἤ αἱρετικῶν ἐπί τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τοῦτο τό θεωροῦν "στεῖραν ἄρνησιν", ἔλλειψιν ἀγάπης, μῖσος κλπ.
Μέ αὐτάς τάς ἀρχάς ἐργάζεται ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς ἐμφανίσεώς του ὁ Οἰκουμενισμός καί δυστυχῶς αἱ ἀρχαί αὗται ἐπεξετάθησαν καί εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ. ᾿Αλλά τό ἀκόμη δυστυχέστερον καί λυπηρόν εἶναι, ὅτι τό φαινόμενον τοῦτο (τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ) ἔκαμε τήν ἐμφάνισίν του καί εἰς τά κείμενα ἑνός ὀρθοδόξου ῾Ιεράρχου, μέλους τῆς ῾Ιεραχίας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου  Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῎Ισως νά μή τό ἀντιλαμβάνεσθε, Σεβ/τε, ἴσως νά μή τό ἔχετε κατανοήσῃ, ἴσως νά μή σᾶς ἄφησαν νά τό συνειδητοποιήσετε, πόσον θαυμάσια εἰσάγουν τά κείμενά σας τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν.
᾿Αλλά πρέπει νά τό ἀντιληφθῆτε. Μελετήσατε μεά προσοχῆς τάς δύο "᾿ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ" σας, τοῦ Πάσχα τοῦ 1978 καί τῆς 14-4-79, αἱ ὁποᾶι εἶναι χαρακτηριστικώταται. Βάσει αὐτῶν κηρύσσεται ἀπροκαλύπτως ἕνας παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός. Βάσει αὐτῶν ὅλοι οἱ πρός οὕς ἀπευθύνεσθε εἶναι ᾿Ορθόδοξοι, ῾Ομολογηταί καάι φυλάττουν ἐπακριβῶς τάς ἱεράς παραδόσεις. Βάσει αὐτῶν καί οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς, καί οἱ Αὐξεντιανοί, καί οἱ συνεπίσκοποί σας ἐν ῾Ελλάδι, καί οἱ ῾Αγιορεῖται Πατέρες (ἅπαντες), καί οἱ Ρουμάνοι τοῦ Μητροπολίτου Γλυκερίου, καί οἱ Ρῶσσοι τῶν Κατακομβῶν, κλπ. δέν ἔχουν οὐδεμίαν διαφοράν πίστεως, ἀλλ᾿ εἶναι "οἱ ἁπανταχοῦ τῆς Οἱκουμένης Γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί", ἱ ὁποῖοι "μετέχουν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης", μεταδίδουν τόν ἄρτον τῆς Ζωῆς, ἔστω καί μεμερισμένον...Αἱ διαφοραί των καθ᾿ ῾Υμᾶς προέρχονται ἀπό φανατισμούς, μῖσος, ἀτομικά καί προσωπικά συμφέροντα, "ἀλληλοϋπόβλεψιν". ῞Ολαι δέ αὐταί αἱ "μερίδες ἐκφράζουν τήν συνείδησιν τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας", εἶναι οἱ διάφοροι Κλάδοι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Οὐδεμία διαφοροποίησις ὑπάρχει εἰς τινά κείμενά σας μεταξύ τῶν ἀπεσχισμένων ἐξ  Αὐτῆς.
᾿Ιδού χαρακτηριστική ἔκφρασις ἐκ τῆς "ΕΚΚΛΗΣΕΩΣ" τοῦ Πάσχα τοῦ 1978:
"῎Οντως ὅλοι συμμετέχομεν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης, ἀσχέτως τοῦ ἄρτου πού προσφέρει ἑκάστη μερίς πρός τόν αὐτῆς λαόν. Τοῦτο λοιπόν τό ἄσχετον νά γίνῃ σχέσις, ὥστε ἐν μιᾷ καί τῇ αὐτῇ ὁμολογίᾳ νά μεταδίδεται ἀμιγής ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς".
Τί σημαίνουν αὐτά Σεβασμιώτατε; ῾Η ἐμή ταπεινότης ἰδού πῶς τό ἀντιλαμβάνομαι: ῞Οτι ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς μεταδίδεται ἀπό ὅλους, πλήν ὅμως διηρημένος-μεμερισμένος. Τοῦτο εἶναι τό ἄσχετον. ῞Οταν αὐτό τό ἄσχετον γίνει "σχέσις", ὅταν δηλαδή γίνῃ ἡ ἕνωσις ὅλων αὐτῶν τῶν "μερίδων", τότε ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς, ὁ Χριστός θά μεταδίδεται "ἀμιγής" (μή μεμιγμένος). Νομίζω πώς δέν μπορεῖ νά δοθῇ ἄλλη ἑρμηνεία. Δέν συμφωνεῖτε;
᾿Αλλά τί περισσότερον τούτου λέγουν οἱ Οἱκουμενισταί; Οὗτοι οἱ αἱρετικοί οἰκουμενισταί, λέγουν, ὅτι ὅλοι καί οἱ ᾿Ορθόδοξοι καί οἱ Σχισματικοί καί οἱ αἱρετικοί συμμετέχουν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης, δηλαδή τοῦ ῎Αρτου τῆς Ζωῆς , τοῦ  Σώματος τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο ἄρτος τῆς Ζωῆς, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μεταδίδεται μεμρισμένως ἀπό τούς διαφόρους "Κλάδους" τῆς μεμερισμένης "᾿Εκκλησίας. Μόνον, ὅταν ἑνωθοῦν αὐτοί οἱ διάφοροι Κλάδοι, θά μεταδίδουν ἀμιγῆ τόν ἄρτον τῆς Ζωῆς.
῾Η προηγουμένη θέσις σας, Σεβασμιώτατε, σᾶς ὡδήγησε καί εἰς τήν ἐσφαλμένην θεώρησιν, ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως. ᾿Εφ᾿ ὅσον, δηλαδή, θεωρεῖτε ὅλους "συμμετέχοντας ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης", φυσικόν εἶναι νά βλέπετε καί τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως ὑπό τό πρῖσμα αὐτό. ᾿Αφοῦ θεωρεῖτε τούς πάντας ὡς ἀληθεῖς Γ.Ο.Χ., ἀληθεῖς ῾Ιεράρχας, καί ἀληθεῖς ᾿Εκκλησίας, φυσικόν εἶναι νά βλέπετε καί τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως ἐν οἰκουμενιστικῇ ἐννοίᾳ καί δέν εἶναι μόνον αὐτό, ἀλλά καί πολλά ἄλλα καί βλάσφημα διατυπώνετε.
᾿Ιδού τί γράφετε πρός τούς ἁγιορείτας Πατέρας εἰς τήν "῎Εκκλησίν" σας τοῦ 1979, εἰς ἥν ἄρνεῖσθε τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑποκινεῖτε αὐτούς εἰς ἀνταρσίαν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας.
"῾Αγιορεῖται Πατέρες, ἄρατε κύκλῳ τούς ὀφθαλμούς σας καί θέλετε ἰδεῖ, ὅτι πλεῖστα τῶν παραρτημάτων ἠλλοιώθησαν καί ἠφανίσθησαν...ἕτερα ἐφανατίσθησαν καί ἐν τῷ φανατισμῷ καί δογματισμῷ ἐπαγγέλλονται ρήματα ξένα καί ἀλλότρια τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, ἄλλα δέ φιλελευθερίζοντα παρέφθειραν τά πάντα καί τυφούμενα οἰκονομικῶς πνέουν τά λοίσθια πνευματικῶς. Πάντα ταῦτα εἶναι καί ἀποτελοῦν τήν Πνευματικήν Κληρονομίαν τῶν Πατέρων σας. ῾Ως ἄμεσοι δέ κληρονόμοι, μερικοί μάλιστα καί ἰδιοκτῆται, δέν θλίβεσθε...δέν ἀνασπᾶτε τό φραγγέλιον. Δέν δίδετε τά χέρια πρῶτοι ἐσεῖς, ὡς αὐτόνομοι, αὐτοδιοίκητοι, ἀδέσποτοι καί αὐτοδούλωτοι καί ἑνωμένοι μακράν ἀπό συναισθηματισμούς, νά προχωρήσετε εἰς τήν ἐκδίωξιν τῶν λύκων. Διεκδικήσατε τήν κληρονομίαν σας, καθαρίσατε τήν ἄμπελον, καί βέβαιοι ἐστέ, ὅτι ἐν τῷ μέσω ὑμῶν θά εἶμαι εἰς τήν διάθεσιν τῆς δικαίας καί ὀρθοδόξου ἀποφάσεώς σας. (Σημ. ἡμετ. Τί ἄραγε σημαίνουν ὅλα αὐτά;), ἐφ᾿ ὅσον φυσικά ἐρείδεται εἰς τό σύστημα τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων. Θλίβομαι, διότι βλέπω τό ἔργον, τό ὁποῖον οἱ Πατέρες σας μέ μυρίους μόχθους καί ταλαιπωρίας ἐκράτυναν νά εὑρίσκεται εἰς τήν σοβαράν καμπήν του. ᾿Αρθῆτε εἰς τό ὕψος σας καί δῶστε πρῶτοι τά χέρια, ἡμᾶς δέ τούς ποιμένας πείσατε εἰς κοινήν σύσκεψιν...".
Ποῖος σᾶς ὑπηγόρευσε ταῦτα Σεβασμιώτατε;
Καί καταλήγετε εἰς τήν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" σας μέ τήν ἑξῆς φράσιν:
"Τό πρόβλημά μας εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἀλήθειαν, ἀφοῦ ὅλοι ἰσχυριζόμεθα, ὅτι ἐπαγγελόμεθα τήν ἀλήθειαν".
Σεβ/τε, τό πρόβλημά μας δέν εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἀλήθειαν, διότι τήν ᾿Αλήθειαν τήν εὑρίσκομεν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾶ. Τό πρόβλημά μας εἶναι, ἐάν σύμφωνα μέ τά ὅσα γράφετε πιστεύετε εἰς τήν ᾿Αλήθειαν, τήν ῾Οποίαν κατέχει καί διδάσκει ἡ ἀκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία.
Τήν ἀλήθειαν τήν εὑρίσκει ὁ πιστός ἐν τῇ ῾Αγίᾳ τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίᾳ, ῞Ητις διαφυλάσσει ταύτην ἀπαραχάρακτον καί ἀνόθευτον, καί οὐχί εἰς τούς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν διαλόγους.
Τό πρόβλημα ἑπομένως δέν εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά ἐάν πιστεύωμεν εἰς τήν  Αλήθειαν, ἥτις εὕρηται πλήρης ἐν τῇ ἀκαινοτομήτῳ ᾿Εκκλησίᾳ. ᾿Εάν πράγματι ἔχετε ἀμφιβολίας, ὅτι ἐν τῇ ἀκαινοτομήτῳ τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίᾳ εὕρηται ἡ ᾿Αλήθεια, τοῦτο εἶναι λίαν ἀνησυχητικόν καί εὔχομαι ὁ Θεός νά σᾶς φωτίσῃ νά τήν εὕρετε. ᾿Εάν πάλιν δέν ἔχετε ἀμφιβολίας καί θέλετε νά θέσετε ἁπλῶς προβληματισμόν εἰς ὅσους ὄντως δέν τήν γνωρίζουν, τότε καθῆκόν σας ᾿Αρχιερατικόν θά ἦτο, ὄχι νά ξεσηκώνετε τούς ἁγιορείτας εἰς ἐπανάστασιν, καί νά μεταδίδετε τήν ἀμφιβολίαν, ἀλλά νά διαφωτίζετε τόν λαόν καί τούς ἀπεσχισμένους περί τῆς ἀληθείας, καί ὄχι νά ἐρωτᾶτε: "Ποῦ θά εὕρωμεν τήν ᾿Αλήθειαν"..
᾿Αλλά καί τό σπουδαιότερον, ὅτι εἰς τήν ἰδίαν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" ὑποστηρίζετε τήν ἄποψιν, ὅτι οὐδείς κατέχει τήν ἀλήθειαν. ᾿Ιδού τί γράφετε:
"῞Ολοι ἐπαγγελόμεθα τήν ἀλήθεια, τί παράξενο πράγμα καί ὅλων μας ὁ στόχος καί ὁ σκοπός πρέπει νά εἶναι ἡ ἀλήθεια. Τί κρίμα ὅμως πού ἡ ἀλήθεια διά τόν κάθε ἕνα μας ἀποτελεῖ ἕνα ἀπατηλό σύνθημα καί ὄχι στόχο καί σκοπό, τί κρίμα λέγω νά εἴμεθα ἀντιπρόσωποι τῆς αὐτοαληθείας καί νά ἐπαγγελώμεθα εἴτε ἐν γνώσει, εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ ἔργα ἀλλότρια τῆς ᾿Αληθείας..."
Καί παρακάτω:
"Προσπαθοῦμε σώνει καί καλά νά ἐπιβληθοῦμε καί μέ τό ἔτσι θέλω προσπαθοῦμε νά ἐπιβληθοῦμε καί εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἰδεῶν μας τῶν πεπλανημένων, ἀλλοίμονον, προτάσσομεν πατερικά ρητά παραφθείροντες καί παρερμηνεύοντες κατά ποῦ μᾶς συμφέρει, προκειμένου νά ὑπηρετήσουμε τό ἴδιον συμφέρον..." (ΕΚΚΛΗΣΙΣ πρός ἅπαντας ᾿Αρχιερεῖς πατρώων παραδόσεων ῾Ελλάδος".
Σεβασμιώτατε, ἐάν ἐδημοσιεύατε μίαν ῎Εκκλησιν, εἰς τήν ὁποίαν ἀφοῦ θά ἐπροτάσσετ ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία καί βάσει αὐτῆς θά ἐκαλοῦντο ἅπαντες οἱ ἀπεσχισμένοι τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς Διάλογον, ἵνα βάσει τῆς ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας ταύτης ἀρθοῦν τά αἴτια τῶν σχισμάτων, καί ἐπέλθῃ οὕτω ἡ θεάρεστος ἑνότης ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, οὐδείς θά σᾶς κατέκρινεν. Τουναντίον διά τῆς ᾿Εκκλήσεώς σας ταύτης, ἀμφιβάλετε διά τά πάντα, διά τήν ᾿Αλήθειαν, καί καλεῖτε τούς ἀπεσχισμένους ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας νά κάμετε διάλογον, ἵνα εὕρητε τήν ᾿Αλήθειαν.
῾Η ᾿Εκκλησία, ὅμως, δέν κάμνει διάλογον διά νά εὕρῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά διά νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν περί τῆς ᾿Αληθείας. ῾Ο ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας δέν περιμένει ἀπό τούς ἐκτός Αὐτῆς εὑρισκομένους διά τοῦ διαλόγου νά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά δίδει τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως, κηρύσσει τήν ᾿Αλήθειαν, καί "ὅ ἑώρακε, ὅ ἐθεάσατο, ὅ ἐψηλάφησε περί τοῦ Λόγου τῆς Ζωῆς", ἤτοι τά ὀρθόδοξα βιώματά του, τά ὁποῖα ἐβίωσεν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ταῦτα καλεῖται νά κηρύξῃ, ὤν πάντοτε ἕτοιμος πρός ἀπολογίαν, ὅσον ἀφορᾶ τήν θέσιν του ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ καί τό ᾿Ορθόδοξον φρόνημά του. ᾿Εάν θέλῃ νά κάμῃ διαλόγους διά νά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, τότε δέν θά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά τό ψεῦδος
᾿Αλλά ἐπί τῶν ἀνωτέρω θέσεων σας, Σεβασμιώτατε, νομίζω, ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένον νά διατυπώσω τάς ὀρθάς θέσεις. ῾Η ἀκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία δέν "ἐπαγγέλλεται" τήν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά κατέχει καί κηρύσσει αὐτήν. ῾Η ᾿Αλήθεια τήν ὁποίαν κηρύσσει ἡ ἀκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία, δέν εἶναι ἕνα "ἀπατηλό σύνθημα", οὔτε "ἀληθοφάνεια", "τήν ὁποίαν καθένας ἔκοψε εἰς τά μέτρα του καί ἔθεσεν ὡς σημαίαν", ἀλλά ἡ ᾿Αλήθεια καί μόνον.
Ο῾Ι ἐκπρόσωποι τῆς ἀκαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι "ἀντιπρόσωποι τῆς αὐτοαληθείας". ἀλλά οἱ φορεῖς τῆς ᾿Αληθείας καί ἐκφρασταί τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας. ῾Η δέ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία τήν ὁποίαν διατυπώνουν καί διακηρύσσουν πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, δέν εἶναι "πεπλανημέναι ἰδέαι", "εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ὁποίων προτάσσομεν καί παρατάσσομεν πατερικά ρητά παραφθείροντες καί παρερμηνεύοντες κατά ποῦ μᾶς συμφέρει προκειμένου νά ὑπηρετήσουμε τό ἴδιον συμφέρον".
᾿Αλλά καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἑνώσεως παρατηροῦμεν, ὅτι οὐδέποτε ἡ ἀκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία τό εἶδε "σώνει καί καλά νά ἐπιβληθοῦμε" καί "παλληκαρίστικα". ῾Η ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ προτάσσει πάντοτε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν ὑποχωρεῖ κατά κεραίαν ἀπό τάς θέσεις Της, προπάντων, ὅμως, εἰς τάς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν σχέσεις οὐδέποτε ὑπεχώρησε, οὐδέ συγκατετέθη μέ τήν πλάνην, πράγμα τό ὁποῖον διά μέσου τῶν αἰώνων ἐχαρακτηρίσθη ὡς δῆθεν "ἐγωϊσμός", "πλάνη", "στεῖρα ἄρνησις", "φανατισμός", "ἐτσιθελισμός". μονολιθικότης" κ.ο.κ. Οὐδέποτε, ἐπίσης, ἡ ᾿Εκκλησία ἐπροχώρει εἰς διαλόγους, ὅταν ἔβλεπε ὅτι δέν ὑπάρχουν οἱ ἐγγυήσεις δι ἕναν "εἰρηνικόν διάλογον", ἤ ὅτι διεφαίνετο προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς πλάνης.
῾Η ᾿Εκκλησία λοιπόν καί σήμερον πρέπει πρωτίστως νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν τῆς ᾿Αληθείας, τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως, καί ὄχι νά περιμένῃ ἀπό τάς "κοινάς συσκέψεις" μετά τῶν ἀπεσχισμένων νά γνωρίσῃ τήν ᾿Αλήθειαν, καί τοῦτο πραγματοποιεῖται βεβαίως ἐάν οἱ ἀντιπρόσωποι Αὐτῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι, οἱ "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ κατασταθέντες" δέν "ἀμφιβάλλουν" περί τῆς ᾿Αληθείας, τήν ὁποίαν ὀφείλουν νά κηρύξουν. ᾿Αλλοίμονον ἐάν ἀμφιβάλλουν. Εἶναι προτιμότερον νά σιωποῦν...
Σεβασμιώτατε, ἐπιτρέψατέ μου μίαν ἐρώτησιν:
Ζητεῖτε νά γίνῃ διάλογος, πρᾶγμα τό ὁποῖον γνωρίζετε, ὅτι ἀπό διετίας τουλάχιστον γίνεται καί μάλιστα ἀνεπαύθητε, ὡς εἴπατε, καί ἐπιδοκιμάσατε τάς ἐνεργείας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῎Αν, ἐν προκειμένῳ, κληθῇ ἡ Σεβασμιότης σας νά διακηρύξετε τήν ᾿Αλήθειαν τῆς ἀκαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, νά προβάλετε τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν, νά δώσετε τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεώς σας, νά ὁμιλήσετε περί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς, τί θά εἴπητε εἰς τούς συνομιλητάς σας; Θά δώσετε τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεώς καί τῆς ῾Ομολογίας ἤ θά ἐκφράσετε τάς ἀπορίας σας, τάς ἀμφιβολίας σας, τά ἐρωτηματικά σας, ὅπως τά θέσατε εἰς τά κείμενά σας, καί θά εἴπητε ὅτι "τό πρόβλημά μας εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἀλήθειαν;". ᾿Αλλά καί ἄν ἀκόμη προσπαθήσετε νά δώσετε τήν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, δέν φοβῆσθε μήπως σᾶς προβάλλουν τάς θέσεις σας-τά κείμενά σας καί σᾶς εἴπουν: "᾿Εσεῖς Σεβασμιώτατε ἀγνοεῖτε τήν ᾿Αλήθεια, περί ποίας ᾿Αληθείας θά μᾶς ὁμιλήσετε; Δέν ἔχετε τάς ἐγγυήσεις...";
Σεβασμιώτατε τελειώνω. Πιστεύω πώς δέν χρειάζονται περισσότερα σχόλια, διά νά καταλάβετε τό μέγεθος τῆς ἀντιφάσεως, ἡ ὁποία δημιουργεῖται μεταξύ τῶν ὅσων δηλώνετε εἰς τήν ἀπό 28-8-81 "Δήλωσίν" σας καί τῶν ὅσων περιέχουν τά κείμενά σας. Διότι ἐκεῖ μέν δηλώνετε, ὅτι οὐδέποτε ἀμφιβάλατε περί Πϊστεως, ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας καί περί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐνῶ εἰς τά κείμενά σας ἐγράψατε ἤ ὑπεγράψατε τά ἀντίθετα, ἤτοι ἀφ᾿ ἑνός μέν διατυπώνετε σοβαράς ἀμφιβολίας, αἱ ὁποῖαι ἐκθέτουν τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας, ἀφ᾿ ἑτέρου φέρεσθε ὑπό ἑνός πνεύματος κακῶς νοουμένης ἑνώσεως, θεαματικῆς, κοσμικῆς καί ματαίας.
῾Ημεῖς Σεβασμιώτατε, σᾶς ἐδηλώσαμε ἀπό τοῦ ἔτους 1976, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν τήν ἕνωσιν καί θά ἐργασθῶμεν δι᾿ αὐτήν, ἀλλά προέχει ἡ ᾿Εκκλησιολογική θεμελίωσις καί σταθερότης, ἵνα πᾶσα προσπάθεια τελεσφορήσῃ, οὐχί δέ πρός ἐντυπωσιασμόν, ἀλλά κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. ᾿Εσεῖς Σεβασμιώτατε συνεφωνήσατε ἐπ᾿ αὐτοῦ καί ἐφάνητε, ὅτι κατενοήσατε πλήρως τό πρόβλημα. Τίς ἄραγε ἐβάσκανεν ῾Υμᾶς, ὥστε νά ξεχάσετε ταῦτα καί νά ὑποδυθῆτε εἰς ἕναν ἀγῶνα ἤκιστα τιμητικόν διά τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας, μέ συνέπειαν νά μήν ἔχετε εἰρήνην καί συνεχῶς διαλογισμοί  ἀμφιβολίας νά ἀναβαίνουσιν εἰς τήν καρδίαν ῾Υμῶν.
Σεβ/τε, εἶναι γεγονός, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἀλλά καί ὅσοι σᾶς ὑπέδειξαν τά σφάλματα τῶν κειμένων σας, δέν ἐδημιούργησαν "ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις" καί δέν εἶναι "ἀσθενεῖς συνειδήσεις", ἀλλά ἐξέφρασαν ἐκεῖνο πού ἐκφράζουν τά κείμενά σας. Εὔχομαι νά τό ἀντιληφθῆτε. Εὔχομαι νά σᾶς ἀφήσουν νά τό καταλάβετε. ῾Η ὑπεκφυγή, ἡ διπλωματία καί ἡ διπλοπροσωπεία εἰς θέματα πίστεως, σημαίνουν ἄρνησιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐμπαιγμόν τῆς ᾿Εκκλησίας καί πνευματικόν θάνατον.
Σεβ/τε. ῞Οταν οἱ ῾Ιερεῖς σας σᾶς μνημονεύουν κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, εὔχονται νά "ὀρθοτομῆτε" τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας. Αυτό εὐχόμεθα καί ἡμεῖς Σεβ/τε. Θέλομεν νά σᾶς ἔχωμεν εἰς τήν συνείδησίν μας ἕναν ἀληθινόν ῾Ιεράρχην, ὅπως σᾶς ἐγνωρίσαμεν. Δεχθῆτε ἄν θέλετε τήν ταπεινήν μου πρότασιν νά ἀναιρέσητε τάς βλασφήμους θέσεις καί διατυπώσεις, διότι δέν πρέπει νά ἐκτίθεσθε περισσότερον καί νά σπιλώνετε τήν ῾Ομολογίαν σας. Εἶμαι εἰς τήν διάθεσίν σας δι᾿ ὅ,τι θελήσετε.
Ζητῶ συγγνώμην, διότι σᾶς ἐλύπησα μέ αὐτήν τήν ἐπιστολήν. ῏Ητο ὅμως ἡ ἐπιστολή αὐτή ὑπαγόρευσις τῆς πρός ῾Υμᾶς ἀγάπης, ἡ δέ εἰλικρινής ἀγάπη τραυματίζει πολλάκις. Δεχθῆτε λοιπόν τήν ἐπιστολήν μου, ὡς "τραύματα φίλων", τά ὁποῖα ὅμως εἶναι "ἀξιοπιστότερα ἀπό τά φιλήματα τῶν ἐχθρῶν", ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες.